ฝากรัก...ผ่านซีบ็อกซ์

 

“เสร็จสักที...”

เพียงฝันร้องขึ้นอย่างยินดีเมื่อเว็บไซต์ที่เธอตรากตรำทุ่มเทจัดทำขึ้นมา ทั้งหมดสำเร็จลงได้ในที่สุด มันเป็นเว็บไซต์สวยหรูของบริษัทบ้านจัดสรรยักษ์ใหญ่

แห่งหนึ่ง ซึ่งระบุให้เธอเน้นความโดดเด่นในด้านมุมมองที่หรูหรา และจะต้อง

แพรวพราวแปลกตาด้วยลูกเล่นในแต่ละหน้าต่างของ html ทั้งหมด

หญิงสาวจ้องหน้าจอคอมพิวเตอร์แล้วอมยิ้ม แอบภูมิใจในฝีมือตัวเอง

กับผลงานชุดล่าสุดที่ได้พัฒนาเทคนิคขึ้นมาด้วยคำสั่งจาวาสคริปต์ตัวใหม่ ๆ ที่เธอ บรรจงสอดแทรกใส่ลงไปได้อย่างลงตัว เธอคลิกเมาส์ตรวจทานเว็บสีทองตรงหน้า

อย่างละเอียดลออทีละหน้าต่าง ซึ่งมิทั้งประวัติความเป็นมาของบริษัท ผลงานในอดีต ตัวอย่างบ้านในโครงการต่าง ๆ ฯลฯ โดยเฉพาะจุดสำคัญคือโปรเจ็กต์ล่าสุดของ

ลูกค้าที่เธอจะต้องโปรโมตดึงจุดเด่นออกมาให้ได้ ด้วยเป็นโครงการใหญ่ราคานับ พันล้าน เพียงฝันคลิกทบทวนไล่ไปจนถึงหน้าต่างสุดท้าย “Contact Us” ก่อน

จะตรวจสอบลิงก์ทั้งหมดอีกครั้งว่าการเชื่อมโยงต่าง ๆ ทำงานได้อย่างถูกต้องสมบูรณ์ ตามที่เธอต้องการ

เมื่อพบว่าทุกอย่างเรียบร้อย หญิงสาวก็อุทานออกมาอย่างยินดี แล้วทิ้งตัว

เอนหลังหลับตาพริ้มเพื่อพักสายตา เกือบสองสัปดาห์ที่เธอใช้เวลาแทบทั้งหมด

ทุ่มเทกับเว็บไซต์นี้ มันเป็นงานที่ท้าทายให้เธอต้องคิดวางแผนและค้นหาคำตอบ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ลงไปอย่างเหนื่อย ๆ

“เป็นอะไรยายฝัน ทำไมทำเสียงเนือย ๆ อย่างนั้น”

“โอ๊ะ. ..แม่หรือคะ” น้ำเสียงกลับมาร่าเริงทันทีเมื่อจำเสียงปลายสายได้ว่า

เป็นใคร “ฝันแฮปปี้ดีค่ะ สุขสบายทั้งกายและใจ แม่โทรมามีอะไรคะ”

“รีบทำเสียงร่าเริงเซียวนะ” คุณเพียงฟ้าค่อนขอดลูกสาวกลับมา

หญิงสาวหัวเราะก่อนแย้งเสียงอ่อนๆ “แหม...แม่ละก็ เปล่าทำสักหน่อย

แม่อย่าหาความฝันเลย ...แล้วนี่โทรมามีอะไรให้ฝันรับใช้เจ้าคะ” ถามเสียงประจบ

เพราะรู้ว่าเป็นลูก'รัก ครอบครัวเธอมีด้วยกันทั้งหมดสี่พี่น้อง เธอเป็นลูกสาวคน

สุดท้อง พี่ ๆ สามคนเป็นผู้ชายทั้งหมด ความที่เป็นลูกสาวคนเดียวจึงทำให้เพียงฝัน

เป็นที่รักของครอบครัวและถูกตามใจจากทั้งพ่อแม่และพี่ ๆ ตั้งแต่เล็กจนโต

พี่ชายคนโตและคนเล็กของเพียงฝันแต่งงานมีครอบครัวไปแล้ว เหลือเพียง พี่ชายคนกลางที่ยังครองตัวเป็นโสด แต่ทุกคนก็ยังคงอยู่กับพ่อแม่ที่บ้านสวน เมืองนนท์ โดยคนที่แต่งงานแล้วก็ปลูกบ้านใหม่ในพื้นที่สวนอันกว้างขวางนั้นเอง

หลังจากเพียงฝันจบจากออสเตรเลียกลับมา เธอก็ขอครอบครัวมาใช้ชีวิต อิสระ ทำงานที่กรุงเทพฯ เพราะต้องการใช้ความรู้ที่รำเรียนมาหาเลี้ยงตัวเอง แน่นอน

ว่าพ่อแม่และพี่ชายต่างไม่เห็นด้วยเพราะห่วงในสวัสดีภาพและอยากให้หญิงสาว

เข้ามาช่วยดูแลงานในบริษัทของครอบครัวมากกว่า ทางครอบครัวเสนอเงินเดือน

ที่มากกว่าเงินเดือนที่บริษัทซึ่งเธอสมัครงานไว้จะให้ แต่เธอก็ยืนยันว่าจะทำงาน

เลี้ยงตัวเอง และอยู่ที่กรุงเทพฯ ได้เพราะมีเพื่อนรักอิกสองคนอยู่เป็นเพื่อน

แม้จะไม่มีใครเห็นดีเห็นงามด้วยแต่ทุกคนก็ต้องยอมตามใจเมื่อรู้ว่าคงยาก

จะรั้ง แต่ถึงอย่างนั้นทางครอบครัวก็มีข้อแม้ว่าจะยอมให้เธออยู่กรุงเทพฯ ได้เพียง

ปีเดียว จากนั้นถ้ายังขืนดันทุรังต่อไปก็จะตัดความช่วยเหลือทุกทาง และหากอยู่ไม่ได้

ก็ต้องกลับไปทำงานที่บริษัทของครอบครัว เป็นการบีบบังคับกลาย ๆ เพียงฝันตอบ

ตกลงตามเงื่อนไขนั้น และตอนนี้เธอก็มาอยู่กรุงเทพฯ ได้เกือบสามปีแล้ว ทั้งยัง

ก้าวหน้าถึงขนาดมีบริษัทเล็ก ๆ เป็นของตนเอง เป็นการพิสูจน์แล้วว่าเธอสามารถ

ยืนหยัดได้ด้วยตัวเองโดยไม่ต้องพึ่งพิงใคร

แล้วเพียงฝันก็ได้ยินคุณเพียงฟ้าพูดผ่านโทรศัพท์มาอีกว่า '‘...ก็ไม่มีอะไร หรอกลูก เสาร์นี้ว่างหรือเปล่า ขับรถมากินข้าวที่บ้านสวนได้ไหม”

‘เสาร์นี้หรือคะ” เพียงฝันย้อนถามแล้วทำท่าคิด ‘...กลัวว่าจะไม่ได้ค่ะ

เพราะต้องไปส่งงานลูกค้า”

ต่าง ๆ ด้วยตัวเอง แม้จะเหนื่อย แต่หญิงสาวก็ได้มีโอกาสเรียนรู้เทคนิคใหม่ ๆ ที่ อยากรู้มานาน ขาดแต่จังหวะกับโอกาสดี ๆ เท่านั้น

นับตั้งแต่เรียนจบมาทางด้านกราฟิกดีไซน์จากออสเตรเลีย เพียงฝันก็เริ่ม จับงานด้านการออกแบบผลิตภัณฑ์ต่าง ๆ อย่างมุ่งมั่นทุ่มเท แต่ด้วยใจรักอิสระ ไม่ชอบอยูใต้อาณัติของใคร หลังจากสะสมประสบการณ์การทำงานออกแบบในบริษัท โฆษณาชั้นนำมาได้ระยะหนึ่งและสวางชื่อจนเป็นที่ยอมรับแล้ว หญิงสาวจึงตัดสินใจ ออกมารับงานอิสระ โดยเน้นงานดูแลและออกแบบเว็บไซต์โฆษณาทางอินเทอร์เน็ต ให้แก¹บริษัทต่าง ๆ

เพียงฝ็นนั่งคิดย้อนไปถึงอดีตที่ผ่านมา และอดจะยิ้มกับตัวเองไม่ได้เมื่อ นึกถึงความบ้าบิ่นของตนในครั้งนั้น ไม่เพียงหาญกล้าทิ้งอาชีพการงานที่กำลังรุ่งโรจน์ มาเสี่ยงกับการเปิดบริษัทใหม่ หากยังลากเอาเพื่อนซี้อื้กอีกสองคนที่เรียนจบจาก ออสเตรเลียมาด้วยกัน มาร่วมหัวจมท้ายด้วย คำพูดของเพื่อนรักยังคงก้องอยูในํใจ ตลอดมา นึกถึงเมื่อไรก็อดหัวเราะไม่ได้ทุกที

‘ดีเลยยายฝัน เด็ก ๆ อ่อนหัดอย่างพวกเราสามคนมาช่วยกันทำงาน ถ้า เจ๊งก็เท่ากับได้โอกาสลดความอ้วนแหละ ...ถูกมั้ย?’ จิระดาเอ่ยแชวเมื่อเธอเปิด ประเด็นเรื่องตั้งบริษัทร่วมกันใหม่ ๆ

‘แต่มิ้งเชื่อนะว่าฝันจะพาพวกเราไปรอดแน่’ มิ้งหรือมีนตรา เพื่อนรักอีก คนที่คอยเป็นกำลังใจ พูดสนับสนุนเธอ

ด้วยความที่มีความฝันเดียวกัน ประกอบกับความรักความเอื้ออาทรที่มี ให้กัน ทำให้ทั้งสามสาวทุ่มเทความสามารถ ร่วมแรงร่วมใจกันอย่างเต็มที่ โดยมี เพียงฝันเป็นหัวเรือใหญ่ เพียงสองปีเศษหญิงสาวก็สามารถพาเพื่อนๆ ย้ายจาก สำนักงานเล็ก ๆ โทรม ๆ ที่เช่าในราคาถูก มายังทาวน์เฮาส์หลังย่อม ๆ ในหมู่บ้าน จัดสรรละแวกชานเมืองที่แสนจะร่มรื่นได้ เพียงฝันใช้เงินเก็บของตัวเองที่ได้จาก การทำงานตลอดสองปีที่ผ่านมา ผ่อนทาวน์เฮาส์หลังนี้ และออกแบบตกแต่งใหม่ ให้เป็นโฮมออฟฟิศ ชั้นบนเป็นที่พัก ส่วนชั้นล่างเป็นสำนักงาน ‘‘กริบ..ง”

เลียงโทรกัพท์ทำให้หญิงสาวตื่นจากภวังค์ เหลือบตามองนาฟิกาบนฝาผนัง ...สองทุ่มลีบนาที

...ลืม...นี่เราทำงานเพลินจนลืมเวลาอาหารคํ่าไปเลยหรือ ?

นึกบ่นกับตัวเองแล้วเดินไปคว้าโทรค์พท์มาแนบหู “ฝันพูดค่ะ” กรอกเสียง

 

ไว้ด้วย เพราะไม่ต้องการเปิดเผยเรื่องที่เป็นส่วนตัว

“บล็อกแก๊ง” ฮิตมาหลายปีแล้ว แต่เธอเพิ่งสมัครเป็นสมาชิกเมื่อสองเดือน ก่อน สาเหตุเกิดจากความเบื่อและความเหงา เลยอยากสร้างบล็อกสำหรับการ

ฟังเพลงโดยเฉพาะ ถือเป็นโลกส่วนตัวอีกโลกหนึ่งของเธอก็ว่าได้ เวลาเหงาก็คลิก

เข้าบล็อกเพื่อฟังเพลง หญิงสาวอัพเพลงไว้เกือบทุกประเภทตามแต่อารมณ์ในช่วง

นั้น ๆ

เพียงฝันคลิกเข้าบล็อกตัวเองเพื่อเสือกเพลงฟังแก้เหงา เธอเลือกเพลง

“Hips don’t lie” ของ Shakira เพื่อสร้างบรรยากาศครึกครื้นให้ตัวเอง หากพลัน ที่สายตาเหลือบ'ไปเห็นกระดาน'ชีบ็อกซ์ซึ่งอยู่ด้านข้างของบล็อกแก๊ง เธอก็ชะงัก

“อิฐ : Shakira : ฆ่าไวรัส หงะ ? ซ่ายอะนะ แต่...แต่เกรงว่าเว็บไอ้หรั่ง

มันจะมะฟรีนิ ๆ ... ต้องนิสิ

คนที่ใช้ชื่อว่า 'อิฐ” คัดลอกข้อความของเธอขึ้นมาโพสต์ซํ้า แล้วต่อด้วย ข้อความที่เธออ่านดูแล้วชวนให้รู้สึกโมโหทันที ด้วยรู้สึกคล้ายกับถูกหยามเหยียด ประโยคต่อท้ายของอิฐสามารถตีความไปในทางที่ว่าลิงก์ที่เธอโพสต์เป็นลิงก์โปรแกรม แอนตี้สปายแวร์ของฝรั่งซึ่งจะต้องเสียเงินค่าลงทะเบียนการใช้งาน อีกทั้งอิฐยังวาง

url ของเว็บไซต์ของมหาวิทยาลัยในไทยซึ่งเป็นเว็บแนะนำเกี่ยวกับโปรแกรมป้องกัน ไวรัสทั้งสิ้นไว้ให้ด้วย ราวกับต้องการตอกยํ้าว่าลิงก์โปรแกรมในไทยมีอยู่หลากหลาย โปรแกรม แถมยัง'ใช้ได้'ฟรี ไม่ต้องเสียเงิน

เพียงฝันคลิกลิงก์เข้าไปดู'รายละเอียดแล้วถึงกับหน้าชาเหมือนถูกตบ ความ รู้สึกบอกกับตัวเองว่าคนที่ชื่ออิฐเช้ามาเพื่อเยาะเย้ยถากถางว่าเธอโง่หรือเปล่าที่ยอม

เสียเงินใช้โปรแกรมของฝรั่ง ? หรือเขาแค่หวังดี ? เพียงฝืนรู้สึกลับสน วกกลับมา

อ่านข้อความสั้น ๆ นั้นซํ้าแล้วซํ้าอีกก็ยังแปลเจตนาไม่ออก

เพียงฝืนเหลือบตาดูเวลาที่โพสต์ซึ่งอยู่เหนือประโยคนั้น หกโมงสามสิบนาที ...แสดงว่าเพิ่งโพสตไปเมื่อสองชั่วโมงที่แล้ว เธอนิ่วหน้า พลางคิดว่าเจอดีเข้าแล้ว

นี่เป็นครั้งแรกที่เจอพวกโรคจิตเช้ามากวนประสาทในบล็อกแก่งของเธอ

“พี่รู้ว่าเรา'นอนดึก” พันธกรแก้ตัวแล้วพดว่า '‘ฝันจำอิสราเพื่อนสมัยมัธยม

ของพี่ได้ไหม”

เพียงฝันพยายามนึก แต่นึกเท่าไรก็นึกไม่ออก “จำไม่ได้ค่ะ มีอะไรหรือคะ”

“คือ...อิสราเป็นประธานกรรมการโรงเรียนของพวกเรา แล้วตอนนี้โรงเรียน

เราก็เข้าร่วมโครงการโรงเรียนดีใกล้บ้าน เพื่อนพี่ก็เลยอยากจัดงานเลี้ยงคืนสู่เหย้า

เพื่อหารายได้ให้โรงเรียน มันอยากเชิญศิษย์เก่าทุกคนไปร่วมงานเพื่อบริจาคเงิน”

ภาพสมัยเรียนประถมของเพียงฝันไม่ชัดเจนนัก เพราะเธอลาออกไป

เรียนต่อที่ออสเตรเลียตั้งแต่ยังไม¹จบ ป. ๖ ดีด้วยซํ้า กระนั้นเธอก็ตอบแบ่งรับแบ่งสู้ ออกไปว่า “ก็ดีแล้ว'นี่คะ ฝันร่วมอนุโมทนาด้วย พวกพี่ ๆ ทุกคนก็จบจากโรงเรียน

นั้นอยู่แล้ว เพราะงั้นคุณอิสราคงได้เงินบริจาคหลายอยู่”

“ไม่ใช่แค่นั้นลี เจ้าอิสราอยากให้พี่เชิญฝันไปร่วมงานด้วย จริง ๆ ก็ไม่ใช่

เจ้าอิสราซะทีเดียว แต่เป็นน้องสาวมันน่ะ ฝันจำไอซ์...อารยา...เพื่อนสมัยอนุบาล

ของฝันได้ไหม นั่นละคือสาวที่พี่จีบอยู่ ตอนนี้เธอเป็นแอร์โฮสเตส ไอซ์ให้พี่ชวนฝัน

ไปร่วมงานด้วยเพราะอยากเจอน่ะ”

“อ๋อ...” เพียงฝันลากเลียงยาวเหยียดอย่างเพิ่งเข้าใจวัตถุประสงค์แห้จริง

ของพี่ชายเป็นครั้งแรก “เข้าใจละ พี่พันอยากจะเอาใจสาวด้วยการลากฝันไปร่วมงาน ด้วย” เพียงฝันพยักหน้าหงิกหงัก “จะให้ฝันไปร่วมงานเมื่อไหร่ล่ะคะ”

ปลายสายระบุวันเวลามาทันที เพียงฝันฟังแล้วอุทานตาโต “โห...พี่พัน

อีกตั้งเดือนกว่า ๆ ทำไมรีบมาบอกเอาตอนนี้”

“พี่อยากบอกเราเอาไว้เนิ่นๆ ฝันจะได้เคลียร์งานอื่น เตรียมไปงานนั้น”

“ถึงงั้นก็เถอะไม่ใช่เรื่องด่วนที่ต้องโทรมาบอกดึกๆ ดื่นๆ ขนาด'นี้ซะ หน่อย” เธอหน้านิ่ว

“ก็เพิ่งคุยโทรศัพท์กับไอซ์เสร็จ กลัวลืมนี่'นา”

เพียงฝันร้องอ้อในใจ ส่ายหน้าอย่างระอา อานุภาพความรักเป็นอย่างนี้ นี่เอง เธอไม่เคยมีความรักเพราะยังไม่คิดอยากจะมี นับแต่แตกเนื้อสาวก็มุ่งเรียน เพียงอย่างเดียว หากกระนั้นเธอก็เข้าใจพี่ชาย ด้วยก่อนหน้านี้เขาไม่เคยเจอผู้หญิง ที่ถูกใจทั้งที่อายุอานามจะย่างเลขสี่อิกรอมร่อ เมื่อเจอผู้หญิงที่คิดว่าใช่ ก็คงอยาก

เร่งท่าคะแนนโดยเร็ว

“เอาเถอะค่ะ ฝันจะช่วย” เพียงฝันพูดขึ้นในท้ายที่สุด อ้นที่จริง จะว่าไป

เธอนึกหน้าอารยาไม่ออกด้วยซํ้า แต่เมื่อเป็นผู้หญิงที่พี่ชายถูกใจ หญิงสาวก็ยินดี

ออฟฟิศ ความที่เป็นทั้งเพื่อนและหัวหน้า ...หลายครั้งก็สร้างความอึดอัดลำบากใจ โดยเฉพาะในเวลาที่ต้องจี้ตามงานที่แต่ละคนรับไป หากกระนั้นก็จำเป็น เพราะหน้าที่ บังคับไว้

เพียงฝันเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ หลับตาลงช้า ๆ ค่อย ๆ ปลดปล่อย ความเครียดออกไปจากใจท่ามกลางเสียงเพลง “ทุกวินาที” ที่คอยขับกล่อมอารมณ์ ท่วงทำนองหวานใส ลูบไล้อารมณ์เคร่งเครียดของเธอให้ผ่อนคลายและกลับมาสดใส

ได้เสมอ

ครู่ต่อมาหญิงสาวก็ลืมตามองที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ ชะงักเมื่อเห็น

กระดานซีบ็อกซ์มีความเคลื่อนไหว หรืออีกนัยหนึ่งมีข้อความใหม่เข้ามา

ข้อความนั้นเพิ่งจะถูกส่งเข้ามา บ่งบอกว่าอีกฝ่ายกำลังออนไลน์อยู่ ณ หน้ากระดานซีบอกซ์เฉกเช่นเดียวกับเธอ กระดานซีบ็อกซ์ที่เพียงฝันเสือกใช้เป็นแบบ

พรีเมียมรายปี สามารถแสดงข้อความใหม่โดยอัตโนมัติ ไม่ต้องกดรีเฟรช และยัง ประมวลผล บอกจำนวนข้อความและผู้ที่กำลังใช้งานอยู่ในขณะนี้ได้ด้วย

เพียงฝันคลิก^,ที user online... “Currently chatting” (2)

*ใจลอย ใจของเราเบาลอย... ไปหาใคร?

จ๊ะเอคุณ Shakira จา เก่งจัง นอนนิดเดียว ม่ายง่วงเหรอ ?”

หญิงสาวรู้สึกงงงวยเล็กน้อยเมื่อเห็นข้อความของอีกฝ่ายเป็นรูปหัวใจ

นึกค่อนขอดในใจว่าจะมาไมไหนเนี่ย เมื่อวานกวนโอ๊ย แต่วันนี้ทะลึ่งซะไม่มี กด คีย์บอร์ดพิมพ์ออกมาเป็นรูปหัวใจได้ด้วย ? เธอชั่งใจว่าจะตอบดีไหม แต่ในที่สุด

ก็โพสต์ตอบออกไปว่า

“ง่วง... แต่ทำไงได้ ก็ด้องทำงาน”

“หงะ ... เบ่ง ญ. นอนดึก ๆ ตื่นเช้า ๆ บ่อย ๆ แก่เร็วนิ ๆ”

“รู้ได้ไงว่านอนดึก”

“เราม่ายด้ายโง่นี่ เราเหงอะนะ ...และรู้ด้วยว่าคุณ Shakira ออนไลน์อยู่

ตลอดเวลาเลยด้วยมะช่ายเหรอ ?”

(โปรดติดตามต่อในฉบับเต็ม)