ซุปตาร์วิวาห์กำมะลอ (ปัณณรี)

ซุปตาร์วิวาห์กำมะกอ

               เฌอปรางค์ หรือมะปราง หญิงสาวรูปร่างสูงโปร่ง ท่าทางกระฉับกระเฉง แต่งกายด้วยชุดทะมัดทะแมงดูคล่องตัว ยืนอยู่หน้าอาคารผู้โดยสารท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ ในมือถือกระเป๋าเดินทางขนาดย่อมหนึ่งใบ สาวเหนือผิวสีน้ำนมยืนรอคิวรถแท็กซี่ ขณะเดียวกันก็เหลียว

ซ้ายแลขวาดูบรรยากาศรอบตัวด้วยความสนใจใคร่รู้ ฉับพลันดวงตากลมโตที่เปี่ยมไปด้วยความดื้อรั้นก็สะดุดเข้ากับป้ายโฆษณาสินค้าขนาดย่อมซึ่งตั้งอยู่ไม่ไกลจากจุดที่เธอยืนอยู่นัก โดยมี จักรวาล ซุปเปอร์สตาร์หนุ่มสุดหล่อ ขวัญใจสาวน้อยสาวใหญ่ สาวแท้สาวเทียมทั่วฟ้าเมืองไทย เป็นพรีเซ็นเตอร์ เฌอปรางค์ชายตามองป้ายนั้นอย่างเบื่อหน่าย เพราะไม่ว่าจะไปที่ไหนก็เจอแต่ภาพของชายหนุ่มผู้นี้อยู่ทุกหนทุกแห่ง เรียกว่าป้ายโฆษณาของจักรวาลแทรกตัวอยู่แทบทุกตารางนิ้วของประเทศไทยเลยทีเดียว

            ‘หน้าตาก็ดี ไม่น่าเป็นเกย์เลย’ เฌอปรางค์คิดในใจ แล้วเบ้ปากใส่คนในรูปด้วยความหมั่นไส้อย่างไม่มีเหตุผล จากนั้นจึงก้าวเข้าไปในรถแท็กซี่คันที่วิ่งมาจอดตรงหน้า

            “จะให้ไปส่งที่ไหนครับ” โซเฟอร์สูงวัยเอ่ยถาม ขณะมองผู้โดยสารสาวผ่านทางกระจกมองหลัง เมื่อเห็นว่าหญิงสาวเข้ามานั่งในรถเรียบร้อยแล้วแต่ยังไม่ได้บอกจุดหมายปลายทาง

            “ไป...เอ่อ...” หญิงสาวอึกอัก แล้วรีบก้มหน้าควานหาอะไรบางอย่างในช่องสี่เหลี่ยมเล็กๆ ด้านข้างกระเป๋าเดินทาง ชั่วอึดใจ เจ้าของมือเรียวอย่างคนที่ไม่เคยทำงานหนัก ก็ดึงกระดาษแผ่นหนึ่งออกมาคลี่อ่าน แล้วตอบเสียงดังฟังชัดว่า “ไปทองหล่อค่ะ”

            ระหว่างทาง หญิงสาวนั่งมองทิวทัศน์นอกรถไปเรื่อยๆ เมื่อเข้าสู่ถนนสุขุมวิท ซึ่งขึ้นชื่อว่าเป็นถนนสายธุรกิจสายหนึ่งของกรุงเทพฯ หญิงสาวก็พบว่า ตลอดสองข้างทางเต็มไปด้วยป้ายโฆษณาสินค้านานาชนิดซึ่งจักรวาลเป็นพรีเซ็นเตอร์ ไม่ว่าจะเป็นที่ผนังด้างนอกของอาคารสูงระฟ้า บนดาดฟ้าของอาคารพาณิชย์ขนาดกลาง บนป้ายจอดรถโดยสารประจำทาง บนตัวรถโดยสารประจำทาง หรือแม้กระทั่งบนกระป๋องน้ำอัดลมที่วางอยู่ข้างลำตัวคนขับรถแท็กซี่ สิ่งเหล่านี้แสดงให้เห็นว่าซูเปอร์สตาร์หนุ่มผู้นี้ได้รับความนิยมสูงมาก

            “จักรวาลนี่ดังมากเลยนะหนู ดูสิ หันไปทางไหนก็เจอแต่ป้ายโฆษณาของเขาเต็มไปหมด อย่างนี้คงรับทรัพย์อื้อซ่า หน้าตาก็ดี๊ดี สาวๆกรี๊ดกันตั้งแต่เด็กยันคนแก่” คนขับรถชวยคุย

            “แต่มีข่าวว่าเขาเป็นเกย์นี่” เฌอปรางค์พูดด้วยความหมั่นไส้ผู้ที่ถูกกล่าวถึงขึ้นมาอีกครั้ง

            “นั่นสิ ลูกสาวลุงมันก็ร้องห่มร้องไห้ เสียใจอยู่เหมือนกัน มันบอกว่าเสียดายความหล่อ” โซเฟอร์กล่าวถึงบุตรสาววัยรุ่นของตน แล้วหัวเราะเบาๆ

            เฌอปรางค์ไม่ชอบสนทนากับคนแปลกหน้าเท่าใดนัก เธอจึงแสร้งหยิบนิตยสารกอสซิปบันเทิง ซึ่งเสียบอยู่ในช่วงเก็บของหลังเบาะหน้าออกมาอ่านเพื่อปิดการสนทนา นิ้วเรียวยาวปลายเล็บตัดสั้นสะอาดตาพลิกหน้ากระดาษแต่ละหน้าเพียงผ่านๆ แต่แล้วก็สะดุดกึกอยู่ที่คอลัมน์หนึ่ง ซึ่งมีรูปของจักรวาลในสภาพเปลือยกาย นอกกอดก่ายกับผู้ชายร่างกายกำยำอยู่บนเตียงนอน โดยมีอักษรตัวโต สีสันสะดุดตากำกับไว้เหนือภาพว่า

            ภาพหลุด!! จักรวาลนอนเปลือยกับหนุ่มคู่ขา ในห้องพักโรงแรมหรู

            หญิงสาวรีบปิดหนังสือหน้านั้นทันที แล้วสลัดศีรษะอย่างแรงเพื่อขับไล่ภาพอันน่าขยะแขยงให้หลุดออกจากหัว จากนั้นเจ้าของใบหน้ารูปไข่จึงหันออกไปมองท้องถนนอันสับสนวุ่นวายของเมืองหลวง สถานที่ที่เธอตั้งใจจะใช้เป็นที่ซ่อนตัว

            นิตยสารกอสซิปบันเทิงฉบับเดียวกันกับที่หญิงสาวอ่านถูกโยงลงบนโต๊ะตรงหน้าจักรวาลอย่างแรง ตามมาด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราดของเสี่ยสาโรจน์ ผู้บริหารสูงสุดของบริษัท แฮปปี้ เอนเทอร์เทนเมนต์

            “มีแต่ข่าวคาวๆ ออกมาได้ไม่เว้นแต่ละวัน รู้ไหมว่ามันทำให้บริษัทของฉันเสียหายขนาดไหน!”

            ซูเปอร์สตาร์หนุ่มเพียงแค่ปรายตามองนิตยสารฉบับนั้นอย่างไม่พอใจนิดหนึ่ง แต่ไม่คิดจะหยิบขึ้นมาอ่าน เพราะเขาได้เห็นภาพข่าวของตัวเองที่นอนเปลือยกอดกับผู้ชายก่อนหน้านี้แล้ว ภาพข่าวนี้แพร่ไปทั่วอินเทอร์เน็ตและตามหน้านิตยสารบันเทิงทุกฉบับ

            “เด็กอนุบาลยังดูออกเลยว่าเป็นรูปตัดต่อ เสี่ยจะโวยวายทำไม”

            “จะให้ฉันนั่งนิ่งๆ แล้วยิ้มรับความเสียหายที่เกิดขึ้นอย่างนั้นน่ะเหรอ” เสี่ยสาโรจน์ตะคอกพร้อมกับทุบโต๊ะเสียงดังอย่างโกรธจัด

            “ใจเย็นๆ นะคะเสี่ยขา ข่าวเล็กๆ แค่นี้ริชชี่เคลียร์ได้สบายมากค่ะ แค่ปิดโต๊ะแถลงข่าวนิดหน่อยเรื่องก็จบแล้ว เรื่องแค่นี้จิ๊บๆ ค่ะ” เรืองฤทธิ์ ผู้จัดการร่างชายแต่ใจเป็นหญิงของจักรวาลรีบออกหน้าเสนอตัวเคลียร์ปัญหานี้ ด้วยน้ำเสียงกระตุ้งกระติ้งราวกับหญิงสาวแรกรุ่น

            “ไอ้ฤทธิ์ ฉันเห็นพูดอย่างนี้ทุกทีที่มีเรื่อง แต่ก็ไม่เคยจัดการอะไรได้สักอย่าง”

            “ริชชี่ค่ะ” เรืองฤทธิ์ส่งสายตาเว้าวอนให้เจ้านายเรียกเธอว่า ‘ริชชี่’ แทนชื่อจริงที่ฟังแล้วเป็นชายชาตรีเสียเหลือเกิน

            “ไอ้ฤทธิ์!” ผู้เป็นเจ้านายถลึงตาใส่คนไม่รู้กาลเทศะ

            “ค่ะ ไอ้ฤทธิ์ก็ไอ้ฤทธิ์ค่ะ” เรืองฤทธิ์ทำหน้าม่อย เสียงอ่อย แล้วก้มหน้าหลบสายตาดุดันของเจ้านาย

            หนังสือพิมพ์รายวันอีกฉบับถูกโยนตามมา ข่าวหน้าหนึ่งกรอบใหญ่พาดหัวข่าวตัวโต แฟนคลับสาวปลิดชีพในห้องน้ำโรงเรียนดับอนาถ เหตุซุปตาร์หนุ่มเป็นเกย์

            ข่าวนี้ถือเป็นข่าวใหม่สำหรับจักรวาล เขาจึงรีบคว้าหนังสือพิมพ์ฉบับนั้นมาอ่านเนื้อข่าว เรือนฤทธิ์ซึ่งนั่งอยิ่ดกันชะโงกหน้าเข้าไปร่วมอ่านด้วยความตื่นตระหนก

            “ว้าย! แม่เจ้า” เรือนฤทธิ์ร้องเสียงหลง ยกมือขึ้นทาบอก

            “ข่าวใหญ่ขนาดนี้แกยังจะแก้ข่าวไหวไหม ไอ้ฤทธิ์” เสี่ยสาโรจน์ตะคอกถามด้วยน้ำเสียงเครียดจัด

            จักรวาลและเรืองฤทธิ์มองหน้ากันอย่างคาดไม่ถึง ว่าจะเกิดเหตุการณ์รุนแรง เกี่ยวข้องกับความเป็นความตายเช่นนี้

            “แค่ข่าวเกย์ก็ปวดประสาทจะตายอยู่แล้ว แล้วยังจะมีข่าวเด็กนักเรียนฆ่าตัวตายนี่เพิ่มเข้ามาอีก” เสี่ยสาโรจน์เว้นช่วง แล้วระบายลมหายใจหนักๆ ก่อนจะกล่าวต่อว่า “เจ้าของสินค้าทุกรายที่จักรเป็นพรีเซ็นเตอร์อยู่

ขอยกเลิกสัญญาและเรียกร้องค่าเสียหาย โทษฐานที่จักรทำให้ภาพลักษณ์สินค้าของพวกเขาพังยับเยินจนส่งผลกระทบต่อยอดขาย” พูดจบ เสี่ยสาโรจน์ก็หันไปส่งสัญญาณให้เลขาฯ สาวยกแฟ้มเอกสารที่เตรียมไว้เข้ามาให้ศิลปินหนุ่มอ่าน

            “นี่คือรายละเอียดค่าเสียหายที่ทางเจ้าของสินค้าทั้งหมดส่งมาให้ค่ะ”

            จักวาลเมินเอกสารตรงหน้า เรืองฤทธิ์จึงเป็นฝ่ายหยิบแฟ้มมาเปิดอ่านเสียเอง

            “แม่เจ้า! สี่สิบห้าล้าน เราจะทำยังไงกันดีคะเสี่ยขา” เรืองฤทธิ์ปากคอสั่น พร้อมยกมือขึ้นทาบอกอันเป็นประจำตัว เมื่อเห็นตัวเลขค่าเสียหายที่ถูกเรียกร้อง

            “ไม่ใช่ ‘เรา’ แต่เป็นจักรคนเดียว” เสี่ยสาโรจน์ชี้นิ้วไปที่จักรวาลพร้อมกับจ้องตาชายหนุ่มอย่างขึงขัง

            “หมายความว่าไงครับ” จักรวาลเอ่ยถามด้วยท่าทีเดียวกัน

            “หมายความว่า บริษัทจะไม่มีส่วนร่วมในการรับผิดชอบความเสียหายครั้งนี้ เพราะเป็นเรื่องทีเกิดจากพฤติกรรมส่วนตัวของจักรเองทางบริษัทจึงไม่จำเป็นต้องร่วมรับผิดชอบใดๆ ทั้งสิ้น” ผู้เป็นเจ้านายกล่าวอย่างเห็นแก่ตัว แน่นอนว่าในวงการธุรกิจ เรื่องผลประโยชน์ย่อม

ต้องมาก่อนเสมอ และนักธุรกิจเขี้ยวลากดินอย่างเสี่ยสาโรจน์ ก็ย่อมไม่มีทางยอมเสียเงินจำนวนมหาศาลนี้ไปอย่างเปล่าประโยชน์แน่นอน

            “เงินมากมายขนาดนี้ จักรจะหาที่ไหนมาจ่ายล่ะคะเสี่ยขา” เรืองฤทธิ์พูด พลางควักยาดมออกมาจากกระเป๋าถือ แล้วสูดอย่างแรงหลายครั้งติดๆ กัน

            “เงินแค่นี้ผมไม่มีปัญญาจ่ายครับพี่ฤทธิ์ แต่ในเมื่อผมไม่ได้เป็นอย่างที่ข่าวลง แล้วทำไมผมจะต้องจ่าย ยังไงผมก็ไม่มีทางยอมจ่ายแน่ๆ เจ้าของสินค้าหน้าไหนอยากฟ้องก็เชิญ ผมพร้อมจะสู้” จักรวาลพูดอย่างไม่ยี่หระ คนอย่างเขาถ้าทำผิด เขายินดียอมรับผิดเสมอ แต่หากเรื่องใดที่เข้าไม่ผิดก็อย่าได้หวังว่าเขาจะยอมรับ

            “มีสัญญาอีกหนึ่งฉบับค่ะ” เลขาฯ สาวคนเดิมลื่อนเอกสารเรียกร้องค่าเสียหายของบริษัท แฮปปี้ เอนเทอร์เทนเมนต์ ไปตรงหน้าจักวาล

            ทันทีที่อ่านเอกสารจบ จักวาลก็โยนแฟ้มเอกสารลงบนโต๊ะอย่างฉุนเฉียว แล้วลุกพรวดขึ้นยืนจ้องหน้าเสี่ยโรจน์อย่างระงับอารมณ์ไม่อยู่

            “นี่มันอะไรกันครับเสี่ย!”

            เรือนฤทธิ์รีบกระตุกชายเสื้อเชิ้ตของซูเปอร์สตาร์หนุ่มเลือดร้อนให้นั่งลง แต่ไม่เป็นผล

            “นี่คือเอกสารยกเลิกสัญญาการเป็นศิลปินของบริษัท พร้อมเรียกค่าเสียหายเป็นจำนวนเงินสิบล้านบาทค่ะ” เลขาฯ สาวทำหน้าที่ให้รายละเอียดอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง

            เรืองฤทธิ์หน้าซีดเผือด ทำท่าจะเป็นลมล้มพับเมื่อได้ยินข้อมูลดังกล่าว

            “คุณไม่ต้องย้ำ ผมอ่านภาษาไทยออก แต่ผมถามน่ะ ผมอยากรู้ว่าเสี่ยทำแบบนี้หมายความว่าไง” น้ำเสียงแข็งกร้าวของจักรวาลทำให้เลขาฯ สาวหน้าเจื่อนไปถนัดตา

            “เรื่องนี้ริชชี่จะจัดการเคลียร์ให้สะอาดหมดจดทุกข่าวทุกกรณีเลยค่ะ เสี่ยใจเย็นๆ ก่อนนะคะ อย่าถึงกับยกเลิกสัญญาหรือฟ้องร้องกันเลยค่ะ ริชชี่ขอร้องนะคะ ส่วนเรื่องเจ้าของสินค้าทั้งหลายแหล่ ริชชี่จะไปทำความเข้าใจกับทุกรายเองค่ะ” เรืองฤทธิ์วิงวอนจนแทบจะเข้าไปกอดขาผู้เป็นนายอยู่รอมร่อ

            “ฉันจะปั้นคนอื่นขึ้นมาแทนจักร จะได้ไม่ต้องมาสร้างปัญหาให้ฉันต้องปวดหัวทุกวี่ทุกวันเหมือนศิลปินหัวแข็งบางคน”

            “การจะปั้นใครสักคนให้ดังอย่างจักรไม่ใช่เรื่อยง่ายๆ นะคะ เสี่ยจะต้องเสียเงินอีกตั้งเท่าไหร่ เสี่ยอย่าเสียเวลาเลยนะคะ ริชชี่สัญญาว่าจะเคลียร์ข่าวของจักรโดยเร็วที่สุด นะคะเสี่ยขา ให้โอกาสริชชี่ ให้โอกาสจักรสักครั้งนะค่ะ” เรืองฤทธิ์พยายามเกลี้ยกล่มเจ้านายสุดชีวิต

            เสี่ยสาโรจน์ครุ่นคิดอยู่ครูหนึ่ง ในที่สุดก็ตอบตกลง เพราะเมื่อคิดดูดีๆ แล้ว ถึงอย่างไรจักรวาลก็ถือเป็นเส้นเลือดใหญ่ไปในการสร้างรายได้ให้บริษัท และการจะปั้นศิลปินคนอื่นให้โด่งดังแบบเขาก็ไม่ใช่เรื่องที่ทำได้ง่ายๆ อย่างที่เรืองฤทธิ์พูดจริงๆ

            “ถ้าคิดว่าทำได้ฉันก็จะให้โอกาสสักครั้ง แต่ต้องเคลียร์ให้จบภายในสามวันนะ ถ้าทำไม่ได้ เราก็ไม่มีอะไรต้องพูดกันอีก” เสี่ยสาโรจน์เดินออกจากห้องทันทีที่พูดจบ โดยมีเลขาฯ สาวสวยเดินตามหลังไปติดๆ จักรวาลและเรืองฤทธิ์ออกจากห้องประชุมด้วยความรู้สึกที่

แตกต่างกัน ซุปเปอร์สตาร์หนุ่มเดินออกมาด้วยความฉุนเฉียว ที่มีข่าวฉาวของตนออกมาได้ไม่เว้นแต่ละวัน ทั้งข่าวลือที่ว่าเขาเป็นเกย์ และข่าวที่ว่าเขาทำแฟนคลับท้อง ยิ่งคิดจักรวาลก็ยิ่งหงุดหงิด เพราะเขาถูกตีไข่ใส่สี จนตอนนี้อย่าว่าแต่ประชาชนจะสับสนในรสนิยมทางเพศของเขาเลย

            ขณะที่เรืองฤทธิ์เดินออกมาด้วยความหนักใจ ว่าจะหาทางเคลียร์ปัญหานี้ให้จบภายในสามวันได้อย่างไร แม้จะบอกผู้เป็นนายว่าแค่เปิดโต๊ะแถลงข่าวเรื่องก็จบ แต่ประสบการณ์การทำงานในวงการบันเทิงมานานหลายปีสอนให้เรืองฤทธิ์รู้ว่า มันไม่ง่ายอย่างที่พูดเลย เพราตอนนี้เขาไม่มีเหตุผลที่มีน้ำหนักมากพอสำหรับแถลงข่าว ขื่นออกไปยืนต่อหน้าสื่อมวลชวนจำนวนมากทั้งที่ข้อมูลไม่พร้อม ก็เท่ากับเป็นการฆ่าตัวตายดีๆ นี่เอง

            ที่หน้าห้องประชุม จักรวาลและเรืองฤทธิ์ได้พบกับ ชยตร์ นักร้องนักแสดงดาวรุ่ง ซึ่งถือเป็นคู่แข่งหมายเลขหนึ่งของจักรวาล ชยตร์มักหาทางชิงดีชิงเด่นกับจักรวาลอยู่เสมอ ยิ่งขณะนี้เขาได้เลื่อนฐานะมาเป็นลูกรักหมายเลขหนึ่งของเสี่ยสาโรจน์แทนจักรวาลแล้ว จึงยิ่งทำให้เขาผยองมากยิ่งขึ้น                      

            “มีเรื่องอะไรเร่งด่วนหรอจักร ถึงได้เข้าบริษัทแต่เช้าอย่างนี้” ชยตร์พูด พลางโบกบทละครในมือไปมาแบบจงใจให้จักรวาลเห็น

            “นั่นมันบทละครเรื่อง จันทรฆาต นี่!" เรืองฤทธิ์พูดอย่างรวดเร็ว

(ติดตามอ่านต่อได้ในฉบับเต็ม)