ลออจันทร์ ซีรีส์ ดวงใจเทวพรหม (ซ่อนกลิ่น)

หม่อมหลวงภูธเนศ ก้าวลงจากรถบีเอ็มดับเบิลยูสีเข้ม ก่อนจะ

ขยับสูทสีเทาอย่างดีให้เข้าที่ ขยับเนกไทอีกเล็กน้อย จากนั้นก็ก้าวยาวๆ เข้าไป

ด้านในวังจุฑาเทพด้วยฝีเท้าที่เร็วกว่าปกติ ใบหน้าคมเข้มเรียบเฉย ดูภายนอก

เหมือนไม่มีความรู้สึกใดๆ หากภายในใจกลับเต็มไปด้วยความร้อนรุ่ม

ชายหนุ่มเดินผ่านโถงกลาง พนักงานทุกคนหยุดทำงานกันหมดแล้ว

ต่างคนต่างรอคอยคำสั่งว่าจะเอาอย่างไรต่อ จะต้องเก็บของทั้งหมดกลับ

หรือจะเดินหน้าเนรมิตให้ที่นี่กลายเป็นสถานที่จัดงานเลี้ยงต่อไป

นี่คืออีกเหตุผลหนึ่งที่ทำให้เขาหงุดหงิด เพราะโดยนิสัยของเขา สิ่งที่

เขารับผิดชอบจะต้องสมบูรณ์แบบเสมอ หากมีข้อผิดพลาดแม้เพียงน้อยนิด

เขาจะรู้สึกได้ทันทีว่างานนั้นยังไม่ดีพอ

งานเลี้ยงวันเกิดของทวดอ่อนก็เช่นกัน ปีนี้เป็นคิวของเขา หลังจาก

บรรดาเหลนๆ ทุกคนตกลงกันว่าจะผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันเป็นเจ้าภาพ

จัดงานให้คุณทวดกันคนละปี แต่กลับต้องมาสะดุดหยุดลง และคงกลาย

เป็นประวัติที่ด่างพร้อยสำหรับเขาเป็นแน่

ขณะมองไปทั่วสถานที่จัดงานอย่างประเมินสถานการณ์อยู่นั้น ดวงตา

คมกริบของเขาก็บังเอิญไปสะดุดกับพนักงานสาวคนหนึ่งเข้า เธอกำลังนั่ง

จับกลุ่มคุยกับเพื่อนๆ อยู่ใกล้เวที ใบหน้าที่ต้องแสงจากโคมระย้าทำให้เธอ

ดูโดดเด่นกว่าใคร ผมของเธอสีเข้มยาวสลวย เรือนร่างที่อยู่ในชุดกึ่งยูนิ-

ฟอร์มก็ดูสมส่วน ทุกอย่างที่ประกอบเป็นเธอทำให้เขาถึงกับชะงัก โดยเฉพาะ

ดวงตากลมโตเป็นประกายที่เพิ่งจะมองมาทางเขา

ภูธเนศสะอึก จู่ๆ ก็รู้สึกคันคอจนต้องกระแอมออกมา เขารีบหลบ

สายตาของเธอ ขยับเนกไทอย่างมีเชิง ก่อนจะทำเป็นเดินต่อไปยังห้องรับแขก

ใหญ่ ซึ่งสมาชิกในครอบครัวทุกคนมารอกันอยู่แล้ว

ในห้องนั้น ธราธรกำลังนั่งอยู่ตรงโซฟาหลุยส์ตัวยาว ขนาบด้วย

ปวรรุจและพุฒิภัทร ส่วนรัชชานนท์และรณพีร์ก็นั่งอยู่ตรงโซฟาเดี่ยวที่

ขนาบพี่ชายทั้งสามอีกชั้นหนึ่ง

ฝั่งตรงข้ามธราธรเป็นเหล่าแม่บ้านจุฑาเทพซึ่งนั่งรวมตัวกันอยู่ตรง

โซฟาตัวยาวเช่นกัน มีระวีรำไพ สร้อยฟ้า และวรรณรสานั่งอยู่บนเบาะ ส่วน

กรองแก้วกับเพียงขวัญนั่งอิงอยู่กับพนักแขนของโซฟาตัวนั้นด้วยท่วงท่า

ที่สง่างาม สมกับเป็นอดีตนางงามและนักแสดงผู้มีชื่อเสียง

พันตรี หม่อมหลวงอศิร ลูกชายของธราธรยกมือทักทายเขาพร้อม

รอยยิ้มมาจากเก้าอี้สูงหน้าเคาน์เตอร์เครื่องดื่ม เขาค้อมศีรษะเล็กน้อยกึ่ง

นอบน้อมตอบ เพราะอศิรนับได้ว่าเป็นหัวเรือใหญ่ของเหล่าจุฑาเทพเจเนอ-

เรชันใหม่ทีเดียว เนื่องจากเป็นลูกคนแรกของลูกชายคนโตแห่งราชสกุล

จุฑาเทพ ส่วนที่นั่งอยู่ใกล้กันคือน้องสาวชื่อ หม่อมหลวงอณิษฐา ซึ่งตอนนี้

เป็นผู้อำนวยการฝ่ายบัญชีและการเงินของบริษัทเจที พร็อพเพอร์ตี้กรุ๊ป จำกัด

 (มหาชน) ไปแล้ว จากผลงานอันโดดเด่นและความตั้งใจทำงานของเธอ

เมื่อเห็นภูธเนศ หม่อมหลวงสรุจ บุตรชายคนเดียวของปวรรุจที่ยืน

อยู่ตรงที่จัดวางเครื่องดื่มก็จัดการผสมเครื่องดื่มให้ หนุ่มนักการทูตคนนี้

แม้จะมีตำแหน่งหน้าที่การงานใหญ่โต เป็นถึงเลขานุการโท ประจำสถาน-

เอกอัครราชทูตไทย ณ กรุงวอชิงตัน ดี.ซี.สหรัฐอเมริกา แต่ก็ไม่ทิ้งนิสัย

ชอบบริการพี่น้องคนอื่นๆ เหมือนบิดา ซึ่งลูกพี่ลูกน้องทุกคนต่างชื่นชอบ

เพราะค็อกเทลที่เขาชงนั้น รสเลิศอย่าบอกใครเชียว

ความจริงสรุจจะต้องมีน้องสาวอีกคนหนึ่ง แต่บังเอิญว่าระหว่าง

ที่วรรณรสาตั้งครรภ์ เกิดแท้งระหว่างเดินทางตามปวรรุจไปต่างประเทศ

หลังจากนั้นปวรรุจก็ไม่ยอมให้ภรรยาตั้งครรภ์อีกเลย เพราะเป็นห่วง

ไม่อยากให้เจ็บทั้งกายและใจอีก สรุจจึงกลายเป็นบุตรชายเพียงคนเดียวของทั้งคู่

เมื่อเครื่องดื่มสำหรับภูธเนศเสร็จเรียบร้อย ร้อยเอก หม่อมหลวง

ฉัตรเกล้า บุตรชายคนโตของพุฒิภัทรที่ยืนอยู่ใกล้ๆ ก็รับอาสานำเครื่องดื่ม

ที่เพิ่งชงเสร็จมาเสิร์ฟให้เขา

สายเลือดจุฑาเทพคนนี้นับได้ว่ามีใบหน้าหล่อเหลาที่สุดในหมู่ห้าสิงห์

จุฑาเทพรุ่นที่สอง เพราะได้มรดกจากมารดาที่เคยเป็นถึงนางสาวศรีสยาม

มาเต็มๆ เมื่อผสมเข้ากับความหล่อเหลาของอาจารย์หมอผู้มากฝีมือ ก็ทำให้

เขากลายเป็นที่ชื่นชอบของสาวน้อยสาวใหญ่ทั่วกรุงเชียวละ แถมตอนนี้ยัง

เป็นถึงนักเรียนแพทย์เฉพาะทางด้านศัลยกรรมกระดูกของวิทยาลัย

แพทยศาสตร์พระมงกุฎเกล้าอีกต่างหาก หากเรียนจบคงได้ติดยศพันตรี

รับรองว่าได้เป็นคุณหมอเนื้อหอมไม่แพ้บิดา และเป็นนายทหารมาดเท่

ไม่แพ้คุณอาของเขาอย่างแน่นอน

ฉัตรเกล้ามีน้องสาวอยู่หนึ่งคน คือหม่อมหลวงปกเกศ ซึ่งไม่ได้อยู่

ในห้องนี้ด้วย เนื่องจากช่วงนี้เป็นช่วงสุดท้ายของการเรียนด้านแฟชั่นดีไซน์

ที่ปารีส จึงต้องตั้งใจเป็นพิเศษ ไม่สามารถมาร่วมงานวันเกิดของทวดอ่อนได้

แม้จะอยากมามากเพียงใดก็ตาม

ส่วนที่ยืนเรียงรายราวกับแถวทหารกองเกียรติยศอยู่ตรงผนังนั้น

ก็คือบรรดาลูกๆ ของรณพีร์ ซึ่งประกอบไปด้วย ร้อยเอก หม่อมหลวง

รณจักร นายทหารม้าสุดฮอตที่เคยถ่ายโฆษณาน้ำอัดลมสุดฮิตจนสาวๆ ทั่ว

ไทยพากันหลงใหลมาแล้ว คนที่สองคือเรืออากาศตรี หม่อมหลวงรณภูมิ

นายทหารประจำกองทัพอากาศไทย ผู้ซึ่งไม่ชอบการแสดงทุกชนิด เรียกได้ว่า

ลูกไม้หล่นไกลต้นจากมารดามาก ส่วนอีกสองคนที่เหลือนั้นรับมรดกทาง

ความสามารถมาจากเพียงขวัญเต็มๆ นั่นคือหม่อมหลวงรณเรศ ซึ่งกำลัง

ร่ำเรียนบัลเลต์ชั้นสูงอยู่ที่ฝรั่งเศส และน้องชายคนสุดท้องคือหม่อมหลวง

รณกร ซึ่งศึกษาทางด้านภาพยนตร์อยู่ที่สหรัฐอเมริกา ทั้งคู่อาศัยช่วงวันหยุด

คริสต์มาสกลับมาร่วมงานวันเกิดทวดอ่อน เพราะถือได้ว่าเป็นเหลนคนโปรด

ไม่ผิดกับสมัยบิดาเลยแม้แต่น้อย

“นี่มันเกิดอะไรขึ้นครับ” ภูธเนศเอ่ยถามพลางกวาดตามองไปทั่ว

“คุณทวดป่วย” ธราธรตอบ ก่อนจะถอนใจออกมาเบาๆ “เราอาจ

ต้องเลื่อนงานวันเกิดออกไป หรืออาจต้องยกเลิก”

ภูธเนศกัดฟันแน่น สิ่งไม่คาดฝันเป็นศัตรูที่เขาไม่อาจต้านทานได้

งานที่เขาอุตส่าห์เตรียมคงจะต้องยกเลิกไป เพราะไม่มีเหตุผลที่เขาจะดึงดัน

ทำต่อ เนื่องจากสุขภาพของเจ้าของงานนั้น ควรจะเป็นสิ่งที่ต้องคำนึงถึงเป็นอันดับแรก

“คุณทวดเป็นอะไรมากไหมครับ”

“ลุงภัทรของแกตรวจดูอาการให้แล้ว บอกว่าไม่เป็นอะไรมาก แค่

ตกใจจนช็อกหมดสติไปเท่านั้น ดีที่มีพยาบาลช่วยประคองไม่ให้ล้มหัวฟาด

พื้น” รัชชานนท์ตอบลูกชาย

“ตกใจหรือครับ ตกใจเรื่องอะไรครับ”

ได้ยินคำถามเช่นนั้น หม่อมหลวงกัณฐิกา จึงเดินมายื่นกระดาษแผ่น

หนึ่งให้เขา ดูเหมือนน้องสาวคนเดียวของเขาจะเป็นคนสุดท้ายที่ได้อ่านมัน

ภูธเนศอ่านข้อความที่เขียนด้วยลายมืออ่อนช้อยสวยงามแล้วก็ต้อง

ตกใจ เพราะใจความของทุกอักษรนั้นเต็มไปด้วยความอาฆาตมาดร้าย

และคำสาปแช่งอันน่าสะพรึง

“วิไลรัมภา” เขาทวนชื่อที่ลงท้ายจดหมาย ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองน้องสาว “ใครกัน”

“กัณก็ไม่รู้ค่ะ คุณลุงใหญ่บอกให้รอคุณภูมาก่อน จะได้เล่าให้ฟังทีเดียว”

ภูธเนศจึงหันไปมองผู้เป็นลุง ซึ่งนั่งเป็นประธานอยู่ด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

“วิไลรัมภาคือใครครับคุณลุงใหญ่”

ธราธรถอนใจ “เอาละ ในเมื่อมากันครบแล้ว ลุงก็จะเล่าให้พวกเธอ

ฟังอย่างละเอียดถึงที่มาที่ไปของจดหมายฉบับนั้น”

ทั้งภูธเนศและเหล่าจุฑาเทพเจเนอเรชันใหม่ต่างตั้งใจฟังกันทุกคน

ผู้เป็นประมุขวังจึงเท้าความให้ฟังว่า เดิมทีหม่อมเจ้าวิชชากรซึ่งเป็นท่านปู่

ของพวกเขานั้น เป็นเพื่อนรักกับ หม่อมราชวงศ์เทวพันธ์ เทวพรหม ทั้งคู่

เป็นสหายที่รักกันมาก ถึงขนาดสัญญากันว่าจะให้ลูกคนใดคนหนึ่งแต่งงาน

กันเพื่อจะได้เกี่ยวดองกันสืบไป แต่เมื่อหม่อมเจ้าวิชชากรสิ้นชีพิตักษัย คำมั่น

สัญญานั้นจึงตกทอดมาถึงหม่อมเอียด ซึ่งเป็นมารดาและเป็นย่าของบรรดา

ลูกๆ ของท่านซึ่งถูกขนานนามภายหลังว่า ห้าสิงห์แห่งจุฑาเทพ

แต่เมื่อบรรดาห้าสิงห์จุฑาเทพเติบโตเป็นหนุ่ม พวกเขากลับอยาก

ลิขิตชีวิตรักของตนเอง ต่างหาทางปฏิเสธการแต่งงานกับทายาทแห่งราชสกุล

เทวพรหม จนคำสัญญานั้นมีอันต้องถูกลบล้างไปโดยปริยาย เมื่อทายาท

คนสุดท้ายคือรณพีร์นั้นแต่งงานกับเพียงขวัญ

ธราธรเองนั้น แม้จะเกือบได้แต่งงานกับหม่อมหลวงเกษรา แต่

จนแล้วจนรอดก็กลับได้แต่งงานกับหม่อมหลวงระวีรำไพ ปวรรุจเอง

ก็ปฏิเสธที่จะแต่งงานกับหม่อมหลวงกระถิน ลูกพี่ลูกน้องของหม่อมหลวง

เกษรา เพื่อไปแต่งงานกับวรรณรสา ผู้เคยเป็นถึงหม่อมเจ้าหญิงมาก่อน

ส่วนพุฒิภัทรก็ปฏิเสธการแต่งงานกับหม่อมหลวงมารตี น้องสาว

ของหม่อมหลวงเกษราเพื่อแต่งงานกับกรองแก้ว อดีตนางสาวศรีสยาม

สุดท้ายมารตีก็ตกเป็นอนุภรรยาของนายพลพินิจ แต่หลังจากท่านนายพล

เสียชีวิต มารตีซึ่งไม่ได้รับทรัพย์สมบัติอะไรจากท่านเลย ก็หายสาบสูญไปอย่างไร้ร่องรอย

เช่นเดียวกับวิไลรัมภา ซึ่งความจริงจะต้องแต่งงานกับรณพีร์ แต่ก็

แคล้วคลาดกันเพราะเรื่องร้ายแรงที่เธอทำกับหม่อมเอียดไว้ ทำให้รณพีร์

ได้แต่งงานกับเพียงขวัญ อดีตนางเอกภาพยนตร์ไทยชื่อดังในเวลานั้น

“ส่วนพ่อ...” รัชชานนท์เอ่ยเสริมขึ้น “ทวดเอียดหมายมั่นจะให้

แต่งงานกับหม่อมหลวงศินีนุช ลูกสาวของท่านนายพล หม่อมราชวงศ์

อนุพันธ์ เทวพรหม แต่พ่อก็กลับหนีไปจนได้พบกับแม่ของลูกที่หนองคาย

และแต่งงานกันในที่สุด”

 “ใช่” สร้อยฟ้าพยักหน้า “แม้ตอนนี้หม่อมหลวงศินีนุชจะได้แต่งงาน

กับนายทหารคนหนึ่ง และกลายเป็นคุณหญิงไปแล้ว แต่เวลาพบกันตามงาน

ทีไร ก็ไม่อาจมองหน้ากันติดสักครั้ง”

จากนั้นธราธรยังเล่าให้ทุกคนฟังถึงชะตากรรมของหม่อมราชวงศ์

เทวพันธ์ว่า ในคืนวันที่รณพีร์แต่งงาน วิไลรัมภาก็หนีหายออกไปจากวัง

ทำให้ประมุขแห่งวังเทวพรหมกลับกลายเป็นคนติดเหล้า เงินทองที่มีก็

ร่อยหรอลง แม้เกษราจะพยายามค้ำจุนเท่าไรก็ยังไม่พอจับจ่าย เพราะกลับ

ไปติดการพนันอีกด้วย ทั้งๆ ที่เลิกมาได้พักหนึ่งแล้ว จนกระทั่งร่างกาย

ทรุดโทรม ต้องเข้าออกโรงพยาบาลบ่อยๆ ไม่นานมารตีก็แพ้คดีฟ้องร้อง

ค่าเลี้ยงดูจากกองมรดกของนายพลพินิจแล้วหนีหายไปอีกคน จนบัดนี้ก็ยังหาตัวทั้งคู่ไม่พบ

“อย่างนี้เอง คุณวิไลรัมภาถึงได้เคียดแค้นชิงชังพวกเรานัก” ภูธเนศรำพึง

“วันก่อนลุงพาคุณทวดไปเยี่ยมคุณชายเทวพันธ์มา สภาพร่างกายที่

ทรุดโทรมของคุณชายทำให้คุณทวดถึงกับหลั่งน้ำตาและเศร้าซึมไปหลายวันเลย”

“คงเพราะรู้สึกผิดในใจ ที่ไม่อาจทำตามเจตนารมณ์ของท่านปู่ได้

ใช่ไหมครับ” พันตรี หม่อมหลวงอศิรเอ่ยถามบิดา

“ก็น่าจะใช่”

“ทำไมคุณทวดถึงยึดมั่นคำสัญญาขนาดนั้นล่ะครับ เท่าที่ฟังมา เรื่อง

ทุกอย่างมันก็น่าจะลงตัวและจบไปตั้งนานแล้วไม่ใช่หรือครับ สัญญิงสัญญา

อะไรก็ไม่มี หรือคุณชายเทวพันธ์มีบุญคุณอะไรกับท่านปู่มากหรือครับ”

สรุจเอ่ยถามขึ้นด้วยความสงสัย

“ไม่จำเป็นต้องเป็นหนี้บุญคุณกันหนักหนาหรอก คนสมัยก่อนโดย

เฉพาะผู้มียศศักดิ์อย่างท่านปู่ซึ่งเป็นถึงหม่อมเจ้า ไม่ใช่คนธรรมดาสามัญ

แม้จะเป็นเพียงคำสัญญาปากเปล่า เป็นเพียงการคุยกันเล่นสนุกๆ แต่เมื่อ

ลั่นวาจาออกไปแล้วก็ถือเป็นคำมั่นที่มิอาจบิดพลิ้วได้ ทั้งคุณทวดเอียดและ

คุณทวดอ่อนต่างก็เป็นคนรุ่นเก่าซึ่งยึดถือเอาคำมั่นสัญญาเป็นหลัก จึงทำให้

รู้สึกผิดอยู่ในใจเสมอมาที่ไม่อาจทำตามเจตนารมณ์ของท่านปู่ได้ แม้จะต้อง

ฝืนใจพยายามบังคับหลานๆ ถึงห้าครั้งห้าคราก็ตาม ยิ่งมาได้รับจดหมาย

สาปแช่งแบบนี้ก็ยิ่งไปกันใหญ่” ปวรรุจตอบบุตรชาย

“มารวมตัวกันอย่างนี้ก็ดีแล้วนะ ลุงจะได้ถือโอกาสกำชับกับพวกเรา

เสียเลยว่า ให้ช่วยๆ กันดูแลคุณทวดหน่อย ระยะนี้ก็หมั่นแวะเวียนไปพูดคุย

รับประทานอาหารกับท่านให้มากกว่าเดิมอีกสักหน่อย จะได้ไม่มีเวลามาคิด

เรื่องอดีตให้ไม่สบายใจไปเปล่าๆ ส่วนเรื่องจดหมายนั่น ลุงกับอาๆ ของพวก

เธอจะจัดการเอง” ธราธรเอ่ยเสียงเครียด

“เรื่องคุณทวดไม่ต้องห่วงนะครับคุณลุงใหญ่ ตอนนี้คุณกัณก็มาช่วย

งานผมไปได้เยอะแล้ว คงมีเวลาไปดูแลคุณทวดได้มากกว่าเดิม” ภูธเนศเอ่ย

“ดีแล้วละ” ธราธรพยักหน้า “ทีนี้ก็เหลือเรื่องงานวันนี้ เจ้าภาพจะเอา

อย่างไรล่ะ หือ”

ภูธเนศถอนใจเบาๆ อย่างยอมจำนนต่อสถานการณ์ “ก็คงต้องยกเลิก

                        (โปรดติดตามต่อในฉบับเต็ม)