รักเพียงฝัน (คีตฌาณ์)

เสียงแตรรถดังสนั่นหวั่นไหวทั่วถนนสายหลักแห่งนั้น จนปลายรุ้งต้อง

ถอยกลับมายืนที่เดิมเพราะไม่กล้าผวาวิ่งตามนักท่องเที่ยวคนอื่นๆ ที่วิ่งข้ามถนน นำหน้าไปก่อนแล้ว

ชีวิตของปลายรุ้งเหมือนตกอยู่ในความฝัน นาทีก่อนยังอยู่ในแดนนรก

แต่วินาทีนี้กลับมาโผล่ในอีกซีกโลกหนึ่ง และในสถานที่ที่ต่างจากประเทศไทย

...ประเทศบราซิล! เธอยืนอยู่ริมถนนที่แสนจะพลุกพล่าน เต็มไปด้วยรถราและ

ผู้คนเดินกันขวักไขว่

ปลายรุ้งแหงนหนำมองอาคารพาณิชย์สูงเสียดฟ้าเบื้องหนำ พลางกระพือ เสื้อแจ็กเกต เธอไม่เคยรู้เลยว่าอากาศที่ประเทศบราซิลในเดือนพฤศจิกายน

จะร้อนขนาดนี้ ตอนนี้ประเทศอื่นในแถบยุโรปและอเมริกาก็ย่างเข้าหนำหนาวกัน แล้ว แต่ที่ลาตินอเมริกากลับร้อนตับแลบ...

“นี่เราอยู่ที่ไหนคะ” ปลายรุ้งหันไปถามเปตราให้แน่ใจ ยมทูตที่อยู่ข้างกาย รูปร่างสูงใหญ่พอๆ กับฝรั่งตัวโตเลยทีเดียว

“นครรีโอเดจาเนโร” อีกฝ่ายตอบกลับมาสั้นๆ

ปลายรุ้งเบิกตาโตขึ้นอีกเท่าตัว “แต่เรนัลโดอยู่ที่เซาเปาลูนะ เรามาทำ

อะไรที่นครริโอ” รีโอเดจาเนโร เรียกสั้นๆ ว่า รีโอ

“เรนัลโดมีบ้านอยู่สองหลัง หลังหนึ่งอยู่ที่เซาเปาสู กับอีกหลังอยู่ที่รีโอ

นี่ เวลานี้เขามาพักอยู่ที่รีโอเพี่อติดต่อธุรกิจ”

นัยน์ตาปลายรุ้งสว่างวาบ เธอยกมีอกอดอก “ธุระที่ว่า...คงไม่ใช่มาหา

แฟนที่นี่หรอกนะ?” ปลายรุ้งถามดักคอ เพราะนึกหวั่นว่าเขาจะมีแฟนแล้ว

เปตราลดสายตามองสาวร่างบางข้างกาย พลางย้อนว่า “เพิ่งมากลัวตอนนี้ หรือ ตอนขอพรจากท่านพญายมทำไมไม่กลัว”

คนถูกย้อนท่าหน้าเหยเก “ก็ตอนขอ...รุ้งมุ่งมั่นไปนิด” ปลายรุ้งพูดพลาง จีบนิ้วโป้งกับนิ้วก้อยยื่นไปตรงหน้าเปตรา เพี่อยืนยันว่านิดเดียวจริงๆ “แล้ว

ตอนค้นหาประวัติ รุ้งไม่เจอข่าวว่าเขาเป็นแฟนกับใคร แต่นั่นอาจจะไม่จริงก็ได้ ใช่มั้ย เพราะเขาอาจจะมีแฟนหรือไม่ก็กกเก็บชุกช่อนไว้ที่ไหนลักแห่งโดยที่สื่อไม่รู้ก็ได้

“อะไรคือกก” ยมทูตเหลียวกลับมาถาม ตีหน้ายุ่ง

“กิ๊กก็คือ มากกว่าเพื่อน แต่ไม่ใช่แฟน เป็นอะไรที่พิเศษแต่ไม่เปิดเผยตัวน่ะค่ะ”

เปตราท่าหน้านิ่วอย่างใช้ความคิด จากนั้นย้อนถามว่า “ถึงจะมีหรือไม่มี ตอนนี้ก็สายไปแล้ว เพราะเมื่อท่านพญายมประทานพรลงมา ทุกอย่างก็ต้องเป็น ไปตามนั้น”

ปลายรุ้งเริ่มหน้าเลีย “หมายความว่าไง....หมายความว่าเรย์มีแฟนแล้ว

แต่รุ้งกำลังจะไปแย่งเขาเหรอ”

“เปล่า...” อีกฝ่ายย้อนกลับไปหน้าตาย “อย่ากังวลเลย เขายังไม่มีใคร แม้แต่กกอะไรที่เจ้าว่านั่น เพราะฉะนั้นสบายใจเถอะ”

ปลายรุ้งยิ้ม “ดีใจที่ได้ยินอย่างงั้นค่ะ เพราะรุ้งคงรู้สึกไม่ดีถ้าต้องไปแย่ง ใคร ว่าแต่รุ้งจะเจอเขาได้เมื่อไหร่คะ”

“ข้ามถนนไปสิ...เขารอเจ้าอยู่แล้ว”

“อีกฟากถนนนั่นน่ะเหรอคะ?” ปลายรุ้งถามอย่างไม่แน่ใจพลางชะเง้อ

มองหา แต่ไม่เห็นใครที่หน้าตาเหมือนเขา

“ใช่...ข้ามถนนไปปลายรุ้ง เดี๋ยวนี้!” เปตรากระตุ้นเร่งเร้า

“แต่...” ปลายรุ้งยังไม่ทันได้ถาม อยู่ดีๆ ก็มีลมหนาวหอบใหญ่กระโชกมา ทางด้านหลัง กระแทกร่างบางของเธอจนปลิวถลาออกไปกลางถนน เป็นจังหวะ เดียวกับที่มีรถเฟอร์รารีกำลังฝ่าไฟแดงพุ่งเข้ามาด้วยความเร็วสูง ทั้งๆ ที่รถคัน

อื่นๆ จอดนิ่งรอให้คนข้ามถนน เสียงแตรปีนยาวกระชั้นเข้ามา...

คุณพระคุณเจ้า... ปลายรุ้งแทบไม่มีโอกาสได้คิดทบทวนว่าเกิดอะไรขึ้น

กับตัวเอง เมื่อรถสปอร์ตเปิดประทุนสีแดงกระแทกเข้าคับร่างเธออย่างจัง ความ เจ็บปวดแผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย พร้อมคับสติพลันดับวูบ

ปลายรุ้งกะพริบตาปริบๆ พยายามปรับสายตาให้ชินกับแสงสว่างที่ส่อง มาจากเพดาน เธอรู้สึกไม่ชินคับสภาพห้องรอบตัว แต่ก็บอกได้ทันทีว่าที่นี่คือ โรงพยาบาล ด้วยกลิ่นยาและสายระโยงระยางข้างตัวบอกเป็นนัย หญิงสาว

 พยายามจะขยับตัวเพราะรู้สึกอึดอัด แต่พลันต้องร้องโอดโอยเมื่อรู้สึกปวดร้าว รุนแรงบริเวณศีรษะเธอยกมือกุมขมับและพบว่าศีรษะถูกพันด้วยผ้าก๊อชโดยรอบ

“เจ้าโดนรถชนหัวกระแทกพื้น จำเหตุการณ์ได้หรือเปล่า?” เปตราถาม ด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ไร้ความรู้สึก

“อะไรนะคะ?” ปลายรุ้งตวัดเสียงสูงด้วยความตกใจ พลางหันขวับไปทาง ต้นเสียง แต่ก็ต้องร้องโอดครวญเมื่อจังหวะที่ขยับตัวเร็ว ไม่ทันระวัง จึงส่งผลให้ ร่างกายกระแทกเข้าคับเตียงและเกิดอาการเจ็บร้าวอีกรอบ

“ระวังหน่อยสิ” เปตราส่งเสียงเตือน “ถึงข้าจะมีมนตร์วิเศษรักษาร่างกาย เจ้าได้...ไม่ลิ ถึงข้าจะใช้มนตร์วิเศษห่อหุ้มร่างกายเจ้าไวไม่ให้กระแทกพื้นรุนแรง ไปกว่านี้ เจ้าก็ควรระมัดระวังตัวเองให้ดี เพราะร่างกายเจ้ายังคงบอบชํ้าจากการ ถูกรถชน”

“อะไรนะ?” ปลายรุ้งมองยมทูตข้างเตียง ตาเบิกโตราวคับเห็นผี “ท่านว่า เกิดอะไรขึ้นนะคะ?” เธอถามยํ้า

“เจ้าโดนรถชนหัวกระแทกพื้น จำเหตุการณ์ได้หรือเปล่า?” เปตราอธิบาย ด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “รถของเรนัลโดเบรกแตก ก็เลยฝ่าไฟแดงมาชนเจ้าตอน ข้ามถนนพอดี แต่ไม่ต้องห่วง เจ้าไม่เจ็บตัวมากหรอกเพราะข้าได้ใช้มนตร์วิเศษ

รับตัวเจ้าไว้ เจ้าเลยกระแทกพื้นไม่แรงมาก”

“…”

เปตราเห็นคนเจ็บเบิกตาโตอย่างตกใจ ก็อดไม่ได้ จึงส่งสายตาอ่อนโยน

เพื่อปลอบประโลม พลางเสริมว่า “จะไม่ให้เจ็บตัวเลยไม่ได้หรอก เดี๋ยวเรนัลโด จะสงสัย ข้าก็เลยปล่อยให้เจ้าเจ็บตัวบ้างนิดหน่อย เวลานี้เขาพาเจ้ามารักษาตัว

ที่โรงพยาบาล แต่ไม่ต้องห่วง ข้าจะใช้มนตร์รักษาเจ้าให้หายขาดอีกที เจ้าจะได้ ออกไปจากที่นี่เร็วๆ”

ปลายรุ้งยิ้มปูเลี่ยน ก่อนตอบว่า “ขอบคุณค่ะ ว่าแต่...” ปลายรุ้งปรับ

น้ำเสียงแย้งด้วยความเกรงใจอย่างมาก “รุ้งขอพรให้ได้รักกับเรนัลโดไม่ใช่เหรอ

คะ ไม่ได้ขอให้ถูกเขาชน เจ็บตัวซ้ำอีกรอบอย่างงี้”

“ก็นั่นแหละ ถ้า'ไม่'จัดสถานการณ์ให้เขาขับรถชนเจ้าอย่างงี้ เจ้าจะมีโอกาส ได้พูดคุยทำความรู้จักกับเขาไหมล่ะ” ยมทูตย้อนถามหน้าตาเฉย น้ำเสียงราบเรียบ อย่างมาก

ปลายรุ้งเปกตาโต ก่อนจะหลุบตํ่าและกลอกไปมา เธออยากอุทานเรียก หาสวรรค์ แต่หวั่นจะได้อย่างอื่นมาแทน เจ้าตัวจึงเก็บปากค่า ไม่นานต่อมาเสียง

เคาะประตูดังขึ้น พร้อมกับเปิดเข้ามาโดยไม่รอค่าอนุญาต ร่างสูงใหญ่ของชาย

ผิวดำในชุดกาวน์เดินน่าหน้า ตามมาด้วยร่างสูงใหญ่ในชุดเสื้อเชิ้ตกางเกงสแล็กส์

...ที่มองปุ๊บก็รู้ได้ในทันทีว่าคือ... เรนัลโด

หญิงสาวอ้าปากค้างมองเขาด้วยความตะลึง เขาหล่อเหลาเสียยิ่งกว่า เทพบุตรกรีก หล่อเกินกว่าจะเป็นมนุษย์เดินดินที่จับต้องสัมผัสได้ คุณพระช่วย

...ที่เคยเห็นจากภาพถ่ายนายแบบในอินเทอร์เน็ตและในคลิปหนังคลิปละครทีวี

ที่บรรดาแฟนคลับโพสต์บนยูทูบ เธอก็ว่าเขาคมเข้มบาดตาบาดใจแล้ว เมื่อมา

เห็นตัวจริง...ทั้งภาพทั้งคลิปชิดซ้ายไปเลยจริงๆ หน้าตาเขาช่างคมคายจนเธอ

แทบลืมหายใจ... คิ้วเข้มได้รูปสวย ดวงตาคมแต่หวานซึ้งราวกับตาผู้หญิง จมูก

โด่งรับกับเรียวปากสวย... เครื่องหน้าทุกชิ้นที่ประกอบชิ้นเป็นใบหน้าของเขา สวยงามไร้ที่ติ

เทพบุตรบนดินชัดๆ ...ทุกอย่างได้สัดส่วนราวกับพระเจ้าประทานมาให้ ร่างกายของเขาสมบูรณ์แบบเกินกว่าที่บุรุษเพศผู้หนึ่งจะเป็นเจ้าของได้ แต่ทว่า

ก็เป็นไปแล้ว... ปลายรุ้งเลื่อนมือขึ้นมากดหัวใจตัวเอง บัดนี้มันเต้นไม่เป็น

สํ่าราวกับจะทะลุออกมานอกอก หญิงสาวลืมไปเลยว่าอากัปกิริยาทุกอย่างของ ตัวเองยังคงอยู่ในสายตาของยมทูตตลอดเวลา เปตรามองภาพนั้นด้วยกิริยา

นิ่งเงียบ แววตายังคงจับจ้องเหตุการณ์ตรงหน้าโดยไม่แสดงความรู้สึก

คนทั้งคู่เข้ามาในห้องแล้ว แต่ก็ยังคงพูดคุยกันเองอยู่เพราะกำลังติดพัน

กับหัวข้อสนทนาเดิม ปลายรุ้งหันไปทางเปตราแล้วถามว่า “เขาพูดภาษาอะไรกัน คะ”

“โปรตุเกส” เปตราตอบสั้นๆ

“โห...ท่านฟังออกด้วย แล้วเขาพูดว่าอะไรคะ”

ยมทูตปรายตาไปมองคนทั้งสองสลับกัน แล้วจึงหันกลับมาตอบปลายรุ้ง

ว่า “คนใส่ชุดกาวน์คือหมออันเดร รอสชี่ เป็นหมอที่รักษาอาการเจ้า ส่วนอีกคน

...เจ้าก็รู้อยู่แล้ว เขากำลังคุยกันเรื่องอุบัติเหตุและอาการบาดเจ็บของเจ้า หมอ

อันเดรกำลังชักถามเรนัลโดว่าเขาไปขับรถชนเจ้าได้อย่างไร”

“แล้วเรย์ตอบว่าไงคะ”

“เรนัลโดกำลังเล่าเหตุการณให้หมอฟังว่ารถเขาเบรกแตกเลยฝ่าไฟแดงไปชนเจ้า”

“แล้วหมออันเดรว่ายังไงต่อคะ”

เปตรานิ่งฟังคู่สนทนาชั่วครู่ ก่อนบอกว่า “หมอบอกเรนัลโดว่านี่มันไม่ใช่ เรื่องเล็กๆ เลย ดีที่เคลียร์กับตำรวจได้ ไม่งั้นพรุ่งนี้คงตกเป็นข่าวหน้าหนึ่งใหญ่โตแน่”

จังหวะที่หญิงสาวพูดคุยกับยมทูต เรนัลโดกับหมอก็ผลัดกันเหลือบตา มามองปลายรุ้ง ทั้งคู่ท่าราวกับเห็นผี ต่างกระซิบกระซาบอะไรกันบางอย่างแล้ว จึงเดินมาที่เตียงคนไข้

“พวกเขาชุบซิบอะไรกัน” ปลายรุ้งยังคงถามเป็นภาษาไทย

ผู้ที่มีอำนาจลี้ลับเพียงหนึ่งเดียวในที่นั้นตอบว่า “เขากำลังสงสัยว่าเจ้าจะ เพี้ยนหรือเปล่า ถึงได้พูดคนเดียวได้ เขาคิดกันว่าสมองเจ้าอาจกระทบกระเทือน เพราะศีรษะกระแทกพื้นอย่างรุนแรงตอนถูกรถชน”

ปลายรุ้งเบิกตาโต “พวกเขามองไม่เห็นท่านหรอกเหรอท่านเปตรา”

เปตราส่ายหน้าทันควัน“ไม่... มีแต่เจ้าคนเดียวทีได้รับการยกเว้นให้เห็นข้า”

“โอ...” คนได้รับการยกเว้นอุทานในลำคอ พลางกลอกตาไปมา

หมออันเดรเริ่มตรวจร่างกายเธอด้วยอุปกรณ์ทางการแพทย์ วัดอุณหภูมิ ร่างกาย ตรวจอัตราการเต้นของหัวใจและชีพจร ก่อนจะเงยหน้าถามอะไร

บางอย่างกับปลายรุ้ง

“หมออันเดรพูดอะไรท่านยมทูต รุ้งไม่เข้าใจ” ปลายรุ้งเหลียวไปถาม

เปตรา ขณะที่ปากยังคงอมปรอทวัดไข้

เปตราไม่ตอบ แต่เสกให้หญิงสาวสามารถฟังภาษาโปรตุเกสได้แทน

“คุณชื่ออะไรน่ะสาวน้อย”

เสียงหมออันเดรลอยเข้ามาในหูเป็นภาษาโปรตุเกส ปลายรุ้งท่าหน้าตื่น

ด้วยนึกประหลาดใจที่สามารถฟังและเข้าใจภาษาของอีกฝ่ายได้เป็นอย่างดี เธอ

ไม่ตอบในทันที แต่หันไปทางเปตราและบอกว่า “ในเมื่อเสกให้รุ้งเข้าใจภาษา โปรตุเกสได้ ก็เสกให้รุ้งพูดภาษานี้ได้ด้วยสิคะ”

“เจ้าพูดภาษาอังกฤษกับเขาก็ได้ปลายรุ้ง เขา'ฟังภาษาอังกฤษรู้เรื่อง”

“แต่รุ้งไม่สันทัดภาษาอังกฤษ อีกอย่างรุ้งอยากพูดภาษาแม่ของเรย์ได้

ด้วย รุ้งรู้มาว่าคนบราซิลส่วนใหญ่พูดภาษาอังกฤษไม่ได้” เจ้าตัวพูดได้อย่าง

ไม่ถนัดนักเพราะมีปรอทอยู่ในปาก แต่ด้วยญาณทิพย์ ยมทูตสามารถเข้าใจได้ว่า หญิงสาวพูดอะไร

เปตราฟังคำขอแล้วเหลือบตามองขึ้นสูง ก่อนตอบว่า “เจ้าไม่มีสิทธิ์ขอพร อีกแล้วปลายรุ้ง ท่านพญายมให้สิทธิ์เจ้าได้รับพรเพียงแค่ข้อเดียวเท่านั้น และ

เจ้าก็ได้ใช้สิทธิ์ไปแล้ว นั่นคือการได้รักกับเรนัลโด”

“แต่ถ้ารุ้งไม่อาจสื่อสารกับเขาได้อย่างเข้าใจถ่องแท้ รุ้งจะรักกับเขาได้

อย่างราบรื่นตลอดรอดฝังได้ยังไงถูกไหมคะ? อีกอย่างการใช้ภาษาอังกฤษสื่อสาร กัน...ยังไงก็คงไม่เหมือนใช้ภาษาแม่ของเขาสื่อสาร นะคะท่านเปตรา คิดเลียว่า

การเสกให้รุ้งพูดภาษาโปรตุเกสได้ก็เป็นส่วนหนึ่งที่จะท่าให้บรรลุพรที่ท่านพญายมประทานให้รุ้งนะคะ”

เปตรากลอกตาไปมา “มนุษย์นี่หัวหมออย่างนี้ทุกคนหรือเปล่า”

คนถูกหาว่าหัวหมอตีหน้ายุ่ง แต่ย้อนถามด้วยเลียงนุ่ม ไม่ให้ฟังดูก้าวร้าว

ว่า “ท่านเห็นมนุษย์มาก็นาน ยังไม่ชินกับพวกเราอีกหรือคะ”

“ยังไม่ชิน...ถ้าให้พูดกันตามจริงก็คือ ข้ายังไม่เคยเจอมนุษย์หน้าไหนจะ หาญกล้าต่อปากต่อคำเก่งเหมือนเจ้า เพราะฉะนั้นคำตอบคือ ไม่...ข้ายังไม่เคย เจอมนุษย์คนไหนที่หัวหมอเหมือนอย่างเจ้า...ปลายรุ้ง”

คนถูกยํ้าว่าหัวหมอท่าหน้ามุ่ยหนักขึ้น แต่ยังไม่ทันตอบ ยมทูตก็สวน กลับมาว่า “เจ้าได้รับพรที่ขอแล้ว ปลายรุ้ง และทั้งหมดก็อยู่บนพื้นฐานของพร

ข้อเดียวกัน นั้นคือ...เพี่อให้เจ้าสมหวังในรักกับเรนัลโด บัดนี้ข้าต้องหายตัวไป

ก่อน ก่อนที่เรนัลโดจะคิดว่าเจ้าเพี้ยนไปมากกว่านี้เพราะเจ้าพูดคนเดียวได้เป็น วรรคเป็นเวร แต่ไม่ต้องห่วง ข้าจะวนเวียนอยู่ใกล้ๆ เจ้า เมื่อใดที่เจ้าต้องการ ตัวข้า เจ้าจงตะโกนเรียกออกมาดังๆ ส่วนร่างกายเจ้า ข้าได้ใช้มนตร์พิเศษรักษา

ให้แล้ว อีกไม่กี่นาทีต่อจากนี้เจ้าจะหายเป็นปกติ”

“เดี๋ยวค่ะ...” ปลายรุ้งร้องเรียกยมทูตทันทีที่สิ้นเสียง แต่ก็ไม่ทันเพราะ ยมทูตสลายร่างไปก่อนแล้ว คนเจ็บจึงหันไปทางหมออันเดรและเรนัลโด แต่

สีหน้าเจื่อนลงทันทีเมื่อพบว่าทั้งคู่กำลังมองมาด้วยสายตาที่เหมือนจะส่งเสียง ออกมาได้ว่า ‘ยายนี่เพี้ยนจริงๆ’ เธอยิ้มแหยๆ ให้คนทั้งสอง แต่ดูจะไม่ช่วยอะไร มากนัก เพราะต่างฝ่ายต่างก็ยังคงมองเธอราวกับเห็นวัตถุจากนอกโลก ปลายรุ้ง ยังไม่ทันได้พูดอะไร เรนัลโดก็หันไปถามหมอก่อนว่า

“เธอเป็นอะไรหรือเปล่าครับ ทำไมถึงพูดคนเดียว สมองกระทบกระเทือน หรือเปล่า” เรนัลโดถามหมอด้วยสีหน้าวิตกกังวล

หลังเกิดอุบัติเหตุรถเบรกแตกจนทุ่งชนหญิงสาว เรนัลโดก็นำตัวเธอส่ง โรงพยาบาลทันที ตอนมาถึงโรงพยาบาล ร่างที่อาบไปด้วยเลือดของเธอไม่ได้สติ อยู่ในอ้อมแขนเขา เรนัลโดใจเสียเป็นอย่างมาก จนกระทั้งหมอแจ้งว่าพ้น ขีดอันตรายแล้วเขาจึงกลับไปอาบน้ำปลี่ยนเสื้อผ้าที่บ้าน แล้วจึงกลับมายัง โรงพยาบาลอีกครั้งในตอนนี้ เรนัลโดมองร่างคนเจ็บที่พยาบาลท่าความสะอาด เนื้อตัวให้เรียบร้อยแล้ว เขาพบว่าหญิงสาวที่เขาขับรถชนนั้นมีหน้าตาน่ารัก น่าเอ็นดู ราวกับสาวน้อยจากแดนอาทิตย์อุทัยที่มีร่างเล็กบอบบางและเครื่องหน้า กระจุ๋มกระจิ๋ม

อันเดรไม่ตอบในทันที เขาดึงปรอทรัดไข้ออกจากใต้สิ้นของหญิงสาวมา

(โปรดติดตามต่อในฉบับเต็ม)