รหัสทรชน

พ.ต.ต. สิงหาเดินเลี่ยงจากเสียงอึกทึกครึกโครมของงาน

แฟนซีโชว์เครื่องเพชรที่จัดขึ้น ณ คฤหาสน์เศรษฐีอันดับหนึ่งชองเมือง

กรุง เตร็ดเตร่ออกไปทางสระนํ้ารูปตัววีด้านหน้าคฤหาสน์ สอดส่ายสายตา มองหาสิ่งแปลกปลอมตามวิสัยผู้พิทักษ์สันติราษฎร์ ก็พบเพียงตำรวจ

นอกเครื่องแบบที่ประจำอยู่ตามบริเวณมุมต่าง ๆ ของคฤหาสน์

เขา ไม่ชอบงาน ‘อดิเรก’ ของบรรดาเศรษฐีไฮโซฯ เหล่านี้นัก เพียง แต่ด้วยอะไรหลาย ๆ อย่างทำให้เลี่ยงไม่ได้ บางครั้งภารกิจหน้าที่บังคับ บางครั้งก็ ‘เรื่องส่วนตัว’ บังคับ อย่างเช่นครั้งนี้ ผู้บังคับบัญชาสั่งให้เขา

มาดูแลความสงบเรียบร้อยของงานนี้โดยเฉพาะ เขาจึงไม่อาจขัดคำสั่ง

ได้ และด้วยเหตุที่ต้องเข้างานสังคมบ่อยครั้ง เขาจึงเป็นที่รู้จักในหมู่

สาว ไฮโซฯ พอสมควร บ้างก็ว่าเขาเข้าสังคมเก่ง รู้จักวางตัว บ้างก็ว่าเป็น สารวัตรเนื้อหอม เป็นหนุ่มเจ้าสำราญผู้ไม่ยอมตกล่องปล่องขึ้นกับใครเสียที

สารวัตรสิงหากวาดตามองอาณาเขตร้อยกว่าตารางเมตรของ คฤหาสน์ด้วยความระแวดระวัง คฤหาสน์แห่งนี้ตั้งอยู่บนเนื้อที่หลายสิบ

ไร่ บรรยากาศรอบตัวเขาเงียบสงัด มีเพียงเสียงดนตรีจากตัวคฤหาสน์ที่

ดังแทรกผ่านราตรีกาลเข้ามาเป็นระยะ ๆ นอกจากนั้นก็เป็นเสียงกิ่งไม้ไหวเอนลู่ลม

ทุกอย่างดูสงบนึ่งเกินไป...สิงหาบอกตัวเองอย่างไม่สู้จะชอบใจ

“พี่สิงห์ทำไมไม่เข้าไปในงานล่ะคะ’’

เสียงนุ่มใสที่ดังมาจากด้านหลังทำให้สิงหาไหวกาย ละสายตาจาก

กอกุหลาบริมกำแพงไกลสุดลูกหูลูกตามามองเจ้าของเสียงนุ่ม เจ้าของ

เสียงสูงเพียงปลายคางเขา แววตาออดอ้อน สิงหามองกลับด้วยสายตาเรียบเฉย เสียงที่ตอบฟังไม่ยินดียินร้าย

“ผมออกมาสูดอากาศบริสุทธิ์ข้างนอก” สิงหาตอบแล้วมองเด็กสาวตรงหน้า

‘นิรดา’ เด็กสาวในวัยยี่สิบปีต้น ๆ เจิดจรัส สดใสอยู่ในชุดราตรี กำมะหยี่ดำเปลือยไหล่ ผมยาวรวบสูงเหนือศีรษะอวดล่าคอระหงและเนิน

อกขาวผ่องซึ่งเห็นวับแวมทำมกลางแสงสลัวของยามราตรี เหนือทรวง

อกมีหน้ากากเพชรส่องแสงเป็นประกายวูบวาบสวมอยู่

สำหรับหนุ่มอื่นเธออาจเป็นเด็กสาวเพอร์เฟ็กต์และเป็นที่หมายตา ของหนุ่ม ๆ ไฮโซฯ แต่สำหรับเขาแล้ว นิรดาเป็นได้แค่ตุ๊กตาบาร์บี้แสน

สวยตัวหนึ่งเท่านั้น ด้วยเธอสวยแต่ไม่มีความคิดความอ่านนัก ซึ่งดูจะบั่นทอนเสน่ห์ดึงดูดทางเพศไปอย่างน่าเสียดาย

“แหม...พี่สิงห์น่ะ พูดเหมือนนิชวนพี่ไปฆ่าแกงอย่างงั้นแหละ คน

ในงานก็ใช่ใครอื่นที่ไหน เพื่อน ๆ ในวงการไฮโซฯ ที่พี่สิงห์รู้จักทั้งนั้น”

“คุณนิพูดผิดแล้ว ถึงผมจะออกงานไฮโซฯ แต่ผมก็ไม่ได้รู้จัก

ไฮโซฯ มากมายอย่างที่คุณคิดยิ่งกว่านั้น ผมมางานนั้นก็เพราะหน้าที่

ไม่ใช่เพราะค่าชวนของคุณนิ” สิงหาแก้ค่าพูดเด็กสาวตรง ๆ แล้วมองเธอด้วยสายตาคมกริบ

น้อยคนนักจะรู้ว่าภายใต้สายตาคมกริบคู่นี้จะเต็มไปด้วยความ

สังเกตลังกา เขาสามารถจดจำรายละเอียดปลีกย่อยของคู่สนทนาได้ใน

ชั่ว พริบตาเดียวที่กวาดตามอง ฉะนั้น สายตาที่สลดวูบไหวก่อนจะแปร เปลี่ยนเป็นเสียงหัวเราะพลิ้วหวานราวระฆังใสในเวลาต่อมาจึงไม่อาจรอดพ้นสาย ตาสังเกตของเขาไปได้

“น่า...พี่สิงห์ จะเพราะหน้าที่หรือเพราะค่าชวนของนิ ค่าตอบมันก็

ไม่ต่างกันอยู่ดี ไหน ๆ พี่ก็มางานนิแล้ว น่าจะเข้าไปร่วมสนุกด้วยกัน

ลูกน้องพี่ก็มีตั้งมากมาย ปล่อยให้ดูเวรยามไปสิคะ”

นิรดาพูดพลางคล้องแขนชายหนุ่มอย่างถือวิสาสะ มือเรียวที่จับ

แขนสิงหาส่งให้เห็นผิวสองสีที่ตัดกันชัดเจนกระทั่งท่ามกลางแสงสลัว

ของยามราตรี ด้วยนิรดานั้นผิวขาวผ่องเป็นยองใย ในขณะที่สิงหาผิว

เข้มจนได้รับฉายาจากนักข่าวว่า “ดาร์ก ทอล แอนด์ แฮนด์ซัม” สิงหา

เป็นหนุ่มรูปหล่อคมคาย รูปร่างสูงใหญ่เกินมาตรฐานหนุ่มไทย หากทว่า

ผิวสีแทนอย่างที่สาวตะวันตกถูกใจนัก

หนุ่มตรงหน้าไม่ได้เป็นเพียงสารวัตรหนุ่มอนาคตไกลสำหรับเธอ เท่านั้น นิรดานึก แต่ยังเป็นเพื่อนสนิทของพี่ชายเธอ เขาเข้านอกออกใน

บ้านเธอตั้งแต่เธอจำความได้ จนคิดว่าเขาเป็นเหมือนคนหนึ่งในครอบ­ครัว

เพิ่งจะมาระยะหลัง ๆ ที่พี่ชายจากไปศึกษาต่อปริญญาตรี-เอกที่ประเทศอังกฤษ สิงหาจึงห่าง ๆ ไป

อาจเป็นเพราะเธอถือเขาเป็นเสมือนคนหนึ่งในครอบครัว ฉะนั้น

เมื่อมีผู้หญิงอื่นผ่านเข้ามาในชีวิตเขา เธอจึงสกรีนและตีกระเจิงไปทุก

รายเมื่อเห็นว่าไม่คู่ควร ในสายตาคนอื่นอาจเห็นว่าเธอเข้าไปบงการชีวิต

เขามากเกินไป แต่นิรดาบอกตัวเองว่าเธอไม่สนใจนัก

“คุณนิยังไม่เข้าใจ ผมกำลังอยู่ในเวลาท่างาน”

“แหม...จะ มาซีเรียสอะไรนักหนาคะ นี่มันในถํ้าเสือนะคะ ใครจะ กล้าเข้ามาเหยียบถํ้าเสือ น่า...เข้าไปร่วมสนุกกันเถอะค่ะ นิเตรียมเครื่อง

ดื่มของโปรดพี่สิงด้วย อีกอย่าง งานจะเริ่มในอีกครึ่งชั่วโมงแล้ว นิต้อง

เข้าไปเตรียมตัวขึ้นเดินโชว์เครื่องเพชร ‘เทเลอร์-เบอร์ตัน’ ด้วย”

“อะไรนะ ! คุณนิจะเดินโชว์เครื่องเพชรเทเลอร์-เบอร์ตัน ไหนว่า

จะแค่วางโชว์กลางงาน” สิงหาถามขึ้นอย่างไม่ชอบใจนัก เพราะแผนที่วาง

ไว้เดิมคือจะมีการเดินแฟชั่นโชว์เครื่องเพชรคอลเล็กชันต่าง ๆ ของ

บรรดาสาวไฮโซฯ อวดการออกแบบดีไซน์ โดยมืไฮไลต์งานอยู่ที่เครื่อง

เพชรเทเลอร์-เบอร์ตัน ชุดเลดี้ ฮาร์ก คอลเล็กชัน วางอยู่ตรงกลางงาน

เพชรเทเลอร์-เบอร์ตันจะวางอยู่ในกล่องกระจกสี่เหลี่ยมภายใต้

ระบบความปลอดภัยที่เขาวางไว้อย่างดี โดยรอบจะมีรังสีกระจายทั่ว

บริเวณตลอดรัศมีหนึ่งเมตร นั่นหมายความว่าหากมีใครเข้าไปใกล้ในรัศมี

ตํ่ากว่าหนึ่งเมตร สัญญาณจะร้องเตือน และถ้าใครเข้าไปสัมผัสกระจกก็จะถูกไฟช็อร์ตทันที

“เพื่อนนิเค้าอยากเห็นมันสวมอยู่บนคอนิ พวกเค้าว่ามันคงสวย

และดูมีชีวิตชีวามากกว่านอนนึ่งไม่ไหวติงในกล่องกระจกแคบ ๆ แบบ

นั้น ซึ่งนิก็เห็นด้วย”

“แต่ นั่นไม่ใช่แผนที่เราวางไว้ตั้งแต่ต้น ผมว่าคุณนิควรโทรฯ ไป รายงานคุณหญิงสักหน่อยก็ยังดี” สิงหาฟังนิรดาแล้วหน้ามุ่ย กล้ามเนื้อ บริเวณขากรรไกรเริ่มกดลึกขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อรู้ถึงแนวคิดของอีกฝ่าย

“แหม...นิไม่กล้าโทรฯ ไปกวนคุณแม่หรอกค่ะ ป่านนี้คงหลับปุ๋ย

ไปแล้ว แต่พี่สิงห์ไม่ต้องห่วงนะคะ นิได้ปรึกษาคุณหญิงป้าแล้ว ท่านก็

เห็นดีด้วย แน่ะ...ดูทำหน้าเข้าสิ ล้าเป็นห่วงนิมากขนาดนั้นก็เข้าไปดูแลนิใกล้ ๆ สิคะ”

สิงหาทำหน้าปันยากมากขึ้นเมื่อได้ยินค่าพูดของอีกฝ่าย ยังไม่ทัน

ที่ เขาจะแก้ไขกับปัญหาเฉพาะหน้าที่เพิ่งเกิดขึ้นสด ๆ ร้อน ๆ หางตาเขาก็ ชำเลืองไปเห็นเงาตะคุ่ม ๆ ของสาวนางหนึ่งที่เพิ่งผละมาจากสวนหย่อมหลังคฤหาสน์เสียก่อน

“หยุด ! นั่นใครน่ะ” สิงหาตวาดก้องแล้ววิ่งพรวดเดียวถึงตัวสาว

ในชุดยิปซีสีดำ ปล่อยให้นิรดาวิ่งกระย่องกระแย่งบนรองเท้าส้นสูงตามมา

ใคร ๆ ก็บอกว่าสายตาของเขาคมกริบเหม่อนแววตาเหยี่ยว เวลา

มองใคร คนนั้นจะรู้สึกเหม่อนถูกเอกซเรย์ในทุกอณูขุมขน และทำให้

รู้สึกหนาว ๆ ร้อน ๆ เหม่อนจับไข้ แต่ทำไมกับสาวเจ้านางนี้ถึงใช้ไม่ได้

ผล สิงหานึกถามตัวเอง เพราะหล่อนยังตอบกลับมาด้วยสายตานึ่งสงบ

ไม่สะดุ้งสะเทือนกับสายตาเขาสักนิด !

“ฉันเป็นแขกของงาน”

เสียงตอบกลับมานุ่มใส เป็นจังหวะจะโคน มีเพียงแววตาดำขลับ

จมูกโด่งงามและปลายคางกลมมนที่เขาเห็นโผล่พ้นหน้ากากซอร์โร ส่วน

ที่เหลือซ่อนอยู่ภายใต้หน้ากากรูปปีกนกและชุดยิปซีดำยาวกรอมเท้าเท่านั้น

ที่เขาจับลังเกตได้ในพริบตาแรกที่จับตามอง

“แล้วไปทำอะไรลับ ๆ ล่อ ๆ หลังสวน”

“ฉันไม่ได้ทำตัวลับๆล่อๆอย่างที่คุณกล่าวหา ฉันออกไปสูดอากาศบริสุทธิ์ข้างนอก”

“มุก เก่าแล้วหนู ถ้าอย่างนั้นทำไมถึงมีเศษหญ้าติดตามตัว” สิงหา ยังคงยิงคำถาม พร้อมกับกวาดตาลงตํ่าดูชุดยิปซีแขนยาวเลยข้อมือ กับ กระโปรงยาวกรอมเท้าของอีกฝ่าย

“ฉันหกล้ม คนหกล้มมีเศษหญ้าติดตามตัวมันผิดปกติตรงไหน”

เจ้าหล่อนย้อน ทำให้เขาหรี่ตามองอย่างล่งสัญญาณอันตรายอยู่

ในที “ตลกละ รองเท้าคุณล้นเตี้ยอย่างนั้น จะหกล้มได้หรือ ไม่โจ๊กไป

หน่อยหรือคุณยิปซี ถอดหน้ากากของคุณออกดีกว่า ทำทางคุณล่อพิรุธ

เกินไปแล้ว” ไม่พูดเปล่า สิงหาขยับเท้าทำทำจะไปถอดหน้ากากให้อีก

ฝ่ายจริง ๆ หากไม่มีเสียงตะโกนห้ามของนิรดาด้งขึ้นก่อนว่า

“อย่านะพี่สิงห์ อย่าเสียมารยาทกับแขกนิเด็ดขาด” นิรดาตะโกน

มาแต่ไกล เมื่อมาถึงเจ้าตัวก็หยุดยินหอบตรงหน้าคนทั้งคู่

สิงหาหันไปมองนิรดา ปากตอบว่า “ผมไม่ได้เสียมารยาทนะคุณ

นิ แต่ผมทำในสิ่งที่ควรจะทำต่างหาก ผู้หญิงคน'นี้มี'พิรุธ เธอออกไปทำ

อะไรลับ ๆ ล่อๆ หลังสวนก็ไม่รู้แถมยังมีเศษหญ้าติดตามเนื้อตัวอีก”

ประโยคท้ายเขาหันกลับมามองสาวชุดดำ เอ่ยว่า “ว่าไงคุณยิปซี จะยอม

ถอดหน้ากากดี ๆ หรือจะให้ผมช่วยถอดให้” สิงหากล่าวน้ำเสียงคุกคาม

“ไม่เอาน่าพี่สิงห์ ใจเย็น ๆ ค่ะ” นิรดาเข้ามาไกล่เกลี่ย เธอเหลือบ

ตามอง ‘ยิปซีสาว’ ของสารวัตรสิงหา แต่ก็ไม่พบเศษหญ้าติดตามเนื้อตัว

อย่างที่เขากล่าวหา ยิปซีสาวของสิงหาก็เหมือนแขกเหรื่ออีกหลายคนใน

งานที่สมัครใจสวมชุดดำมาร่วมงาน เพราะเธอเองเป็นคนระบุในบัตร

เชิญว่าขอให้แต่งกายด้วยเสื้อผ้าสีโทนเข้มเพราะคอนเส็ปต์งานแฟนซีคืนนี้

คือต้องการเน้นแสงวูบวาบของประกายเพชร

นิรดาจึงเงยหน้ายิ้มอ่อน ๆ ให้หญิงสาวตรงหน้า เอ่ยว่า “ฉันต้อง ขอโทษแทนพี่สิงห์จริง ๆ ค่ะ หวังว่าคุณคงไม่ถือ”

“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันเองก็ผิดด้วยที่มีดขนาดนี้ยังออกมาสูดอากาศ

ข้างนอก แต่นั่นแหละ ข้างในกลิ่นบุหรี่ก็คลุ้งเหลือเกิน บังเอิญจะเดิน

กลับ เท้าดันไปสะดุดเข้ากับก้อนหินพอดีเลยหกล้ม เนื้อตัวติดเศษหญ้า”

“ไหนล่ะ แผลที่เกิดจากหกล้มอย่างที่คุณว่า”

“ไม่เอาน่าพี่สิงห์” นิรดาหันไปทำตาดุ เอ่ยอย่างปราม ๆ แล้วหัน

มายิ้มให้หญิงสาวตรงหน้า “ต้องขอโทษคุณอิกครั้งจริง ๆ ค่ะ กับความ ขลุกขลักที่เกิดขึ้น ว่าแต่คุณ...?”

“เสาค่ะ ฉันเสาวรส”

“ค่ะ ถ้าคุณเสาไม่ติดใจแล้ว เข้าไปในงานเถอะค่ะ เดี๋ยวทางนี้ฉัน จัดการเอง”

“ค่ะ ขอบคุณมากค่ะ”

สิงหาทำหน้านิ่วตลอดเวลาที่ฟ้งทั้งสองสาวคุยกัน ตราบจนสาว

ยิปซีก้าวเท้าผละไปแล้ว เขาจึงเอ่ยขึ้นว่า “คุณปล่อยเจ้าหล่อนง่ายเกินไป

แล้วคุณนิ ไม่เห็นหรือ ค่าพูดหล่อนมีพิรุธแค่ไหน คุณน่าจะปล่อยให้ผม

ถอดหน้ากาก” สิงหาพูดแล้วจ้องเขม็งแผ่นหลังของคนที่กำลังจะหายลับ

เข้าไปในงาน และราวกับร่างนั้นจะได้ยินค่าพูดเขา เพราะตัวหล่อนสะดุ้ง

ไหวกายวูบหนึ่งก่อนจะก้าวเท้าต่อด้วยจังหวะที่สมํ่าเสมอ

“แหม...ก็นิเห็นเธอเป็นผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนหนึ่ง พี่สิงห์คิดมากเกินไปหรือเปล่าคะ”

“ไม่มากหรอกคุณนิ คุณนิเองก็ไม่ได้รู้จักผู้หญิงคนนั้นดีไม่ใช่หรือ ผมเห็นถามชื่อหล่อน”

“แหม...ถ้า นิรู้จักก็แปลกไปละ เธอสวมหน้ากากอย่างนั้น ใครจะ ไปรู้จักได้ล่ะคะ ว่าแต่ว่าเถอะ ถึงนิไม่รู้จักก็ไม่เห็นแปลก คุณเสาอาจเป็น ลูกท่านหลานเธอจากที่ไหนสักแห่ง ไม่งั้นคงไม่ได้รับบัตรเชิญจากนิ หรอกค่ะ”

“คุณนิพูดเหมือนไม่รู้จักผู้หญิงคนนั้นเป็นการส่วนตัว ?” สิงหา

หน้านิ่ว ตวัดถามเสียงสูง

“ค่ะ นิยอมรับว่านิยังนึกไม่ออกว่าเธอเป็นลูกหลานใคร” นิรดา

กล่าวยอมรับ แล้วรีบเอ่ยแก้ตัวขึ้นว่า “แต่แหม...ถึงนิไม่รู้จักก็ไม่เห็นแปลก

นี่คะ สาวไฮโซฯ ประเทศ'นี้มีเป็นกุรุส ถ้านิรู้จักหมดก็พิสดารไปละค่ะ

ต้องมานั่งนับนิ้วเรียงลำดับญาติถึงจะจำกันได้”

“คุณนิประมาทเกินไปแล้ว หล่อนอาจจะเป็นคนร้ายที่แฝงมาในคราบแขกในงานก็ได้”

ใช่...สิงหานึกประหวั่นขึ้นมา ระบบรักษาความปลอดภัยของเขา

อาจ หละหลวมจนปล่อยให้คนร้ายแอบแฝงเข้ามาในงานแล้วก็ได้ เพราะ สายสืบของเขารายงานมาก่อนหน้านี้ว่าจะมีการโจรกรรมเพชรเกิดขึ้นในงานคืนนี้ !

“พี่สิงห์พูดเป็นนิยายไปได้ อย่าลืมนะคะที่นี่เป็นบ้านใคร ใครจะ

กล้า เข้ามาล้วงคองูเห่าเชียวคะ แถมตำรวจในเครื่องแบบก็ยกโขยงมาทั้ง โรงพักอย่างนี้ น่าอย่าคิดมากเลยค่ะ...แค่ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนหนึ่ง เธอ

อาจมีญาติสักคนที่ได้รับบัตรเชิญจากนิแล้วมาไม่ได้ ก็เลยมาแทนก็ได้

ไม่ เอาละ พูดไปก็เสียเวลาเปล่า นิขอตัวไปเปลี่ยนเสื้อผ้าขึ้นเดินโชว์ดีกว่า เหลือเวลาอีกไม่กี่นาทีแล้ว” นิรดาพูดพลางขยับตัวเดินจากไปทันที

พระเจ้า...ยิ่งฟังเหตุผลนิรดา เขายิ่งหนักใจมากขึ้น สิงหามองตามหลังนิรดาที่หายลับเข้าไปในคฤหาสน์ด้วยสายตากังวล

เดิมที เขาคิดว่าคนที่ได้รับบัตรเชิญจากนิรดาจะเป็นคนที่นิรดา รู้จักทุกคน แต่เปล่าเลย เอาเข้าจริง คน'ที่ถือบัตรเชิญมา นิรดากลับไม่ได้รู้จักทุกคน !

นี่ นิรดาสะเพร่าหรือฉลาดน้อยกันแน่ จึงจัดงานแฟนซีโชว์เครื่อง เพชรในงานคืนนี้ แถมยังจัดงานในบ้านตัวเอง และเชิญแขกเหรื่อที่ตัว เอง ไม่รู้จักมาร่วมงานด้วย !

ไม่ได้การ...สิงหานึก แล้วก็คว้าวิทยุมาวอสั่งผู้กองธาวีให้สั่งกำลัง พลไปตรึงด้านหลังคฤหาสน์บริเวณสวนหย่อมที่หล่อนเพิ่งละมาทันทีพร้อม กับสั่งตรวจตราหาสิ่งแปลกปลอมที่เจ้าหล่อนอาจทั้งร่องรอยไว้ ส่วนตัว

เขารีบผละเข้าไปในงาน ในใจนึกภาวนาขอให้เจอแม่สาวยิปซีโดยเร็ว...

(โปรดติดตามต่อในฉบับเต็ม)