ไฟรักเกมร้อน (พิมพ์ซ้ำ เปลี่ยนปก) (ณารา)

“มิสเตอร์ปา นัด คุณจะยอมรับ มิสพิ ระ ยา เป็นภรรยา จะเดิน

เคียงข้างเธอไปข้างหน้าทั้งยามสุข ยามทุกข์ ไม่ว่าจะรํ่ารวย หรือยากจน

ไม่ว่า ยามเจ็บหรือสุขสบาย จะรักและยกย่องเธอจากวันนี้ไปจนกว่าความตายจะมา พรากหรือไม่” บาทหลวงชาวอเมริกันร่างใหญ่ในชุดคลุมสีดำ ยืนเบื้องหลังแท่น ประกอบพิธีแตงงานอันศักดิ์สิทธิ์ ภายในโบสถ์ขนาดเล็กที่ประดับประดาด้วย หลอดไฟหลากสี เอ่ยถามฝ่ายชาย

“ยอมริบครับ” ปาณัทตอบด้วยเสียงหนักแน่น ดวงตาจดจ้องเจ้าสาวของ เขาด้วยสายตาเปี่ยมริก ไม่ลังเลที่จะให้สัญญาแม้แต่น้อย

“ผม ปาณัท จะรัปพิรญาณ์เป็นภรรยา เป็นเพื่อนสนิท เป็นหุ้นส่วนชีวิต และเป็นสุดที่รักของผมนับจากวินาทีนี้เป็นต้นไปจนกว่าความตายจะมาพรากเรา จากกัน”

“มิสพิ ระ ยา คุณจะยอมรับ มิสเตอร์ ปา นัด เป็นสามี จะเดินเคียงข้าง เขาไปข้างหน้าทั้งยามสุข ยามทุกข์ ไม่ว่าจะรํ่ารวย หรือยากจน ไม่ว่ายามเจ็บ

หรือสุขสบาย จะริกและยกย่องเขาจากวันนี้ไปจนกว่าความตายจะมาพราก หรือไม่” บาทหลวงหันไปถามฝ่ายหญิงด้วยคำถามเดียวกัน

พิรญาณ์มองใบหน้าชายผู้เป็นที่รัก และตอบด้วยนํ้าเสียงหนักแน่น

ปานกัน

“ยอมรับค่ะ ฉัน พิรญาณ์ จะรับปาณัทเป็นสามี เป็นเพื่อนสนิท เป็น หุ้นส่วนชีวิต และเป็นสุดที่รักของฉันนับจากวินาทีนี้เป็นต้นไปจนกว่าความตาย จะมาพรากเราจากกัน”

“แหวนวงนี้เป็นพยานแทนความรักของผม และด้วยแหวนวงนี้ ผม ผูกพันคุณด้วยทุกสิ่งทุกอย่างที่ผมมี นับจากวันนี้และตลอดไป” ปาณัทกล่าว ค่าสาบาน และหยิบแหวนทองคำขาวฝังเพชรเม็ดเล็กเม็ดเดี่ยวลงบนนิ้วนางซ้าย

ของพิรญาณ์

“ฉันจะสวมแหวนวงนี้เพื่อเป็นสัญลักษณ์แทนค่ามั่นสัญญา และจาก ความปรารถนาของหัวใจของฉัน” พิรญาณ์หัวตา'ร้อนผ่าว ๆ น้ำใส ๆ ผุดขึ้นมา คลอเต็มหน่วยตา เมื่อกล่าวค่าปฏิญาณของตน แล้วน้ำตาแห่งความตื้นตันก็ร่วง เผาะ เมื่อบาทหลวงประกาศว่าเธอกับปาณัทเป็นสามีภรรยากัน ก่อนที่ริมฝีปาก นุ่มของสามีหมาด ๆ จะประทับลงมา และเธอก็ตอบรับจุมพิตด้วยรักหมด

หัวใจ...

 

มันเป็นพิธีแต่งงานเรียบง่าย ไม่มีพยาน ไม่มีแขกเหรื่อ แต่กลับเต็มไป

ด้วยมนต์ขลังซึ่งผูกพันบุคคลสองคนที่มีหัวใจรักซึ่งกันและกัน ต่างก็เพียร

ช่วยกันเพาะบ่ม ประคับประคองความรักจนสุกงอมหอมหวานมาหลายปีแล้ว โดยเฉพาะปาณัท เขาหลงรักพิรญาณ์ตั้งแต่เขาอายุได้เพียงสิบสองปี ความรัก และเอ็นดูในวัยเด็ก แปรเปลี่ยนมาเป็นความรักฉันหนุ่มสาว จนมีวันนี้ในที่สุด

“พี่ดีใจเหลือเกิน...ที่พิณยอมรับค่าขอแต่งงานของพี่ วันนี้เป็นวันที่พี่

มีความสุขมากที่สุดในโลก เป็นวันที่พี่รอคอยมาตลอดชีวิต” ปาณัทยกแก้ว

แซมเปญขึ้นรอ มองหญิงสาวด้วยสายตาเปี่ยมด้วยรัก “ขอดื่มให้กับเจ้าสาว

คนสวยของพี่ ขอให้รักเรายั่งยืนมั่นคงตลอดไป”

“ล่าหรับเราค่ะ” พิรญาณ์ยกแก้วขึ้นแตะกับเขาเบาๆ พร้อมทวนคำสัญญา “ขอให้รักเรายั่งยืนมั่นคงตลอดไป”

ปาณัทเอื้อมมีอออกมากุมมือเรียวบาง ส่งสายตาหวานฉํ่าเต็มไปด้วย

ความหมาย

“ครั้งแรกที่พี่พบพิณ พี่ก็ตกหลุมรักสาวน้อยหน้าตาน่ารักน่าเอ็นดูคนนั้น หมดใจ เด็กอะไรก็ไม่รู้ ช่างพูดช่างคุย ฉลาดเป็นที่สุด”

ครั้งแรกที่ทั้งสองพบกัน พิรญาณ์อายุเพียงแปดขวบ วันนั้นเปรมสุดา มารดาของเขา ซึ่งเป็นเลขานุการิณีของพีระเดช บิดาของพิรญาณ์ซึ่งกำลังดำรง ตำแหน่งรองอธิบดีกรมในขณะนั้น ได้หอบงานด่วนไปทำที่บ้านของเจ้านายใน วันหยุด และได้พาเขาไปด้วยเพราะเป็นห่วง ไม่อยากปล่อยให้เขาอยู่ตามลำพังที่ บ้านเช่า เนื่องจากมารดาของเขาเพิ่งจะหย่าร้างกับ ณัฐพล บิดาไปหยกๆ

“จำได้ค่ะว่าพี่นนท์เด๋อมาก พิณชวนเล่นขายของ พี่ยังเล่น'ไม่เป็นเลย” พิรญาณ์หัวเราะคิกคัก “แต่พี่ก็น่ารักนะคะ บอกให้ทำอะไรก็ยอมทำทุกอย่างเลย”

 “ก็พิณขอ พี่ต้องทำให้สิ” เขาตอบ นึกถึงดวงหน้ากลมป้อม ชี้ให้เขาปีน

ขึ้นไปเด็ดชมพู่ลงมาพวงใหญ่ และมะม่วงอกร่องหลายลูก เพี่อจะเอามาวางขาย เป็นแม่ค้าผลไม้ เมื่อได้ผลไม้ครบแล้ว แม่ค้าก็เริ่มขายของเจื้อยแจ้ว น่ารัก

น่าเอ็นดู

“กี่ปีมาแล้วนะคะ” พิรญาณ์นับนิ้ว “โอ้โห ตั้งยี่สิบปีมาแล้วหรือคะเนี่ย ตายจริง ไม่นึกเลยว่าตัวเองจะแก่ขนาดนี้”

“ถ้าพิณแก่ แล้วพี่ล่ะ” ปาณัททำหน้าขึงขัง แล้วหญิงสาวก็ปิดปากหัวเราะ

เบาๆ

“พิณล้อเล่นหรอกค่ะ พี่นนท์ไม่แก่เลย ยังหล่อเฟี้ยวจนสาว ๆ เห็นต้อง เหลียวหลัง ยิ่งเป็น'นายแพทย์ศัลยกรรมหัวใจหนุ่มผีเมือดีแห่ง^,โรงพยาบาล

เซนต์ เซเวียร์ หมอหญิงเอย พยาบาลสาวเอย ตามจีบกันให้ควั่ก” พิรญาณ์ กระเซ้า รู้ว่าสามีของตนนั้นเนื้อหอมแค่ไหน

อันที่จริง ปาณัทนั้นเนื้อหอมมาตั้งแต่เป็นนักเรียนแพทย์แล้ว เพราะเธอ เคยได้ยินกิตติศัพท์ของเขามาบ้าง แต่ก็ไม่เคยได้เจอตัวจริงเลียที จึงไม่คิดว่าจะ เป็นลูกชายเลขานุการของบิดาเธอ ผู้ชายคนเดียวกับที่เธอเคยพบในรัยเด็ก กว่า จะมารู้ว่าเป็นคนเดียวกันก็ตอนที่มาเรียนต่อที่สหรัฐอเมริกานี่แล้ว

เธอจำได้ว่า ปาณัทในรัยสิบสองขวบนั้น เป็นเด็กชายหน้าตาคมเข้ม ผิว คลํ้าด้วยสายเลือดไทยแท้ เมื่อโตเป็นหนุ่มก็ยิ่งหล่อเหลา ดวงตาลีดำดุจนิลของ เขาอบอุ่นใต้คิ้วหนาเป็นปีนโหนกแก้มสูง และจมูกโด่งเป็นสันสวย ร่องจมูกหยัก ลึก โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ริมฝีปากหนาของเขาได้รูปสวย เซ็กชี่เหลือร้าย และ ความหล่อเหลาแบบไทยแท้เช่นนี้ ทำให้หญิงสาวตาน้ำข้าวถึงกับต้องมองเหลียว หลัง บวกเข้ากับเรือนร่างสูงกำยำได้มาตรฐานชาวอเมริกัน แค่นี้ก็ทำให้สาว ๆ หัวใจละลายไปหมดแล้ว

“พิณก็ พูดอะไรอย่างนั้น พิณก็รู้ว่าพี่ไม่เคยสนใจผู้หญิงคนไหนเลย

เพราะหัวใจของพี่มอบให้พิณไปหมดแล้ว” ปาณัททำหน้าน้อยใจ “พิณต่างหากล่ะ ที่หักอกผู้ชายมานักต่อนัก เมื่อเข้ามหา’ลัย ก็เป็นดาวคณะ เป็นเชียร์ลีดเดอร์

พี่เคยได้เข้าใกล้ที่ไหน นี่ถ้าไม่ได้มาเรียนที่เมืองเดียวกัน รับรองชาตินี้พี่คงได้แต่ ฝัน” เขาเท้าความ

ปาณัทจำวันที่พิรญาณ์เดินเข้ามาในมหาวิทยาลัยได้ดี เขาทราบจาก มารดาว่าบุตรสาวคนโตของพีระเดชเข้าเรียนคณะบัญชีของมหาวิทยาลัยเดียว กัน เขาจึงไปดักรอพบเธอที่หน้าคณะ อยากรู้ว่าเด็กสาวหน้าตาจิ้มลิ้มในวัยเด็ก เติบโตขึ้นมาจะสวยน่าริกแค่ไหน

และทันทีที่เห็นหญิงสาวทำทางมั่นอกมั่นใจลงจากรถเบนช์คันหรู เขาก็จำ ได้ทันทีว่าเป็น พิรญาณ์ เพราะเธอยังมีเค้าหน้าของเด็กน้อยหลงเหลืออยู่มาก และสวยจนเขาถึงกับใจเต้นโครมครามไปหมด

ดวงหน้ากลมป้อมในวัยเด็กเรียวยาวขึ้น รูปร่างสูงเพรียว อวบอิ่มสมวัย ผมของเธอซอยสั้นตามสมัยนิยม ใบหน้ารูปไข่นวลเนียนเกลี้ยงเกลาราวกับ

ไข่ปอก คิ้วโก่งกันได้รูป และดวงตาสุกสกาวปัดมาสคาร่าเข้ม เน้นขนตาให้

ดูหนาเพิ่มเสน่ห์ดวงตาคู่สวยยิ่งขึ้น เมื่อประกอบเข้ากับจมูกเล็กที่ปลายเชิดรั้น นิดๆ และริมฝีปากอิ่มแดงระเรื่อได้รูปงามราวกระจับ ก็ยิ่งทำให้เธอสวยชนิด

หาตัวจับยาก เขาคิดเอาไวไม่ผิดจริงๆ ว่าเด็กน้อยจะกลายมาเป็นสาวงาม จนได้ เป็นเชียร์ลีดเดอร์ของมหาวิทยาลัย แถมยังเคยมีแมวมองมาทาบทามให้ไปเป็น นางเอกละคร ทว่าพีระเดชหวงลูกสาวมากจึงสั่งห้ามเด็ดขาด ซึ่งก็นับเป็น

โชคดีของเขาอย่างหนึ่ง เพราะถ้าเธอเป็นนางเอกละครไปจริง ๆ เขาคงจะไม่มี โอกาสได้เป็นเจ้าของเธอในวันนี้อย่างแน่นอน

ในระยะเวลาสองปีของเขาที่เหลือในมหาวิทยาลัย เป็นช่วงเวลาที่เขาต้อง