กรงมายา (มุกเรียง)

คฤหาสน์หลังใหญ่ซึ่งเป็นที่กล่าวขานถึงความโอฬารตระการตา ผู้คนที่สัญจรผ่านไปมาต่างเหลียวมองรูปแบบสถาปัตยกรรมร่วมสมัยที่ผสมผสานกัน อย่างลงตัวด้วยความชื่นชม ทั้งตัวอาคารและสวนสวยเป็นจุดดึงดูดสายตารองจากป้ายหินอ่อนขนาดใหญ่ตรงซุ้มประตูที่สลักตัวอักษรสีทองว่า ‘รวิภาส’

ในคืนนี้ถนนหน้าคฤหาสน์มีรถยนต์หลายคันจอดอยู่พร้อมกับเสียงหวีด ร้องของไซเรน เรียกความสนใจของผู้คนที่ถูกกันไม่ให้เข้าไปใกล้อาณาบริเวณ ให้ มองเข้าไปภายในกำแพงสูงท่วมหัวอย่างใคร่รู้ บางคนถึงกับปีนกำแพงอย่างไม่กลัวว่าจะพลัดตกลงมาแข้งขาหักเพียงเพี่อให้มองเห็นเหตุการณ์ด้านในได้ชัดเจนยิ่งขึ้น

ภายในห้องนอนใหญ่ของประมุขแห่งคฤหาสน์หลังงาม บุรุษและสตรีใน ชุดสีขาวสะอาดตากำลังทำหน้าที่ยื้อชีวิตของชายวัยสี่สิบต้นๆ ที่นอนจมกองเลือด ตรงขมับด้านขวามีเลีอดไหลออกมาไม่หยุด มีอหนึ่งกำปีนเอาไว้ ใกล้กันมีร่างของหญิงสาวอายุประมาณยี่สิบปีนอนหายใจรวยริน ร่างเปลือยเปล่ามีร่องรอยของการถูกทำร้ายและเลือดไหลออกจากบาดแผลหลายแห่ง โดยเฉพาะตรงรอยกระสุนเหนือท้องน้อยตรงมุมห้องใกล้กับหน้าต่างบานใหญ่ เด็กชายหญิงคู่หนึ่งนั่งกอดกัน พลางร่ำไห้สะอึกสะอื้นเป็นภาพที่น่าเวทนาของคนที่พบเห็น แม้ว่าจะมีคนพยายามพาพวกเขาออกไปนอกห้องแต่ก็ไม่เป็นผล

“ไม่รู้ว่าจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน ตายพร้อมกับอีตัวขณะเล่นรัก” เสียงซุบซิบ นินทาดังขึ้นท่ามกลางเสียงสั่งการในการช่วยชีวิตของแพทย์

“ไม่มีทางรอดให้ได้อายหรอก สาหัสขนาดนี้”

“คนที่อายน่ะ โน่น” คนพูดทำท่าบุ้ยใบ้ไปทางเด็กวัยสิบขวบที่นั่งกอดกัน อยู่ตรงมุมห้อง ก่อนจะหลุบตาลงเมื่อเห็นสายตาแข็งกร้าวของเด็กหญิงที่มองมา จากนั้นจึงสะกิดคู่สนทนาให้รีบเดินออกไปจากห้อง ทันใดนั้นเสียงแหลมเล็กของ เด็กหญิงก็ดังขึ้น

“ไปให้พ้นเลยนะ ฉันไล่แกออก”

“ทำยังกับเป็นเจ้าของบ้าน นี่คงคิดว่าคุณพ่อต้องตายแน่ๆ ละสิ นังเด็กบ้า” เสียงที่ดังขึ้นใกล้ๆ ทำให้เด็กหญิงหันไปจ้องตาคนพูดอย่างไม่กลัวเกรง พอจะอ้าปากโต้ตอบอีกฝ่าย เด็กชายที่นั่งอยู่ข้างๆ ก็กระตุกแขนเป็นเชิงห้าม ทันใดนั้นกลุ่มคนในชุดสีขาวก็ถอยออกห่างจากเตียงพลางส่ายหน้าให้รู้ว่าหมดหวังกับการยื้อชีวิตของคนที่นอนอยู่บนเตียง

“คุณพ่อ!”

เด็กทั้งสองคนร้องขึ้นพร้อมกันก่อนจะโผเข้าไปหาร่างของบิดา จากนั้น เสียงกรีดร้องก็ดังขึ้นพร้อมกับร่างของหญิงสาวที่เข้าไปผลักเด็กทั้งสองคนออก ก่อนจะซบหน้ากับร่างไร้วิญญาณพลางร้องไห้ฟูมฟาย

“คุณพี่ขา! ทำไมด่วนจากน้องไปแบบนี้ล่ะคะ คุณพี่ลืมตาขึ้นมาสิคะ น้องอยากบอกคุณพี่เหลือเกินว่าเรากำลังจะมีรวิภาสต้วน้อยมาวิ่งเล่นในบ้าน เรากำลังจะมีทายาทสืบสกุล คุณพี่อยากมีลูกผู้ชายไม่ใช่เหรอคะ ลุกขึ้นมาสิคะ คุณ พี่ขา”

ท่ามกลางเสียงรำพันปานจะขาดใจนั้น หลายคนเกิดความสงสัยจึงหันมา มองหน้ากันสลับกับมองหญิงสาวที่กำลังพรํ่าพรรณนาไม่หยุดปาก ไม่เว้นแม้แต่ เด็กทั้งสองคนที่หันมามองหน้ากันอย่างงุนงง ก่อนที่เด็กหญิงจะเป็นฝ่ายเข้าไป กระชากหญิงสาวให้ออกห่างจากเตียงเพี่อเปิดทางให้เด็กชายเข้าไปกอดร่างไร้วิญญาณของบิดา ทำเอาคนที่ถูกดึงออกมามองหน้าเด็กหญิงอย่างโกรธแค้น

“ปล่อย!”

หญิงสาวตะคอกพร้อมกับผลักเด็กหญิงออกแต่ไม่สำเร็จ เธอจึงเงื้อมือ ขึ้นหมายจะฟาดลงบนใบหน้าเล็ก แต่ก่อนที่จะสัมผัสกับพวงแก้มเปื้อนคราบ นํ้าตาก็ถูกมือหนาจับเอาไว้แน่น พอหันไปเห็นว่าเป็นใคร หญิงสาวก็ทำหน้า เหลอหลา

“คุณทนาย...”

“ทำไมต้องลงไม้ลงมือกันด้วย ศพคุณท่านยังไม่ทันได้เคลื่อนไปไหนเลย นะครับ คุณไข่มุก คุณปี” คนพูดพูดพลางมองหน้าคนทั้งคู่สลับกัน ก่อนจะหัน ไปให้ความสนใจกับร่างที่นอนอยู่บนเตียง

“คุณปาถอยออกมาเถอะครับ เจ้าหน้าที่จะได้ทำงานได้สะดวก”

จากนั้นทนายความประจำตระกูลซึ่งมีอายุรุ่นราวคราวเดียวกับเจ้าของ คฤหาสน์ก็เข้าไปประคองร่างเด็กชายให้ลุกขึ้น ทว่าอีกฝ่ายขัดขืนและกอดศพบิดาไว้แน่น

“ไม่เอา ปาจะอยู่กับคุณพ่อ ปาไม่ให้เอาคุณพ่อของปาไปไหนหรอก ปาไม่ยอม”

“คุณปาอย่าดื้อสิครับ มากับลุงนะครับ” ทนายสัญญาพยายามเกลี้ยกล่อมและดึงร่างเล็กออกมา แต่ปารัชกอดศพบิดาไว้แน่นพลางร้องไห้สะอึก สะอื้น สร้างความเวทนาให้แก่คนที่เห็นยิ่งนัก

“ปา!”

ทันใดนั้นเสียงเข้มของเด็กหญิงในวัยเดียวกันก็ดังขึ้น ก่อนจะเข้ามาดึง มือปารัชซึ่งเป็นฝาแฝดผู้พี่ให้ลุกขึ้นและกอดอีกฝ่ายเอาไว้อย่างปลอบประโลม

“ปาไม่เห็นเหรอว่าคุณพ่อนอนหนาวอยู่ ให้พี่เขาช่วยทำให้คุณพ่ออบอุ่น เถอะนะ”

แม้จะเกิดห่างกันไม่กี่นาที แต่นิสัยใจคอของเด็กทั้งสองคนแตกต่างกัน มาก ปารัชซึ่งเกิดก่อนและเป็นผู้ชายมีนิสัยอ่อนโยนและอ่อนแอกว่าปีย์วราที่เป็น น้องสาวและมีนิสัยห้าวหาญ กล้าได้กล้าเสีย ซึ่งความแตกต่างของฝาแฝดคู่นี้ ทำให้ผู้เป็นพ่อกังวลว่าปารัชจะเบี่ยงเบนทางเพศ และกลัวว่ารวิภาสจะสิ้นสุดลง

ในชั้นของปารัชนี่เอง

ปีย์วรากอดปารัชไว้พลางจ้องมองการทำงานของเจ้าหน้าที่ทุกขั้นตอน ในขณะที่หูได้ยินเสียงรำพึงรำพันของไข่มุกที่บอกว่ากำลังตั้งครรภ์ลูกของพ่อเธอ หากสิ่งที่อีกฝ่ายพูดเป็นเรื่องจริง เด็กหญิงก็ไม่รู้ว่าตัวเองจะรักน้องต่างมารดา เหมือนที่รักปารัชหรือไม่ และคนอย่างไข่มุกซึ่งเป็นนางบำเรอของพ่อเธอจะเรียก ร้องอะไรให้แก่ลูกนอกกฎหมายของตัวเองบ้าง

การที่ปีย์วราดูกร้านโลกและมีความคิดอ่านเกินตัวก็เพราะต้องการสร้าง เกราะคุ้มกันให้แก่ตนเองและพี่ชาย เพราะมารดาเสียชีวิตตั้งแต่เด็กหญิงอายุได้ เพียงห้าขวบ ทำให้ไข่มุกซึ่งเป็นพี่เลี้ยงเลื่อนตำแหน่งขึ้นมาเป็นภรรยาใหม่ของ บิดา ซึ่งเรื่องนี้เกิดขึ้นก่อนหน้าที่มารดาจะเสียชีวิตเสียอีก เพราะเด็กหญิงแอบ เห็นพี่เลี้ยงสาวเข้าไปในห้องนอนของบิดาบ่อยครั้ง

นับจากนั้นปีย์วรากับพี่เลี้ยงสาวก็เป็นศัตรูกันอย่างเปิดเผย ในยามที่บิดา ไปติดต่อธุรกิจที่ต่างประเทศ ไข่มุกจะคอยกลั่นแกล้งพี่น้องฝาแฝดและวาง อำนาจกับคนรับใช้ จนปารัชหวาดกลัวและยอมลงให้แก่พี่เลี้ยงสาว ยกเร้น ปีย์วรา เด็กหญิงไม่กลัวและไม่ยอมถูกรังแกง่ายๆ อีกทั้งยังคอยปกป้องพี่ชาย จนแฝดผู้พี่ติดเธอแจ

รถยนต์คันหรูแล่นเข้ามาในคฤหาสน์รวิภาสหลังจากงานสวดพระ- อภิธรรมศพที่วัดเสร็จสิ้นลง แม้บ้านหลังใหญ่จะเปิดไฟสว่างไสวเหมือนเช่น ทุกวัน แต่ไม่ได้ทำให้จิตใจของคนในบ้านสดใสแม้แต่น้อย เพราะอยู่ในช่วงของ การจัดงานศพให้แก่ ปราชญ์ รวิกาล หนุ่มใหญ่เจ้าของคฤหาสน์ ซึ่งตำรวจสรุป คดีว่าเป็นการยิงตัวตายหนีความผิด หลังจากทำร้ายหญิงสาวคู่ขาจนเสียชีวิต

“นั่นปีจะไปไหน” ปารัชเดินแกมวิ่งตามแฝดผู้น้องที่วิ่งตรงไปที่ห้อง ทำงานชองบิดา

“จะไปโทรศัพท์” ปีย์วราพูดพลางผลักประตูห้อง ก่อนจะโวยวายเสียงด้ง “ใครล็อกประตู”

“เบาๆ สิ”

ปารัชปรามน้องสาวพลางเหลียวมองรอบกายอย่างหวาดๆ พอเห็น

นางมารร้ายในสายตา เด็กชายก็ขยับเข้าไปยืนหลบข้างหลังน้องสาวทันที ในขณะที่ปีย์วราไม่มีท่าทีกลัวเกรงเลยลักนิด เด็กหญิงมองไข่มุกที่เดินเข้ามา พร้อมกับสาวใช้อีกสองคนอย่างเอาเรื่อง

“จะเข้าไปขโมยอะไรในห้องทำงานของคุณพี่” ไข่มุกตวาดถามเสียงกร้าว ในขณะที่เด็กหญิงไม่ได้สนใจคำพูดของอีกฝ่ายแม้แต่น้อย แต่หันไปสั่งสาวใช้ที่ตัวเองออกปากไล่ในวันที่บิดาเสียชีวิตและตอนนี้กลายเป็นหัวหน้าแม่บ้านตาม คำสั่งของหญิงสาวตรงหน้า

“เปิดประตูเดี๋ยวนี้”

“ฉันถามว่าพวกแกจะเข้าไปเอาอะไรในห้องทำงานของคุณพี่” ไข่มุกถาม ยํ้าแต่ก็ไม่ได้รับคำตอบ ในขณะที่ปีย์วราเชิดหน้าอย่างถือดี ทำให้หญิงสาวบันดาลโทสะฟาดฝ่ามือลงมา ดีที่เด็กหญิงยกแขนรับไว้ทัน แต่ถึงอย่างนั้นก็ทำให้ร่างเล็กถึงกับเซถลา

“เจ็บไหม” ปารัชรีบเข้าไปถามน้องสาวอย่างห่วงใย พอเห็นเด็กหญิง ส่ายหน้า เขาก็หันไปมองหญิงสาวก่อนจะพูดเสียงแผ่วเบา

“พี่ไข่มุกทำร้ายปีทำไมครับ ปีไม่ได้ทำอะไรผิดชะหน่อย”

“ไม่ต้องมาเรียกฉันว่าพี่ ต่อไปนี้แกกับนังปีต้องเรียกฉันว่าคุณผู้หญิง เข้าใจไหม” ไข่มุกสั่งเสียงเข้ม แต่ปีย์วรากลับตะโกนใส่หน้าหญิงสาวอย่างไม่เกรงกลัว

“อีไข่มุก”

“กรี๊ด! อีเด็กบ้า พวกแกไปจับตัวมันมาเดี๋ยวนี้ ฉันจะตบให้ฟันร่วงเลย” ไข่มุกกรีดร้องพลางกระทีบเท้าด้วยความโกรธ ในขณะที่ปีย์วรารีบดึงมือปารัช วิ่งขึ้นบันไดไปอย่างรวดเร็วนางมารร้ายในสายตา เด็กชายก็ขยับเข้าไปยืนหลบข้างหลังน้องสาวทันที ในขณะที่ปีย์วราไม่มีท่าทีกลัวเกรงเลยลักนิด เด็กหญิงมองไข่มุกที่เดินเข้ามา พร้อมกับสาวใช้อีกสองคนอย่างเอาเรื่อง

“จะเข้าไปขโมยอะไรในห้องทำงานของคุณพี่” ไข่มุกตวาดถามเสียงกร้าว ในขณะที่เด็กหญิงไม่ได้สนใจคำพูดของอีกฝ่ายแม้แต่น้อย แต่หันไปสั่งสาวใช้ที่ตัวเองออกปากไล่ในวันที่บิดาเสียชีวิตและตอนนี้กลายเป็นหัวหน้าแม่บ้านตาม คำสั่งของหญิงสาวตรงหน้า

“เปิดประตูเดี๋ยวนี้”

“ฉันถามว่าพวกแกจะเข้าไปเอาอะไรในห้องทำงานของคุณพี่” ไข่มุกถาม ยํ้าแต่ก็ไม่ได้รับคำตอบ ในขณะที่ปีย์วราเชิดหน้าอย่างถือดี ทำให้หญิงสาวบันดาลโทสะฟาดฝ่ามือลงมา ดีที่เด็กหญิงยกแขนรับไว้ทัน แต่ถึงอย่างนั้นก็ทำให้ร่างเล็กถึงกับเซถลา

“เจ็บไหม” ปารัชรีบเข้าไปถามน้องสาวอย่างห่วงใย พอเห็นเด็กหญิง ส่ายหน้า เขาก็หันไปมองหญิงสาวก่อนจะพูดเสียงแผ่วเบา

“พี่ไข่มุกทำร้ายปีทำไมครับ ปีไม่ได้ทำอะไรผิดชะหน่อย”

“ไม่ต้องมาเรียกฉันว่าพี่ ต่อไปนี้แกกับนังปีต้องเรียกฉันว่าคุณผู้หญิง เข้าใจไหม” ไข่มุกสั่งเสียงเข้ม แต่ปีย์วรากลับตะโกนใส่หน้าหญิงสาวอย่างไม่เกรงกลัว

“อีไข่มุก”

“กรี๊ด! อีเด็กบ้า พวกแกไปจับตัวมันมาเดี๋ยวนี้ ฉันจะตบให้ฟันร่วงเลย” ไข่มุกกรีดร้องพลางกระทีบเท้าด้วยความโกรธ ในขณะที่ปีย์วรารีบดึงมือปารัช วิ่งขึ้นบันไดไปอย่างรวดเร็ว

“หยุดนะ บอกให้หยุด”

สองสาวใช้ตะโกนบอกพลางวิ่งตามเด็กทั้งสองไป พอยึดแขนของปารัช ไว้ได้ ปีย์วราก็หันมาผลักสาวใช้คนหนึ่งเต็มแรงจนล้มกระแทกพื้น ก่อนจะรัวเตะสาวใช้อีกคนลงไปนอนกองกับพื้น

“โอ๊ย! อีเด็กบ้า”

สาวใช้ทั้งสองคนได้แต่ร้องโอดครวญเมื่อเห็นเด็กทั้งคู่วิ่งหายเข้าไป

 “หยุดนะ บอกให้หยุด”

สองสาวใช้ตะโกนบอกพลางวิ่งตามเด็กทั้งสองไป พอยึดแขนของปารัช ไว้ได้ ปีย์วราก็หันมาผลักสาวใช้คนหนึ่งเต็มแรงจนล้มกระแทกพื้น ก่อนจะรัวเตะสาวใช้อีกคนลงไปนอนกองกับพื้น

“โอ๊ย! อีเด็กบ้า”

สาวใช้ทั้งสองคนได้แต่ร้องโอดครวญเมื่อเห็นเด็กทั้งคู่วิ่งหายเข้าไป “ลงกลอนประตูด้วยนะปา เดี๋ยวพวกไร้มารยาทจะไขกุญแจเข้ามา”

“จ้ะ” ปารัชรับคำน้องสาวเสียงแผ่ว พอเห็นประตูที่เชี่อมระหว่างห้อง ค่อยๆ ปิดลง เด็กชายก็ดันประตูเอาไว้

“มีอะไรเหรอปา” เด็กหญิงถามอย่างสงสัย

“เปิดเอาไว้ก่อนได้ไหม ปา...ปา...” ปารัชเริ่มอึกอัก ในขณะที่ปีย์'วราเห็น สีหน้าของอีกฝ่ายก็รู้ทันทีว่าคนตรงหน้ากำลังคิดอะไรอยู่

“กลัวเหรอ งั้นไปอาบนํ้าชะก่อน เดี๋ยวปีจะมาอยู่เป็นเพี่อนจนกว่าปา จะหลับ”

“แน่นะ” เด็กชายถามยํ้าเพี่อความมั่นใจ พอเห็นน้องสาวพยักหน้าก็ยิ้ม กว้างออกมาทันที

งานศพของ ปราชญ์ รวิภาส เสร็จสิ้นลงโดยมีทนายความประจำ ตระกูลเป็นผู้จัดการเรื่องทั้งหมดให้ เพราะคนตายไม่มีญาติใกล้ชิดที่ไหน นอกจากลูกฝาแฝดชายหญิงวัยสิบขวบเท่านั้น ส่วนไข่มุกที่พยายามยกตนเองขึ้น เป็นคุณผู้หญิงของบ้านเป็นเพียงภรรยาลับๆ ของปราชญ์และไม่ได้จดทะเบียน สมรสด้วยกัน แต่ถึงอย่างนั้นหญิงสาวก็พยายามแสดงตัวให้คนที่มาร่วมงาน ศพรู้ว่าเธอเป็นภรรยาชองผู้ตายและกำลังอุ้มท้องลูกของเขาด้วยการริ่าไห้อย่าง หนักจนเป็นลมหมดสติหลายครั้งหลายหน ซึ่งเป็นที่น่าเวทนาของคนที่มา ร่วมงานในขณะที่ปีย์วรามองละครฉากใหญ่ด้วยความอดสูแกมสมเพช “คุณลุงคะ”

ปีย์วราเรียกทนายสัญญาหลังจากที่ยืนส่งผู้มาร่วมงานจนหมดแล้ว ท่าให้ อีกฝ่ายหันมามองเด็กหญิงที่ยืนจูงมีอพี่ชายด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถาม “ครีบคุณปี”

“ปีมีเรื่องอยากจะคุยกับคุณลุงค่ะ” เด็กหญิงพูดเสียงเรียบ ท่าทางสุขุมเกินวัยยของเด็กหญิงท่าให้ทนายสัญญาอดคิดเปรียบเทียบ ระหว่างสองพี่น้องไม่ได้ ปีย์วราดูมีความเชื่อมั่นในตัวเองและกล้าคิดกล้าทำ ในขณะที่ปารัชกลับตรงกันข้าม เด็กชายยืนหลบอยู่ข้างหลังน้องสาว ดวงตา แดงกํ่าเพราะเพิ่งผ่านการร้องไห้อย่างหนักเต็มไปด้วยความหวาดกลัว พอเห็นโปรดติดตามในฉบับ....