เกมซ่อนรัก (ชาครียา)

เสียงโทรศัพท์มือถือท่ามกลางความเงียบสงัดยามบ่ายปลุกให้

ชายหนุ่มที่นอนเหยียดยาวอยู่บนโซฟาตื่นจากการหลับใหล เอื้อมมือไปหยิบ โทรศัพท์ แต่เมื่อเห็นเบอร์โทรศัพท์ที่ปรากฏบนหน้าจอ เขากลับโยนทิ้งอย่าง

ไม่ไยดี ชายหนุ่มนอนมองโทรศัพท์ที่ดังซ้ำๆ ราวกับวัดความอดทนระหว่าง

คนโทร. กับเจ้าของโทรศัพท์ จนในที่สุดโทรศัพท์ก็เงียบเสียงลง เขาเหลือบตา

มองนาฬิกาที่มุมห้อง...บ่ายสี่โมงเย็น แสดงว่าเขานอนหลับๆ ตื่นๆ มาตลอดบ่าย พลันเมื่อตื่นความเหนื่อยหน่ายและอ่อนเพลียก็พุ่งเช้าจู่โจมรุนแรง จนอยากตะโกนบอกให้หยุดเสียที

มันเป็นเช่นนี้นับตั้งแต่เกิดเหตุการณ์ที่ทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างเขา

กับเสี่ยธนา เจ้าพ่อรังนกที่เป็นทิ้งบิดาบุญธรรมและนายเหนือหัวขาดสะบั้นลง

เขาเคยคิดว่าชีวิตที่เขาเลือกเองครั้งแรกในรอบสามสิบกว่าปีจะเป็นชีวิต ที่อิสระน่ารื่นรมย์ แต่กลับเป็นความว่างเปล่าและโดดเดี่ยวอย่างบอกไม่ถูก แต่ เมื่อหวนกลับมาสู่ชีวิตแบบเดิมที่เคยพอใจ ความรู้สึกเหล่านั้นก็เปลี่ยนไปแล้ว เช่นกัน

ตอนนี้เขามีชีวิตที่ไร้ความหมาย

เขาหวนนึกถึงเรื่องราวที่อารมณ์ยังไม่ตกตะกอน เจ็บแปลบทุกครั้งที่

นึกถึง แต่ไม่สามารถหยุดคิดได้

หลังจากผู้เป็นพ่อพลีชีพเพี่อปกป้องนาย เสี่ยธนาก็รับเขาเป็นบุตร

บุญธรรม เขาเติบโตมาพร้อมกับลูกๆ ของเสี่ยธนา ความรักความผูกพันที่มีมา ตั้งแต่วัยเด็กทำให้เขาหลงรักดุจญาดาเกินความเป็นน้อง แต่เขาปกปิดความรู้สึก ไว้อย่างมิดชิดเสมอมา จนเมื่อเสี่ยธนาลุแก่โทสะลงโทษลูกสาวที่ส่งไปเรียนต่อ ต่างประเทศแต่กลับไปทำตัวเป็นพวกพั้งก์ด้วยการบังคับให้แต่งงานแบบสายฟ้า แลบกับลูกชายของเพื่อนสนิท ซึ่งมารู้ก่อนงานแต่งงานไม่กี่วันว่าเขามีภรรยาแล้ว และเป็นนักพนัน แทนที่จะแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าด้วยการเลือกเขาเป็นเจ้าบ่าว เสี่ยธนากลับเสือกดอกเตอร์รุจน์ นักวิทยาศาสตร์หนุ่มอนาคตไกลที่บังเอิญ

มานอนพักบ้านหลานสาวในคืนก่อนวันแต่งงาน และดุจญาดาเมาเหล้าแล้วหนี ออกจากบ้านไปนอนบ้านหลังเดียวกัน ทำให้เสี่ยธนาสบโอกาสใช้ความเป็น

เจ้าพ่อบังคับให้ดอกเตอร์รุจน์เข้าพิธีแต่งงาน เขาโกรธและผิดหวังที่เสี่ยธนาไม่

ยอมเลือกเขาเป็นเขย แม้จะเลี้ยงดูรู้เห็นนิสัยใจคอเขามาตลอดชีวิตแตกยัง

สู้ดอกเตอร์หนุ่มอนาคตไกลที่เพิ่งเห็นหน้าครั้งเดียวไม่ได้ แม้ตอนหลังดุจญาดา

จะสารภาพว่าเสี่ยธนาเสนอให้เธอแต่งงานกับเขาตั้งแต่แรก แต่เธอเป็นฝ่าย

ปฏิเสธเพราะรักเขาเหมือนพี่ชายก็ไม่ช่วยให้ความรู้สึกดีขึ้น

ในช่วงเวลาเดียวกันก็เกิดเรื่องใหญ่ที่ทำให้สถานการณ์ความสัมพันธ์ของ เขากับเสี่ยธนาเลวร้ายเกินกว่าจะกู่กลับ เมื่อธนู พี่ชายคนเดียวของเขาขโมยรังนก ที่เกาะสวรรค์ซึ่งเป็นเกาะรังนกของเสี่ยธนาอีกครั้ง หลังจากถูกคาดโทษว่าถ้า เกิดขึ้นอีกครั้งจะไม่ยอมให้อภัย เสี่ยธนากดด้นให้เขาทำตามกฎเหล็กของคนทำ รังนก นั่นคือ โจรรังนกมีโทษตายสถานเดียว เสี่ยธนาสั่งฆ่าพี่ชายร่วมสายเลือด ของเขาโดยให้เขาเป็นคนลงมือเพื่อพิสูจน์ความพร้อมที่จะเป็นเจ้าพ่อรังนกคน ต่อไป แทนที่จะทำตาม เขากลับก่อเหตุชิงตัวพี่ชายโดยจับดลดนัยกับดุจญาดา ลูกชายลูกสาวของเสี่ยธนาเป็นตัวประกัน ผลก็คือเขาต้องออกไปจากอาณาจักร ของเสี่ยธนา สถานที่ที่เขาอยู่อาศัยมาเกือบตลอดชีวิต

การเก็บตัวเงียบอยู่กับตัวเองตามลำพังอย่างยาวนานอย่างไม่เคยเป็นมา ก่อน ทำให้เขามีโอกาสทบทวนเรื่องราวและบทบาทของตัวเองภายใต้ร่มเงาของ เสี่ยธนา และตระหนักถึงความจริงที่น่าเจ็บปวดว่า ต่อให้คนภายนอกมองว่าเขา เป็นลูกชายคนเก็บรังนกที่โชคดีที่สุดในโลกที่ได้เป็นทั้งทายาทรังนกและบุตร

บุญธรรมของเสี่ยธนาผู้ยิ่งใหญ่ แต่เขารู้ตัวดีว่าสุดท้ายเขาก็เป็นแค่เพียงลูกคนงาน เก็บรังนกที่ได้รับการเลี้ยงดูอย่างดี ได้รับการศึกษาขั้นสูงเพียงเพี่อจะตอบสนอง ผลประโยชน์สูงสุดให้แก่เสี่ยธนาและครอบครัวเท่านั้น

เขาตัดสินใจอำลาจากเสี่ยธนาตลอดกาล แต่เสี่ยธนาไม่ยอมปล่อยมือ ง่ายๆ ถึงกับขู่ว่าถ้าเขาไม่ยอมกลับมาจะมีชะตากรรมเช่นเดียวกับธนู แต่ก็ไม่

เป็นผล แม้เสี่ยธนาจะให้ดลดนัยมาตาม เขาก็ไม่ยอมกลับ สุดท้ายเสี่ยธนายอม ละทิฐิไปตามเขากลับมาด้วยตัวเอง เขาจึงกลับมาที่นี่อีกครั้ง แต่เขารู้ดีว่าความ สัมพันธ์ที่มีมายาวนาน...ในวันนี้มันไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป

จิตใจที่แตกร้าวล่งผลถึงร่างกายแล้วผสมปนเปจนหาจุดเริ่มต้นและ

จุดจบไม่ถูก เขาเหน็ดเหนื่อยทั้งกายและใจ ไม่รู้ว่าจะกำจัดความรู้สึกเหล่านั้นได้ อย่างไร และนับรันความรู้สึกเหล่านี้ยิ่งทวีความรุนแรงจนแทบไม่อาจทานทน

เสียงเคาะประตูบ้านดังถี่ๆ ศักดิ์ชัย ลูกน้องคนสนิทของเขาสาวเท้าเข้ามา ท่าทางเร่งรีบ สีหน้าจริงจัง

“นายใหญ่ให้มาตามครับ บอกให้รีบไปหาเดี๋ยวนี้เลย” เมื่อพูดออกไปแล้ว ศักดิ์ชัยจึงเพิ่งสังเกตว่าเจ้านายหนุ่มมีสีหน้าบึ้งตึงขึ้นมาฉับพลัน “ฉันจะไปอาบน้ำ แต่งตัวแล้วไปงานเลี้ยงแต่งงานเลย”

“แต่ว่านายใหญ่...” ศักดิ์ชัยเงียบลงเมื่อผู้เป็นนายตวัดสายตาขุ่นมามอง และตระหนักว่าเมื่อชนะตัดสินใจเพิกเฉยต่อเสียงโทรศัพท์ของเสี่ยธนาเสียแล้ว ก็ไร้ประโยชน์ที่จะตอกยํ้าคำสั่งซ้ำ รังแต่จะทำให้ขุ่นใจเสียเปล่าๆ

ผู้เป็นนายย่อมรู้ดีว่าจะต้องเผชิญหน้ากับอะไร

“ฉันรู้สึกเหมือนเป็นเจ้าหญิงน้อยๆ เชียวละเคนจัง”

“ถ้ารู้ว่าเธอมีญาติเป็นมหาเศรษฐีที่ภูเก็ต ฉันชวนเธอมาเมืองไทยตั้งนาน แล้ว เธอมีส่วนในบ้านหลังนี้รึเปล่าอึ”

เสียงสนทนาภาษาอังกฤษดังมาจากสระว่ายน้ำ ปิดท้ายด้วยเสียงหัวเราะ ใสๆ ของหญิงสาวดังถ้องไปทั่วบริเวณ ทำให้ชนะที่กำลังสาวเท้าสีหน้าบึ้งตึง

เดินผ่านไปยังห้องโถงของคฤหาสน์หลังใหญ่เพี่อพบเสี่ยธนาชะงักเท้ากึก ท้นไป มองทางต้นเสียงอย่างสงสัย

ที่นี่เป็นสถานที่สำหรับครอบครัวญาติสนิทและแขกพิเศษของเสี่ยธนา และที่ผ่านมาเสี่ยธนาก็ไม่เคยมีแขกพิเศษหรือญาติสนิทเป็นคนต่างชาติมา เยี่ยมเยียนที่บ้าน ส่วนดลดนัย ลูกชายของเสี่ยธนาที่ทำธุรกิจก่อสร้างบ้านหรูให้ ชาวต่างชาติก็มักต้อนรับแขกต่างชาติที่โรงแรมที่เขาเป็นเจ้าของ

เขาสาวเท้าผ่านแนวไม้พุ่ม มองไปที่กลางสระนํ้า แปลกใจที่พบว่าเจ้าของ สำเนียงอเมริกันจ๋ากลับเป็นหญิงสาวเอเชียผิวสีนํ้าผึ้ง สวมชุดบิกินีสีเหลือง ตัวจิ๋ว ผมยาวเปียกนํ้าเผยให้เห็นศีรษะทุยและใบหน้าเรียว จมูกโด่ง และ ริมฝีปากกว้าง ยามหัวเราะเผยให้เห็นไรฟัน ดูเปิดเผยสดใสและเป็นธรรมชาติ จนทำให้เขาเผลอมองชั่วขณะ เสียงหัวเราะของผ่ายชายทำให้เขาหันไปสังเกต เจ้าของเสียง พบว่าเป็นคนเอเชียเช่นกัน ฟังจากคำเรียกขานน่าจะเป็นชาวญี่ปุ่น ดูจากมัดกล้าม ช่วงแขน อก และสีผิวขาวแต่คล้ามแดดบ่งบอกว่าเป็นนักออก- กำลังกายกลางแจ้งตัวยง

“แขกของใคร?” เขาหันไปถามศักดิ์ชัย

“ไม่รู้เหมือนกันครับ พอมาถึงนายใหญ่ก็ให้ผมไปตามนายมาพบ สงสัย เป็นแขกสำคัญ”

หญิงสาวร้องท้าแช่งว่ายนํ้า แล้วสองหนุ่มสาวก็ว่ายนํ้าแช่งกันอย่างสุด กำลัง ผ่ายหญิงร่างเพรียวและช่วงยาวเป็นผ่ายแตะขอบสระก่อน แล้วหวีดร้อง แสดงชัยชนะราวกับพิชิตเหรียญทองกีฬาโอลิมปิก จากนั้นพลิกตัวหันหลังพิง ขอบสระ ใช้เท้าถีบนั้าไล่ชายหใชุ่มที่ว่ายตามมาติดๆ

“เฮ้ คุณ ขอน้ำส้มสองที่ค่ะ ไม่ใส่น้ำตาล” เธอหันมามองเขา โบกมือพลาง ร้องสั่งด้วยภาษาไทยสำเนียงแปร่งๆ แบบฝรั่งพูดไทย

“บอกแล้วไงว่าที่นี่เหมือนพระราชวัง” เธอหันไปพูดภาษาอังกฤษกับ เพื่อนชาย ดวงตาที่มองมายังชายหนุ่มที่ยีนเท้าเอวอยู่บนสระส่องประกาย สนุกสนาน “กล้ามใหญ่ ตัวโต ใส่สูทหรูเสียด้วย ดูเหมือนพวกบัตเลอร์ในหนัง ราชวงศ์อังกฤษ หรือ’ไม่ก็'พวกมือปีนมาเฟียในหนังก๊อดฟาเธอร์”

ชายหนุ่มฉุนจัดที่ถูกนินทาซึ่งหน้าว่าเป็นคนรับใช้ แต่ดูเหมือนคนทั้งคู่จะ

ไม่รู้ว่าเขาฟังภาษาอังกฤษรู้เรื่อง จึงหันไปหัวเราะประสานเสียงกันอย่างขบขัน

จากนั้นหญิงสาวก็ขึ้นจากสระ สะบัดผมและเนื้อตัวเพี่อไล่หยดน้ำแล้ว เดินเยื้องย่างไปยังโต๊ะริมสระโดยไม่ใส่ใจต่อสายตาเขม็งของสองหนุ่ม หยิบ ผ้าเช็ดตัวมาซับเรือนร่างสูงเพรียวแต่ได้สัดส่วนอย่างมั่นใจราวกับนางแบบ มืออาชีพที่คุ้นเคยกับสายตาผู้คน ฝ่ายชายเดินตามมาคว้าเสื้อคลุมมาสวม แล้ว หันไปเปิดกระเป๋าเป้หยิบกล้องวิดีโอตัวใหญ่ เปิดกล้องทดสอบความพร้อม

“แสงกำลังสวย เริ่มกันเถอะ” หันไปพูดกับฝ่ายหญิง

หญิงสาวพยักหน้ารับ คว้าเสื้อคลุมมาสวม แล้วเดินผ่านชายหนุ่มที่เธอ คิดว่าเป็นคนรับใช้ปราวกับเดินผ่านต้นไม้ เมื่อเพื่อนชายให้สัญญาณเดินกล้อง เธอก็เริ่มบทบาทพิธีกรอย่างกระตือรือร้นและร่าเริง

“วันนี้ฉันอยู่ที่ภูเก็ตค่ะ เกาะแสนสวยกลางทะเลอันดามันในประเทศไทย เกาะที่สวยสุดๆ และมีเรื่องสนุกตื่นเต้นให้ทำไม่รู้เบื่อเลยค่ะ” ว่าแล้วก็ถอดเสื้อ คลุมโยนขึ้นฟ้าอย่างมีท่วงท่า แล้วพุ่งตัวลงสระน้ำทำสวย เมื่อโผล่จากผืนน้ำ ผม ยาวสีน้ำตาลลู่ไปตามไหล่เปลือยดูราวกับเงือกสาว เธอโบกมือให้กล้องพร้อมยิ้มร่า

“ฉันอยู่ในคฤหาสน์หลังใหญ่ของเจ้าของสัมปทานรังนกที่ใหญ่ที่สุดใน ทะเลอันดามันค่ะ ที่นี่อยู่บนที่ราบบนหน้าผาสูง มองลงไปข้างล่างเป็นทะเลเวิ้งว้าง ฉันอยู่ในตำแหน่งที่เห็นน้ำในสระ ทะเลเบื้องล่างและท้องฟ้าเบื้องบนเป็น

เส้นขนานกัน สีฟ้าต่างเฉดสีสวยงามเกินบรรยาย ถ้าคุณมีโอกาสอย่างฉัน คุณ

จะรู้ว่าโลกมนุษย์กับสวรรค์มีจริง และอยู่ห่างกันแค่นิดเดียวเอง ส่วนฉันก็เป็น

เทพธิดาน้อยๆ ที่ลงจากสรวงสวรรค์มาเล่นน้ำจืดในสระริมทะเล...คิดดูสิคะว่า

ฉันเป็นคนที่มีความสุขและน่าอิจฉาขนาดไหน” ว่าแล้วก็หันหลังว่ายน้ำไปที่ขอบ สระอีกด้านหนึ่งอย่างคล่องแคล่ว

เธอสวยและสดใสจนทำให้ชายหนุ่มลืมตัวจ้องเหมือนถูกสะกดจิต “เอายังไงดีครับนาย?”

เป็นคำถามที่ปลุกให้ตื่นจากภวังค์ ชนะเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าเขาไม่ได้รับแจ้ง

มาก่อนว่าจะมีการถ่ายทำสารคดีท่องเที่ยวที่นี่ และไม่มีทางที่เสี่ยธนาจะอนุญาต ให้ใครเข้ามาถ่ายทำวิดีโอในบ้าน เพราะอาจถูกนำไปใช้วางแผนลอบทำร้ายคนในบ้านได้

“หยุดถ่ายเดี๋ยวนี้” ชายหนุ่มร้องสั่งเสียงเข้มพลางส่งสายตาให้สัญญาณศักดิ์ชัย

ศักดิ์ชัยปราดเข้าไปหาช่างภาพหนุ่ม กระชากกล้องหลุดจากมือ เกิดการ ยื้อแย่งกล้องขึ้น สุดท้ายผู้เป็นเจ้าของได้กล้องกลับคืน ในสภาพก้นจํ้าเบ้าแต่ กล้องวิดีโอราคาแพงปลอดภัยอยู่ในอ้อมแขน

“เคนจัง เกิดอะไรขึ้น!?” หญิงสาวร้องสั่นเป็นภาษาอังกฤษ ว่ายนํ้าตรงเข้า มาหา และปีนขึ้นจากชอบสระ ปราดเข้ามาขวางหน้าระหว่างเพื่อนชายกับผู้จู่โจม

 “ถอยไปนะ!” เสียงแหลมด้งสั่นและดวงตาวาวบนใบหน้าคมทำให้อีกฝ่ายชะงัก

นึกไม่ถึงว่าคนที่คิดว่าเป็นบอดี้การ์ดในบ้านจะกลายเป็นพวกฉกชิงวิ่งราวไปได้

ชนะก้าวเข้าไปเผชิญหน้ากับเธอด้วยสีหน้าเอาเรื่อง

“ผมไม่อนุญาตให้ถ่ายหนังโป๊ในบ้านของผม ลบภาพออกให้หมด แล้ว ออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้”

“อะไรนะ! ?” เธอมองหน้าราวกับเขาเป็นคนเสียสติ “ฉันทำสารคดี ท่องเที่ยวย่ะ ไม่ใช่หนังโป้ ฉันไม่มีวันลบภาพทิ้งเด็ดชาด!” ยามโกรธภาษาไทย ของเธอรัวเร็วจนฟังแทบไม่รู้เรื่อง

“ไม่ได้ถ่ายหนังโป้?” เขายิ้มหยัน มองหน้าแล้วไล่สายตาตํ่าลงไปที่ระดับ อก หญิงสาวกำมือแน่น หน้าแดงกํ่าด้วยความโกรธ หารู้ไม่ว่าในยามโกรธการ หายใจถี่และแรงทำให้ช่วงอกภายใต้ชุดอาบน้ำขึ้นบนตัวจิ๋วเคลื่อนไหวขึ้นลงตาม จังหวะหายใจอย่างเห็นได้ชัด เธอสาวเท้าเข้าไปใกล้ ยืนห่างจากเขาเพียงไม่ถี่ก้าว เมื่อยืนเผชิญหน้ากัน ชายหนุ่มเพิ่งรู้ว่าเธอตัวสูงกว่าที่เห็นในระยะไกล เครื่อง แต่งหน้าคมเข้ม ดวงตาคมวาวคู่นั้นทำให้เขานิ่งงันไปชั่วขณะ ไม่ใช่หวาดกลัว หรือหลงมนต์เสน่ห์เหมือนถูกสะกดจิต แต่ด้วยรู้สึกคุ้นเหมือนเคยเห็นดวงตาคู่นี้มาก่อน

“คุณไม่รู้หรอกว่าฉันเป็นใคร” พูดเสียงสั่นด้วยความโกรธ “ฉันจะบอกให้ เจ้าของบ้านไล่คุณออก ไปกันเถอะเคนจัง” หันไปกระตุกมือเพื่อนชาย