วามเวหน

มนุษย์โลก ปัจจุบัน

แสงแดดอุ่น ทะเลสวยสีคราม เสียงคลื่นกระทบหาดผสานกับเสียง

ลมพัดยอดมะพร้าวแผ่วเบา หญิงสาวคนหนึ่งเดินช้าๆ ไปตามแนวยาวของ

หาด ปล่อยให้สายลมพัดเส้นผมดำสนิทราวแพรรัตติกาลพลิ้วไหว

“...ชายหาดนี้ชื่อว่าหาดกากี...”

เสียงบอกเล่าเรื่องราวอย่างกระตือรือร้นของผู้ช่วยผู้จัดการรีสอร์ต

ยังกังวานอยู่ในความนึกคิดของเธอ เรื่องราวจากนิทานชาดกเก่าแก่

“...พญาครุฑติดต้องใจนางกากีมเหสีของท้าวพรหมทัตจนแอบขึ้น

หา หอบพานางบินหนีไปซ่อนไว้ในวิมานบนต้นฉิมพลีของตน...ต้นฉิมพลี

ก็คือต้นงิ้วยังไงล่ะคะ คุณกัญญ์ ตำนานเค้าว่า อยู่บนภูเขากลางมหาสมุทร

กว้างใหญ่ม้ากมาก...ที่ชื่อสีทันดรค่ะ บางคนเขาว่า ที่นี่น่ะ เคยเป็นชายหาด

ริมเกาะสวรรค์ที่ว่า แต่เดิมมาเคยมีต้นฉิมพลี หรือสิมพลีพฤกษ์ใหญ่

มโหฬาร มีวิมานสุดสวยกว้างใหญ่อยู่บนนั้นเหมือนรังนกบนต้นไม้เลยละค่ะ...”

แก้วกัญญ์ยิ้มน้อยๆ ขนตายาวงอนหลุบลงบังดวงตาใสกระจ่างเมื่อ

นึกถึงความช่างพูดของผู้ช่วยของเธอ ตั้งแต่ย้ายมาทำงานที่นี่ แทบไม่มีสิ่ง

ไหนเลยที่เกี่ยวข้องกับรีสอร์ตระดับหกดาวแห่งนี้ที่นรียังไม่ได้พูดให้ฟัง

เท้าในรองเท้าดำน้ำสีเข้มย่ำลงบนก้อนหินหลากสีหลายขนาด

มากมายที่เรียงรายตลอดชายหาดหินแห่งนี้ แก้วกัญญ์เดินทอดน่องไป

เรื่อยๆ ท่ามกลางแสงแดดอ่อนยามเช้า

เธอสนใจเรื่องกากี ก็เพราะชื่อของหาดนี้ สถานที่ทำงานแห่งใหม่

ของเธอซึ่งถือเป็นหน้าที่ต้องสรรหาความรู้ความเข้าใจเอาไว้

“...แต่บางคนเขาก็ว่าไม่ใช่นะคะ บอกว่าหาดนี้น่ะ ไม่ใช่หาด

ต้นสิมพลี เพราะต้นไม้นั่นต้องอยู่เชิงเขาพระสุเมรุกลางทะเลสีทันดร

ในแดนหิมพานต์โน่น แต่ที่นี่เป็นชายหาดในตำนานตอนหลัง ที่พญาครุฑ

จับได้ว่ากากีแอบไปมีอะไรกุ๊กกิ๊กกับนาฏกุเวรคนธรรพ์อีกต่อหนึ่ง ถึงได้

ทรงพระพิโรธโกรธกริ้ว อุ้มพากากีมาคืนแปะไว้กลางลานหน้ามหาปราสาท

ของท้าวพรหมทัต ท่านท้าวพรหมทัตก็ไม่ยอมรับนางคืนแล้วค่ะ ทรงขายหน้า

มากๆ แม้จะยังรักอยู่ก็ตัดพระทัย ให้เขาเอากากีไปลอยแพทิ้ง หาว่า

สามชู้สามชายเลี้ยงไม่ได้ ตรงนี้ก็เลยเป็นหาดที่แพของกากีลอยมาติด

อยู่บนเกาะร้างห่างไกลไม่มีใครรู้จัก...แหม แต่ตำนานนี้มันก็น่าเศร้านะคะคุณกัญญ์...”

แก้วกัญญ์ถอนหายใจเมื่อนึกมาถึงตอนนี้ เธออ่านเรื่องกากีแล้ว

เพิ่งค้นคว้าหามาอ่านเมื่อไม่นานนี้เอง แล้วก็แสนสลดใจ จากความรักที่เริ่ม

ด้วยความหวาน ออดอ้อน เอาอกเอาใจ กลายเป็นการปรามาสอย่างขื่นขม

เพียงแค่ไม่ถึงเดือนผ่านไป

คงเป็นความขมนี่เองที่ตรงกับใจของเธอ

กากีเป็นตำนานเตือนใจหญิง ว่าผู้หญิงนั้นเสียหายได้ง่ายนัก ต้อง

ระมัดระวังหวงแหนตนไว้ให้ดี เผลอใจหรือผิดพลาดพลั้งไปก็มีแต่ใครดูถูก หาคนเห็นใจไม่มี

หญิงสาวอ่านแล้วก็ได้เตือนใจตนอีกข้อหนึ่งด้วย ว่าชายนั้นโหดร้าย

สักปานไหน ค่านิยมสังคมให้มีแต่ได้ไม่มีเสีย นึกชอบใจก็ลักพาไปชื่นชม

พอสมใจแล้วเกิดไม่ชอบขึ้นมาก็ทิ้งขว้างไร้เยื่อใย หลอกใช้แล้วเอามา

ประจานเพื่อแก้แค้นผู้ชายด้วยกันก็ยังมี

นาฏกุเวรนั่นไง ท้าวพรหมทัตใช้ให้ไปสืบข่าว กลับล่อลวงเป็นชู้กับ

นางเสียเองอีกคนหนึ่ง แล้วกลับมากล่อมท้าวพรหมทัตให้เอาเรื่องของตน

มาขับเป็นเพลงประจานนางกลางวังแก้แค้นพญาครุฑ หญิงสาวอ่านถึง

ตอนนี้แล้ว ไม่รู้ว่าควรประณามหญิงหรือชายฝ่ายไหนมากกว่ากัน หญิง

ผู้มากชู้หลายใจ หรือชายผู้เลวทราม

และโศกนาฏกรรมทั้งหมดนั้นเริ่มมาจากความงามเย้ายวนและ

กลิ่นหอมจรุง ที่ทำให้บุรุษต่างหลงใหลใฝ่ฝันถึง ตลอดจนการปล่อยตัว

ปล่อยใจไปตามความปรารถนาโดยไม่คิดถึงศีลธรรม

หญิงสาวหยุดเสยผมให้พ้นใบหน้า ทอดสายตาผ่านน้ำสีเขียวคราม

ฟองคลื่นขาว และหาดหินหลากสีขึ้นไปจนจดแนวเขียวของพุ่มไม้เมืองร้อน

หาดนี้เป็นหาดหนึ่งที่ชาวสมุยชอบพาเด็กๆ มาเล่นเมื่อสมัยก่อน

แม้ชายหาดจะไม่ได้เป็นทราย แต่เป็นหินสีต่างๆ เจ้าหินสีสวยงดงามนี้

เป็นหินเนื้ออ่อน พอขูดลงบนพื้นผิวหยาบๆ เนื้อหินก็กลายเป็นผงสี

ออกมา เด็กๆ สามารถนำมาขีดลงบนพื้น ให้ปรากฏลวดลายสีสันต่างๆ

ตามสีของหินได้เหมือนแท่งสี เป็นที่สนุกสนาน

เวิ้งอ่าวยังเงียบสงบสวยงาม มีเอกลักษณ์ของตัวเอง เหตุนี้บริษัท

เครือโรงแรมใหญ่ของต่างชาติจึงมองเห็นแนวโน้มที่ดี เข้าร่วมหุ้นกับ

บริษัทของไทยสร้างรีสอร์ตหรูแนวธรรมชาติขึ้น

แก้วกัญญ์เคยทำงานกับโรงแรมในเครือบริษัทของเธอที่กรุงเทพฯ

มาก่อน เพิ่งสามเดือนมานี้เองที่ย้ายมาเป็นผู้จัดการรีสอร์ตที่นี่ พร้อมกับ

มีเหตุการณ์แปลกๆ เกิดขึ้นกับเธอ

เธอเพิ่งสนใจเรื่องพญานกในตำนาน ไม่ว่าจะเป็นนกไฟในตำนาน

ยุโรป หรือว่านกกึ่งเทพอย่างไทยๆ เช่นครุฑ มิใช่เพราะเกี่ยวข้องกับ

สถานที่ทำงานอย่างเดียว มีอะไรหลายอย่างซึ่งอธิบายไม่ได้เกิดขึ้นกับ

หล่อนในระยะหลังนี้ ท่ามกลางปัญหาที่วุ่นวายใจ ไม่นึกเลยว่าการได้มา

ทำงานในสถานที่สวยงามดุจสวรรค์บนดินจะทำให้พบกับความยุ่งยากขึ้นอีก

“คุณกัญญ์ขา”

หญิงสาวหันไปทางต้นเสียง เห็นนรีวิ่งมาหาพลางโบกไม้โบกมือ

พัลวัน “ทางนี้ค่ะ คุณรอยซ์กับคุณหนูเอมีพร้อมแล้วค่ะ”

ชายชาวต่างชาติรูปร่างสูงใหญ่ในเครื่องแต่งกายสบายๆ เดินลงมา

ตามหาด มีเด็กหญิงอายุสิบขวบหิ้วกระเป๋าพลาสติกสีสดวิ่งนำหน้าลงมาก่อน

ชายหนุ่มหันมายิ้มเมื่อเห็นเธอ ดวงตาสีเทาอมเขียวเป็นประกาย

ด้วยความดีใจ รอยซ์เป็นบุตรชายของผู้ถือหุ้นใหญ่ฝ่ายต่างชาติ เขารับ

หน้าที่บริหารโรงแรมในเครือหลายแห่งในยุโรป หน้าร้อนนี้ถือโอกาส

พาลูกสาวมาท่องเที่ยวพร้อมกับตรวจงานที่นี่ไปด้วย

แก้วกัญญ์เพิ่งพบกับเขาเมื่อไม่ถึงสัปดาห์ที่ผ่านมา เธอรับหน้าที่

รายงานสิ่งต่างๆ ต่อเขา ตลอดจนพาชมสถานที่ และพาเที่ยวด้วย เขาหย่า

กับภรรยามาหลายปีแล้ว เอมีเป็นบุตรสาวที่เกิดจากการแต่งงานครั้งนั้น

ทุกๆ อย่างควรจะเป็นไปอย่างราบรื่น เพราะรอยซ์ดูพออกพอใจ

กับการดำเนินการของที่นี่ ชื่นชอบอาหารไทย และแม่หนูน้อยเอมีก็มี

ความสุขดี ถ้าหากมิใช่เขาเลื่อนเวลากลับออกไปอย่างไม่มีกำหนดเมื่อวานนี้

และสายตาอ่อนหวานเอาใจใส่ที่เขาเริ่มมีให้หล่อน

“หนูอยากเห็นฉลามวาฬจังเลยค่ะ” เด็กหญิงพูดภาษาอังกฤษกับ

เธอ เมื่อวิ่งมาถึงตัวหญิงสาวก่อน

แก้วกัญญ์พยักหน้ารับ “หวังว่าเราจะโชคดีนะคะ”

“เราจะไปดำน้ำตรงจุดไหนกันบ้างคะวันนี้” เด็กหญิงถามขณะที่

บิดาของเธอเดินมาหยุดอยู่ข้างๆ สายตาชื่นชมกวาดมองทั่วตัวเธออย่างไม่ปิดบัง

หญิงสาวอยู่ในชุดกางเกงขาสั้นกับเสื้อเชิ้ตผูกเอว หล่อนใส่ชุด

ว่ายน้ำสีเขียวสดเอาไว้ข้างใน ชุดดำน้ำและอุปกรณ์ต่างๆ ส่งขึ้นไปเก็บไว้

บนเรือเรียบร้อยแล้ว แก้วกัญญ์หลบสายตาจากชายหนุ่มแล้วตอบเด็กหญิง

“เราจะไปที่ชาร์กพอยต์ก่อน แล้วคิดว่าจะแวะกองหินวงตอนบ่ายนะคะ”

ชาร์กพอยต์หรือหินฉลาม เป็นเกาะขนาดเล็กทางตะวันออกเฉียงใต้

ของเกาะเต่า เป็นจุดดำน้ำที่มีชื่อเสียงปะการังสวยงาม และมีโอกาสจะพบ

เห็นฉลามหลายชนิด โดยเฉพาะฉลามวาฬได้บ่อยๆ ส่วนกองหินวงอยู่

ทางทิศตะวันออกของเกาะเต่า เต็มไปด้วยกัลปังหาและแส้ทะเลหลากสีสัน

รวมทั้งปะการังหนังและปะการังอ่อน

โปรแกรมดำน้ำวันนี้น่าจะถูกใจเด็กหญิงเพราะจะไปดำจุดที่น่าจะ

พบฉลามวาฬก่อน หลังจากนั้นอาจไปขึ้นหาดใดหาดหนึ่งของเกาะเต่า

เพื่อรับประทานอาหารเที่ยง และว่ายน้ำแบบใช้ท่อหายใจผิวน้ำชมปะการัง

น้ำตื้น ในช่วงบ่ายจึงจะไปดำน้ำลึกต่อที่กองหินวงแล้วกลับในเวลาเย็น

เรือที่จะไปเป็นเรือของทางโรงแรมเองซึ่งวันนี้มีแขกจองโปรแกรม

ดำน้ำไปด้วยกันอีกแปดคน

“ดีจังค่ะ หนูเตรียมกล้องถ่ายรูปใต้น้ำมาด้วยนะคะ” เอมีอวดกล้องให้หญิงสาวดู

“วันนี้ใครจะไปกับเราบ้าง” ชายหนุ่มถาม ทำให้เธอต้องหันมาตอบ

“นอกจากกัปตันเรือและเด็กเรือสองคนแล้วก็มีคุณกานต์ผู้ดูแล

แผนกกิจกรรมทางน้ำซึ่งเป็นไดฟ์มาสเตอร์ของเรา นรี แล้วก็แขกอีกแปด

คนค่ะ” หล่อนตอบเป็นภาษาของเขา

 

นรีซึ่งดูแลส่งเสบียงอาหารจากห้องครัวไปขึ้นเรือเสร็จแล้ว กระวีกระวาดเข้ามาร่วมวงสนทนาทันที

“โอ้ คุณหนูเอมี มีกล้องสวยด้วยเหรอคะเนี่ย” ผู้ช่วยสาวทักเด็กหญิงด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น

“ค่ะ ถ่ายบนบกก็ได้นะคะ” เด็กหญิงตอบ

“งั้นเราถ่ายรูปก่อนออกเดินทางไว้เป็นที่ระลึกกันหน่อยดีมั้ยคะนี่” นรีแนะนำ

เด็กหญิงเห็นด้วยเธอจึงบอกให้ทั้งสามคนมายืนชิดกันหันหลังให้ทะเล

“ว้า ได้ยังไงล่ะคะ” นรีท้วงขึ้นมา “คุณหนูเป็นคนถ่ายก็ไม่มีภาพซิคะ

มาพี่นรีถ่ายให้ จะได้มีรูปคนสวยคนหล่อครบทุกคนเลย”

เด็กหญิงหัวเราะคิกคัก ยินยอมทำตามโดยดี ส่งสายตาวิบวับรู้กันกับพี่ผู้ช่วยสาว

“จริงด้วยค่ะ เอมีเห็นด้วย คุณแก้วกัญญ์สวยเหมือนนางงามอิตาลี

ที่เอมีเห็นในโทรทัศน์เลยนะคะ”

“ไม่หรอก ไม่เหมือนเลย” รอยซ์ค้านขึ้น “คุณแก้วกัญญ์มีเสน่ห์และ

สวยกว่านางงามจากทุกประเทศเลยต่างหาก”

นรีได้ยินดังนั้นก็กลั้นยิ้มแก้มแทบแตก หากแก้วกัญญ์แอบถอน

หายใจเฮือก หล่อนรู้ตัวว่าท่าทีสนใจอย่างเปิดเผยของรอยซ์ทำให้ใครๆ

ในรีสอร์ตเริ่มรับรู้กันไปทั่วแล้ว และฐานะอย่างเธอที่ต้องสานไมตรีระหว่าง

ผู้ร่วมทุนสองประเทศยิ่งลำบากใจที่จะปฏิเสธเขาอย่างตัดรอน

ชายหนุ่มก้าวเข้ามายืนใกล้ ยกแขนโอบไหล่เธอไว้อย่างสนิทสนม

ขณะที่หนูเอมีวิ่งมายืนจับมือเธอไว้อีกข้างหนึ่ง ดูราวกับถ่ายรูปครอบครัว

ผู้ช่วยของเธอบงการให้ทุกคนยิ้มก่อนนับหนึ่งสองสาม

แก้วกัญญ์ใช้ความอดทนอย่างมากที่จะไม่เบี่ยงกายหนีแล้วปลดมือ

ชายหนุ่มออกจากไหล่อย่างที่ใจอยากทำ แต่มองตรงไปข้างหน้าแล้วพยายามไม่ทำหน้าบึ้ง

เลยออกไปใต้ต้นมะพร้าวในสวนบนฝั่ง สายตาเธอปะทะเข้ากับ

ชายหนุ่มอีกคนหนึ่ง หน้าเคร่งขมึงด้วยความโกรธจนเห็นได้ชัด เรือนร่าง

เขาสูงโปร่ง ผิวขาวนวล นัยน์ตารีเรียว แก้วกัญญ์จำเขาได้ในทันที...ประกาศิต

โอ๊ย...ตาย หญิงสาวอุทานในใจ ทำไมเธอถึงได้โชคร้ายนักนะ เธอ

พยายามหนีหน้าเขามาตลอดเวลาที่อยู่กรุงเทพฯ

ประกาศิตเป็นหนุ่มสังคมคนดังที่ตามตื๊อเธออย่างไม่เลิกรา พยายาม

แสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของทุกวิถีทางทั้งๆ ที่แก้วกัญญ์ปฏิเสธเขาไป

ไม่รู้กี่ครั้งแล้ว คอยแวะมาหา ชวนไปทานข้าว ส่งของขวัญมาให้ และ

คอยตามมาทำหน้ายักษ์ใส่ชายหนุ่มทุกคนที่ทำท่าว่าจะสนใจเธอ

จนถึงวันนี้แก้วกัญญ์ก็ไม่ทราบว่าเขาช่างสืบเสาะได้อย่างไร ว่าเธอ

จะไปไหน เวลาอะไร ไปพบใคร หรือมีใครมาหา เพราะทุกคราที่มีใครใหม่

มาสนใจหล่อน ประกาศิตจะปรากฏกายขึ้นมาแทรกกลางได้ทุกครั้งอย่าง

ไม่มีพลาด เขาจะต้องมีสายสืบวงในแน่ๆ ใครสักคนที่ทำงานใกล้ชิดกับ

หล่อนต้องคอยบอกข่าวให้เขา

หญิงสาวคิดว่าหนีพ้นแล้ว เมื่อย้ายมาทำงานถึงภาคใต้ แต่ก็ต้อง

หนักใจเมื่อเขาโทร. มาฝากข้อความถึงเธอเมื่อวานว่าจะมาพักผ่อนที่

รีสอร์ตแห่งนี้ เพื่อแวะมาหา

เมื่อเขาจะมาเป็นแขกของโรงแรม เธอจะปฏิเสธไม่ให้เขาจองห้องพักได้อย่างไร

แล้วเขาก็ต้องบังเอิญมาพบกับคุณรอยซ์เข้าจนได้...

นรีกดชัตเตอร์เสร็จไปแล้ว แขนข้างที่โอบไหล่หล่อนอยู่ก็ไม่ได้

คลายลง แก้วกัญญ์ต้องเบี่ยงกายห่างออกมาอย่างสุภาพ

“แขกอีกแปดท่านลงมากันพร้อมแล้ว ไปกันเถอะนะคะ” เธอ

เอ่ยชวน ตวัดสายตามองไปทางสวนนิดหนึ่ง

                      (โปรดติดตามต่อในฉบับเต็ม)