ลิขิตรักลำน้ำไนล์

             สาวน้อยจากเมืองไทย

 

ดวงตะวันยามบ่ายคล้อยสาดแสงแรงกล้า เหยี่ยวทะเลทราย

สีน้ำตาลเหลือบอำพันบินโฉบเหนือยอดพีระมิดสีทองสูงเสียดฟ้า เจ้าแห่ง

เวหาโบกปีกกว้างใหญ่หยอกล้อกับสายลมอย่างเริงร่าแล้วโผบินขึ้นไปบน

ท้องฟ้าสีครามเหลือบแดงด้วยท่วงท่าสง่างาม ก่อนจะร่อนลงเกาะบนเนิน

ทรายสูงชันพลางแหงนหน้าขึ้นมองเครื่องบินสีขาวลำใหญ่ที่กำลังลดเพดาน

บินลงช้าๆ เจ้าสัตว์แสนรู้กรีดเสียงร้องดังก้อง แล้วโผบินจากไป การรอคอย

สิ้นสุดลงแล้ว กงล้อแห่งโชคชะตาเริ่มหมุนอีกครั้งตามพระบัญชาของ

ทวยเทพผู้ปกปักดินแดนไอยคุปต์

 

บนเครื่องบินลำใหญ่ที่บรรทุกผู้โดยสารมาจากแดนไกล ร่างบาง

สมส่วนนั่งก้มหน้าอยู่เหนือกระเป๋าสะพายใบใหญ่ที่วางอยู่บนตัก มือเรียว

ค้นหาข้าวของในกระเป๋าง่วน ก่อนจะเงยหน้าขึ้นพร้อมกับยิ้มหวานด้วยความ

ยินดี เมื่อสามารถค้นหาสิ่งที่ต้องการได้แล้ว โดยหารู้ไม่ว่ารอยยิ้มของตน

สร้างความหวั่นไหวให้แก่คนรอบข้างเพียงใด

เจ้าหล่อนเป็นหญิงสาวสวยจัด รูปร่างเล็กบอบบาง ผิวขาวผ่องอมเหลือง

นวลเนียนลออตา ดวงหน้าเรียวสวยหวานแบบคนเอเชีย หน้าผากมนได้รูป

สวย จมูกโด่งเล็ก ริมฝีปากอิ่มสีชมพูระเรื่อ สองแก้มปลั่งแต้มด้วยลักยิ้ม

บุ๋มน่ารัก คิ้วเรียวสวยพาดอยู่เหนือดวงตากลมโตเจิดจรัส ยามแย้มยิ้มส่อง

ประกายรื่นเริงจนคนพบเห็นแทบหยุดหายใจ

เมษา พิทักษ์โยธิน สาวน้อยจากประเทศไทย ดินแดนแห่งลุ่มน้ำ

อุษาคเนย์ เจ้าของดวงหน้าเรียวสวยหวานชวนมอง เธอเพิ่งสำเร็จการศึกษา

ระดับปริญญาตรีทางด้านมานุษยวิทยาจากประเทศอังกฤษ และเดินทางมาที่

อียิปต์ตามคำชวนของกาซิม เพื่อนรุ่นพี่ซึ่งกำลังทำงานขุดค้นทางโบราณคดี

อยู่ที่พีระมิดทางตอนใต้ของเมืองดาชูร์

กาซิมกับเมษาศึกษาในมหาวิทยาลัยเดียวกัน พวกเขาถูกชะตากันตั้งแต่

แรกเห็น ชายหนุ่มมักจะติดตามอยู่ข้างกายเธอเสมอ แต่กระนั้นเขาก็ไม่เคย

แสดงท่าทีที่มากไปกว่าความเป็นเพื่อน เมษาเรียนปริญญาตรีทางด้าน

มานุษยวิทยา ในขณะที่กาซิมเรียนโบราณคดี เขาคลั่งไคล้ทุกอย่างที่เป็น

อียิปต์ ซึ่งก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรเพราะเขาเป็นชาวอียิปต์ แต่ที่แปลกก็คือ

เขาชอบเคี่ยวเข็ญเพื่อนสาวให้ชอบและศึกษาวิชาอียิปต์วิทยาตามเขา

ตอนแรกเธอก็อิดออดเพราะไม่สนใจศาสตร์ด้านโบราณคดีสักเท่าไร แต่เมื่อ

ไม่สามารถขัดใจเพื่อนหนุ่มได้ เมษาจึงลงเรียนวิชาอียิปต์วิทยาหลายตัว จน

เธอมีความรู้ด้านภาษาไฮโรกลิฟฟิกและภาษาไฮราติกหรืออักษรภาพของ

อียิปต์โบราณเป็นอย่างดี

ความจริงเมษาไม่ได้สนใจเรื่องราวของอียิปต์โบราณสักเท่าไร เพราะ

เธอเป็นนักมานุษยวิทยา ไม่ใช่นักโบราณคดี หรือนักอียิปต์วิทยา หญิงสาว

พูดเสมอว่าสิ่งที่เธอสนใจศึกษาก็คือคนที่มีชีวิต ไม่ใช่อิฐหักๆ กับซากศพแห้งๆ

อายุหลายพันปี แต่ที่เดินทางมาอียิปต์ครั้งนี้ก็เพราะขัดคำเชิญของเพื่อนรักคนนี้ไม่ได้

“เจอแล้ว หาแทบตายแน่ะ ยับไปหน่อยแต่ยังพออ่านได้” หญิงสาว

พึมพำเบาๆ ด้วยภาษาแม่ ดวงตากลมโตดำขลับแฝงแววซุกซนจับจ้องไปยัง

แผ่นพับยับย่นในมือ แล้วเริ่มต้นอ่านข้อความภาษาอังกฤษที่พิมพ์อยู่บน

กระดาษเคลือบมันด้วยความสนใจ

“พีระมิดแห่งฟาบา อนุสรณ์สถานที่ซุกซ่อนอยู่ใต้ผืนทรายมาถึง

สามพันแปดร้อยปี กำลังรอคุณมาร่วมค้นหาความลับของฟาโรห์รูปงามที่ไม่

เคยกล่าวถึงในประวัติศาสตร์มาก่อน ฟาโรห์เมนโนฟิส กษัตริย์ผู้ถูกลบ

พระนามออกจากราชวงศ์ ลึกลับดีแท้ ฟาโรห์พระองค์นี้”

เสียงหวานอ่านข้อความในแผ่นพับพร้อมกับสรุปความเห็นของตน

ปิดท้าย ก่อนจะมองออกไปนอกหน้าต่างเครื่องบิน เบื้องนอกมหาพีระมิด

ที่เห็นอยู่ไกลๆ ส่องประกายสีทองตัดกับแผ่นฟ้าสีครามเข้ม บางทีการมา

อียิปต์ในครั้งนี้คงไม่น่าเบื่ออย่างที่คิด เพราะอย่างน้อยอาทิตย์อัสดงท่ามกลาง

ผืนทรายและหมู่พีระมิดก็งดงามน่าชมมิใช่น้อย

“สวยจังเลย...” หญิงสาวพึมพำอย่างเผลอไผล มนต์เสน่ห์แห่งดินแดน

ไอยคุปต์ไม่เคยจืดจางตามกาลเวลา แม้แต่คนที่ไม่เคยสนใจเรื่องราวอียิปต์

โบราณอย่างเธอยังอดจ้องมองตาค้างไม่ได้

“ท่านผู้โดยสารโปรดรัดเข็มขัด ขณะนี้เครื่องของเรากำลังจะลงจอด

ที่สนามบินไคโร ก่อนลงจากเครื่องกรุณาตรวจสอบสัมภาระของท่านให้

เรียบร้อย ยินดีที่ได้รับใช้ทุกท่าน ขอให้มีความสุขในดินแดนแห่งอารยธรรม

ลุ่มน้ำไนล์ ขอบคุณค่ะ”

เสียงประกาศของพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินดึงสายตาของเมษา

กลับมาจากภาพเบื้องนอก หญิงสาวเก็บแผ่นพับในมือใส่กระเป๋าสะพาย

ใบเก่งแล้วรีบปฏิบัติตามคำสั่งอย่างเคร่งครัด ก่อนจะเอนหลังพิงพนักพร้อม

กับหลับตาลง เธอขึ้นเครื่องบินมาก็มาก แต่อาการใจสั่นตอนล้อเครื่องสัมผัส

พื้นดินไม่ยอมหายไปสักที นั่งเครื่องบินเป็นวันๆ เธอไม่เคยรู้สึกอะไรเลย

แต่พอจะลงจอดทีไรมีอันต้องอึดอัดเหมือนใจจะขาดทุกครั้งไป

แรงกระแทกหนักๆ ที่เกิดขึ้นทำให้หญิงสาวรู้ว่าการเดินทางครั้งนี้

ปลอดภัย ดวงตากลมโตลืมขึ้นพร้อมกับถอนใจเบาๆ

“ถึงซะทีนะ”

ท่ามกลางผู้คนพลุกพล่านในช่องผู้โดยสารขาเข้า เมษาเดินลาก

กระเป๋าเดินทางใบใหญ่ตามทางเดินช้าๆ สนามบินไคโรในยามนี้คลาคล่ำ

ไปด้วยผู้คนหลายชาติหลายภาษา ทั้งชาวตะวันตกหัวแดง ชาวอาหรับรูปร่าง

สูงใหญ่ในชุดประจำชาติ และชาวเอเชียผิวเหลืองแบบเธอก็มีให้เห็นบ้าง แม้

จะมีน้อยกว่ากลุ่มคนสองสัญชาติข้างต้นก็ตาม

อียิปต์ไม่เคยสิ้นมนต์ขลังจริงๆ แหล่งอารยธรรมโบราณยังคงดึงดูด

นักท่องเที่ยวจากทั่วโลกให้มาเยือนได้เสมอ ในแต่ละปีสร้างรายได้ให้แก่

ประเทศชาติเป็นกอบเป็นกำ ถ้าเธอเป็นชาวอียิปต์เธอจะก้มกราบบรรพบุรุษ

ผู้สร้างอารยธรรมไอยคุปต์ด้วยความสำนึกในบุญคุณทุกวัน เพราะแม้พวก

เขาจะตายไปร่วมห้าพันปีแล้ว ก็ยังทิ้งมรดกไว้ให้ลูกหลานใช้เลี้ยงชีพมาจนถึงทุกวันนี้

หญิงสาวหยุดยืนตรงทางออกของสนามบินพลางกวาดตามองหากาซิม

เพื่อนหนุ่มรุ่นพี่ที่เป็นคนชวนเธอมาเที่ยวอียิปต์ในครั้งนี้

“อยู่ไหนนะ” เสียงใสพึมพำเบาๆ ดวงหน้าสวยหวานเริ่มง้ำน้อยๆ เมื่อ

มองหาเท่าไรก็ไม่เห็นร่างสูงผิวสีน้ำผึ้งของกาซิมสักที หญิงสาวยกนาฬิกา

ข้อมือขึ้นดู เครื่องบินก็เข้าตามกำหนดเวลานี่นา เธอบอกแล้วว่าจะมาเที่ยวนี้

ถ้าลืมมารับจะงอนให้เข็ดเลย คนไม่ชอบรอครุ่นคิดในใจพลางกวาดตามองไป

รอบๆ โดยไม่รู้ตัวว่ากำลังตกเป็นเป้าสายตาของผู้คนที่อยู่ในสนามบิน

“ไอซ์ ทางนี้”

เสียงทุ้มคุ้นหูดึงสายตาของเมษาให้หันไปมองทางซ้ายมือ ทันทีที่

เห็นเพื่อนรัก ความตั้งใจที่จะ ‘งอน’ ก็บินหายไปโดยพลัน เธอรีบถลาเข้าไป

หาเพื่อนหนุ่มชาวอียิปต์ ก่อนจะอ้าแขนออกกว้างโอบกอดเพื่อนรุ่นพี่ที่ไม่ได้

พบกันมาเกือบปีด้วยความคิดถึง

“กาซิม คิดถึงนายจังเลย” หญิงสาวเอ่ยเสียงหวาน ดันร่างสูงออก

ห่าง ดวงหน้าเรียวประดับรอยยิ้มสดใส ก่อนจะย่นจมูกใส่เมื่อเห็นสภาพ

เพื่อนหนุ่มเต็มตา

“อยู่ที่นี่คงอดอยากมากสินะ ดูสิทั้งผอมทั้งดำ ดูไม่จืดเลยจริงๆ”

กาซิมหัวเราะเสียงก้อง ก่อนจะแกล้งหยอกคืนบ้าง “พูดมากเหมือนเดิม

เพราะปากแบบนี้สิถึงได้หาแฟนไม่ได้ซะที”

เมษาเท้าสะเอวฉับ ดวงหน้าเรียวเชิดขึ้นอย่างน่าหมั่นไส้ ก่อนจะเอ่ย

อย่างเย่อหยิ่ง “ใคร ใครบอกว่าฉันหาไม่ได้ ฉันไม่เอาเองต่างหาก อย่างฉัน

ราชินีไอซ์ แค่ชายตาก็วิ่งมาเป็นพรวนแล้ว”

“ขี้โม้ เลือกมากระวังจะขึ้นคานนะแม่คุณ พอแก่เหนียงยานแล้วต่อให้

ลดแลกแจกแถมก็ไม่มีใครเอา” กาซิมเอ่ยกลั้วหัวเราะพลางยื่นนิ้วจิ้มหน้าผาก

ของเพื่อนสาวด้วยความเอ็นดู

“ช่างฉันเถอะ ว่าแต่เรียกมาถึงนี่จะให้ดูอะไร ถ้าไม่เด็ดจริงอย่างที่

บอกไว้ละก็น่าดู” หญิงสาวว่าพลางปัดมือเพื่อนหนุ่มออก ก่อนจะยัดคันลาก

กระเป๋าเดินทางใส่มือเขาแล้วเดินนำออกจากสนามบินทันทีราวกับคนที่รู้จักทางเป็นอย่างดี

“แน่นอน ระดับนี้แล้ว พรุ่งนี้เธอจะได้เห็นพีระมิดแห่งฟาบากับตา

ถ้าไม่เด็ดจริงฉันให้เหยียบเลย” ผู้เป็นเพื่อนร้องบอกพลางลากกระเป๋า

เดินทางหนักอึ้งตามไปติดๆ

“เอาไว้ก่อนเถอะ ฉันนั่งเครื่องมาตั้งหลายชั่วโมง ทั้งหิวทั้งเหนื่อย

ไม่มีแรงเหยียบนายหรอก พาไปหาอะไรกินหน่อยสิ แล้วฉันก็อยากอาบน้ำด้วย

นายจองโรงแรมไว้ให้ฉันเรียบร้อยแล้วใช่ไหม”

“ขอรับองค์ราชินี เชิญทางนี้เลยเดี๋ยวบ่าวจะพาไปเสวย” ชายหนุ่มเอ่

ยพลางหยุดยืนข้างรถโฟร์วีลสีดำกลางเก่ากลางใหม่คันหนึ่งที่จอดอยู่ในลาน

จอดรถด้านหน้าสนามบิน มือแข็งแรงดึงประตูรถเปิดกว้าง ก่อนจะก้มศีรษะ

ลงอย่างนอบน้อมพร้อมกับผายมือไปด้านข้างด้วยท่าทางโอ่อ่า

“ดีมากเจ้าไพร่ แล้วข้าจะตกรางวัลให้ไม่ต้องห่วง”

เมษาเอ่ยด้วยน้ำเสียงทรงอำนาจ ก่อนจะก้าวขึ้นไปนั่งในรถด้วยท่าทาง

ดุจนางพญา ทำเอา ‘เจ้าไพร่’ กลั้นหัวเราะไว้ไม่อยู่ กาซิมหัวเราะด้วยความขบขัน

หญิงสาวหัวเราะตาม เสียงหัวเราะของทั้งคู่ดังก้องลานจอดรถ ก่อนที่

รถโฟร์วีลคันเก่งจะแล่นจากไป ทิ้งสนามบินไคโรไว้เบื้องหลัง

 

มุมหนึ่งในสนามบินไคโร แดเนียล อับดุลลาห์ ฟาอัด อัลฟาบา

มองผ่านแว่นกันแดดราคาแพงไปยังหญิงสาวนางหนึ่ง เจ้าหล่อนเป็นหญิงสาว

ชาวเอเชียผิวเหลืองนวล รูปร่างเล็กบอบบางในชุดสูทสีเข้มสำหรับเดินทาง

ผมดำขลับเหยียดตรงยาวถึงกลางหลังถูกรวบขึ้นสูงเปิดเผยใบหน้ารูปไข่เรียว

สวยหวาน เธอกำลังชะเง้อมองหาใครสักคนด้วยท่าทางหงุดหงิด ดวงตา

กลมโตดำขลับกวาดมองไปรอบๆ ในขณะที่ริมฝีปากสีกุหลาบเริ่มจะยื่น

ออกมาด้วยความไม่พอใจ แวบแรกที่เขาเห็นเธอ ตัวเขาชาไปหมดเหมือนมี

กระแสไฟวิ่งผ่าน ไม่ใช่เขาไม่เคยเจอสาวสวย ฐานะอย่างเขามีผู้หญิงวิ่งเข้าใส่

มากมาย แต่ผู้หญิงคนนี้ เธอทำให้เขารู้สึกแปลกๆ รอยยิ้มของเธอทำให้เขา

รู้สึกว่าการรอคอยสิ้นสุดลง ร่างสูงก้าวเท้าเข้าไปหาอย่างไม่รู้ตัว

“คุณแดเนียลครับ”

เสียงร้องเรียกขององครักษ์คนสนิททำให้ชายหนุ่มหยุดชะงัก เขาหัน

กลับไปมองด้วยแววตาไม่พอใจ

“อะไร อาเหม็ด”

“เครื่องจะออกแล้วครับ” บอดีการ์ดหนุ่มเอ่ยด้วยน้ำเสียงนอบน้อม

แดเนียลหันไปมองช่องผู้โดยสารขาออก ก่อนจะหันไปมองหญิงสาว

นิรนามที่ติดตาตรึงใจเขาคนนั้นอีกครั้ง เจ้าหล่อนกำลังถลาเข้าไปในอ้อมอก

ของชายหนุ่มชาวอียิปต์ด้วยท่าทางลิงโลด

“กาซิม...” เสียงทุ้มพึมพำด้วยความประหลาดใจ เธอรู้จักกับหัวหน้า

คณะขุดค้นพีระมิดของเขาอย่างนั้นหรือ เขาสองคนเป็นอะไรกัน อย่าบอก

นะว่าเป็นคนรัก...

“เดี๋ยวฉันมา” ชายหนุ่มหันไปสั่งคนสนิทแล้วรีบก้าวเท้าไปยังสองหนุ่ม

สาวด้วยหัวใจที่ร้อนเหมือนถูกไฟเผา แค่คิดว่าผู้หญิงคนนั้นกับลูกจ้างของ

ตนเป็นคนรักกันเขาก็ทนไม่ได้แล้ว

“ไม่ทันแล้วครับ เราต้องไปขึ้นเครื่องเดี๋ยวนี้ ถ้าคุณไม่อยากพลาดนัด

สำคัญกับมิสเตอร์ไมเคิล” อาเหม็ดรีบก้าวเข้ามาขวาง ก่อนจะปรายตาไปยัง

สองหนุ่มสาวที่เจ้านายจ้องมองอยู่พร้อมกับเอ่ยอย่างรู้ใจ “ผู้หญิงคนนั้นคง

เป็นเพื่อนของกาซิม เธอคงมาเที่ยวที่นี่ เรากลับจากอังกฤษแล้วค่อยไปถาม

หาเธอกับกาซิมก็ได้ครับ”

แดเนียลจ้องมองสองหนุ่มสาวเดินออกไปจากสนามบินจนลับตา เขา

ไม่มีทางเลือกจริงๆ นัดหมายกับมิสเตอร์ไมเคิลครั้งนี้สำคัญมาก เขาต้องเจรจา

ธุรกิจนับพันล้าน หากพลาดนัดคราวนี้ก็คงไม่มีโอกาสแล้ว

“ก็ได้” ชายหนุ่มเอ่ยเสียงเข้ม ก่อนจะตัดใจเดินตรงไปยังช่องผู้โดยสาร

ขาออกโดยมีบอดีการ์ดคนสนิทเดินตามไปติดๆ

 

รถโฟร์วีลสีดำแล่นมาจอดหน้าโรงแรมห้าดาวริมแม่น้ำไนล์ ก่อนที่

หญิงสาวในชุดสูททะมัดทะแมงจะก้าวลงมายืนบนขั้นบันไดที่ทอดยาวเข้าไป

ในโรงแรมหรู

“เป็นยังไงบ้างราชินีไอซ์ พออยู่ได้หรือเปล่า” กาซิมที่กำลังลากกระเป๋า

เดินทางใบใหญ่เอ่ยถามพลางพาเธอเดินเข้าไปในโรงแรม

“ก็ดี แต่คงแพง ความจริงฉันไปอยู่บ้านนายก็ได้นี่” หญิงสาวกวาดตา

มองไปรอบๆ โรงแรมแห่งนี้หรูหรากว่าที่เธอคิดไว้มาก ตัวโรงแรมเป็นกลุ่ม

ตึกขนาดใหญ่สร้างอยู่ริมแม่น้ำไนล์ การตกแต่งทั้งภายในและภายนอกอาคาร

เป็นแบบอียิปต์โบราณ ด้านหน้ามีรูปสลักหินเทพเจ้าอียิปต์โบราณสูงประมาณ

สามเมตรตั้งอยู่ข้างประตูทางเข้าทั้งสองด้าน ส่วนภายในปูพรมสีแดงลวดลาย

เรขาคณิต ผนังทุกด้านเป็นภาพเขียนสีที่จำลองมาจากมหาวิหารเทพอามุน-รา

อากาศภายในเย็นฉ่ำด้วยเครื่องปรับอากาศชั้นดี

“ฉันก็อยากให้เธอไปพักที่บ้านเหมือนกัน แต่ตอนนี้แม่กับน้องสาวของ

ฉันไปทัวร์ยุโรป มันไม่เหมาะที่เธอจะไปอยู่ที่บ้านกับฉันสองต่อสอง”

“ฉันเข้าใจ แล้วแม่กับน้องนายจะกลับมาเมื่อไหร่ล่ะ ฉันจะได้ไปกราบ

ท่าน” หญิงสาวเอ่ยถามพลางหยุดยืนกลางห้องโถงใหญ่ที่ตกแต่งอย่างสวยงาม

ด้วยต้นกกและดอกบัวสีแดงสด

“สองอาทิตย์ เธอยืนรอตรงนี้นะ เดี๋ยวฉันจะไปเช็กอินก่อน” กาซิมบอก

ก่อนจะเดินตรงไปยังเคาน์เตอร์เช็กอินที่อยู่ไม่ไกลนัก

เมษาพยักหน้าแล้วเดินตรงไปยืนข้างสระน้ำจำลองที่มีดอกบัวสีแดง

สดชูช่อไสว หญิงสาวจ้องมองดอกไม้งามอย่างหลงใหล ดอกบัวของอียิปต์

สีสันสดใสและดอกใหญ่กว่าดอกบัวของไทยมาก เธอยื่นมือไปหาหมายจะ

สัมผัสกลีบดอกสีสดดูสักครั้ง แต่ยังไม่ทันเอื้อมไปถึงก็ต้องรีบดึงมือกลับมา

เมื่อมีเสียงทุ้มลึกแปร่งน้อยๆ แบบอาหรับพูดอังกฤษทักท้วงขึ้นเสียก่อน

                             (โปรดติดตามต่อในฉบับเต็ม)