แผนรักพญาเหยี่ยว (ชุด หวานใจกับสายลับ) (อุมาริการ์)

ภาพบาดตา

โรงแรมสูงหกชั้นสีนํ้าผึ้งอ่อน หลังคาสีนํ้าเงินเข้มซึ่งสร้างตามแบบ สถาปัตยกรรมในศตวรรษที่ ๑๘ อันหรูหราที่ตั้งตระหง่านอยู่เบื้องหน้าทำให้

เกี้ยวแก้วต้องแอบลูบชุดเสื้อ-กระโปรงคอถ่วงผ้าไสคร่าสีเทาเงินที่อยู่ใต้โคต

สีดำสนิทยาวแค่ครึ่งขาอ่อนที่เธอสวมอยู่ถึงสองครั้ง พร้อมกับดีใจที่สวมชุดนี้

มา เพราะนี่เป็นชุดที่ดีที่สุดในตู้เสื้อผ้าของเธอ หญิงสาวนึกก่อนก้มสำรวจ

รองเท้าบูตหนังแก้วสีดำวาววับที่สูงถึงเข่าด้วยความรวดเร็วว่าสะอาดเพียงพอ

แล้วหรือยังสำหรับการก้าวเข้าไปในโรงแรมหรูระดับโลกแห่งนี้

พนักงานเปิดประตูอยู่ในชุดเครื่องแบบอย่างเป็นทางการที่ประกอบ

ด้วยโคตยาวสีดำคลุมเข่ากับหมวกสีดำทรงสูงดูน่าเกรงขาม ฝ่ายนั้นเลิกคิ้วขึ้น

นิดหนึ่งเมื่อเห็นหญิงสาวก้าวตรงมายังประตูกระจกใสบานสูงของโรงแรม

อย่างลังเลพร้อมประคองกล่องกระดาษใส่ขนมในมือด้วยความระมัดระวัง

เขาส่งยิ้มอ่อนๆ ที่มุมปากคล้ายจะให้กำลังใจขณะเปิดประตูให้เธอก้าวเข้าไป

เสียงล้นรองเท้าหญิงสาวกระทบพื้นหินอ่อนสีขาวสะอาดด้งก้องทำให้

แขกหลายคนในล็อบบีหันมามอง

สายตาของคนเหล่านั้นทำให้เกี้ยวแก้วอึดอัดและประหม่า

หญิงสาวอยู่ในมหานครแห่งรักแห่งนี้มาเกินสองปีแล้วก็จริง แต่ยัง

ไม่เคยชินกับการตกเป็นเป้าสายตาของเหล่าไฮโซฯ เซเล็บ จนถึงแฟชั่นนิสต้า

ในกรุงปารีสแม้แต่นิดเดียว เธอยังคงรู้สึกว่าตัวเองทั้งเชยและเตี้ย แถมยัง

อ้วนเกินไปเช่นเดียวกับที่เคยรู้สึกเมื่อเหยียบย่างเข้ามาในเมืองแห่งนี้เป็นครั้งแรก

 อันที่จริงเกี้ยวแก้วไม่ได้อ้วนอย่างที่คิดสักนิดหนึ่ง เธอมีรูปร่างอวบอิ่ม

ชวนมองและเปล่งปลั่งด้วยเลือดฝาดของวัยสาว

แต่หลังจากการย้ายบ้านข้ามทวีปอย่างฉุกละทุก และต้องปรับตัวให้เข้า กับสภาพแวดล้อมใหม่ที่ต่างจากความเคยชินแต่อ้อนแต่ออกราวพลิกหน้ามือ

เป็นหลังมือ ทำให้น้ำหนักของหญิงสาวค่อยๆ ลดลงทีละน้อยๆ และเมื่อเธอ ตัดสินใจเข้าเรียนในโรงเรียนสอนทำอาหารชื่อก้องโลกซึ่งตั้งอยู่ในเขต ๑๕

ของปารีส เกี้ยวแก้วก็กลายเป็นคนที่ผอมบางแทบจะปลิวลม การเรียนหนักอึ้ง

กับการที่ต้องใช้จ่ายอย่างกระเหม็ดกระแหม่ ทำให้เรือนผมที่เคยซอยสั้น

แล้วย้อมเป็นสีมะเขือเทศแบบสาวแสบกลายเป็นสีดำสนิทและยาวถึงกลาง

หลังช่วยขับใบหน้ารูปหัวใจของเธอให้ดูคล้ายใบหน้าตุ๊กตากระเบื้องเคลือบชั้น

ดี กระโปรงสั้นครึ่งขาอ่อนเผยให้เห็นช่วงขาเรียวเล็กที่ทำให้ชายหนุ่มแทบทุก

คนในล็อบบีแห่งนั้นต่างถอนใจยาวด้วยความชื่นชม ขณะที่หญิงสาวหลายคน ลอบมองทรวงอกกลมกลึงได้รูปของเธออย่างอิจฉา

หญิงสาวบังคับตัวเองให้เชิดคางสูงขึ้นขณะบอกกับพนักงานต้อนรับ

ที่ส่งยิ้มให้อย่างสุภาพและได้รับการฝึกปรือมาอย่างดี

“ฉันมีนัดกับเมอซิเออร์มาร์ส”

ใบหน้าเคร่งขรึมของฝ่ายนั้นยังคงเกลื่อนด้วยรอยยิ้มขณะตรวจสอบ

ข้อมูลจากจอคอมพิวเตอร์ตรงหน้า

“ขอโทษนะครับ คุณคือ...”

“มาดมัวแซล ณ เวียงสรวง”

เธอบอกอีกฝ่ายออกไป นามสกุลที่แตกต่างจากคนในประเทศนี้อย่าง

ชัดเจนทำให้คนถามจำได้ทันที เขาย่นหน้าผากน้อยๆ และเอ่ยอย่างเกรงใจว่า

“คุณมีนัดกับเมอซิเออร์มาร์สเมื่อชั่วโมงที่แล้วนี่ครับ”

หน้าที่ของเขาคือดูแลแขกทุกคนให้ดีที่สุดและต้องทำทุกอย่างเพื่อให้ บุคคลเหล่านั้นได้รับความพึงพอใจสูงสุดระหว่างเข้าพักในโรงแรมเก่าแก่ ระดับหกดาวแห่งนี้

แต่ในกรณีนี้ เมอซิเออร์มาร์ส สุภาพบุรุษจากประเทศอังกฤษไม่ได้

บอกไว้เสียด้วยว่ายังต้องการต้อนรับหญิงสาวอยู่หรือไม่

ขณะเดียวกันโหนกแก้มเกี้ยวแก้วเป็นสีระเรื่อขึ้นด้วยความอับอาย มือ

เรียวบางบีบกล่องขนมที่ประคับประคองมาแน่นอย่างอึดอัด

ก็ใครไข้ให้อากาศวันนี้ขึ้นผิดปกติ

ชื้นเสียจนผิวหน้ามากาฮอง ขนมหวานที่อีกฝ่ายเรียกเล่นๆ ว่า ‘ราชินี

แห่งขนมหวาน ไม่แห้งสักที

เมื่อไม่แห้งเธอก็นำเข้าเตาอบไม่ได้

เกี้ยวแก้วอยากโชว์ผีเมือทำขนมที่รํ่าเรียนมาให้ชายหนุ่มผู้นั้นชิมแทบ

ขาดใจ เพื่อชดใช้หนี้เมื่อสามปีก่อนที่เธอเคยปัดขนมเค้กที่เขากำลังกินอยู่ร่วง

หล่นพื้น

นี่คือเหตุผลที่เธอมาสายในวันนี้ หญิงสาวคิดและผืนทำทำไม่สะทก สะท้านกับถ้อยคำที่เหมือนตำหนิกลายๆ ของอีกฝ่าย

“แท็กซี่ไม่ได้หาได้ง่ายๆ เวลาที่ฝนตกแบบนี้คุณก็รู้” หญิงสาวยักไหล่

ขณะแก้ตัวไปอีกทางแล้วจ้องหน้าฝ่ายนั้นอย่างคาดคั้น “ตกลงฉันจะไปพบ

เมอซิเออร์มาร์สได้หรือยัง”

คนถูกถามมีสีหน้าลังเลแกมอึดอัดใจอย่างชัดเจน

“ขอผมโทรถามเมอซิเออร์มาร์สก่อนนะครับ”

หญิงสาวพยักหน้า เธอนั่งรอที่ล็อบบีอยู่เกือบสิบนาที แต่ก็ยังไม่ได้

คำตอบที่ต้องการ เกี้ยวแก้วเลยนิ่วหน้าด้วยความหงุดหงิดใจแล้วพูดแกมขู่

ออกไปว่า

“ฉันไม่อยากไปพบเขาช้าไปกว่านี้ และเชื่อว่าเมอซิเออร์มาร์สก็คง

ไม่ชอบเหมือนกัน”

ฝ่ายนั้นถอนใจยาว ขณะผายมือให้เธอแล้วกล่าวว่า

“ถ้าอย่างนั้นผมจะให้พนักงานของเรานำทางคุณไปที่สระว่ายน้ำก็แล้ว

กันนะครับ”

คราวนี้คนแปลกใจกลับเป็นเกี้ยวแก้วเสียเอง “สระว่ายน้ำ!”

“เมอซิเออร์มาร์สกำลังออกกำลังกายอยู่ที่สระว่ายน้ำ” ฝ่ายนั้นอธิบาย ก่อนจะเอ่ยถามว่า “คุณยังต้องการจะไปพบท่านอีกหรือเปล่าครับ”

เกี้ยวแก้วพยักหน้ารับ เพราะไม่รู้ว่าหลังจากนี้จะตามหาตัวเพื่อนสนิท

ของพี่ชายได้ที่ไหน แถมโรงแรมแห่งนี้ก็มีระบบรักษาความปลอดภัยดีเยี่ยม

จนหญิงสาวไม่แน่ใจว่าจะได้ก้าวเข้ามาที่นี่อีกหรือไม่ ขณะเดียวกันก็อดนึก

ขวางบุรุษที่จะมาพบไม่ได้

คนบ้า! เธอมาช้าแค่ชั่วโมงเดียว เขาก็หนีไปว่ายน้ำเสียแล้ว

นึกๆ แล้วหญิงสาวก็อยากแปลงร่างกลับไปเป็นเด็กสาวคนเดิมเมื่อ

สามปีก่อน ตอนที่เธอเพิ่งรู้จักเขาใหม่ๆ และสามารถอาละวาดกับฝ่ายนั้นได้

เต็มที่ เพราะคิดว่าชายหนุ่มเป็นแค¹คนงานของพี่ชาย ทั้งๆ ที่จริงๆ แล้วพวก

เขาต่างเป็นคู่หูกัน แถม ‘อิง’ หรือที่ใครๆ ในซีกโลกนี้ต่างรู้จักเขาในชื่อของ

‘อีธาน อิง มาร์ส’ นั้นยังอายุมากกว่าเธอถึงสิบสองปีเต็ม แต่ถึงอย่างนั้น

เกี้ยวแก้วก็ไม่ยอมเรียกเขาว่า ‘พี่’ อย่างที่ควรจะเป็น และไม่ยอมเรียกเขาว่า

‘อีธาน’ อย่างคนอื่นๆ ด้วย

สำหรับเธอ...เขาคือ ‘อิง’ เท่านั้น

อิงหรือ อีธาน มาร์ส หรี่ตาลงอย่างคาดไม่ถึงเมื่อผ้าเช็ดตัวที่พาดไว้บน

เก้าอี้ริมขอบสระน้ำถูกนำมายื่นให้ทันทีที่เขาก้าวขึ้นจากผิวน้ำใสสะอาด มือนุ่ม นวลของหญิงสาวตรงหน้าช่วยซับหยดน้ำที่ค้างอยู่ตามล่าตัวเขาอย่างเว้าวอน

และถือสนิททั้งๆ ที่เธอไม่ควรทำเช่นนี้อีกแล้ว อิงเลยตัดสินใจดึงผ้าขนหนูผืน นั้นมาคล้องคอไว้ แล้วมองอีกฝ่ายอย่างเย็นชาขณะเอ่ยออกมาว่า

“ขอบคุณมาก แต่ผมเกรงว่าคุณจะช่วยเช็ดตัวให้ผิดคนแล้วล่ะครับ

มาดาม”

เขาหลีกเลี่ยงการทักทายอย่างมีมารยาทกับอีกฝ่ายหน้าตาเฉย แต่เธอ

ดูเหมือนจะไม่สะดุ้งสะเทือนกับความหยาบคายของเขา

หญิงสาวช้อนตาขึ้นมองด้วยสายตายั่วยวนที่แฝงไว้ซึ่งปริศนาเร้นลับ

ที่มีแต่เธอเท่านั้นล่วงรู้ความหมายของมัน

เธอเดินเช้าไปหาร่างสูงเพรียวหากแกร่งด้วยมัดกล้ามตรงหน้าอย่างมั่นใจ พร้อมกับคล้องท่อนแขนขาวผ่องเรียวเสลาเช้าที่รอบล่าคอหนาเพื่อจะได้โน้ม ใบหน้าเรียวได้รูปของอีกฝ่ายลงเพื่อกระซิบชิดรีมฝีปากได้รูปของบุรุษตรง

หน้าว่า

“ทำไมถึงได้ใจร้ายกับฉันขนาดนี้ล่ะคะ มอง เซรี” เธอเรียกเขาว่า ‘มอง

เซรี’ ที่แปลว่า ‘ที่รัก’ ทั้งๆ ที่คำคำนี้ควรสงวนไว้เรียกสามีของเธอคนเดียว

เท่านั้น แต่หญิงสาวไม่สนใจ เธอยังพรํ่ารำพันต่อไปว่า “จริงๆ แล้วเธอควร

จะบอกขอบคุณแล้วจูบทักทายฉันแบบนี้ต่างหาก”

เธอกล่าวแล้วแหงนหน้าขึ้นมอบจุมพิตเร่าร้อนลงบนรีมฝีปากชายหนุ่ม

ในวินาทีต่อมา

ปลายลิ้นของหญิงสาวโลมไล้รอยแยกของกลีบปากเขา ขณะที่ฟันขาว สะอาดของเธอขบยํ้าอย่างแผ่วเบาลงที่รีมฝีปากล่างของชายหนุ่ม เรือนร่าง

อวบอิ่มในชุดผ้าไหมชาตินแนบเนื้อขยับเช้าเบียดชิดกับลำตัวเขาแทบจะเป็น

เนื้อเดียว

น่าแปลกที่อิงกลับรู้สึกอึดอัดและอับอายที่ถูกลวนลามมากกว่าจะ ซาบซ่านและหวั่นไหวไปกับสัมผัสที่สนิทเสน่หาของอีกฝ่าย

คงเพราะความรักร้อนแรงที่เขาเคยมีให้หญิงสาวตรงหน้าได้สูญสลาย ไปกับกาลเวลาหมดแล้ว

มารยาทสุภาพบุรุษทำให้ชายหนุ่มตัดสินใจไม่ผลักไสร่างกลมกลึงออก

อีกทั้งไม่ได้เบี่ยงหน้าหลบจูบนั้นอย่างที่ควรจะทำด้วย

กว่าเขาจะรู้ว่าการตัดสินใจครั้งนี้คือความผิดพลาด ทุกอย่างก็สายไป

เสียแล้ว

เพราะการกระทำของเขาทำให้หญิงสาวชาวไทยที่เพิ่งก้าวเข้ามาในสระ ว่ายน้ำในร่มแห่งนั้นถึงกับยืนนิ่งอยู่กับที่ด้วยความตกใจ

เกี้ยวแก้วไม่คิดฝันว่าการพบหน้าบุรุษที่เธอแอบหลงรักเป็นครั้งแรก

ในรอบปีจะลงเอยด้วยการเห็นเขาอยู่ในอ้อมแขนหญิงสาวชาวปารีเชียงที่ทั้ง

เซ็กซี่และเย้ายวนเช่นนี้

บางทีเธอคงประเมินอีกฝ่ายผิดไป

ที่เขาดีกับเธอก็เพราะเธอเป็นน้องสาวของเพื่อนสนิทของเขาเท่านั้น

แต่จากจูบเร่าร้อนตรงหน้า ก็ทำให้เธอแน่ใจว่าฝ่ายนั้นไม่ได้เป็นชายหนุ่ม

ผู้แสนสุภาพและเคร่งขรึมอย่างที่เคยเข้าใจเสียแล้ว

การที่เขาไม่มีคนรักเป็นตัวเป็นตนอยู่เคียงข้างตลอดหลายปีที่เธอรู้จักเขา ไม่ได้หมายความว่าเขาจะไม่มีความล้มพันธ์ลึกซึ้งกับผู้หญิงคนไหน

ในที่สุดอิงก็ไม่ต่างกับผู้ชายคนอื่นๆ ที่เธอเคยรู้จักเลยสักนิด

ทั้งเจ้าชู้และสับปลับ!

รีมฝีปากอิ่มเต็มของหญิงสาวเม้มเข้าหากันอย่างเจ็บปวด เธอบังคับ

ตัวเองให้กลั้นน้ำร้อนๆ ที่เอ่อคลอเบ้าตาไม่ให้ไหลออกมา

การแอบรักมันปวดร้าวอย่างนี้เอง

พนักงานที่เดินนำทางมามองเธออย่างเห็นใจ แต่คนอย่างเกี้ยวแก้ว

ทระนงเกินกว่าจะต้องการความสงสารจากใคร

“ฝากขนมนี่ให้เมอซิเออร์มาร์สด้วยนะคะ”

รสขมขื่นของความผิดหวังกระจายในปากตอนหญิงสาวบอกกับอีกฝ่าย แล้วเดินแกมวิ่งออกไปทันทีที่ยัดกล่องขนมผูกโบสวยงามใส่มือพนักงานหนุ่ม

น้อย

            (โปรดติดตามต่อในฉบับเต็ม)