ศึกรบสยบหัวใจ (ไปรยา)

ผืนทะเลทรายเบื้องหน้า ทอดตัวเป็นแนวยาวลดหลั่นสูงตํ่าสะท้อน

เปลวแสงแห่งสุริยา ดุจผืนพรมสีทอง

อาชาสีดำนิลสองตัวควบทะยานฝ่าไอร้อน ก่อนหยุดลงเกือบจะพร้อมกัน เมื่อถูกชายผู้หนึ่งบังคับม้าให้วิ่งมาหยุดขวางหน้า

“ท่านทั้งสองกำลังจะเดินทางไปไหนคันหรือ ?” ชายใน'ชุดคลุมสีนํ้าตาล เข้มเอ่ยถาม

“นครธีบิส” เจ้าชองร่างเล็กในชุดสีดำรัดกุมหนึ่งในผู้มาเยือนตอบเสียงแข็ง “ไปทำไม ?”

“เหตุใดข้าต้องบอกเจ้า”

“ข้าทั้งสองกำลังจะไปพบท่านฮามัช” ชายรูปร่างสูงใหญ่ที่มาด้วยกันเป็น ฝ่ายชิงตอบ

“ท่านทั้งสองรู้จักกับชุนพลฮามัช”

“ถ้าไม่รู้จัก ข้าจะควบม้าฝ่าทะเลทรายมาไกลเพียงนี้หรือ ?”

“ที่ข้าถาม เพราะข้าไม่เคยเห็นหน้าพวกท่านมาก่อน”

“ท่านอย่าได้ถือน้องชายชองข้าเลยนะ รามิลเจ้าอย่าท่าให้เสียเรื่อง”

ประโยคหลังหันมาต่อว่าผู้ที่เดินทางมาด้วยกัน

“ท่านพี่...” นํ้าเสียงสะบัดอย่างขัดใจ ครั้นเห็นสายตาตำหนิของอีกฝ่าย เจ้าตัวจำต้องยับยั้งอารมณ์ยอมสงบปากคำไว้เพียงนั้น

‘รามิล’ หรือ ‘เจ้าหญิงเจนน่า’ แห่งนครชาอิส ตระหนักดีว่า บัดนี้นางหาได้ เป็นเช่นอิสตรี และมิได้มีนามว่าเจนน่า เช่นเดียวกับ ‘เจ้าชายอาเธอร์’ พระเชษฐา ที่เวลานี้สวมบทบาทของ ‘บาฮา’ นับจากนาทีที่ก้าวเข้าเขตแผ่นดินธีบิส

“เราทั้งสองเป็นพลเมืองของนครชาอิส” เจ้าชายทรงชี้แจง

“ท่านรู้จักกับชุนพลฮามัชมานานแล้วหรือ ?”

“ท่านชุนพลเป็นเพื่อนกับแม่ข้า แม่ข้าเคยอยู่ในนครธีบิสมาก่อน”

ใบหน้าคมเข้มขึงขัง ดูผ่อนคลายลงก่อนจะเอ่ยแนะนำตัว

“ข้าชื่อเมธิส เป็นบุตรชายคนโตชองชุนพลฮามัช’’

เจ้าชายทรงพระสรวล ยินดีที่ได้พบผู้น่าทาง ไม่คิดมาก่อนว่าการเดินทาง มาพบกับชุนพลฮามัชจะราบรื่นเช่นนี้

“ข้าชื่อบาฮา ส่วนนั่นรามิล น้องชายฝาแฝดของข้า” เมื่อเห็นความฉงน บนใบหน้าของมิตรใหม่เจ้าชายจึงรีบอธิบายต่อ “เราเกิดจากไข่คนละใบ รูปร่าง หน้าตาเราจึงต่างกัน”

“รวมถึงนิสัยด้วยหรือไม่” เมธิสส่งสายตาระยิบมาทางหนุ่มหน้าสวยที่ กำลังหน้างํ้า

หนุ่มน้อย ‘รามิล’ เชิดหน้ายืดตัวตรง ตวัดสายตามองชายหนุ่มผู้ที่อ้างตัว ว่าเป็นบุตรชายชองชุนพลฮามัช

“ข้าจะมีนิสัยยังไงก็เรื่องชองข้า เจ้ามาเกี่ยวอะไรด้วย”

“ข้าก็ไม่อยากเกี่ยวข้องกับคนนิสัยเยี่ยงสตรีนักหรอก” เมธิสย้อนเหมือนจะยั่ว

“เจ้าถือดียัง’ไง ถึงได้มาตัดสินข้าเช่นนี้” น้ำเสียงกังวานเกือบตวาดบอกให้ รู้ว่าเจ้าตัว เป็นคนไม่ยอมใคร

“ข้าไม่อาจไปตัดสินใครว่ามีนิสัยเช่นไร ถ้าผู้นั้นไม่แสดงออกมาให้เห็น เสียก่อน”

“จำคำเจ้าไว้ สักวันเจ้าจะเสียใจที่บังอาจมาปรามาสข้าเช่นนี้”

“พอเถอะรามิล พี่ว่าเราให้ท่านเมธิสนำทางเราไปพบกับท่านฮามัชดีกว่า จะมาถกเถียงกันด้วยเรื่องไร้สาระเช่นนี้” สุดท้ายแฝดผู้พี่ต้องเป็นคนทำหน้าที่ สงบศึก

“ข้าไม่ได้เป็นคนเริ่มก่อน ถ้าท่านพี่จะตำหนิก็ควรจะตำหนิเขาต่างหาก”

“พี่ไม่ได้ตำหนิเจ้านะรามิล พี่เกรงว่าเจ้าจะเหน็ดเหนื่อยจากการเดินทาง พี่เลยอยากให้เจ้าได้พักโดยเร็วที่สุด”

“ข้าไม่เหนื่อย”

“ถ้าข้าท่าให้ท่านไม่พอใจ ข้าก็ขออภัย” เมธิสก้มศีรษะมาทางรามิล แต่ อีกฝ่ายเมินหน้าไปอีกทางหนึ่ง

“ข้าเองต้องขอโทษแทนน้องชายด้วย”

“ข้าต่างหากที่ต้องขอโทษท่านกับน้องชายที่เสียมารยาท เป็นเพราะข้า เคยชินกับการพูดตรงไปตรงมา คิดเห็นเช่นไรก็มักจะกล่าวออกไปเช่นนั้น”

“ไม่เป็นไรหรอกท่าน เรื่องเล็กน้อยเพียงเท่านี้”

“ถ้าเช่นนั้น ข้าว่าเรารีบไปหาท่านพ่อกันเลยดิกว่า” เมธิสขยับเท้ากระตุก เชือกในมือล่งสัญญาณบอกให้ม้าคู่ใจวิ่งนำหน้าออกไป

“ไปกันเถอะเจนน่า”

เจ้าหญิงในคราบหนุ่มน้อยสะบัดหน้าก่อนจะบังคับม้าควบตามออกไป เจ้าชายอาเธอร์ยิ้มข้นกับกิริยาเคยชินของน้องสาว

“เจ้าจะเป็นผู้ชายได้สักกี่วันนะเจนน่า”

 

เจ้าชายอาเธอร์และเจ้าหญิงเจนน่า สองพี่น้องผู้ถือกำเนิดจากสายเลือด

ของฟาโรห์คาเมนกับพระสนมมีนา ทรงเป็นรัชทายาทแห่งนครธีบิส

รัชทายาทผู้หายสาบสูญ นับจากรันที่ฟาโรห์คาเมนและชาวนครธีบิส เข้าใจว่าพระสนมมีนาสิ้นพระชนม์ในกองเพลิงที่โหมกระหน่ำคร่าชีวิตพ่อแม่ พร้อมกับลูกในท้องของนาง

ครานั้นเทพอามุนทรงสดับและเปี่ยมพระเมตตา สนมมีนาจึงรอดพ้นจาก ความตาย พระนางได้รับความช่วยเหลือจากขุนพลฮามัชผู้ภักดีนำเสด็จหนีสู่

นครชาอิส เมื่อเจ้าชายธาลอสและมเหสีราฟาทรงรู้ต้นเหตุแห่งการลี้ภัยครั้งนี้

สองพระองค์จึงทรงรับดูแล กระทั่งนางได้ให้กำเนิดรัชทายาท พร้อมกับมเหสี ราฟาประสูติพระธิดาจานีนในเวลาใกล้เคียงกัน

เพลานั้นพระมเหสีราฟาไม่มีนํ้านมให้พระธิดาเสวย พระสนมมีนาจึงรับ หน้าที่แม่นมของพระธิดา สร้างความปลาบปลื้มยินดีแก่สองผู้ครองนครชาอิส

ยิ่งนัก พระมเหสีราฟาทรงยกย่องพระสนมมีนาเป็นพระขนิษฐาของพระองค์ ส่วน เจ้าชายอาเธอร์กับเจ้าหญิงเจนน่าได้รับพระกรุณาดุจรัชทายาทแห่งนครชาอิส เช่นเดียวกับพระธิดาเจนน่า เจ้าหญิงผู้เปรียบเสมือนพี่น้องที่ถือกำเนิดตามกันมา

 

ขุนพลฮามัชต้อนรับการมาเยือนของบาฮาและรามิลด้วยความยินดียิ่ง การแสดงออกด้วยท่าทางนบน้อมชองบิดาสร้างความแปลกใจแก่เมธิส ครั้น

ชายหนุ่มได้เห็นหน้าสองพี่น้องอย่างชัดเจน ความสงสัยถึงกำเนิดที่มาชองแฝด

คู่นี้ยิ่งทวีมากขึ้นกว่าเดิม

บาฮารูปร่างสูงใหญ่ใบหน้าคมคายสมชายชาตรี ส่วนรามิลผู้น้องตัวเล็ก ผอมบางอ้อนแอ้น ใบหน้าเรียว คิ้วโค้ง ดวงเนตรคม ประดับด้วยแพชนตา

สีดำสนิท ดูแล้วช่างไม่ต่างจากใบหน้าชองสตรี ไม่มีสิ่งใดบ่งบอกถึงความเป็นชาย นอกจากดวงตาสุกสกาวกล้าแกร่งเยี่ยงนักรบผู้กล้าเปี่ยมด้วยอำนาจให้ย่าเกรง

 เมธิสลอบสังเกตการพูดคุยชองบิดากับสองพี่น้องอยู่หน้าห้องรับรอง ด้วยผู้ให้กำเนิดขอร้องให้เขารออยู่ด้านนอก นัยว่ามีเรื่องสำคัญที่จะต้องปรึกษา กับผู้มาเยือน ชายหนุ่มไม่ไวใจผู้ใดทั้งสิ้น เขาจึงต้องยืนเผ่าอยู่อย่างนั้น

‘เจ้าไม่ต้องห่วงหรอกเมธิส สองท่านนี้เป็นแขกคนสำคัญชองพ่อ’ บิดา ยืนยันหนักแน่นเพี่อให้เมธิสคลายวิตก

แขกคนสำคัญ...ไยบิดามีเคยเอ่ยถึงเรื่องนี้ เขาไม่เคยรู้เลยด้วยซ้ำว่าพ่อ

มีเพื่อนหญิงต่างเมือง นับจากวันที่มารดาสิ้นชีวิต พ่อได้ทุ่มเทชีวิตให้กับหน้าที่ ราชการ และการรับใช้ราชวงศ์ หาได้มีเวลาคบหากับใคร ไม่ว่าบุรุษหรือสตรี

เขารู้แต่เพียงว่า เมื่อไม่นานมานี้ บิดาหลบออกจากธีบิสไปนานเกือบ สัปดาห์ หลังจากกลับมาถึงบ้าน พ่อผู้เคร่งเครียดต่อภารกิจที่มีต่อบ้านเมือง กลับดูผ่อนคลาย สีหน้าเปี่ยมด้วยความหวัง

ฤๅเพี่อนหญิงต่างแดนกับแขกผู้มาเยือนในวันนี้จะเกี่ยวช้องกับความ

เปลี่ยนแปลงของบิดา

“ท่านพี่ ท่านนำใครมาพบท่านพ่อ” เซญ่ากระซิบถามเมื่อเห็นเมธิสยืนอยู่ ตรงหน้าห้องรับรอง หาได้เข้าไปพูดคุยด้วยกันกับบิดาเหมือนเช่นทุกครั้ง

“บุตรของสหายท่านพ่อ”

“สหายท่านพ่อ” น้องสาวคนเดียวของเมธิสมีสีหน้าแปลกใจ

“สหายที่นครซาอิส”

“ท่านพ่อมีเพี่อนอยู่ต่างเมืองด้วยหรือ ข้าไม่เคยรู้มาก่อน”

“ข้าก็รู้พร้อมกับเจ้าเหมือนกัน เซญ่า เจ้าว่าท่านพ่อมีเรื่องอันใดปิดบังเรา หรือเปล่า ?”

“เรื่องดีหรือไม่ดี”

“ไม่รู้เหมือนกัน แต่ข้าไม่ไวใจใครทั้งนั้น โดยเฉพาะมิตรใหม่ ข้ากลัวว่า จะเป็นคนของชามันห์”

“ข้าว่าคงไม่ได้เป็นเช่นนั้น แม้ว่าข้าจะเห็นสองคนนั่นไม่ถนัดตา แต่ข้า

รู้สึกว่าเขานำจะมาดี มาช่วยพวกเรา”

“เจ้าอย่าได้วางใจใครง่าย ๆ อย่าตัดสินใครเพียงเห็นว่าเขาหน้าตาดี” เมธิสยํ้านักหนากับเรื่องการมองโลกของน้องสาว

แม้เซญ่าจะมีหน้าตาสวยคมเข้มถอดแบบมาจากบิดา แต่นางหาได้มี นิสัยเหมือนบิดาไม่ ความคิดอ่าน จิตใจของนางถ่ายทอดจากมารดาอย่างไม่มี ผิดเพี้ยน ต่างจากเขา ผู้มีผิวพรรณรูปหน้าค่อนไปทางมารดา ดวงตารี คิ้วเข้ม จมูกโด่ง ริมฝีปากบาง ผมหยักศกยาวปรกต้นคอ บิดาบอกกับเขาเสมอว่า เขา

คือภาพแทนของมารดาผู้ให้กำเนิด

“ท่านพ่อให้การต้อนรับเขาขนาดนั้น ข้าว่าคงเป็นบุตรของสหายที่สนิท

กันมากเป็นแน่” เซญ่าคาดการณ์

“ข้าว่าคงเป็นเช่นนั้น แต่ข้ายังอดสงสัยไม่ได้อยู่ดีว่า ท่านพ่อคุยอะไรกับ สองคนนั่น ดูสีหน้าท่าทางเคร่งเครียดราวกับว่ากำลังปรึกษาเรื่องเป็นเรื่องตาย” “ถ้ามีเรื่องอะไรอย่างที่ท่านพี่คิด ท่านพ่อคงบอกเราเอง”

เมธิสกระสับกระส่าย สอดสายตาเพ่งมองความเคลื่อนไหวของบิดา กับสองพี่น้อง เวลาฝานไปนานจนเกือบถึงเวลาอาหารเย็น บิดาจึงได้เปิดประตู ออกมา

“เมธิส เซญ่า รู้จักบาฮากับรามิลเสียสิ ท่านทั้งสองจะมาพักอยู่กับเรา”

“พักอยู่กับเรา” เมธิสเป็นฝ่ายทวนคำ

เซญ่ายิ้มก้มศีรษะทักทายบาฮากับรามิลด้วยมิตรไมตรี

“เซญ่า เจ้าให้คนจัดห้องพักให้สองห้อง”

“ความจริงข้ากับรามิลพักด้วยกันก็ได้” บาฮาร้องบอกอย่างเกรงใจ

“ไม่เป็นไร ข้าอยากให้ท่านได้พักให้สบาย สมกับที่เดินทางมาไกล”

“ขอบคุณท่านลุง และขอบใจท่านทั้งสองเช่นกัน” บาฮาก้มศีรษะให้

เมธิสกับเซญ่า ส่วนรามิลเพียงแต่ปรายตามองมาทางเมธิสชั่วครู่ ก่อนจะหันไป ส่งยิ้มให้น้องสาวของเขา

“ข้าขอตัวไปดูแลเรื่องที่พักสักครู่ เมื่อเสร็จแล้วข้าจะให้คนมาตามท่าน

ทั้งสอง” เซญ่าเดินเลี่ยงออกไปทางปีกซ้ายของตัวบ้าน

“เชิญตามสบาย ข้าขอคุยกับลูกชายสักครู่” ขุนพลฮามัชหันมาพยักหน้า กับเมธิสเป็นสัญญาณให้ตามออกไป

เมธิสสบตากับบาฮา ซึ่งส่งยิ้มอย่างเป็นมิตรมาให้ ในขณะที่รามิลไม่ แสดงความรู้สึกใดๆ ให้เห็น มีเพียงความเฉยชาบนใบหน้างามเกินชายนั้นที่ฉายอยู่

 

“บาฮากับรามิลจะมาช่วยเรากอบกู้ราชบัลลังก์” ขุนพลฮามัชกล่าวกับ

บุตรชายเมื่ออยู่ตามลำพัง

“กอบกู้ราชบัลลังก์” เมธิสไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน “ท่านพ่อเชื่อใจสองคนนั้น ดีแล้วหรือ ถึงคิดจะรับเขามาร่วมทีมกับเรา”

“อย่าใช้คำว่าเชื่อใจ เจ้าฟังให้ดีนะเมธิส บาฮากับรามิลคือคนสำคัญที่จะ มาช่วยฟาโรห์คาเมนคับเจ้าชายทาร์คัสให้รอดพันจากชามันห์” น้ำเสียงหนักแน่น จริงจังของบิดาเป็นเหตุผลที่ไม่ต้องมีคำใดมาอธิบายเพิ่มเติม

“ข้าเชื่อว่าบาฮาน่าจะร่วมทีมคับเราได้ แต่น้องของเขา...”

“รามิล เจ้ามีปัญหาอะไรคับรามิลหรือ ?”

“ข้าไม่ได้มีปัญหาคับรามิลหรอกท่านพ่อ เพียงแต่ข้าเห็นลักษณะท่าทางของเขาแล้ว หน่วยก้านไม่น่าจะเป็นนักรบได้”