บ้านไร่ปลายฝัน : ดวงใจอัคนี (ซ่อนกลิ่น)

                                                ดวงใจอัคนี

            เสียงกระหึ่มดังกึกก้องไปทั่วสนามแข่งเมื่อรถเอทีวี กลุ่มหนึ่ง

บดบี้กันบนลู่แข่งอย่างสูสี ต่างไม่มีใครยอมใคร เพราะทุกคนทุกคันล้วน

เอาศักดิ์ศรีของฟาร์มตัวเองเป็นประกัน ในการแข่งขันเอทีวีประจำปีของอำเภอ

            เมื่อถึงช่วงทางโค้ง ล้อขนาดยี่สิบสี่นิ้ววงบดเบียดกับพื้นถนน

ที่เป็นเพียงลูกรังจนฝุ่นฟุ้งกระจายไปหมด อัคนีกดคันเร่งนำเอทีวีสีแดงเพลิง

ของเขาแล่นตัดปาดหน้าเอทีวีสีดำซึ่งกำลังนำอยู่ในขณะนี้หมายจะแซงในช่วง

ทางโค้ง

            แต่ผู้ขับขี่เอทีวีสีดำก็ฝีมือดีกว่าที่เขาคิด รถคันนั้นเบี่ยงตัวหลบ ก่อน

จะกดคันเร่งนำเครื่องยนต์ขนาดสองร้อยหกสิบซีซี แซงเขากลับขึ้นไปอย่าง

รวดเร็ว อัคนีขบฟันอย่างโกรธจัด เขากดคันเร่งตามไปอย่างกระชั้นชิดในทันที

            การเบี่ยงตัวหลบอย่างกะทันหันของเอทีวีสีดำนี้เองมีผลทำให้รถเอทีวี

คันหนึ่งที่ตามมาติด ๆ เสียหลัก ก่อนที่จะหมุนคว้างอย่างสะเปะสะปะจน

ทำให้รถคันอื่น ๆ ที่ตามมาชนกันระเนระนาด ทุกคันล้มหงาย พลิกคว่ำ ผู้ขับขี่

ต่างเกลื่อนกลิ้งอยู่บนพื้น ร้องโอดโอยไปตาม ๆ กัน

            กองเชียร์ต่างเฮกันลั่นด้วยความสะใจที่เห็นอุบัติเหตุอันเป็นสิ่งปกติ

ธรรมดาในการแข่งความเร็ว และเมื่อพวกเขาเหลือบไปเห็นรถเอทีวีสอคันที่

หลุดรอดจากอุบัติเหตุมาได้ พวกเขาต่างก็โห่ร้องแบ่งฝักแบ่งฝ่ายเชียร์ให้กำลังใจ

กันจนเสียงกระหึ่มยิ่งกว่าเดิม

            ด้วยเอทีวีสีแดงและสีดำนั้น ทุกคนในอำเภอต่างรู้กันดีว่ามาฟาร์ม

สองแห่งนี้เป็นอริกันชนิดที่เรียกได้ว่าเป็นน้ำกับน้ำมันเลยทีเดียว แม้ว่าทั้งสอง

ฟาร์มจะมีพื้นที่ติดกันก็ตาม แต่ความบาดหมางระหว่างสองตระกูลก็เป็นที่

เลื่องลื่ออย่างมากในละแวกนี้

            อัคนีนำเอทีวีแดงไล่ล่าเอทีวีสีดำอย่างเอาเป็นเอาตาย ชุดแข่งของเขา

เป็นสีแดงเพลิงเหมือนกับตัวรถ อันเป็นสีที่โปรดปราน ส่วนหมวกกันน็อกนั้น

ถึงจะมีสีดำ แต่ก็มีรูปเปลวเพลิงเป็นทางยาวจากปลายตาไปจนถึงด้านหลัง ทำให้

ดูเหมือนลูกไฟดวงใหญ่ที่พุ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วยามเมื่อรถขับเคลื่อน

            ด้วยศักดิ์ศรีของความเป็นแชมป์รุ่นสองร้อยหกสิบซีซีสองสมัยซ้อน

ที่อัคนีได้มาครอบครองตั้งแต่กลับมารับงานที่ฟาร์ม หลังจากไปเรียนต่อที่

สหรัฐอเมริกาอยู่หลายปี ประกอบกับการเป็นคู่แข่งทั้งทางด้านธุรกิจและ

ความรักระหว่างเขากับเจ้าของรถสีดำคันนั้นก็ยิ่งทำให้เขายอมแพ้ไม่ได้

            ในการแข่งขันครั้งนี้ ทั้งคู่ต่างเป็นตัวเต็งที่ถูกคาดหมายว่าจะเป็นผู้ชนะ

ในแบบที่เรียกได้ว่าราคาต่อรองสูสีกันมากเลยทีเดียว เมื่อเหลือเพียงสองคน

ผู้ชมบนอัฒจันทร์จึงเริ่มพนันขันต่อกันอย่างคึกคักกว่าเดิมว่าฝ่ายใดจะเป็น

ฝ่ายชนะกันแน่

            อัคนีรู้สึกหงุดหงิดใจ เพราะครั้งนี้นับเป็นครั้งแรกที่เขาขับตามหลังรถ

คันอื่นหลังจากเหลือระยะทางในการแข่งขันเพียงรอบเดียว ชายหนุ่มมอง

แผ่นหลังของคู่ต่อสู้ราวกับสัตว์ร้ายจ้องตะปบเหยื่อ ไม่ว่าคู่ต่อสู้จะเก่งกาจมา

จากไหน คนอย่างอัคนีก็จะไม่ยอมแพ้เป็นอันขาด

            ผู้ขับขี่เอทีวีคันสีดำหันกลับไปมองคู่ต่อสู้อย่างระแวดระวัง ชุดแข่งสีขาว

ตัดกับตัวรถเปรอะเลอะไปด้วยโคลนกระมอมกระแมม ยามใดที่คู่ต่อสู้จี้ติด

เข้ามา คันเร่งที่มีตุ้งติ้งตุ๊กตาหมีน้อยน่ารักห้อยอยู่ก็มีอันจะต้องถูกกดให้รถทิ้ง

ระยะห่างออกไปอีก

            การขับเคี่ยวเป็นไปอย่างถึงพริกถึงขิง ทั้งคู่ไล่ล่ากันอย่างเอาเป็นเอาตาย

ราวกับโกรธแค้นกันมาแต่ชาติปางก่อน เมื่อรถเลี้ยวโค้งเข้ามาสู่เส้นทางที่เกิด

อุบัติเหตุเมื่อสักครู่นี้ เอทีวีสีแดงเพลิงก็กดคันเร่งหมายจะแซงทางโค้งอีกครั้ง

            และครั้งนี้เขาทำสำเร็จ...

            อัคนีสามารถนำเอทีวีของเขาพุ่งทะยานผ่านคู่ต่อสู้ไปอย่างเฉียดฉิวจน

หวุดหวิดจะเกี่ยวกันพลิกคว่ำไปอีกระลอก

            นั่นทำให้ผู้ขับขี่เอทีวีสำดำออกอาการฉุนเฉียวอย่างเห็นได้ชัดที่เสียท่า

โดนแซงไปอย่างนั้น คราวนี้ถึงเวลาที่จะต้องพิสูจน์ฝีมือในการบดบี้ไล่ตามคู่ต่อสู้

เสียแล้ว และจะต้องทำให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพราะการแข่งขันนั้นเหลือระยะ

ทางอยู่เพียงแค่ไม่กี่ร้อยเมตรเท่านั้น

            อัคนีกดคันเร่งด้วยความกระหยิ่มใจ เขามั่นใจในพลังเครื่องยนต์ที่ปรับ

แต่งมาอย่างดีของเขา และถ้าหากลองได้แซงนำอย่างนี้ละก็ ใครก็อย่าหวังว่า

จะสามารถแซงกลับขึ้นมานำเขาได้อีก โดยเฉพาะรถเอทีวีสีดำคันนั้น

            “ข้าไม่ยอมแพ้เอ็งหรอกนะ ไอ้เจ้าศิลา” อัคนีขบฟันแน่น มองเห็นชัยชนะ

อยู่ตรงหน้า ห่างออกไปไม่ถึงห้าสิบเมตร

            เสียงเชียร์ผสมกับเสียงโห่ร้องด่าทอผสมปนเปกันไปหมดเมื่ออัคนีขับ

เอทีวีคู่ใจใกล้จะถึงเส้นชัยอยู่รอมร่อ เขาหันไปทางกลุ่มกองเชียร์ของคู่ต่อสู้

หมายจะเยาะเย้ยใครบางคนในกลุ่มนั้น แต่ทว่าสายตาอันคมกริบของเขากลับ

บังเอิญเหลือบไปเห็นผู้ชายคนหนึ่งบนอัฒจันทร์ ใบหน้ารกครึ้มเต็มไปด้วย

หนวดเคราอย่างคุ้นเคยนั้นทำให้เขาตกตะลึงจนถึงกับคลายคันเร่ง

            “ไอ้ศิลา” อัคนีร้องออกมา มองคู่แข่งคนสำคัญของเขาที่กำลังเชียร์อย่าง

เมามันอยู่บนอัฒจันทร์อย่างตกตะลึง มือข้างขวาของศิลามีเฝือกห้อยคล้องอยู่

กับคอ

            ‘ไอ้ศิลาบาดเจ็บ’ เขารำพึงอยู่ในใจอย่างไม่เชื่อสายตา

            ...แล้วไอ้คนที่ตามหลังมานี่มันใครกัน...

            ช่วงจังหวะที่เสียสมาธินั้นเอง รถเอทีวีสีดำก็แล่นฉิวแซงเขาไป กว่าอัคนี

จะตั้งสติได้ เขาก็ถูกทิ้งห่างไปเกือบช่วงตัวเสียแล้ว

            ชายหนุ่มดึงสติกกลับมาแล้วกดคันเร่งจนสุดมือ เครื่องยนต์กระหึ่มฟ้องว่า

มันทำงานได้อย่างถึงที่สุดแล้ว และมันก็ไม่อาจจะตอบสนองความมุ่นมั่นของ

อัคนีได้อีก

            เอทีวีสีดำแล่นผ่านเส้นชัยก่อนแชมป์สองสมัยอย่างอัคนีในวินาทีนั้น

นั่นเอง

            ชายหนุ่มปล่อยคันเร่งของเขาด้วยความตกตะลึง เอทีวีสีแดงเพลิงแล่น

ผ่านเส้นชัยด้วยแรงเฉื่อยที่ยังคงเหลืออยู่ ก่อนที่มันจะไปจอดต่อท้ายผู้ที่ได้รับ

ชัยชนะ

            ตอนนี้เองที่อัคนีเพิ่งจะสังเกตว่าคู่ต่อสู้ของเขามีรูปร่างเล็กเกินกว่าที่

จะเป็นศิลา คู่ปรับคนสำคัญไปได้ ชายหนุ่มมองผู้ขับขี่ที่อยู่ในชุดสีขาวกระมอม

กระแมมอย่างคาดหวังว่าจะไม่ใช่คนที่เขาคิด

            แต่ความจริงก็คือความจริง

            ร่างในชุดสีขาวก้าวลงจากรถ ก่อนจะถอดหมวกกันน็อกออก ผมสี

น้ำตาลแดงหลุดร่วงสยายลงมาระเรี่ยแผ่นหลัง ไปหารูปไข่เกลี้ยงเกลาหันมา

ดวงตาคมที่ล้อมด้วยขนตายาวหนาของเธอปรายมามองอัคนีด้วยห่างตา มุมปาก

ยกยิ้มเล็กน้อยอย่างเย้ยหยัน

            “จี๊ด” อัคนีขบฟันเรียกชื่อของของเธอด้วยความคาดไม่ถึง

            ที่แท้คู่แข่งที่บดเบียดกันมาในสนามกับเขาก็คืออัจจิมา หรือที่ใครต่อใคร

รู้จักกันในชื่อจี๊ด เธอเป็นบุตรสาวคนเดียวของพิศาล เจ้าของฟาร์มพศวัตซึ่งเป็น

ฟาร์มคู่แข่งกับฟาร์มอดิศรรังสรรค์ของครอบครัวของเขามาแต่ไหนแต่ไร ความ

ไม่ลงร้อยในด้านธุรกิจส่งผลมาถึงเขากับอัจจิมา และรวมไปถึงพี่ชายของเธอ

ซึ่งก็คือศิลานั่นเอง

            ชั่ววินาทีต่อมา คู่อริตัวฉกาจของอัคนีก็พาพรรคพวกแห่กันเข้ามารุมล้อม

แสดงความดีใจต่อชัยชนะของอัจจิมา เสียงไชโยโห่ร้องของพวกพศวัตดัง

กระหึ่มสะท้านเข้าไปถึงขั้วหัวใจของอัคนี มือของเขากำแน่นด้วยความอับอาย

อย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

            ไอ้เรื่องความพ่ายแพ้ทางการกีฬาก็พอทำเนา เขายังพอทำใจยอมรับได้

แต่ครั้งนี้ ผู้ชายอกสามศอกอย่างเขาดันมาแพ้ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ อย่างอัจจิมา มัน

ช่างเป็นเรื่องที่เขาไม่อยากจะเชื่อเลยแม้แต่น้อย

            หลังจากนั้นคนของฝั่งอศิศวรรังสรรค์ก็วิ่งเข้ามาหาอัคนีซึ่งกำลังยืนตัวสั่น

อยู่อย่างเดียวดาย ในจำนวนนั้นมีปฐพีหรือดิน และวายุภัคหรือลม พี่น้อง

ฝาแฝดของเขารวมอยู่ด้วย

             แต่ความจริงแล้วอัคนีไม่ได้มีเพียงแค่พี่น้องฝาแฝดชายสองคนนี้

เท่านั้น หากยังมีน้องนุชสุดท้องซึ่งเป็นสาวงามอยู่อีกหนึ่งคน นั่นคือทิพย์ธารา

หญิงสาวที่เหล่าผู้ชายรวมหัวกันตั้งให้เป็นน้องคนสุดท้อง แม้จะเกิดห่างกันไม่

กี่นาทีก็ตาม

            ทิพย์ธารานั้นได้อภิเษกสมรสกับเจ้าชายภูวเนศ องค์รัชทายาทแห่ง

ประเทศปารวัตรไปเมื่อต้นไปที่ผ่านมา วันนี้เธอจึงไม่ได้มาร่วมเชียร์อัคนีในการ

แข่งขันครั้งนี้ด้วย ถึงแม้ตอนนี้จะพาลูกชายอายุสี่เดือนกลับมาเยี่ยมบ้านก็ตามที

แต่เพื่อความปลอดภัยและไม่ให้เกิดความวุ่นวายขึ้นจึงถูกเหล่าองครักษ์ทัดทาน

ไม่ให้มาเชียร์ที่สนมตามที่ต้องการ

“นาย” ชายหนุ่มคนหนึ่งร้อยเรียกอัคนีอย่างเทิดทูน “นั่นมันคุณจี๊ดนี่ครับ”

          “เออ” อัคนีตอบห้วน ๆ ก่อนจะหันมาส่งสายตารำคาญใจให้ชายหนุ่ม

ท่าทางเก้งก้างกับยีนเก่า ๆ และเสื้อเชิ้ตลายสก็อตที่เขาคิดว่าเท่สุด ๆ ด้วยการ

ติดกระดุมทุกเม็ดที่มีอยู่

            “เป็นไปได้ยังไงครับ” ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นอีกอย่างงุนงง

            “อะไรของเอ็งวะ...ไอ้ศักดิ์” อัคนีถามอย่างหงุดหงิด

            “ก็นายแพ้ผู้หญิง” ศักดิ์ตอบพาชื่อ

            เท่านั้นเอง อัคนีก็หันไปมองศักดิ์ราวกับจะกินเลือดกินเนื้อจนเจ้าตัว

ถึงกับสะดุ้ง ก่อนจะแยกตัวออกจากพวกพ้องแล้วเดินดุ่ม ๆ ไปหาคู่ต่อสู้ด้วย

อารมณ์ฉุนเฉียว

            “เจ้าไฟ” ปฐพีตะโกนเรียกเมื่อเห็นท่าทางปึงปังของน้องชาย “นั่นจะไป

ไหนวะ”

          “ตามไปดีกว่า” วายุภัค แฝดอีกคนร้องบอก เพราะหากให้เจ้าน้องชาย

เลือดร้อนตะลุยเข้าไปในกลุ่มคู่อริเช่นนี้คงจะเกิดเรื่องใหญ่แน่ ๆ ว่าแล้วเขาก็ออก

วิ่งตามไปอย่างรวดเร็วเป็นคนแรกราวกับลมพัดสมชื่อ

            จากนั้นทุกคนในฟาร์มอดิศวรรังสรรค์ที่มาเชียร์การแข่งครั้งนี้ก็แห่ตาม

กันไปจนหมด คงเหลือแต่ศักดิ์ที่ยืนมองตามไปอย่างตัดสินใจไม่ถูก

“เฮ้ย...ไอ้ศิลา” อัคนีตะโกนเรียกเมื่อเข้าไปใกล้

            ชายหนุ่มร่างกำยำ ผิวคล้ามแดด ใบหน้าเต็มไปด้วยหนวดเครา ดูท่าทาง

เหี้ยมเกรียมแหวกฝูงชนออกมายืนประจันหน้ากับอัคนี แขนของเขาถูกพันด้วย

เฝือกพาดกับเชือกที่คล้องคออยู่ เนื่องจากตกบนไดแขนหักเมื่อเช้าก่อนที่จะลง

แข่ง

            “อะไรวะไอ้ไฟ”

          “เอ็งกลัวข้าหรือไง ทำไมไม่ลงแข่ง” อัคนีชี้หน้า ตะเบ็งเสียงอย่างดุดัน

            “อ้าวเฮ้ย ใครกลัวเอ็งวะ” ศิลาพุ่งเข้าเอาไหล่ข้างที่ไม่เจ็บกระแทกหน้าอก

ของคู่อริ “ไอ้ขี้แพ้”

           “ไอ้...” อัคนีทำท่าจะพุ่งหมัดใส่ แต่พี่ ๆ ของเขากลับมายื้อยุดเอาไว้เสีย

ก่อน

            “ใจเย็น ๆ สิวะไอ้ไฟ” วายุภัคร้องเตือนขณะที่ออกแรงสุดฤทธิ์เพื่อ

ยับยั้งน้องชายเอาไว้

            “นั่นซี้…” ศิลาลากเสียงยาว ทำคอเอียง ตีสีหน้ายั่วอารมณ์ เพราะรู้จัดอ่อน

ของอัคนีดี “อย่างนี้มันเรียกว่าขี้แพ้ชวน ‘ตีน’ นี่หว่า”

          “เอ็งว่าอะไร” อัคนีฮึดฮัด แต่ก็ทำอะไรไม่ได้มาก เพราะพี่ชายทั้งสองซึ่ง

รูปร่างใหญ่พอฟัดพอเหวี่ยงกับเขาโอบรัดพันธนาการอยู่

            “ใจเย็น ๆ เว้ยไอ้ไฟ” ปฐพีปรามเสียงสั่น เพราะถึงแม้จะตัวพอ ๆ กัน

แต่อัคนีก็มีแรงเยอะกว่าเขากับวายุภัคซึ่งไม่ได้ทำงานในฟาร์มอย่างสมบุกสมบัน

เท่า

            ในระหว่างความวุ่นวายนั้นเอง เสียงหวานใสก็ดังออกมาจากฝูงชน

            “พี่ศิลาก็ว่านายขี้แพ้น่ะสิ”

          แล้วหญิงสาวในชุดแข่งรถสีขาวกระมอมกระแมมผู้ซึ่งกำชัยชนะในวันนี้

ก็แหวกม่านมนุษย์ออกมายืนแถวหน้าข้าง ๆ พี่ชาย

            “จี๊ด” ชายหนุ่มขบฟันมองอย่างอดกลั้น

            หญิงสาวกอดอก ก่อนจะยิ้มเยาะ “แกมยังแพ้ผู้หญิงที่นายเคยดูถูกเอาไว้

อีกต่างหาก”

          อัคนีได้แต่อดกลั้นอารมณ์ไว้ กำหมัดแน่นเพื่อข่มจิตใจตัวเอง เพราะถึง

แม้เขาจะเป็นคนอารมณ์ร้อน แต่เขาก็ไม่เคยทำร้ายผู้หญิงมาก่อน แม้ว่าผู้หญิง

คนนั้นจะเป็นคู่แข่งในทุก ๆ ด้านของเขามาตลอดก็ตาม

            “เราไปกันเถอะ...พี่ศิลา” หญิงสาวคล้องแขนพี่ชาย ก่อนจะหันมาเอียง

คอยักไหล่ใส่คู่ปรับ “อย่าไปยุ่งกับคนขี้แพ้เลย”

          “โธ่โว้ย” อัคนีโพล่งออกไปด้วยความเดือดดาลเพราะไม่มีที่ปลดปล่อย

แถมยังถูกพวกพี่ ๆ จับตัวเอาไว้อีกต่างหาก

            ท่าทางดิ้นรนของเขาทำให้สองพี่น้องคู่อริยิ้มเยาะใส่อย่างผู้มีชัย ก่อนที่

ทั้งคู่จะพาสมัครพรรคพวกเดินจากไปพร้อมกับเสียงหัวเราะดังก้องสะท้อนโสต

ประสาทของอัคนีอย่างยั่วยวน

          “ปล่อยได้แล้ว” ชายหนุ่มกัดฟันร้องบอก

            “เออ ๆ” ปฐพีและวายุภัคจึงค่อย ๆ คลายมือออก “อย่าตามไปหาเรื่องเขา

อีกล่ะ”

                                    (ติดตามอ่านต่อได้ในฉบับเต็ม)