Spies in Love : สายลับทะเลทราย

บทนำ

ณ กรุงวอชิงตัน ดี.ซี.

“หลังคริสต์มาสนี้ คุณเดินทางไปทัลอาวีฟได้ทันที ทุกอย่างเตรียมไว้ที่นั่น พร้อมแล้ว”

“รับทราบค่ะ”

“ผมรู้ว่าคุณคงลำบากใจ” คนที่นั่งอยู่หลังโต๊ะทำงานภายในเซฟเฮาส์ กล่าวด้วยเสียงเคร่งขรึม พลางจ้องหน้าหญิงสาวที่อยู่ห่างไม่กี่เมตรด้วยสายตา แฝงแววกังวล

“ผู้การไม่ต้องวิตกค่ะ ฉันรู้ว่าหน้าที่ของตัวเองคืออะไร”

“เรื่องนี้เกี่ยวพันกับความสัมพันธ์ระหว่างเรากับชาติต่างๆ ในอาหรับ องค์กรของเรามีหน้าที่เพียงแค่จับตาดู แล้วเสนอรายงานไปยังหน่วยงานความ มั่นคง”

“ค่ะ”

“เจ้าหน้าที่เทเลอร์ คุณเคยเดินทางไปแถบทะเลทรายอาระเบียมาก่อน

ใช่ไหม”

“เคยค่ะ ตอนเด็กๆ คุณพ่อพาไปตะวันออกกลางหลายครั้ง เราไปกันทั้ง ครอบครัว พักอยู่นานหลายสัปดาห์ ภายหลังฉันก็บินไปกับน้องชายบ่อยๆ ค่ะ ผู้การไม่ต้องเป็นห่วง ฉันพร้อมเดินทางทันที” หญิงสาวยิ้มให้เขาอย่างมั่นใจใน ตัวเอง

“ผมได้ยินมาว่าคุณหลงใหลดินแดนแถบนั้น?”

“ค่ะ ผู้การรีดส์”

“หมายความว่ามิสเตอร์เทเลอร์น้องชายของคุณ เขายอมรับทำงานนี้ เพราะคุณใช่ไหมครับ”

“ก็คงงั้นมั้งคะ ที่จริงเขาก็หลงใหลเม็ดทรายกับแสงตะวันเหมือนกัน”

“ท่าทางคุณทั้งสองคนคงเป็นนักผจญภัยด้วยแน่ๆ”

“พอบอกว่าต้องไปทำงานที่ทัลอาวีฟประมาณหนึ่งปี เขาก็รีบแจ้นไปแจ้ง หน่วยของเขาทันทีว่าทางเราขอยืมตัว”

“ธุรกิจสปาที่กรุงซีเดียกำลังรอผู้บริหารเช่นคุณอยู่ ขอให้เดินทางโดย ปลอดภัยครับ”

หญิงสาวร่างสูงในชุดโอเวอร์โคตสีดำก้าวออกจากห้องทำงานของผู้การ รีดส์ ผู้บังคับบัญชาในองค์กรสืบราชการลับหน่วยหนึ่งแห่งกองทัพสหรัฐ

กรุงซีเดีย ประเทศทัลอาวีฟ คือดินแดนที่กำลังถูกจับตามอง เนื่องจาก ขุดพบน้ำมันจำนวนมหาศาลอยู่ใต้ผืนทรายอันแห้งแล้งและร้อนระอุ หลังจาก น้ำมันดิบถูกส่งออกไปยังต่างประเทศเพียงแค่สิบปีเท่านั้น เมืองหลวงเล็กๆ ที่มี เพียงแค่ผืนทรายอันแห้งแล้งก็กลับกลายเป็นสวนอีเด็นไปในพริบตา ทั้งสิ่งปลูกสร้างและเทคโนโลยี รวมถึงผู้คนจากทั่วทุกมุมโลกต่างก็หลั่งไหลเข้าสู่ทัลอารีฟ ซึ่งเปิดประเทศแล้ว และมีขุมทรัพย์นํ้ามันดิบใต้พิภพ เจ้าของธุรกิจน้ำมันใน อเมริกาหลายคนจึงเข้าไปพัวพันกับการเมืองและเศรษฐกิจของประเทศที่เติบโต อย่างรวดเร็วแบบก้าวกระโดดนี้ ซึ่งจากเดิมเป็นเพียงประเทศเล็กๆ ที่ล้าหลังอยู่ ทางทิศตะวันตกของประเทศชั้นนำในแถบอ่าวเปอร์เซียอย่างอิหร่าน

หญิงสาวขับรถกลับไปยังอพาร์ตเมนต์ พร้อมกับกดโทรศัพท์ถึงน้องชาย

“หวัดดี ไอ้ตัวแสบ”

“เดินทางเมื่อไหร่ครับคุณพี่” ปลายสายถามกลับมาด้วยเสียงร่าเริง “หลังคริสต์มาส นายเตรียมตัวไปนวดฝ่าเท้านิ่มๆ ของสาวๆ ในแดน อาหรับราตรีได้เลย”

“วู้!...วู้!...แค่คิดก็แทบคลั่งแล้ว”

“น้อยๆ หน่อยเถอะ”

“อ้าว.. .มาจุดประเด็นให้คิด แล้วก็เบรกกันซะงั้น”

“ฉันยังพูดไม่จบต่างหาก ให้นายคอยระวังบาทาหยาบๆ ของ^,พวก^,หนุ่มๆ ที่นั่นด้วย”

“แล้วผู้กองสุดหล่อของพี่ เขาไม่ตามไปเป็นคู่หูให้อีกเหรอคร้าบ”

“เจฟติดงาน คงตามไปทีหลัง”

“ให้ผมเดานะ คืนนี้พี่ต้องไปจูบลาเขาอย่างอาลัยอาวรณ์แน่ๆ”

“ราล์ฟ นายนี่มันแสนรู้จริงๆ เลยนะ”

“เอาเหอะน่า...แม่^,หนูมินนี่ อย่าเล่นตัวนักเลย ระวังผู้กองเจฟหนีไปซบ อกที่อวบกว่า แล้วจะว่าไม่เตือน”

“นี่นายว่าอกฉันเล็กเหรอราล์ฟ”

“เอิ่ม...ก็...ไม่รู้สิ ผมว่าพี่มินนิ่ไปเปิดให้ผู้กองเจฟดู แล้วให้เขาตัดสิน เอาเองก็แล้วกัน งานนี้ผมคงไม่สะดวก”

“ไอ้บ้า!”

“ใจเย็นๆ คร้าบ ผมจะไปนิวยอร์กพรุ่งนี้เลย จะได้พักอยู่กับแม่หลายๆ วัน หน่อย แล้วพี่ล่ะว่าไง”

“อาทิตย์หน้าเจอกันที่บ้านแม่”

“ครับผม”

วางสายจากน้องชายไปเพียงไม่กี่นาที ร้อยเอก เจฟเฟอร์ลัน แกรนต์ ก็โทร. มา เธอจึงไปดินเนอร์กับเขาโดยกลับไปเปลี่ยนชุดที่อพาร์ตเมนต์สุดหรูก่อน

หลังอาหารมื้อคํ่า ผู้กองเจฟเฟอร์สันพาหญิงสาวไปนั่งดื่มและเต้นรำที่ ไนต์คลับหรูหรา

“ผมจะตามคุณไปทันที”

“ที่จริงคุณไม่ต้องไปก็ได้นะคะเจฟ ฉันไม่ได้ไปอยู่ที่นั่นคนเดียวสักหน่อย ราล์ฟก็ไปด้วย แล้ว...มิกิก็ตกลงแล้วว่าจะไปช่วยเฝ้าร้าน เพราะรายนั้น เคยขลุกอยู่ที่สปาในเมืองไทยตั้งหลายปี”

สายลับสาวจากหน่วยงานสืบราชการลับเห็นเจฟเฟอร์สันอมยิ้มนิดๆ เมื่อเธอเล่าถึงภารกิจด้วยความตื่นเต้นร่าเริงว่าต้องไปพำนักในประเทศอาหรับ ซึ่งอาจกินเวลาเกือบหนึ่งปีเต็ม ไม่เพียงแค่เธอเท่านั้นที่ตื่นเต้น ทั้งน้องชายและ เพื่อนสาวก็ท่าเหมือนกำลังจะไปท่องเที่ยวต่างประเทศ

“ผมกลัวหนุ่มอาหรับที่ทัลอาวีฟจะมาเกาะแกะคุณน่ะสิ ลตามณี”

หญิงสาวผู้มีนามไพเราะยิ้มหวานเมื่อได้ยินเขาเรียกชื่อภาษาไทยของเธอ อย่างชัดเจน แสดงถึงความเอาใจใส่ที่เขามีต่อเธอ เจฟเฟอร์สันไม่เคยละเลย แม้แต่เรื่องเล็กน้อยถ้าเกี่ยวข้องกับ ลตามณี เทเลอร์ หญิงสาวลูกครึ่งไทย- อเมริกัน

“กลัวทำไมกันคะ ฉันไม่ใจง่ายลักหน่อย”

“ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นนะ มินนี่”

“รู้แล้วค่ะ”

“ผมรู้ว่าคุณไม่เหมือนใคร รู้จักกันมาเกือบสองปี ผมยังไม่เคยได้เข้า ห้องนอนคุณเลย”

“จะเข้าก็ได้นะคะ แต่ไม่รับประกันความปลอดภัย”

นายทหารแห่งกองทัพบกสหรัฐจูบหญิงสาวในอ้อมแขนอย่างอ่อนโยน อีกฝ่ายเผยอริมปีปากขึ้นรับและตอบสนองเขาทันทีด้วยความเต็มใจ

คริสต์ศักราช 2001

ต้นกำเนิดสายลับ จากสมาคมลับแห่งมหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ด

 

สหรัฐอเมริกา

“คริสต์มาสนี้ พี่กลับเมืองไทยรึเปล่าคะ”

“อืม...คิดว่าไม่นะ” น้ำเสียงเรียบๆ แต่มั่นคงดังมาจากนักศึกษาสาวชาว

ไทย

มิสณิชารีย์ สินมหัต นักศึกษาปีสุดท้ายระดับปริญญาโท คณะ วิทยาศาสตร์ สาขาชีววิทยา มีบุคลิกเงียบขรึมและมั่นคงทางอารมณ์อย่างคนที่มีภูมิรู้ ส่วนลตามณีหรือ ลอเรน แอล. เทเลอร์ นั้นเป็นนักศึกษาชาวอเมริกัน คณะเดียวกัน กำลังศึกษาระดับปริญญาตรี สาขาเคมี

“ทำไมไม่กลับล่ะคะ” หญิงสาวลูกครึ่งไทย-อเมริกันถามอย่างไม่จริงจัง นัก ขณะที่กำลังเดินออกจากอาคารห้องสมุดไปด้วยกัน

ลตามณีสนิทสนมกับสาวรุ่นพี่ชาวไทยมานานหลายเดือนและมักจะใช้ ห้องสมุดเป็นที่นัดพบ ด้วยเหตุที่เธอต้องการพูดภาษาไทยกับใครสักคนใน มหาวิทยาลัยแห่งนี้ อีกทั้งยังทึ่งในสติปัญญาและความสามารถของหญิงสาว จากเมีองไทยคนนี้อีกด้วย “มีธุระสำคัญ”

“ฟังจากน่ำเสียงของพี่แล้ว มันคงสำคัญมากเลยนะคะ” ลตามณีเลิกคิ้ว นิดๆ ขณะถามอีกฝ่ายซึ่งเป็นสาวไทยร่างสูงโปร่ง ผิวขาวสะอาดตา และมี ใบหน้าสวยงามจับตาคนหนึ่ง

“เรานึ่มันช่างซักช่างสงสัยได้ทุกเรื่องเลยจริงๆ นะ”

“ฉันอยากเป็นสายลับ เลยต้องฝึกเป็นคนช่างสังเกต ซอกแซกทุกเรื่อง” “มินนี่...”

ณิชารีย์หันมามอง^,หน้า...สีหน้าประหลาดใจ ลตามณีจึงยิ้มนิดๆ เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เธอเปิดเผยความคิดเกี่ยวกับเป้าหมายของตัวเอง “เธอพูดจริงรึเปล่า หรือว่าแค่ดูหนังมากไป”

“จริงสิคะ ฉันอยากเป็นสายลับหรือทำงานอะไรก็ได้ที่มันน่าตื่นเต้นมาก กว่ากลับไปทำงานบริษัทน้ำมันของพ่อที่นิวยอร์ก”

“งั้นเหรอ” ณิชารีย์นิ่งคิดไปชั่วขณะ “ถ้าเธอสนใจเรื่องตื่นเต้นลึกลับ พี่มี บางอย่างจะแนะนำ สนใจไหม”

“สนใจสิคะ” สาวลูกครึ่งมีสีหน้าตื่นเต้นขึ้นมาทันที “เย็นนี้เธอว่างรึเปล่าล่ะ ไปด้วยกันหน่อยสิ”

“ได้ค่ะ แต่ว่า...ไปที่ไหน” ลตามณีสงสัย

สีหน้าและแววตาของสาวรุ่นพี่ชาวไทยดูมีลับลมคมใน

“เอาไว้เย็นนี้ก็รู้เอง แหละ”

ลตามณีต้องเก็บงำความสงสัยเอาไว้ และขอตัวแยกจากรุ่นพี่ไปรวม กลุ่มกับเพี่อนๆ ที่คณะ เมื่อถึงเวลาจึงไปรออยู่ที่จุดนัดพบ

ณิชารีย์เดินนำไปทางด้านหลังมหาวิทยาลัย ทั้งสองคนมายืนอยู่หน้า อาคารหลังหนึ่งที่ค่อนข้างเงียบเหงา ฝ่ายที่เดินตามมาเงียบๆ ตลอดทางจึงถาม ด้วยความสงสัยเต็มที่

“พี่พาฉันมาที่นี่ทำไม มันดูคล้ายๆ ตึกร้างหรือไม่ก็ห้องเก็บของของ มหา’ลัย”

“หลังเลิกเรียน พวกเรานัดพบกันที่นิ่เป็นประจำ”

“พวกเรา? พี่หมายถึงใครกัน” สาวลูกครึ่งจ้องหน้ารุ่นพี่ระดับปริญญาโท ด้วยความฉงน เห็นว่าอีกฝ่ายหนึ่งมองตอบนิ่งๆ ทั้งที่แววตาแฝงบางสิ่งเอาไว้

“เข้าไปข้างในด้วยกันก่อนเถอะ แล้วเธอจะเข้าใจทุกอย่างเอง”

ณิชารีย์พูดจบก็เดินนำขึ้นบันไดหน้าอาคารไปทันที คนที่ยืนงงอยู่จึง ทำอะไรไม่ได้นอกจากรีบก้าวตามไปติดๆ จนกระทั่งเข้ามาถึงห้องโถงโล่งๆ ที่ ได้รับการดูแลทำความสะอาดเป็นอย่างดี มีชุดเก้าอี้ค่อนข้างเก่าอยู่เกือบยี่สิบตัว ลตามณีเดินตามหลังรุ่นพี่ชาวไทย แล้วก็ต้องชะงักเท้าไว้แค่หน้าประตู ห้อง เมื่อเห็นกลุ่มนักศึกษาราวยี่สิบกว่าคนเหมือนกำลังนั่งประชุมกันอยู่ เธอ ได้ยินเสียงคุยกันเบาๆ

กลุ่มนักศึกษาที่รวมกันอยู่บริเวณชุดเก้าอี้กลางห้องโถงหันมาต้อนรับ ผู้มาใหม่

“คนนี้น่ะเหรอ ลอเรน แอล. เทเลอร์” ชายหนุ่มคนหนึ่งในกลุ่มเอ่ยขึ้น

“นี่มันอะไรกันคะ” ลตามณีเขย่าแขนรุ่นพี่คนสวยที่ยืนเยื้องอยู่เบื้องหน้าทันที

“เข้ามาข้างในก่อนสิครับ มิสเทเลอร์”

ชายหนุ่มคนหนึ่งซึ่งดูแล้วน่าจะอายุมากกว่านักศึกษาทั้งหมดถ้าวออกมา จากกลุ่ม แล้วเอ่ยต้อนรับด้วยนํ้าเสียงอบอุ่น “พวกคุณรู้จักฉันด้วยเหรอ”

“คุณคือหนึ่งในคนที่เราหมายตาให้มาร่วมสมาคม” ชายหนุ่มคนเดิม ตอบด้วยนํ้าเสียงจริงจังขึ้น

“สมาคมอะไรกัน” ลตามณีถามเสียงดัง ก่อนจะหันไปมองหน้าคนที่ พาเธอมายังที่แห่งนี้ “เรื่องมันเป็นยังไงกันแน่คะ”

“พวกเราเป็นสมาชิกสมาคมลับเก่าแก่ของมหา’ลัย”

“ว่าไงนะคะ!”

“เข้าไปนั่งคุยกันก่อนดีไหม ไม่ต้องกลัว^,หรอกมินนี่ พวกเราทุกคนเป็น นักศึกษาที่นี่”

“ฉันไม่ได้กลัวหรอกนะ แต่มันดูลึกลับชอบกล” ลตามณีรีบแก้ตัวพลาง กวาดตามองเหล่านักศึกษาที่มีทั้งนั่งและยืนอยู่ข้างใน

“ถ้าเธอชอบความลึกลับตื่นเต้นอย่างที่บอกพี่จริงๆ เธอมาไม่ผิดที่หรอก”

“งั้นเหรอ”

สาวร่างสูงโปร่งทั้งสองคนเดินตามกันเข้าไปยังกลุ่มนักศึกษาที่ล้วนเป็น สมาชิกชองสมาคมลับอันเก่าแก่ ลตามณีสังเกตรูปร่างหน้าตาและลักษณะ ท่าทางของแต่ละคนแล้วก็รู้ว่าเป็นนักศึกษาระดับแถวหน้าชองมหาวิทยาลัยใน แต่ละสาขาวิชา ไม่เว้นแม้แต่มิสณิชารีย์ สินมหัต รุ่นพี่คนสนิทชองเธอเอง

“พวกเราไม่ได้ต้อนรับใครง่ายๆ หรอกนะมิสเทเลอร์” ชาย^,หนุ่มคนหนึ่ง เอ่ยขึ้น สีหน้าภาคภูมิใจที่ได้เข้าร่วมสมาคมลับแห่งนี้

“งั้นเหรอ” ลตามณีแบะปากอย่างหมั่นไส้...ก็แค่ทำตัวลึกลับ นั่งสุมหัว

โปรดติดตามต่อในเล่ม.....