เมโลดี้รัก (ชาครียา)

ทันทีที่ก้าวออกจากลิฟต์ เสียงเพลงเต้นรำก็ดังผ่าน

ประตูไม้หนาทึบประดับกระจกสีออกมา หญิงสาวอมยิ้ม เธอเคาะประตู

และผลักเข้าไปเพราะประตูไม่ได้ล็อก แต่แล้วต้องชะงักเท้า เมื่อเห็นสิ่ง

ที่ปรากฏตรงหน้าภายในห้องโถงกว้างที่ตกแต่งแบบโบฮีเมียน กลางห้อง

มีพรมลายวิจิตร วางหมอนผ้าไหมใบโตหลากสีสด โซฟาหนานุ่มบุผ้า

สีเขียวแดงหม่นปักด้วยดิ้นทองวางอยู่ที่มุมห้องติดหน้าต่างกระจกกว้าง

ซึ่งติดผ้าม่านสีแดงอีกเฉดหนึ่ง แสงที่ส่องผ่านกระจกทะลุผ้าม่านให้

แสงสีที่ร้อนแรง บนผืนพรมกว้างและโซฟาต่างมีหญิงชายหลายคู่ บ้าง

นั่งดื่มกิน บ้างเต้นรำส่งเสียงเฮฮา

บรรยากาศในห้องนี้ทำให้หญิงสาวนึกถึงภาพฮาเร็มอันหรูหรา

และสึกลับในหนังอาหรับ

หญิงสาวกวาดสายตามองไปรอบ ๆ เห็นแต่คนแปลกหน้า

ขณะที่กำลังตัดสินใจว่าควรจะถอยหลังกลับหรือเดินหน้าต่อ

ด้วยการออกปากถามถึงฐิติ ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ร่างกายท่อนบนเปลือย เปล่าเผยให้เห็นกล้ามเนื้ออกและแขนเป็นมัด นอนตะแคงศอกข้างหนึ่ง

ยันกาย มืออีกข้างหนึ่งถือแก้วไวน์ เหลือบตาชื้นมองเธอพอดี ดวงตาที่

หรี่ใกล้หลับล่องประกายวาววามเหมือนได้น้ำมันชั้นดีขึ้นมาทันที เขายัน

กายชื้นนั่ง จ้องเธอนึ่งเหมือนถกสะกดจิต แล้วรอยยิ้มมุมปากก็ปรากฏ ชื้น

“เฮ้พวกเรา นางฟ้าที่ไอ้ใหญ่โทรสั่งมาแล้ว !” เขาหันไปตะโกนบอกพรรคพวก

สายตาหญิงชายทุกคู่หันมามองเธอเป็นจุดเดียว

หญิงสาวยืนนิ่งขึง สายตาวาววามเหมือนเสือหิวเห็นเหยื่อของ

พวกผู้ชาย ทำให้เธอตกใจกลัวจนหัวใจแทบหยุดเต้น เท้าตรึงอยู่กับที่

ชายหนุ่มต้นเสียงลุกขึ้น เดินย้ายสะโพกและเคลื่อนเท้าตาม จังหวะเพลงเต้นรำเร้าใจ ทำทางเหมือนนักเลงโตที่กำลังต้อนเหยื่อสาวให้ จนมุม

หญิงสาวร้องบอกตัวเองให้หันหลังกลับ แต่เท้ากลับไม่เคลื่อนไหว !

“มาเต้นรำกันดิกว่าน้อง” ชายหนุ่มส่งยิ้มพลางเอื้อมมาจับมือ แล้ว สับเท้าน้าเต้น แต่เมื่อหญิงสาวยืนนิ่งขึง เขาจึงกระตุกแขนทำให้เธอเสีย หลักเข้าไปหา แล้วรวบเอวหมับ มืออีกข้างหนึ่งตะปบที่กัน หญิงสาวร้องกรี๊ด

“ไอ้บ้า ! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ !” เธอผลักเขาสุดแรง ทำให้ชายหนุ่ม เสียหลักแทบกระเด็น

สายตาทุกคู่ยังมองอย่างสนุกสนานเหมือนกำลังดูการแสดงที่ตื่นตาตื่นใจ

“เฮ้ย ! คนนี้ฤทธิ์มากว่ะ อย่ายอมแพ้นะโว้ยไอ้มาร์ค” เสียงเชียร์

แกมท้าทายดังมาจากโซฟา ตามด้วยเสียงปรบมือของพวกสาว ๆ

ชายหนุ่มที่ชื่อมาร์คหันกลับมาทางหญิงสาวที่ยืนอ้าปากค้าง แล้ว หมุนตัวกลับวิ่งไปที่ประตู เขากระโดดทีเดียวก็คว้าไหล¹เธอไว้ได้ ดิงให้ เธอหมุนตัวกลับมาอย่างแรง จนหญิงสาวเสียหลักล้มลงไปบนพื้นพรม เขาโถมตัวลงมาทับตัวเธอไว้

หญิงสาวร้องกรี๊ดอีกครั้งเมื่อได้ยืนเสียงเสื้อขาด และเจ็บแปลบ ที่ไหล่ จังหวะกลองรัวเร็วด้งสอดแทรกกับเสียงหัวเราะ เสียงปรบมือ และเสียงเชียร์ด้งอื้ออึงอยู่ในหัว เธอพยายามกัดพ้นดิ้นสุดตัว

นี่มันอะไรกัน! เธอขึ้นมาบนเพนต์เฮาส์เพื่อทักทายพี่ชาย แต่ทำไมจึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้

“สงสัยไอใหญ่มันอยากให้ตื่นเต้น เลยสั่งให้เล่นตัวว่ะ” ผู้ชาย

ร่างใหญ่ที่นอนทับอยู่บนตัวเธอหันไปพยักพเยิดกับเพื่อนแล้วหัวเราะจน

เธอรู้สึกได้ถึงแรงกระเพื่อมที่กดทับลงมาบนร่างของเธอ พลางก้มหน้า

ลงมาใกล้จนได้ยินเสียงลมหายใจผสมกลิ่นแอลกอฮอล์

“หยุดได้แล้วน้อง ไม่ต้องเล่นให้สมบทบาทหนักก็ได้ พี่เหนื่อย”

“ไอ้บ้า !” หญิงสาวอ้อมมือไปทางด้านหลัง คว้าผมดกหนาของเขา กระชากสุดแรงจนหน้าหงาย เขาร้องสุดเสียง เธอรีบผลักเขาออกและ

พลิกตัวควํ่า ยันตัวลุกขึ้นเตรียมวิ่งไปที่ประตูห้อง แต่กลับต้องล้มก้น กระแทกอีกครั้ง เพราะถูกกระชากผมจากด้านหลัง

“ฤทธิ์มากนักนะน้อง มันต้องโดนอย่างนี้” เขากระโดดคร่อมเธอ “กรี๊ด ! ช่วยด้วย ! พี่ใหญ่ช่วยน้องเล็กด้วย !”

เสียงกรีดร้องที่ดังแทรกเสียงดนตรีอีกทึก ทำให้ชายหนุ่มกับ

หญิงสาวที่ซ่อนตัวอยู่ที่มุมห้องชะงักงันและยืดตัวตรง

“เสียงอะไร?” เขาหันไปถามหญิงสาวที่อยู่ในสภาพกึ่งเปลือยเพราะ แขนเสื้อสายเดี่ยวตกลงไปอยู่ที่ตันแขน และกำลังลูบไล้ร่างกายท่อนบน

ที่เปลือยเปล่าของเขาอย่างเพลิดเพลิน

หญิงสาวหัวเราะเสียงใส“เสียงนางฟ้าที่คุณสั่งมาให้มาร์คน่ะสิคะ” “พี่ใหญ่ช่วยน้องเล็กด้วย !” เสียงกรีดร้องด้งขึ้นอีกครั้ง ในจังหวะ ที่เสียงเพลงจบลง ก่อนเริ่มเพลงใหม่

ชายหนุ่มผลักหญิงสาวออก ผลุนผลันก้าวไปหาตันเสียง “ทำอะไรกันวะ?” เขาร้องถามเมื่อเห็นเพื่อนๆ จ้องไปที่กลางห้อง เมื่อหันไปมอง เขาอ้าปากกว้างเบิกตาค้างกับภาพที่เห็นตรงหน้า

หญิงสาวผมหยิกยุ่งเหยิงนอนอยู่บนพื้นพรม โดยมีมาร์คคร่อม

อยู่ด้านบน เธอเบิกตาโพลงอย่างตื่นตระหนก เมื่อสบตากัน เธอคอพับแน่นิ่งไป

ฐิติตรงเข้าไปคว้าคอเสื้อเพื่อนชายเหวี่ยงไปอีกทาง ท่ามกลาง

เสียงร้องตกใจของเพื่อนๆ ที่นั่งอยู่ในห้อง แล้วทรุดตัวลงนั่ง ช้อนตัวหญิงสาวมาไว้ในอ้อมแขน เขาจ้องหน้าหญิงสาวอย่างตกใจและนึกไม่ถึง

เมื่อเหลือบเห็นเสื้อผ้าที่ฉีกขาดของเธอ มือของเขาเริ่มสั่นอย่างควบคุม

ไม่ได้ ฐิติพูดอะไรไม¹ออก ดวงตาที่เบิกกว้างของเขาเริ่มร้อนผ่าว ร่างที่ อ่อนบิวกเปียกในอ้อมแขนทำให้เขาหายใจไม่สะดวก เขาฟุบหน้าลงบน ร่างของหญิงสาวแล้วร้องโหยหวน

ทำทางของฐิติทำให้ทุกคนรับรู้ถึงความผิดปกติ รีบเดินเข้ามายืน ล้อมรอบ

“ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะใหญ่ เขาสลบไปก่อน” มาร์ครีบร้องบอก

'‘เขาไม่เป็นอะไรหรอกใหญ่” เพื่อนสาวคนหนึ่งเข้ามาแตะไหล่

“แค่เป็นลม เดี๋ยวฟืนขึ้นมาก็จ่ายเงินเพิ่ม แล้วไล่กลับบ้านไปซะก็สิ้นเรื่อง”

ฐิติเงยหน้าขึ้น สีหน้าเจ็บปวด พูดเสียงสั่นเครือ “เขาเป็นน้องสาวผม”

ทุกคนผงะ โดยเฉพาะมาร์คที่กอยหลังกรูดอย่างอัตโนมัติ

บุษยาร้องไห้โฮเมื่อเห็นฐิติอุ้มนาราในสภาพไม่ได้สติเข้ามาในบ้าน

เธอเอื้อมมือไปแตะใบหน้าขาวซีดล้อมรอบด้วยผมหยิกยุ่งเหยิงสีนํ้าตาล อย่างเวทนา และเมื่อฐิติพาร่างเธอไปนอนบนโซฟา ผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่ที่ ห่อหุ้มตัวเธอไว้ก็หลุดลุ่ยลงเผยให้เห็นเสื้อผ้าที่ฉีกขาด รอยเขียวซ้ำที่

ไหล่และเนินอก เธอถึงกับทรุดตัวลงนั่งเหมือนจะเป็นลมตามไปด้วย

“ทำกันถึงขนาดนี้เลยหรือ ?” ทรรศนะผู้เป็นพ่อของฐิติถึงกับนิ่ง

อึ้งเมื่อเห็นสภาพหลานสาว เขาหันไปถามลูกชายอย่างนึกไม่ถึงแกมตำหนิ ฐิติหลุบตาตํ่า พยายามสกัดกั้นอารมณ์หลากหลายที่ทุ่งทะลักขึ้นมาจาก

อก เขาโกรธที่ไม่มีใครบอกว่านารากลับมาเมืองไทยแล้ว เจ็บปวดที่เห็น

เธออยู่ในสภาพถูกทำร้ายยับเยิน และโกรธที่นาราไปที่เพนต์เฮาส์ของเขา

“ทำไมไม่มีใครบอกผมเรื่องน้องเล็ก ? น้าบุษให้น้องเล็กไปที่นั่น

ทำไม ?” เขาหันไปพูดกับผู้เป็นน้าเสียงด้งสั่นบ้าน

บุษยามองหน้าหลานชาย ดวงตาฉายแววโกรธและปวดร้าวจน

ชายหนุ่มต้องเบือนหน้าหนี

“น้าไม่รู้ว่าใหญ่จะจัดปาร์ตี้ที่นั่น น้าไม่รู้ว่าปาร์ตี้ของใหญ่เป็นอย่าง นี้” บุษยาพูดเสียงสั่น น้ำตาเริ่มไหลพรูออกมาอีกครั้ง เธอนึกไม่ถึงว่า

หญิงสาวที่วิ่งออกจากบ้านไปอย่างร่าเริง หวังจะทักทายพี่ชายที่จากกัน

ไปนานนับสิบปี จะกลับมาด้วยสภาพยับเยินเช่นนี้

“ทำไมใหญ่ดูแลปกป้องน้องไม่ได้ทั้งๆ ที่ใหญ่อยู่ที่นั่น” ทรรศนะต่อว่าต่อขานอย่างผิดหวัง

ฐิติเอื้อมมือไปจับมือน้าสาว ดวงตาฉายแววเจ็บปวด มือของเขาสั่นเทา

“ผมไม่เห็นตอนน้องเล็กเข้าไป น้องเล็กยังไม่เป็นอะไร...ยังไม่ทัน

ทำอะไร” น้ำเสียงตอนท้ายขาดหายไปด้วยความสะเทือนใจ เขารู้ดีว่าถ้า

เขาได้ยินเสียงร้องเธอข้าไปลักนิด หรือถ้าเธอไม¹เป็นลมไปเสียก่อน ทำให้ เพื่อนของเขาตกใจ เหตุการณ์คงล่วงเลยไปจนเขาไม่สามารถให้อภัยตัวเองได้เลย

“ใหญ่เคยเป็นคนที่น้องรักที่สุดนะ” บุษยาพูดพลางจ้องหน้า หลานชายคนโต “น้าไม่รู้ว่าพอน้องเล็กฟืนขึ้นมาแล้ว ความรู้สึกของเขาจะยังเหมือนเดิมหรือเปล่า”

ฐิติเบือนหน้าหนีคำพูดที่เชือดเฉือนจิตใจของบุษยา

“น้าบุษช่วยบอกน้องเล็กด้วยก็แล้วกันว่าผมขอโทษ” ชายหนุ่มพูด ขณะมองหน้าหญิงสาวที่ยังไม่ได้สติ ราวกับต้องการให้เธอได้ยินด้วย

ตัวเอง จากนั้นก็เดินไหล่ตกออกไป

บุษยามองตามหลานชายไปจนลับตา ก่อนจะหันมามองร่างหญิง สาวที่นอนนิ่งอยู่บนโซฟาด้วยสายตาสงสาร เธอเคยบอกนาราว่า หลัง

การจากไปของนิลุบล ทุกคนในครอบครัวก็เปลี่ยนไป นาราคงไม่คิดว่า

จะเปลี่ยนไปมากถึงเพียงนี้ เพราะแม้แต่เธอเองก็ยังคิดไม่ถึง แม้รู้ว่าฐิติ

ควงสาวไม่เสือกหน้า แต่ไม่เคยคิดว่าเขาจะขาดความยับยั้งชั่งใจถึงขั้น

จัดปาร์ตี้มั่วเซ็กซ์ขึ้นในเพนต์เฮาส์ที่อยู่ในอาณาเขตบ้านของตัวเอง

บุษยาหันกลับมามองทรรศนะผู้เป็นพี่เขย เห็นสีหน้าเศร้าของเขา เธอก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมาอีกครั้งหนึ่ง