ซีรีส์ยอดรักนักขาย : บุษบาข้างทุ่ง (ปองวุฒิ)

ลิลลี่เจอร์นัล ๒ สิงหาคม ๒๕XX

สัปดาห์ที่ ๐ ของการแข่งขันซูเปอร์เซลส์ ภายหลังการจับสลาก

‘ความล้มเหลวที่สุด คือการไม่กล้าแม้แต่จะลองทำ’

“ทำไมคะ คุณลุง ทำไมลิลลี่ถึงต้องไปอยู่บริษัทไกลปืนเที่ยงนั่นด้วย ไม่เอานะคะ ลิลลี่ไม่อยากอยู่!” เสียงแปดหลอดแผดแว้ดๆ ข้างหูชายวัยกลางคนร่างท้วม ทำเอาผมบนหัวที่มีเหลืออยู่แค่ครึ่งเดียวถึงกับกระพือ ไปตามแรงสั่นของเส้นเสียง

“ใจเย็นก่อนลิลลี่หลานรัก” คนถูกตวาดยิ้มแหยพยายามเอาน้ำเย็นเข้าลูบ แต่คนฟังหาสนใจไม่

“พูดง่ายแต่ทำยากนะคะ ลองคุณลุงมาเป็นลิลลี่บ้าง ดูซิจะทำได้ไหม” เธอหน้างํ้า สะบัดพรืดไปมองทางอื่น นี่ถ้าผมเธอสั้นแค่คอ ไม่ใช่ผมดัดลอน สีนํ้าตาลอ่อนยาวถึงกลางหลังอย่างที่เป็นอยู่ กิริยาเช่นนี้คงเรียกว่า ‘บัดบ็อบ’ เป็นแน่แท้

“คงไม่ได้หรอก ลุงคงทำเสียงสูงอย่างลิลลี่ไม่ได้แน่” ผู้เป็นลุงพึมพำ           ทั้งสองกำลังอยู่ในห้องทำงานของคนสูงวัยกว่า ภัทรศักดิ์มีฐานะเป็นลุงของหญิงสาว...ซึ่งก็คือลีลดา พนักงานฝ่ายขายของบริษัทเวิลด์ เลธเธอร์ เวิร์ค จำกัด ที่กำลังรุ่งเรืองในอาชีพ สองปีที่ผ่านมาเธอครองตำแหน่งเซลล์ดีเด่น เชือดเฉือนแชมป์เก่าอย่างยายปิ่นไปขาดลอย อีกฝ่ายยังโกรธเคือง เธอมาจนถึงทุกวันนี้

มีข่าวลือหนาหูว่าอีกไม่นานเธอกำลังจะได้ก้าวขึ้นเป็นผู้จัดการฝ่ายขาย อยู่แล้วด้วย แต่วันนี้มันกลับสะดุดลง เพราะงานแข่งขันซูเปอร์เซลล์แห่ง ศตวรรษบ้าๆ นั่นแท้ๆ เชียว นึกขึ้นมาทีไรปวดหัวจี๊ดๆ เหมือนไมเกรนจะขึ้นทุกทีสิน่า!

ไม่น่าเลย...เธอไม่น่าหลงกลคุณลุง สมัครเข้าร่วมโครงการนั่นแย่ชะมัด คิดแล้วก็หันมาไล่เบี้ยภัทรศักดิ์ทันที

“ตกลงว่าคุณลุงหลอกลิลลี่ใช่ไหมคะ ไหนบอกว่าถ้าเข้าแข่งขัน โครงการซูเปอร์เซลล์อะไรนี่แล้วจะเป็นสะพานให้ลิลลี่ก้าวสู่ตำแหน่งผู้จัดการอย่างเต็มภาคภูมิไง”

“ลุง...เอ้อ...ไม่ได้หลอก” ภัทรศักดิ์ปาดเหงื่อ ชักหนาวๆ ร้อนๆ เมื่อ เห็นสายตาจับผิดของหลานสาว “แค่บอกไม่หมดเอ๊ง”

“แล้วทำไมคุณลุงไม่บอกคะ ว่าคนชนะต้องไปบริหารบริษัทนั่นด้วย คุณลุงก็รู้ว่าลิลลี่อยากได้ตำแหน่งผู้จัดการของเวิลด์ เลธเธอร์ ขนาดไหนอย่างนี้ก็เท่ากับว่าลิลลี่ถูกย้ายงานสิคะ” เธอโวยวาย

“ของรางวัลน่ะมีในกติกาหมดแล้วนะลิลลี่” ผู้เป็นลุงแย้งเสียงอ่อย

ลีลดาพ่นลมหายใจฮึดฮัด ไม่อยากยอมรับว่าส่วนหนึ่งเธอผิดเองที่ ลงชื่อสมัครไปโดยไม่อ่านรายละเอียดให้รอบคอบ ฟังแค่คำจูงใจของลุงเพียง อย่างเดียวว่าคนชนะจะได้รับการเชิดชูโดดเด่นเหนือพนักงานบริษัทในเครือ สหสารพัตร จำกัด (มหาชน) ทั้งหมด

เธอมัวแต่หมกมุ่นกับการแข่งขันถึงขั้นว่า เจ้าบทความสำหรับคัดเลือก

คนเข้ารอบสุดท้ายที่ชื่อว่า 'หัวใจของการขายในยุคสื่อโซเชียลมีเดียครอง โลก’ ลีลดาเขียนยาวกว่าคนอื่นสามเท่า แถมยังโชว์พลังทำเก๋ด้วยการแปลเป็นภาษาอังกฤษ ญี่ปุน ฝรั่งเศส และเยอรมัน ให้อ่านควบคู่กับไทยเป็นห้า เวอร์ชัน ห้าภาษาเลยทีเดียว ตั้งใจแสดงความเหนือแบบอัจฉริยะให้ กรรมการเห็นตั้งแต่เริ่มต้น

ใครจะนึกว่าพอถูกคัดเลือกเข้ามาแข่งจริง นอกจากเงินเดือนเพิ่มขึ้น เงินสดหนึ่งล้านบาท รถยนต์หนึ่งคัน ซึ่งเธอก็ไม่ค่อยอยากได้เท่าไรนัก เพราะมีทุกอย่างครบถ้วนอยู่แล้ว ยังพ่วงมาด้วยตำแหน่งผู้อำนวยการฝ่ายขาย บริษัทจะเจ๊งมิเจ๊งแหล่พวกนั้นด้วย พูดง่ายๆ ว่ากลายเป็นประธานบริหารใหญ่สุดเลยนั่นแหละ

เธอไม่อยากได้สักหน่อย!

“ไม่รู้ละ ลิลลี่ไม่ทำ หัวเด็ดตีนขาดก็ไม่ยอม”

“แต่ข่าวประกาศไปกลางงานเปิดตัวเมื่อวานแล้ว ใครๆ ก็รู้กันทั่วว่า หนูจะเข้าร่วมแข่งขันด้วย ถ้าปฏิเสธภายหลังจะถูกคนติฉินนินทาเอาได้นะ”

ลีลดาอึ้งไปครู่ เธอเกลียดการถูกนินทาที่สุด อันที่จริงก็รู้หรอกว่า ออกมาปฏิเสธทีหลังมันเสียฟอร์มขนาดไหน แต่เธอไม่อยากต้องรับผิดชอบ บริษัทไร้อนาคตนั่นนี่นา

เมื่อวานช่างเป็นวันเลวร้ายของเธอเสียเหลือเกิน...

ย้อนกลับไปยี่สิบสี่ชั่วโมงก่อนหน้านี้หญิงสาวพาร่างปราดเปรียว ก้าวเข้าไปในงานเปิดตัวโครงการแข่งขันซูเปอร์เซลล์แห่งศตวรรษอย่างมาดมั่น ด้วยส่วนสูง ๑๖๕ เซนติเมตร สัดส่วนโค้งเว้าชนิดผู้ชายต้องมองเหลียวหลัง ผิวขาวผ่องราวหยวกกล้วย ทั้งยังเรียบเนียนละเอียด เครื่องหน้าคม ทว่าสวยหวานในที รับกับผมลีน้ำตาลอ่อนดัดลอนยาวถึงกลางหลัง ทำให้ยามปรากฏตัวตามงานต่างๆ มักสร้างเสียงฮือฮา หรือทำให้แขกผู้มาร่วมงานตะลึงไปตามๆ กัน

แต่ไม่ใช่กับงานนี้!

ไม่มีใครสนใจเธอเลย ทุกคนต่างจับกลุ่มพูดคุยกันเอง ซึ่งก็คงไม่พ้น วิพากษ์วิจารณ์เกี่ยวกับรายละเอียดของโครงการเซลล์แห่งศตวรรษที่กำลังจะประกาศในไม่ช้า รวมถึงกะเก็งกันว่าใครจะได้เป็นตัวแทนเพื่อชิงความเป็นหนึ่งเหนือใคร ลีลดาพ่นลมหายใจ หรี่ตาอย่างไม่ชอบใจนัก กวาดตามองเห็นพนักงานแผนกเซลล์มากหน้าหลายตามาชุมนุมรวมตัวกันคลาคล่ำ หลายคนเธอรู้จักอยู่แล้ว แต่ไม่สนิทกันหรอก แค่เคยทักทายกันบ้างตามประสาคนวงการเดียวกัน

โน่น...ยายเด่นนภากำลังคุยกะหนุงกะหนิงกับปุณรดา ทั้งสองต่าง เป็นสุดยอดเซลล์ของบริษัทตัวเอง แต่ขอโทษ...สินค้าอุปโภคบริโภคในครัว เรือนอย่างนมผงเด็กหรือชุดชั้นในเสริมอึ๋มน่ะ เทียบไม่ได้กับสินค้าไฮเอนด์ เครื่องหนังคุณภาพสูงนำเข้าจากต่างประเทศของบริษัทเธอหรอก คิดแล้วลีลดาจึงเชิดหน้า เมินโต๊ะที่ทั้งสองนั่งอย่างไม่ไยดี โดยไม่คิดจะไปร่วมวงด้วย แต่มุ่งตรงไปยังโต๊ะของพนักงานในสังกัดบริษัทเวิลด์ เลธเธอร์ เวิร์ค แทน

“แหม มาสายตามเคย อยากเด่นอยากดังหรือจ๊ะ แม่สาวไฮโซ” ปิ่น เซลล์อันดับสองที่โดนเธอแย่งตำแหน่งแขวะทันทีที่เห็นหน้า

“เป็นไฮโซก็ดีกว่าบางคนนะปิ่น...โลว์ทั้งหน้าตา การกระทำ และคำพูด” เธอโต้กลับ แบะปากใส่

“เธอว่าใคร” ป่นหน้าตึง ถามเสียงแข็ง

“พูดลอยๆ” ลีลดาเหยียดยิ้มมุมปาก “อ้อ งานยังไม่เริ่ม เรียกว่ามาสายไม่ได้หรอกนะ จะจิกกัดใครช่วยดูความหมายให้ถูกๆ ด้วย ไม่งั้นคนเขาจะหาว่าโง่”

หึ...สะใจ ยายปิ่นหน้าแดงจนเปลี่ยนเป็นเขียวเลยเชียว สมนํ้าหน้าคิดเล่นงานคนฉลาดกว่าก็ต้องโดนตอกกลับอย่างนี้แหละ ท่าทางคงอยากโต้ตอบเต็มทน แต่ต้องสงบปากเพราะคุณพรายพรรณ ประธานบริษัทเดินเข้ามาถึงโต๊ะเสียก่อน ฝ่ายนั้นเลยได้แต่ค้อนขวับเหมือนจะบอกว่า 'ฝากไว้ ก่อน’

“ลิลลี่” คุณพรายพรรณเรียก พร้อมกับยิ้มอย่างใจดี อีกฝ่ายเป็นเจ้านายคนเก่งที่เธอให้ความเคารพเสมอมา เพราะพรายพรรณเชื่อมั่นในตัวเธอ และไม่เคยตั้งแง่ว่าเธอเป็นหลานกรรมการบริษัทอย่างคนอื่นๆ

“สวัสดีค่ะ คุณพรายพรรณ” เธอยกมือไหว้

“เป็นไงบ้าง ตื่นเต้นไหม”

“นิดหน่อยค่ะ แต่ลิลลี่มั่นใจว่ายังไงตัวเองก็ต้องไค้รับเลือกเข้าร่วม โครงการแน่ๆ เพราะคุณสมบัติไม่เป็นรองใคร”

ถึงตอนนี้เธอได้ยินเสียงกระแอม พร้อมคำพูดลอยตามลมมาจากกลุ่มยายปิ่นว่า

“เส้นมากกว่า”

หญิงสาวหันขวับไปมองตาเขียว แต่แล้วก็นึกขึ้นได้ เลยกลับมา ระบายยิ้มบนใบหน้า พูดคุยกับประธานบริษัทต่อ

“คุณพรายพรรณไม่ต้องห่วงนะคะ ลิลลี่จะไม่ทำให้เวิลด์ เลธเธอร์ ต้องผิดหวังแน่ จะคว้าตำแหน่งซูเปอร์เซลล์แห่งศตวรรษมาให้ได้” เธอเอ่ย อย่างมุ่งมั่น

ต่อมาไม่นานนัก พิธีกรท่ามากก็เดินขึ้นบนเวที จากนั้นก็เกริ่นความ พิเศษของโครงการยักษ์ใหญ่ของสหสารพัตรและแนะนำผู้ได้รับคัดเลือกเข้า ร่วมแข่งขันทั้งสี่คน เริ่มต้นจากปุณรดา ตามมาด้วยเด่นนภา และนายสมคิด เซลล์ชื่อกระฉ่อนระดับตำนาน...ตั้งแต่ก่อนเธอเข้าทำงานโน่น แต่ปัจจุบันได้ ข่าวว่าร่วงไม่เป็นท่า ไม่มีผลงานมาแรมปี ยังอุตส่าห์ได้รับเลือกเข้ามาอีกนะ ถึงตอนนี้ลีลดาชักใจคอไม่ดี เหลืออีกเพียงแค่ที่เดียวแล้ว หรือว่าเธอจะไม่ได้รับเลือก ไม่นะ! เป็นไปไม่ได้ ไหนคุณลุงบอกว่าคุณสมบัติระดับเธอ ยังไงก็ไม่แคล้วเป็นหนึ่งในสี่อย่างแน่นอน หญิงสาวคิดในใจว่าหากชวดงานนี้ เธอจะวีนแตกให้ดู

แต่พอพิธีกรประกาศชื่อสุดท้าย เธอก็ค่อยโล่งใจ เพราะเป็นชื่อของ เธอตามคาด หญิงสาวลุกจากเก้าอี้ ฉีกยิ้มระดับนางงาม นึกในใจว่าจะโบกมือ ดีไหม แต่ไม่ดีกว่า...เดี๋ยวมีคนหมั่นไส้ ว่าแล้วก็เดินด้วยท่วงท่าองอาจ ขึ้นไปบนเวที พร้อมรับตำแหน่งอันทรงเกียรติแล้ว

ทว่าหลังจากนั้น.. .ทุกอย่างกลับดิ่งลงเหว

ลีลดาแทบจำฉากที่พิธีกรจับฉลากคัดเลือกบริษัทที่เซลล์แต่ละคนได้ รับเลือกเข้าไปช่วยกอบกู้ไม่ได้ การใช้วงล้อจับสลากหน้าตาพิลึกเหมือนพวก เครื่องมือจับเลขลอตเตอรี่ของพวกบ้าหวยหวังรวยทางลัด นับตั้งแต่ชื่อ 'เด่นนภา’ ออกจากปากคนจับฉลากว่าได้รับเลือกให้ดูแลบริษัทซูเปอร์บิวตี้ บูสเตอร์ จำกัด ดวงตาที่กลมโตอยู่แล้วของหญิงสาวก็ยิ่งเบิกกว้าง นี่ถ้าไม่กลัวเสียลุคก็คงอ้าปากค้างตามไปด้วยแน่ ดีนะที่ยังหุบไว้ทันไม่อย่างนั้น ภาพคงออกมาดูไม่จืด เธอมองทางเด่นนภาที่ยิ้มร่าด้วยสายตาเขม่น ชนิดที่ถ้าอีกฝ่ายหันมาเห็นคงได้ร้อนๆ หนาวๆ กันบ้างละ

จนถึงบัดนี้เธอยังไม่อยากเชื่อเลยว่าพลาดบริษัทที่ตนหมายตาให้แก่ แม่สาวเซลล์นมผงเด็กในฐานะที่คลุกคลีกับสินค้าเกี่ยวกับความสวยความ งามของผู้หญิง เธอต่างหากที่เหมาะสมกับผลิตภัณฑ์เวชสำอางมากกว่าคิดแล้วมันน่าแค้นใจจริงๆ

แต่นั่นไม่ใช่ส่วนที่แย่ที่สุดของงานวันนั้นหรอก...

ทันทีที่พิธีกรประกาศชื่อเธอ ตามด้วยชื่อ 'บริษัทสหสารพัตร มอเตอร์อินดัสเทรียล จำกัด’ ลีลดาก็แทบกรี๊ด ชื่อนี้...บริษัทนี้...มัน...

บริษัทขายรถไถนานี่นา!

ลีลดายิ้มค้าง ช็อกไปชั่วขณะ มารู้สึกตัวอีกทีตอนพิธีกรเรียกชื่อเสียง ดังเกือบตะโกนออกไมค์ ทำให้เธอต้องระงับสติอารมณ์ หันไปบอกพิธีกร ชายให้ทวนคำถามอีกรอบ ได้ความว่าอยากให้เธอพูดความรู้สึกจากการได้รับคัดเลือกครั้งนี้และคาดหวังอะไรไว้บ้าง

'‘ก็ต้องคาดหวังชัยชนะสิคะ” เธอเอ่ยไปตามสัญชาตญาณ '‘ถ้าไม่อยาก

ชนะก็คงไม่ลงแข่งขันตั้งแต่แรกแล้ว ใครบอกว่าอยากได้ประสบการณ์หรือ มิตรภาพก็คงตอ...เอ๊ย พูดไม่จริงหรอกค่ะ”

คิดไปเองหรือเปล่าว่าทั้งบนเวทีและด้านล่างเงียบกริบชอบกล วินาทีต่อมาพิธีกรก็ตั้งหลักได้กระแอมสองที แล้วหัวเราะแหะๆ ถาม

ต่อว่า

“แล้วคุณลีลดาหนักใจไหมครับกับโจทย์คราวนี้ ผู้หญิงตัวเล็กๆ ต้อง มารับหน้าที่ในบริษัทขายเครื่องจักรการเกษตร”

“ลิลลี่ถือว่าหลักการขายนั้นเป็นสากลค่ะไม่ว่าจะใช้กับสินค้าประเภท ไหนก็ตาม ถ้าหากเรามีกลยุทธ์ที่ดี เทคนิคการขายที่ชัดเจน ไม่ว่าขายอะไรก็เอาอยู่”

“แหม พกความมั่นใจมาเต็มร้อยเลยนะครับ เอาละ ในเมื่อแนะนำตัวครบทุกคนแล้ว ผมก็คงต้องขอเชิญคุณภัทรศักดดิ์ กรรมการผู้จัดการฝ่ายขายของเครือสหสารพัตรขึ้นมากล่าวเพื่อสร้างกำลังใจให้แก่พนักงานทุกท่าน รวมทั้งผู้ได้รับเลือกเป็นตัวแทนแข่งขันซูเปอร์เซลล์แห่งศตวรรษด้วยขอเชิญครับ”

ดวงตากลมโตของหญิงสาวที่บัดนี้แทบลุกโพลงเพราะไฟร้อนรุ่มใน ร่างกายจับจ้องชายร่างท้วมผมบางผู้เป็นลุงราวจะกินเลือดกินเนื้อ อีกฝ่ายคงรู้สึกได้จึงเลี่ยงไม่ยอมมองมาทางหลานสาว แต่รีบคว้าไมค์จากพิธีกร แล้ว หันมองหน้าตรงแทน

ลีลดาหูตาพร่ามัวไปหมด มองลงไปตรงโต๊ะของพนักงานเวิลด์ เลธเธอร์ เวิร์ค เห็นยายปิ่นส่งสายตายิ้มเยาะมาให้ แล้วหันไปซุบซิบกับกลุ่ม เพื่อน จากนั้นก็ปิดปากหัวเราะกันคิกคัก เดาไม่ยากเลยว่ากำลังนินทาเธออยู่แน่ๆ คงสะใจที่เธอต้องไปรับหน้าที่ในบริษัทขายรถไถนั่น

เธอกับปิ่นถือเป็นศัตรูคู่อาฆาตมานานพอๆ กับอายุงานของเธอใน ตำแหน่งเซลล์ อีกฝ่ายตั้งแง่ดูถูกว่าเธอประสบความสำเร็จได้เพราะใช้เส้นสาย ความเป็นลูกคนใหญ่คนโต รู้จักมักจี่กับคุณหญิงคุณนายอยู่แล้วจึงทำให้ติดตามต่อในฉบับ..