บ่วงเงารัก (ฌรัณฌา)
ประหยัด: 187.50 บาท ( 75.00% )
เนื้อหาบางส่วน
“เด รู้ มั้ย เมื่อ คืน พนักงาน ใหม่ ของ พี่ ภูมิ ที่ ชื่อ ดาว กระโดด ตึก ตาย”
หัวข้อ สนทนา ที่ คน รัก เปิด ประเด็น ขึ้น ทำให้ ดวิษ รู้สึก ตกใจ ไม่ น้อย จน
ต้อง ละ สายตา จาก การ เช็ก อีเมล บน โทรศัพท์ มือ ถือ นึก ย้อน ไป เมื่อ สัปดาห์ ก่อน
หญิง สาว ที่ ถูก เอ่ย ถึง ยัง ส่ง ยิ้ม ให้ เขา ตอน เข้าไป คุย เรื่อง บัญชี กับ พี่ เขย ของแขรวินท์
อยู่ เลย ไม่ น่า เชื่อ ว่า จะ จบ ชีวิต ลง ด้วย วัย เพียง เท่า นี้
“เกิด อะไร ขึ้น…”
“พี่ ภูมิ บอก ว่า สงสัย คง อกหัก วัน เกิด เรื่อง ใคร ถาม อะไร ก็ ไม่ พูด แต่ มี คน
เห็น ไป แอบ ร้องไห้ ใน ห้องน้ำ ด้วย”
ไม่ ใช่ ว่า สิ่ง ที่ คน รัก เล่า มา จะ ไม่ น่า เชื่อถือ แต่ อะไร ก็ตาม ที่ ได้ยิน กัน ต่อๆ
มา มัก จะ ถูก เติม หรือ เสริม โดย มี ความรู้สึก ส่วนตัว เข้าไป ทำให้ ดวิษ อด คิด ไม่ ได้
ว่า เรื่อง นี้ ก็ คง เหมือนกับ อีก หลายๆ ข่าว ที่ ถูก คาด การณ์ ไป ต่างๆ นานา แต่ ไม่ มี
ใคร สัก คน รู้ความ จริง ว่า ระหว่าง ทาง ก่อน หน้า จะ เกิด เหตุ นั้น มี ความ เป็น มา อย่างไร
กัน แน่
ผู้หญิง คน นั้น ได้ ทำ อะไร ก่อน ตาย บ้าง หล่อน ไป กิน ข้าว มื้อ สุดท้าย ที่ไหน
มี ใคร ที่ หล่อน คุย ด้วย ใน ช่วง เวลา ก่อน หน้า นั้น หรือ ใน ช่วง ที่ เกิด เหตุ อาจ มี ใคร
สัก คน มอง ขึ้น ไป เห็น แล้ว พยายาม จะ ร้อง ห้าม ทุก อย่าง เปรียบ ดัง เรื่องราว ที่ ถูก
ซ่อน ไว้ ระหว่าง บรรทัด ของ ประโยค สนทนา ที่ บอก ต่อๆ กัน ไป เรื่อยๆ
อาชีพ ผู้ สอบ บัญชี ซึ่ง ต้อง ตรวจสอบ ขุดคุ้ย ที่มา ที่ ไป ของ บรรดา ตัวเลขต่างๆ
อาจ ทำให้ ดวิษ เป็น คน ละเอียด และ รอบคอบ เป็น พิเศษ ทั้ง เรื่อง งาน และ เลย มา
ถึง ชีวิต ประจำ วัน พอได้ ยิน อะไร ก็ มัก อยาก รู้ ถึงที่ มา ที่ ไป ให้ แน่ชัด
“เท่า ที่ เห็น น้อง คน นั้น ก็ เป็น คน ร่าเริง ไม่ น่า คิดสั้น เลย นะ”
“ใช่…วัน ก่อน ยัง ฝาก หนังสือ มา ให้ เป้ อ่าน เลย”
“ชื่อ จริง ชื่อ อะไร รู้ มั้ย เดี๋ยว พรุ่งนี้ เด ใส่ บาตร จะ ได้ อุทิศ ส่วน กุศล ไป ให้”
“แสง ดาว…”
แล้ว การ สนทนา เรื่อง ของ ผู้หญิงที่ ชื่อ แสง ดาว ที่จบ ลง เพียง เท่านั้น เมื่อ
เจ้าของ ร้าน นำ อาหาร มา เสิร์ฟ ด้วย ตัวเอง
วัน นี้ เป็นวัน ครบ รอบ ที่ ดวิษ และ แขรวินท์ ตัดสินใจ คบ กัน เป็น แฟน ดวิษ
จึง ชวน คน รัก มา กิน อาหาร เย็น ที่ร้าน โปรด ของ ทั้ง คู่ ร้าน นี้ เป็น ร้าน เล็กๆ ซึ่ง
ตกแต่ง ให้ บรรยากาศ ร่ม รื่น เหมือน นั่ง กิน อาหาร อยู่ ใน สวน หลัง บ้าน นอกจาก
อาหาร จะ อร่อย รสชาติ อาหาร จะ จัดจ้าน เหมือนกับ ทำ กัน ใน ครัว ที่ บ้าน แล้ว
เจ้าของ ร้าน ยัง ให้ ความ เป็นกันเอง จน ลูกค้า เอ่ย ชม เป็น เสียง เดียวกัน
เมื่อ เจ้าของ ร้าน เดิน กลับ เข้าไป ด้าน ใน แล้ว ดวิษ ถือโอกาส เอื้อม ไป จับ มือ
คน รัก เอา ไว้ แล้ว เอ่ย ขึ้น อย่าง เขินๆ พอได้ ยิน กัน แค่ สอง คน ว่า
“ขอบคุณ เป้ นะ…ที่ อยู่ ข้าง เด มา ตลอด”
ไม่ บ่อย นัก ที่ ดวิษ จะ พูด คำ หวานๆ เช่น นี้ ยกเว้น ว่า เป็นวัน พิเศษ จริงๆ เขา
เคย อ่าน หนังสือ เล่ม หนึ่ง บอก ไว้ ว่า ชีวิต คู่ ก็ ต้องการ ความ หวาน ให้ หมั่น เติม ความ
หวาน กับ คน ใกล้ ตัว บ่อยๆ จะ ช่วย ใน การบริหาร ความ รัก ให้ ยืน ยาว มาก กว่า เดิม
“จะ มา โรแมนติก อะไร ตอน นี้ ล่ะ คน กำลัง หิว นะ”
แขรวินท์ รีบ ดึง มือ ออก แล้ว หัน ไป สนใจ กับ การ ตัก อาหาร ตรง หน้า แต่ แก้ม
ที่ ค่อยๆ แดง ระ เรื่อ ทำให้ ดวิษ แอบ อมยิ้ม ด้วย ความ พอใจ
เขา พบ กับ หล่อน ครั้ง แรก เมื่อ ตอน เรียน มัธยม ปี ที่ หก แขรวินท์ เป็น นักเรียน
ใหม่ ย้าย เข้า มา ระหว่าง ปีการศึกษา การ เข้า มา อยู่ ใน สิ่งแวดล้อม ใหม่ๆ ไม่ ได้ เป็น
ปัญหา สำหรับ หล่อน เลย แม้แต่ น้อย ด้วย บุคลิก ร่าเริง สดใส เข้า กับ คน ง่าย ทำให้
แขรวินท์ กลาย เป็นที่ ชื่น ชอบ ของ บรรดา นักเรียน ชาย ใน โรงเรียน ไม่ เว้น แม้แต่
ดวิษ แต่ เพราะ เขา ใน วัย นั้น เป็น เด็ก รัก เรียน ที่ ออก จะ เซื่องๆ ไม่ ประสา เรื่อง ของ
ความ รัก สัก เท่า ไหร่ จึง ได้ แต่ เก็บ ความชอบ เอา ไว้ ใน ใจ และ เมื่อ ถึง วัน จบ การ
ศึกษา ถึง เวลา ที่ ต่าง ฝ่าย ต่าง ต้อง แยกย้าย กัน ไป เรียน ที่ อื่น ตอน นั้น ดวิษ จึง เข้าใจ
ว่าการ คิดถึง ใคร สัก คน นั้นมัน เป็น เรื่อง ทรมาน แค่ ไหน…
หลาย ปี ที่ ไม่ ได้ ข่าวคราว จน คิด ว่า คง จะ ลืม กัน ไป แล้ว แต่ แล้ว วัน หนึ่ง ความ
รัก ครั้ง แรก ก็ เดิน เข้า มา เคาะ ประตู ถึง หน้า บ้าน แขรวินท์ มา สมัคร งาน ที่ บริษัทซึ่ง
ดวิษ ทำ งาน อยู่ และ เขา ก็ จำ หล่อน ได้ ตั้งแต่ เห็น หน้า เพราะ รอย ยิ้ม ของ หญิง สาว
ไม่ เคย เปลี่ยน ไป เลย และ ที่ สำคัญ ก็ คือ แขรวินท์ จำ เขา ได้ เช่น กัน
“นึกถึง ตอน ที่ เป้ เดิน เข้า มา สมัคร งาน นะ เด ทำ อะไร ไม่ ถูก เลย รู้ มั้ย”
“ไม่ น่า เชื่อ ว่า โลก จะ กลม อย่าง นี้”
อาจ ไม่ ใช่ โลก กลม แต่ เป็น เพราะ พรหมลิขิต ที่ บันดาล ให้ คน สอง คน ได้ มา
พบ เจอ กัน อีก ช่วง เวลา ที่ ผ่าน มา ทั้ง สอง คน ต่าง ก็ ไม่ เคย มี ใคร พอ มา พบ กัน อีก
ครั้ง ก็ เหมือน มี สายใย บางๆ ดึง ให้ เข้าหา กัน ทันที
“รู้ มั้ย ตอน นั้น เป้ ปรึกษา เรื่อง เด กับ เหมียว ตลอด เลย นะ”
‘เหมียว’ ที่ ถูก พูด ถึง คือ ชื่อเล่น ของ ชิด ชมัย ผู้หญิง ผิว สี แทน ซึ่งพูดจา
ฉะฉาน และ ชอบ ขบ กัด ผู้ชาย แรงๆ จน เป็น นิสัย แรกๆ ดวิษ ไม่ค่อย ถูกชะตา กับ
อีก ฝ่าย เท่า ไหร่ แต่ พอได้ รู้จัก ตัว จริง แล้ว เขา กลับ ชื่น ชอบ นิสัย ของ ชิด ชมัย ที่
เป็น คน ตรง ไป ตรง มา และ ปรารถนา ดี ต่อ แขรวินท์ อย่าง ไม่ มี เงื่อนไข
“ปรึกษา เรื่อง อะไร”
“ก็ เรื่อง ที่ เด เป็น คน ขี้ เก๊ก ที่สุด ใน โลก ชอบ ทำ หน้า บึ้ง ตลอด เวลา ยัง ไง ล่ะ”
“ทำ งาน กับ ตัวเลข จะ ให้ ยิ้ม ได้ ยัง ไง ล่ะ”
ดวิษ ตอบ ยิ้มๆ เขา รู้ตัว ดี ว่า เป็น คน ชอบ เครียด กับ งาน และ แก้ นิสัย นี้ ได้
ยาก แต่ พอ คบ กับ แขรวินท์ แล้ว เขา ก็ พยายาม ที่ จะ ปล่อย วาง มาก ขึ้น และ ก็
ทำได้ ใน ระดับ หนึ่ง
“ดี นะ ที่ เป้ ลา ออก แล้ว ไม่ งั้น สงสัย หน้า จะ แก่ เหมือน ใคร บาง คน”
“โชค ดี ที่ รู้ ว่า ตัวเอง ต้องการ อะไร ต่างหาก งาน วาด รูป ก็ เป็น งาน ที่ ไม่ ต้อง
วุ่นวาย กับ ใคร ด้วย”
“ใคร บอก ล่ะ กว่า จะ ถึง วัน นี้ เป้ เสีย ความรู้สึก กับ คน ไป ตั้ง เยอะ นะ จน
บางที ก็ ไม่ เข้าใจ ตัวเอง เหมือน กัน ว่า ทำไม ต้อง ยอม ให้ เขา มา เอาเปรียบ ด้วย”
เข้า ทำ งาน เป็น นัก บัญชี ได้ แค่ ปีก ว่าๆ แขรวินท์ ก็ รู้ ว่า ตัวเอง ไม่ เหมาะ กับ
อาชีพ นี้ หล่อน ชอบ งาน ศิลปะ จึง เปลี่ยน เส้นทาง ชีวิต มา เป็น คน วาด รูป ปก
นิยาย ให้ กับ สำนัก พิมพ์ แห่ง หนึ่ง แต่ กว่า จะ ทำให้ ผล งาน เป็นที่ ยอม รับ ได้นอก
จาก ฝีมือ แล้ว ยัง ต้อง อดทน กับ การ เอารัดเอาเปรียบ จาก คนใน วงการ เดียวกัน
อีก โชค ดี ที่ มีด วิษ คอย เป็น กำลังใจ ไม่ เคย ปล่อย ให้ หล่อน ต้อง สู้ เพียง ลำพัง จน
บางที ก็ อด คิด ไม่ ได้ ว่า ถ้า ชีวิต ขาด เขา ไป หล่อน จะ สามารถ อยู่ ได้ ด้วย ตัวเอง มั้ย
“ไม่ มี ใคร อยาก ถูก เอาเปรียบ หรอก แต่ บาง ครั้ง มัน ก็ เลี่ยง ไม่ ได้ เพราะ-
ฉะนั้น ถ้า เรา เห็น คน อื่น ทำ ไม่ ดี ก็ อย่า ไป ทำ อย่าง นั้น กับ ใคร ต้อง ยึด มั่น ใน ความดี
ให้ มาก เข้าไว้ ตัด กิเลส ทุก อย่าง ที่ เข้า มา”
“สาธุ”
แขรวินท์ วาง ช้อน ลง แล้ว ยกมือ ขึ้น พนม ล้อเลียน อย่าง ชอบใจ ก่อน จะเอ่ย
ชม คน รัก เพราะ ไม่ ว่า จะ เกิด อะไร ขึ้น ดวิษ ก็ จะแนะ นำ ด้วย ข้อ คิด ดีๆ เสมอ และ
ความ ไม่ เบียดเบียน ใคร ของ เขาก็ พลอย ทำให้ แขรวินท์ ซึม ซับ สิ่ง ที่ เขา เป็น เข้ามา
ใส่ ตัว เหมือน กัน
“เด เป็น คน แปลก มาก เลย นะ ถาม หน่อย เถอะ เคย โกรธ เกลียด อะไร บ้าง
หรือ เปล่า”
“ต้อง มี สิ เด ไม่ ใช่ ผู้ชาย แสน ดี ขนาด นั้น ซะ หน่อย” ดวิษ ตอบ ด้วย น้ำเสียง
กลั้ว หัวเราะ พร้อม กับ เอาใจ ด้วย การ ตัก แกงส้ม ใส่ ถ้วย เล็ก ให้ หญิง สาว
“ใคร จะ เชื่อ เพื่อน เป้ ทุก คน เข้า ข้าง เด หมด เลย ขนาด อี ตา พี่ ทัก ทุก วัน นี้
ยัง ปลื้ม เด ไม่ เลิก”
“คน ที่ เป้ กับ เหมียว พา มา ทดสอบ เด ใช่ มั้ย”
“นั่นแหละ…ทุก วัน นี้ ยัง เพ้อ ถึง เด อยู่ เลย”
คิด ขึ้น มา ก็ อด ขำ ไม่ ได้ ดวิษ จำ สายตา กรุ้มกริ่ม ของ พี่ ทัก เพื่อน รุ่น พี่ ของ
แขรวินท์ ที่ มีชื่อ จริง ว่า ทัด เทพ ได้ อย่าง แม่นยำ รอย ยิ้ม อย่าง มี เลศนัย ของ อีก ฝ่าย
ทำให้ เขา ต้อง เก็บ ไป สงสัย อยู่ หลาย วัน กว่า ที่ แขรวินท์ จะ ยอม เฉลย ความ จริง ให้
ฟัง ใน ตอน นั้น เขา ก็ ไม่ ได้ โกรธ หรือ ขัดใจ แค่ รู้สึก ตลก กับ ความคิด ของ คน รัก
ไม่ นึก ว่า แขรวินท์ จะ กล้า เลียนแบบ วิธี ใน ละคร ด้วย การ ใช้ ผู้ชาย มา ทดลอง ใจตัวเอง
“บอก ตรงๆ เลย นะ เด ไม่ เคย สนใจ ผู้หญิง คน อื่น หรอก เด แอบ ชอบ เป้
ตั้งแต่ เจอ กัน ครั้ง แรก แล้ว ข้อมูล ของ เป้ อยู่ ใน หัว หมด ไม่ ว่า จะ วัน เดือน ปี เกิด
บ้าน อยู่ ที่ไหน ชอบ กิน อะไร ไม่ อย่าง นั้น ตอน สัมภาษณ์ สมัคร งาน จะ ถาม ตรงๆ
เห รอ ว่า เป้ มี แฟน หรือ ยัง”
“จริง ด้วย…ทำเอา ตอบ ไม่ ถูก ไป เลย…”
แม้ บรรยากาศ บน โต๊ะ อาหาร จะ เต็ม ไป ด้วย การ รำลึก ความหลัง แต่ พอย้อน
นึก ไป ก็ จะ เห็น ว่าความ รัก ของ ทั้ง สอง ไม่ ได้ เริ่มต้น ด้วย ความ หวาน อย่าง ที่ พูด คุย
กัน ทั้งหมด เมื่อ ได้ พบ หน้า กัน อีก ครั้ง และ ได้ ทำ งาน ที่ เดียวกัน ดวิษ ก็ คิด จะ ขอ
โอกาส ให้ ตัวเอง ได้ ทำ อย่าง ที่ ใจ ตัวเอง ต้องการ แต่ เพราะ ตำแหน่ง งาน และ
ไม่ อยาก เป็น หัวข้อ ให้ ใคร นินทา ได้ ซึ่ง จะ พาน เสียหาย ไป ถึง แขรวินท์ ทำให้ เขา
ต้อง แสร้ง ทำเป็น เหมือน ไม่ ใส่ใจ ทั้งที่ ใจ นั้น เป็นทุกข์ เพราะ กลัว ว่า อีก ฝ่าย จะ
ตัดสินใจ ไป ควง คน อื่น จน เมื่อ วันที่ แขรวินท์ ลา ออก จาก งาน เพื่อ ไป เริ่ม งาน ใหม่
ตาม ที่ ฝัน ไว้ ด้วย ความ กังวล ว่า จะ ต้อง เสีย แขรวินท์ ไป อีก ครั้ง ดวิษ จึง ตัดสินใจ
ที่ จะ บอก รัก หล่อน ทันที
“ถ้า เป้ ไม่ ลา ออก ก็ คง ไม่ มี ใคร ยอม พูด ความ ใน ใจ”
“ก็ เดก ลัว ว่า เป้ จะ ไม่ ตอบ ตกลง น่ะ สิ เลย ต้อง รอ ให้ แน่ใจ ก่อน ว่า หน้า จะ ไม่
แตก”
“ถ้า วัน นั้น เด ไม่ พูด เป้ ก็ ว่า จะ ตัดใจ แล้ว เหมือน กัน”
แขรวินท์ แสร้ง ทำเป็น เชิด แล้ว ยก แก้ว น้ำขึ้น ดื่ม แก้ เขิน ถึง แม้ จะ ผ่านเวลา
มา นาน พอ สมควร แต่ สำหรับ หล่อน แล้ว เข็ม นาkิกา ที่ หมุน ไป ทุก วัน ไม่ ได้ทำ
ให้ ความ รัก และ ความ ทรง จำ เก่าๆ จาง หาย ไป เลย
ทุก วัน นี้ด วิษ ไม่ ใช่ แค่ คน รัก แต่ เขา คือ ลม หายใจ ของ แขรวินท์ และสำหรับ
ดวิษ แล้ว แขรวินท์ ไม่ ใช่ แค่ ผู้หญิง ของ เขา หาก แต่ หล่อน เป็น ทั้งหมด ที่ ชีวิต
ของ เขา มี
อีก ไม่ นาน ทั้ง สอง จะ แต่งงาน กัน…
แหวน เงิน ที่ ใส่ ติด นิ้ว ของ คน ทั้ง สอง แทน คำมั่น สัญญา ที่ ให้ กัน ไว้ ล่วงหน้า
ตอน นี้ด วิษ ได้ ซื้อ บ้าน มือ สอง ไว้ หลัง หนึ่ง ตั้งใจ จะ ใช้ เป็น เรือนหอ เขา จัดการเรื่อง
การ ซื้อขาย และ โอน กรรมสิทธิ์ ด้วย เงิน ที่ เก็บ มา ตั้งแต่ เริ่ม ทำ งาน แต่ ใช้ ชื่อ แขร-
วินท์ เป็น เจ้าของ เพียง คน เดียว
“บ้าน ของ เรา แต่ง เสร็จ แล้ว นะ เด ว่า จะ ย้าย เข้าไป อยู่ ก่อน เป้ ว่าง หรือ
เปล่า…พรุ่งนี้ ไป ดู ด้วย กัน มั้ย”
“ว่าง สิ…”
แขรวินท์ รับปาก อย่าง ตื่นเต้น อยาก รู้ ว่า บ้าน ที่ ดวิษ ตั้งใจ ตกแต่ง นั้น จะ
ออก มา หน้าตา เป็น อย่างไร เพราะ เขา เก็บ ทุก อย่าง ไว้ เป็น ความ ลับ ทั้งหมด ไม่
ยอม ปริปาก อะไร ทั้งสิ้น เวลา ถาม ก็ บอก แค่ ว่า ตั้งใจ จะ ให้ หล่อน ประหลาด ใจ
* * *
เช้า วัน นี้ แขรวินท์ รู้สึก อารมณ์ ดี เป็น พิเศษ เพราะ นัดหมาย สำคัญ รอ อยู่
เพื่อ ความ สะดวก จึง ไม่ ให้ ดวิษ มา รับ นัด กัน ไว้ ว่า ไป เจอ กัน ที่ บ้าน เลย
“ตื่น ไว จัง เลย นะ วัน นี้”
เสียง พี่ สาว ทัก ขึ้น ขณะ กำลัง ง่วน กับ การ ทำ อาหาร เช้า อยู่ ใน ครัว ขณะ ที่
แขรวินท์ เดิน ยิ้ม กว้าง เข้าไป เปิด ตู้ เย็น ริน น้ำส้ม มา ดื่ม พอ เหลือบ ไป เห็น ไส้กรอก
ที่ เพิ่ง ทอด เสร็จ ก็ หยิบ กิน หน้าตา เฉย เลย โดน เอ็ด ทันที
“จะ แต่งงาน อยู่ แล้ว ยัง ไม่ เลิก นิสัย แบบ นี้ อีก”
“แหม…พี่ แป๋ม บ่น อีก แล้ว เดี๋ยว พี่ ภูมิ ไม่ รัก นะ”
แขรวินท์ กระเซ้า พี่ สาว เล่น อย่าง ทุก ครั้ง แต่ สังเกต เห็น พี่ สาว หน้า เจื่อน
ไป ไม่ เหมือน ทุกที ที่ จะ หัวเราะ หรือ ต่อปากต่อคำ ท้าทาย กัน ไป มา ทำให้ แน่ใจ
ว่า คง มี อะไร ไม่ ชอบมาพากล ใน ความ เงียบ ที่ เกิด ขึ้น อย่าง ฉับพลัน
“เป็น อะไร หรือ เปล่า”
หล่อน ถาม ด้วย น้ำเสียง จริงจัง แต่ พี่ สาว ยัง ไม่ มี แก่ ใจ จะ เล่า ให้ ฟัง จึง
พยายาม จะ หัน หน้า หนี ไป ทาง อื่น หาก แต่ แขรวินท์ ไม่ ยอม ปล่อย ให้ ความ สงสัย
อยู่ กับ ตัว นาน เกินไป หล่อน ดึง มือ พี่ สาว ให้ หัน กลับ มา สบตา เพื่อ คาดคั้น หา สาเหตุ
ที่ ทำให้ ไม่ สบาย ใจ
“ทะเลาะ กับ พี่ ภูมิ อีก แล้ว แน่ๆ เลย”
“ก็ เขา หาเรื่อง ก่อน”
แล้ว ก็ เป็น อย่าง ที่ แขรวินท์ คาด เอา ไว้ จริงๆ
“แต่ ปกติ พี่ ภูมิใจ เย็น จะ ตาย”
“พูด อย่าง นี้ ก็ หมายความ ว่า พี่ ใจร้อน ละ สิ”
“ไม่ ใช่ อย่าง นั้น ซะ หน่อย มี เรื่อง อะไร กัน บอก ได้ มั้ย”
อย่างไร หล่อน แต่งงาน กับ ภูมิ มา หลาย ปี ชีวิต ครอบครัว จัด อยู่ ใน ขั้น
สม บ รู ณ์ เงิน ทอง มี ให้ ใช้ จ่าย ไม่ เคย ขัดสน ถ้า จะ ขาด ก็ แค่ เรื่อง ลูก ที่ พยายาม
เท่า ไหร่ ก็ ไม่ ประสบ ความ สำเร็จ เสียที พอ ระยะ หลัง สามี หัน ไป ให้ เวลา กับ งาน มาก
ขึ้น จน ไม่ นาน มา นี้ ขนิษฐา เริ่ม รู้สึก ว่า ครอบครัว ไม่ เหมือน เดิม แต่ หล่อนไม่
สามารถ บอก ได้ ว่า เป็น เพราะ อะไร
“พี่ สังเกต ว่า ระยะ หลัง เขา ขี้ หงุดหงิด มาก เมื่อ วาน แค่ ถาม เรื่อง ลูกน้อง ที่
ฆ่า ตัว ตาย เท่านั้น ก็ หัวเสีย ขึ้น มา ทันที เลย”
“เรื่อง นี้ ไม่ ใช่ เรื่อง เล็ก นะ พี่ แป๋ม ตำรวจ ต้อง มา สอบสวน อีก กี่ ครั้ง ก็ ไม่ รู้ เป้
ว่า เรา อย่า ไป ถาม อะไร เลย ดี กว่า”
แขรวินท์ ช่วย ออกตัว แทน พี่ เขย แต่ กลับ ทำให้ พี่ สาว รู้สึก ขัดใจ มาก ขึ้น
“รู้ ใจ กัน ไป หมด เลย นะ สงสัย มี พี่ คน เดียว แหละ ที่ ไม่ ดี”
“ไม่ ใช่ อย่าง นั้น เป้ ว่า พี่ แป๋ม ต้อง เปลี่ยน วิธี คิด ใหม่ แล้ว ละ ปกติ พี่ แป๋ม
ก็ เป็น คน มี เหตุผล”
“สรุป ว่า ไม่ คิด จะ เชื่อ พี่ เลย ใช่ มั้ย โอเค….ไว้ เจอ กับ ตัวเอง จะ เข้าใจ”
แค่ เริ่มต้น ก็ ชัก จะ ไป กัน ใหญ่ เสีย แล้ว แขรวินท์ ถึง จะ พูด เก่ง แต่ ก็ ไม่
ใจเย็น พอ จะ ทน พูด เพื่อ โน้มน้าว ใจ คน อื่น ได้ ยิ่ง กับ พี่ สาว ซึ่ง เป็น คน คิดมาก และ
มี ทิฐิ แบบ ประหลาดๆ ด้วย แล้ว บางที อาจจะ ต้อง ปล่อย ให้ เวลา ช่วย จัดการ เหมือน
กัน
“ไม่ เอา แล้ว พี่ แป๋ม ไม่ ฟัง แบบ นี้ เป้ ไป ดี กว่า อย่า เครียด มาก รู้ มั้ย เดี๋ยว
หน้า จะ แก่ พี่ ภูมิ เขา คง ไม่ ชอบ ให้ เมีย แก่ หรอก นะ”
เมื่อ เห็น ว่า เรื่อง คง ไม่ มี อะไร มาก ไป กว่า เกิด การ น้อยใจ ที่ พี่ เขย ไม่ค่อย ให้
ความ สำคัญ แขรวินท์ ก็ ชิง ตัดบท แต่ ไม่ วาย หยอด คำ แซว ทิ้งท้าย เอา ไว้ แล้ว รีบ
เผ่น หนี ออก จาก บ้าน ระหว่าง เดิน ออก มา ก็ แอบ คิด ว่า ต่อ ไป ถ้า แต่งงาน แล้ว จะ
ไม่ มี วัน ทำตัว เหมือน พี่ สาว เด็ดขาด
* * *
จาก สวน ผัก ที่ เคย ครอบคลุม บริเวณ กว้างใหญ่ เมื่อ สิบ กว่า ปี ก่อน หน้า นี้
(โปรดติดตามต่อในฉบับเต็ม)
รีวิว (0)
