ลิขิตพยาบาท (กานติมา)

เสียง ปรบ มือ ดัง เกรียวกราว ใน ห้อง เรียน การ ออก แบบ วัสดุ ตกแต่ง ภายใน

ของ ภาค วิชา Interior Architecture & Design นัก ศึกษา ทุกคนต่าง ยินดี

ที่ ผล งานการ ออก แบบ โมเดล ชุด รับแขก ชื่อ ‘The Lover’ ของชัญญา นุชได้ คะแนน

สูง สุด

แม้ ชัญญา นุช จะ ดีใจ กับ คะแนน นี้ แต่ มัน คือ งาน หนัก ที่ เธอ จะ ต้อง ลงมือทำ

มัน ขึ้น มา ให้ เป็น ของใช้ งาน ได้ จริง แข็ง แรง สวย หรู มี รูปแบบ ที่ แปลก และเก๋

ตาม ที่ เธอ ทำ โมเดล ออก มา และ ต้อง เสร็จ ภายใน เวลา หนึ่ง เดือน

“หนึ่ง เดือน กับ การ ทำ ผล งาน และ อีก หนึ่ง เดือน กับ การ สอบ ไฟ นัล จาก

นั้น เรา จะ ได้ รู้ กัน ว่า ผล งาน ที่ ทำ ออก มา เป็น ของใช้ จริง ใคร จะ ได้ คะแนน สูง สุด…

ชัญญ่า คุณ ต้องเต รี ยม ใจ กับ ความ ผิดหวัง ด้วย นะ…ถ้า คุณ ไม่ ตั้งใจ ทำ ชิ้น งาน

คะแนน สูง สุด อาจจะ เป็น ของ คน อื่น”

“ฉัน ต้อง ทำ งาน ออก มา ให้ ดี ที่สุด ให้ ได้ คะแนน สูง สุด เหมือน ที่ ทำ โมเดล ค่ะ

อาจารย์”

หญิง สาว รับปาก กับ ด็อกเตอร์ หนุ่ม ใหญ่ ด้วย ภาษา อังกฤษ ที่คล่องปรื๋อ

ราวกับ เป็น เจ้าของ ภาษา แม้ จะ จบ ปริญญาตรี บริหาร ธุรกิจ แบบ ลุ่มๆ ดอนๆ จาก

มหาวิทยาลัย เอกชน เลื่อง ชื่อ ของ เมือง ไทย แต่ คะแนน ภาษา อังกฤษ ของเธอ

ก็ดี เยี่ยม

เพื่อนๆ ต่าง แยกย้าย กัน ไป เมื่อ ผู้ สอน บอก หมด เวลา นัก ศึกษา สาว ผิว-

เข้ม ตาคม จาก อิน เดีย กระเซ้า ชัญญา นุช ว่า

“ผล งาน ของ คุณ แปลก และ สวย เก๋ แบบ นี้ ประกาศ ขาย ผล งาน ทาง ทวิต-

เ ตอ ร์ เลย ดี มั้ย ชัญญ่า”

“โอ้…ฉัน ไม่ กดดัน ตัวเอง ขนาด นั้น หรอก จ้ะ…ขอบใจ นะ ซิ นดี้ ที่ แนะนำ”

สอง สาว หัวเราะ ก่อน จะ ผละ จาก กัน ไป

หนุ่ม ออก สาว กับ หญิง สาว โก๊ะ ที่ สะพาย เป้ ใบ ใหญ่ และ หน้าตา ยัง มี สีสัน

จัดจ้าน ด้วย เครื่องสำอาง วิ่ง มา จาก อีก ตึก หนึ่ง ซึ่ง มี ทาง เชื่อม มา ถึง ตึกที่ ชัญญา-

นุช เรียน อยู่ ทั้ง สอง ร้อง เรียก อย่าง ไม่ รู้จัก อับอาย ใคร

“ชัญญ่า…ชัญญ่า รอ ก่อน อย่า เพิ่ง รีบ ไป”

ชัญญา นุช แว่ว ได้ยิน เสียง เรียก จึง หยุด และ หัน ไป มอง เพื่อน ที่ วิ่ง กระหืด

กระหอบ มา

“อ้าว นี ร่า เอ็มม่า อะไร ของ พวก แก เนี่ย เอะอะ เสียง ดัง เป็น กะเห รี่ยง

ตก ดอย ไป ได้ ไม่ อาย เขา หรือ ไง”

ทั้ง สอง เป็นเพื่อน สนิท กัน มา ตั้งแต่ มัธยม ปลายจนเรียนมหาวิทยาลัย

แม้ จะ ต่าง คณะ แต่ ก็ กิน ข้าว เดิน ช็อปปิ้งและ เที่ยว ด้วย กัน มา ตลอด พอ บิน

ลัด ฟ้า มา เรียน ที่ ซา นฟ ราน ซิ สโก เพื่อนสอง คน นี้ ก็ คอย กระตุ้น ให้ ชัญญา นุช

ตัดสินใจ แอบ เรียน ทาง ด้าน ที่ เธอ สนใจคือ เรียน ทาง ด้าน Interior Architecture

& Design สถาปัตยกรรมภายใน แทนที่จะ เรียน ต่อ ปริญญาโท ทาง ด้าน

บริหาร ธุรกิจ การ โรงแรม ตามที่ ผู้ เป็น แม่ สั่ง ไว้

“ไม่ เรียก เสียง ดัง เดี๋ยว แก ไม่ ได้ยิน แก รีบ ไป เรียน แลนด์ สเคป ไม่ ใช่ เห รอ”

นีร นุช พูด สวน ขึ้น ทันที

“ใช่ แล้ว แต่ทำไม แก สอง คน แต่งหน้า แต่ง ตา จัด และประหลาด ขนาด นี้”

“โ อ๊ะ โอ…เพื่อน รัก…ฉัน กับ นี ร่า เพิ่ง ออก จาก คลาส เมคอัพ วัน นี้ เราสอบ

แต่งหน้า แฟน ซี กัน ย่ะ…เริ่ด มั้ย” มาณพ รรษ ยื่น หน้า เข้า มา อวด เพื่อนจนหน้า

จะ แนบ กัน ชัญญา นุช หัวเราะ เสียง แหลม ก่อน จะ ค่อนว่า

“เรียน มา ตั้ง นาน ทำได้ แค่ นี้ เห รอ”

“บ้า…แก…ฉัน สอง คน กำลัง อยู่ ใน ช่วง ทบทวน สิ่ง ที่ เรียน มา ทั้งหมดด้วย

การ ลงมือ อย่าง จริงจัง และ จับเวลา งาน ต้อง เร็ว ออก มา ต้อง สวย เก๋และ เนี้ยบ

มี คุณภาพ excellent ชนะ เลิศ” มาณพ รรษ พูด ไป ตัว ย้วยอวดเพื่อน ไป ด้วย

“แหม…สม กับ ที่ เรียน acting จริงๆ เลย นะ เพื่อน ฉัน…แล้ว ยัง ไงวิ่ง

ตาม ฉัน มา เนี่ย มี อะไร…พูด มา เร็วๆ เลย จบ แล้ว ฉัน จะ ได้ รีบ ไป เข้า ห้องเรียน”

“ขยัน จริงๆ เลย นะ แก เรียน ทั้ง ตกแต่ง ภายใน ปรับ และ ตกแต่ง ภายนอก

สุม ความรู้ เต็ม หัว เกินไป หรือ เปล่า เพื่อน”

นีร นุช เหน็บแนม

“อ้าว…แก ก็ รู้ นี่ ว่า พ่อ แม่ ฉัน สั่ง ให้ เรียน อะไร แก สอง คน นะ ที่ เป่าหูให้ ฉัน

ย้าย มา เรียน ที่ Academy of Art ที่ ซา นฟ รานนี่”

“บ้า…บ้า อย่า มา โทษ พวก ฉัน นะ ยะ” เพื่อน ทั้ง สอง เอ่ย ขึ้นพร้อมกัน

แล้วถอย หลัง กรู ด เหมือน กำลัง เรียน การ แสดง กัน อยู่ ชัญญา นุช หัวเราะคิกๆ

แล้ว ว่า

“ฉัน ไม่ ได้ โทษ แก สอง คน หรอก…มี แต่ จะ ขอบใจ ที่ พวก แก ทำให้ ฉันกล้า

แหก กฎ ของ พ่อ แม่ และ เพราะ แบบ นี้ แหละ ฉัน ถึง ต้อง เรียน ไว้ ทั้ง ตกแต่ง

ภายนอก และ ภายใน ถ้า ถูก พ่อ แม่ ด่า จะ ได้ บอก ท่าน ว่า ฉัน เรียนมาเพื่อ ดูแล

ทั้ง โรงแรม รีสอร์ต และ ห้าง สรรพสินค้า เรียน มา แบบ ลงมือ ทำ ไม่ ใช่ แบบ นั่ง

โต๊ะ ชี้นิ้ว สั่ง”

เธอ พูด กับ เพื่อน เหมือน ซ้อม อธิบาย เหตุผล ทั้งหมด ที่ เธอ ตัดสินใจ เรียน

ใน สิ่ง ที่ เธอ ชอบ…เมื่อ ถึง เวลา ที่ พ่อ แม่ รู้ ว่า เธอ ใช้ เวลา ๔ ปี กับ การ เรียนปริญ-

ญาตรี อีก ใบ หนึ่ง ไม่ ใช่ ปริญญาโท ด้าน บริหาร ธุรกิจ อย่าง ที่ พ่อ แม่ คาด หวัง

“เอ้ อ… ที่ วิ่ง มา หา แก เนี่ย จะ มา บอก ว่า เ ที ยร์ เขา ฝาก ฉัน มา บอก แก ว่า เย็นนี้

เขา ชวน เพื่อน ใหม่ สอง คน ไป ปาร์ตี้ ที่ ห้อง แก…แล้ว ฉัน กับ เอ็มม่า ก็ ว่า จะ ไป ด้วย”

ชัญญา นุช หน้า นิ่ว ขึ้น มา เล็กน้อย เมื่อ นึกถึง ธ รา เทพ ชาย หนุ่ม คน

พิเศษ ที่ เธอ ตัดสินใจ คบ เขา เป็น คน รัก เมื่อ ปี ก่อน หลังจาก ที่ เขา เพียรพยา-

ยาม มา นั่ง เฝ้า นอน เฝ้า เธอ อยู่ ที่ ห้อง เพื่อน ของ เขา ที่ อยู่ อพาร์ตเมนต์ เดียว กับ เธอ

ทั้ง นีร นุช และ มาณพ รรษ ไม่ค่อย ไว้ใจ ธ รา เทพ นัก นับ แต่ รู้ ว่า ชัญญานุช

ตัดสินใจ คบหา ชาย หนุ่ม ‘ติ สท์ แตก’ คน นี้ เพื่อน ทั้ง สอง ก็ ทำตัว เป็นพี่เลี้ยง ที่

แสน ดี มา แทรก กลาง ระหว่าง ธ รา เทพ กับ ชัญญา นุช บ่อยๆ

‘บอก ตรงๆ ว่า ฉัน กลัว หมอ นี่ ทำให้ แก เสียใจ นะ ชัญญ่า ฉัน กับ นังเอ็มม่า

เลย ขอ แทรก กลาง’

‘ก็ ไม่ ได้ ว่า อะไร ซะ หน่อย มี ปาร์ตี้ เมื่อ ไหร่ ฉัน ก็ ชวน แก สอง คน อยู่ แล้ว’

ชัญญา นุช เคย บอก อย่าง นั้น เพราะ เธอ เอง ก็ ไม่ ได้คิด อยาก จะ มี เวลาเป็น

ส่วนตัว เพื่อ จะ หวาน ชื่น กับ คน รัก…เธอ รู้สึก ว่า ตัวเอง ยัง ไม่ ได้ รัก ธ ราเทพ มาก พอ

ที่ จะ ให้ เขา อิงแอบ แนบ ชิด เธอ ได้

“โอเค นะ ชัญญ่า ฉัน มา บอก แก ตาม ที่ เ ที ยร์ บอก…แค่ นี้ แหละ” นีรนุช

บีบ ต้น แขน เพื่อน เบาๆ

“มี โทรศัพท์ ทำไม เขา ไม่ โทร. มา หา ไม่ คิด จะ ขอ อนุญาต เจ้าของ ห้อง

หน่อย เห รอ ว่า จะ มี ปาร์ตี้ ฉัน ยินดี มั้ย และ เพื่อน ใหม่ ของ เขา น่ะ เป็น ใคร ฉัน

รู้จัก หรือ เปล่า…แหม…คิด อะไร ไป เอง ตลอด เลย เ ที ยร์ เนี่ย” ชัญญา นุช อุบอิบ

“จริง…ฉัน เคย บอก แก แล้ว ใช่ มั้ย ว่า ฉัน กับ เอ็มม่า ไม่ค่อย โอเค กับหมอนี่”

“นังนี ร่า เอา ฉัน ไป อ้าง เพื่อ ตัวเอง หรือ เปล่า ยะ ฉัน ไม่ ได้ รังเกียจเขานะ

ถ้า ยัยชัญญ่า เผลอ ฉัน สอย เขา มา เคี้ยว เล่น แน่ๆ” มาณพ รรษ พูดกลั้วหัวเราะ

นีร นุช ตี แขน เพื่อน หนุ่ม ใจ สาว แล้ว ดุ ว่า

“พูด มาก น่า เอ็มม่า ดู ซิ เพื่อน คิ้ว ผูก โบ แล้ว…มี อะไร หรือ เปล่า ชัญญ่า”

“เปล่า…ไม่ มี อะไร…โอเค ตาม นั้น แหละ ฉัน เลิก หก โมง ใคร จะ หิ้วกับข้าว

อะไร ก็ หิ้ว ไป นะ แล้วไป อุ่น ที่ ห้อง ฉัน”

“อ้าว เมื่อ เดือน ก่อน ไมโครเวฟ เธอ เสีย นี่” นีร นุช ถาม

“ฉัน เพิ่ง ซื้อ เครื่อง ใหม่ เมื่อ วาน นี้ เอง”

“อุ๊ย เป็น แม่บ้าน แม่ เรือน นะ ยะ เพื่อน ฉัน”

“พูด มาก น่ะ… โอเค นะ แล้ว เจอ กัน”

ทั้ง สาม แยกย้าย จาก กัน ชัญญา นุช ยัง ต้อง เดิน ไป อีก ไกล กว่า จะ ถึงสถานที่

เรียน ภูมิ สถาปัตย์ ระหว่าง ทาง เธอ นึก จะ โทรศัพท์ คุย กับ พ่อ แม่ ที่ เมือง ไทย แต่

พอ มอง นาkิกา ข้อ มือ ของ ตัวเอง แล้ว ก็ เปลี่ยนใจ

“อืม… ที่ เมือง ไทย…ป่านนี้ คุณ พ่อคุณ แม่ คง หลับ ไป แล้ว…เอา ไว้ ค่อย คุย

ดี กว่า”

* * *

ถนน ลา เ วน เวิร์ท ซึ่ง หัน หน้า เข้าหา อ่าว ซา นฟ ราน ซิ สโก นั้น มี อพาร์ตเมนต์

หลาย แห่ง เพราะ ย่าน นี้ เป็น ย่าน ที่ นัก ศึกษา ต่าง ชาติ มัก จะ มา พัก อาศัยใกล้

สถาบัน การ ศึกษา ราคา อยู่ ใน ระดับ กลางๆ ไม่ แพง นัก

อ พา ร์ตเมนต์ สไตล์ เอ็ด เวอร์เดี้ยน ที่ ชัญญา นุช มา เช่า อยู่ นั้น ขึ้นชื่อ ว่ามี

นัก ศึกษา จาก เมือง ไทย ที่ ฐานะ ค่อนข้าง ดี มา เช่า อยู่ หลาย คน ที่ เธอ เคยรู้จัก และ

ทักทาย กัน บ้าง คือ ช นัย ชนม์ ไตร พัน พง ศ์ ทายาท เจ้าของ ธุรกิจโรงแรมห้าง

สรรพสินค้า และ รีสอร์ตระดับ แถว หน้า ของ ไทย

ธ รา เทพ เป็น ชาย หนุ่ม รูปร่าง โปร่ง บาง เขา อยู่ ใน ชุด ที่ ค่อนข้าง มอมแมม

ผม เผ้า หนวด เครา ยาว รุงรัง เหมือน ไม่ ได้ อาบ น้ำ สระ ผม มา หลาย วันมือ ข้าง หนึ่ง

ถือ งาน ปั้น สูง ขนาด หนึ่ง ฟุต อีก ข้าง หนึ่ง ถือ ถุง อาหาร ยืน พิง รั้ว ที่ สูง แค่ เอว

อย่าง อ่อน แรง

พอ ชัญญา นุช เดิน มา ถึง เขา ก็ ต่อว่า ทันที

“ทำไม กลับ มา ช้า จัง เลย ชัญญ่า ผม ยืน รอ อยู่ ตั้ง เกือบ ชั่วโมง แล้ว นะ

เหนื่อย จะ แย่” สีหน้า แวว ตา เขา บ่ง บอก ว่า หงุดหงิด มาก

“ก็ คุณ นัด หก โมง” ชัญญา นุช ตอบ กลับ ด้วย น้ำเสียง ที่ พยายาม สะกดกลั้น

ความ ไม่ พอใจ ไว้

“ผม มา ตรง เวลา นะ”

“ฉัน หมาย ถึง…ฉัน เลิก เรียน หก โมง ครึ่ง กว่า จะ เดิน มา ถึงที่ นี่ก็เกือบ

ชั่วโมง…เหนื่อย เหมือน กัน นะ…แล้ว ไหน ล่ะ เพื่อน ของ คุณ และ เพื่อน ของฉัน”

“อ้าว…นี ร่า กับ เอ็มม่า จะ มา จอยน์ ปาร์ตี้ กับ เรา เห รอ” เขา ชัก สีหน้า ไม่

พอใจ ขึ้น มา อย่าง เห็น ได้ ชัด

“ก็ คุณ เป็น คน ฝาก สอง คน นั้น มา บอก ฉัน เขา ก็ ต้อง คิด ว่า มา จอยน์ ได้

น่ะ ซี่”

“เขา มา ทุก ครั้ง ที่ ผม มา” เขา เอ่ย น้ำเสียง กระด้าง แวว ตา ขุ่น ขวาง

ชัญญา นุช สุด จะ ทน เก็บ อาการ เธอ จึง ถาม กลับ ไป เสียง ดัง แสดงความ

ไม่ พอใจ บ้าง

“แล้ว ทำไม เห รอ คุณ ไม่ อยาก ให้ เพื่อน ฉัน มา ร่วม ปาร์ตี้…แล้ว คุณถาม

ฉัน สัก คำ มั้ย ว่า วัน นี้ ฉัน ยินดี ให้ คุณ ชวน เพื่อน คุณ มา ปาร์ตี้ ที่ ห้อง ฉัน หรือ เปล่า

…ฉัน เรียน หนัก มาก ใกล้ สอบ แล้ว งาน ฉัน เยอะ แล้ว ฉัน ก็ เหนื่อย มาก”

“ผม ก็ เหนื่อย หิว ง่วง…ไม่ ได้ นอน มา สาม วัน แล้ว” เขา เริ่ม งอแง

“ทำ อะไร อยู่ ล่ะ แล้ว ทำไม ไม่ กลับ ห้อง คุณ แล้ว ก็ พักผ่อน ให้ หายเหนื่อย

หาย ง่วง แล้ว ค่อย มา เจอ กัน”

“โธ่…ชัญญ่า ทำไม ต้อง ดุ ด้วย ล่ะ ก็ งาน ปั้น ชิ้น นี้ น่ะ ซี่” เขาอวด

ชัญญา นุช มอง รูป ปั้น ที่ มี ใบหน้า ละม้าย คล้าย เธอ

“ใคร เอ่ย…ใช่ ผู้หญิง ที่ ชื่อ ชัญญา นุช มั้ย นะ” เขา เริ่ม อารมณ์ ดี ขึ้น

“เ ที ยร์… คุณ ปั้น ฉัน ส่ง อาจารย์ เห รอ” ชัญญา นุช ทั้ง ตื่นเต้น และ งุนงง

และ ขำ ความคิด ของ เขา

ธ รา เทพ ยิ้ม กว้าง และ ว่า

“ผม อยาก จะ เซอร์ไพรส์ คุณ ก็ เลย ปั้น รูป คุณ ส่ง ไง…นี่ ดู จาก ภาพถ่ายนะ

ยาก แต่ ก็ โอเค…ผม ทำ เสร็จ แล้ว ได้ คะแนน แล้วด้วย”

“อ้าว…แล้ว ไม่ เก็บ ไว้ ที่ คณะ เห รอ”

“อาจารย์ เขา จะ เลือก ไป เก็บ ไม่ เอา ทุก ชิ้น หรอก…ส่วน อัน นี้ อาจารย์ ก็

เลือก นะ…แต่ ผม ขอ คืน เพราะ ผม ตั้งใจ เอา มา ให้ ชัญญ่า”

“อืม… ต้อง ลง สี อีก มั้ย เนี่ย” เธอ มอง ภาพ ดิน สี เหมือน เปลือก ไข่ ไก่

“แน่นอน วัน นี้ เอา มา อวด ชัญญ่า ก่อน ไง เดี๋ยว ผม จะ ให้ เวลา กับ การทำ สี

เก็บ รายละเอียด อีก หน่อย…ผม มี หมวก เก๋ๆ อยู่ ใบ หนึ่ง แล้ว ก็ สร้อยมุกสวย

มาก ผม จะ ใส่ ให้ รูป ปั้น นี้ ด้วย”

“มัว แต่ ทุ่มเท ทำ งาน นี้ เดี๋ยว งาน ชิ้น อื่น ก็ ไม่ เสร็จ เรียน ไม่ จบ กันพอดี”

“โอ๊ย…ก็ ไม่ ได้ อยาก รีบ จบ หรอก เรียน ไป เรื่อยๆ ความรู้ จะ ได้ แน่นๆ ไง

งาน ชิ้น ไหน ไม่ อยาก ทำ ฝืน ใจ ทำ มัน ก็ ออก มา ไม่ ดี ไม่ สวย ไม่ ได้ อารมณ์ไม่มี

ชีวิตชีวา ผม จะ ไม่ ทำ งาน เพื่อ เกรด หรือ เพื่อ เงิน…ผม จะ ทำ ด้วย จิต วิญญาณ”

เขา ฟุ้ง เหมือน คน ขี้ โม้

“เ ที ยร์… ทำไม คุณ ไม่ คิด จะ รีบ เรียน ให้ จบ รีบ กลับ เมือง ไทย ล่ะ คะ”

“ผม กะ ว่า อีก สอง สาม ปี โน่น แหละ…ชัญญ่า ล่ะ จบ แล้ว จะ ต่อ โทบริหาร

ธุรกิจ ตาม ที่ทาง บ้าน สั่ง หรือ เปล่า…ใน เมื่อ สาม สี่ ปี ที่ ผ่าน มา ก็ เรีย นอ ย่าง ที่ ตัวเอง

ชอบ แล้ว”

“โห… เรียน ต่อ โท บริหาร ไม่ ไหว หรอก เ ที ยร์… เหนื่อย…มา เรียน สี่ ปี ไม่-

ได้ ทำ ตาม คำสั่ง ที่ บ้าน เลย…มัน นาน เกินไป แล้ว กลับ ไป ก็ ยัง ไม่ รู้ จะ โดนว่าหนักหนา

สาหัส ขนาด ไหน”

“Don’t worry be happy นะ ครับ ที่รัก…อะไร ยัง ไม่ เกิด ก็ อย่า เพิ่งไป

กังวล มัน…ว่า แต่ ชัญญ่า คิด ว่า จบ แล้ว จะ กลับ เลย ใช่ มั้ย”

“ก็….คง ต้อง กลับ ไป สารภาพ กับ พ่อ แม่ ก่อน แล้ว ค่อย กลับ มา รับปริญญา”

“ไม่ คิดถึง ผม เลย เหรอ…ใจ ชัญญ่า คง บิน ปร๋อ ไป ถึง เมือง ไทย แล้ว…ใจร้าย”

เขา โอด เสียง อ่อยๆ

“แหม…เ ที ยร์ ใคร ว่า ไม่ คิดถึง ล่ะ แค่ ฉัน คิด ว่า จะ ต้อง ปล่อย คุณ ไว้ ที่ นี่ เพื่อ

เรียน ตาม หลักสูตร ให้ ครบ ฉัน ก็ หนักใจ แล้ว นะ คุณ เรียน อยู่ ปี สี่ แต่ เกรด แค่ ปี สอง

…อีก นาน แค่ ไหน กว่า จะ จบ”

“เรียน ศิลปะ ไม่ ต้อง รีบ ร้อน ไม่ ต้อง มี เป้าหมาย ที่ ปริญญา ก็ได้…ผม มา

เรียน เพราะ ผม อยาก เรียน ถ้า อยู่ๆ ผม คิดถึง ชัญญ่า จน ทน ไม่ ไหว ผม ก็ อาจจะ

หยุด เรียน บิน กลับ เมือง ไทย ก็ได้”

“กลับ ไป แต่งงาน เห รอ คะ” ชัญญา นุช ลอง หยั่ง ความรู้สึก ที่ เขา มี ต่อ เธอ

“หื มม์…ผม ว่า ชัญญ่า คง ยัง ไม่ ได้คิด เรื่อง นี้ หรอก…ใช่ มั้ย” เขา รีบ โยน

มา ให้ เธอ ตอบ แล้ว พูด ต่อ

“ธุรกิจ พัน ล้าน ของ ตระกูล คุณ ใคร จะ สาน ต่อ ล่ะ ครับ ถ้า คุณ แต่งงาน”

“แสดง ว่า คุณ ก็ ไม่ ได้คิด เรื่อง ธุรกิจ ของ ฉัน”

“สมบัติ ของ ตระกูล คุณ ผม ไม่ คิด อยาก แตะต้อง อยู่ แล้ว”

“จริง สิ ตระกูล ผู้ดี เก่า คง ไม่ ชอบ ทำ ธุรกิจ”

“บ้า ตระกูล ผู้ดี เก่า อะไร ล่ะ แค่ พ่อ กับ แม่ ได้ รับ มรดก ที่ดิน จาก ต้นตระกูล

เลย มี สวน ยาง สวน ปาล์ม เยอะ แค่ นั้น แหละ ผม ก็ ยัง ไม่ ได้คิด ว่า จะ ลง ไป แบ่ง

เบา ภาระ หรอก นะ”

ชัญญา นุช รู้สึก ผิดหวัง เล็กน้อย กับ ความ ไม่ กระตือรือร้น ของ เขา แต่ ก็ พูด

ออก มา ไม่ ได้ เพราะ คน อารมณ์ ศิลป์ อย่าง ธ รา เทพ เป็น พวก อ่อน ไหวโอนเอน

ง่าย ดัง ต้น อ้อ ล้อ ลม เข้าใจ ยาก เอาใจ ยาก ไม่ รู้ เวลา ไหน จะ อารมณ์ ดี เวลา

ไหน จะ ขุ่นใจ

 

          (โปรดติดตามต่อในฉบับเต็ม)