Heartache ผูกปมร้ายลวงหัวใจใส่ทำนองรัก

I don’t want this moment, to ever end,

Where everything’s nothing, without you

I’ll wait here forever just to, to see your smile,

‘Cause it’s true, I am nothing without you

ผมไม่เคยอยากให้มันจบลง ทุกอย่างไม่เหลืออะไรเมื่อไม่มีคุณ

ผมจะรออยู่ตรงนี้เสมอ เพียงเพื่อได้เห็นรอยยิ้มของคุณ

เพราะมันเป็นความจริง...ผมไม่เหลืออะไรเมื่อไม่มีคุณ

I want you to know, with everything I won’t let this go.

These words are my heart and soul

I’ll hold on to this moment you know,

‘Cause I’d bleed my heart out to show,

That I won’t let go

ผมอยากให้คุณรู้ ผมจะไม่ปล่อยให้ทุกอย่างมันผ่านไป

คำพูดเหล่านี้คือหัวใจและวิญญาณ

ผมจะรอจนกว่าจะถึงตอนนั้นที่คุณรับรู้

หรือจะให้ควักหัวใจออกมาให้ดู ผมจะไม่ปล่อยให้มันผ่านไป

-Prologue-

An evil will burnt victim’s heart!

“เลวร้ายมาก! บอกฉันมาว่านี่ไม่ใช่เรื่องจริงหรอกใช่มั้ย”

ฉันยกมือขึ้นตีหน้าผากและหาทางสยบเสียงกรีดร้องที่ดังก้องอยู่ในใจ โอเค...ฉันไม่รู้ว่าจะอธิบายออกไปยังไง และบอกได้แค่ว่ามันเป็นเรื่องบ้าบอที่สุดเท่าที่เคยเจอมา ฉันเหลือบตาไปมองผู้ชายที่ยังคงนอนทอดกายอยู่บนเตียงเดียวกันในสถานที่ที่มันไม่ใช่ทั้งห้องพักของฉันหรือคอนโดฯ ของหมอนี่..แต่เป็นในโรงแรม!

โรงแรมที่ฉันไม่รู้ว่าตัวเองมาโผล่อยู่ที่นี่ได้ยังไง ในสภาพที่ เอ่อ...เกือบจะเปลือยเปล่าด้วยกันทั้งคู่!

“ตอบฉันมาสิชเวจงฮุน! นี่ฉันกำลังพูดอยู่กับนาย”

“...” เงียบ ไม่มีเสียงตอบกลับอะไร จะมีก็แค่หมอนี่ขยับตัวลุกขึ้นมานั่งหันหน้าไปอีกทางหนึ่งแล้วหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบ!

ร่างสูงที่นั่งหันหลังให้และทำเหมือนไม่เห็นฉันอยู่ในสายตา ทำเอาฉันอยากจะกรีดร้องออกมาด้วยความทรมานใจแล้วกระโจนไปฝากรอยเล็บเข้ากับแผ่นหลังขาวๆ ของเขาที่อยู่ในสภาพท่อนบนเปลือยเปล่า และฉันจะต้องทำมันไปแล้วแน่ๆ เพราะเห็นรอยเล็บของตัวเองประทับอยู่บนแผ่นหลังนั้นอยู่ก่อนหน้า

แต่ยังไงซะ...ฉันก็ไม่ชอบให้ใครหันหลังให้ โดยเฉพาะในสถานการณ์ที่ต้องการคำตอบอยู่แบบนี้

ฉันไม่รู้ว่านี่มันเกิดเรื่องบ้าอะไร! ฉันกับหมอนี่รู้จักกันอย่างผิวเผินเท่านั้น...ฉันรู้แค่ว่าเขาเป็นมือกีตาร์ และเป็นเพื่อนสนิทกับแฟนฉันที่เป็นนักร้องนำของ ‘Immortal Skull’ วงดนตรีใต้ดินอันมีสัญลักษณ์เป็นรูปหัวกะโหลกแสนหยิ่งยโส เมินการเดบิวต์อย่างเป็นทางการ และพอใจเพียงแค่ได้แสดงในไนต์คลับอย่างที่เป็นอยู่

ฉันไม่รู้เลยว่าก่อนหน้านี้มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นบ้าง ทำไมพอฟ้าสางถึงได้ลืมตาตื่นขึ้นมาในโรงแรมและนอนอยู่บนเตียงเดียวกันกับเขาที่เป็นเพื่อนสนิทของแฟน แถมหมอนี่ก็ยังคงเงียบ...เป็นเป่าสาก!

“นายคงไม่ได้...ทำอะไรฉันหรอกใช่มั้ย”

หวังว่าคำตอบของหมอนี่ที่เอาแต่นั่งอัดควันบุหรี่เข้าปอดอยู่จะฟังเข้าหูฉันบ้าง คงดีกว่าการให้ฉันเดาเรื่องต่างๆ ไปเองโดยไม่รู้อะไร จริงอยู่...มีหลายครั้งที่นางเอกลืมตาตื่นมาให้ห้องนอนเดียวกันกับผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้ และขี้ตู่ไปเองว่าถูกทำมิดีมิร้าย แน่นอน...ฉันจะไม่มีวันเป็นแบบนั้น ฉันจะคาดคั้นเอาให้ได้ว่าเขาไม่ได้แตะต้องฉันแม้แต่ปลายเล็บ และไม่ได้ทำอะไรอย่างที่ฉันเข้าใจ!

“เธอจำเรื่องเมื่อคืนไม่ได้บ้างเลยรึไง” หมอนี่ตอบฉันด้วยคำถามพร้อมกับตวัดนัยน์ตาสีเทาเหลือบดำคู่สวยจ้องมองมา ปลายนิ้วเรียวยาวของเขาคีบบุหรี่ออกจากปากก่อนจะพ่นควันขาวฟุ้งทางลมหายใจ จนฉันได้แต่หลับตาปี๋และกลั้นหายใจไม่อยากรับฟังอะไรต่อไปให้รู้สึกแย่มากกว่านี้ “ถ้าจำไม่ได้...งั้นฉันจะบอกให้อีกที”

จงฮุนยื่นมือมาจับไหล่ของฉันซึ่งยังคงห่อร่างตัวเองเอาไว้ใต้ผ้าห่มผืนหนา จากนั้นก็ออกแรงผลักให้ฉันลงไปนอนอีกครั้งจนผ้าปูที่นอนยับยู่ยี่ ก่อนที่ริมฝีปากบางสวยของเขาจะขยับตามลงมากระซิบเป็นคำพูดอยู่ใกล้ๆ อีกทั้งยังขบเม้มใบหูในแบบที่มันจะทำให้ฉันคลั่งตายซะให้ได้ด้วยท่าทางไม่สบอารมณ์เท่าไหร่

“หยุดนะ! นี่นายจะทำบ้าอะไร ฉันเป็นแฟนของชินกิ เพื่อนรักของนายนะ!”

“แฟนเหรอ แล้วไง ฉันต้องแคร์อะไรในเมื่อตอนนี้เธอเป็นของฉัน ส่วนหมอนั่นเป็นแค่แฟน”

“มะ...ไม่จริงเด็ดขาด! นี่ฉันตกเป็นของคนป่าเถื่อนอย่างนาย มะ...ไม่ใช่!”

“ไม่ต้องมองฉันแล้วทำหน้าเหมือนเสียใจอะไรนักหนา ฉันไม่ได้บังคับขู่เข็ญเธอมา แต่เธอนั่นแหละที่เต็มใจ” หมอนี่ยังคงกล่าววาจาทำร้ายฉันอยู่ต่อไป แถมริมฝีปากบางเฉียบมีเสน่ห์อย่างร้ายกาจของเขาก็ยังคงไม่เลิกมาป้วนเปี้ยนวนเวียนอยู่ใกล้กับใบหูของฉัน ก่อนที่มันจะลามเลื้อยลงมายังต้นคอและขบกัดทิ้งร่องรอยอันน่ารังเกียจเอาไว้!

“ถ้าจำเรื่องทั้งหมดไม่ได้ ฉันจะทบทวนให้ฟังว่าเธอเป็นคนมาเสนอตัวให้ฉันเอง”

“ไม่จริง! ฉันไม่ได้ทำแบบนั้น”

“เธอบอกว่าอยากนอกใจชินกิ อยากทำให้หมอนั่นเจ็บปวดที่สุด ให้ฉันช่วยเธอที”

“ฉันยอมรับว่าเมื่อคืนอาจจะพูดออกไปแบบนั้น แต่มันก็ไม่ใช่ให้นายมา...โธ่โว้ย! ฉันเกลียดนาย”

“แค่คำพูดว่า ‘เกลียด’ จากผู้หญิงอย่างเธอ ฉันไม่จำเป็นต้องสนใจ ฉันก็แค่ช่วยเธอ...ในวิธีของฉัน”

“ถ้านายจะเรียกการกระทำแบบนั้นว่าช่วย ขอบอกเลยว่าไม่ใช่ นายทำร้ายฉันชัดๆ!”

“ทำร้ายงั้นเหรอ! เจ็บปวดรึไง...ถ้าเจ็บปวดแล้วเมื่อคืนเธอครวญครางเรียกชื่อฉันทำไม”

“ไอ้...!” ให้ตายเถอะ! จบสิ้นกันไปเลยกับชีวิตของฉัน

ไม่รู้เลยว่าจะจัดการกับฝันร้ายที่มันเกิดขึ้นจริงได้ยังไง! ไม่อยากเชื่อเลยว่าผู้ชายคนแรกที่ได้แตะต้องร่างกายของฉันเป็นไอ้หมอนี่! เป็นคนที่ฉันแทบจะไม่รู้จักตัวตนที่แท้จริงของเขา และเราเคยเจอหน้ากันแค่ไม่เกินสามครั้ง! ฉันตกเป็นของเขา! ฉันตกเป็นของเพื่อนรักของแฟนที่ฉันเพียงเพราะอารมณ์ชั่ววูบอยากดัดนิสัยเจ้าชู้ให้ชินกิรู้สึกหึงหวงฉันมากกว่านี้โดยไม่ทันคิดเลยว่ามันจะกลายเป็นปัญหาหนักที่ฉันไม่รู้จะแก้ตัวกับทุกอย่างและเผชิญหน้ากับความจริงได้ยังไง!

ชเวจงฮุน..ไอ้ผู้ชายสารเลว! ฉันเกลียดนาย

1

As the nightmare comes to life.

ทำไงดี...ใครก็ได้บอกทีว่าฉันควรจะทำยังไง...

ฉันได้แต่สบถถ้อยคำเดิมซ้ำๆ ให้ดังก้องอยู่ในใจ โดยที่ร่างกายอยากจะแสร้งทำเป็นไม่รับรู้อะไรและหลับตาลงไม่สนใจสิ่งใดในโลก... บอกตรงๆ ฉันยังมึนงงมากกว่าจะหาคำตอบให้กับตัวเองได้ไม่ว่าจะเป็นเรื่องใด โดยเฉพาะกับเรื่องที่เพื่อนสนิทของฉันกำลังพร่ำถามอย่างไม่ลดละ

“นี่ฮเยมิน! จะมัวนั่งแฮงก์อีกนานมั้ยฮะ เมื่อคืนก็หายไปเลยนะ ฉันโทรตามแทบตายแกก็ไม่รับสาย”

เสียงพร่ำบ่นของฮันจีอา..เพื่อนสนิทเพียงคนเดียวในมหา’ลัยทำให้ฉันต้องเงยหน้าที่ศีรษะหนักอึ้งจนไม่อยากเสวนากับใครขึ้นมา ชื่อของฉันคือ ‘ฮวางฮเยมิน’ เป็นนักศึกษาคณะรัฐศาสตร์ สาขาการระหว่างประเทศ ชั้นปีที่สาม และฉันน่าจะโตพอที่จะไม่ต้องให้ใครมาถามซ้ำซากหรือควบคุมความประพฤติในเรื่องที่ฉันไม่อยากได้ยินที่สุดในตอนนี้ นั่นก็คือฉันหายไปไหน และเกิดอะไรขึ้นบ้างระหว่างที่ไม่มีใครติดต่อได้

“อย่าบอกนะว่าเมื่อคืนแกแอบหนีไปดูชินกิร้องเพลงที่ไนต์คลับจริงๆ น่ะ”

สีหน้าของจีอาดูตกตะลึงกับคำถามที่ตัวเองเป็นคนตั้งอยู่มากเอาการ เพื่อนตัวเล็กขยับเข้ามารั้งท่อนแขนของฉันที่พยายามจะฟุบหน้าหลับลงกับโต๊ะไม้ในโรงอาหารให้ขยับลืมตาขึ้นมามองเธออย่างเหนื่อยหน่าย

ฉันไม่มีคำตอบอะไรให้ เพราะคำถามของยัยนี่มันมีคำตอบในตัวอยู่แล้วทุกอย่าง

เมื่อคืน...ฉันไปโผล่อยู่ในไนต์คลับจริงดังว่า และไปเจอกับเรื่องราวเลวร้ายสุดๆ มาจนอยากจะหยิกตัวเองแรงๆ แล้วตะโกนว่ามันเป็นแค่ฝัน แต่เชื่อเถอะว่าฉันคงไม่กล้าทำแบบนั้น เพราะสิ่งที่ตามหลอกหลอนฉันยิ่งกว่าฝันก็คือคำพูดอะไรต่อมิอะไรของผู้ชายคนเดียวที่ฉันเจอในวินาทีที่ลืมตา

เรื่องทั้งหมดมันเกิดขึ้นเพราะความผิดพลาดทั้งนั้นล่ะ...ความผิดของฉันคือดันใจอ่อนยอมไปไนต์คลับตามคำขอของแฟนที่คบกันอยู่อย่าง ‘ควอนชินกิ’ ฉันกับเขารู้จักกันมานานและคบหาดูใจกันมาได้เกือบปี แน่นอนว่าคำพูดเพียงไม่กี่คำที่เขาบอกว่าอยากฉันไปเป็นกำลังใจในไลฟ์ครั้งแรกหลังจากออดิชั่นเข้าไปเป็นเป็นส่วนหนึ่งของวงดนตรีร็อกแบนด์ใต้ดินอย่าง ‘Immortal Skull’ ซึ่งฉันเองก็พอจะได้ยินจากทุกคนรอบข้างอยู่ว่าพวกเขา ‘ดัง’ และเป็นที่ยอมรับมากพอๆ กับวงดนตรีอาชีพที่เดบิวต์มาแล้วหลายปี ย่อมไม่มีทางที่ฉันจะปฏิเสธได้

‘Immortal Skull’ คือวงดนตรีร็อกที่ชินกิอยากจะเข้าไปมีส่วนร่วมมากที่สุด ด้วยเหตุผลที่ว่าเพื่อนสนิทสมัยเด็กของเขาเป็นมือกีตาร์และหัวหน้าวงอยู่ และบุคคลที่ว่านั่นแหละก่อกรรมทำเข็ญกับฉันเอาไว้...

ถ้าหากยังจำกันได้ คงไม่ลืมใช่ไหมว่าเมื่อเช้าฉันตื่นขึ้นมาในโรงแรมพร้อมกับใคร และคนคนนั้นบอกว่าฉันเป็นคนมาเสนอตัวให้เองเพราะอยากนอกใจชินกิ!

บางที...นี่อาจจะเป็นเรื่องเข้าใจผิดกันไปหมดแล้วที่หมอนี่กล้าลากฉันเข้าโรงแรมเพียงเพราะคำพูดไม่กี่คำของผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งกำลังเสียใจกับการเห็นแฟนตัวเองไปกอดจูบลูบคลำกับสาวสวยฮอตคนหนึ่งต่อหน้า และผู้หญิงคนนั้นก็ดันงี่เงาตีโพยตีพายไปว่ากำลังถูกนอกใจ ทั้งที่เห็นชัดเจนอยู่แล้วว่าท่าทางของชินกิไม่ได้ดูยินยอมพร้อมใจและเหมือนตกอยู่ในสถานการณ์จำเป็นมากกว่า

แต่ยังไงซะ ทุกอย่างก็เป็นความผิดของหมอนั่นอยู่ดี!

ชินกิผิดที่ทำให้ฉันรู้สึกเหมือนโดนนอกใจจนแทบจะกลายเป็นบ้า ทำให้ฉันต้องเสียท่าไปขอร้องอีตามือกีตาร์หน้านิ่งที่บังเอิญผ่านมาเห็นน้ำตาเข้าพอดี ไม่อยากเชื่อเหมือนกันว่าแค่การฉุดกระชากลากอีตา ‘ชเวจงฮุน’ ผู้ชายน่าโมโหที่สุดไปกินเหล้าด้วยกันจะกลายเป็นความผิดมหันต์ และฉันต้องจบลงที่เตียงนอนกับเขาเมื่อคืนนี้

ฉันพยายามอย่างมากที่จะตั้งสติและไม่ตีโพยตีพายออกไปให้ใครรู้พร้อมกับความรู้สึกผิดที่พรั่งพรูอยู่ในใจ

รู้ว่ามันเป็นเรื่องไม่น่าให้อภัย ฉันเลยตั้งใจจะเก็บเรื่องนี้เอาไว้เป็นความลับและไม่คิดจะบอกใครเด็ดขาด โดยเฉพาะกับแฟนที่แสนดีของฉัน ซึ่งตลอดระยะเวลาสามปีที่ผ่านมานั้น...เขาไม่เคยทำให้ฉันต้องรู้สึกพ่ายแพ้และผิดหวังอย่างหมดคราบมาก่อนเท่าครั้งนี้ นั่นทำให้ฉันคิดจะเอาคืนเพื่อให้เขารู้สึกหึงหวงซะบ้าง แต่มันกลับกลายเป็นความผิดพลาดหมด หนทาง ฉันยังคิดไม่ตกว่าตัวเองควรจะทำยังไงหากวันหนึ่งมีคนรู้เรื่องนี้ขึ้นมา โดยเฉพาะกับคนที่ฉันไม่อยากให้รู้ที่สุด...ควอนชินกิ...

“เอ...สงสัยฉันคงต้องกลับบ้านก่อนแล้วล่ะ ลางสังหรณ์ฉันบอกว่าวันนี้แกโดนดีแน่เพราะใครคนหนึ่งกำลังมา”

คำพูดของจีอาพร้อมกับท่าทางกระวีกระวาดรีบเก็บหนังสือกองมโหฬารของเจ้าตัวใส่กระเป๋าผ้าแบบสะพาย จากนั้นก็ลนลานลุกหนีจากโต๊ะในโรงอาหารที่เรามานั่งกันเป็นประจำ ทำให้ฉันต้องเงยหน้าขึ้นไปมองทางขวา เห็นสายตาของจีอากำลังยืนจับจ้องใครคนนั้นอยู่ก่อนจะหันมาลอบยิ้มให้ฉันเป็นการล้อเลียนอย่างร้ายกาจ

พระเจ้าไม่เคยเข้าข้างคนผิดอย่างฉัน อยากจะหนีออกไปจากตรงนี้เหมือนกันเมื่อเห็นว่าควอนชินกิกำลังเดินตรงเข้ามา...ในมือของเขามีกุหลาบสีแดงสดจัดเข้าช่อใหญ่ และรอยยิ้มสดใสก็มองเห็นได้จากที่ไกลๆ ตั้งแต่เขาก้าวลงมาจากรถโฟล์กคู่ใจ

“ไง พวกเธอเรียนเสร็จกันแล้วใช่มั้ย แล้วนั่น....จีอาจะไปไหนล่ะ ไม่นั่งด้วยกันก่อนรึไง”

เมื่อเห็นท่าทางเขินอายและเตรียมตัวชิ่งหนีไปเหมือนทุกที ชินกิที่

(ติดตามอ่านต่อได้ในฉบับเต็ม)