Exchange Stre รักแล้วไม่รับเปลี่ยนคืน

            Exchange store

มนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตพิเศษชนิดหนึ่ง

ที่มีความรู้สึกซับซ้อนกว่าสิ่งมีชีวิตทั่วไป

อยากได้อยากมีและไม่เคยพอใจในสิ่งที่ตนมี

บางคนยอมแลกทุกอย่างเพื่อให้ได้ในสิ่งที่ตนเองพอใจ

แล้วคุณล่ะ เคยมีความรู้สึกอยากนำสิ่งของอะไรไปแลกเปลี่ยน

เพื่อให้ได้สิ่งที่ดีกว่าเดิมหรือเปล่า

เราทำให้คุณได้...

 

1

ฉันเป็นผู้หญิงที่เหมือนถูกสาปให้โง่งมในความรัก

ฉันไม่รู้จักว่าความรักคืออะไร...เข้าใจเพียงแค่การมีคนรักก็เหมือนกับสิ่งของหรือเครื่องประดับอย่างหนึ่ง

ของเล่นคลายเหงา...ที่เบื่อเมื่อไรก็ทิ้ง

หรือ จะเอาไปแลกเปลี่ยนกับใครก็ได้...แต่สุดท้ายแล้ว ความรักไม่เป็นอย่างนั้น ความรักไม่ใช่สิ่งของที่จะเอาไปแลกเปลี่ยนเมื่อไรก็ได้...

เมื่อสาม วันที่แล้ว...ในขณะที่ฉันกำลังนั่งร้องไห้เพราะแฟนงี่เง่าของฉันเบี้ยวนัด และมารู้ทีหลังว่าเขาไปดูหนังกับรุ่นน้อง ก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาหาฉันพร้อมกับยื่นกระดาษแผ่นหนึ่งมาให้

สนใจจะแลกคนรักของเธอกับร้านของฉันมั้ย

หนึ่งประโยคกับดวงตาสีเขียวที่จ้องเข้ามาในดวงตาของฉัน...ราวกับสะกดจิต

สามวันต่อมา ฉันก็มาหาเธอซะแล้ว...

"บอกสาเหตุที่เธออยากแลกเปลี่ยนของชิ้นนี้มาสักสามข้อซิ"

"หนึ่ง ผู้ชายคนนั้นไม่ได้เรื่อง สอง เขาไม่ค่อยแคร์ฉันเท่าที่ควร สาม... เขาไม่เหมาะสมกับฉัน"

"เธออยากจะแลกเขาจริงๆ น่ะเหรอ"

หญิง สาวตรงหน้าถามยํ้าอีกครั้ง ดวงตาสีเขียวขุ่นมองมาทางฉันที่นั่งนิ่งอยู่ในห้องลี่เหลี่ยมเล็กๆ ก่อนจะระบายยิ้มที่ดูยังไงก็ร้ายกาจราวกับแม่มด...นิ้วมือเรียวสวยซึ่งไว้ เล็บยาวและทาสีดำสนิทกับชุดกระโปรงยาวสีดำนั้นเสริมให้เธอดูเหมือนหลุดมาจาก โลกเวทมนตร์เข้าไปใหญ่

ฉันลอบกลืนน้ำลายก่อนจะจ้องมองเธอกลับไปในห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆ ที่มีเพียงโต๊ะที่ฉันกับเธอนั่งคุยกันเพื่อตกลง 'ข้อแลกเปลี่ยน^, บางอย่าง... ทีแรกฉันไม่อยากจะเชื่อด้วยซํ้าไปว่าคำพูดของเธอนั้นมีน้ำหนักมากเพียงไร แลกเปลี่ยนแฟนงั้นเหรอ...มันช่างเป็นเรื่องที่ตลกและเหลือเชื่อซะเหลือเกิน ฉันนี่ก็บ้า บ้าจริงๆ ที่คิดจะแลกเปลี่ยนแฟนตัวเองกับใครก็ไม่รู้.. .ผู้หญิงตรงหน้าบอกฉันว่าเธอคือเจ้าของร้าน Exchange store ร้านค้าที่สามารถแลกเปลี่ยนสรรพสิ่งบนโลกได้ตามที่คุณต้องการ

คุณคงเคยแลกเปลี่ยนหนังสือกับเพื่อนใช่มั้ย...ร้านนี้ก็ประมาณนั้นแหละ

แต่ฉันไม่อยากจะคิดว่าเราสามารถแลกเปลี่ยนคนรักของเราได้ด้วย... ฉันไม่อยากจะเชื่อ และไม่คิดจะเชื่อด้วยสิ

แต่ลองดูก็ไม่เสียหายนี่ เพราะตอนนี้ฉันเบื่อแฟนที่แสนงี่เง่าของตัวเองจะแย่แล้ว!!

ฉัน พร้อมเสมอที่จะแลกเปลี่ยนเขากับอะไรก็ได้ กะละมัง ผงซักฟอก หรือโฟมล้างหน้า ขอเพียงให้ไอ้ผู้ชายเฮงซวยนั้นหายๆ ไปจากชีวิตของฉันก็พอ

"เขียนคุณสมบัติสามข้อของแฟนที่เธอต้องการ"

"แฟน ที่ฉันจะได้หลังจากแลกเปลี่ยนซอลงั้นเหรอ" ฉันถามยํ้าก่อนจะมองไปที่กระดาษสีขาวที่ผู้หญิงผู้มีดวงตาสีเขียวส่งมาให้ ฉันเขียนลงไปอย่างไม่คิดอะไรมาก สามข้อที่ฉันต้องการจากแฟนคนใหม่ที่เกิดจากการแลกเปลี่ยนก็คือ

หนึ่ง...หล่อ

สอง...เป็นสุภาพบุรุษ

สาม...ดีกว่าแฟนคนเก่าของฉัน

ฉัน ยื่นกระดาษแผ่นนั้นคืนให้แก่คนตรงหน้า เธอรับไปอ่านและไม่ได้พูดอะไรออกมา ความรู้สึกของฉันในตอนนี้คือว่างเปล่า...ใจหายนิดๆ เมื่อรู้ตัวว่าตัวเองกำลังทำอะไรลงไป

ฉันกำลังแลกเปลี่ยนแฟนตัวเอง โดยที่ฉันไม่รู้เลยว่าแฟนใหม่ของฉันจะเป็นอย่างไร ฉันกำลังทำเหมือนซอล...แฟน^,ที่ แสนห่วยแตกของฉันเป็นแค่สิ่งของที่คิดจะเอาไปแลกกับใครก็ได้ แต่สิ่งที่ฉันทำมันก็เป็นความพอใจของฉันนี่นา ฉันไม่สนใจ เพราะบางทีแฟนที่ฉันจะได้รับมานี่อาจจะทำให้ชีวิตฉันมันดีขึ้นกว่าเดิม

แฟนคนใหม่อาจจะเป็นคนที่คอยดูแลฉัน เป็นแฟนในฝันที่จะ ไม่ทำให้ฉันเสียใจเหมือนซอลก็ได้

แฟนคนนี้คงจะดูแลฉันดี ไม่ทำให้ฉันขายหน้า ใส่ใจฉัน รักฉัน...

"แล้วฉันจะได้ของแลกเปลี่ยนเมื่อไร"

"วันนี้"

คำตอบสั้นๆ จากคนที่เป็นเจ้าของร้านทำเอาฉันรู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก...มันอาจจะไม่เป็นไรมั้ง อาจจะเป็นแค่เรื่องขำๆ ก็เป็นได้

แต่ใบหน้าที่เรียบเฉยของเธอกำลังบอกฉันว่านี่ไม่ใช่เรื่องขำๆ

"เธอแลกเปลี่ยนเรียบร้อยแล้ว และฉันจะบอกข้อตกลงไว้ก่อนเลยนะ"

"ข้อตกลง?"

"ฉันจะไม่รับเปลี่ยนคืน ไม่ว่ากรณีใดๆ ทั้งสิ้น ยกเว้นเป็นความผิดของทางร้านเอง"

พอ พูดจบเธอก็ลุกขึ้นเดินออกไปจากห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆ นี้ โดยทิ้งกระดาษแผ่นนั้นวางไว้บนโต๊ะ ฉันมองความต้องการของตัวเองก่อนจะหัวเราะออกมาแผ่วเบา

คำถามข้อหนึ่งผุดขึ้นมาที่สมองของฉัน

เจอี้ เธอรู้จักความรักมากแค่ไหนกันนะ

ฉันตอบไม่ได้...

เจอี้ เธอคิดว่าความรักเป็นแค่สิ่งของเหรอ

ไม่รู้สิ...

ฉัน นิ่งไป ก้มหน้ามองฝ่ามือตัวเองที่กำอยู่บนตัก...สูดลมหายใจเข้า ก่อนจะผ่อนออกมาอย่างช้าๆ นี่ฉันกำลังทำบ้าอะไรอยู่ ฉันเอาแฟนตัวเองมาแลกที่ร้านบ้าบออะไรก็ไม่รู้...แต่มันก็คุ้มนะถ้าฉันจะ กำจัดคนแย่ๆ อย่างซอล

ผู้ชายที่ทรยศและมักชอบทำให้ฉันอับอาย

เขา ก็เหมือนกับสิ่งของที่คุณเบื่อแล้วแต่มันยังใช้การได้อยู่ จะทิ้งก็เสียดาย...เอาไปแลกเพื่อให้ได้ของที่ดีกว่า หรือจะเรียกว่าวิธีกำจัดสิ่งของที่ไม่ต้องการทางอ้อมก็ได้มั้ง

ตึก...ตึก

เสียง หัวใจของฉันเต้นถี่เมื่อรู้สึกว่าตัวเองกำลังได้ยินเสียงฝีเท้าของใครสักคน ก้าวเข้ามาใกล้ๆ กลิ่นนํ้าหอมดาร์กๆ เป็นสิ่งแรกที่ประสาทสัมผัสฉันรับรู้

"สวัสดี..." เสียงทุ้มๆ ทักขึ้น ฉันหันขวับไปมองก่อนลมหายใจสะดุดลง

ผู้ชาย ตัวสูงที่ยืนอยู่ตรงหน้าช่างเป็นคนที่หน้าตาดีมากๆ แต่ติดตรงที่เขาดูร้ายกาจไปหน่อย ฉันเงียบไป...ไม่ใช่เพราะความหล่อบัดซบของเขา หากแต่เป็นดวงตาคมกริบสีเฮเซลที่มองมาทางฉันนิ่งๆ อย่าบอกนะว่าผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าคือของที่ฉันได้รับแลกเปลี่ยน

รอย ยิ้มร้ายๆ นั่นปรากฏขึ้นบนใบหน้าคมคาย...เขาก้าวเท้าเข้ามาใกล้ๆ ฉันอย่างเชื่องช้า พอๆ กับหัวใจของฉันที่เต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ ไม่ใช่เพราะฉันหวั่นไหว แต่กำลังตื่นเต้นและตื่นตระหนก

"นายคือ..."

"ฉัน คือ...แฟนคนใหม่ของเธอไง" เขาฉีกยิ้มก่อนจะยื่นมือมาแตะที่แก้มฉันอย่างแผ่วเบา อยู่ดีๆ ฉันก็เกิดลางสังหรณ์ประหลาดกับผู้ชายคนนี้ ฉันก้าวถอยหลังอย่างหวาดกลัว

"ไม่ อยากจะเชื่อ" ฉันพึมพำ หากแต่เขากลับได้ยิน มือเลื่อนลงมาจับที่ไหล่ของฉัน ก่อนจะเอ่ยคำทักทายที่ทำให้ฉันรู้สึกแย่กับคนที่อ้างตัวว่าเป็นแฟนคนใหม่ของ ฉัน

"ต่อไปนี้ชีวิตของเธออยู่ในกำมือของฉัน"

“...”

"จำไว้ ถ้าแลกตัวฉันแล้วล่ะก็ ทางร้านจะไม่รับเปลี่ยนคืน!"

รอย ยิ้มร้ายระบายขึ้นมาบนใบหน้าของเขาอีกครั้ง...ก่อนที่เขาจะดึงมือฉันไปจับ แล้วบีบเบาๆ ความรู้สึกที่ถ่ายทอดผ่านดวงตาคมกริบคู่นั้นให้ความอึดอัดและกดดันอย่าง ประหลาด

แล้วใครจะรู้ว่า...ผู้ชายคนนี้เป็นคนที่ทำให้ชีวิตและทัศนคติทางความรักของฉันเปลี่ยนไป...ตลอดกาล

2

ฉัน มีแฟนคนหนึ่งชื่อว่า...ซอล ผู้ชายคนนั้นมักจะมาสายเสมอ เบี้ยวนัดฉันตลอด แล้วก็ไม่เคยที่จะทำตัวเป็นสุภาพบุรุษหรือคิดที่จะให้เกียรติฉันสักนิดเดียว

แต่ ต่อไปมันคงเป็นเพียงแค่อดีตที่แสนแย่เท่านั้นแหละ เพราะหลังจากนั้นฉันมีความเชื่อว่า...ชีวิตของฉันมันจะดีขึ้นกว่าเดิมเพราะ Exchange Store

ถึงแม้ว่าฉันจะเจอหน้า (ว่าที่) แฟนคนใหม่ที่ร้านพร้อมกับคำพูดคำจาแปลกๆ และท่าทีที่ร้ายกาจราวกับพ่อมดรวมร่างกับปีศาจ ถึงแม้ว่าการเจอกันครั้งแรก เขาจะทำให้ฉันตื่นตระหนก หวาดกลัว แต่เมื่อคิดไตร่ตรองดูดีๆ แล้ว ฉันคิดว่าแฟนที่ฉันเพิ่งไปแลกเปลี่ยนมานั้นท่าทางน่าสนใจไม่น้อย

ฉันมองกระดาษสมุดในมือที่ฉันจด 'สิ่งที่ฉันต้องการให้แฟนคนใหม่ของฉันทำ^,

1. เขาต้องทำให้ฉันเป็นผู้หญิงที่น่าอิจฉาที่สุดในโรงเรียน

2. เขาต้องเทกแคร์ฉัน ทำให้ฉันดูเหมือนเจ้าหญิง
3. เขาต้องเป็นแฟนที่เลิศที่สุดในโลก!

ตอน นี้ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนที่โหดร้ายและเห็นแก่ตัวสุดๆ ฉัน ไม่สนใจด้วยซํ้าว่าไอ้ร้าน Exchange store นั่นมาจากไหน ผู้หญิงดวงตาสีเขียวขุ่นคนนั่นเป็นใคร เป็นคนใช่มั้ย...หรือผู้ชายที่ฉันเอาซอลไปแลกมาจะมีนิสัยที่แท้จริงเป็น อย่างไร เพราะตอนนี้ฉันรู้สึกโล่งและสะอาดตาขึ้นมากมายเมื่อไม่เห็นซอล แฟนเก่าของฉันมาวนเวียนอยู่ใกล้ๆ

พูดตรงๆ เลยนะ ตอนนี้ฉันไม่ได้สนใจสักนิดเดียวว่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อเย็นวานเป็นไปได้ ยังไง...ตอนนี้ฉันสนใจแค่ว่าเมื่อไรฉันจะเจอหน้าแฟนคนใหม่ของฉันสักที เพราะว่าในหัวสมองของฉันกำลังจินตนาการภาพความรักที่แสนสมบูรณ์แบบ

"เมี้ยว" เสียงร้องของแมวตัวหนึ่งดังขึ้น ฉันก้มมองมันด้วยความรำคาญ

ฉันไม่ค่อยชอบแมวน่ะ...

ฉัน พยายามที่จะไล่มันไปไกลๆ แต่มันกลับหยุดยืนนิ่ง เงยหน้ามองฉัน ฉันใช้เท้าดันมันออกไป แต่ว่าแมวพันธ์สก็อตทิซโฟลด์สีเทาตัวนี้กลับหยุดนิ่ง ราวกับว่ามันกำลังโกรธที่ฉันบังอาจใช้เท้าเขี่ย มันจ้องหน้าฉันราวกับสะกดจิตให้ฉันเดินตามมันไป แล้วฉันก็บ้าที่เดินตามแมวตัวนั่นไปซะด้วยสิ

มันหยุดอยู่ที่สวนหลัง โรงเรียน...แค่ฉันคลาดสายตาจากมันเพียงเสี้ยววินาที พอหันมาอีกทีเจ้าแมวตัวนั้นก็หายไปซะแล้ว ทิ้งไว้แต่ความเงียบงัน

ลมพัดผ่านหน้าฉันวูบหนึ่งพร้อมกับความรู้สึกเหมือนใครสักคนเดิน เช้ามาใกล้ๆ

"สวัสดี ครับที่รัก" น้ำเสียงทุ้มๆ ที่ฟังแล้วทำให้หลงใหลไปชั่วขณะ กลิ่นนํ้าหอมที่ได้กลิ่นแล้วทำให้รู้สึกเหมือนกับว่าหัวใจกำลังเต้นแรงอย่าง ไร้เหตุผล

"นะ...นาย" เสียงฉันสะดุดลงเมื่อเจ้าของเสียงทุ้มค่อยๆ หมุนตัวฉันให้หันกลับมาเผชิญหน้ากับเขา เจ้าของดวงตาสีเฮเซลกับรอยยิ้มร้ายๆ ที่ค่อยๆ กรีดขึ้นมาบนใบหน้านั่น

ผู้ชายที่ Exchange store คนรักคนใหม่ที่ฉันไปแลกมานี่!!

ถึง ผู้ชายตัวสูงคนนี้จะอยู่ในยูนิฟอร์มของโรงเรียน แต่เขาก็ยังคงความลึกลับเหมือนเดิมไม่มีผิด ความรู้สึกกดดันหรือตื่นกลัวเวลาที่สบตากับเขาไม่ได้ต่างไปจากเมื่อวานนี้ เท่าไร

เขาหน้าตาดีมากกว่าซอลและนักเรียนโรงเรียนฉันหลายเท่า ดีจนฉันไม่รู้จะอธิบายออกมาอย่างไร ดีจนคุณอาจไม่คิดว่าเขาเป็นคน อาจเป็นซาตานร้ายในคราบเทพบุตรก็ได้ใครจะรู้...แต่ทว่าตัวเขากลับมีรังสี ความลึกลับและความร้ายกาจแฝงอยู่ รอยยิ้มที่เขาส่งมาให้ฉันราวกับรอยยิ้มร้ายๆ ของพ่อมดร้ายที่พร้อมจะสาปส่งให้ฉันค่อยๆ หมดลมหายใจ (มันรู้สึกแบบนั้นจริงๆ นะเวลาที่มองหน้าของเขา)

เพียงไม่กี่นาทีที่เรายืนมองหน้ากัน เสียงสัญญาณเตือนภัยในหัวสมองของฉันก็ร้องว่า ‘ผู้ชายคนนี้อันตราย^,

ฉันได้แต่ยืนนิ่ง ปล่อยให้เวลาผ่านไปอย่างเชื่องช้า

"ฉันซื่อเรซนะ บางทีเธอควรรู้จักชื่อแฟนคนใหม่เอาไว้"

"เรซ?"

เอา ล่ะเจอี้ เธอเป็นบ้าไปแล้ว ทำไมถึงต้องรู้สึกประหม่าด้วยก็ไม่รู้ ตอนนี้ฉันรู้สึกราวกับว่าเรซเป็นคนแปลกหน้าที่แสนน่ากลัวสำหรับฉัน

"เธออยากให้ฉันเป็นแพ่นแบบไหนล่ะ ทางร้านส่งรายละเอียดมา แค่ว่า..."

"หล่อ เป็นสุภาพบุรุษ และดีกว่าแฟนเก่าของฉัน" ฉันต่อคำเสร็จสรรพ เรซอมยิ้มอย่างมีเลศนัย ฉันไม่ค่อยเข้าใจว่าทำไมเขาถึงชอบยิ้มแบบนี้นัก มันเหมือนรอยยิ้มของปีศาจที่แสดงออกมาเพื่อบอกว่าตัวเองมีเรื่องและ แผนการร้ายกาจซ่อนไว้ในหัวเสมอๆ

"ตลกจริงๆ ฉันไม่คิดว่าบนโลกใบนี้จะมีผู้หญิงที่กล้าเอาคนรักตัวเอง

(ติดตามอ่านต่อได้ในฉบับเต็ม)