เทพบุตรซาตาน (แก้วชวาลา)

เทพบุตรซาตาน โดย แก้วชวาลา

 

“ใครให้เธอออกมาเพ่นพ่านที่นี่ ฉันสั่งแล้วใช่ไหมว่าให้อยู่แต่ในห้อง”

“ฉ...ฉะ...ฉันได้รับอนุญาตจากมาเอสโต้ให้เอาวิสกี้มาให้คุณค่ะ”

“แล้วไหนล่ะวิสกี้?”

“มันหล่นแตกไปแล้ว”

โสภิญาบอกพร้อมปรายตาไปทางวิสกี้ที่หล่นแตก พอแหงนหน้าขึ้นก็เห็น

ดวงตาที่แลบเป็นเกล็ดไฟเล็กๆ จึงหลบหน้า เม้มปากแน่น

“วางฉันลงเถอะค่ะ ก่อนนั้นฉันเคยขอร้องให้คุณพาฉันไปส่งฝั่ง คุณก็

บอกว่าไม่สะดวก ตอนนี้ฉันคงไม่ต้องรบกวนคุณอีกแล้วล่ะ ฉันว่าจะขอผู้หญิง

พวกนี้กลับไปพร้อมๆ กัน”

เอ่ยแล้วก็หน้านิ่ว เมื่อร่างบอบบางถูกรัดแน่นขึ้น ก่อนจะสะดุ้ง เมื่อเขา

จ้องมายังเธอด้วยสายตาเกรี้ยวกราด

“เธอมีเงินแชร์ค่าเรือกับสาวๆ พวกนี้หรือน้ำตาล คนพวกนี้ไม่ยอม

ให้เธอกลับด้วยฟรีๆ หรอกนะ ว่าไง มีเงินหารค่าเรือกับเพื่อนๆ โสเภณีของเธอ

หรือเปล่า?”

คำถามพร้อมดวงตาที่จ้องนิ่งนั้น ทำให้โสภิญาอึกอัก แล้วก็เบิ่งตากว้าง

กับข้อเสนอของเขา

“นอนกับฉัน! ถ้าอยากจะไปให้พ้น เธอต้องนอนกับฉัน!”

สิ้นคำบัญชาเน้นหนักแน่น โสภิญาก็ตะลึง ต่อตาคนที่ประสานสายตากับ

ตนแน่วแน่ หวาดหวั่นสับสน

“ค...คะ...คุณพูดว่าอะไรนะคะ?”

“หูเธอไม่ฝาดหรอกน่าน้ำตาล อยากกลับขึ้นฝั่ง ก็ต้องยอมนอนกับฉัน

บริการฉันให้ดีๆ แล้วฉันจะให้เงินเธอเพื่อเอาไปแชร์ค่าเรือกับเพื่อนโสเภณีของเธอ”

 

 

บทนำ

เทพบุตรยอดนักรัก

มือเรียวหนาได้รูปสวยประดับด้วยเส้นขนสีน้ำตาลอ่อน

ที่เรียงตัวกันอย่างเป็นระเบียบนั้นเอื้อมไปหยิบกางเกงยีนสีซีดขึ้นมา

สะบัด 2-3 หน ก่อนจะจับมันยัดลงไปในขาเพรียวยาวแข็งแรง นัยน์ตา

ที่ล้อมรอบด้วยขนตาสีน้ำตาลยาวงอนดกหนาเจือแววหวานหรือจะ

เรียกว่าหยาดเยิ้มก็ไม่ผิดนัก มองไปยังของหวานเย้ายวนเบื้องหน้าด้วย

สายตาของเสือกินอิ่ม!

แม้สาวสวยจะนอนระทวยยั่วเย้าแต่สิ่งที่ได้รับกลับไปคือ

มุมปากอันแสนเซ็กซีร้ายกาจที่กระตุกยิ้มทายทักเพียงเบาๆ เท่านั้น

เจ้าของดวงหน้าสวยเกินชายผิวสีมะกอกพันธุ์ดีเอื้อมไปหยิบนาฬิกา

 

 

เรือนล้านมาสวม เท่านั้นเองสาวสวยที่จ้องเขาด้วยนัยน์ตาหิวโหยก็

เป่าปากฟู่ ทิ้งกายลงบนเตียงอย่างคนหมดแรง ทำให้คนที่กำลังแต่งตัว

อยู่กระตุกมุมปากยิ้มขบขัน

กัปตันกรุงหรือธนาธร ลาร์นาโด บุตรชายคนกลางของทายาท

ตระกูลดัง เข้าขั้นอภิมหาเศรษฐีระดับโลก ที่ควบคุมกิจการมากมาย

หลายประเภทอยู่ในมือ หลุบตาลงมองไปยังเตียงนอน ลอบถอนใจนิดๆ

เมื่อสตรีผมบลอนด์เจ้าของเรือนร่างอวบอัดทอดสายตามองมาที่ตน

อย่างวิงวอนแกมหิวกระหายหน่อยๆ

มือที่กำลังรูดซิปกางเกงชะงัก ดวงหน้าคมคายกระเดียดไปทาง

หวานไม่น้อย เนื่องจากเป็นเพียงคนเดียวในตระกูลลาร์นาโดที่มีใบหน้า

ละม้ายคล้ายไปทางคุณเพ็ญแขมารดาชาวไทย เริ่มระบายยิ้มร้ายกาจ

ดวงตาเปี่ยมล้นไปด้วยไฟเสน่หาอีกครั้ง เมื่อนางแมวยั่วสวาทแลบลิ้น

ยั่วเย้า แสร้งขยับกายให้ผ้าห่มสีน้ำเงินเข้มเป็นมันลื่นร่วงหล่นลงไป จน

เห็นยอดทรวงขาวผ่องอะร้าอร่าม ปลายเกสรงามสีทับทิมสด

“ให้มันได้อย่างนี้สิ แม่ภูเขาไฟของฉัน!”

เสียงคำรามอย่างมันเขี้ยวดังขึ้นจากริมฝีปากหยักลึกแสนเซ็กซี

ดวงตาที่มีเปลวเพลิงแห่งความปรารถนาเข้มข้นจ้องนิ่งไปยังคู่นอน

คนโปรด กรุงค่อยๆ ก้าวไปที่เตียง จ้องสาวสวยที่นอนระทวยอยู่บนนั้น

อย่างไม่ยอมให้คลาดสายตา และพอเจ้าของบ่ากว้าง อกหนั่นแน่นเดิน

ไปถึงเท่านั้น แม่สาวนัยน์ตาแสนสวยก็ห่อปากร้องอู้ว์ใส่ปรือตาเล็ก

ตาน้อย เรียกความคึกคักให้คนจ้องน่าดูชม

ดวงตาคู่สวยของสาวเซ็กซีลีลาเร่าร้อนจ้องเขม็งไปที่สะโพกเพรียว

ซึ่งยังสวมกางเกงไม่เสร็จดีด้วยนัยน์ตามันแผล็บ ร่างอวบอิ่มเริ่มขยับกาย

ยั่วเย้าเชิญชวนอีกหน ส่งผลให้คนที่ถูกเชิญ บุรุษผู้มีไฟรักอันมากมาย

มหาศาล ต้องฟาดฝ่ามืออันมากพิษสง มือที่เคยทำให้สาวเจ้าร้อง

ไม่เป็นส่ำ ทั้งหยิกทั้งข่วน เรียกชื่อเขาไม่รู้กี่ครั้งกี่หน ลงไปที่สะโพกอวบงาม

 

 

เพื่อลงโทษคู่นอนที่รู้อกรู้ใจกันดีซะเหลือเกิน

“หยุดเดี๋ยวนี้นะคอลลาเนีย อย่าทำหน้าเหมือนจะจับผมกิน

แบบนั้นเชียว คุณได้ผมไปแล้วนะยาหยี แล้วก็ได้ไปหลายครั้งซะด้วยสิ

กินซุปวาฬ ผสมเนื้อปลาฉลามมาหรือยังไงจ๊ะแม่ยอดขมองอิ่ม! ถึงได้

มีเรี่ยวแรงมากมายแบบนี้ ตื่นตัวอยู่ได้ทุกเวลา”

เจ้าของเรือนร่างสูงเอ่ยจบก็โน้มกายลงแตะปลายคางแม่สาว

เลือดผสมอังกฤษ-ซิชิเลียนอย่างหยอกเย้า ก่อนจะประกบริมฝีปากจุมพิต

ดูดดื่ม เกี่ยวกระหวัดยั่วเย้ากับปลายลิ้นอ่อนนุ่มของนางแมวยั่วสวาท

และแล้วศีรษะทุยได้รูปสวยที่ปกคลุมไปด้วยเรือนผมสีน้ำตาลเข้มของ

กัปตันเรือหนุ่มลูกผสมอิตาเลียน-ไทยก็ต้องผละออกจากแม่สาวเซ็กซี

แทบไม่ทัน เมื่ออีกฝ่ายทำท่าจะเลยเถิด โดยการดึงเขาลงไปนอนบนเตียง

คนที่ถูกผละหนีถึงกับหน้างอ แต่ไม่นานก็ทอดสายตามองเขาปรือปรอย

ไม่ยอมยุติการเรียกร้องให้กัปตันเรือหนุ่มกลับไปเล่นรักกับหล่อนอีกหน

กรุงจึงได้แต่หัวเราะหึๆ ส่ายศีรษะไปมา

“อะไรกันคอลลาเนีย ไม่เห็นจะต้องงอนกันขนาดนั้นเลย ใจคอ

คุณจะไม่ยอมปล่อยผมให้ออกเรือเลยใช่ไหมจ๊ะคนดี”

กรุงกล่าวน้ำเสียงเอาใจเล็กน้อย โยกปลายคางคู่นอนไปมาอย่าง

มันเขี้ยว หลิ่วตาล้อเลียนอย่างคนรู้ใจ เนื่องจากเขาและคอลลาเนียนั้น

แลกเปลี่ยนประสบการณ์รักกันมานานแรมปีพูดง่ายๆ ว่าชีวิตของกรุง

แม้จะลิ้มรสสตรีไปเรื่อย แต่เมื่อเรือเทียบท่าครั้งไหน หากเป็นท่าเรือ

ที่ปาแลร์โม ในซิชิเลียแล้วละก็เขาจะต้องเป็นของคอลลาเนีย แม่เล้า

คนงามที่ไม่เคยนอนกับแขกคนไหนเลยเท่านั้น

 

 

 

คอลลาเนียไม่ใช่สตรีถือพรหมจรรย์หล่อนไม่ใช่สาวบริสุทธิ์

หล่อนจะเลือกหลับนอนกับชายที่ตนพึงใจเท่านั้น และเขาก็เป็นหนึ่งใน

บุรุษที่หล่อนพึงใจ แล้วดูเหมือนว่าจะพึงใจมากๆ ด้วย

“น่านะยาหยีผมขอไปทำงานเดี๋ยวเดียว รับรองว่าถ้ากลับมา

ถึงท่าเรือปาแลร์โมเมื่อไร จะชดเชยให้จนคุณลุกไม่ขึ้นเชียวล่ะ นะครับ

คนดี มันก็แค่การจากลาเพื่อจะกลับมาพบกันอีกครั้งเท่านั้น ทำเหมือน

คนยังไม่ชินไปได้”

ธนาธร ลาร์นาโดเอ่ยพร้อมส่งสายตาเจ้าชู้ไปยังแม่สาวผมบลอนด์

ที่เขามักเรียกหาหล่อนเสมอและทันทีที่เรือจอดเทียบท่า เหตุผลง่ายๆ

ของความจำเป็นต้องพบกันคือ หล่อนเสนอและสนองได้ถึงใจ

“แหม! กัปตันขา ก็คอลลาเนียอยากไปกับคุณนี่คะ ฝรั่งเศสก็

แค่นี้เอง คอลลาเนียยังไม่อิ่ม ยังไม่พอ แล้วก็ยังหิวคุณมากๆ ด้วย”

คนพูดทำเสียงงอนๆ ค้อนขวับๆ ดวงตาสีเขียวราวเม็ดมรกตชั้นดี

ค่อยๆ กวาดไปตามร่างเพรียวงามอุดมไปด้วยมัดกล้ามของชายที่ตนเพิ่ง

ได้เขาไปหยกๆ คอลลาเนียไม่เคยติดใจหรือหลงใหลผู้ชายคนไหนเท่า

กัปตันหนุ่มหน้าหวานแต่ร้อนแรงดุดันคนนี้มาก่อน

คอลลาเนียเปิดบาร์เหล้าขนาดย่อมอยู่ริมท่าเรือ ในมือของหล่อน

มีหญิงบริการมากมาย แต่คอลลาเนียไม่เคยนอนกับลูกค้าคนไหนทั้งสิ้น

จะเว้นไว้ก็แต่กัปตันเรือลาร์นาโด หนุ่มลูกครึ่งไทย-อิตาเลียน ทายาท

อภิมหาเศรษฐีใหญ่ที่รวยไม่รู้เรื่อง บุรุษเรือนร่างสมบูรณ์ที่เธอถูกใจแต่

แรกพบ

ส่วนรายอื่นๆ นั้นก็จะต้องไม่ใช่ลูกค้า คู่นอนส่วนใหญ่ของ

คอลลาเนียจะต้องเป็นผู้ชายหล่อ รวย หน้าตาดีสะอาดสะอ้าน และ

ถูกอกถูกใจกันเป็นพิเศษเท่านั้น นั่นก็เพราะหล่อนเป็นแม่เล้า ไม่ใช่

โสเภณีที่ขายเรือนร่างแลกเงิน สาวแรงสูงจ้องคู่นอนของตนอย่าง

เว้าวอน สักพักก็หัวเราะออกมาเบาๆ ทำให้เจ้าของคิ้วเข้มต้องขมวดคิ้ว

 

 

อย่างงงๆ ต่อมาก็ทำเสียงฮึ่มๆ ใส่แม่คู่ขาสุดสวย

“คนใจร้าย ทิ้งกันได้ลงคอ”

ต่อว่าเป็นภาษาท้องถิ่นด้วยน้ำเสียงเนิบนาบ พลิกกายเย้ายวน

ไม่สนว่ามันจะโป๊จะเปลือยไปถึงไหน สาวงามแสร้งสะดุ้ง สูดปากน้อยๆ

แต่แววตาชอบใจนัก ยามที่มือหนาๆ ของกัปตันหนุ่มรูปงามหยิกลงมา

ที่สะโพกนุ่มนิ่มของตนอย่างหยอกเอิน ก่อนจะฟาดป้าบลงมาเป็นการ

สำทับอีกหน

“หัวเราะทำไมจ๊ะคนสวย ผมมีอะไรตลกนักหนา ต้องตอบให้

ถูกใจนะ ไม่อย่างงั้นละก็ ผมจะจับคุณโยนลงทะเล ปล่อยให้ฉลามยักษ์

มันจับกินซะให้เข็ดเชียว”

ขู่ว่าจะจับโยนลงทะเล แต่แววตาของคนพูดนั้นเจ้าชู้ยักษ์

เปล่งประกายปรารถนามากขึ้นทุกทีทำให้ร่างอวบอิ่มเต็มไม้เต็มมือยิ่ง

ได้ใจ สาวทรงสะบึมโถมกายที่เปลือยเปล่าเข้าหา ใช้ร่างนุ่มนิ่มของตน

เสียดสียั่วเย้า ริมฝีปากที่เคลือบลิปสติกสีแดงสดกระซิบชิดหูเสียงแหบพร่า

“คำว่าตลกและกำลังมีอารมณ์มันต่างกันนะคะคุณกัปตัน

จอมโหด คุณเล่นมายืนเปลือยอกล่ำๆ ล่อตาล่อใจคนที่ยังหิวโซแบบ

คอลลาเนียอย่างนี้ โธ่! ที่รักขา คุณน่ะใจร้ายที่สุด! คอลลาเนียอยากเอา

มีดมากรีดหัวใจของคุณดูนัก ผู้ชายอะไร”

คอลลาเนียเสียงสูงตัดพ้อ แล้วค้อนให้ธนาธร ใช้นิ้วเรียวยาวที่

เคลือบน้ำยาทาเล็บสีแดงสดไล้ไปตามริมฝีปากหยักลึกเซ็กซีช้าๆ

“ฮึ! พอได้สมใจแล้วก็บังคับให้คอลลาเนียลงจากเรือ คอลลาเนีย

เป็นคนนะคะ คอลลาเนียไม่ใช่สิ่งของ มาหาก็มาด้วยใจ พอจะไปก็ไล่

กันง่ายๆ แบบนี้เลยหรือ คอลลาเนียเสียใจ ใจก็เสียไปหมดแล้ว กัปตัน

ของคอลลาเนียใจร้ายที่สุด ปลอบใจคนขวัญบินหน่อยสิคะมารีโต ”

 

 

สาวสวยชม้ายชายตาออดอ้อน พอเห็นเขายิ้มกรุ้มกริ่ม ก็ยิ่ง

กระแซะเอนกายฉอเลาะ ใบหน้างามพริ้มของสาวเลือดผสมแหงนขึ้น

สบตาหวานล้ำคมกล้า เผยอปากน้อยๆ เชิญชวน

“นะคะยอดรัก ให้คอลลาเนียไปฝรั่งเศสกับคุณเถอะนะคะ

อย่างน้อยถ้ากัปตันมีคอลลาเนียไปด้วย การเดินเรือไปส่งสินค้าเที่ยวนี้

ก็ไม่เหงา กลับมาถึงท่าเรือซิชิเลียเมื่อไร คุณจะได้ไม่ต้องกระโจนเข้า

ใส่คอลลาเนียราวกับหมาป่าหิวโซ เหมือนทุกๆ ครั้งที่ผ่านมาไงคะ ให้

คอลลาเนียไปด้วยเถอะค่ะยอดรัก”

คอลลาเนียกล่าวพร้อมส่งสายตาเว้าวอนไปยังร่างสูง ริมฝีปากนุ่ม

ชำนาญการจูบไปที่สันกรามและลำคอแข็งแรงอย่างมีเชิง ส่วนมือก็ลูบไล้

แผงอกแกร่งที่มีไรขนอ่อนๆ ไปเรื่อย นางแมวยั่วสวาทยั่วยวนสุดฤทธิ์

หวังจะได้เดินทางไปกับเขาด้วย แต่ไม่นานคนสวยก็หน้าง้ำ เมื่อมือหนา

ตะครุบมือตนแน่น

ดวงตาคมติดจะหวานเป็นเอกลักษณ์ของธนาธรเริ่มเปล่งประกาย

จริงจังแกมหงุดหงิด แสงไฟที่กำลังแลบแปลบปลาบอยู่กลางนัยน์ตา

สีน้ำตาลเข้มคู่นั้น ทำให้คอลลาเนียหน้าม่อยลง รู้แล้วว่าไม่สำเร็จอย่าง

แน่นอน สาวทรงเสน่ห์ผละออกจากเขาอย่างอ้อยอิ่ง ก้มลงถอนใจเฮือก

“ผมว่าเราคุยกันรู้เรื่องแล้วนะคอลลาเนีย จะไม่มีผู้หญิงคนไหน

อยู่บนเรือของผมในช่วงเวลาไปส่งสินค้าทั้งสิ้น แต่งตัวซะเถอะ ถ้ายัง

อยากให้ผมกลับมาแล้วเรียกหาคุณอีกครั้ง อย่าดื้อ อย่ารั้น อย่าเป็นคน

พูดยาก แล้วทุกอย่างจะเหมือนเดิม”

ธนาธร ลาร์นาโดเอ่ยเท่านั้นก็คว้าเสื้อเชิ้ตสีขาวขึ้นมาสะบัด

แรงๆ สวมมันเข้าไปอย่างลวกๆ จากนั้นก็เดินออกไปจากห้องทันที

คติประจำใจของเขาคือ อย่าใจอ่อนหรือรับข้อต่อรองใดๆ จากสตรีที่ตน

ไม่คิดจะแต่งงานด้วยทั้งสิ้น จากประสบการณ์ที่ผ่านมานั้น ทำให้กรุงได้

เรียนรู้ว่า พวกผู้หญิงไม่เคยหยุดไม่เคยพอเลยสักหน หากว่าพวกหล่อน

 

 

ได้ในสิ่งที่หวังเอาไว้เมื่อไรละก็ย่อมหมายความว่าจะต้องมีข้อสองและ

ข้อสามตามมาอย่างแน่นอน!

“ฮึ! อย่าเผลอแล้วกัน คอลลาเนียจะปล่อยให้ท้อง แล้วถ้ามี

ลาร์นาโดน้อยๆ อยู่ในท้องคอลลาเนีย คราวนี้ล่ะเรามาดูกันสิว่าคุณยัง

จะกล้าเดินหนีคอลลาเนียแบบนี้อีกไหม!”

“คงยากหน่อยนะซินญอรีนา เพราะกัปตันของผมยังไม่เคย

พลาดท่าเสียทีให้ใครเลยสักหน อย่างน้อยไอ้กล่องป้องกันตัวที่ตั้งอยู่บน

หัวเตียงตอนนี้น่ะ ก็ยืนยันได้ดีเชียวล่ะ ว่าในวันนี้นางสาวคอลลาเนีย

แม่เล้าคนดังจะไม่มีทางตั้งท้องอย่างแน่นอน ลงจากเรือลำนี้ไปซะ

พวกเราไม่อยากให้อุปสรรคเล็กๆ น้อยๆ อย่างนี้มาทำให้การเดินเรือ

ของเราจะต้องช้าลง!”

“ลามปาม! ไอ้ขี้ข้า!”

คอลลาเนียเอ่ยเป็นภาษาอังกฤษ หลังจากนั้นก็ผรุสวาทด่ากราด

คนที่บังอาจมาดักคอตนด้วยภาษาซิชิเลียนเป็นชุดๆ สาวสวยสะบัดผ้าห่ม

ทิ้ง จนมันลงไปกองกับพื้น จากนั้นก็ลุกขึ้นสวมเสื้อผ้าอย่างกระแทก

กระทั้น ไม่สนใจสายตาของกะลาสีเฒ่าที่ผันตัวมาเป็นคนรับใช้ส่วนตัว

ของกัปตันลาร์นาโดเลย อยากไม่ยอมออกไปเอง หล่อนก็จะใส่เสื้อผ้า

โชว์มันตรงนี้แหละ ฝ่ายกะลาสีเฒ่าร่างยักษ์ก็ทำเพียงยักไหล่ จากนั้นก็

จัดโน่นจัดนี่ไปเรื่อยเปื่อย คอลลาเนียถึงกับกระทืบเท้าเร่าๆ ออกอาการ

กระฟัดกระเฟียดโมโหที่อีกฝ่ายไม่ตื่นตะลึงไปกับเรือนร่างอันอวบอิ่ม

ของตน

“ทำไมแกถึงไม่ตกทะเลตาย หรือโดนพายุร้ายซัดหายไปนะ

 

 

มาเอสโต้ มาอยู่ให้รกหูรกตา ขัดขวางความสุขของฉันทำไม!”

คอลลาเนียเอ่ยพร้อมกระแทกกระทั้นใส่ดวงตาสีเขียวมรกต

จ้องกะลาสีเฒ่าลุกเรืองรอง หล่อนเกลียดๆๆๆ เกลียดเจ้ากะลาสีเฒ่า

นามว่ามาเอสโต้เป็นที่สุด มาเอสโต้มักก้าวเข้ามาพร้อมกับถ้อยคำ

บาดใจ อีกทั้งยังฉลาดรู้ทันคอลลาเนียไปเสียทุกอย่างด้วย

“หุบปากของแกซะนังแม่เล้า และถ้าแกยังไม่เงียบ ฉันจะฆ่าแก!”

เสียงลอดไรฟันของมาเอสโต้ บวกกับหน้าตาดุดันและรอยบาก

ที่มุมหน้าผากด้านขวาจรดแก้มซีกซ้ายนั้น ทำให้คอลลาเนียขนลุกซู่

แสงแปลบปลาบในดวงตาของมาเอสโต้ประดุจไฟจากขุมนรก เขาเป็น

กะลาสีเฒ่ามีที่มาที่ไปไม่ชัดเจนนัก วันทั้งวันไม่ยอมพูดจากับใครทั้งสิ้น

มาเอสโต้จะเปิดปากพูดก็ต่อเมื่อเป็นเรื่องเกี่ยวกับกัปตันลาร์นาโดเท่านั้น

ดูเหมือนว่ามาเอสโต้จะเห็นทุกอย่างที่เกี่ยวกับกัปตันลาร์นาโด

สำคัญยิ่งกว่าชีวิตของตัวเองซะอีก แต่ตอนนี้อะไรมันก็ไม่สำคัญเท่า

คำว่า ‘ฆ่า’ ของเขานั้น ฟังดูก็รู้ว่าอีกฝ่ายไม่ได้ขู่กัน และหากคอลลาเนีย

เปล่งเสียงออกมาอีกครั้ง หล่อนเองนั่นแหละอาจมีสิทธิ์ตายได้คิดได้

ดังนั้นแม่เล้าจอมแสบก็รีบหลบสายตาของปีศาจร้ายทันทีจากนั้นก็พา

ร่างอันอะร้าอร่ามสุดสะบึมสวิงกิ้งเดินออกจากเรือกัปตันลาร์นาโดไป

ในทันที

ร่างสูงที่ยืนอยู่บริเวณหัวเรือลดกล้องส่องทางไกลลงช้าๆ

ดวงตาที่เคยคมหวานเป็นนิจเริ่มเปล่งประกายกร้าว เสียงห้าวร้องออก

มาเบาๆ อย่างหงุดหงิดใจ เมื่อทราบว่าตนไม่ได้อยู่ลำพังเสียแล้ว

“มีอะไร! ฉันสั่งพวกข้างล่างไว้แล้วไม่ใช่หรือ ว่าอย่าขึ้นมา

รบกวน”

ถามลูกเรือเสียงห้วน คิ้วเข้มขมวดมุ่นเมื่อได้ยินเสียงผู้หญิงร้อง

 

 

โอดโอย กรามแกร่งขบเข้าหากันดังกรอด ดวงตาคมที่ฉายแววหวาน

เกือบทุกยามไม่ว่าจะอยู่ในอารมณ์ใด เริ่มส่องประกายเคืองขุ่น

“โธ่ ไม่ต้องทารุณโหดร้ายกับพวกเราขนาดนี้ก็ได้ จับแขนเบาๆ

หน่อยสิ”

“ใช่ในเรือมีแต่ผู้ชาย อย่างน้อยถ้าให้เราไปด้วยจะได้ไม่เหงา

โดยเฉพาะกัปตันลาร์นาโดด้วยแล้ว พวกเราทุกคนเต็มใจบริการสุดๆ”

“โอ้ววว์ แน่นอน ทั้งหล่อทั้งล่ำ ไม่คิดเงินก็ยังไหว”

เสียงสาวทรงโต 4 นางแย่งกันพูด พอแม่สาวผมแดงสะบัดกาย

หลุดจากกะลาสีเรือคนหนึ่งได้ก็เดินตรงมาหาธนาธรทันทีมือขาวนวล

ที่ตกแต่งด้วยสีทาเล็บอย่างดีค่อยๆ ดึงสายคล้องไหล่ของตัวเองออก

เผยให้เห็นทรวงอกมโหฬาร เป็นผลให้บรรดาลูกเรือที่จับสิ่งแปลกปลอม

ประเภทสองเท้าอยู่ในมือถึงสามชีวิต ตาถลนออกมานอกเบ้า แย่งกัน

กลืนน้ำลายเอื๊อกๆ

“กัปตันครับ ไหนๆ พวกหล่อนก็ขึ้นมาแล้ว ให้ติดเรือไปด้วยกัน

เถอะครับ”

“โอ้ว์! พูดถูกใจที่สุดเลย พ่อรูปหล่อคนนี้”

หนึ่งสาวงามในบรรดาไก่ที่หลุดจากฟาร์มเอ่ยขึ้น รีบตรงเข้าไป

จูบปากกะลาสีใจกล้าทันที ทำให้คนที่ถูกจูบยิ้มแฉ่ง กรุงยืนเฉย มองดู

บรรดาไก่หลงหว่านเสน่ห์ใส่ลูกเรือของตนนิ่ง ก่อนสายตาจะมาหยุดตรง

แม่สาวผมแดงเพลิง สวยที่สุด เร้าใจที่สุด รวมถึงลีลายั่วยวนสุดเดช

กว่าใคร

“ให้เราติดเรือไปด้วยนะคะ ให้มาลีตาทำให้เตียงของกัปตันได้

อบอุ่น ค่าตอบแทนไม่เกี่ยง ขอแค่น้ำหอมจากฝรั่งเศสสักขวดสองขวดก็

พอ”

แม่ไก่หลงที่ลักลอบปีนขึ้นมาบนเรือเอ่ยขึ้น พร้อมกระแซะกาย

เข้าหา มือบางสอดเข้าไปในเสื้อเชิ้ต ลูบไล้แผงอกหนั่นแน่น ส่งประกาย

 

 

เชิญชวนทางสายตา กรุงรีบตะครุบมือบางไว้จรดจุมพิตลงไปเบาๆ

ที่ใจกลางฝ่ามือ เท่านั้นเองสาวเจ้าก็เปิดยิ้มกว้างประกายตาสีฟ้าใส

เปล่งประกายแห่งความหวัง

“อยากไปฝรั่งเศสกับฉันจริงๆ หรือจ๊ะเบลลา ?”

ถามพร้อมจ้องไก่หลงเล้านัยน์ตาเจ้าชู้แม่ไก่หลงริมท่าเรือรีบ

โอบกอดรอบเอวเขา ก่อนจะเงยหน้าขึ้นจีบปากจีบคอพูด กายอวบอิ่ม

นั้นก็พยายามเสียดสีถูไถเขาเหลือเกิน

“ที่จริงมาลีตาก็พูดไปอย่างนั้นเองค่ะ ฝรั่งเศสหรือจะน่าสนใจ

เท่าเตียงอุ่นๆ ของกัปตันลาร์นาโดล่ะคะ มาลีตาน่ะจ้องจะหม่ำกัปตัน

มานานแล้ว เสียแต่ว่านังแม่เล้าคอลลาเนียมันหวงก้างซะเหลือเกิน”

สาวสวยกล่าวจบก็ยื่นหน้าเข้าไปจูบแผงอกกว้างที่ประดับ

ด้วยมัดกล้ามงามตาและเส้นขนสีน้ำตาลจาง ยิ่งเสียดสียิ่งกระชับชิด

โสเภณีแสนสวยก็ยิ่งอยากได้กัปตันหนุ่มเนื้อหอมมากขึ้น

ดวงตาคู่สวยของสาวผมแดงเบิกกว้าง ฉายแววหิวกระหาย

เด่นชัด เมื่อร่างสูงของกัปตันเรือรูปงามย่อตัวลงช้อนเข่าของตนขึ้น

อย่างทะนุถนอม กิริยาอ่อนโยนชวนหลงใหล

“โอ้ว์ ว้าววววววว ได้โปรดอย่าช้าค่ะกัปตัน มาลีตาพร้อมที่จะ

ไปกับคุณทุกที่แล้ว เริ่มได้เลยค่ะกัปตันที่รัก”

มาลีตากล่าวด้วยใบหน้าระรื่น รีบสอดแขนอันขาวผ่องไปที่ลำคอ

แข็งแรงของกัปตันหนุ่ม จากนั้นก็ยื่นหน้าไล่จุมพิตดะไปหมด กระทั่ง

ใบหน้าหล่อเหลาสวยเกินชายเลอะไปด้วยลิปสติกสีแดงเกือบทั้งหน้า

นั่นแหละเจ้าหล่อนจึงจะพอใจ ยอมหยุดนิ่ง ซุกศีรษะลงไปที่แผงอกกว้าง

หลับตาเคลิ้มฝัน

“ว่ายน้ำเป็นหรือเปล่ามาลีตาคนสวย?”

 

 

“เก่งยิ่งกว่าปลาฉลามซะอีกนะคะกัปตัน”

“งั้นก็ดี!”

กรุงเอ่ยเท่านั้นก็โยนร่างของไก่หลงฟาร์มตัวแรกลงทะเลไป

ทันที คนถูกโยนถึงกับร้องวี้ดลั่น ไม่นานก็ลอยคอขึ้นมาหัวหูเปียกลู่ ปาก

ก็ด่าโขมงโฉงเฉงเป็นภาษาซิชิเลียน

“มาลีตา ถ้าเธอยังไม่ยอมหุบปาก ฉันจะให้เธอว่ายน้ำกลับเข้า

ฝั่งเองนะ จะเอาอย่างนั้นไหมมาลีตา แม่โสเภณีไม่ได้รับเชิญ!”

กรุงตะโกนโต้ตอบเป็นภาษาซิชิเลียนน้ำเสียงเนิบนาบ เขาไม่ค่อย

สันทัดภาษานี้เท่าใดนัก แต่ก็ได้ผลอีกฝ่ายรีบปิดปากเงียบกริบ ชายหนุ่ม

ส่ายศีรษะไปมาอย่างระอา หันกลับไปทางบรรดาลูกเรือของตนที่กำลัง

รุมทึ้งปล้ำถอดเสื้อผ้าของโสเภณีอีกสามคนอยู่เห็นแล้วเหมือนนกแร้ง

ลงของเน่าไม่มีผิด

“จับพวกหล่อนไปล้างสมองในน้ำทะเลซะ จะได้รู้ว่าถึงตัวเอง

จะโชกโชนขนาดไหน ก็รับมือกับลูกเรือหลายร้อยคนไม่ไหวหรอก เสร็จ

แล้วก็เอาเรือลำเล็กไปส่งพวกหล่อนที่ฝั่ง อย่าโยกโย้โอ้เอ้รีบจัดการ

ทุกอย่างให้เสร็จภายในสิบนาทีเดี๋ยวนี้!”

“ครับกัปตัน”

กรุงพยักหน้าเท่านั้นก็เดินจากไป ทิ้งข้างหลังเอาไว้ให้เกิด

สงครามย่อยๆ เมื่อบรรดาสาวๆ เริ่มโวยวาย ตามมาด้วยเสียงวี้ดว้าย

แล้วก็เสียงตูม!

ไม่นานเสียงเครื่องยนต์จากเรือลำเล็กก็ดังขึ้น เพื่อพาโสเภณี

แสนสวยทั้งสี่นางกลับฝั่งไป

‘ผู้หญิง! หากลุกออกมาจากเตียงเมื่อไรทุกอย่างเป็นได้พัง!

เขาชอบและชื่นชมกับเรือนร่างสวยๆ ของสาวๆ เสมอ แต่ไม่ชอบเวลา

ที่พวกหล่อนพูด ออกความคิดเห็น หรือเข้ามายุ่มย่ามเสนอหน้าเวลาที่

เขาทำงาน เขากัปตันธนาธร ลาร์นาโดจะแต่งงานกับท้องทะเล และจะ

 

 

ครองตัวเป็นโสดไปจนตลอดชีพ อย่างไรก็ดีกรุงยังไม่มีคิดที่จะหยุดพา

สาวๆ ขึ้นมาอยู่บนเตียงนอนอันอุ่นๆ ของเขาอย่างแน่นอน’