นางซินสาวเจ้าเสน่ห์(แก้วชวาลา)(ปกแข็ง)

“เราคุยกันจบแล้ว” นิคอสบอกหล่อน

“เธอทำงานกับฉัน ไม่จำเป็นต้องมีชุดฟอร์มเลย แค่

ปัดกวาดห้องนิดๆ หน่อยๆ จากนั้นก็อ่านตำราเรียน แล้วก็ทำ

อาหารให้ฉันก็พอแล้ว เห็นไหมไม่มีอะไรต้องเหนื่อยสักนิด แค่

ทำให้ผู้ชายตัวโตๆ อย่างฉัน อยู่ใกล้แล้วอารมณ์ดีก็พอ”

บอกไปตอนท้ายนัยน์ตากรุ้มกริ่ม เห็นคนน่ารักหน้า

แดงเรื่อ

“แต่ถ้าฉันทำงานกับคุณ คุณจะไม่ทำแบบนี้กับฉันอีก

หรือคะ?”

“ทำอะไร?” นิคอสเห็นท่าทางอึกอักอ้ำอึ้งก็รู้ว่าหล่อน

หมายความอะไร หล่อนหน้าแดง ก้มหน้างุด อุบอิบตอบกลับมา

ไม่เต็มเสียง

“ก็จูบน่ะสิคะ คุณจะเที่ยวมาจูบหากำไรจากสาวใช้ไม่ได้

นะคะ”

“เหรอ แล้วมีกฎข้อไหนห้ามล่ะ เจ้านายห้ามจูบคนทำ

ความสะอาด ไม่รู้ล่ะ ฉันไม่ได้เอาเปรียบเธอเสียหน่อย จูบที่ให้

เธอไปก็บรรจงตั้งอกตั้งใจเป็นพิเศษ ฉันเป็นคนแรกที่สอนจูบ

เธอ แล้วก็ไม่ยอมให้ ใครมาสอนต่อด้วย”

 

 

บทนำ

ปมในใจ

 

เพล้ง!

“อะไรกันอีกล่ะซอนย่า เดือนนี้เธอทำชามบ้านเทเลอร์เบสแตก

ไปกี่ใบกันแล้วนะ มันสมควรที่ฉันจะหักเงินเดือนของเธอไหมนี่ เฮ้อ!

ระวังหน่อยสิซอนย่า”

เสียงตะโกนบ่นออกมานั้น ไม่ได้รับการโต้ตอบใดๆ ทั้งสิ้น

จากสตรีที่ถูกเรียกว่าซอนย่า หล่อนยืนอมลิ้นของตนนิ่ง ก้มหน้าก้มตา

เก็บชามที่แตกด้วยดวงหน้าเรียบเฉย

ความจริงแมรี่ออกจะพูดเกินจริงไปเสียหน่อย เพราะช้องนาง

เองนั้นเพิ่งทำชามแตกเป็นครั้งแรกเท่านั้น แต่ที่มันแตกให้เห็นอยู่บ่อย

 

 

นั้น กลับไม่ใช่ฝีมือของเธอเลยสักนิด แต่เป็นฝีมือของเท็ดดี้ ลูกชายวัย

สามขวบเศษ ที่ซนเป็นลิงลมของแมรี่เองต่างหากเล่า

“เอาละๆ ซอนย่า ยังไงก็รีบๆ เก็บชามเสียให้เรียบร้อยล่ะ

เสร็จแล้วก็ทำอาหารให้เร็วๆ หน่อย เพราะอีกสองชั่วโมงที่จะถึงนี้

มิสเตอร์เลอร์วาร์ดก็จะมาถึงแล้วนะ เธอต้องปรุงอาหารให้มันสุด

ฝีมือ เพราะความประทับใจเล็กๆ น้อยๆ นี้ อาจทำให้เขาพอใจบ้าน

เทเลอร์เบสของฉัน จนยอมใช้สถานที่นี้ถ่ายทำละครชุดยาว ให้กับ

สถานีโทรทัศน์ยักษ์ใหญ่ของเขาก็ได้นะ”

เสียงกล่าวอย่างตื่นเต้นของแมรี่ต้องเงียบลงเมื่อมีอีกเสียง

หนึ่งดังแทรกขึ้นมา น้ำเสียงนั้นช่างเพ้อฝัน ฟุ้งซ่าน และมั่นอกมั่นใจ

เหลือเกิน

“แล้วบางทีนะ เขาอาจจะตะลึงจังงัง ตั้งแต่ก้าวแรกที่มาถึง

บ้านเทเลอร์เบสก็ได้ สุดท้ายก็ยอมรับเอาคนสวยแถวนี้ไปเป็นนางเอก

ให้กับผลงานชิ้นใหม่ของเขา และเธอก็จะได้เป็นคนรับใช้ของซุปเปอร์

สตาร์ชื่อดังเชียวนะซอนย่า เพราะฉะนั้นทุกอย่างของบ้านเทเลอร์เบส

วันนี้ จะต้องดีที่สุดในสายตาของนิคอส เลอร์วาร์ด อภิมหาเศรษฐี

รูปหล่อ ที่น่าจับขังไว้ในตู้คอนเทนเนอร์กับฉันลำพังสองคนสักหนึ่ง

อาทิตย์หรือสองอาทิตย์ จริงไหมจ๊ะแมรี่พี่สาวสุดที่รัก”

สองเสียงที่ดังกันอย่างครื้นเครง อารมณ์ดีขึ้นมาเป็นกอง เมื่อ

พูดถึงแขกที่จะมาถึงเร็วๆ นี้ ทำให้ช้องนางหรือว่าซอนย่าถึงกับถอนใจ

ลอบส่ายศีรษะให้กับความคิดของคนในบ้านนี้ แอบคิดลำพังว่า

นิคอส เลอร์วาร์ดที่ถูกเอ่ยถึงมาตลอดทั้งเดือนนี้จะมาสนใจอะไรกับ

ผู้คนที่นี่

 

 

แค่เขาเห็นความวุ่นวายของแต่ละคนในบ้าน คนที่เธอเคย

ได้ยินกิตติศัพท์แต่ไม่เคยเห็นมาก่อนนั้นก็คงเผ่นหนี เพราะแว่วมาว่า

เขาถือตัว เจ้ายศเจ้าอย่าง แถมยังร่ำรวยมหาศาลอีกด้วย เธอเคย

ได้ยินเบ็กกี้บอกว่าเขาหน้าตาดีมาก

แต่ช้องนางคิดว่าคงจะไม่เท่าไร อาจเป็นเพราะเงินที่สามารถ

ถล่มทับผู้คนได้สบาย เลยทำให้เขาดูดีไร้ที่ติ เพราะเศรษฐีส่วนใหญ่นั้น

มักหน้าตาใช้ไม่ได้ แต่ความที่มีเงินเยอะ เลยทำให้ได้ภรรยางดงาม

ระดับโลกระดับจักรวาลไปครอง

“เฮ้อ ก็พูดกันไป เขาจะเลือกบ้านหลังนี้ถ่ายละครทีวีช่องของ

เขาหรือเปล่าก็ไม่รู้”

หญิงสาวพึมพำเบาๆ มือบางก็เก็บเศษชามไปด้วย ตั้งแต่

เกิดเธอไม่เคยทำงานแบบนี้หรอก ช้องนางเคยมีชีวิตที่สุขสบาย แต่

ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป เมื่อบิดาและมารดาของเธอเสียชีวิต

‘อดทนอีกนิดนะช้องนาง เราจะต้องอดทน อีกไม่นานเราก็จะ

ได้กลับเมืองไทยแล้ว กลับไปบ้านที่ไม่เหลือใครอีกเลย’

ช้องนางบอกกับตัวเองแล้วถอนใจ ใบปริญญาที่มารดาใฝ่ฝัน

จะเห็น ท่านก็ไม่ได้เห็น เพราะทั้งบิดาและมารดาของเธอได้จากไปแล้ว

ริมฝีปากบอบบางสั่นระริกเมื่อคิดถึงพวกท่าน ปากสีชมพู

จิ้มลิ้มขบเข้าหากัน เพื่อระงับไม่ให้เสียงสะอื้นเล็ดลอดออกไป เมื่อ

นึกถึงวันที่มีแต่คนเสือกไสไล่ส่งเธอ

“ไป ออกไปจากบ้านภูมิทัศของเราซะ ขอแหวนหมั้นของ

ภมรลูกชายฉันคืนด้วย เราไม่ต้อนรับลูกสาวคนขี้โกงมาเป็นลูกสะใภ้

จะว่าไปแหวนหมั้นที่ภมรให้เธอ มันเทียบไม่ได้เลยสักนิดกับเงินที่พ่อ

 

 

เธอโกงพวกเราไป แม่ลูกสาวของคนขี้โกง! พ่อเชื่อใจไม่ได้ยังไง ลูกก็

เชื่อใจไม่ได้อย่างนั้น เชื้อขี้ฉ้อคดโกงของคนนี้มันแรงจะตายไป เราให้

เธออยู่กับเราไม่ได้หรอกนะ วันดีคืนดีเธออาจพาหัวขโมยมาปล้นบ้าน

เราก็ได้ ใครจะไปรู้ ขนาดพ่อเธอยังทำลายความเชื่อใจของเรามาแล้ว”

มือบางสั่นระริก เมื่อภาพวันคืนเก่าๆ ฉายชัดขึ้นในมโนเป็น

ฉากๆ

‘ลืมมันซะ!’

ช้องนาง พรไพศาลบอกตัวเอง คนที่เป็นคู่หมายแต่วัยแรกสาว

ถอนหมั้นกับเธออย่างง่ายดาย พร้อมกับไปหมั้นหมายกับผู้หญิงคนใหม่

ทิ้งกันง่ายๆ เพราะเจ็บแค้นแทนพ่อและแม่ของตัวเอง ที่บิดาเธอยักยอก

เงินของบริษัทที่มีหุ้นส่วนร่วมกัน ไปทิ้งไว้ที่บ่อนการพนัน

คำรักที่เคยมีให้ ความเอื้ออาทรเอ็นดู น้ำใจไมตรี และความ

อบอุ่นของบ้านภูมิทัศครั้งมาพักอาศัยในอเมริกาแต่แรกนั้น ปลิวหาย

ไปกับสายลม ทุกอย่างเป็นเพียงแค่ภาพลวงตา มันสลายไปพร้อมกับ

การตายจากของบิดาและมารดาของช้องนาง

นับจากที่ถูกขับไล่ออกมา ในวันที่ไม่เหลือใครสักคน ช้องนาง

ก็ใช้ชีวิตแต่ลำพังเรื่อยมา ไม่กล้าแม้แต่ไปพบปะพูดคุยหรือคบค้า

สมาคมกับเพื่อนฝูงอีกเลย เธอกลัวว่าจะพบกับสายตารังเกียจ และ

การพูดจาดูถูกเหยียดหยาม อย่างที่อดีตคู่หมั้นและพ่อแม่ของเขาได้

ทำมาแล้ว

‘คุณแม่ขา ช้องนางจะเรียนให้สำเร็จจนได้ เหนื่อยแค่ไหนก็

จะอดทนค่ะ คุณแม่อยู่บนสวรรค์ต้องเอาใจช่วยช้องนางด้วยนะคะ’

อธิษฐานกับมารดาที่จากไป ท่านจากไปอย่างไม่สมควรแท้ๆ

 

 

เพราะความคดโกง มากรักหลายเมีย ไม่สนใจลูกเขาเมียใครของบิดา

แท้ๆ มารดาและคนในบ้านจึงถูกสังหารโหด ตายอย่างน่าอเนจอนาถ

แบบนั้น

ช้องนางเองก็ไม่อยากกล่าวหาบิดานัก ที่เป็นสาเหตุให้มารดา

ต้องตาย เพราะอย่างน้อยท่านก็ทำให้เธอเกิดมา อีกอย่างนั้นบิดามัก

บ่นอย่างน้อยอกน้อยใจเสมอว่า ที่ท่านไม่มีความสุขและทำตัวเสเพล

แบบนั้น เพราะมารดาของเธอเองไม่เคยรักท่านเลย

 

“ซอนย่า ซอนย่า พาเท็ดดี้ไปอาบน้ำหน่อยสิ ดูสิ ไปเล่นตัก

ดินหน้าบ้านมามอมแมมไปหมดแล้ว เดี๋ยวมิสเตอร์เลอร์วาร์ดมาพบ

เข้า จะไม่เจริญหูเจริญตาเอาได้ ออกมาจากครัวก่อนเถอะ ช่วยเอา

พ่อจอมซนเท็ดดี้ของฉันไปอาบน้ำที”

แมรี่สั่งงานจบยังไม่ทันครบสามวินาที เสียงเบ็กกี้ก็ดังมาอีก

“ออ...ซอนย่า เดี๋ยวไปรีดผ้าพันคอผืนที่เพิ่งซื้อมาใหม่ให้ฉัน

ด้วยนะ ฉันอยากให้ตัวเองดูดีที่สุดในสายตาของมิสเตอร์เลอร์วาร์ด

เธอก็รู้ว่าฉันไม่แต่งตัวก็สวย แล้วถ้าหากว่าแต่งตัวมันก็ยิ่งสวยเข้าไป

ใหญ่ เธอจะต้องทำทุกอย่างให้มันเสร็จก่อนที่พวกผู้จัดละครและพวก

ดูแลสถานที่ของเลอร์วาร์ดจะมาถึงนะ ลองคิดเล่นๆ บ้างสิซอนย่า

ว่าทำไมอภิมหาเศรษฐีอย่างนิคอส เลอร์วาร์ดถึงได้ตัดสินใจมาที่บ้าน

เทเลอร์เบสกะทันหันแบบนี้ เขามาเพื่อดูการทำงานเล็กๆ น้อยๆ ทั้งที่

เป็นผู้บริหารสูงสุด มันคงไม่มีอะไรมากไปกว่าเรื่องของเจ้าชายกับ

ซินเดอเรลลาแล้วล่ะ เจ้าชายมาพบนางซินในบ้านหลังเล็ก และฉัน

ก็คือนางซินผู้โชคดีแห่งปี ออกมาจากครัวได้แล้ว มาจัดการธุระให้ฉัน

 

 

ก่อน แม่คนรับใช้ของซินเดอเรลลาเบ็กกี้”

เบ็กกี้สาธยายยืดยาวโดยไม่หยุดแม้แต่หายใจ ช้องนางฟัง

แล้วถึงกับส่ายศีรษะ มองไปรอบห้องครัวแล้วเหนื่อยใจ เมื่อเห็นว่า

งานในครัวยังไม่คืบหน้าไปไหน

“เอ่อ...ใจเย็นๆ กันสักนิดนะคะทุกคน คือว่างานในห้องครัว

ของดิฉันยังไม่เสร็จเลยค่ะ มาดามเทเลอร์เบส คุณเบ็กกี้ ถ้าหาก

พวกคุณสองคนคอยแต่ย้ายฉันไปทำโน่นนี่ละก็ มันอาจไม่ทันเวลา...”

“มาเดี๋ยวนี้!”

สองเสียงของแมรี่และเบ็กกี้ดังมาพร้อมกัน ทำให้ช้องนางต้อง

ถอนใจ หญิงสาวเอาผ้ากันเปื้อนออก จากคุณหนูที่เคยมีชีวิตแสนสบาย

ได้มาเล่าเรียนถึงเมืองนอกเมืองนา กลับมีสภาพไม่ต่างจากนางซิน

เอาเสียเลย แต่ดูทีแล้วนางซินเวอร์ชันนี้จะไม่มีเจ้าชาย ดิ้นรนไปตาม

ยถากรรม

เธอถูกขับไล่จากบ้านคู่หมั้น ต้องทำงานรับจ้างเพื่อเรียนให้จบ

กระทั่งได้มาทำงานที่นี่ แรกนั้นตกลงว่าเลี้ยงแค่เท็ดดี้ เด็กชายวัย

สามขวบที่แสบและซน เลี้ยงแค่ช่วงบ่ายถึงสี่โมงเย็น ที่พักฟรี อาหาร

ฟรี ช้องนางเลยรีบรับงาน แต่ที่ไหนได้ เพียงเดือนแรกก็เห็นลายและ

ความเค็มของแมรี่

จากที่เลี้ยงแค่เพียงเท็ดดี้ที่ซน แสบ เฮี้ยว เคลื่อนไหวว่องไว

ปานลิงลม กลับต้องมาทำงานบ้านและทำอาหารเพิ่มขึ้นอีก เศร้าใจ

ไปก็เท่านั้น ก้มหน้าก้มตาทำทุกอย่างไปเดี๋ยวก็จบ ช้องนางคิด รีบเดิน

ไปด้านนอกทันที ก่อนอื่นคือจับเท็ดดี้อาบน้ำ ซึ่งไม่ใช่งานง่ายๆ เลย

 

 

       “ไม่เอา ไม่อาบน้ำ นังคนรับใช้ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ อย่ามาแตะ

ต้อง”

ช้องนางเหนื่อยใจกับความเฮี้ยว ข่มใจอดทนเมื่อเด็กเท็ดดี้ที่

ก๋าทำมาดข่มเธอ พอเด็กทำ ผู้ใหญ่ก็หัวเราะชอบใจ เด็กเลยคิดว่า

ทำดีและทำถูก ไอ้ที่นิสัยเสียก็เพราะผู้ใหญ่ให้ท้ายนี่แหละ

“ไปอาบน้ำค่ะคุณหนูเท็ดดี้ พี่มีงานทำค้างไว้อีกเยอะนะคะ

อีกอย่างที่สำคัญต้องเตรียมอาหารสำหรับรับรองแขกของบ้านเทเลอร์เบส

ในค่ำนี้ด้วย”

บอกเด็กชายที่ขืนตัวตลอดทางที่เธอลากเข้าบ้าน เด็กน้อย

พยศอย่างนี้ทุกวัน และกิตติศัพท์ก็เลื่องลือไกล จนไม่มีใครยอมรับ

เป็นพี่เลี้ยงให้ เว้นแต่คนที่เลือกงานไม่ได้อย่างเธอนี่แหละ

“ปล่อยสิ ยัยคนใช้ นังคนจน”

ช้องนางฟังแล้วถอนใจ คิดว่าอีกฝ่ายยังเด็ก จึงใช้น้ำเย็น

เข้าลูบ

“คุณหนูคะ อย่าดื้อสิคะ คุณหนูเท็ดดี้ไม่อยากเห็นบ้าน

เทเลอร์เบสของคุณหนูออกทีวีหรือคะ เขาจะมาดูบ้านเทเลอร์เบส และ

ทุกอย่างภายในบ้านของคุณหนูด้วยนะคะ ทุกอย่างถึงต้องสงบเรียบร้อย

พร้อมให้เขาใช้งานได้ ที่นี่จะต้องไม่มีเด็กซน อย่างน้อยก็ชั่วคราว เขา

ถึงจะใช้บ้านหลังนี้ถ่ายละครค่ะ อีกหน่อยบ้านของคุณหนูเท็ดดี้ก็จะ

ดังแล้วนะคะ เพื่อนๆ ก็จะให้ความสนใจ คุณหนูไม่ชอบหรือคะ”

ช้องนางค่อยๆ พูดกับเด็กชายจอมดื้อ เห็นดวงตาสีเขียวใส

ของเด็กชายจอมแสบกลอกไปมาอย่างคิดหนัก ต่อมาเด็กน้อยก็ดึงเธอ

เกือบเป็นกระชาก ให้เดินเข้าไปในห้องน้ำด้วยกัน

 

 

                “ก็ได้นังคนใช้ แต่ห้ามเรียกแทนตัวเองกับฉันว่าพี่ซอนย่าต่อ

หน้าแขกในวันนี้เชียวนะ เพราะฉันเป็นคุณหนูเท็ดดี้ เข้าใจไหม”

“ค่ะคุณหนูเท็ดดี้” ช้องนางรับคำ ดวงตากลมโตที่ล้อมรอบ

ด้วยขนตายาวงอนอ่อนช้อยราวกับตุ๊กตาแสนน่ารักของเธอหลุบลง

เพื่อปกปิดความเจ็บช้ำใจ

‘มันช่างเป็นเรื่องน่าเศร้าที่สุด จากเป็นคุณหนู เคยมีเกียรติยศ

ชื่อเสียง ตอนนี้กลับเป็นได้แค่คนรับใช้ เป็นยัยเพิ้งอยู่แต่ในก้นครัว’

ชีวิตทั้งชีวิตก็คงไม่มีโอกาสได้พบกับเจ้าชาย คนที่พร้อมจะ

ฉุดเธอขึ้นมาจากความอัปยศนี้ และพาเดินไปด้วยกันอย่างแน่นอน

เพราะแม้แต่คนที่ช้องนางเคยคิดว่าเขาดี เขายังรับไม่ได้เลย ที่บิดา

เธอเป็นคนขี้ฉ้อคดโกง

แล้วคนที่เขามีชีวิตเพียบพร้อมสมบูรณ์เยี่ยงเจ้าชาย เขาจะ

รับเธอได้อย่างไรกันหนอ

“ผมคงแต่งงานกับช้องนางไม่ได้แล้ว ต้องขอโทษด้วย พ่อกับ

แม่ผมรับไม่ได้จริงๆ ที่พ่อของช้องนางโกงพวกเรา และอีกอย่าง ท่าน

พบคนที่เหมาะสมกับผมมากกว่าช้องนางแล้ว”

“ไม่เป็นไรค่ะ ยินดีด้วยจริงๆ”

นั่นเป็นคำสุดท้ายที่เธอพูดกับเขา ก่อนที่จะออกมาจากบ้าน

ภูมิทัศ บ้านที่เคยอบอุ่นนัก ยามปีแรกที่มาอยู่อเมริกา ครอบครัวนี้เคย

เป็นดั่งบ้านหลังที่สอง เธอพบภมรตอนอายุ 14 ปี เขาไปมาระหว่าง

เมืองไทยและอเมริกา

กระทั่งพ่อเธอได้มรดกเป็นบริษัทที่มีเครือข่ายมั่นคงจากปู่

ครอบครัวนี้จึงสนิทกับบิดาและครอบครัวของเธอมากขึ้น จนช้องนาง

 

 

ก้าวเข้าสู่วัยแรกรุ่น ภมรหมั้นกับเธอ พร้อมกับที่ครอบครัวเธอและเขา

ทำธุรกิจร่วมกัน ทุกอย่างไปได้อย่างสวยงาม อนาคต ความรัก และ

สังคม

แต่ไม่นานก็พังทลาย เมื่อบิดาเธอลุ่มหลงในอบายมุข ผู้หญิง

สุรา และการพนัน จนกระทั่งหมดตัวและโกงหุ้นส่วนทุกคนที่ร่วมงาน

กัน รวมทั้งบิดาและมารดาของภมร ที่ปักหลักอยู่ที่อเมริกา และให้

ความเอื้อเฟื้อเรื่องที่พักอาศัยของเธอระหว่างมาเรียนหนังสือด้วย

“ยืนเหม่ออยู่นั่นแหละซอนย่า เข้าไปอาบน้ำให้เท็ดดี้เร็วๆ สิ

เสร็จแล้วก็จะได้ขึ้นไปรีดผ้าพันคอให้ฉันด้วย เธอยังต้องทำอาหาร

รับรองมิสเตอร์เลอร์วาร์ดและคณะของเขาอีกนะ ถ้าทุกอย่างในโต๊ะ

อาหารบกพร่อง ฉันจะให้แมรี่พิจารณาเรื่องเงินเดือนของเธอใหม่ เรา

อาจจ่ายค่าจ้างสูงเกินไปก็ได้ และบางทีเธอก็ทำงานไม่คุ้มเงินเดือน

เลย”

‘แต่ตอนที่ตกลงกันแต่แรกนั้น ให้เลี้ยงแค่เท็ดดี้อย่างเดียวไม่ใช่

หรือคะ’

เปล่าหรอก ช้องนางไม่ได้พูดออกไป ได้แต่โต้แย้งในใจ เธอ

กลายเป็นคนไม่มีสิทธิ์มีเสียง เป็นแค่แมลงเล็กๆ ไร้ความสำคัญบน

โลกใบนี้ นับตั้งแต่เรื่องปูดออกมาว่าบิดาเป็นคนขี้โกง

และเริ่มยืนอยู่อย่างเดียวดายเมื่อเสียมารดาไป คุณเนตรนภา

มารดาที่อ่อนหวานสอนเธอให้มองโลกในแง่ดี และอดทนเสมอ แต่

ความอดทนบางทีมันก็ขมขื่น แต่มันก็ไม่มีหนทางอื่นเลย นอกจาก

ต้องอดทนเพียงอย่างเดียว

‘หนูจะเรียนให้จบแบบที่แม่ต้องการให้ได้ค่ะ’

 

 

เพียงสัญญากับมารดาในใจเท่านั้น ความปลื้มเปรมใจก็ตีตื้น

ขึ้นมา กำลังใจของช้องนางอยู่บนสวรรค์ ยามว่างจากงานทุกครั้ง

เธอจะแหงนมองขึ้นไปบนฟ้า ณ ที่นั่นเธอได้เห็นมารดาของตนส่งยิ้ม

ลงมาให้กันเสมอ

‘บางทีช้องนางก็อยากให้คุณแม่ส่งเจ้าชายมาให้ อยากให้พา

ช้องนางออกไปจากที่ตรงนี้ ให้พ้นจากสภาพนางซินที่ดักดานอยู่แต่

ก้นครัวเสียทีค่ะ’

ครวญรำพันในใจแล้วหันมาตั้งใจทำงานต่อ พยายามเปล่ง

วาจาให้น้อยที่สุด เพื่อตัดปัญหากับพวกที่ชอบเอาแต่ใจ ไม่เห็นแก่

ความลำบากลำบนของใครทั้งสิ้น