เพลิงรักไฟเสน่หา (แก้วชวาลา)

 

สิ้นเสียงของเขา ทั้งคู่ก็ล้มลงไปบนเตียง รุ้งตะวันหลับตาปี๋

“อย่าทำอะไรฉันนะ คุณทำเกินเลยมามากพอแล้วนะค่ะ”

“ไม่มีทาง เมียของฉัน ฉันจะทำอะไรก็ได้”

พอได้ยินดังนั้นรุ้งตะวันก็แทบกรี๊ดออกมา เป็นเมียเขา

ตอนไหนกัน แต่งงานก็ยังไม่ได้แต่ง แต่ก็ต้องสะอึก เมื่ออีกฝ่าย

ตอบกลับมาราวกับล่วงรู้ความในใจ

“ฉันจะแต่งงานกับเธอ โทษฐานที่เธอลักไก่ ไม่ยอมบอกฉัน

ว่าเป็นสาวบริสุทธิ์”

“คุณ” รุ้งตะวันจะค้าน ลักไก่บ้าบออะไรกัน ตอนนั้นเธอ

ทั้งกลัวทั้งมึนไปหมด แล้วเขาน่ะโชกโชนขนาดไหน เธอจะไป

ต้านทานอะไรเขาได้ ต่อมาเสียงเขาก็ดังขึ้นอีกครั้ง

“ฉันไม่นอนกับสาวบริสุทธิ์ แต่เมื่อพลาดไปแล้ว จะด้วย

ความจงใจของเธอหรือไม่ก็ตาม ฉันก็จำเป็นจะต้องแต่งงานด้วย

ถือเสียว่าฉันโง่เองที่ไม่ดูให้ดีๆ”

พอเจอ ‘เจ้าบ่าวการกุศล’ แบบนี้เข้า รุ้งตะวันก็เลือด

ขึ้นหน้าบ้าง ฝ่ามือเล็กๆ ฟาดเผียะลงไปที่ใบหน้าเขาอย่างแรง

“ถ้าลำบากก็ไม่ต้องค่ะ ขอบคุณ! มาทางไหนก็ไปทางนั้น

จะดีกว่าไหมค่ะเสียตัวแค่ครั้งเดียว ดิฉันพอจะเอาตัวเองส่า

ตะกร้าล้างน้ำได้ค่ะ ถ้าคุณไม่เที่ยวเอาไปพูดก็ไม่มีใครเขารู้หรอก”

 

บทนำ

เลือกสรร

มือเรียวแกร่งได้รูปสวยเยี่ยงชายชาตรีกำลังหยิบภาพถ่าย

ของบรรดาสตรีหลากหลายเชื้อชาติขึ้นมาดูอย่างพินิจ แต่ละคนนั้น

ล้วนแล้วแต่นุ่งน้อยห่มน้อยกันทั้งสิ้น จนที่สุด อารีโค ดา ราซิล

หนุ่มลูกครึ่งไทย-สเปน และจิตรกรเลื่องชื่อ ก็เบ้หน้าออกมาอย่างช้าๆ

แล้วส่ายศีรษะไปมาอย่างระอา หลังจากนั้นเขาก็จัดการทิ้งรูปทั้งหมด

ลงบนโต๊ะทำงานของเขาอย่างไม่ไยดีอีกต่อไป

แล้วชายหนุ่มเลือดผสมละตินก็หันไปมองบุรุษที่ยืนพินอบพิเทา

อยู่ด้านหลังไม่ห่างจากเขาเท่าใดนัก หลังจากนั้นก็กล่าวออกไปนํ้าเสียง

ขึงขัง

“ยังไงกัน ฉันให้เอาผู้หญิงผิวสีแทนนะ แล้วทำไมแต่ละคน

ถึงได้ตัวดำๆ กันทั้งนั้นล่ะเซียส?” ถามบุรุษที่สมัครใจเป็นผู้ช่วยของตน

 

 

มาเป็น ระยะเวลานานแสนนาน เห็นอีกฝ่ายทำหน้าพิลึกพิลั่นขึ้นมาทันใด

หลังจากนั้นก็แก้ตัวอุบอิบกลับมา

“แหม! อารีโค ผู้หญิงผิวสีแทนหายากจะตายไป จะมีก็แต่

ผิวขาวๆ ทั้งนั้น และฉันก็คัดพวกหล่อนออกไปหมดแล้วด้วย ไม่เชื่อ

นายดูเองได้เลย”

กล่าวจบเพื่อนกึ่งผู้ช่วยคนสำคัญที่โตมาด้วยกันกับเขาก็

รีบเอารูปถ่ายบรรดาสตรีจำนวนมากวางลงมาบนโต๊ะอย่างรวดเร็ว

อารีโค ดา ราซิลจึงก้มลงไปดูทันที ไม่นานคิ้วเข้มๆ ก็ขมวดเข้าหากัน

อีกครั้ง เมื่อพิศมองสตรีที่แย้มยิ้ม นัยน์ตาหวานเยิ้มฉ่ำปรือนางหนึ่ง

เข้าพอดี

หลังจากนั้นอารีโคก็หยิบภาพถ่ายของสตรีผิวขาวเหลืองผู้นั้น

ขึ้นมาสำรวจดูอย่างพินิจ จ้องราวกับว่าจะให้สายตาคมกริบคู่นั้นบาดผิวเนื้อ

อันละเอียดลออของสตรีในภาพถ่ายทุกรูขุมขนไปเลยทีเดียว ผิวของ

หล่อนยามต้องแสงไฟและสายนํ้านั้นช่างงดงามจับตาเสียนัก ยิ่งยาม

ผิวนวลเนียนมีหยดนํ้าเกาะพราวไปทั้งตัว ตามร่างแน่งน้อยนั้นด้วยแล้ว

มันช่างงามงดสว่างใส ราวกับทองคำเนื้อแท้เลยทีเดียว แล้วยังเรือนร่าง

ที่ซ่อนอยู่ภายใต้ชุดว่ายนํ้าสีแดงเพลิงนั้นอีกเล่า มันยิ่งทำให้หล่อนดู

ร้อนฉ่าเสียยิ่งนัก แต่ถึงกระนั้นก็ยังแอบซ่อนความอ่อนหวานไว้ในตัว

ด้วยเช่นกัน หาใช่คอยแต่ปั่นป่วนยวนใจให้ร้อนรุ่มอย่างเดียวไม่

อารีโคจ้องมองสตรีที่โดนใจในรูปนั้นอีกครั้ง ผู้หญิงเอเชีย เขา

คิดในใจ แบบนี้ต้องเป็นสาวเอเชียอย่างแน่นอน บางทีหล่อนอาจจะเป็น

คนไทยเหมือนมารดาเขาก็ได้ นี่ถ้าเขาได้หล่อนมาเป็นแบบกึ่งเปลือย

ให้กับเขาที่กระท่อมนวลจันทร์ของเขาละก็ เขาจะจัดการบรรเลงแต่งแต้ม

หล่อนให้เป็นผลงานชิ้นเอกเลยทีเดียวล่ะ

‘ศิลปะ หล่อนช่างดูมีศิลป์และอ่อนช้อยเสียเหลือเกิน ทุกอณู

ในเรือนกายหล่อนนั้นมันนูนโค้งเว้าเป็นเส้นสัดส่วนชัดเจนจับตาจับใจ

เขาไปเสียหมด’

อารีโคคิดแล้วมองดูภาพถ่ายของสตรีผู้นั้นอีกครั้ง ด้วยความรู้สึก

 

 

ชื่นชม เขามองแล้วมองเล่า ยิ่งเอวคอดกิ่วนั้นด้วยแล้ว มันอ่อนโค้ง

สมบูรณ์แบบจริงๆ ทุกอย่างในเรือนกายงามงด เหมาะเจาะและลงตัว

ที่สุด เหมาะมาก หล่อนเหมาะมากทีเดียว เขาเฝ้าคิดในใจ มันจะไม่มีใคร

เหมาะสมเท่ากับหล่อนอีกแล้ว หล่อนช่างเป็นประติมากรรมชิ้นเอกที่

พระผู้เป็นเจ้าสร้างมาจริงๆ

‘ร้อนแรง อ่อนหวาน ลึกลับ’ ยิ่งเห็น อารีโคก็ยิ่งอยากจะบรรเลง

ร่างแน่งน้อยนางนี้ลงบนผืนผ้าใบอย่างรวดเร็ว เขาจะทำให้ภาพเขียน

ของหล่อนนั้นเลื่องลือไปทั่วโลกเลยทีเดียว

‘คอยดูสิ! แม่โมนาลิซากลับชาติมาเกิดของเขา’ พออารีโค

สำรวจสตรีในภาพถ่ายอย่างละเอียดลออจนพอใจแล้วก็หันไปทางเซียส

ทันที จากนั้นก็สั่งออกไปด้วยนํ้าเสียงหนักแน่น

“เซียส ฉันเอาคนนี้!”

กล่าวพร้อมกับชี้มือไปที่รูปถ่ายนั้น เห็นเซียสหน้ามุ่ยขึ้นมา

ทันตา

“แต่...คนนี้ผิวขาวนะริโค”

เท่านั้นเองอารีโคก็ถอนหายใจ ดวงตาคู่คมขนตาดกยาว

มีเสน่ห์เปล่งประกายเหนื่อยหน่ายผ่านทางลูกตาสีนํ้าตาลเทา เขารู้ดีว่า

เซียสเป็นคนเคร่งครัด ไม่ค่อยจะยืดหยุ่นเท่าใดนัก ซึ่งต่างจากเขาที่มัก

จะยืดหยุ่นอยู่เสมอ นั่นอาจเป็นเพราะความเป็นศิลปินในตัวด้วยล่ะมั้ง

ที่ทำให้เขาต้องปรับตัวตามสถานการณ์และกาลเทศะอยู่ร่ำไป ซึ่งเป็น

อะไรที่แตกต่างไปจากอุปนิสัยของคนทำงานด้านเลขาฯ และทนายความ

อย่างเซียสแบบสิ้นเชิง สำหรับเซียสแล้วนั้น ทุกอย่างจะต้องถูกต้อง

แม่นยำ ชี้ชัดทุกประเด็น และครบถ้วนทุกกระบวนความ

อารีโคลอบถอนใจออกมาเบาๆ ให้ตายเถอะ เซียสกำลังทำให้

เขาหงุดหงิดเสียแล้ว ชายหนุ่มพยายามข่มอารมณ์ของตัวเองเอาไว้

สักครู่ก็แหงนหน้าขึ้นมองเซียสอีกครั้ง แล้วกล่าวออกไปเพื่อยุติปัญหา

ทุกอย่างของเซียสเสีย

“ฉันเปลี่ยนใจแล้วล่ะเซียส ฉันคิดว่าหล่อนเหมาะสมมากที่สุด

 

 

แล้วสำหรับงานนี้ ผู้หญิงคนนี้เหมาะที่จะมาเป็น แบบให้กับฉัน ฉันต้องการ

หุ่นนิ่งคนนี้มากๆ เลยล่ะเซียส”

อารีโคกล่าวเน้นคำว่า ‘มาก’ กับเซียสเป็นพิเศษ หลังจากนั้น

ก็ยื่นรูปนั้นส่งให้เซียส ต่อมาก็เห็นเซียสเปิดแฟ้มให้วุ่นวายไปหมด

สักพักเสียงเขาก็ดังขึ้นมาใหม่

“หล่อนเป็นคนไทยด้วยนะริโค”

สหายกึ่งเพื่อนเรียกชื่อเล่นเขาด้วยนํ้าเสียงตื่นเต้นขึ้นมาทันที

เมื่อรู้ว่าสตรีผู้เป็นว่าที่หุ่นนิ่งให้กับเขานั้นเป็นสตรีชาวไทย

“เฮ้! ริโค หล่อนชื่อรุ้งตะวัน อายุ 20 ปี โอ้โฮ โสดด้วยนะริโค

งานนี้ฉันว่านายได้สาวไทยมานอนกอดอุ่นๆ อย่างแน่นอน ท่าทาง

จะง่ายเสียด้วยสิ ริโค นายรู้ไหมว่าหล่อนถ่ายแบบชุดว่ายนํ้าเป็นอาชีพ

หลักเชียวนะ นายก็ชอบฟัดอยู่แล้วนี่ พวกดารา นักร้อง นางแบบอะไร

เทือกนี้ แล้วยิ่งนายพาหล่อนไปอยู่ที่กระท่อมนวลจันทร์กันสองคนด้วย

แล้วละก็ ฉันไม่อยากจะคิดเลยริโค ว่าหนุ่มหล่อกับสาวสวยจัดแบบนั้น

เวลาที่อยู่ในกระท่อมสวยท่ามกลางบรรยากาศแบบไทยๆ ที่มีลมพัดมา

เย็นๆ เต็มไปด้วยต้นไม้ดอกไม้นานาพันธุ์ ในแถบชนบทที่เงียบสงบ

ห่างไกลผู้คนอย่างนั้น เฮ้อ! ริโคเพื่อนรัก ฉันรับรองได้เลยว่า งานนี้นาย

ไม่เหงาแน่เลยเพื่อน ได้อยู่กับสาวสวยหุ่นสะบึมเร้าอารมณ์ขนาดนั้น ฉัน

ว่านายคงหัวหมุนทั้งกลางวันและกลางคืนเชียวล่ะเพื่อนเอ๊ย จะว่าไป

แล้วแม่รุ้งตะวันอะไรนี่ก็ดูคล่องแคล่วดีนะ ดูโพสแต่ละท่าสิ นัยน์ตานี่

หรี่ปรือฉ่ำเยิ้มเชิญชวนสุดๆ สวย ร้อนแรง หุ่นเพรียวบาง แต่ก็สะบึม

เร้าใจในบางส่วน ให้ตายเถอะ มองมามองไปเลือดกำเดาฉันจะกระฉูด

อยู่แล้วนะริโค”

เซียสกล่าวพร้อมทำสีหน้าสีตาคิดไกล จ้องไปที่ภาพถ่ายของ

รุ้งตะวันนิ่ง จับจ้องราวกับจะให้บาร์เล็กๆ ที่โอบล้อมปทุมคู่งามอยู่นั้น

หลุดออกมา เท่านั้นเองอารีโคก็ถอนใจออกมาเสียยืดยาว แล้วลงเสียง

หนักๆ กลับไปทันที

“เซียส! นายก็รู้นี่นา ว่าฉันจะไม่ยุ่งกับคนที่ฉันวาดภาพ งาน

 

 

คืองาน มันจะไม่เป็นอย่างอื่นเข้าใจไหม นายหยุดพูดเสียทีเถอะ ไป

จัดการติดต่อหล่อนมาได้แล้ว ติดต่อเสร็จก็รีบกลับมารายงานฉันด้วย

ฉันว่าจะกลับเมืองไทย ไปดูกระท่อมหลังนั้นสักครั้ง ไม่ได้ไปมาเป็นสิบๆ

ปีแล้ว เห็นจะต้องไปเตรียมสถานที่เสียหน่อยแล้วล่ะ”

เท่านั้นเองเซียสก็หน้าเสีย รู้ว่าตัวเองพูดมากจนเกินไป เมื่อ

สำนึกได้ดังนั้นจึงรีบไปจัดการธุระให้เจ้านายหนุ่มกึ่งสหายโดยไว นั่น

ก็คือการติดต่อแม่รุ้งตะวัน นางฟ้านางสวรรค์ แม่หุ่นนิ่งราคาหลายล้าน

ให้อารีโคด้วยรู้ว่าอีกฝ่ายเริ่มจะหงุดหงิดแล้วเหตุเพราะความงี่เง่าพล่าม

ไม่หยุดของเขานั่นเอง ก็ทำไงได้ล่ะ แม่รุ้งตะวันนี่ธรรมดาที่ไหนกัน เซ็กซี่

สะเด็ดถึงใจไปเลยทีเดียว