ทาสรักเมดิเตอร์เรเนียน (แก้วชวาลา) (ปกใหม่)

“กินข้าว อย่ามานั่งบีบน้ำตา ไม่กินฉันจับเธอกรอกแน่ๆ”

อินทิราเห็นหน้าเหี้ยมๆ และได้ยินคำขู่นั้นของเขา ก็สุด

จะทน เลยจัดการคว้าถ้วยน้ำซุปสาดใส่หน้าอีกฝ่ายทันที เห็นลิโอเน่

ถึงกับตะลึงไปเลย หลังจากนั้นก็มองเธอย่างไม่เชื่อตา

“อิน!”

เสียงเรียกหนักๆ แล้วแววตาเปล่งประกายทองวิบๆ วับๆ

นั้น เล่นเอาหญิงสาวใจเสียไปเลย รีบถดกายไปจนชิดมุมเตียง

ทันที

ไม่กินก็อย่ากินสิวะ

พอเขากล่าวจบ อินทิราก็ใจหายทันที เมื่ออีกฝ่ายลากโซ่

ที่ล่ามเธอไว้เข้าหาตัวเขา หญิงสาวจึงดิ้นรนและร้องกรี๊ดลั่น ตกใจ

แทบสิ้นสติเมื่อเขาบ้าระห่ำฉีดเสื้อผ้าของเธอออกจนไม่เหลือชิ้นดี

ไม่นานหน้าที่เลอะไปด้วยน้ำซุปของเขาก็โน้มลงมาหา อินทิรา

เนื้อตัวสั่นทันใด รีบร้องขอออกไป

อย่าทำอินนะคะ! คราวก่อนคุณทำอินเจ็บร้าวไปหมด

ทั้งตัวแล้วนะคะ ได้โปรด

แรกพบ

 

ลีโอเน่ อัลแบโร บุรุษเลือดผสมไทย-อิตาเลียน มองไปยัง

มหาสมุทรกว้างใหญ่ของเมดิเตอร์เรเนียนด้วยสีหน้าติดจะบึ้งตึงเล็กน้อย

เขาเพิ่งออกมาจากความชุลมุนวุ่นวายภายในห้องจัดเลี้ยง ซึ่งบัดนี้ได้

กลายเป็นห้องพนันไปแล้ว การพนัน! ลีโอเน่คิดแล้วไหวไหล่ นึกรังเกียจ

กิจกรรมนี้นักหนา นักธุรกิจรุ่นใหม่ไฟแรงอย่างเขาถือว่าการพนันเป็น

เรื่องของคนไร้หนทาง ถึงได้เอาชีวิตและอนาคตไปแขวนไว้กับโชคชะตา

ที่แสนจะงี่เง่าไร้แก่นสารและไม่น่าพิสมัยอย่างนั้น

ลีโอเน่ถอนใจ หันหลังให้กับท้องทะเลเมดิเตอร์เรเนียนสีเขียว

แซมนํ้าเงิน ดวงหน้าคมเข้มแหงนมองเครื่องบินหรูเล็กที่นั่งได้ไม่ถึงสิบคน

ด้วยซ้ำไป มันได้รับการออกแบบมาสดใหม่ และเขาเป็นหนึ่งในห้าของโลก

เท่า นั้นที่ได้ รอบครองมัน มุมปากกดลึก ความพึงพอใจเล็กๆ แผ่กระจาย

 

 

ไปตามมวลร่างที่เต็มไปด้วยอัตตา หลายคนอยากได้มัน แต่เขาก็เป็น

หนึ่งในห้าคนของโลกเท่านั้นที่ได้มันมาไว้ครอบครอง และสามารถนำ

มันขึ้นมาอยู่บนดาดฟ้าของเรือยอชต์สุดหรูได้ แล้วใบหน้าคมก็ต้อง

บึ้งตึงดังเดิม คิ้วดกดำกดเข้าหากันจนย่นยู่ เมื่อมีเสียงเฮ! ดังออกมา

จากห้องจัดเลี้ยง

‘บางทีถ้าหากเพื่อนๆ ของเขาทำตัวน่าเบื่อและรบกวน

การพักผ่อนของเขามากเกินไป ลีโอเน่อาจจะเนรเทศทุกคนออกไปจาก

เรือยอชต์ลำใหม่แสนจะสุดหวงของเขาก็เป็นได้’

ลีโอเน่คิดลำพังอย่างหมายมาด วกกลับไปจ้องเครื่องบินส่วนตัว

เขม็ง นึกคำนวณว่าต้องบินสักกี่เที่ยวถึงจะส่งพวกมนุษย์เจ้าสำราญ

เหล่านั้นกลับฝั่งไปจนหมด ใบหน้าคมเข้มแข็งแกร่งเยี่ยงบุรุษเพศต้อง

ถอนหายใจออกมาอีกหนกับเสียงที่ดังมาอีกระลอกและดูเหมือนจะดัง

หนักข้อยิ่งกว่าเดิมเสียอีก เรือ ทรานคลิลโล  เรือที่เขาตั้งชื่อให้อย่างไพเราะ

ด้วยภาษาอิตาเลียนตามแหล่งกำเนิดของเขา เรือที่มีความหมายใน

ภาษาไทยว่าสงบ บัดนี้มันมิได้สงบสมดังชื่อเสียแล้ว

เสียงเอะอะครื้นเครงเฮลั่นที่ดังออกมาจนถึงนอกระเบียงทำให้

ลีโอเน่อารมณ์โกรธกรุ่น เห็นทีเขาจะต้องพูดกับจอห์นเพื่อนรักให้เลิกสนุก

เสียทีแล้ว ไอ้เสียงอึกทึกนี้ มันหนวกหูบรรลัย! ซํ้ายังทำให้โลกส่วนตัว

ของเขาต้องสูญหายไปสิ้น คิดดังนั้นร่างสูงเพรียวแต่อุดมไปด้วยมัดกล้าม

ที่หนั่นแน่นตึงเปรี๊ยะไปทุกสัดส่วนก็เดินเข้าไปในตัวเรือที่ปูด้วยพรม

สีแดงสดตลอดทาง พอก้าวเข้าไปใกล้บุรุษแต่งสูทสากลชั้นดีรูปร่างสูงใหญ่

เชื้อสายอิตาเลียนเท่า นั้น ก็ได้รับการโค้งคำนับอย่างสวยงามพินอบพิเทา

ราวกับเขาคือเทพยดาที่สามารถชี้เป็นชี้ตายให้กับชีวิตของคนเหล่านี้ได้

ลีโอเน่ไม่คิดจะทักท้วงคนพวกนี้ที่ทำเสมือนเป็นเงาตามตัว

ของเขา นั่นก็เพราะหนุ่ม สายเลือดเมดิเตอร์เรเนียนถึงยี่สิบกว่าเปอร์เซ็นต์

นั้นชินเสียแล้วกับการมีบอดี้การ์ดคอยติดตามไปทุกที่ จะมีก็แต่สาวๆ ใน

บ้านของเขาเท่านั้นแหละ ที่ออกอาการหูอื้อตาลายทุกครั้ง เมื่อบอดี้การ์ด

 

 

เหล่านี้แห่กันไปตามอารักขาพวกหล่อน ไม่ว่าจะเป็นคุณทาริกามารดา

ของเขา หรือแม่บามโบล่ายัยน้องสาวจอมแสบ ที่ระยะหลังมานี้ชอบทำ

อะไรแผลงๆ อยู่เสมอ

ร่างสูงสง่าเดินบ่า ตั้งหลังตรงขึ้นบันไดหรูที่ปูพรมสีแดงสดนุ่ม นิ่ม

ตลอดทาง ใบหน้าเรียวรูปไข่แต่ปลายคางแกร่งบึกบึนอันเนื่องมาจาก

สันกรามเพียงเล็กน้อยที่เข้ามาช่วยเสริมความเข้มแข็งและดุดันเริ่ม

จะบึ้งตึง ยิ่งใกล้ห้องจัดเลี้ยงมากเท่าใด เสียงเฮฮาวี้ดวิ้วราวคนกำลัง

สำเริงสำราญกับการนั่งแช่นํ้าร้อนในกระทะทองแดงเล่นก็ดังมากขึ้น

ลำพังเพื่อนเขาที่เรียนมาด้วยกันตั้งแต่สมัยอยู่เซนต์แอนดรูส์2 ยังไม่

น่าหนักใจเท่าไร เพราะยังไงก็คือเพื่อนกัน แต่นี่มีเหล่าปลิงหน้าแปลก

จากที่ไหนก็ไม่รู้ ขอตามติดจอห์น มาด้วย แถมยังเปิดบ่อนกันซะครื้นเครง

‘บ่อนหรือ? บัดนี้เรือราคาสิบเอ็ดหลักของเขาได้กลายเป็นบ่อน

ไปแล้ว เอาละ! เขาจะไม่ทนกับจอห์นเพื่อนหนุ่มจอมเสเพลของเขาอีก

และถ้าหมอนั่นไม่พอใจ ก็ให้มันไสหัวกลับอังกฤษไปซะ’ คิดแล้ว หงุดหงิด

เขาไม่ได้เจอจอห์นเพียงแค่สองเดือนเท่านั้น ก็เห็นพัฒนาการการคบเพื่อน

ที่เปลี่ยนไป และถอยร่นลงในเชิงลบ หรือว่าจอห์นเริ่มเบื่อผู้หญิงที่มาจาก

ชนชั้นสูง ถึงได้คบหากับเพื่อนที่น่าจะใช้ชีวิตอยู่ในที่อโคจรมากกว่า

บ้านช่องของตัวเอง

ความจริงเขาใช่จะเป็นพระหรอก เขาก็เป็นนักเที่ยวไม่ต่างจาก

จอห์น เขารักสนุกและโปรดปรานปาร์ตี้ แต่ลีโอเน่ก็เลือกสถานที่และคนที่

คบค้าด้วยเสมอ กลุ่มผู้หญิงที่มากับจอห์นคราวนี้เหมือนโสเภณีหมดทุกคน

 

 

ส่วนเพื่อนชายที่พ่วงมาด้วย ก็เหมือนพวกแมงดาปีกทอง แต่ละคนมา

อยู่และกินฟรีโดยถืออภิสิทธิ์จากจอห์น อยู่ฟรีอย่างเดียวไม่พอ แถมยัง

ไร้จิตสำนึก ช่วยกันทำให้เรือที่เนี้ยบและหรูหราของเขาเลอะเทอะสกปรก

ราวกับคอกหมูในทุกๆ ที่ที่คนเหล่านั้นก้าวผ่าน

คิ้วหนาเข้มที่พาดยาวไปจนสุดปลายตาอันคมกริบ บัดนี้

กลับกดลึกจนหัวคิ้วดกหนาแทบจะชนกัน ส่งผลให้ดวงตาสีนํ้าตาลเข้ม

ที่ไม่ต่างไปจากสีคิ้วเท่าใดนักเปล่งประกายแข็งกร้าวมากขึ้น ภายใน

ดวงตาสีนํ้าตาลเข้ม บัดนี้มีประกายแลบเลียสีเหลืองทองวิบวับ และมัน

มักจะเป็นแบบนี้เสมอ ยามเมื่อเจ้าตัวเผชิญกับความโกรธเกรี้ยว ส่วน

ริมฝีปากได้รูปรับกับจมูกโด่งขึ้นสันตรงเฉียบขาดตามแบบหนุ่มเลือดผสม

ทั่วไปนั้นก็เม้มสนิทจนเกือบเป็นเส้นตรง ใบหน้าหล่อเหลาจึงดูแกร่ง

กระด้างราวกับบุรุษที่มีธาตุไฟร้อนๆ อัดแน่นไปทั้งตัว

เพียงไม่นานขายาวแข็งแรงรับกับช่วงบ่ากว้างผึ่งผายก็มาถึง

ห้องที่เปิดกว้างและใหญ่ที่สุดในลำเรือแห่งนี้ มันเป็นห้องที่ใช้จัดเลี้ยงและ

เต้นรำ อย่างน้อยก็ครั้งหนึ่งแหละที่ลีโอเน่เคยตั้งใจให้มันเป็นอย่างนั้น

แต่บัดนี้มันได้เสียแผนไปแล้ว เพราะความคึกคะนองของจอห์น เพื่อนสนิท

คนเดียวเท่านั้น พอก้าวเท้าเข้าไปในห้องได้ก็ชะงัก เห็นผู้คนกรูกันไปมุง

อยู่ที่เวทีเล็กๆ ใจกลางห้อง เสียงชายไทยที่ยืนอยู่บนเวทีดังก้อง โดยที่

จอห์นไม่ได้สนใจอะไรทั้งสิ้น นอกจากการไล่ปลํ้าผู้หญิงไทยที่เขาตีค่าว่า

เหมือนโสเภณีอุตลุด ลีโอเน่ส่ายหัวให้กับเพื่อน กำหมัดแน่น มองกลับ

ไปยังเวทีอีกครั้งอย่างเกรี้ยวกราดสุดๆ

“เจ็ดหมื่น”

ดวงตาคมกริบจ้องเขม็งไปยังบุรุษร่างเตี้ย เห็นนัยน์ตาของอีกฝ่าย

ฉายแววสนุกสนาน ดวงตาคมเข้มที่ล้อมรอบด้วยขนตาดกหนาของลีโอเน่

หรี่ลงเล็กน้อยเขากำลังสงสัยว่าคนพวกนี้กำลังทำอะไรบนเรือทรานคลิลโล

ของเขา

 

 

“สองแสน”

เสียงจากคนมุงข้างล่างดังแทรกขึ้น เล่นเอาห้องทั้งห้องเงียบกริบ

เขาสะดุ้ง ชักได้กลิ่นไม่ดีซะแล้วสิ ดวงตาคู่คมของลูกเสี้ยวเลือดเมดิเตอร์เรเนียน

กวาดมองไปรอบๆ ห้องอย่างจับสังเกต หลังจากที่เขาไม่ได้ให้ความสนใจ

กับคนเหล่านี้มาถึงสองวันเต็มๆ ด้วยความที่อยากอยู่อย่างสงบ หนีข่าวฉาว

ซึ่งนางแบบที่กำลังจะเป็นดาวร่วงคนหนึ่งหวังสร้างกระแสโดยการเอา

ความสัมพันธ์บนเตียงกับเขาที่ล่วงเลยมาแล้วถึงสามปีเต็มไปโพนทะนา

ให้แทบลอยด์ฉบับหนึ่งฟัง และแทบลอยด์บัดซบนั่นก็เขียนมันขึ้นราวกับ

บทนิยายโป๊ดีๆ นี่เอง แม้ว่าทุกอย่างจะหนักไปทางสรรเสริญรสนิยมทางเพศ

ของเขา แต่ลีโอเน่นั้นชอบซะเมื่อไรกัน สายตาคู่คมสำรวจไปรอบๆ ขมวดคิ้วมุ่น

อีกครั้ง อดประหลาดใจไม่ได้ เมื่อคนส่วนใหญ่ที่จอห์นพามาล้วนแต่เป็น

คนไทยทั้งสิ้น

‘แปลก? คนพวกนี้มาทำอะไรกันในอิตาลีนะ ดูเหมือนว่ากำลัง

จะประมูลอะไรกันสักอย่าง แต่ประมูลอะไรล่ะ? เขาชักสงสัยเสียแล้วสิ’

แล้วลีโอเน่ก็สงสัยได้ไม่นาน เมื่อเสียงหนึ่งดังเข้าหู

“สองแสนแน่นอนราคานี้ ก็ไม่มีใครต่อรองแล้วนี่นา สุดท้าย

แม่แมวเหมียวนั่นก็ต้องเป็นของฉัน!”

จบคำพูดนั้นคิ้วเข้มของเขาก็ขมวดมุ่น ‘คน’ หรือนี่ พวกนี้กำลัง

ประมูลคนกันงั้นหรือ ร่างสูงแข็งเกร็งเมื่อรู้ว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้นบนเรือ

ของเขา ชายหนุ่มเริ่มจับต้นชนปลายได้แล้ว กรามแกร่งกัดเข้าหากัน

ดังกรอด จอห์นปล่อยให้เรื่องอัปรีย์แบบนี้เกิดขึ้นบนเรือทรานคลิลโล

ของเขาได้อย่างไรกัน ช่างเสื่อมศีลธรรมสิ้นดี! เรือของเขาไม่ใช่ซ่องของ

พวกโสเภณีราคาถูก ส่วนนังผู้หญิงที่ทำแบบนี้ก็ร่านร้อนไร้ยางอายสิ้นดี

หล่อนกำลังทำให้เรือของเขากลายเป็นขุมนรกไปเลยทีเดียว ช่างกล้าดีนัก!

ที่จะมาลองดีกับคนอย่างเขา

“เจ็ดแสน”

เสียงต่อรองราคาดังมาอีกครั้ง ลีโอเน่ก้าวเดินไปเรื่อยๆ บัดนี้

ผู้คนเริ่มมองเห็นเขาแล้ว จึงแหวกทางให้ ลีโอเน่เดินตรงไปอย่างช้าๆ

 

 

เดินเหมือนเสือล่าเนื้อที่แสนจะใจเย็น เขาอยากเห็นนํ้าหน้าแม่โสเภณี

เคลื่อนที่คนนั้นนักเชียวว่า หน้าตาของหล่อนจะเป็นอย่างไรนะ หุ่นจะ

สะบึมระเบิดเถิดเทิงเขย่าตับไตไส้พุงชายฉกรรจ์ขนาดไหน ถึงได้ประมูล

กันไม่มีถอยแบบนี้

“หนึ่งล้าน”

เสียงต่อมาดังขึ้น ลีโอเน่กำหมัดแน่น โอ...ดิโอ3 เขาไม่อยากจะ

เชื่อเลยว่า แม่โสเภณีเคลื่อนที่คนนั้นจะราคาสูงถึงขนาดนี้ แล้วก็ได้ยิน

เสียงคนคุยกัน นํ้าเสียงคึกคะนองลุ้นจนตัวโก่ง

“เห็นปีเตอร์มันบอกว่า แม่แมวเหมียวนั่นยังเวอร์จิ้นอยู่เลย

นะ”

เท่านั้นเองริมฝีปากสวยบางเฉียบหยักลึกราวกับคันธนูก็บิด

ปากเหยียด

‘ฮึ! บริสุทธิ์หรือ พูดเป็นการ์ตูนของเด็กทารกไปได้ สมัยนี้จะ

ไปหาสาวบริสุทธิ์ได้ที่ไหนกัน รอให้รากต้นไม้ชี้ขึ้นฟ้า หรือว่าเต่ามีเขางอก

ออกมาซะก่อนเถอะ ต่อให้ต้องลงไปงมเข็มในทะเลเมดิเตอร์เรเนียนก็ยัง

ง่ายกว่าการพบสาวพรหมจารีสักคน! คนพวกนี้หน้าตาก็ไม่ฉลาด

เหตุใดกรรมซํ้าให้ต้องหัวทึบอีก ผู้หญิงบริสุทธิ์ที่ไหนจะขึ้นมาอยู่บนเรือ

ของเขา ท่ามกลางปาร์ตี้ที่มีแต่พวกขี้เมาและบ้าพนัน’ คิดเท่านั้นก็

เดินไปเรื่อยๆ หมายจะเห็นหน้าแม่โสเภณีเคลื่อนที่ให้ชัดๆ

“สองล้านบาท”

สิ้นเสียงของชายคนหนึ่งที่อยู่ในห้อง ซึ่งเขาเองก็ไม่รู้จักด้วยซํ้า

คนเหล่านี้เป็นเพื่อนของจอห์นเสียหมด จอห์นเพื่อนสนิทที่ขาดวินัยของ

เขา ห้องทั้งห้องก็เงียบเสียงลง ดูเหมือนราคาแม่โสเภณีคนนั้นจะหยุด

อยู่ที่สองล้านบาทเสียแล้วสินะ ลีโอเน่คิดอย่างหมิ่นๆ พวกนี้คิดอย่างไร

ถึงยอมเสียเงินกับความสำราญไร้สาระแบบนี้ ช่างเป็นการลงทุนที่

ไร้สาระสิ้นดี และแล้วเท้าของเขาก็มาหยุดอยู่ตรงหน้าเวทีจนได้

ลีโอเน่มองไปยังเบื้องหน้า แล้วก็แทบช็อก โอ...ดิโอ นี่หรือ

 

 

แม่โสเภณีเคลื่อนที่ มันไร้วี่แววของความยั่วยวนป่วนกิเลสสิ้นเชิง ไม่

สะบึม ไม่เร้าใจ ตัวหล่อนเล็กนิดเดียวเอง เล็กราวกับมด อกของหล่อน

เท่าไรกันนะ เขาพยายามเพ่งดู โอ...ดิโอ เขามองไม่เห็นจริงๆ แล้วนี่

หล่อนแต่งตัวบ้าอะไร ชุดสีชมพูรูปทรงเลียนแบบเซเลอรม์มูนไม่มีผิดเพี้ยน

แถมบนหัวหล่อนยังมีที่คาดผมหูกระต่ายสีชมพูอันเบ้อเริ่มคาดเอาไว้ด้วย

‘โธ่! แม่คุณ ทำไปได้ คิดยังไงถึงใส่ชุดแบบนี้ออกมาหากินนะ’

ประณามหล่อนในใจ เลื่อนสายตามองลงไปที่ใบหน้านวลเนียน

เอะใจนัก เมื่อดวงหน้านั้นซีดเซียวไร้สีสัน ดวงหน้ากระจิริดเล็กบางเฉียบ

ราวกับแก้วเจียระไน บัดนี้มันเลอะเทอะเขรอะไปด้วยคราบน้ำตา ดวงตา

กลมโตราวตาลูกกวางน้อยคู่นั้นกวาดมองทุกคนในห้องด้วยประกาย

ของความตื่นตระหนก ปลายจมูกโด่งเล็กแดงก่ำ เพราะผ่านการร้องไห้

มานาน ส่วนริมฝีปากบางสีชมพูระเรื่อที่เป็นสีสันเพียงตำแหน่งเดียวบน

ใบหน้านั้นก็สั่นระริกราวกับว่ากำลังหวาดกลัวนักหนา

ลีโอเน่มองดวงหน้านั้นแล้วถอนหายใจ บราโว! ช่างเป็นการแสดง

ที่สมบทบาทจริงๆ มิน่าล่ะ คนพวกนี้ถึงยอมจ่ายเป็นล้าน เพราะหลงเชื่อ

จิ้งจอกน้อยนางนี้นี่เอง เขาขมวดคิ้ว จ้องดวงหน้ารูปไข่อย่างพินิจ

‘ดิโอ หล่อนอายุเท่าไรกันหนอ สิบห้าหรือสิบหก? แต่ที่แน่ๆ

คงยังไม่บรรลุนิติภาวะพันเปอร์เซ็นต์ ตายล่ะหว่า! เรือที่ซื้อมาสดใหม่

ของเขาต้องอัปรีย์ป่นปี้กันคราวนี้ ถ้ามีคนมาซื้อขายเนื้อสดกันที่นี่

โดยเฉพาะตัวเขาเองนั้นไม่ว่าจะทำอะไรก็ล้วนแต่สร้างความกระหาย

ใคร่รู้ให้กับบรรดานักข่าวอยู่แล้ว กลิ่นฉาวเก่ายังไม่ทันจางหาย กลิ่นฉาว

อันใหม่ก็ผุดขึ้นมาซะนี่’

ลีโอเน่คิดถึงกองทัพนักข่าวที่พากันไปดักซุ่มอยู่ตามออฟฟิศ

ของเขาทั้งประตูหน้าประตูหลังด้วยความสยองสยด ร่างสูงพุ่งสายตา

ไปยังแม่โสเภณีตัวเล็กที่นั่งสั่นอยู่กลางเวที ซึ่งเขาก็ไม่แน่ใจว่าไอ้ที่สั่นอยู่

นั่นน่ะมันสั่นสู้หรือว่าสั่นเพราะกลัวกันแน่ ดูทีแล้ว น่าจะเป็นประการแรก

ซะมากกว่า เจ้าของเรือคิดอย่างหมิ่นแคลน จ้องคนตัวเล็กเขม็ง หล่อน

กำลังจะเป็นต้นเหตุของความหายนะทั้งมวล ถ้าเหตุการณ์วันนี้เล็ดลอด

 

 

 

ออกไป เขาได้สยองแน่ ลีโอเน่ไม่ชอบข่าวคาวใดๆ เลย ถึงแม้ว่าตัวเขา

เองนั้นจะต้องตกเป็นเหยื่อของแทบลอยด์อยู่เสมอก็ตาม

เจ้าหล่อนเริ่มดิ้นขลุกขลักเพื่อให้หลุดจากเชือกที่มัดทั้งสองมือ

ตรึงเอาไว้กับพนักเก้าอี้ หล่อนพยายามขยับขาขาวๆ นวลๆ ที่ถูกผูกเอา

ไว้เช่นเดียวกัน แต่ยิ่งขยับกระโปรงอันสั้นจู๋ก็ยิ่งเปิดยิ่งร่นขึ้นไป ให้ตายสิ

แม่คุณ! เห็นชุดและท่าทางของหล่อนแล้ว อดคิดถึงหนังเอ็กซ์เกรด

ที่ห่วยที่สุดของญี่ปุ่นขึ้นมาไม่ได้ ทั้งจัดฉากและดำเนินเรื่องได้ดีแบบนี้

ไงเล่า หนุ่มๆ ในห้องถึงได้กลัดมัน ยอมทุ่มเงินซื้อตัวกันเป็นล้าน เพียง

แวบหนึ่งที่หล่อนกวาดสายตามาประสานกับเขา ลีโอเน่ก็ต้องเม้มปาก

แน่น ส่งสายตาเข้มดุไปให้ เห็นอีกฝ่ายหน้าจืด รีบเบนหน้าหนีทันที

แถมยังมาทำตัวสั่นหนักขึ้นไปอีก

บัดซบ! มาเสนอขายตัว แต่เมินหน้าหนีแขก ไม่ใช่รสนิยมของ

เขาซะหน่อย ลีโอเน่หน้าตึง หล่อนมองเขาแบบนั้นได้อย่างไร ตัวเขาเอง

นั้นแน่ใจเลยว่าตัวเองโดดเด่นมากแค่ไหน ด้วยความที่มีเลือดผสม

ไทย-อิตาเลียน หรือจะวัดจากสถิติสาวๆ ที่ดาหน้ากันมาเสนอตัวให้ก็ได้

เขาไม่เห็นมีอะไรเสียหายหรือน่ากลัวเลยแต่น้อย สุดอารมณ์เสีย เมื่อถูก

สตรีไทยร่างเล็กมองเมินใส่แบบนี้ เขาไม่ชอบเลยที่ตัวเองถูกมองผ่าน

มองเหมือนไม่สนใจไม่สำคัญ ลีโอเน่มองคนตัวเล็กด้วยใจอาฆาตอีกครั้ง

‘ก็เอาสิ! จะลองกับเขาก็ได้ ดูสิว่าถ้าหากหล่อนต้องตกเป็น

เบี้ยล่างของเขาแล้ว จะยังอวดดีอยู่อีกไหม’

เมื่อคิดได้ดังนั้นก็มองไปยังอีกมุมหนึ่งของเวที เห็นชายไทย

ผิวคลํ้าร่างสันทัดกำลังยกค้อนเล็กๆ ขึ้นมาเพื่อจะยืนยันว่าราคาของ

หล่อนสิ้นสุดลงที่สองล้านบาทขาดตัว และขณะที่ค้อนกำลังจะทุบลงบน

แท่นสูงนั้นเอง

“สามล้านบาท!”

ห้องทั้งห้องเงียบกริบ ค้อนหยุดชะงักทันควัน ทุกคนมองมาที่

เขาเป็นตาเดียว โดยเฉพาะจอห์นนั้น เลิกบ้าผู้หญิง หันกลับมามองเขา

ตาค้างไปเลย คงไม่คิดว่าเขาจะบ้าทำอะไรแบบนี้ได้ แต่ช่างเถอะ! ยังไง

 

 

เสียเขาก็ทำไปแล้ว แต่ไม่ใช่เพราะอยากได้แม่โสเภณีตัวเท่ามดคนนั้น

หรอก เขาแค่ไม่อยากให้ทรานคลิลโลเรือสุดรักลำเอี่ยมอ่องของเขา

ต้องมาเสื่อมเสียเพราะเรื่องใต้สะดือต่างหาก และเขาก็อยากจะสั่งสอน

คนอวดดีบางคนให้รู้จักคนอย่างเขาด้วย

ลีโอเน่ตวัดสายตาขึ้น มองแม่โสเภณีเคลื่อนที่อย่างหยั่งเชิง

เห็นหล่อนจ้องมาทางเขาหน้าตาซีดเผือด อดชมเชยในใจไม่ได้ว่า

ช่างแสดงละครได้เก่งเป็นบ้า ขนาดยังเด็กอยู่แท้ๆ ชั้นเชิงนี้แพรวพราว

สามารถเรียกเงินเป็นล้านๆ จากผู้ชายได้ ถ้าหล่อนโตขึ้น คงเป็นผู้หญิง

ร้อยเหลี่ยม ชนิดหาตัวจับยากทีเดียว และหล่อนก็คงจะสูบเงินจาก

บรรดาชายที่ลุ่มหลงในเกมกามจนหมดตัว ไม่ได้ๆ แบบนี้มันต้องสั่งสอน

ให้รู้จักพวกผู้ชายมากกว่านี้ ลีโอเน่ออกจากภวังค์ เมื่อเสียงบนเวทีดังขึ้น

ใหม่

“สามล้านบาทครับ มีใครจะสู้ไหมครับราคานี้ ผมจะนับแล้ว

นะครับ”

สิ้นเสียงนั้นก็มีแต่ความเงียบ แล้วก็มีเสียงนับเลขดังขึ้น เพื่อ

จะให้เวลาคนได้ต่อรองราคา

ปัง!!

เสียงค้อนทุบลงไปยังแท่นไม้สูง หลังจากการนับเลขได้สิ้นสุด

ลง และเป็นอันว่าแม่โสเภณีเคลื่อนที่นั้นตกเป็นของเขาอย่างเอกฉันท์แล้ว

เมื่อเป็นดังนั้นจึงไม่รอช้า ลีโอเน่ก้าวขายาวๆ ไปบนเวที พอถึงตัวหล่อน

ได้ ก็เห็นอีกฝ่ายแหงนหน้ามองด้วยริมฝีปากที่สั่นระริก ดวงตากลมโต

ราวตากวางน้อยมีนํ้าขังคลออยู่ที่หน่วยตา ลีโอเน่เห็นหล่อนมองด้วย

สายตาวิงวอน

“ปล่อยฉันไปเถอะ”

เสียงเล็กๆ กล่าวแหบแห้งเหมือนลูกกวางที่ขาดนํ้า ลีโอเน่

ไม่คิดจะเสวนาด้วย จึงหันไปส่งสัญญาณให้คนที่คุมแม่เซเลอร์มูนนี้อยู่

แก้มัดเสีย และพอหล่อนหลุดออกมาจากพันธนาการได้ ก็กระชาก

ร่างเล็กขึ้น มองดวงหน้าที่ฉายแววตื่นตระหนก กระตุกยิ้มเยาะใส่คนที่

 

 

สะอึกสะอื้นนํ้าตาร่วงเผาะๆ

“เลิกแสดงบทบาทปัญญาอ่อนแบบนี้ได้แล้ว มันน่ารำคาญ!

ฉันซื้อเธอมาแล้ว และจะไม่จ่ายให้เธอมากไปกว่านี้อีกเป็นอันขาด!

เข้าใจไหมครับแม่คุณ ถึงเธอจะพยายามทำตัวให้น่าสงสารมากแค่ไหน

มันก็จะจบลงตรงที่สามล้านบาทเท่านั้น!”

กล่าวเท่านั้นก็ลากแม่โสเภณีตัวเท่ามดลงมาจากเวที โดย

ไม่คิดจะสนใจว่าขาสั้นๆ ของหล่อนจะก้าวตามเขาทันไหม จากนั้นก็เดิน

ตรงไปหาจอห์นเพื่อนที่ไร้ระเบียบของตนด้วยอารมณ์ที่ฉุนจัด เห็น

อีกฝ่ายเลิกคิ้วขึ้นสูง ขยับปากกล่าวสิ่งที่ไร้สาระออกมา

“เฮ้! ลีโอ ไม่น่าเชื่อว่านาย...?”

“หุบปากของนายไปเลยนะจอห์น! ต่อจากนี้ นายต้องเลือก

เอานะ ระหว่างล่องเรือไปกับฉัน หรือจะกลับขึ้นฝั่งซะ ถ้านายเลือกที่จะ

ไปกับฉันต่อละก็ อย่าให้เรื่องเสื่อมทรามเลวระยำแบบนี้เกิดขึ้นบนเรือ

ของฉันอีกเป็นอันขาด ฟังฉันนะจอห์น” บอกพร้อมใช้สายตาเข้มกวาดมอง

ทุกคนบนเรือที่พากันหน้าสลด ค่อยๆ ก้มหน้าหนี ก่อนจะจ้องเพื่อนรักที่

ทำหน้ายู่อย่างเอาจริง “ไอ้เพื่อนรักที่กำลังจะกลายเป็นเพื่อนเฮงซวย แก

ได้ทำลายสุดสัปดาห์ที่แสนจะสงบของฉันให้กลายเป็นนรกไปแล้ว!”

“เฮ้ย!”

“ฉันสั่งให้แกหุบปาก สั่งให้หุบปากก็คือห้ามพูดห้ามประท้วง”

เสียงตวาดเฉียบขาดของเขาทำให้จอห์นหุบปากจริงๆ แต่

แววตาคมๆ ของอีกฝ่ายนั้นกลับจ้องตอบเขาอย่างขัดเคือง ซึ่งลีโอเน่

ก็ถลึงตากำราบไป

“ด้วยอำนาจของเจ้าของเรือ! ฉันขอสั่งให้นายและเพื่อนของนาย

ที่ฉันไมคิดจะคบค้าด้วยเลย จงอยู่กันอย่างสงบแล้วก็ช่วยบอกพวกโสเภณี

ที่นายขนมาด้วยว่า ให้หล่อนอยู่กันอย่างเงียบๆ การขายประเวณีบนเรือ

จะสิ้นสุดลงแค่แม่เซเลอร์มูนตัวกะเปี๊ยกคนนี้เท่านั้น และถ้ามันยังมีอีก

ละก็ ฉันจะจับพวกนายทุกคนโยนลงทะเลไป”

พอเล่นงานเพื่อนรักเสร็จ ก็มองคนที่เขาเพิ่งประมูลได้ทันที

 

 

เห็นหล่อนกำลังสะบัดมือเล็กๆ หนีจากเขา ลีโอเน่กัดฟันกรอด กำข้อมือ

หล่อนให้แน่นขึ้น กระชากทีเดียวร่างเล็กๆ ก็ลอยหวือเข้ามากระแทก

กายเขา คนที่ดึงหล่อนมาชิดอย่างไร้ปรานีหาสะเทือนไม่ มีแต่โสเภณี

หน้าใสแววตาแตกตื่นเท่านั้นแหละที่เบะหน้าทำท่าจะร้องไห้

“นี่! หยุดดีดดิ้นได้แล้วแม่คุณ บอกแล้วไงว่าอย่าต่อต้าน ต่อให้

เล่นตัวโก่งราคาให้ตายดิ้น ฉันก็จะไม่จ่ายเพิ่มอีกแล้ว ขัดขืนดีนัก เดี๋ยว

โดนดี ถ้าถึงห้องแล้วยังสะบัดสะบิ้งอยู่อีก ฉันจะจับขึงพืด ถอดผ้า เอา

เทียนลนซะให้เข็ด อย่ามาเล่นกับฉันนะแม่ตัวกะเปี๊ยก เจอของจริงเข้า

เดี๋ยวจะจุกจนร้องไม่ออก”

ตะคอกหล่อนกลับไปเป็นภาษาไทยอย่างเหลืออดแกมเยาะหยัน

เห็นอีกฝ่ายปากสั่นหน้าซีดทำท่าเหมือนจะล้มพับ เลยเปลี่ยนมาเป็นดึง

แขนกระเตงหิ้วกันแทน เด็กอะไรตัวเล็กเป็นบ้า ถ้าเปรียบเป็นลูกหมา

หล่อนก็คือพันธุ์ชิวาวาที่ใส่ลงไปในแก้วกาแฟได้สบาย

“ไป ไปกับฉัน!”

ตะคอกเสียงเฉียบใส่แม่ชิวาวาพันธุ์จิ๋ว จากนั้นก็ลากหล่อน

ออกไปจากห้องจัดเลี้ยงที่เงียบสงัด ต่างจากตอนที่เข้ามาใหม่ๆ นัก

เดี๋ยวเถอะแม่เซเลอร์มูน เดี๋ยวอีหนูฉบับกระเป๋ารายล่าสุดของเขาจะ

หลอนยิ่งกว่านี้อีก เขาจะสั่งจะสอนให้สะบักสะบอมไปเลย โทษฐานที่

บังอาจมาทำตัวบัดสีบัดเถลิงบนเรือสำราญสุดรักสุดหวงที่เขาเพิ่งได้มา

ครอบครองอย่างสดใหม่

 

 

 

ลีโอเน่ลากแม่โสเภณีตัวน้อยมายังห้องๆ หนึ่งที่กว้างขวาง

หรูหราและทันสมัยที่สุดบนเรือลำนี้ พอเข้าไปในห้องได้ ก็จัดการเหวี่ยง

แม่โสเภณีตัวกระจ้อยร่อย จนคุณเธอลอยหวือไถลลงไปยังพื้นพรม จากนั้น

ก็หมุนกายเดินไปล็อกประตู และพอหันมาอีกที ก็พบว่าแม่เซเลอร์มูน

นอกจอได้อันตรธานหายไปแล้ว เขาแยกเขี้ยวยืนเท้าสะเอวอย่างเหลืออด

แหงนหน้าขึ้นไปบนเพดานเพื่อสะกดอารมณ์โมโห สูดลมหายใจเข้าปอด

ลึกๆ จากนั้นก็กลอกตาไปมา มองเพดานอย่างพยายามสะกดอารมณ์

เต็มที่ อกหนั่นแน่นที่อุดมไปด้วยมัดกล้ามกระเพื่อมขึ้นลงหนักๆ ก่อนจะ

เอ็ดออกมาเสียงเข้มห้วน

“ออกมาเดี๋ยวนี้นะ! แม่โสเภณีตัวน้อย ไม่ต้องหลบเลย ฉัน

ไม่มีอารมณ์จะมาเล่นเกมใดๆ กับเธอทั้งสิ้นนะ ออกมาไวๆ เลย

 

 

แม่เซเลอร์มูนนอกจอ!”

เงียบ! ไร้เสียงตอบรับใดๆ ลีโอเน่กัดฟันกรอดหลับตาข่มอารมณ์

นี่หล่อนคิดว่าจะปั่นหัวเขาได้เหมือนที่เคยปั่นหัวผู้ชายหน้าโง่ทุกคนบน

เรือลำนี้หรือ

“ฉันเตือนเธอแล้วนะ”

ขบกรามกรอดเมื่อยังเงียบไร้วี่แววที่แม่โสเภณีวัยขบเผาะจะ

ปรากฏตัว ลีโอเน่กระตุกมุมปากยิ้ม แต่แววตาที่ลุกราวเปลวเพลิงนั้น

กลับวาวโรจน์เอาจริง ร่างสูงเดินไปยังเตียงสี่เสาหรูหราทันที พอปลายเท้า

เรียวยาวสะอาดของเขาเหยียบลงที่หน้าเตียงใหญ่ได้ ก็โน้มกายลงอย่าง

ช้าๆ และพอสายตาอยู่ระดับกับตัวเตียงที่ยกขึ้นสูงเท่านั้น มือหนาก็เอื้อม

ไปกระตุกข้อเท้ากระจ้อยร่อยของคนที่ซ่อนตัวอยู่ใต้เตียงให้ออกมาโดยไว

นี่ถ้าไม่เห็นว่าเป็นผู้หญิงละก็ เขาจะเอาหัวหล่อนกระแทกกับพื้นสักสองสามที

ให้สาสมกับที่หล่อนบังอาจทำเรื่องต่ำช้าอย่างนี้บนเรือของเขา แต่ก่อนที่

ลีโอเน่จะทำแบบนั้นได้ ก็รู้สึกเหมือนกับว่าโลกทั้งโลกกำลังจะแตกออกมา

โดยพลัน

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด”

เขาอยากจะบ้า! ตัวหล่อนเล็กๆ แค่นี้เอง แต่ทำไมเสียงกรี๊ด

ของแม่คุณถึงได้ดังนัก ก้มลงมองก็เห็นหล่อนกำลังสะบัดข้อเท้า ดิ้น

ขลุกขลักหนีเขาเป็นการใหญ่

“ดิโอ...อยู่เฉยๆ บ้างได้ไหมล่ะ คิดหรือว่าฉันอยากจะแตะต้อง

ตัวเธอนักฮึ!”

ตะคอกใส่เซเลอร์มูนน้อยอย่างฉุนเฉียว ทั้งบังคับและข่มขืนใจ

ให้หล่อนติดมือมา พอลากหล่อนมาถึงกลางห้องได้ ก็ปล่อยข้อเท้าบอบบาง

ลงทันที ได้ยินเสียงข้อเท้าคนตัวเล็กกระทบกับพื้นพรมดังกึก! หล่อน

ทำหน้าเหย ใบหน้าใสๆ นั้นก็เบะนิดๆ เหมือนจะร้องไห้ แต่ก็ไม่ยักร้อง

คุณโสเภณีเคลื่อนที่รีบตะเกียกตะกายลุกนั่งด้วยใบหน้าตื่นๆ ขอบตา

แดงก่ำ พอนั่งได้ก็รีบหดขาของตัวเองเก็บเข้าที่ให้เรียบร้อย และเพียง

เขาจะโน้มหน้าลงไปมองให้ชัดๆ หล่อนก็เบิกตาโตอ้าปากหวอ