เล่ห์รักจอมอหังการ

                วาดฝันบนเรือสำราญ

 

            เสียงหวูดเรือดังกระหึ่มกลางแสงตะวันยามเช้าและท้องฟ้า

สีครามสดสวยพาให้เหล่านกนางนวลสะบัดปีกบินร่อนไปเหนือท้องน้ำ

ขณะที่บริเวณท่าเรือก็คึกคักไปด้วยผู้คนซึ่งกำลังโบกไม้โบกมือให้แก่นัก-

เดินทางด้วยรอยยิ้ม ระลอกคลื่นสาดซัดกระทบฝั่งยามเรือสำราญลำโต

เคลื่อนออกจากท่า ปุยเมฆสีขาวลอยเลื่อนเมื่อสายลมโบกสะบัดอย่าง

เริงร่าราวเทพอำนวยพรแห่งการเดินทาง

                หญิงสาวร่างบอบบางแต่งกายด้วยชุดกระโปรงสีพีชตัวโปรด

เส้นผมยาวดำดกหนารวบไว้กลางศีรษะ ปล่อยหางม้าคลอเคลีย

แผ่นหลัง เรียวปากงามคลี่ยิ้มอย่างพึงใจกับบรรยากาศยามเริ่มต้น

การเดินทาง เธอหันมองท่าเรืออีกครั้งก่อนจะหมุนกายเข้าไปด้านใน มือบาง

จับกระเป๋าสะพายใบเก๋สีชมพูอมส้มเข้าชุดขณะเดินเชิดหน้าอย่างมั่นใจ

ด้วยรองเท้าส้นสูงคู่โปรดของเธอ

                ใบหน้างามขาวผ่องอมชมพูรวมถึงผิวกายเปล่งปลั่งดูสุขภาพดี

นั้นได้มาจากการปรนเปรอด้วยสารพัดครีมบำรุงที่ทำเอาเธอหมดเงินไป

ไม่น้อยในแต่ละเดือน ยังไม่นับบรรดาเครื่องสำอาง เสื้อผ้า กระเป๋า

รองเท้า ตลอดจนเครื่องประดับ ที่ทำให้เธอต้องทำงานหนักหามรุ่ง

หามค่ำเกือบทุกวันเพื่อผลิตผลงานชิ้นยอดออกสู่ตลาด ทุกครั้งที่ได้รับ

ผลตอบแทนกลับมา เธอจะแบ่งสันปันส่วนสำหรับใช้จ่ายและเก็บออม

อย่างครบครัน เงินส่วนที่เหลือจึงจะนำมาทยอยซื้อครีมบำรุงและของ

สวยงามเป็นรางวัลให้แก่ตนเอง

                ชลธิชา...คือชื่อจริงและนามปากกาของเธอ นักเขียนนิยายรัก

โรแมนติกที่เน้นฉากอันน่าตื่นตา และการเดินทางครั้งนี้ส่วนหนึ่งก็เพื่อหา

ฉากแปลกใหม่ให้แก่นิยายของเธอนั่นเอง หญิงสาวต้องใช้เวลาเกือบ

ห้าปีเต็มในการเก็บออมเงินให้มากพอเพื่อการนี้ ความจริงแล้วเธออยากขึ้น

เครื่องบินไปต่างประเทศ แต่สมองเจ้ากรรมดันนึกอยากเขียนนิยายรัก

บนเรือสำราญเสียนี่! เธอเลยจำต้องโยนเงินเกือบทั้งหมดมาทุ่มให้การ

เดินทางในครั้งนี้

                เรือสำราญสุดหรูลำนี้มีโปรแกรมแล่นล่องไปรอบโลก มีจุดจอด

เทียบท่าตามประเทศต่างๆ ตามกำหนดการที่แจ้งไว้ทางหน้าเว็บไซต์

โดยผู้โดยสารสามารถเลือกจบทริปการเดินทางของตนเมื่อถึงจุดจอดใด

ก่อนก็ได้ตามความพอใจ สำหรับราคาค่าโดยสารนั้นเป็นราคาเดียว

ตลอดระยะการเดินทาง ซึ่งนับว่าถูกและคุ้มสุดๆ เมื่อเทียบกับเรือ

สำราญลำอื่นๆ ทั้งนี้ยังไม่รวมถึงสิ่งอำนวยความสะดวกอย่างครบครัน

บนเรือที่ทำให้เธอไม่อาจละสายตาจากหน้าเว็บไซต์นั้นได้เลย เพียงแค่ได้

เห็นบรรยากาศจากภาพถ่าย ชลธิชาก็มีความรู้สึกราวกับตนเองได้ขึ้นไป

ยืนอยู่บนเรือลำหรู พลอตนิยายพวยพุ่งในหัวสมองพร้อมฉากอลังการ

สารพัน เล่นเอาแทบอดใจรอให้ถึงวันเดินทางไม่ไหว

                เธอรีบคว้าโทรศัพท์จองตั๋วเดินทางอย่างรวดเร็ว ก่อนโอนเงินค่า

จองผ่านอินเทอร์เน็ตเพื่อเป็นการยืนยัน โชคดีของเธอที่ตั๋วโดยสารรอบนี้

ยังไม่เต็ม ไม่อย่างนั้นเธอจะต้องรอคอยยาวนานแค่ไหนก็ไม่รู้จึงจะได้

สัมผัสกับประสบการณ์การเดินทางที่เลิศหรูและแสนคุ้มค่าขนาดนี้

                อาจจะไม่มีอีกแล้วก็ได้!

                หญิงสาวเหลียวมองไปรอบๆ เรือซึ่งพลุกพล่านไปด้วยผู้คนทั้ง

หัวดำและหัวทอง มีทั้งที่มากันเป็นครอบครัวใหญ่พร้อมคนแก่และเด็กเล็ก

คู่รักที่ควงคู่กันมา รวมถึงคู่ขาที่นัดกันมาตักตวงความสุขบนเรือลำนี้

ชลธิชายิ้มน้อยๆ กับตัวเองก่อนจะเดินเข้าไปด้านในตัวเรือ ตรงไปยัง

ห้องพักของตนทันที

                ห้องพักที่เธอเลือกไว้เป็นห้องพักขนาดกลาง ราคาก็ไม่ใช่ว่าจะถูก

แต่มันก็คุ้มค่ากับการลงทุนเพื่อให้ได้ตัวละครที่สมจริงมีชีวิตโลดแล่น

ในหน้านิยายของเธอ มือบางผลักบานหน้าต่างเปิดกว้าง ลมแรงหอบ

กลิ่นอายทะเลเข้ามาพาให้หัวใจพองโตฟูเบาด้วยความปลื้มเปรม หญิงสาว

ยิ้มกว้าง ปล่อยหัวใจลอยล่องสู่ท้องฟ้าและทะเลแห่งฝัน

                ใจจริงแล้วเธออยากจะได้ห้องสวีตชั้นบนแบบมีระเบียงส่วนตัว

เธออยากลากเก้าอี้ไปนั่งรับลมทะเลพร้อมจิบเครื่องดื่มหรือรับประทาน

อาหารว่างเพื่อเก็บเกี่ยวบรรยากาศยามเช้าตรู่ ชมจันทร์ยามค่ำคืน หรือ

รับไอแดดยามที่ดวงตะวันตรงศีรษะ แต่เมื่อนึกถึงความเป็นอยู่ใน

อนาคตแล้ว ชลธิชาก็จำต้องยอมตัดใจ

                ถ้าเธอเป็นนักเขียนขายดี เธอคงไม่ยี่หระที่จะใช้เงินสนองความ

สุขและให้รางวัลชีวิตตัวเองอย่างเต็มที่ แต่ในเมื่อเธอไม่ใช่นักเขียนขายดี

ก็เลยจำต้องเก็บออมเผื่อไว้สำหรับค่าใช้จ่ายอื่นๆ ในทุกๆ เดือน เพราะ

เงินค่าต้นฉบับมักจะได้โครมเดียวเป็นเงินก้อนใหญ่ และห่างหายไปสัก

ระยะหากยังไม่มีผลงานออกมา นั่นละ...ช่วงเวลาที่แตกต่างจากเหล่า

มนุษย์เงินเดือน เธอจะได้เงินเมื่อไรนั้นขึ้นอยู่กับความขยัน แถมบางเล่ม

ก็ดูจะไม่คุ้มกับค่าเหนื่อยเอาเสียเลยจริงๆ

                ...ใครว่าเป็นนักเขียนแล้วรวย? จนกรอบแทบจะกินแกลบละสิ

ไม่ว่า เธอโชคดีที่ทางบ้านสนับสนุนให้ทำงานที่ตัวเองรัก จึงไม่ต้องรับภาระ

ค่าใช้จ่ายภายในบ้าน แต่ค่าใช้จ่ายส่วนตัวเธอต้องหามาใช้เอง การ

มาเที่ยวบนเรือสำราญลำหรูครั้งนี้กินเงินเก็บของเธอไปถึงสองในสาม

เธอจึงต้องใช้โอกาสนี้ให้คุ้มค่าที่สุด

                อันที่จริงโปรแกรมล่องเรือสำราญนี้ยาวนานหลายเดือน แต่ชลธิชา

ตั้งใจจะลงจากเรือเมื่อเรือเข้าเทียบท่ายังประเทศญี่ปุ่นในอีกสองสัปดาห์

จากนั้นเธอมีเวลาอีกหนึ่งวันเต็มสำหรับเก็บบรรยากาศจากที่นั่น ก่อนจะ

ขึ้นเครื่องบินเพื่อเดินทางกลับประเทศไทย ดังนั้นระหว่างนี้เธอจึงต้องรีบ

เก็บเกี่ยวข้อมูลรวมทั้งบรรยากาศบนเรือสำราญลำหรูนี้ให้ได้มากที่สุด

เหนืออื่นใด คือการวางเค้าโครงเรื่องราว บทบาท รวมถึงบุคลิกของ

ตัวเอกนิยายเรื่องใหม่ของเธอ

                ริมฝีปากบางคลี่ออกเป็นรอยยิ้มน้อยๆ สองมือเกาะขอบหน้าต่าง

ทอดตามองผืนทะเลกว้างอีกพักใหญ่ก่อนจะหมุนตัวกลับมาที่เตียง ชลธิชา

โยนกระเป๋าสะพายลงบนเตียงและทิ้งตัวลงนอนเหยียดยาวเต็มพิกัด

แพขนตาหนากะพริบถี่ก่อนจะหาวออกมาเบาๆ เพราะบรรยากาศแสน

สบายภายในห้องพักหรูหราที่ขับกล่อมด้วยเสียงคลื่นและลมทะเล

                นอนเล่นได้ครู่หนึ่งหญิงสาวก็ลืมตามองเพดาน เวลาช่วงสั้นๆ

หลังจากเรือสำราญลำโตสุดโก้แล่นออกจากท่าเพียงพอแล้วสำหรับการ

เอนกายพักผ่อนชั่วคราว ไม่อย่างนั้นเธอคงได้ผล็อยหลับไปทั้งที่ยังไม่ได้

ทำงานแน่ๆ

                อา...ได้เวลาออกไปเก็บภาพบรรยากาศงดงาม ฉากโรแมนติกของ

บรรดาคู่รัก รวมถึงไปลิ้มชิมรสอาหารบนเรือสำราญลำหรูให้เต็มคราบ

แล้ว!

                ชลธิชาอมยิ้มก่อนดีดตัวลุกขึ้นนั่งแล้วรื้อค้นกระเป๋าสะพายเพื่อหา

เครื่องสำอางมาแต่งแต้มสีสันบนใบหน้าเพิ่มเติม เธอปลดยางรัดผมออก

สางผม และเปลี่ยนเป็นถักเปียเพื่อที่เวลาออกไปยืนรับลมบนดาดฟ้าของ

เรือสำราญ สายลมจะได้ไม่ตีผมใส่หน้าเธอ และเพื่อที่เส้นผมจะได้ไม่พัน

กันมากนัก

                กระเป๋าเดินทางใบใหญ่ยังตั้งอยู่มุมห้อง เธอยังไม่ได้รื้อกระเป๋า

เพราะตั้งใจว่าเช้านี้จะออกไปสำรวจพื้นที่ก่อน แล้วหลังจากนั้นค่อยจัด

เสื้อผ้ารวดเดียวพร้อมกับออกไปเก็บบรรยากาศในยามค่ำคืนต่อไป

                ชลธิชาวางแผนการเดินทางตลอดสองสัปดาห์อย่างตั้งใจ โดยหา

รู้ไม่ว่าแผนการทั้งหมดของเธอกำลังจะพังทลายลง...เพราะผู้ชายคนหนึ่ง

...ซึ่งคล้ายดั่งหลุดออกมาจากโลกนิยาย!

               

                เสียงหวูดเรือดังกระหึ่มคล้ายเป็นสัญญาณเตือนถึงการ

เดินทางในเช้าวันแรก เสียงนั้นดังก้องเข้าไปถึงห้องสวีตหรูชั้นบนสุดของ

เรือสำราญซึ่งมีพื้นที่ใช้สอยสองชั้นเชื่อมต่อกันด้วยบันไดไม้ขัดเงาวับ

ชั้นบนเป็นชั้นลอยเปิดโล่ง กั้นด้วยระเบียงไม้ มีเตียงนอนขนาดใหญ่วางตั้ง

ส่วนชั้นล่างตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์อย่างดีเข้าชุดกัน ทั้งโซฟา ชั้นหนังสือ

โต๊ะทำงาน โต๊ะเขียนแบบ ทั้งยังมีครัวเล็กๆ แบบบิลต์อินพร้อม

เคาน์เตอร์เรียบหรู ด้านนอกยังมีระเบียงสำหรับออกไปรับลมทะเลด้วย

                ม่านหน้าต่างบานใหญ่พลิ้วไหว ปล่อยให้แดดอ่อนๆ ยามเช้าสาด

จับร่างสูงใหญ่เปล่าเปลือยของชายเจ้าของห้องพักสุดหรูที่กำลังหลับใหล

อยู่บนเตียงกว้าง เขาขยับพลิกกายแล้วหาวหวอด ก่อนเกาศีรษะอย่าง

หงุดหงิดเล็กๆ นึกรำคาญใจกับทั้งแสงแดดแยงตาและเสียงหวูดเรือที่

ดังลั่นถึงขนาดปลุกเขาให้ตื่นจากนิทราอันแสนรื่นรมย์ได้

                ทั้งที่ยังนอนไม่เต็มอิ่มนัก หากชายหนุ่มเจ้าของใบหน้าคล้ามคม

ประดับด้วยไรหนวดจางที่ขึ้นใหม่หลังจากโกนไปเมื่อเช้าวาน ก็ก้าวลง

จากเตียงนอนเพื่อลงไปยังห้องน้ำซึ่งอยู่ชั้นล่าง

                มหาสมุทร สราญภิรมย์...เจ้าของบริษัทเรือสำราญชั้นนำและ

นักออกแบบฝีมือเยี่ยม เขาเป็นผู้ออกแบบเรือสำราญลำนี้ทั้งหมด ทั้งการ

วางผังห้องพัก ห้องอาหาร ร้านค้า สิ่งอำนวยความสะดวกในเรือสำราญ

ตลอดจนการวางระบบและติดตั้งอุปกรณ์ป้องกันภัยต่างๆ รวมไปถึงการ

ออกแบบตกแต่งภายในที่เขาดูแลเองตั้งแต่การคัดเลือกวัสดุ ข้าวของ

เครื่องใช้ และของตกแต่งทุกชิ้น

                ครอบครัวสราญภิรมย์เป็นครอบครัวนักธุรกิจที่คร่ำหวอดอยู่ใน

แวดวงการท่องเที่ยวมาแต่ครั้งบรรพบุรุษ มีธุรกิจหลากหลายประเภทอยู่

ในความครอบครอง ตั้งแต่สายการบิน โรงแรมและรีสอร์ตทั้งในและต่าง-

ประเทศ รวมทั้งธุรกิจเรือสำราญ ด้วยเหตุนี้ มหาสมุทร ชายหนุ่มวัย

สามสิบปี ลูกชายคนเล็กของตระกูลสราญภิรมย์ จึงถูกมองว่าคงไม่ต่าง

จากลูกเศรษฐีส่วนใหญ่ที่ทำตัวเสเพล หลักลอย ใช้ชีวิตอย่างสุขสบาย

ไปวันๆ น้อยคนนักที่จะรู้ว่า เขาเป็นหัวเรี่ยวหัวแรงหลักในการออกแบบ

อาคาร สถานที่ และทุกสิ่งที่เกี่ยวเนื่องกับธุรกิจของครอบครัว ไม่ว่า

จะเป็นการออกแบบภายในให้แก่รีสอร์ต โรงแรม อาคารสนามบิน

ห้องโดยสารเครื่องบิน เรือสำราญ ฯลฯ ทุกอย่างล้วนเป็นผลผลิตจาก

ความคิดของเขาทั้งสิ้น

                ทุกคนในครอบครัวรู้ดีว่างานออกแบบของเขาช่วยเพิ่มมูลค่าให้

แก่ธุรกิจของสราญภิรมย์ได้อย่างน่าพอใจ ทั้งลูกค้าและคู่ค้าของบริษัท

ต่างก็ชื่นชมในผลงานการออกแบบที่ล้ำหน้า ขณะเดียวกันก็หรูหรา ดูดี

และมีรสนิยม มูลค่าหุ้นที่พุ่งสูงขึ้นทุกปีเป็นเครื่องการันตีผลงานของเขา

 จนทำให้บริษัทยักษ์ใหญ่หลายแห่งอยากได้เขาไปร่วมงาน ด้วยเหตุนี้

มรุตและวสุธา พี่ชายทั้งสองของเขา จึงมีงานออกแบบส่งมาให้เขา

เรื่อยๆ ทั้งที่เป็นงานของบริษัทในเครือ และงานที่บรรดาคนรู้จักติดต่อขอ

ให้เขาช่วยออกแบบให้ ค่าตอบแทนที่มหาสมุทรได้รับ แม้จะหักค่า

นายหน้าไปแล้ว ก็ยังนับว่ามากเกินกว่าที่ผู้ชายเจ้าสำราญคนหนึ่งจะใช้

มันได้หมดในช่วงชีวิตหนึ่ง

                มหาสมุทรมีหัวทางด้านออกแบบ ทว่างานด้านบริหารนั้นเรียกได้

ว่าเขาไม่เคยสนใจ ที่ผ่านมา ธุรกิจเรือสำราญที่มหาสมุทรเป็นเจ้าของจึง

ต้องอาศัยพี่ชายทั้งสองของเขาเข้ามาควบคุมดูแล บริหารกิจการงาน

ทุกอย่างให้ ตั้งแต่การจัดวางผังองค์กร การดูแลบัญชีรายรับ-รายจ่าย

การควบคุมดูแลเรือและพนักงาน การจัดโปรแกรมการเดินเรือ ตลอดจน

กระทั่งการดูแลเว็บไซต์และงานปลีกย่อยอื่นๆ จนมหาสมุทรไม่จำเป็น

ต้องทำอะไรนอกจากขึ้นมาใช้ชีวิตแสนสบาย ทำงานออกแบบบนเรือ

ลำโปรด และล่องไปตามทะเลตลอดการเดินทาง

                จนในที่สุดเมื่อสองปีก่อนก็ได้มีประกาศิตจากพี่ชายทั้งสองว่าจะ

เลิกยุ่งเกี่ยวกับงานบริหารเรือสำราญที่มหาสมุทรเป็นผู้ดูแล เนื่องด้วย

กิจการของทั้งคู่ที่ขยายใหญ่โต และอาจเพราะความรักแกมหมั่นไส้เล็กๆ

ที่ทำให้ทั้งสองรวมหัวกันหักดิบน้องชาย พร้อมยัดเยียดงานบริหารกลับ

มาให้มหาสมุทรเป็นผู้จัดการดูแลเองทั้งหมด โดยยื่นคำขาดว่าหากเขา

ไม่ยอมเข้ามาบริหารงาน ผลกำไรจากธุรกิจเรือสำราญทั้งหมดจะต้องตก

เป็นของพี่ชายทั้งสอง ส่วนมหาสมุทรจะได้รับสิทธิ์เพียงแค่อาศัยล่องไป

กับเรือเท่านั้น!

                เหลือเชื่อไหมเล่า? ทั้งที่เขาคือเจ้าของธุรกิจเรือสำราญ แต่กลับไม่

ได้รับค่าตอบแทนในฐานะเจ้าของกิจการ กระนั้นชายหนุ่มก็ไม่ยี่หระกับ

เงื่อนไขของพี่ชาย เขาจัดการสร้างเรือสำราญลำนี้ขึ้นใหม่ และตั้งใจแน่วแน่

ว่าจะใช้เวลาตลอดชีวิตที่เหลือบนเรือลำนี้ แม้จะต้องดูแลบริหารจัดการ

ทั้งหมดด้วยตนเอง แต่กำไรที่ได้รับก็จะเป็นของเขาแต่เพียงผู้เดียว

                ใช่ว่ามหาสมุทรจะรังเกียจงานบริหาร เพียงแต่เขาไม่ชอบ

บรรยากาศการประชุมยืดเยื้อในห้องสี่เหลี่ยมแคบๆ เขารักอิสระ รักงาน

ออกแบบ และสิ่งที่โปรดปรานมากที่สุดคือท้องทะเลซึ่งทำให้จินตนาการ

ของเขาโลดแล่นบรรเจิด แม้กำไรจากเรือลำนี้จะเทียบไม่ได้กับเรือ

สำราญลำอื่นๆ ที่พี่ชายทั้งสองของเขาหักคอฮุบกิจการไปแล้ว แต่เขาก็

ยังมีรายได้หลักจากงานออกแบบและสิทธิพิเศษที่จะได้อยู่บนเรือลำนี้ใน

ฐานะเจ้าของอย่างแท้จริง ที่สำคัญ มันยังนำมาใช้เป็นข้ออ้างในกรณีที่

เขาไม่ต้องการกลับไปที่บ้าน เหมือนที่พี่ชายทั้งสองของเขานำมาอ้าง

บ่อยครั้งเวลาถูกเรียกตัวกลับเพื่อทำความรู้จักกับบรรดาสาวสวย

ชาติตระกูลดีที่แม่พามาแนะนำ

 

            (โปรดติดตามต่อในฉบับเต็ม)