Kiss at First Sight สัมผัสรักอันตรายดักหัวใจไว้ในกำมือ

สัมผัสรักร้ายจุดประกายหัวใจ

 

ฉันจูบนายเพราะรู้สึกดีๆ กับนายงั้นเหรอ!

ฉันจูบนายเพราะรักนายงั้นเหรอ!?!

หึ! ถ้าคิดอย่างนั้นก็ช่วยจำใส่หัวไว้ด้วยว่า...

ฉันสามารถจูบผู้ชายที่ให้ผลประโยชน์กับฉันได้ทุกคน!!!

 

บทนำ

Kiss at First Sight

 

J Pub (รัชดา ซอย XX)

“โว้วววว ซ้องนางสุดฮอตแพ้ค่าาา”

ท่ามกลางแสงไฟวิบวับในความมืดสลัวและเพลงแดนซ์อัดบีตหนักๆ ที่ดังก้องไปทั่วผับยอดนิยมของหนุ่มสาววัยรุ่น มีเสียงหนุ่มหล่อหน้าสวยหัวใจสาวอย่างลิลซี่ตะโกนขึ้น วันนี้เป็นวันที่คณะกรรมการนิสิตยกขบวนกันมาฉลองที่ J Pub เนื่องจากการจัดงานวิชาการของมหาวิทยาลัย CL เมื่อสามวันก่อนผ่านพ้นไปด้วยดี และได้รับเสียงชื่นชมจากเหล่าคณาจารย์ล้นหลาม

ความจริงแล้ว...ก็ไม่บ่อยครั้งนักที่พวกเขาจะมาฉลองกันที่ผับ แต่เพราะมีนิสิตจากคณะกรรมการนิสิต รวมทั้งสมาชิกในทีมงานเกือบสามสิบชีวิต การไปเลี้ยงในร้านอาหารอาจจะดูวุ่นวายและถึงขั้นต้องปิดร้านเลี้ยง อันจะส่งผลให้ค่าใช้จ่ายบานปลายเกินไป ประกอบกันทุกคนอยากสนุกด้วยกันในสถานที่ที่มีเสียงเพลงให้เต้นรำได้อย่างเต็มที่ ก่อนจะลงมือร่วมงานกันอีกครั้งในการจัดงานวันลอยกระทงที่จะถึงนี้

การมาฉลองที่นี่จึงถือเป็นตัวเลือกที่น่าฟังที่สุดในตอนนั้น

พวกเขาเกือบสามสิบชีวิตแบ่งกันเป็นกลุ่มละห้าหกคนแล้วแยกไปนั่งตามโต๊ะต่างๆ ในบริเวณใกล้กัน เพราะหากให้ต่อโต๊ะก็คงจะไม่ไหว ทุกคนจึงได้สนุกกันตามใจชอบ

“ฉันแพ้เหรอ!?!”

‘ช้องนาง’ เจ้าของนัยน์ตาสีดำกลมโตทำตาปรือๆ ขึ้นมองลิลซี่ นัยน์ตาภายใต้กรอบแพขนตาหนาและยาวมากๆ หวานเชื่อมด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ดึงดูดสายตาจากหนุ่มๆ รอบโต๊ะให้อยากพุ่งเข้ามาทำความรู้จัก ยิ่งเมื่อรวมกับจมูกโด่งเชิดรั้น เรียวคิ้วสีดำที่ถูกกันจนรับกับใบหน้า ริมฝีปากอิ่มบางหยักสวย ใบหน้ารูปไข่ที่ทำให้เธอสวย เซ็กซี่ แต่น่ารักและดูจิ้มลิ้มในเวลาเดียวกัน

ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเธอคือผู้หญิงที่ทำให้หนุ่มๆ ใน J Pub คลั่งไปตามๆ กัน!

ช้องนางเป็นสาวสวยที่มีความสูงราวๆ หนึ่งร้อยหกสิบห้าเซนติเมตร รูปร่างสมส่วนราวกับดารานางแบบด้วยหน้าอกขนาดพอดีไม่อึ๋มหรือเล็กจนเกินไป เอวบาง สะโพกผาย เมื่อเธอสวมชุดเดรสเกาะอกสีน้ำเงินเข้มโชว์แผ่นหลังขาวเนียนและเรียวขาสวยๆ ยิ่งทำให้เธอมีเสน่ห์ขึ้นอีกเป็นเท่าตัว

หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองเพื่อนร่วมโต๊ะสี่ห้าคนหลังจากวางแก้วเครื่องดื่มสีอำพันลง

“งานนี้ช้องนางต้องทำตามความต้องการของใบชาแล้วล่ะ”

ลิลซี่พูดอย่างชอบใจ รอบที่แล้วใบชาเป็นคนแพ้ แล้วช้องนางก็แกล้งสั่งให้ใบชาไปจูบกับผู้ชายโต๊ะข้างๆ แต่ใบชาอิดออดจนช้องนางต้องลงโทษให้จากจูบเป็นหอมแก้มแทน แต่มีข้อแม้ว่าจะต้องเลี้ยวข้างช้องนางอีกสามมื้อเล่นเอาฮือฮาไปในรัศมีสิบเมตร ใบชาประกาศลั่นว่าเมื่อไหร่ที่ช้องนางแพ้ต้องมีการเอาคืน

และตอนนี้โอกาสเอาคืนก็มาถึงแล้ว!

“ว่ามาเล้ยยย คนอย่างช้องนางอ่านะ ไม่กลัวอยู่แล้ววว”

ช้องนางยิ้มที่มุมปากท้าทาย ร่างแบบบางโงนเงนด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ต่างจากลิลซี่ที่มีสติดีที่สุด (แต่ก็เมานิดหน่อย) ส่วนช้องนางนั้นถึงเวลาปล่อยผีอย่างนี้แล้วไม่ต้องบอกเลยก็รู้ว่าเมา ‘ได้ที่’ ทีเดียว เพราะในสภาวะปกติ เธอเป็นคนที่สวย เฮฮา และแก่นเซี้ยวพอตัว แต่พอเวลาเมา เธอจะกลายร่างเป็นเสือสาวที่สวยร้ายและเซ็กซี่ไม่เบาเลย!

“ว่าไงใบชา งานนี้ได้เอาคืนแล้วนะ”

“กรี๊ดดดด ฉันอยากเห็นเสือช้องนางล่าเหยื่อออ”

เพื่อนร่วมโต๊ะต่างเป่าปาก ปรบมือ และเขย่าหัวเขย่าตัวโยกตามเสียงเพลงที่กำลังปลุกเร้าคนในผับให้โยกย้ายส่ายสะโพก ขยับตัวเต้นกันเมามันอย่างถึงพริกถึงขิง ช้องนางหันไปมองใบชา...สาวสวยหวาน น่ารัก และดูจะเรียบร้อยกว่าเธอมากๆ ด้วยนัยน์ตาหวานเยิ้มเชิงท้าทาย

“ว่าไงจ๊ะใบชาที่รัก”

“ไปขอเบอร์ผู้ชายคนนั้นมา!”

ใบชาพูดยิ้มๆ พลางมองไปที่หนุ่มเพลย์บอยมาดนิ่งขรึม เขาสวมแจ็กเก็ตสีดำทับเสื้อยืดสีขาวลายเท่ๆ เข้ากับกางเกงยีนพอดีตัว ร่างสูงกว่าหนึ่งร้อยแปดสิบสี่เซนติเมตรทำให้เขาดูโดดเด่นและเท่ราวกับนายแบบ ใบหน้าหล่อเหลาแต่เย็นชา สงบนิ่วราวกับมาเฟียผู้ทรงอิทธิพล

“ผู้ชายตัวสูงๆ ท่าทางเย็นชาป่าเถื่อน หล่อรุนแรงแบบสารเลวนั่นอ่านะ ซาบายยย”

ช้องนางกระดิกนิ้วชี้ไปมาเป็นเชิงบอกว่าไม่มีปัญหา เธอกระดกเครื่องดื่มสีอำพันในมือจนหมดแก้วก่อนจะใช้หลังมือเช็ดเครื่องดื่มที่เลอ ริมฝีปากอิ่มเต็มนั่นอย่างไม่ยี่หระ

ร่างบางตวัดสายตาไปมองที่เป้าหมาย จากนั้นก็ค่อยๆ ยุรยาตรไปหาร่างสูงด้วยท่วงท่าสง่างาม ไม่ให้ร่างกายโงนเงนจนหมดสภาพ

ดวงตาหวานฉ่ำจ้องมองสายตาคมภายใต้กรอบขนตาที่ไม่หนาหรือยาวจนเกินไป ดวงตาคมกริบสีดำสนิทของเขาแม้จะเป็นตาแบบชั้นเดียว แต่บอกได้เลยว่ามันมีอิทธิพลที่สามารถทำให้ผู้หญิงหัวใจเต้นแรงแบบฉับพลันได้เพียงแค่เขาปรายหางตามอง ยิ่งดวงตามีเสน่ห์มหาศาลและเย็นชาน่าค้นหารวมเข้ากับใบหน้าเรียวแหลมได้รูปพอดี อีกทั้งคิ้วเข้มที่พาดเฉียงแบบพวกมาเฟีย จมูกโด่งเป็นสัน และริมฝีปากแบบบางสีแดงสดโดยธรรมชาติน่าสัมผัสนี้...ผู้หญิงคนไหนปฏิเสธเขาก็คงเรียกว่าโง่เต็มทน!

ยัยใบชานี่ก็ตาถึงเหมือนกันแฮะ

ช้องนางคิดขณะพาร่างบางไปหยุดยืนอยู่ตรงหน้าเขาและกระชากคอเสื้อยืดภายใต้แจ็กเก็ตสีดำแรงๆ ให้โน้มตัวลงมาหาเธอ พร้อมกับแสยะยิ้มที่มุมปากท้าทาย

“เพื่อนฉันสนใจคุณ...ขอเบอร์ได้มั้ยคะสุดหล่อ”

ดวงตากลมโตมีเสน่ห์หวานฉ่ำช้อนขึ้นมองคนตรงหน้าพลางขยับร่างกายเข้าไปใกล้เขาจนเบียดชิดกัน ผู้ชายที่ยืนพิงเคาน์เตอร์บาร์อยู่ข้างๆ หนุ่มคนนี้ถึงกับกลืนน้ำลายลงคออย่างยากเย็น

ถ้าผู้ชายคนนี้คือ...คนที่ผู้หญิงคนไหนปฏิเสธแล้วเรียกว่า ‘โง่’

คนอย่างช้องนางก็คือ...ผู้หญิงที่ผู้ชายคนไหนปฏิเสธก็เรียกว่า ‘งั่ง’ เช่นกัน!

“ว่ายังไงคะ”

ช้องนางใช้มือเรียวงามปัดป่ายที่แผ่นอกแข็งแกร่งนั้นเบาๆ ดึงให้สายตาคมที่เหม่อมองออกไปเบื้องหน้าเหมือนคนกำลังจมอยู่ภายใต้ห้วงของอดีตหันกลับมามองเธอ

ดวงตาคมเข้มสบตาเธอเนิ่นนาน...ลมหายใจอุ่นร้อนด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ที่คั่งอยู่ในร่างกายรินรดอยู่ที่ผิวแก้มของกันและกันจนร่างกายร้อนผ่าวไปหมด

แม้จะเป็นคนเพิ่งเคยพบหน้า แต่หัวใจของช้องนางและเขากลับเต้นแรงไม่เป็นส่ำ ยิ่งเมื่อชายหนุ่มก้มหน้าลงมาสบตาเธอใกล้ๆ จนสัมผัสได้ถึงลมหายใจร้อนจัดที่ปะทะผิวกายขาวเนียนอันโผล่พ้นจากเดรสบริเวณซอกคอและไหล่เปลือย ยิ่งทำให้เธอรู้สึก ‘ร้อน’ อย่างบอกไม่ถูก

“ทราย...”

ชายหนุ่มเรียกชื่อใครคนหนึ่งขึ้นมาขณะที่ดวงตามีเสน่ห์น่าหลงใหล แต่ทว่าเศร้าสร้อยคู่นั้นสบตาเธอราวกับจะทวงหาความหมายที่ยากจะหยั่งลึก นิ้วเรียวยาวที่เหมือนมีประกายร้อนดั่งเพลิงเชยคางช้องนางขึ้นเหมือนมนตร์สะกดไม่มีผิด แม้เธอจะบอกให้ตัวเองปัดมือเขาออกไป แต่ร่างกายกลับไม่ฟังคำสั่งเลย

“กลับมาหาฉัน...ได้โปรด”

ชายหนุ่มรำพึง เสียงเข้มๆ เต็มไปด้วยความเจ็บปวดนั้นเรียกสติของช้องนางให้กลับมา เธอเบี่ยงตัวหลบหลีกเพราะรู้ตัวว่าเล่นกับคนอกหักคงไม่ดีนัก แต่ก็เหมือนทุกอย่างจะสายเกินไป! ร่างสูงตวัดอ้อมแขนแข็งแกร่งรั้งเธอเข้าไปแนบชิบกับร่างกายเขาจนไม่ว่าจะดิ้นรนเท่าไหร่ก็ไม่อาจหนีไปได้

“อย่า...อุ๊บ!”

เสียงหวานหยุดนิ่งอยู่ที่ริมฝีปากเมื่อริมฝีปากอุ่นร้อนของใครอีกคนแนบปิดลงมาที่ริมฝีปากเธอด้วยความรวดเร็ว กลิ่น Blue Label ที่ยังติดอยู่บนปลายลิ้นแผ่ซ่านเข้ามาสู่ริมฝีปากเธอตามความลึกล้ำที่เขาจู่โจมและรุกรานเข้าหา เนิ่นนานจนเหมือนลมหายใจจะขาดอยู่ตรงนั้น...ช้องนางหอบหายใจและพยายามผลักดันเขาให้ออกห่าง แต่เรี่ยวแรงนั้นก็แค่หยิบมือ หากคิดจะต่อกรกับเสือร้ายอย่างคนตรงหน้า!

จูบร้อนแรงสลับกับอ่อนหวาน ดุดัน และรุนแรงดึงสติของช้องนางให้ขาดเป็นห้วงๆ รสขมปนหวานปร่าของ Blue Label รวมทั้งกลิ่นเมนทอลอ่อนๆ ของบุหรี่ Skylite SKL Menthol จากริมฝีปากเขาเนเสน่ห์อย่างร้ายกาจที่ดึงดูดเธอไว้ หรือเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ที่มากเกินกว่าจะรั้งสติเอาไว้ก็ไม่ทราบ ช้องนางถึงได้หยุดการดิ้นรน ยอมรับสัมผัสจากเขาที่ทั้งอ่อนหวาน...เย้ายวน...และออดอ้อนโดยดุษณี

จุมพิตของทั้งสองคนร้อนแรงเสียจนภายในผับแห่งนี้ร้อนรุ่มไม่ต่างจากการอยู่ท่ามกลางทะเลเพลิง!

 

1

One kiss destroyed my life.

 

มึนหึว! เซ็ง! และเบื่อโลก!

นี่เป็นอาการแฮงก์ของฉันล่ะค่ะ ดื่มหนักแค่ไหนฉันก็จะไม่มีวันอ้วกแตกอ้วกแตนให้หมดสวยและไม่มีอาการปวดหัวเจียนระเบิดระเบ้อ (ปวดเหมือนกันนะ แต่ไม่มาก) อย่างมากฉันก็จะเอื่อยๆ และมีอาการเบื่อโลกมากขึ้นเท่านั้นเอง มันง่วงๆ เบลอๆ เหมือนคนไม่มีสติเลย

ว่าแต่...เมื่อคืนนี้เกิดอะไรขึ้นบ้างนะ จำได้ว่าฉันดื่มจนมึนๆ แล้วก็แข่งกระดกเหล้ากับยัยลิลซี่ ยัยใบชา และพวกเพื่อนๆ อีกสองสามคน พอฉันแพ้...ยัยใบชาก็ให้ฉันไปขอเบอร์ใครสักคน จากนั้นสติฉันก็ประกอบความทรงจำขึ้นมาไม่ได้แล้ว นึกถึงทีไรมันจะร้อนวูบๆ พิกล แต่ก็นึกไม่ออกว่ามันเกิดอะไรขึ้น

ฉันจำได้ว่ามีผู้ชายหล่อๆ เรียกฉันว่า...ทรงๆ ทรายๆ อะไรสักอย่าง แล้วเขาก็ทำอะไรฉันบ้างไม่รู้ แต่คงไม่ได้ทำอะไรหรอกมั้ง ไม่งั้นยัยลิลซี่คงได้ตะกุยหน้าเขาแน่

อ้อ! ฉันมาจำความได้อีกทีก็ตอนที่ตื่นขึ้นเมื่อเช้านี่แหละ คนที่มาส่งฉันคงไม่ใช่ใครอื่นนอกจากยัยลิลซี่กับยัยใบชา เอาล่ะ! หยุดนึกถึงเรื่องเมื่อคืนแค่นี้เถอะ ยิ่งพยายามจะทวนความจำ ฉันก็ยิ่งมึนนะ

“ป้าทิพย์ขา ขอผลไม้หวานๆ เปรี้ยวๆ ให้นางกินหน่อยสิคะ วันนี้ไม่สดชื่นเลย”

ฉันบอกกับป้าทิพย์ แม่บ้านที่ช่วยคุณแม่ดูแลฉันมาตั้งแต่เด็ก (ฉันรักและเคารพท่านเหมือนญาติคนหนึ่งเลย) พลางเดินลงมาจากชั้นสองแล้วตรงไปนั่งที่โต๊ะอาหารในชุดนิสิตถูกระเบียบทุกประการด้วยเชิ้ตขาวสะอาดตาแขนสั้นขนาดพอดีตัว ไม่หลวมมาก แต่ไม่รัดเปรี๊ยะ ยัดชายเสื้อเข้าไปในกระโปรงทรงสอบเข้ารูปที่สั้นเหนือเข่าเล็กน้อย และคาดเข็มขัดตรามหาวิทยาลัย

“เมื่อคืนนี้ดื่มหนักสินะคะ ถึงได้เรียกหาผลไม้แต่เช้า”

(ติดตามอ่านต่อได้ในฉบับเต็ม)