Fan Club คลับนี้คุยแต่เรื่องหัวใจ (ชุด SG-Super Ju-Gang)

1
อีตาหัวสตรอเบอรี่

ใจกลางเมืองหลวงประเทศไทย ปีพุทธศักราช ๕๐๐๐๐๐๐๐๐ (เชื่อเหรอ)

โอ๊ย!!! เหม็น!!! อึม้าลายตอนไส้เน่ายังหอมกว่านี้อีกนะเนี่ย TOT บัดนี้ร่างระหงระดับนีตาลาเด้งไปติดหลักกิโล อาพัชราภั่มปลิวติดเสาไฟฟ้าของฉันกำลังอึดอัดเพราะต้องเบียดเสียดอยู่ท่ามกลางฝูงชนบนรถเมล์คันงาม ฉันจะไม่ทำหน้าตาอาลัยอาวรณ์แบบนี้เลยสักนิด ถ้าหากไม่ได้กลิ่นขี้เต่าที่เหม็นสุดจะบรรยายขนาดนี้! เหมือนกับว่า 'ทายาทอสูรโบโบ้’ ได้มาปรากฏตัวอยู่ต่อหน้าฉันแล้ว ฉันไม่สามารถบรรยายได้ถูกเมื่อชายสูงวัยที่ยืนห้อยแขนต่องแต่งอยู่ข้างๆ นี้ตัวสูงกว่าฉัน เกือบเท่าตัว เกิดมาตัวเตี้ยก็ต้องลำบากแบบนี้ชิมิเคอะ รักแร้ของพี่แกก็เลยมาแปะอยู่ตรงกลางดั้งงามๆ ของฉัน! โอ้ ทำกันขนาดนี้ก็ฆ่าฉันซะเลยเซ่ TOT เอาอึมาขว้างหน้าฉันให้รู้แล้วรู้รอดไปเลยเซ่! YOY ฮือๆๆ

ฉันชื่อ 'งอแง’ แม่ตั้งชื่อแบบนี้ให้ฉันเพื่อแก้เคล็ดที่ตอนเด็กๆ ฉันไม่ยอมร้องไห้เลย ขนาดไปขวิดกับกระทิงจนอึไหลก็ไม่ร้องไห้เลยสักนิด ไม่เพียงเท่านั้น พอฉันโตขึ้นมาจนหน้าอกบวมขนาดนี้แล้วก็ยังไม่ร้องไห้อยู่ดี คาดว่าพระเจ้าคงสร้างทางขนส่งตาของฉันให้กลายเป็นทางขนส่งความแรดแทนล่ะมั้ง แง้ว หนูล้อเล่น!

พ่อแม่และพี่สาวของฉันเพิ่งย้ายไปอยู่ที่ประเทศอังกฤษกันหมด ด้วยความที่ฉันดื้อดึงจะอยู่ประเทศไทยต่อ แม่จึงให้เงินฉันเพียงน้อยนิดเท่าหัวนมแมว                        และตอนนี้ฉันก็เหลือเงินพอแค่ค่าเทอมที่ต้องไปชำระในวันนี้เท่านั้น!

ทันใดนั้นเองรถเมล์คันที่ฉันอวดว่างามนักงามหนาก็เบรกดังเอี๊ยด ทายาทอสูรโบโบ้แทบจะยัดขนรักแร้ของเขาเข้าไปในปากของฉัน TOT ฉันอยากจะถามจริงๆ ว่าทำไมต้องใส่เสื้อแขนกุดวันนี้ด้วย! ก่รี๊ดสิคะกรี๊ด! ทุกคนบนรถเซไปกับแรงกระชากของรถ ฉันรู้สึกเหมือนมีอะไรยุบยิบอยู่ตรงกระเป๋าสีดำที่ฉันสะพายข้างอยู่ มันยุบยิบๆ จริงๆ นะ ฉันจะ

อธิบายว่ายังไงดีล่ะ มันเป็นความรู้สึกแบบ...หนุบหนับ ขวับหงับ ผลักหงัก แต่ไม่ใช่ดุ๊กดิ๊ก แน่ๆ

ถึงหน้าประตูสถาบันการศึกษาที่เคารพรักสุดชีวันแล้ว ขอบคุณเจ้าที่เจ้าทางที่ยังเห็นแก่ความสวยของฉันจนต้องออกตัวปกป้องคุ้มครองฉันถึงเพียงนี้ (-/\-) วันนี้ฉันต้องเดินเข้าโรงเรียนโดยผ่านทางประตูของมหาวิทยาลัย ปีนี้ฉันเพิ่งขึ้นมัธยมศึกษาปีที่หก โรงเรียนของฉันอยู่รั้วเดียวกับมหาวิทยาลัยมีชื่อ เรียกได้ว่าโรงเรียนและมหาวิทยาลัยที่อยู่ในรั้ว เดียวกันนี้เป็นแม่ลูกกันเทือกนั้นได้เลยทีเดียว นักเรียนที่นี่ส่วนใหญ่มักเรียนต่อที่มหาวิทยาลัยแห่งนี้เลย และฉันก็อาจจะเป็นหนึ่งในนั้นถ้ามีเงินจ่ายค่าเทอม T_T

"กรี๊ดกร๊าด เริ่ดสะแมนแตนนน!!!"

เสียงกรี๊ดที่ดังจนผีเสื้อสมุทรยอมมอบโล่ให้ดังขึ้นทั่วบริเวณ ฉันจึงต้องปิดหูอย่างเต็มสตรีม /(>_<)\ ด้านหน้าเวทีที่ถูกสร้างขึ้นด้วยไม้ปาร์เกต์เพื่อจัดกิจกรรมภายในมหาวิทยาลัยถูกครอบครองโดยผู้ชายที่มีทรงผมเท่เกินพิกัดอันจะทำให้หัวใจสาวๆ แถวนี้ระทวยอ่อนไหวกันเป็นแถบๆ มองดูแล้วเหมือนกับวง Super Junior มาเองเลย แต่มันติดอยู่ที่ว่าซูเปอร์จูเนียร์เขาเป็นหนุ่มๆ ในดวงใจของฉัน >_< เพราะฉะนั้นพวกพี่ปีสองที่หล่อๆ กันนี่เทียบไม่ติดแน่นอน

ข้างๆ กันนั้นเป็นป้ายโฆษณาใหญ่โตโอ่อ่าที่เห็นตัวหนังสือครบถ้วน ถ้ามันตกลงมาก็คงทับหัวยีราฟตายคาที่ได้เลยทีเดียว ข้อความนั้นเขียน ไว้ว่า

คุณกำลังต้องการความรักใช่หรือเปล่า โทรมาสิครับในตอนนี้

คิดว่าเหมาะกับคุณ เข้ากันได้ดี เพียงแลกใจคุณที่มีเท่านั้น

เราภูมิใจเสนอเป็นนวัตกรรมใหม่ นั่นก็คือผู้ชายที่รักคุณ

ไว้ให้คุณคลายเหงา ไว้คอยเดินเคียงข้างคุณ เพื่อให้คุณนั้นไม่เหงาไม่เดียวดาย

***ปฏิบัติการมอบหัวใจโดย...ซูเปอร์จูแก๊ง Super Ju-Gang***

"เพราะรักฉันการันตี ช่วยเอาใจดวงนี้ไปหน่อย อย่าปล่อยให้คอย คอย คอย คงไม่ดี~ เพราะรักฉันรับประกันว่าหมดใจที่ฉันนั้นมีเพื่อเธอคนนี้ จะขอการันตีว่ารักเธอ

เสียงเพลง 'Love...การันตี’ ซึ่งเป็นของศิลปินกลุ่ม 'Nice 2 Meet' สี่หนุ่มผู้มีตัวตนจริงๆ ในประเทศไทยกำลังถูกขับร้องโดยชายหนุ่มจำนวนสิบสามคนที่อยู่บนเวทีหน้าตึกเรียน ฉันคุ้นหน้าคุ้นตาอีตาพวกนี้เหลือเกิน -_- และเริ่มมั่นใจทันทีเมื่อเห็นมหกรรมสีผม! ผู้ชายทั้งสิบสามคนนั้นแม้ส่วนใหญ่จะมีผมเป็นสีดำแต่กระนั้นก็ยังมีสีแดง สีฟ้า สีทอง สีน้ำตาล เรียกว่าขนสายรุ้งมาดิ้นกลางเวทีเลยก็ว่าได้ ต๊าย! เหมือน ไอศกรีมเรนโบว์ไม่มีผิด แต่ใครจะกล้างับหัวพวกเขากันล่ะ

"กรี๊ดกร๊าดค่า~ กรี้ดกร๊าด! ทำหน้าหล่อแบบนั้นก็ฆ่าฉันชะเลยสิค้าาา~ ให้ฉันมีชีวิตอยู่เพื่อหลงรักพวกคุณทำม้ายยย”

เสียงโหยหวนดังขึ้นข้างหู ฉันชะเง้อมองหญิงสาวสองคนที่ดูเหมือนจะมีอาการเข้าขั้นโคม่าก่อนที่จะเดินเข้าไปชูขี้เต่าให้พวกเธอดมเมื่อมั่นใจแล้วว่ายัยพวกโคม่านี่คือเพื่อนรักสุดสวาทของฉันเอง ใช่แล้ว สองคนนั้นก็คือยัยซองและยัยเพลงที่มีชื่อแสนจะเข้าก๊านเข้ากัน

ยัยคู่หูเพื่อนรักสองคนนี้หักสวาทฉันได้อย่างสวยงามเพราะพวกเธอคลั่งไคล้พวก 'ซูเปอร์จูแก๊ง’ อย่างออกหน้าออกตา ในขณะที่ฉันล่ะเกลี๊ยดเกลียดพวกนั้นเข้าไส้ TOT ฉันเกลียดก็เพราะพวกเขามาหลอกเอาเงินของยัยพวกนี้ไปยังไงล่ะ!!!

เสียงเพลงจากมินิคอนเสิร์ตเล็กๆ ข้างหน้ายังไม่ลดความดังลงเลยสักนิด สิบสามคนที่ฉันมักจะเรียกว่า 'ซูเปอร์จูเรศ’ กำลังยืนทำเป็นหล่ออยู่ข้างหน้า (ซึ่งที่จริงไม่ได้ทำเพราะหล่ออยู่แล้ว) ไม่มีใครในโรงเรียนและมหาวิทยาลัยแห่งนี้ไม่รู้จัก 'ซูเปอร์จูแก๊ง' หรือก็คือสมาชิกทั้งสิบสามคนจากชมรมคลับซึ่ง 'บริการเป็นแฟน!'

หนอย =_=+ คิดว่าผู้หญิงเขาไม่มีปัญญาหาแฟนหรือไงถึงได้มาเสนอตัวแบบนี้ แถมราคาค่าเดทก็ยังแพงลิบลิ่วชนิดที่ว่าเอาเงินไปซื้อหนังสือนิยายของนักเขียนชื่อ 'หัวสมองผุพัง' ยังคุ้มกว่าเยอะ ฉันเคยคิดอยากจะตั้งชมรมแอนตี้ผู้ชายพวกนี้แต่แล้วก็เกิดรักชีวิตตัวเองขึ้นมากะทันหัน เพราะถ้าฉันไม่อยากตายด้วยฝีมีอของผู้หญิงหมดทั้งรั้วโรงเรียนและมหาวิทยาลัยแห่งนี้ล่ะก็...ฉันก็ไม่ควรตั้งชมรมนั้นขึ้นมา

"พวกแกอย่ามากร๊งกรี๊ดแถวนี้ได้มั้ย!ฉันหมั่นไส้!"

ฉันกัดพันพูดพลางมองหน้าแม่เสือสาวที่กำลังวาดลวดลายยั่วยวนหมายให้คนบนเวทีมองมาที่ที่พวกเธอยืนอยู่ แต่เสียใจ  เพราะพวกเขาคงเห็นยัยพวกนี้ตัวเท่าขี้มด!

"ยัยงอแง แกอย่าบ่นได้มะ ก็แกไม่ได้ชอบเทพบุตรซูเปอร์จูของฉันนี่ยะ"

ยัยซองว่า และนั่นก็ทำให้ฉันหันขวับไปต่อกรทันที - -+

"ก็ใช่น่ะสิ! ฉันแอนตี้มากกก พวกนั้นหลอกเอาเงินจากพวกสมองปลวกอย่างพวกแกหรอกนะรู้ไว้ด้วย -_-"

"เขาเรียกว่าความสุขทางใจย่ะ! แกนั่นแหละ เกลียดพวกเขามานมนาน มีเหตุผลอะไรไม่ทราบ"

ยัยเพลงว่าต่อ แต่สายตานี่ไม่ได้มองหน้างามๆ ของฉันเล้ย =_=

"ข้อแรกคือพวกเขาชอบหลอกเอาเงินผู้หญิง ส่วนข้อสองก็คือพวกเขาบังอาจมาตั้งชื่อกลุ่มคล้ายๆ ซูเปอร์จูเนียร์ที่รักของช้านนน TOT"

"โธ่ ยัยงอแง แกก็คิดชะว่านั่นเป็นคอสเพลย์ซูเปอร์จูเนียร์ของแกก็ได้นี่ ดูสิ เลิฟยูออกจะหน้าตาดีเลิศขนาดซีวอนยังชิดซ้าย ดงแฮยังชิดขวา ส่วนไซออนก็เสียงโรแมนติกโทนเดียวกับเยชอง >_< ยังไม่พอนะแก! ชินยีก็หน้าตาน่ารักแบบคิบอม ส่วนดาร์ลิ้งค์ก็ขี้^,เล่นเหมือนฮยอกแจไม่มีผิด >0<!!! แล้วจิลก็น่ารักแบบซองมินที่ฉันกรี๊ดกร๊าดที่ซู้ด"

ฉันล่ะอยากจะเอายาเบื่อหนูให้ยัยสองคนนี้กินในเวลาแบบนี้จริงๆ เลย -_- หมั่นไส้! ฉันหมั่นไส้พวกมานนน!!!

"เออ นี่ ลงทะเบียนกันที่ไหนอ่ะ แล้วพวกแกไปลงมาแล้วหรือยัง"

ฉันถามเพื่อเตือนสติตัวเอง เกือบลืมแล้วมั้ยล่ะ

วันนี้เป็นวันจ่ายค่าเทอม และด้วยเหตุที่โรงเรียนจัดงานสัมมนา จึงให้นักเรียนมาลงทะเบียนกันที่หน้าอาคารภายในอาณาเขตของมหาวิทยาลัย และฉันก็ควรรีบไปจ่ายค่าเทอมด้วยเศษเงินที่แม่ให้มาแค่หัวนมแมว แง้~ และด้วยประชากร (หญิงล้วน) ที่มาดูพวกซูเปอร์จูเรศอัดแน่นอยู่เต็มบริเวณทำให้ฉันไม่สามารถมองเห็นสถานที่ลงทะเบียนได้ ฉันจึงจำเป็นต้องพึ่งยัยสองคนที่อาการยังเข้าขั้นโคม่าไม่หยุด

"ยะ...ยัยงอแง!!! เมื่อกี้แกถามฉันว่าอะไรน้าาา!!"

ยัยสองร่างชื่อดนตรีหันมาถามฉันโดยพร้อมเพรียง =_=?

"พวกแกไปลงทะเบียนกันมาหรือยัง"

"ปะ...ไปลงมาแล้ว -III-"

นี่ยัยสองคนนี้เห็นหน้าฉันเป็นดงบังชินกิหรือเปล่าเนี่ย จะเขินเพื่ออะไรฟะ

"ฉันจะลงทะเบียนได้ที่ไหนวะ -0-"

"งะ...งอแง!!! แกจะลงทะเบียนเหรอ 0_0 ฉันหูฝาดไปใช่มั้ย!!! แกบอกว่าจะลงทะเบียนเหรอ!!!"

"ก็เออน่ะสิ แกจะตะโกนทำไม ฉันจะลงทะเบียนนะ ไม่ได้ไปดักตีหัวเจ้าของร้านทอง”

"ฉันไม่เคยคิดเลยว่าแกจะพูดได้เต็มปากเต็มคำแบบนี้ >o< ในที่สุดยัยงอแงของฉันก็มาเป็นพวกเดียวกับฉันเสียที”

ยัยเพลงกรี๊ดดังลั่นเหมือนได้เป็นนางงามดาวอังคาร

"ยัยซอง ยัยเพลง ถ้าพวกแกยังไม่บอกว่าลงทะเบียนที่ไหนล่ะก็ ฉันจะโดดตึกโชว์เดี๋ยวนี้แหละ”

"โอ๋ๆ ทำเป็นใจร้อนไปได้ >///< ไป! ฉันจะไปส่งแกเอง! พร้อมแล้วใช่มั้ย!"

ยัยซองทำหน้าตาตื่นเต้นสุดสตรีมอย่างกับได้มีทติ้งกับดงบังชินกิยังไงยังงั้น -_- ฉันแอบแปลกใจเล็กน้อยที่ปฏิกิริยาของเพื่อนจากดาวอังคารดูแปลกไปกว่าทุกครั้ง พวกเธอดูตื่นเต้นกับคำพูดของฉันแถมยังหน้าแดงก่ำอย่างกับได้ขโมยจูบของซีวอนไปแล้ว =_= จากนั้นทั้งคู่ก็ดันหลังฉันให้ไปต่อแถวยาวเหยียดก่อนจะไปแซงคิวเขาเข้าจนได้ สมัครสมานใจกันเลวค่ะ กร๊าก

ไม่นานนักใบลงทะเบียนแปลกๆ ก็มาอยู่ตรงหน้าฉัน มันเป็นใบที่ให้กรอกชื่อและหลายๆ อย่างเกี่ยวกับตัวผู้กรอก นอกจากนี้ยังมีช่องให้เลือกจ่ายเงินอีกแน่ะ -_- เฮ้! เดี๋ยวนี้เขาให้เลือกจ่ายค่าเทอมกันได้ด้วยเหรอเนี่ย วิ้งๆ ฉันต้องเลือกอะไรที่ถูกที่สุดอยู่แล้ว วะฮะฮ่า และแล้วสายตาฉันก็เหลือบไปเห็นช่องให้เลือกกาเครื่องหมายถูก

เลิฟยู

ดาร์ลิ้งค์

ไซออน

โดเซ็น

โฟลัน

เฮลซิงกิ

ไอเดีย

จิล

ไวโอลิน

วิโอลา

นันโจ

ยิปซัม

ชินยี

นะ...นี่มัน! รายชื่อผู้ชายทั้งสิบสามคนจากซูเปอร์จูเรศนี่นา OoO

"พี่คะ ตรงนี้มีไว้ให้เลือกเพี่ออะไรคะเนี่ย” ฉันชี้ไปที่ชื่อของพวกซูเปอร์จูเรศแล้วถามรุ่นพี่นักศึกษาที่นั่งรับลงทะเบียนอยู่ แหวะ หมั่นไส้ แค่เห็นชื่อก็จะอ้วกแล้ว!

เลิฟยู ดาร์ลิ้งค์ เชอะ! แค่เห็นชื่อฉันก็อยากจะอ้วกออกมาเป็นดอกโป๊ยเซียน อาเจียนเป็นต้นกระบองเพชรจริงๆ

"โธ่น้อง รีบๆ ตัดสินใจหน่อย คนรอเยอะมากกก เร็วๆ เลือกๆ ไปเถอะ"

ฉันหันไปมองสายตาที่เร่งรัดอีกนับสิบที่ต่อแถวอยู่ด้านหลัง และจำต้องหันกลับไปมองแผ่นกระดาษนั่นอีกรอบโดยไม่ทันได้อ่านรายละเอียดให้ดีนักเพราะสายตาอาฆาตจากด้านหลังนั่นน่ากลัวเหลือเกิน TOT สงลัยเขาจะให้เลือกโหวตคนที่เกลียดที่สุดล่ะมั้ง แล้วมันเกี่ยวอะไรกับค่าเทอมของตูฟะ เอาเถอะ ถ้าเป็นคนที่เกลียดที่สุดล่ะก็ต้องเป็น...อีตาเลิฟยู! เพราะแค่ชื่อก็กวนไส้ติ่งของฉันมากๆ แล้ว หลังจากที่เลือกเสร็จฉันก็รีบยื่นให้กับรุ่นพี่ที่มาช่วยให้บริการลงทะเบียน

"เดี๋ยวนี้ให้เลือกจ่ายได้ด้วยเหรอพี่ หนูก็เลยเลือกพันนึงซะเลย ถูกสุดๆ"

ฉันว่าพลางยิ้มร่า

"เป็นโปรเจ็กต์พิเศษค่ะน้อง คบต่ำสุดก็คือหนึ่งพันต่อหนึ่งอาทิตย์"

โปรเจ็กต์พิเศษ? คบ? พี่แกพูดเรื่องอะไรน่ะ

"ตกลงเลือกคบกับเลิฟยูหนึ่งอาทิตย์นะ หนึ่งพันบาทถ้วนจ้ะ"

คบกับอีตาเลิฟยู!!! หนึ่งพัน!!! 0_0 ตูอยากตัดหูทิ้ง TOT เมื่อกี้ฉันไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น ไม่ได้ยี้นนน!!!

(ติดตามอ่านต่อได้ในฉบับเต็ม)