กรงรักลวงใจ Cookie
ประหยัด: 20.79 บาท ( 21.00% )
มีสินค้ามือสองอยู่จำนวน : 1 รายการราคา 50.00 บาท ซื้อสินค้ามือสอง
Quick View
เนื้อหาบางส่วน
บทนำ
ภายในห้องรับแขกกว้างขวางที่ตกแต่งอย่างหรูหรา เด็กหญิงตัวน้อยคนหนึ่งยืนอยู่ข้างหน้าต่างบานสูงบานเดียวในห้อง มองออกไปข้างนอกเหมือนกำลังรอคอยอะไรบางอย่าง
“คุณหนูจะกินเค้กหรือดื่มน้ำผลไม้สักหน่อยไหมคะ” หญิงวัยกลางคนเดินเข้าไปใกล้พลางถามอย่างเอ็นดู
“ไม่ค่ะ” เด็กหญิงส่ายศีรษะ ยังคงรอต่อไปอย่างไม่ลดละ
หนูน้อยยืนรอคุณพ่อกลับบ้านอยู่เป็นชั่วโมงแล้ว ทำให้หญิงวัยกลางคนรู้สึกสงสารเธอจับใจ “ถ้าอย่างนั้นมาวาดรูปกันดีไหมคะ เมื่อวานคุณหนูวาดรูปผีเสื้อสวยมากเลย วาดให้แม่นมอีกได้ไหมคะ”
เด็กหญิงเบือนสายตามองก่อนจะยิ้มให้ “แม่นมไปทำอย่างอื่นเถอะค่ะ ไม่ต้องห่วงหนูหรอก” พูดจบเธอก็หันกลับไปจ้องที่เดิม
หญิงวัยกลางคนเห็นดังนั้นก็ได้แต่ถอนใจ คุณผู้ชายงานยุ่งมาก กลับบ้านไม่ค่อยเป็นเวลา แต่คุณหนูก็ยังดึงดันรอคุณพ่ออยู่ตรงนี้ทุกวัน
เฮ้อ! พูดไปก็น่าสงสาร คุณแม่ของเธอจากไปตั้งแต่เธอยังเล็ก คุณพ่อก็ภารกิจรัดตัว เด็กหญิงตัวน้อยจึงต้องรอแล้วรอเล่าอยู่อย่างนี้
“คุณพ่อกลับมาแล้ว!”
เสียงร้องด้วยความดีใจดึงให้หญิงวัยกลางคนเงยหน้าขึ้นมอง รถยนต์สีดำแล่นมาจอดที่นอกหน้าต่าง เด็กหญิงตัวน้อยเปิดประตูบานใหญ่วิ่งเร็วจี๋ตรงเข้าไปหาพ่อ
แต่เด็กหญิงกลับต้องชะงักกึกเมื่อเห็นชายแปลกหน้าคนหนึ่งก้าวลงจากรถตามพ่อของเธอมา
“ชาร์ล!” อเล็กซ์ร้องเรียกลูกสาวหันแก้วหันแหวนด้วยความรักใคร่แล้ววิ่งเข้ามากอดเด็กหญิงไว้เต็มอ้อมแขนก่อนจะหอมเข้าที่แก้มเสียหลายฟอด
“คุณพ่อขา คุณอาคนนี้ใครเหรอคะ” ชาร์ล็อตมองข้ามไหล่พ่อไปที่ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่เบื้องหลัง
“อ้อ พ่อเกือบลืมไปเลย” เมื่อได้ยินคำถามของลูก อเล็กซ์ถึงเพิ่งนึกได้ว่าวันนี้พาแขกมาที่บ้านด้วย เขารีบปล่อยชาร์ล็อตก่อนจะเรียกชายหนุ่ม “เจค มา เข้ามานั่งก่อนสิ”
ชาร์ล็อตจูงมือพ่อ สองตาจับจ้องไปที่คุณอารูปหล่อด้วยความอยากรู้อยากเห็น
หนูน้อยพยายามแหงนคอมอง คุณอารูปหล่อรูปร่างสูงใหญ่เหมือนภูเขาที่ทอดเงาลงมาบังตัวเธอไว้ นี่เป็นครั้งแรกที่ชาร์ล็อตได้เจอผู้ชายที่ตัวโตกว่าพ่อของเธอ เด็กหญิงรู้สึกว่า ‘คุณอาตัวโต’ คนนี้แทบจะสูงทะลุฟ้าอยู่แล้ว
“ชาร์ล นี่เจค เป็นน้องบุญธรรมของพ่อเอง” อเล็กซ์มองดวงหน้าไร้เดียงสาของเด็กหญิงพลางกล่าวด้วยน้ำเสียงรื่นเริง “เจคฝึกงานอยู่ในบริษัทพ่อ เขาฉลาดมาก แถมยังเจ้าความคิด ช่วยพ่อแก้ปัญหาตั้งมากมาย ทักทายเจคหน่อยสิลูก” ว่าพลางยื่นมือใหญ่ดันตัวชาร์ล็อตเข้าไปยืนข้างหน้าเจค
“สวัสดีค่ะคุณอาเจค” ชาร์ล็อตทักทายอีกฝ่ายเขินๆ ก่อนจะเกาะไหล่พ่อไว้แล้วถามว่า “คุณพ่อขา อะไรคือน้องบุญธรรมเหรอคะ”
“น้องบุญธรรมก็คือคนที่ไม่ใช่น้องแท้ๆ แต่นับถือกันเหมือนพี่น้องไง” อเล็กซ์อธิบายช้าๆ
“อ๋อ...” ชาร์ล็อตเหลือบมองร่างสูงใหญ่อีกครั้ง พยักหน้าหงึกหงักทั้งที่ยังไม่ค่อยเข้าใจ “ถ้าอย่างนั้นต่อไปเขาก็จะกลายเป็นคุณอาของหนูแล้วใช่ไหมคะ”
“แน่นอน” อเล็กซ์ลูบหัวลูกอย่างรักใคร่
แม้จะไม่เคยพบหน้าคุณอาคนนี้มาก่อน แต่ชาร์ล็อตก็มองออกว่าพ่อของเธอชอบเขามาก พ่อชอบใครเธอก็ชอบคนนั้นแหละ
“ชาร์ล อาเรียกหนูอย่างนี้ได้ไหม”
น้ำเสียงของคุณอาเจคนุ่มน่าฟังจริงๆ ชาร์ล็อตเหลือบมองพ่อแวบหนึ่ง เมื่ออีกฝ่ายพยักหน้าสนับสนุนจึงผงกหัวอายๆ
ชายหนุ่มยิ้ม รอยยิ้มน่าหลงใหลทำเอาเด็กหญิงเคลิ้มไปโดยไม่รู้ตัว
“อาให้หนู”
ไม่รู้อยู่ดีๆ เจคไปเอาตุ๊กตากระต่ายมาจากไหน ขนของกระต่ายนุ่มฟู หูของมันเป็นสีชมพู ตาโตกลมดิกน่ารักเหลือเกิน
“น่ารักจังเลย!” ชาร์ล็อตสูดหายใจอย่างตื่นเต้นก่อนจะรับตุ๊กตาไปอย่างทะนุถนอม หนูน้อยมองดูกระต่ายน้อยอย่างแสนรักแล้วกอดมันไว้แนบอก ดวงตาสุกใสทอประกายวิบวับราวกับดวงดาว
“ดีใจจังที่หนูชอบ” เจคยิ้มให้อย่างอ่อนโยน
“ขอบคุณค่ะ!” ชาร์ล็อตแหงนหน้ามองรอยยิ้มอบอุ่นน่ามองของชายหนุ่ม เธอชอบคุณอาเจคเข้าอย่างจริงจังก็ในวินาทีนั้นเอง
เวลานั้นเธออายุเก้าขวบ ส่วนเขาอายุยี่สิบ...
บทที่ 1
เสียงโทรศัพท์กรีดร้องผ่านราตรีดึกสงัด ในห้องมืดทึมมองเห็นเงาสองคนนอนกอดกันอยู่บนเตียง
ชายสูงใหญ่ที่ประคองร่างแบบบางของหญิงสาวขยับตัวเบาๆ ทีหนึ่งแล้วหยุดนิ่ง แต่เมื่อเสียงรบกวนยังดังต่อเนื่อง ในที่สุดเขาก็จำต้องลุกขึ้นอย่างเสียไม่ได้ แขนกำยำเอื้อมคว้าโทรศัพท์ที่ข้างเตียงก่อนจะพูดขึ้นอย่างมีมารยาท แต่กลับปิดความรำคาญไว้ไม่มิด
“สวัสดีครับ ผมเจค”
สิ่งที่ได้ยินจากโทรศัพท์ทำให้ชายหนุ่มหายง่วงเป็นปลิดทิ้ง เขาวางสายอย่างเงียบเชียบแล้วลุกขึ้นจากเตียงทันที
“เจค จะไปไหนน่ะ” หญิงสาวถามขึ้นอย่างงัวเงีย
เจคเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าแล้วรีบเร่งแต่งตัว
“งานศพ”
“เกิดอะไรขึ้น” หญิงสาวตกใจรีบผุดลึกขึ้นนั่ง
“พี่บุญธรรมผมประสบอุบัติเหตุ”
คำตอบสั้นๆ ยากจะจับอารมณ์ ชายหนุ่มยังคงสวมเสื้อผ้าต่อไป
“ประธานอเล็กซ์ กรุ๊ปน่ะเหรอ!” หญิงสาวถามอย่างไม่อยากจะเชื่อ
เจคชะงักก่อนจะหันมาตอบด้วยน้ำเสียงหนักใจ
“ใช่ เขานั่นแหละ”
สถานประกอบพิธีศพกลางกรุงแห่งหนึ่งคลาคล่ำไปด้วยผู้คน ช่างภาพเอย ผู้สื่อข่าวเอย ตำรวจที่รับผิดชอบเรื่องแจ้งตายเอย ไหนจะเจ้าหน้าที่จัดงานอีกมากมาย ทำเอาห้องเคารพศพที่กว้างขวางดูแคบลงไปถนัดใจ
“คุณหนูชาร์ล็อตครับ ไม่ทราบว่าตอนนี้รู้สึกยังไงบ้าง”
“คุณหนูชาร์ล็อตคะ ได้ยินว่าตั้งแต่คุณแม่เสียไปเมื่อตอนที่คุณอายุหกขวบ คุณก็อยู่กับคุณพ่อสองคนมาตลอด ตอนนี้ท่านจากไปแล้ว คุณคิดจะทำยังไงต่อไปคะ”
“คุณหนูชาร์ล็อต คุณเป็นทายาทเพียงคนเดียวของอเล็กซ์ กรุ๊ป จะดูแลกิจการใหญ่โตขนาดนั้นได้ยังไงครับ”
“คุณหนูชาร์ล็อตช่วยพูดอะไรหน่อยได้ไหมคะ”
(ติดตามอ่านต่อได้ในฉบับเต็ม)