Dragon Tattoo ล่ารักสั่นสะท้านหัวใจนายมาดร้ายกับยัยตัวแสบ (Hideko_Sunshine)

Just gonna stand there and watch me burn
But that's alright because I like the way it hurts
Just gonna stand there and hear me cry
But that's alright because I love the way you lie
...I love the way you lie*...

แค่ยืนอยู่ตรงนั้นและมองฉันมอดไหม้
แต่ไม่เป็นไรหรอก เพราะฉันชอบที่มันเจ็บปวดแบบนี้
แค่มองอยู่ตรงนั้นและฟังฉันร้องไห้
แต่ไม่เป็นไรหรอก เพราะฉันรักที่เธอโกหกฉันแบบนี้
...ฉันรักที่เธอโกหกฉันแบบนี้

'Because our love is just a Lie...

เพราะความรักของเราเป็นแค่คำลวง'

เขา...คือนิยามของผู้ชายร้ายกาจที่ดีแต่ยายีหัวใจคนอื่น
เธอ...คือนิยามของผู้หญิงที่รักความเจ็บปวดและชอบถูก (เขา) ทำร้าย
เขา...คือนิยามของผู้ชายจอมโหดและแสนเย็นชา แต่รักเธอหมดใจ

'ความรัก^, และ 'การโกหกหลอกลวง^, ขีดเส้นโยงใย
ให้พวกเขาทั้งสามคนมาพบกันบนเกมเดิมพันหัวใจ
บทสรุปสุดท้ายของรักนี้จะจบลงด้วยความเจ็บปวดเพียงใด
พวกเขายังรอคุณร่วมค้นหาคำตอบ พลิกหน้าต่อไป...ถ้าคุณแน่จริง!

กติกา : เกมรักและการหลอกลวงครั้งนี้มีหัวใจเป็นเดิมพัน
คนที่เข้มแข็งและเด็ดเดี่ยวที่สุดเท่านั้นจึงจะมีสิทธิ์เป็นผู้ชนะ

คำเตือน : นิยายเรื่องนี้เหมือนพายุที่มีความร้ายแรงสูงมาก
โปรดกุมหัวใจทุกขณะ เพราะหัวใจคุณอาจถูกถล่มย่อยยับโดยไม่รู้ตัว!

บทนำ

ผมรักทุกอย่างที่เป็นสีดำ แต่กอบัว...บริสุทธิ์เหม่อนสีขาว

ผมชอบเธอ...และผมจะทำให้เธอแปดเปื้อนไม่ต่างจากสีดำ!

พายุ...คือมหันตภัยที่พัดกระหน่ำเข้ามาในชีวิตฉัน

กวาดล้างความสงบสุขให้พังพินาศจนราบเป็นหน้ากลอง

สุดท้าย...ชีวิตฉันก็คงไม่เหลืออะไรแม้กระทั่งหัวใจของตัวเอง!

'เธอคนนี้ขอคบกับผมทั้งๆ ที่เมื่อวานเพิ่งอยู่กับผู้ชายอีกคนมา เด็ดมากใช่มั้ยล่ะ! แต่ผมดันไม่ใช่ผู้ชายที่ชอบแชร์ผู้หญิงกับใครซะด้วยสิ ทุกคนคิดว่าผมควรจะทำยังไงกับเธอดี^,

ท่ามกลางความมืดสลัวภายในผับใต้ดินที่มีชื่อเสียงและเป็นที่รู้จักของวัยรุ่นอย่าง Bad Guys Pub...ภาพที่ปรากฏบนเวทีกลับชัดเจนราวกับถูกส่องด้วยแสงสปอตไลต์เพียงเพราะใครคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้น

ทุกคนที่รวมตัวกันอยู่ในฮอลล์มองเห็น 'กอบัว^, ชัดเจนเหมือนที่หญิงสาวมองเห็นสายตาสนอกสนใจจากทุกคนที่กำลังจ้องมาทั้งๆ ที่ภายในฮอลล์มีเพียงแสงสลัวๆ เท่านั้น

คิดมาก กลัว หรืออุปาทานไปเอง...กอบัวไม่แน่ใจ เสียงดนตรีอัดบีตหนักๆ ที่ทำให้เหล่าผีเสื้อราตรีวาดลวดลายชนิดลืมตายเมื่อไม่กี่วินาทีก่อนหน้านี้เงียบหายไปจนเหลือเพียงความเงียบงัน ทุกคนมองไปที่เวทีและรอดูอยู่ว่าผู้ชายที่ได้ขึ้นชื่อว่าหล่อกระชากวิญญาณ ซึ่งกำลังกำข้อมือของกอบัวไว้แน่นหนาราวกับโซ่ตรวนอยู่ตอนนี้จะทำอะไรกันแน่

คงไม่มีใครเดาใจเขาออก เพราะแม้แต่เธอที่คิดว่ารู้จักเขาดีพอ...ยังเดาไม่ออกเลย

'ว่าไง! ผมควรจัดการกับเธอยังไงดี^, เสียงเข้มถามซํ้าอีกหน

'ทิ้งเธอซะ!^,

'ยกเธอให้ฉันสิวะ!'

‘ส่งเธอมาให้ฉัน ฉันอยากได้เธอ!!!’

เสียงของผู้ชายในฮอลล์แย่งกันตอบเหมือนเพิ่งได้สติ อาจจะเพราะฤทธี้ของแอลกอฮอล์จึงทำให้พวกเขาคึกคักและกล้าแสดงความต้องการออกมาอย่างไม่อาย สังเกตได้จากสายตาที่มองเรือนร่างของกอบัวอย่างพออกพอใจ และที่น่าเจ็บใจที่สุดก็คือ...ผู้ชายที่ลากกอบัวชื่นมาบนเวทีกำลังแสยะยิ้มสะใจ

เขาไม่แคร์เลยว่าหลังจากเกิดเหตุการณ์นี้ขึ้นความรู้สึกของเธอจะย่อยยับขนาดไหน

'เฮ้! หนุ่มๆ ใจเย็นๆ น่า...'

เขาห้าม แต่น้ำเสียงแสดงความชอบอกชอบใจอย่างเห็นได้ชัด มือเรียวยาวที่กำข้อมือกอบัวไว้ได้จนรอบบีบรัดแน่นขึ้นไปอีกคล้ายกับว่าเขากำลังระบายความโกรธ...

'นี่ถ้าผมไม่เล่นด้วย เธอคงจะผิดหวังแน่ๆ ผมเลยอยากรู้ว่ามีใครในนี้อยากเล่นกับเธอมั้ย’

คำถามของเขาทำให้กอบัวถึงกับกัดริมฝีปากแน่นและนํ้าตาซึม

'ถ้าใครอยากคบกับเธอต่อจากผม ผมยินดียกเธอให้เดี๋ยวนี้เลย'

นํ้าตาใสๆ รินไหลลงมาอย่างห้ามไม่ได้ แม้ว่ากอบัวจะพยายามสะกดมันไว้แล้ว

'ผมว่าผู้หญิงใจง่ายและคบผู้ชายไม่เลือกหน้าอย่างเธอต้องชอบแน่ๆ!^,

ตลอดชีวิตที่เกิดมาบนโลก กอบัวไม่เคยรู้สึกสมเพชตัวเองมากขนาดนี้มาก่อนเลย...

ฟุ่บ!

ร่างบอบบางในชุดนอนแบบเสื้อกล้ามกับกางเกงขาสั้นสบายๆ เด้งตัวขึ้นมาราวกับเตียงที่กำลังนอนอยู่มีความร้อนสูงจนเธอทนนอนต่อไปไม่ได้ หรือไม่ก็ร่างของเธอถูกดีดด้วยสปริงก็ไม่ปาน

เมื่อพบว่าตัวเองเพียงแค่ฝันไป...หญิงสาวจึงถอนหายใจด้วยความเหนื่อยล้าก่อนจะนั่งหอบหายใจอย่างอ่อนเพลียกับภาพเหตุการณ์นั้นซึ่งไม่ต่างอะไรกับ 'ฝันร้าย^, ที่ตามหลอกหลอนเธอมาตลอดสามปี

ให้ตายเถอะกอบัว...ฝานมาสามปีแล้วเธอยังฝันถึงเหตุการณ์บ้าๆ นั่นอีกเหรอ

เธอยกมือเรียวเล็กมาปาดเหงื่อที่ซึมออกมาจนทั่วใบหน้าก่อนจะเสยผมยาวสลวยสีม่วงเข้มจัดซึ่งมีความยาวถึงสะโพกขึ้นอย่างคิดไม่ตก ไม่ว่าเวลาจะผ่านมานานแค่ไหน เหตุการณ์นั้นก็ยังตามหลอกหลอนเธออยู่ เสมอราวกับว่ามันจะตามจองล้างจองผลาญเธอไปจนตลอดชีวิต

กอบัวเลื่อนสายตาไปมองกรอบรูปบนหัวเตียงท่ามกลางความมืดสลัวในเวลาเช้ามีด ใบหน้ารูปไข่เรียวสวย อ่อนหวาน และน่ามองหม่นหมองลงยิ่งกว่าเดิม แล้วไม่นาน...นัยน์ตาโตเรียวรีที่มีเสน่ห์เย้ายวนแต่แสนเศร้าของเธอก็สะท้อนความเจ็บปวดให้เห็นเด่นชัดยิ่งขึ้น

"พี่น่ะร้ายกาจที่สุดเลยรู้มั้ย..."

ร่างบางเอื้อมมือไปหยิบกรอบรูปนั้นขึ้นมา นิ้วมือเรียวเล็กเลื่อนไล้อยู่บนภาพของผู้ชายคนนั้น...คนที่ยังประทับแน่นอยู่ในความทรงจำของเธอ ...กอบัวต้องเม้มริมฝีปากบางสวยลีแดงสดแบบธรรมชาติเอาไว้เพื่อข่มกลั้นนํ้าตาที่กำลังจะหยดลง แต่ไม่ว่าอย่างไรเธอก็ห้ามหยาดนี้าใสๆ ไม่ได้อยู่ดี

ท่ามกลางความเงียบงัน กอบัวร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่เพียงลำพัง

ผู้ชายคนนั้น...เปรียบเสมือนมหันตภัยร้ายแรงที่พัดถล่มเข้ามาในชีวิตเธอ นำพาความหายนะทุกรูปแบบจู่โจมเข้ามาไม่ยั้งโดยไม่ทันให้เธอได้ตั้งตัว จากนั้นก็พัดผ่านไปราวกับไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น...ทิ้งไว้เพียงเศษซากหัวใจอันย่อยยับและความรู้สึกเจ็บช้ำจนยากจะเยียวยา

เขา...อันตรายและร้ายกาจเหมือนกับชื่อของเขานั้นแหละ

'พายุ^, ผู้ชายสารเลวนั่นขโมยหัวใจเธอไปก่อนจะทำลายชีวิตเธอให้พังพินาศไม่เหลือชิ้นดี!

1

Drink with Drug

D with D Café

"บ้าเอ๊ย!"

ตอนที่เดินเข้าไปในร้าน...ฉันได้ยินเสียงใครคนหนึ่งสบถอย่างหงุดหงิด ขณะที่สายตาคมกริบของเขากำลังมอง iPhone รุ่นล่าสุดในมือเหมือนอยากจะโยนมันทิ้งทั้งๆ ที่ราคามันแพงระยับขนาดนั้น

เรื่องความใจร้อนล่ะต้องยกให้หมอนี่เลย

ฉันคิดกับตัวเองก่อนจะถอนหายใจแล้วหันไปยิ้มให้หนุ่มหล่อในชุดนักศึกษาซึ่งสวมผ้ากันเปื้อนสัญลักษณ์ของร้านบ่งบอกว่าเขาเป็นพนักงานที่นี่ จากนั้นเดินไปนั้งที่เก้าอี้ตรงกันข้ามกับเจ้าของเสียงสบถเมื่อครู่นี้...ซึ่งกำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะมุมด้านในสุดซึ่งอยู่ติดกับสวนหย่อมเล็กๆ นั้นเอง

ร้านนั่งเล่นแห่งนี้ได้รับความนิยมเป็นอย่างมากจากนักศึกษาในมหาวิทยาลัย C ซึ่งเป็นมหาวิทยาลัยอันดับหนึ่งของรัฐ  ที่นี่ขายเครื่องดื่ม No alcohol ทุกชนิดและยังมีขนมหวานต่างๆ จำหน่ายด้วย แม้ว่าจะมีราคาค่อนข้างสูง แต่รสชาติและการบริการอยู่ในระดับที่เหมาะสมกับราคาแน่นอน

รอบๆ บริเวณร้านมีสวนหย่อมและสนามหญ้าเล็กๆ ให้บรรยากาศร่มรื่น สดชื่น ภายในร้านตกแต่งด้วยไม้ประดับ ไม้แขวน และไม้ดอกวาง ไว้ได้อย่างเหมาะสม

ร้านนี้ไม่ได้ไหญ่โตอะไรมาก แต่ก็ไม่ได้เล็กเสียจนให้ความรู้สึกอึดอัด และด้วยบรรยากาศสบายๆ รวมทั้งพนักงานเป็นนักศึกษาทั้งชายและหญิงของมหาวิทยาลัย C ที่มีรูปร่างหน้าตาดี (สุดๆ) ผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันมาให้บริการ...ที่นี่จึงมีลูกค้าไม่เคยขาดช่วง

'D with D^, ย่อมาจาก 'Drink with Drug' นั่นเอง ส่วนคำว่า Drug ก็คือชื่อกลุ่มผู้เป็นเจ้าของที่นี่ ในตอนแรกพวกเขาจะตั้งชื่อร้านว่า Drink with Drug Cafe แล้วล่ะ แต่มันดูล่อแหลมและแส่หาเรื่องถูกจับจนเกินไป ก็เลยใช้อักษรย่อแทนดีกว่าน่ะนะ

อ้อ! จริงๆ แล้วไอ้คำว่า 'Drug' อะไรเนี่ย...สมาชิกในกลุ่มก็ไม่ได้ตั้งเองด้วยนะคะ แต่สาวๆ และกลุ่มคนที่รู้จักพวกเขาเป็นคนตั้งให้ต่างหาก ตอนแรกเจ้าตัวเขาก็ไม่ชอบใจกับชื่อนี้เท่าไหร่หรอก แต่ไม่ได้ใส่ใจพอที่จะไปเถียง ตอนนี้ก็ไม่ใช่ว่าจะชอบนะ ต้องเรียกว่าพวกเขา 'ชินไปเอง^, ซะมากกว่า

"เฮ้! หงุดหงิดอะไรนักหนาน่ะราม มีเรื่องวุ่นวายที่ผับอีกหรือไง" ฉันทักอย่างอารมณ์ดีและหวังว่าเสียงใสๆ จะทำให้เพื่อนหนุ่มหล่อสดชื่นขึ้นมาบ้าง แต่บรรยากาศอันรื่นรมย์ของที่นี่ก็ไม่ได้ช่วยให้เขาอารมณ์ดีขึ้น ดูนายรามจอมโหดนี่สิ...ยังหน้าเครียดไม่เปลี่ยนเลย

อ้อ! นอกจากจะทำ D with D Cafe แล้ว พวก Drug ก็ยังมีหุ้นส่วนอยู่ใน D with D CLUB ซึ่งมีพี่ลักษณ์ (พี่ชายของราม) เป็นหุ้นส่วนใหญ่และดูแลอยู่ด้วย ไม่รู้ว่าเอาเงินไปเก็บไว้ที่ไหนกันบ้างนะ แต่ละคนฐานะดีกันอยู่แล้วยังจะขยันหาเงินด้วยตัวเองอีกต่างหาก

"ยัยเบอร์นี่ทำเรื่องอีกจนได้"

'ราม' หรือ 'รามสูร' มีสีหน้าเคร่งเครียดยิ่งกว่าเดิม เสริมให้ใบหน้าหล่อเทพของเขาดุดันมากขึ้นไปอีก แต่ฉันบอกได้เลยว่าผู้หญิงประเภทที่ อบผู้ชายหล่อเลวจะต้อง 'กรี๊ดแทบบ้า' กับภาพนี้

รามสูงหนึ่งร้อยแปดสิบหกเซนติเมตรและมีรูปร่างฮอตสุดๆ ฉันจำได้

(ติดตามต่อได้ในฉบับเต็ม)