Baby Evil ภารกิจร้ายกลายพันธุ์รัก

บทนำ

Oak Forest University

- กลุ่มนักกีฬารักบี้ชาย –

(ชื่ออย่างไม่เป็นทางการ : ฝูงลิงสกปรก)

“ถ้าพระเจ้าให้รางวัลเป็นเวลายี่สิบสี่ชั่วโมงเพื่ออยู่กับสาวคนไหนก็ได้ในมหา’ลัย พวกแกจะเลือกใครวะ”

ปีเตอร์ตั้งคำถามขึ้นมากลางวง เพื่อนร่วมทีมที่กำลังคุยกันอย่างออกรสเรื่องแมตช์เมื่อคืนถึงกับชะงักและหันมาให้ความสนใจ

“พระเจ้าจะให้รางวัลอะไรแบบนั้นด้วยเหรอวะ”

“สมมุติไง เอาน่า ตอบมาหน่อย”

“แน่นอนว่าต้องเป็นวิเวียนอยู่แล้ว” อดัมตอบและยิ้มกริ่ม เพื่อนคนอื่นๆ พยักหน้าเห็นด้วย แม้แต่คนถามเองก็พลอยพยักหน้าหงึกๆ

“ฉันเข้าใจๆ วิเวียน ควินเนลลา ริบเบอร์สัน ไม่มีผู้ชายคนไหนที่ปฏิเสธยัยนั่นได้หรอก” ปีเตอร์สำทับแล้วเหลือบมองหญิงสาวที่ถูกพูดถึงซึ่งนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารท่ามกลางเพื่อนสาวที่กำลังพูดคุยกันเสียงดัง สาวลูกครึ่งไทย-อเมริกันคนนี้มักจะเป็นศูนย์กลางของทุกๆ อย่างเสมอ เสื้อกล้ามสีขาวกับกางเกงยีนสีดำขาดๆ ตามที่กำลังฮิตดูธรรมดามากถ้าคนอื่นใส่ แต่มันดูดีมากถึงขีดสุดเมื่ออยู่บนเรือนร่างของเธอ ผิวขาวๆ ที่โผล่พ้นเนื้อผ้าทำเอาหนุ่มๆ หลายๆ คนถึงกับลอบถอนหายใจอย่างเสียดายที่เธอไม่สนใจผู้ชายหน้าไหนเลย ริมฝีปากที่เคลือบสีชมพูนู้ดกำลังยิ้มมุมปากกับเรื่องที่เพื่อนสาวเพิ่งจะเล่ามา แม้เส้นผมจะสีดำสนิทเหมือนแม่ที่เป็นคนไทยแต่นัยน์ตาสีฟ้าขุ่นนั้นก็บ่งบอกเชื้อสายตะวันตกจากผู้เป็นพ่อได้ดี

เฮ้อ...ผู้ชายคนไหนจะโง่ปฏิเสธเนื้อชิ้นโตแบบนี้ได้กันนะ

“ฉันนี่แหละไม่เอา!” เสียงห้วนจากคนที่เงียบมานานประกาศดังขึ้นกลางวัน เขาคือแดนเจอร์...กัปตันทีมรักบี้สุดหล่อขวัญใจสาวหลายๆ คนในรั้วมหาวิทยาลัยนั่นเอง

“มีแต่แกเท่านั้นแหละที่โง่ไม่เอา” ปีเตอร์พูดแล้วส่ายศีรษะอย่างไม่คิดจะสนใจ

“พวกแกเห็นยัยนั่นมีดีอะไรวะนอกจากหน้าอก สะโพก แล้วก็หน้าตา”

“นั่นน่ะดีสุดๆ เลยนะเพื่อน”

“ผู้หญิงน่ะมันต้องมีมากกว่านั้นสิ...” แดนเจอร์วางท่าเป็นผู้มีภูมิและชี้ที่ขมับ “สมองไง...ยัยนั่นไม่มี”

“อย่างกับแกมี” อดัมพึมพำเบาๆ แต่เจ้าตัวที่ถูกพาดพิงถึงไม่ได้ยิน คนปากพล่อยเลยรอดตัวไป

“ผู้หยิงอะไรตัดผมสองข้างก็ไม่เท่ากัน ทำอย่างกับเป็นตัวการ์ตูนแฟนตาซีอวกาศไปได้” แดนเจอร์กำลังพูดถึงผมบ็อบเทสองข้างของวิเวียนที่ข้างซ้ายยาวลงมาจนแตะไหปลาร้าแต่ข้างขวากลับยาวแค่ปลายคาง คนอื่นๆ ไม่เห็นจะวิจารณ์เสียๆ หายๆ แบบเขาเลย มันดูล้ำสมัยดีด้วยซ้ำไป

“งั้นถ้าแกว่าวิเวียนไม่ฮอต แล้วใครฮอตในสายตาแกวะ” คำถามนี้ทำให้คนปากมากเงียบไปก่อนจะเสไปหยิบนิตยสารฟุตบอลมาอ่านเป็นการเลี่ยงตอบ

“เฮ้ยๆ ทำมาเงียบ มีความลับหรือไงวะ”

“ฉันพูดไปพวกแกก็ไม่เข้าใจหรอก ถ้าอยากจะเทิดทูนยัยสมองกลวงนั่นก็เชิญเถอะ คนดีๆ ที่ไหนเขาเอารถสปอร์ตออดี้เท่ลากไส้ไปพ่นสีชมพูทั้งคันวะ”

“สรุปแกจะไม่ยอมบอกเหรอว่าสาวไหนดีในสายตาแก”

“ไม่”

“เออ รอให้ฉันสืบได้ก่อนเถอะ ถ้าไม่แจ่มกว่ายัยวิเวียน แกได้โดนดีแน่”

“เฮอะ!” แดนเจอร์แค่นหัวเราะอย่างมั่นใจ จะเอาผู้หญิงที่เขาคิดว่าดีมาเทียบกับยัยสมองกลวงอย่างวิเวียนได้ยังไง ยัยนั่นก็ดีแต่ทำเฉิดฉายเดินเพ่นพ่านล่อสายตาผู้ชายไปอย่างนั้นแหละ สู้ ‘เธอคนนั้น’ ของเขาก็ไม่ได้

เฮ้อ...คิดแล้วก็นางฟ้าชัดๆ...

-กลุ่มสาวเชียร์ลีดเดอร์-

(ชื่ออย่างไม่เป็นทางการ : นางมารส้นสูง)

“โอ้พระเจ้า...แดนเจอร์ใส่เสื้อกล้าม ฉันรู้สึกอุณหภูมิอากาศวันนี้ร้อนขึ้นมาทันตาเลย” เชอรี่พูดอุบอิบและปรายตาไปมองกัปตันทีมรักบี้ที่กำลังคุยกับเพื่อนอยู่ที่โต๊ะฝั่งตรงข้าม คนที่นั่งไขว่ห้างอยู่กลางโต๊ะถึงกับค้อนขวับ

“แดนเจอร์เนี่ยนะ” วิเวียนถามเสียงหลงก่อนจะแค่นหัวเราะ “เฮอะ! ลิงขนดกไม่มีสมองแบบนั้นมีอะไรดี”

“เขาฮอตจะตายวิเวียน” ออลีนสำทับพร้อมกับหลิ่วตาไปมองอีกครั้ง “ยิ่งมองก็ยิ่งน่ารัก”

สาวๆ คนอื่นในวงพยักหน้าเห็นด้วยพร้อมกับเหลือกสายตาไปมองผู้ชายตัวสูงโย่งและมีรูปร่างที่น่าสัมผัสสุดๆ ผมสีกาแฟของเขายุ่งเหยิงเหมือนกับไม่ได้ตั้งใจจะจัดให้เข้าทรง นัยน์ตาสีน้ำตาลคมกริบมีเสน่ห์เย้ายวนใจ นี่ยังไม่ได้พูดถึงจมูกโด่งๆ ราวกับยัดซิลิโคน ริมฝีปากสีแดงระเรื่อ และไหนจะนิสัยใจคอที่เทื้อนเถื่อนและผู้ช้ายผู้ชายสุดๆ ของเขาอีก เลิศ เลิศสุดๆ!

“ฉันว่าเอาอดัมมายำกับปีเตอร์ยังดูดีกว่าหมอนั่นซะอีก”

“เธอนี่อคติกับแดนเจอร์มาแต่ไหนแต่ไรแล้วนะ มีความหลังอะไรกันหรือไง” หนิงกลิ้งถามอย่างสงสัย เพราะหากแดนเจอร์มีความหลังอะไรกับผู้หญิงอย่างวิเวียนจริง เธอคงหมดหวังจะได้แอ้มเขาไปเลย

“ความหลัง? ฉันต้องมีความหลังกับเขาก่อนถึงจะเกลียดเขาได้หรือไง ไม่ว่าจะมองมุมไหนหมอนั่นก็เป็นแค่ลิงอุรังอุตังที่ไม่ได้รับการอบรม แค่คิดก็จะทำให้ฉันอาเจียน”

“เขาอาจจะเถื่อนไปบ้าง แต่นั่นก็เป็นเสน่ห์ของผู้ชายไม่ใช่หรือไง”

“ไม่ล่ะ” วิเวียนปฏิเสธทันควันและมองไปทางแดนเจอร์ด้วยแววตาไม่ชอบใจเอาซะเลย เขาคนนั้นกำลังอ่านนิตยสารฟุตบอลที่มีหน้าปกเป็นรูปสาวฝรั่งผมทองใส่ชุดบิกินีนวยนาดเย้ายวนใจ

“ผู้ชายดีๆ ที่ไหนเขาจะนั่งอ่านหนังสือโป๊ต่อหน้าคนทั้งมหา’ลัยแบบนี้ล่ะ”

“นั่นไม่ใช่หนังสือโป๊นะวิเวียน ก็แค่นิตยสารฟุตบอล”

“เหรอ!” วิเวียนทำเสียงกระแทกกระทั้นอย่างหมั่นไส้ “แล้วรูปผู้หญิงบนหน้าปกนี่เกี่ยวอะไรกับนักฟุตบอลงั้นเหรอคะ ภรรยาใหม่เบกแฮมหรือน้องสาวของโรนัลโดล่ะฮะ”

“นั่นแค่ส่วนหนึ่งที่เอาไว้ดึงดูดใจคนซื้อเท่านั้นแหละ” หนิงกลิ้งแก่ต่างอุบอิบ

“และก็มีแต่พวกลามากเท่านั้นแหละที่ซื้อ”

“เป็นเรื่องธรรมชาติของผู้ชายน่ะวิเวียน หรือเธอคิดว่ามีผู้ชายคนไหนที่สะอาดเอี่ยมอ่องเป็นเทวดามาเกิดบ้างล่ะ” ออลีนย้อนถาม วิเวียนเงียบไปก่อนจะยิ้มบางๆ คนเดียว

“มีแล้วกัน”

“เอ๊ะ! เธอแอบไปปิ๊งหนุ่มไหน”

“เปล่าสักหน่อย” วิเวียนแสร้งไม่สนใจจะตอบแล้วกระโดดลงจากโต๊ะคว้ากระเป๋าสะพายขึ้นมาเตรียมจะหนีการซักไซ้ของเพื่อนๆ

ไม่ได้แอบปิ๊ง แต่ตกหลุมรักอย่างจังเลยต่างหาก...เทพบุตรของฉัน!

1

Sexy monkey

“ฉันอยากจะเป็นให้ได้อย่างบริตนีย์ สเปียร์สิ เพราะเธอทำให้วงการเพลงมีสีสัน ไม่ว่าจะด้วยข่าวเรื่องชีวิตส่วนตัวตามแท็บลอยด์ต่างๆ และงานเพลงที่นำความแปลกใหม่เข้ามาให้กับความเป็นป๊อบ...”

ฉันยิ้มให้ออลีนที่กำลังพูดเรื่อง ‘บุคคลที่ฉันอยากจะเป็น’ อยู่หน้าห้องในวิชาสังคมศาสตร์ และแน่นอนว่าเพื่อนสาวสุดซี้ของฉันอยากจะเป็นบริตนีย์ สเปียร์ส แม้ฉันจะชอบคริสติน่า อากีเลรามากกว่า แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าบริตนีย์ สเปียร์สก็เลิศอยู่

“ขอบคุณมากมิสออลีน” มิสลีน่ากล่าวหลังจากที่เพื่อนฉันพูดจบแล้ว ฉันรีบปรบมือเสียงดังนำก่อนที่คนอื่นๆ จะปรบมือตามด้วย

“เป็นไงบ้าง”

“ได้เอแหงๆ ไม่ต้องห่วง” ฉันยิ้มให้ออลีนที่เข้ามาถามเพื่อย้ำความมั่นใจ

“เอาล่ะ คนต่อไป...มิสวิเวียน เธอดีมั้ย” อยู่ๆ มิสลีน่าก็ชี้มาทางฉัน แน่นอนว่าฉันไม่ขัดข้องอะไรอยู่แล้วเพราะเตรียมตัวมาอย่างดี

“ได้ค่ะ” ฉันยิ้มอย่างไม่เกี่ยงงอนและลุกมาที่หน้าชั้น ปีเตอร์ส่งยิ้มหยาดเยิ้มมาให้ซึ่งฉันทำได้แค่ยิ้มมุมปากตอบ ที่ไม่ยิ้มกว้างเพราะจะโดนหาว่าไปให้ความหวังเขาน่ะสิ ผู้ชายอย่างพวกทีมรักบนี้น่ะไม่ใช่สเป็กฉันเลยสักนิด เอ๊ะ ว่าแต่นายหัวหน้าฝูงหายไปไหนนะ เขาเรียนคลาสเดียวกับฉันนี่ ปีเตอร์กับอดัมสมุนลิงของเขาก็อยู่ โอ๊ะ สงสัยว่าหมอนั่นจะม่ได้เตรียมตัวมาพรีเซนต์ถึงได้โดด

เฮ้อ ลิงก็งี้แหละนะ ถึงจะบอกว่าเหมือนคนยังไงก็เป็นสัตว์หน้าขนวันยังค่ำ

“ครูหวังว่าเธอจะเตรียมตัวมาพร้อมนะ” มิสลีน่ายิ้มนิดๆ และมองมาทางฉัน ฉันยิ้มตอบก่อนจะเดินไปหยุดยืนตรงแท่นพูดที่มีไมโครโฟนสีเงินตั้งอยู่ และตอนที่กำลังจะเริ่มพูด สายตาของฉันก็ไปปะทะเข้ากับนัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนแสนอ่อนโยนที่กำลังมองมาอย่างตั้งใจฟัง

วันนี้ ‘อาทิตย์’ ของฉันยังแต่งตัวสุภาพและมีใบหน้าเกลี้ยงเกลาน่ามองเหมือนเดิม

“สวัสดีค่ะเพื่อนๆ สำหรับหัวข้อบุคคลที่ฉันอยากจะเป็นนี้...”

“โทษทีครับที่มาสาย” ฉันที่กำลังอ้าปากพูดต้องปั้นหน้ายิ้มค้าง ก่อนจะหันไปมองทางต้นเสียงที่เพิ่งจะผลักประตูห้องเรียนเข้ามา

“หายไปไหนมามิสเตอร์แดนเจอร์”

“รถติดน่ะครับ” เขาตอบโดยไม่ได้สนใจเลยว่าสุนทรพจน์แสนเลอเลิศของฉันถูกพังลงอย่างย่อยยับเพราะความไม่มีมารยาทของเขา ฉันค่อยๆ หุบยิ้มลงและมองไปทางเขาด้วยแววตาไม่พอใจ แต่หมอนั่นก็เดินอาดๆ เข้าไปนั่งที่ซึ่งปีเตอร์จองไว้ให้แล้ว และไม่อยากจะเชื่อเลยว่าที่นั่งของเขาดันอยู่ตรงกับแท่นที่ฉันยืนพอดี สายตาของฉันกับเขาถึงได้ปะทะกันอย่างเลี่ยงไม่ได้ หมอนั่นหลิ่วตามมองฉันก่อนจะถาม...

“เธอขึ้นไปทำอะไรบนนั้น” เสียงหัวเราะคิกคักของคนในห้องดังขึ้นเพราะคำพูดขวานผ่าซากของเขา ฉันปั้นหน้ายิ้มก่อนจะตอบเสียงหวาน

“จริงๆ แล้วฉันกำลังจะเริ่มการพรีเซนต์หน้าห้องน่ะ แต่บังเอิญว่ามีลิงตัวใหญ่ขนดกเดินเข้ามาทำให้การนำเสนอสุดแสนจะเลอเลิศของฉันต้องชะงัก และไม่รู้ว่านายเห็นลิงตัวนั้นหรือเปล่า ฝากบอกด้วยนะว่าควรจะกลับไปเริ่มเรียนมารยาทซะใหม่ อุ๊ย แต่ฉันไม่ควรถือสินะ เพราะลิงมันเป็นสัตว์หน้าขน ถูกมั้ย

“-_-“

“อ้อ แล้วก็มุกรถติดน่ะเลิกใช้เถอะ มันเก่าแล้ว”

“เอาล่ะๆ พอได้แล้ว” มิสลีน่าห้ามท่ามกลางเสียงหัวเราะของเพื่อนๆ ร่วมคลาส แม้แต่อดัมกับปีเตอร์ยังหัวเราะเลย แน่นอนว่าคนเดียวที่ไม่หัวเราะคือนายแบดเจอร์น่ะแหละ

“เธอจะเริ่มการพรีเซนต์ของเธอต่อเลยมั้ยมิสวิเวียน”

“แน่นอนค่ะ”

“งั้นต่อเลย” ฉันยิ้มให้นายตัวแสบอย่างเย้ยหยันก่อนจะเรียกสติกลับเข้าสู่โหมดเดิมทันที “บุคคลที่ฉันเอาเป็นแบบอย่างก็คือ แองเจลิน่า โจลี่...”

“อุ๊บ...” เสียงกลั้นหัวเราะดังขึ้นทำให้รอยยิ้มของฉันต้องชะงักค้างอีกครั้ง

...หมอนี่เอาอีกแล้ว

“คุณมีปัญหาอะไรหรือเปล่ามินเตอร์แดนเจอร์” มิสลีน่าถาม ซึ่งแน่นอนเขาตอบว่า

“เปล่าครับ”

...ปัญหาน่ะนายมีแน่ มีแน่ๆ! เฮอะ!

ฉันเชิดหน้าใส่เขาและพูดต่อ...

“เหตุผลที่ฉันอยากจะเป็นให้ได้เหมือนแองจี้ก็เพราะเธอเป็นผู้หญิงที่ประสบความสำเร็จในสายอาชีพ และมีวินัยในการทำงานรวมไปถึงใส่ใจกับงานที่ทำ ที่สำคัญไปกว่านั้นคือแม้เธอจะเป็นดาราดังแต่ก็ยังเดินทางไปประเทศที่สามเพื่อช่วยเหลือเด็กๆ และผู้ด้อยโอกาสโดยไม่มีท่าทีรังเกียจ ในตอนแรกผู้คนอาจจะกังขาว่าเธอทำไปเพื่อสร้างภาพพจน์หรือเปล่า แต่หลังจากนั้นเธอก็พิสูจน์ให้คนทั้งโลกเห็นด้วยการไปทำหน้าที่ทูตยูเนสโกและบริจาคเงินจำนวนมากให้กับผู้ด้อยโอกาส รวมถึงการไปพูดคุยและรับฟังปัญหาด้วยตัวเองอย่างสม่ำเสมอ และเรื่องที่เป็นที่ฮือฮาก็คือเธอรับเด็กๆ ที่ด้อยโอกาสมาเลี้ยงอย่างกับลูกแท้ๆ ให้ทั้งการศึกษา โอกาส และความรัก ฉันอยากจะเป็นผู้หญิงที่เก่งรอบด้านอย่างแองจี้ให้ได้....”

“สำคัญที่สุดคือเธอมีสามีเป็นแบรด พิตต์ค่ะ”

“-_-“

“มิสเตอร์แดนเจอร์!”

(ติดตามอ่านต่อได้ในฉบับเต็ม)