Hot Guy 01 หนุ่มร้าย...เจ้าชายอสูร Cookie

บทที่ 1

บ่ายฤดูร้อนของเมืองไทเป หลังจากพายุฝนเข้ากระหน่ำเพียงชั่วไม่กี่นาที อากาศเย็นชุ่มฉ่ำก็เข้ามาแทนที่ความอบอ้าวเมื่อครู่จนหมดสิ้น ต้นไม้ใบหญ้าข้างทางเขียวชอุ่ม หยาดฝนไหลมารวมตัวกันกลายเป็นสายน้ำเล็กๆ ค่อยๆ รินลงมาจากต้นไม้สูงใหญ่ ทำให้อิฐตัวหนอนสีแดงเปียกเป็นทาง และทำให้มนุษย์เงินเดือนทั้งหลายที่เพิ่งรับประทานอาหารกลางวันเสร็จต้องมาพลอยเปียกละอองฝนไปด้วย

ฟางซวงซวงกอดถุงกระดาษสีน้ำตาลไว้กับตัวแน่นแล้ววิ่งหนีละอองฝนเป็นพัลวัน ชุดเสื้อกระโปรงติดกันสีเทาทึมๆ ดูไม่สะดุดตา เส้นผมสีดำละเอียดนุ่มถูกเกล้าขึ้นเป็นทรงที่ล้าสมัยที่สุด รองเท้าหนังสีดำย่ำน้ำจนเปียกแฉะ ในมือของเธอยังมีขนมปังฝรั่งเศสแท่งยาวที่พยายามใช้เสื้อนอกบังฝนให้มันอย่างทุลักทุเล

“ไม่ทันแล้วๆ!” หญิงสาวพยายามเคี้ยวขนมปังฝรั่งเศสที่แข็งและเหนียวราวกับหนังวัว ทั้งยังมีแก่ใจร้องโวยวานเบาๆ

ฟางซวงซวงกระโดดข้ามแอ่งน้ำอย่างยากลำบาก จากนั้นก็มุ่งหน้าไปยังอาคารสำนักงานใหญ่ของเดอะ แกรนด์ กรุ๊ป

ในตอนนี้ไม่มีใครอยู่บนถนนสักคน เพราะพนักงานของเดอะ แกรนด์ กรุ๊ปไม่มีใครกล้าไม่รักษาเวลา เนื่องจากหัวหน้าผู้สูงศักดิ์ของพวกเขาย้ำนักย้ำหนาว่าเวลาเป็นเงินเป็นทอง ถ้าหากไม่เข้างานตรงเวลาก็จะเป็นการสิ้นเปลืองทรัพยากรของบริษัท ดังนั้นแม้แต่ผู้บริหาร ถ้าหากไม่รักษาเวลาให้ดีล่ะก็ อาจจะถูกเด้งออกจากตำแหน่งได้ง่ายๆ เหมือนกัน

ส่วนฟางซวงซวงที่เพิ่งจะเข้าทำงานที่นี่ได้เพียงสองเดือนก็ถูกขึ้นชื่ออยู่ในบัญชีดำเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ถ้าหากวันนี้เธอเข้างานสายอีกล่ะก็ จะต้องกลับไปนอนรอกินเงินสวัสดิการสำหรับผู้ตกงานแน่ๆ

เป็นเพราะซูเหลียนนั่นแหละ! ถ้าซูเหลียนไม่รั้งเธออยู่กินอาหารกลางวันแล้วยังพาไปเดินซื้อของอีกล่ะก็ สินค้าพวกนั้นคงไม่ล่อตาล่อใจจนเธอต้องรีบวิ่งกระหืดกระหอบมาเข้างานสายแบบนี้หรอก

ฟางซวงซวงกระชับถุงในมือ จากนั้นก็ทอดถอนให้กับความขาดสติของตัวเองเมื่อครู่นี้ ชั่วระยะเวลาสั้นๆ เธอผลาญเงินเดือนของเธอหมดไปถึงครึ่ง โดยเงินทั้งหมดนั้นเธอใช้ไปกับของไร้สาระพวกนี้

และเพราะมัวแต่วิ่งเธอจึงไม่ทันได้ระวัง ทำให้สายกระเป๋าถือเข้าไปเกี่ยวกับกระจกมองข้างของรถเก๋งคันหนึ่ง หญิงสาวล้มคะมำไปข้างหน้า ถุงกระดาษสีน้ำตาลลอยคว้างไปหาชายหนุ่มคนหนึ่งเหมือนมันมีปีกบินเป็นของตัวเอง

ชายคนนั้นเพิ่งจะก้าวลงมาจากรถเก๋ง สูทสีดำขนาดพอดีตัวทำให้ร่างของเขายิ่งดูสูงใหญ่ ดวงตานิ่งลึกสีดำสนิทมองไปยังอาคารของเดอะ แกรนด์ กรุ๊ปและหรี่ลงอย่างใช้ความคิด ทันใดนั้นถุงกระดาษก็พุ่งเข้ามาหาเขาโดยที่เขาไม่ทันได้ตั้งตัว และแล้วมันก็ค่อยๆ เปิดอ้า สรรพสิ่งต่างๆ ที่อยู่ในนั้นก็ทะลักเข้าใส่ใบหน้าของเขา แล้วร่วงหล่นจากใบหน้าเย่อหยิ่งของเขาทีละชิ้น

ฟางซวงซวงใช้สองมือปิดหน้าก่อนกรีดร้องในลำคอ เธอไม่กล้ามองภาพที่กำลังจะเกิดขึ้น และคิดว่าอยากจะให้ธรณีแยกแล้วสูบเธอลงไปอยู่เป็นเพื่อนยมบาลด้านล่างให้รู้แล้วรู้รอด ตอนนี้สถานการณ์ตรงหน้าน่าอับอายจนเธอยากจะรับไหว กางเกงชั้นในลูกไม้หลากสีสันรวมทั้งบราแบบต่างๆ ร่วงหล่นลงบนพื้น ที่ร้ายไปกว่านั้นคือบางชิ้นยังค้างเติ่งอยู่บนตัวผู้ชายคนนั้น

เขาหรี่เปลือกตาทั้งสองข้างลง แล้วขมวดคิ้วหนาเหมือนไม่อยากจะเชื่อเหตุการณ์ตรงหน้า จากนั้นก็ค่อยๆ ยื่นมือไปหยิบกางเกงในผ้าต่วนสีชมพูออกจากศีรษะ นัยน์ตาสีดำจ้องมองเสื้อผ้าชิ้นที่สมควรจะอยู่ในที่ลับที่สุดด้วยแววตาคมกริบ จากนั้นก็หันมามองฟางซวงซวงที่ยืนตกตะลึงพรึงเพริดอยู่อีกด้าน

“นี่ของคุณใช่ไหม” นิ้วมือยาวหนาแบบผู้ชายของเขากำชุดชั้นในลูกไม้ตัวจิ๋วไว้ ภาพที่เห็นดูขัดกันอย่างไม่น่าเชื่อ

ฟางซวงซวงหน้าแดงด้วยความอับอาย จากนั้นก็รวบรวมความกล้าก่อนออกไปช่วยชีวิตบรรดาชุดชั้นใน หญิงสาวยื่นมือสั่นเทาออกไป เขย่งสุดปลายเท้ากว่าจะหยิบกางเกงชั้นในลงมาจากศีรษะของเขาได้ ตอนนี้หัวใจของเธอเต้นตึกตักราวกับจะทะลุออกมานอกอก

“ใช่ค่ะ” เธอก้มหน้าก้มตายอมรับ แล้วมองชุดชั้นในที่เปื้อนดินทรายด้วยหัวใจที่แสนเจ็บปวด

เขาหรี่เปลือกตาลงแล้วจ้องเธอด้วยแววตาคมกริบ พยายามเดาว่าเธอเป็นใคร

“คุณเป็นพนักงานเดอะ แกรนด์ กรุ๊ปใช่ไหม” เขาถามพร้อมๆ กับยื่นชุดชั้นในที่อยู่ในมือไปจ่อที่หน้าของเธอ

สิ่งที่ไม่น่าเชื่อไม่ใช่ว่าเขาจำเธอไม่ได้ แต่เป็นการที่เธอจำเขาไม่ได้ต่างหาก ตอนนี้เขากำลังสงสัยเพียงว่านี่คือลูกไม้ใหม่ของพนักงานสาวๆ ที่ใช้ดึงดูดความสนใจของเขาหรือเปล่า

แต่จะมีผู้หญิงคนไหนที่วางแผนดึงดูดความสนใจเขาด้วยการทำตัวให้น่าอเนจอนาถขนาดนี้

สภาพของเธอเหมือนสินค้าค้างสต็อกมาข้ามปี

ฟางซวงซวงพยักหน้าแล้วรีบคว้าชุดชั้นในตัวจิ๋วยัดใส่ลุงในถุง ปลายนิ้วของทั้งสองสัมผัสผ่านกันชั่วเสี้ยววินาที ทว่าเธอก็รู้สึกถึงไออุ่นที่ส่งผ่านมาจากเขา รวมทั้งชุดชั้นในตัวนั้นก็ยังมีไอร้อนจากมือเขาติดมาด้วย ซึ่งทำให้สองแก้มของเธอแดงเรื่อขึ้นมาอย่างประหลาด

“ขอโทษจริงๆ ค่ะ พอดีฉันกำลังรีบ ถ้าคราวหน้าเจอกันที่โรงอาหาร ฉันจะเลี้ยงอาหารกลางวันเป็นการไถ่โทษนะคะ” เธอละล่ำละลัก จากนั้นก็หันรีหันขวางคิดจะหนีไปให้เร็วที่สุด

ในขณะที่ฟางซวงซวงกำลังจะตั้งท่าจากไป เขาก็คว้าข้อมือเล็กๆ นั่นไว้ ไออุ่นจากมือใหญ่ไล่ขึ้นมาตามข้อมือของเธอ ทำให้หญิงสาวตกใจจนเกือบส่งเสียงร้องออกมา

“เดี๋ยว”  เขาเรียกเธอไว้ จากนั้นก็พิจารณาดวงตากลมโตเป็นประกายชุ่มฉ่ำที่มีแววประหลาดใจออกมาอย่างเห็นได้ชัด เธอไม่รู้จักเขาจริงๆ ซึ่งมันทำให้เขารู้สึกสนใจในตัวเธอขึ้นมาอย่างประหลาด

ฟางซวงซวงมองเขาอย่างอับจนหนทาง จากนั้นสายตาของเธอก็ไล่เรื่อยมาที่นิ้วมือและทรวงอกของเขาโดยไม่รู้ตัว

บราลูกไม้สีเขียวอ่อนแขวนอยู่บนกระดุมสูทสีดำของเขา มันส่ายไปตามแรงลมราวกับจะหัวเราะเยาะเย้ยในความโชคร้ายของเธอ

“ผมคิดว่าคุณลืมตัวนี้ไปนะ” เสียงทุ้มต่ำของเขาพยายามกลั้นหัวเราะ

หญิงสาวครางอย่างหัวเสีย จากนั้นก็ยื่นมือสั่นเทาออกไปหาบราตัวนั้น ตอนนี้เธอแทบจะเข้าไปอยู่ในอ้อมอกของเขาแล้ว ใกล้กระทั่งได้กลิ่นน้ำหอมราคาแพงจากตัวของเขา ยิ่งทำให้มือทั้งสองข้างของเธอสั่นมากขึ้น และทำให้เธอหยิบบราตัวนั้นได้ยากขึ้นด้วย

ถ้าไม่ใช่เพราะบราตัวนี้เธอแลกมาด้วยน้ำพักน้ำแรงมหาศาลแล้วล่ะก็ เธอคงยอมปล่อยมันทิ้งไว้แล้วรีบวิ่งหนีไปแน่น แต่บราตัวนี้เป็นสีที่สวยที่สุดในซีซั่น และเธอต้องสั่งจองถึงสามอาทิตย์กว่าจะได้มาครอบครอง

เขามองเห็นเศษขนมปังฝรั่งเศสติดอยู่ตรงมุมปากของเธอ และพยายามเดารสชาติของมันว่าจะเป็นอย่างไร สายตาของเขาจับจ้องกลีบปากสีแดงฉ่ำ ทันใดนั้นร่างกายส่วนล่างของเขาก็มีปฏิกิริยาขึ้นมาทันที เขาไม่เข้าใจเลยว่าทำไมเขาถึงมีปฏิกิริยากับผู้หญิงสภาพแย่ๆ คนนี้ได้

ไม่ว่าจะมองจากมุมไหน ผู้หญิงคนนี้ก็ไม่มีอะไรตรงกับความชอบของเขาเลยสักนิด

เสื้อผ้าสีเทาทั้งชุดห่อหุ้มร่างกายอวบอิ่มเกินกว่าขนาดมาตรฐาน และยังปกปิดส่วนเว้าโค้งของเธอไปจนสิ้น มีเพียงช่วงหน้าอกเท่านั้นที่นูนออกมาจนพอจะเห็นความแตกต่างของรูปร่าง ทรงผมโบราณกับกรอบแว่นตาสีดำที่ใหญ่พอจะสามารถไล่ผู้ชายหนีไปด้วยความตกใจ ซึ่งทั้งหมดทั้งมวลนี้ก็มากพอที่จะทำให้ผู้ชายส่วนใหญ่เดินหลีกทางให้ด้วยความเคารพ

เพียงแต่...ดวงตากลมโตใสแจ๋วกับริมฝีปากแดงฉ่ำนั่นสะกดสายตาของเขาเอาไว้

ชายหนุ่มชักจะสงสัยว่าตัวเองทำงานหนักมากเกินไปหรืออาหารที่กินเข้าไปเป็นพิษกันแน่ สายตาของเขาไล่ไปตามร่างของหญิงสาว แล้วคาดเดาว่าเธอจะสวมใส่ชุดชั้นในโปร่งเบาแบบนั้นในตอนไหน กางเกงชั้นในที่ทำให้ฮอร์โมนของผู้ชายสูบฉีดได้ขนาดนี้ไม่เข้ากันกับผู้หญิงเฉิ่มๆ ที่อยู่ตรงหน้าเขาเลยสักนิด

ฟางซวงซวงรู้สึกถึงสายตาโลมเลียของเขา ราวกับว่ามีใครใช้เปลวไฟอ่อนๆ มาวาดผ่านจนเธอทำอะไรไม่ถูก มือ

(ติดตามอ่านต่อได้ในฉบับเต็ม)