ปฏิบัติการทวงรัก (เฉินอวี้หวา)

บทนำ

 

“การแต่งงานก็เป็นเหมือนหลุมฝังศพของความรัก นายแน่ใจนะว่าจะก้าวลงไปในหลุมนี้จริงๆ เดิมพันที่สูงน่าดูเลยนะ”

น้ำเสียงเบานุ่มนวลแฝงความเย้าแหย่ของเด็กสาวดังขึ้น ผมของเธอยาวเคลียบ่า ปอยผมด้านข้างปักดอกลีลาวดีสีเหลืองสดใสซึ่งเป็นดอกไม้ที่ผ่านการอวยพรจากนักบุญมาแล้ว รูปร่างแบบบางสมส่วน เส้นผมนุ่มสลวยราวแพรไหมพริ้วไปตามแรงลม มือที่แกว่งน้อยๆ อยู่ข้างตัวถูกเกาะกุมไว้ด้วยมือของเด็กหนุ่มคนหนึ่ง ทั้งสองต่างกำลังซึมซับช่วงเวลาที่เงียบสงบอย่างไม่รีบเร่งไปพร้อมกัน

“ผลของการเดิมพันของฉันมันต้องออกมาดีแน่นอน เธอไม่ต้องกังวลไปหรอก”

ใบหน้าของเด็กหนุ่มระบายไว้ด้วยความอ่อนโยน ข้างหูก็มีดอกลีลาวดีแบบเดียวกับเด็กสาวทัดไว้เหมือนกัน พนักงานที่ดูแลพิธีแต่งงานบอกว่าคู่หนุ่มสาวที่นี่จะทัดดอกไม้กันจนกลายเป็นเรื่องธรรมดา หลังจากข่มความเก้อเขินในตอนแรกได้ เขาก็ปลอบใจตัวเอง ก้มหน้าก้มตาทัดดอกไม้และเดินออกมาข้างนอกได้ในที่สุด “ในงานประพันธ์ของอาจารย์กิมย้ง ทั้งเซียวเหล่งนึ่งและเอี้ยก้วยยังต้องรอคอยอยู่ในสุสานโบราณตั้งหลายปีเลย เธอจะกังวลอะไร การแต่งงานของเราจะต้องไม่กลายเป็นเหมือนหลุมฝังศพของความรักแน่นอน แต่ถ้าหากต้องคอยอยู่ในสุสานนั้นจริง ฉันกลับคิดว่ามันจะต้องเป็นสุสานที่เต็มไปด้วยความอบอุ่นที่สุดเลยล่ะ”

มือของเด็กสาวถือหมวกฟางใบใหญ่ สะพายกระเป๋าผ้าปักลูกปัดหลากสี บนร่างสวมเสื้อแขนกุดพิมพ์ลายดอกชบาสีสันสวยงาม สวมรองเท้าสานเบาสบาย ส่วนเด็กหนุ่มสวมเสื้อตัวใหญ่ที่มีกลิ่นอายของเขตร้อน ท่อนล่างสวมกางเกงชายหาดและรองเท้าแตะ เด็กหนุ่มสาวทั้งสองเดินเคียงคู่กันมาตั้งแต่หัวถนนจนถึงสุดปลายถนนที่เต็มไปด้วยแสงสว่างสาดส่อง กระทั่งเดินเลี้ยวไปยังถนนอีกสายหนึ่งแล้วก็ยังทำให้ผู้คนที่อยู่รายรอบต่างมองตามด้วยสายตาเป็นประกาย

“แหม! ฟังนายพูดถึงท่านอาจารย์กิมย้งที่เทิดทูนบูชา ทั้งหนังสือสารานุกรม หนังสือปกอ่อน ตำรา ยังมีหนังสือที่ตีพิพม์ออกมาใหม่พวกนั้นอีก นายนั่งอ่านได้ทั้งวัน อ่านแล้วอ่านอีก ดูแล้วดูอีก ฉันว่านะหนังสือพวกนั้นก็เป็นเหมือนเมียหลวงของนายนั่นแหละ ส่วนรถของนายก็คงเป็นเมียคนที่สองแน่ๆ ส่วนตัวฉันก็คงเป็นได้แค่ต้นหอมไร้ค่าไม่ก็คนนอกสินะ” เด็กสาวสะบัดสายตาส่งค้อนให้เด็กหนุ่มอย่างไม่จริงจังเท่าไหร่ ในแววตาเต็มไปด้วยประการรักใคร่ รู้สึกได้ถึงความหวานละมุนของความสุขที่อบอวลอยู่รายรอบ

“ฉันกลับคิดว่าเธอเป็นเหมือนต้นหอมที่มีชื่อเสียงโด่งดังที่สุดของเมืองอี๋หลาน แค่เติมเนื้อเป็ดย่างเข้าไปก็กลายเป็นอาหารรสเลิศแล้วล่ะ”

“ตะกละ! เชิญนายไปหากินที่อื่นเอาเองเถอะ”

“เธอเป็นต้นหอม ส่วนฉันก็เป็นเป็ดย่างเนื้อกรอบนุ่ม เป็นคู่สวรรค์สร้างเลยนะ” เด็กหนุ่มยิ้มประจบ พลางใช้ท่อนแขนยาวโอบเอวเด็กสาวเอาไว้จากด้านหลัง ใช้ร่างกายพิสูจน์ให้เธอเห็นว่าทั้งคู่เหมาะสมกันราวกับเป็น ‘คู่สวรรค์สร้าง’ แค่ไหน

“นี่ อย่าเล่นสิ!” ชั่วขณะหนึ่งเธอรู้สึกราวกับมีกระแสไฟฟ้าไหลไปทั่วร่าง อุณหภูมิในกายร้อนขึ้น แก้มเนียนใสพลันค่อยๆ ซับสีเลือดฝาดจนแดงระเรื่อ

“ฉันน่ะเป็นเหมือนหุ้นชั้นดีเลยนะ ถ้าเธอซื้อไว้ล่ะก็จะต้องได้ค่าตอบแทนที่คุ้มค่าแน่นอน พูดง่ายๆ นะ แค่เธอพูดคำว่า ‘I do.’ ตอนที่อยู่ในโบสถ์ ชีวิตของฉันในอีกหกสิบปีข้างหน้าก็จะกลายเป็นของเธอทันที ไม่ว่าจะคิดยังไงก็คุ้มค่านะ” เด็กหนุ่มวางศีรษะคลอเคลียอยู่แถวลำคอเรียวระหงแล้วกระซิบเสียงแผ่ว ภายใต้ใบหน้าเยาว์วัยแฝงไว้ด้วยความมีเสน่ห์อย่างเหลือล้นที่ยากจะพบเห็นในคนวัยเช่นเขา ความมั่นใจในตัวเองฉายชัดเต็มเปี่ยมอยู่บนใบหน้า

“นายมันหน้าไม่อายที่สุด! ตั้งแต่ฉันเดินมาบนถนนสายนี้นะ ฉันยังไม่เคยเห็นใครหน้าด้านหลงตัวเองเหมือนนายเลยซักคน ฉันขี้เกียจคุยกับนายแล้ว!”

“นั่นเป็นเพราะเธอไม่ได้รู้จักพวกเขานี่ อีกอย่างถ้าฉันไม่ใจกล้าหน้าด้านแบบนี้เธอจะรักฉันไหมล่ะ ฉันจะบอกให้นะ เป็ดที่ต้มจนสุกแล้วต้องรีบกินลงท้องให้หมด จะได้ไม่มีอุปสรรคอะไรมาขัดขวางจนไม่ได้กิน”

“นี่นายคิดว่าตัวเองเป็นเป็ดจนเริ่มติดใจแล้วรึไง หรืออากาศมันร้อน ไปว่ายน้ำให้คลายร้อนหน่อยไหม”

“ถ้าไปก็ต้องไปด้วยกันนะ เวลาเธอใส่ชุดว่ายน้ำดูสวยน่ารักจะตาย ไปเถอะ รีบไปกัน!”

“ปากนายนี่นะ! ฉันไปใส่ชุดว่ายน้ำให้นายเห็นเมื่อไหร่กัน” เด็กสาวใช้ศอกถองเข้าที่ท้องของเด็กหนุ่มเข้าให้หนึ่งที

“ในฝันของฉันไง”

คราวนี้เด็กหนุ่มจึงโดนหยิกคางเป็นของแถมหนึ่งที

“โอ๊ะโอ” รอยยิ้มบนใบหน้าของเด็กหนุ่มยังคงไม่เปลี่ยนแปลง “ดูท่าว่าจากนี้ไปฉันคงต้องไปฟิตร่างกายให้มีกล้ามท้องแบบซิกซ์แพ็กส์ขึ้นมาบ้างดีกว่า เวลาโดนตีจะได้ไม่เจ็บ ไม่สะดุ้งสะเทือน”

“อ๋อ ‘ไก่หกชิ้น’ ของแมคโดนัลด์สินะ”

เด็กหนุ่มสาวทั้งสองยิ้มให้กัน หยอกล้อกัน ต่างซึมซับเอาบรรยากาศที่อบอวลไปด้วยความหวานซึ้งไว้ด้วยกัน กอปรกับทัศนียภาพผืนน้ำกว้างสุดลูกหูลูกตา ทั้งที่เป็นถนนที่เต็มไปด้วยความคึกคัก แต่เพราะต่างกำลังตกอยู่ในภวังค์แห่งความสุข ไม่ว่าเรื่องใดๆ จึงไม่อาจแทรกเข้าไปหาทั้งสองได้ ซึ่งนั่นเป็นสิ่งที่ไม่สามารถหาคำใดๆ มาบรรยายได้เลย

สำหรับประเทศไต้หวัน เด็กหนุ่มสาวอายุครบสิบเก้าปียี่สิบปีก็ถือว่าโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว เรื่องที่เด็กวัยรุ่นประมาณนี้คิดจะทำมากที่สุดคืออะไร

ไปสอบใบขับขี่ จากนั้นก็ออกไปขับรถแข่งกันอย่างบ้าคลั่ง

ย้ายออกจากบ้าน หนีห่างจากเสียงจุกจิกจู้จี้ของพ่อแม่ หาชีวิตที่เป็นอิสระ

แต่พวกเขากลับตัดสินใจที่จะแต่งงานกัน

จะถูกมองว่าเป็นเรื่องเล่นๆ เหมือนเล่นขายของหรือไม่น่ะเหรอ

พวกเขาที่อายุยังน้อยต่างก็รู้ดีว่าบนโลกนี้ชายหญิงที่รักกันไม่ใช่ว่จะได้อยู่ด้วยกันเสมอไป แต่เรื่องความรักสำหรับทั้งคู่แล้ว อายุไม่ใช่เรื่องสำคัญเลยแม้แต่น้อย

“ยังเหลือเวลาอีกสองสามชั่วโมงก่อนที่จะถึงกำหนดเวลางานแต่งงาน พวกเราไปหาอะไรรองท้องกันก่อนดีกว่า เธอบ่นมาตลอดทางเลยนี่ว่าอยากกินเดอร์ตี้ดั๊ก ไปกันเถอะ ฉันรู้ว่ามีอยู่ร้านนึงข้างหน้านี้เอง ในคู่มือนักท่องเที่ยวบอกว่าอาหารรสชาติดีทีเดียว พวกเราไปลองชิมกันหน่อยดีกว่า” เด็กหนุ่มเหลือบดูเวลาที่นาฬิกาข้อมือ การแต่งงานในโบสถ์หลังเล็กบนเกาะนี้ถือเป็นการแต่งงานที่คู่บ่าวสาวทั่วโลกต่างก็ปรารถนา พูดจริงๆ แล้วถ้าไม่จองล่วงหน้าก่อนสักสองสามเดือนคงไม่มีทางได้แน่

โบสถ์หลังเล็กสีขาวบริสุทธิ์ตั้งอยู่ริมทะเลสีฟ้าครามท่ามกลางฤดูร้อน กระโจมผ้าโปร่งลายดอกไม้ตั้งอยู่บนหาดทรายขาวสะอาด ชุดเจ้าสาวงดงาม และเจ้าสาวที่สวยที่สุดของเขา พิธีแต่งงานท่ามกลางแสงอาทิตย์ที่เจิดจ้า ทั้งสองต่างเอื้อนเอ่ยแลกถ้อยคำสาบานรักต่อกันภายใต้แสงอาทิตย์อันอบอุ่น เป็นช่วงเวลาที่เขาเฝ้ารออย่างใจจดใจจ่อซะจริงๆ

ทั้งสองเดินเกาะเกี่ยวกันไป ใบหน้าระบายไปด้วยความสุขเปี่ยมล้น มือสองคู่เกาะกุมไม่ยอมแยกจากกันแม้เพียงเสี้ยววินาที จวบจนกระทั่งก้าวเข้าไปในส่วนกลางแจ้งของร้านอาหารชื่อดังที่ตั้งอยู่กลางสวนสวยร่มรื่น

“อ้อ ใช่! เธอชอบดื่มน้ำมะพร้าวของร้านที่ขายนาซี อายัมในตลาดร้านนั้นใช่ไหม งั้นเธอรอฉันอยู่นี่แป๊บนึงแล้วกัน เดี๋ยวฉันไปซื้อมาให้” ในขณะที่ทั้งสองกำลังนั่งรออาหารมาเสิร์ฟอยู่ที่โต๊ะใต้ร่มไม้ เด็กหนุ่มที่เพิ่งนั่งได้แค่ครู่เดียวก็นึกขึ้นมาได้ว่าตัวเองจะทำอะไร

น้ำมะพร้าวของร้านนั้นไม่เพียงแต่เติมน้ำมะนาวเพื่อเพิ่มรสชาติ ยังขูดเนื้อมะพร้าวใส่ลงไปด้วย สองวันที่แล้วเจ้าสาวแสนสวยของเขาได้ชิมดูแล้วเกิดติดใจ จากนั้นเธอก็รบเร้าให้เขาไปซื้อให้เธอกินเกือบทุกวัน

เด็กสาวเผยรอยยิ้มสว่างสดใสทันที ก่อนที่ริมฝีปากบางราวกลีบดอกไม้นั้นจะเอ่ยกับเด็กหนุ่มด้วยน้ำเสียงที่อ่อนหวานนุ่มนวล “อื้ม กลับมาเร็วๆ นะ”

ทุกท่วงท่าของเธอในขณะนั้นตราตรึงอยู่ในความทรงจำของเด็กหนุ่มอย่างชัดเจน...

สายลมที่พัดพาเอาความบริสุทธิ์ผ่านเข้ามา ท้องฟ้าเป็นสีฟ้าสดใส พอเด็กหนุ่มไปถึงก็รีบซื้อแล้วรีบกลับทันที ในมือถือประคองเครื่องดื่มเย็นชื่นใจ ขณะที่ยืนรอสัญญาณไฟจราจร ภายในใจของเด็กหนุ่มก็อดคิดไปถึงใบหน้าของเด็กสาวไม่ได้ พลางคิดไปว่าถ้าเธอเห็นเขา เธอจะมีรอยยิ้มแบบไหนกันนะ จะน่ารักมากขนาดไหนกันเชียว

ทว่าเสียงดังสนั่นก็ดังกลบความคิดนั้นขึ้นมาทันที

ราวกับมีฟ้าผ่าฟาดลงมาจากท้องฟ้าสดใส เสียงที่ราวกับจะแบ่งแยกถนน แยกขอบฟ้าให้ออกจากกัน เด็กหนุ่มมองอย่างไร้เรี่ยวแรงไปทางอาคารฝั่งตรงข้ามที่เห็นเด่นชัดว่าเป็นที่มาของเสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหว ควันไฟจากเพลิงไหม้พวยพุ่ง เผาไหม้ลุกลามทุกอย่างที่อยู่รายรอบ ฝูงชนต่างแตกตื่นวิ่งหนีตายกันอย่างไม่คิดชีวิต

เด็กหนุ่มตะโกนร้องวิ่งฝ่าฝูงชนที่สวนมาไปในทิศตรงกันข้ามอย่างบ้าคลั่ง แม้จะโดนผู้คนที่วิ่งมาชนกระแทกเขาก็ไม่รับรู้ถึงความเจ็บปวด ยังคงฝ่าตรงเข้าไปยังสถานที่ที่เต็มไปด้วยความโกลาหลวุ่นวาย ซึ่งตอนนี้แปรสภาพไปจนแทบไม่เหลือชิ้นดี...

 

บทที่ 1

 

ณ สถานที่จัดงานแต่งงานกลางแจ้งริมทะเล

งานเลี้ยงฉลองแต่งงานจะมีขึ้นในเวลาประมาณหกโมงเย็น ดังนั้นในช่วงเวลาบ่ายสองโมงแบบนี้พนักงานที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับการจัดงานจึงทยอยกันมาถึงสถานที่จัดงานเพื่อจัดเตรียมสิ่งต่างๆ โดยพนักงานฝ่ายจัดสถานที่ของบริษัทรับจัดงานแต่งงานเป็นกลุ่มที่มาถึงสถานที่จัดงานเร็วที่สุด เว็ดดิ้งแพลนเนอร์ พนักงานจากร้านดอกไม้ รวมถึงพนักงานจากร้านเค้กที่ถูกส่งมาช่วยกันจัดการดูแลแลตกแต่งเค้กแต่งงานก้อนมหึมา คนมากมายต่างมาร่วมงานกันเพื่อให้คู่บ่าวสาวที่แต่งงานกันมาหกปีแล้วและปรารนาที่จะจัดพิธีขึ้นอีกครั้งในวันนี้ได้รู้สึกดื่มด่ำไปกับความสุข และความหวานชื่นของงานแต่งงานจนยากที่จะลืมเลือน

งานแต่งงานถูกจัดขึ้นที่บริเวณสนามหญ้าของบ้านคู่บ่าวสาวซึ่งมีพื้นที่จัดงานกว้างขวางมาก ด้านที่ติดกับทะเลก็มีทิวทัศน์งดงามตระการตาไม่เป็นรองใคร

คาเรน เว่ยเสียบหูฟังบลูทูธพลางเดินไปเดินมาทั่วบริเวณสถานที่จัดงาน บางครั้งก็หยุดกำชับเสียงเบากับพนักงาน บางครั้งก็ยื่นมือเข้าไป

(ติดตามอ่านต่อได้ในฉบับเต็ม)