บุปผาเลี่ยมเพชร (พาร์ท 3) (เล่มจบ) (เสี่ยวเฝิ่นจู)

0 รีวิว

รหัสสินค้า: 9786167865881
ของหมด (ต้องการสินค้า)

ราคา: 329.00 บาท 82.25 บาท
ประหยัด: 246.75 บาท ( 75.00% )

ยังไม่มีสินค้ามือสองขาย

เพิ่มในรายการโปรด มีสินค้าชิ้นนี้ ต้องการขาย?

แลกสินค้านี้เป็น points
ขายสินค้ามือสอง

เนื้อหาบางส่วน

จากสตรีไร้ศักดิ์ที่ถูกขับไล่ออกจากจวนเสนาบดี กลับรุ่งเรืองจนกลายเป็นคนสำคัญของแว่นแคว้น ด้วยเนื้อแท้ของนางเป็นเพชร แม้จะตกเปื้อนดิน ก็ไม่อาจซ่อนประกายแห่งความสามารถไว้ได้ การตัดสินใจของ ฟางหรง สามารถพลิกฟ้ากลับดิน ผู้ใดจะคาดคิดว่านางจะสามารถสะสางปัญหาของแคว้นที่มีมามากกว่าสิบปีลงได้

แม้นางจะมีชีวิตมาถึงสองชาติภพ หรือมีความสามารถมากเพียงใด แต่กลับไม่รู้ว่าจะจัดการกับปัญหาหัวใจครั้งนี้ได้อย่างไร บุรุษทั้งสองไม่ว่าจะเป็นคุณชายหวังหรือท่านแม่ทัพใหญ่ ต่างก็ดีต่อนางไม่แพ้กัน

ในเมื่อหัวใจไม่อาจแบ่งออกเป็นสอง นางจึงต้องขอบคุณสถานการณ์เลวร้ายที่ทำให้รู้ใจตัวเองเสียทีว่าถึงที่สุดแล้วความรักของนางมีให้ผู้ใดกันแน่ เพราะเรื่องของหัวใจไม่อาจปล่อยให้คาราคาซังต่อไปได้อีกแล้ว...

“ในวันนี้เจ้าจึงตัดสินใจมาบอกข้าเช่นนี้สินะ” เสียงของเขาแผ่วเบา

“ข้ารู้ดีว่าหากรู้ใจตนเองแล้วก็ไม่ควรยืดเยื้อ” แววตาของฟางหรงยังคงยิ้มอย่างอ่อนโยน

“ข้ายอมรับการตัดสินใจของเจ้าทุกอย่าง” แม้จะต้องกลืนก้อนเลือดกลับเข้าไปในอก แต่เขาก็เป็นลูกผู้ชายมากพอที่จะยอมรับความจริง ถึงอย่างไรแม้คนในใจนางจะมิใช่เขา แต่ว่าเขาก็ยินดีเฝ้ามอง คอยปกป้องคุ้มครองนางไปตลอดชีวิต

“ถ้าเช่นนั้น... หลังจากนี้ท่านยินดีดูแลข้า รักใคร่ข้าไปจนผมขาวโพลนหรือไม่”

“ข้ายินดี… ฮะ? เจ้าว่าอย่างไรนะ” เสียงรวดร้าวของเขายังเอ่ยไม่ทันจบ ก็รู้สึกคล้ายสมองอื้ออึงปะติดปะต่อเรื่องราวไม่ถูก

“ข้าถามว่า... หลังจากนี้ท่านยินดีดูแลข้า รักใคร่ข้าไปจนผมขาวโพลนหรือไม่” ฟางหรงยังคงถามซ้ำด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ไม่เพียงเท่านั้น นางยังขยับเข้ามาใกล้ชิดพร้อมทั้งกุมมือเขาไว้แน่น

“เจ้า...เจ้า...” เขายังคงสับสนจนพูดไม่ออก

“ท่านช่างเข้าใจยากจริงๆ หรือสมองท่านหดเหลือเท่าเมล็ดถั่วเสียแล้ว ไฉนจึงฟังไม่เข้าใจ” ฟางหรงหัวเราะเบาๆ

“เจ้าหมายความว่าอย่างไร” เขายังคงไม่เชื่อถือ คล้ายกับว่าเขาฝันไป

“ในเมื่อท่านสมองช้า ข้าก็จะอธิบายให้ละเอียดแค่ครั้งเดียวเท่านั้น ตอนนี้ข้ารู้ใจตัวเองแล้วว่าผู้ที่อยู่ในใจข้าคือท่าน หากท่านไม่ยอมรับ ข้าก็ได้แต่เพียงทำใจขอร้องให้ผู้อื่นช่วยดามหัวใจเสียแล้ว”

อ่านต่อ »