Please, XXX มามะที่รัก ติดกับดักผมซะดีๆ

Rommel's Part

"เฮ้ย ไอ้เมล!" เสียงของร่างสูงที่กำลังเดินลงบันไดมาฟังดูตื่นตระหนก คงจะเป็นเพราะเห็นรอยแดงๆ บนใบหน้าของผมเป็นแน่

"อ้าวพี่ มาทำอะไรเนี่ย^,, ผมถามพลางถอดรองเท้าออก เพิ่งกลับมา ถึงบ้านนี่แหละ

"0_0!"

เจ้าของใบหน้าที่ตกตะลึงไม่เลิกคนนี้คือ 'เลิฟยู^, ลูกพี่ลูกน้องของ ผมเอง นานๆ ถึงจะเจอกันลักที ได้ข่าวว่าเดี๋ยวนี้ไปทำธุรกิจโฮสต์คลับดัง ในย่านไนต์คลับพาราไดซ์ เมื่อก่อนชอบมายืมเกมผมไปเล่นแล้วก็ไม่เอามา คืนอีกเลย มันน่าคบมั้ยน่ะ

"พี่เลิกจ้องหน้าผมได้แล้วโว้ย -_-A"

"ไอ้เมล นี่แกโดนตบมาเหรอวะ"

จึก!

แทงใจสุดๆ T_T

"เออ"

"หูย แดงซ้ายแดงขวาเลยนะเนี่ย^,, ว่าแล้วก็เดินลงบันไดขั้นสุดท้าย มาดูรอยแดงบนใบหน้าของผมใกล้ๆ "พวกผู้หญิงอ่ะ...ใจร้ายว่ะ"

"ไปทำอีท่าไหนให้โดนตบวะ ตระกูลเรามันหล่อเลือกได้นะโว้ย!" เลิฟยูพูดนํ้าเสียงจริงจัง เหอะ นึกว่าจะห่วงผมสักหน่อย -_-A "ก็ผมทำรถไฟซนกันอ่ะ^,,

"อ่าฮะ แล้วไง"

"ผมหลบไม่ทัน มันมาพร้อมกันเลยสองมือเต็มๆ"

"รถไฟซนกันแค่เนี้ย โดนตบแล้วเหรอ"

"เปล่า ผมจูบกับผู้หญิงอีกคนอยู่พอดี"

"แค่เนี้ย^,,

"พวกผู้หญิงก็เลยทะเลาะกันใหญ่เลย"

"ผมก็เลยบอกไปว่า ผมไม่ได้คิดอะไร ที่ฟันไปแล้วก็ให้มันแล้วไปสิ" "ไอ้เวร!!! โดนตบก็สมควรแล้ว =_=!!!"

"อะไรกัน เมื่อกี่พยังเข้าข้างผมอยู่เลยนะ^,,

"เด้าไม่มาเผาบ้านแกก็ดีแค่ไหนแล้ว!!"

"ซี่ย!" ผมสบถพลางเบ้ปากใส่พี่ชาย

ซิ...เกิดมาไม่เคยถูกตบ นี่ถ้าไม่ใช่ลูกสาวรัฐมนตรี ผมจับจูบให้ยอม คิโรราบไปแล้ว!

ผมขมวดคิ้วด้วยความเซ็งพลางเดินอาดๆ ไปที่โซฟาในห้องโถงซึ่ง อยู่ไม่ไกลจากหน้าประตู ขณะที่เลิฟยูก็เดินตามหลังมาด้วย

"ทำไงดีวะพี่ ผมอยากได้สาวเยอะๆ อ่ะ" ว่าแล้วก็นั่งลงบนโซฟา "ยังไม่เข็ดอีก    พี่ชายทำเสียงเข้มก่อนจะเดินเข้ามานั่งใกล้ๆ

"ผมอยากคบผู้หญิงได้ไม่ซํ้าหน้าโดยไม่มีความผิด"

"หูย เลวออกมาไม่ยั้งเลย =_=A"

"อยากจะคบตามใจชอบ แบบที่ไม่ต้องมาเจอตบแบบนี้อ่ะ!" ผมว่า นํ้าเสียงมีอารมณ์ พลางก็เอนหลังลงกับพนักพิงโซฟา ยกมือขั้นลูบแก้ม
ของตัวเองเบาๆ

เจ็บจริงๆ นะเนี่ย...

"เอางี้ไอ้น้อง ศิษย์พี่จะแนะนำอะไรให้ a_a+"

"อะไร

"ช่วงนี้ที่โรงเรียนแกต้องทำอะไรรึเปล่า"

"ก็ไม่มีอะไรให้ทำนะ นอกจากเดินหล่อในโรงเรียนไปวันๆ"

"ถุย! =_="

"จริงนะ"

"งั้นแกก็หาเวลาไปตั้งคลับ ชมรม สมาคม สโมสร หรือกลุ่มอะไร ก็ได้ซะสิวะ^,,

"ให้ผมตั้งทำไมอ่ะ"

"ตั้งเพี่อทำบริการอะไรก็ได้ที่เรียกสาวอ่ะ" เลิฟยูว่าพลางยักคิ้ว ยื่นหน้า เข้ามาใกล้ผมแล้วทำสายตาเจ้าเล่ห์ "ฉันเคยทำตอนสมัยเรียนเว้ย ทีนี้'ระควง ลักสามโหลก็ไม่มีใครว่าแกหรอก เค้าเรียกว่ากิจการกำลังไปได้สวย :p"

"ฮึ๋ย พี่นี่เลวใช่ย่อยซะที่ไหนกันล่ะ"

₁₁เ'! V                                          ท

เอ...

"ผมว่าผมเริ่มคิดอะไรออกแล้วล่ะ...หึๆ" ผมยิ้มเล็กๆ ที่มุมปาก สำหรับผม การจะทำอะไรลักอย่างในเวสต์ออฟเบลล์ไฮสกูล (ซื่อ โรงเรียนของผมเอง) มันเป็นเรื่องที่ง่ายมาก เพราะพวกเพี่อนของผมล้วน แต่เป็นบุคคลยกเว้น งงล่ะสิว่าบุคคลยกเว้นคืออะไร ผมจะยกตัวอย่าง ง่ายๆ เช่น ไอ้เพอร์เป็นหลานเจ้าของโรงเรียน คุณคงนึกภาพออกว่ามัน จะมีอภิสิทธิ์บางอย่างที่ดูเป็นอำนาจมีดอยู่ลึกๆ นั่นล่ะครับที่พวกเราเรียกว่า 'บุคคลยกเว้น^,

"ไอ้หึๆ นั่นหมายความว่ายังไงวะ

"จริงสิ...จะว่าไป พี่ได้แฟนตัวจริงมาก็เพราะไอ้การทำคลับนี่ไม่ใช่

"เออ แล้วไง"

"ผมกลัวได้แฟนอ่ะ"

 

"แกต้องการอะไรกันแน่ -_-A"

"ก็แค่ ผู้หญิงที่ไม่ซํ้าหน้า"

"ปราศจากการถูกตบ"

"คบๆ ไปตามใจอยาก"

"แกนมัน...

"คิดออกละ! ผมจะทำบริการคุณพ่อบ้าน!"

"เรื่องของแก

"ไดไปอยู่ชายคาเดียวกับคนที่ผมอยากอยู่ด้วย"

"เรื่องของแก"

"อนุญาตให้เอาผมไปนอนกอดบนเตียงได้"

"เรื่องของแก"

"นวดตัวให้ อาบนา'ให้ สะอาดกันไปทุกซอกทุกมุม"

"เฮ้ย มากไปแล้วโว้ย!"

"บริการลดไขมัน หุ่นสลิม ด้วยกีฬาบนเตียง"

"อ๊ากกกกกก ไอ้น้องเลวววววว!!!"

"(ร)!!!"

สองเดือนต่อมา

ณ เวสต์ออฟเบลล์ไฮสกูล (West of Bell High School)

หอสมุดเก่าขนาดกลางที่เปรียบเหมือนเป็นปราสาทของโรงเรียนซึ่ง ถูกปิดใช้มานานไต้รับการตกแต่งใหม่จนสวยงามสะอาดเอี่ยม เพิ่มพูนด้วย เฟอร์นิเจอร์ราคาแพงและสิ่งอำนวยความสะดวกอีกมากมาย การปรับปรุง หอสมุดเก่านี้เป็นไปอย่างเงียบๆ ในเวลานั้นแม้แต่คนในก็ยังไม่รู้...

จนกระทั่งวันหนึ่ง เกิดเรื่องน่าประหลาดใจขึ้นเมื่อเหล่านักเรียนหญิง ในโรงเรียนพากันแห่ไปที่หอสมุดเก่าอย่างไม่ขาดสาย ไม่ใช่แค่เพียงนักเรียน หญิงในโรงเรียนเท่านั้น ยังมีพวกผู้หญิงจากฝังมหา^,ลัยและโรงเรียนมัธยม

 

ข้างเคียงอีกเพียบ!

เวลาผ่านไปไม่นาน ข่าวก็แพร่สะพัดจนทุกคนในโรงเรียนรู้ดีว่าที่นั่น คือที่พักพิเศษของหนุ่มๆ ทั้งเก้าคนผู้ซึ่งเป็นบุคคลยกเว้นแห่งเวสต์ออฟเบลล์ ไฮสกูล พวกเขา'ไม่เพียงแค่'ใช้ที่นี่เป็นที่พักส่วนตัวเท่านั้น หากแต่สิ่งสำคัญ ที่ล่อให้สาวๆ มาที่นี่ก็คือ 'การบริการเป็นคุณพ่อบ้านสุดหล่อ^, ของพวกเขา ต่างหาก!

บ้ายที่ติดอยู่หน้าประตูมีตัวอักษร XXX แปะอยู่ตั้งแต่ก่อนปรับปรุง หอสมุด พวกผู้หญิงจึงเรียกหนุ่มๆ เหล่านี้ว่า 'ทริปเปิลเอ็กซ์^, และเปลี่ยน ซื่อสถานที่จากที่เคยเรียก 'หอสมุดเก่า^, เป็น 'ทริปเปิลเอ็กซ์ซีเคร็ต' (XXX Secret) แทน

XXX บริการคุณพ่อบ้านสุดหล่อ ♥ โด่งตังและได้รับความนิยมอย่าง สูงสุดในเวสต์ออฟเบลล์ไฮสกูล มันไม่ใช่ชมรม ไม่ใช่คลับ ไม่ใช่สิ่งอื่นใด แต่มันเป็นตัวอะไรลักอย่างที่จู่ๆ ก็ผุดขึ้นมากลางโรงเรียนแล้วทำให้ผู้หญิง ทุกคนต้องหลงใหล!

1

คุณพ่อบ้านสุดหล่อ (Handsome Butler) แห่ง XXX คือ...

คนที่ทำให้คุณรู้สึกผ่อนคลายทุกเมื่อทุกยามที่คุณต้องการ

คนที่คอยดูแลเอาใจใส่ อยู่ใกล้ๆ เมื่อคุณต้องการใครลักคน คนที่คอยปกบ้อง ไม่ว่าคุณจะอยู่ที่ไหน และเมื่อใดก็ตาม คนที่คอยยิ้มให้เมื่อคุณกลับมาถึงบ้าน และบอกคุณว่า...

'ไม่เหนื่อยนะครับ ผมจะดูแลคุณเอง AA¹

ยอมรับเถอะ ไม่ว่าความหมั่นไส้ของคุณจะทะลุกำแพงวัดไปแล้ว

แต่...ไม่มีเหตุผลที่คุณจะไม่อยากไต้พ่อบ้านอย่างพวกเขา V

 

Sheporr's Part

ณ เวสต์ออพ่เบลล่ไฮสกูล

 

 

 

 

"(' ' )(' ' )(' ' )(' ' )"

("')('')('')(7'

ฉันขมวดคิ้วมองพวกนักเรียนหญิงรอบข้างที่ส่งสายตา แปลกๆ มาให้ ดูเหมือนว่าจะมือะไรผิดปกติเกิดชิ้นกับฉันนะ ที่หน้าฉันมี อะไรติดหรือเปล่า ไม่หรอก ไม่มีทางเป็นไปได้ เพราะฉันออกจะมีระเบียบ กับการดูแลตัวเองขนาดนี้ หรือว่า...

ฉันก้มลงมองตัวเอง ไล่สายตาตั้งแต่หน้าอกลงไปจรดเท้า ทุกอย่าง ก็โอเคนะ...ชุดยูนิฟอร์มนักเรียนหญิงถูกต้องตามระเบียบของโรงเรียน ทุกประการ สูทคลุมสีดำทับเสื้อเชิ้ตสีขาวด้านในไม่มีสเวตเตอร์ทับ เนกไท สีแดงเลือดหมูพาดด้วยลายเส้นเล็กสีเหลืองเข้มไม่บิดเบี้ยว กระโปรงยาว เหนือเข่าชิ้นมาหนึ่งนี้วสีเขียวขี้ม้าสลับตัดกับสีน้ำตาลอ่อนแบบไล่ระดับสี... ก็ถูกต้องตามระเบียบเป๊ะๆ แล้วนี่

"ยัยปอร์!" เสียงเรียกของยัยถ้วยฟูเพื่อนสนิทของฉันด้งมาแต่ไกล "นี่ยัยฟู หน้าฉันมีอะไรติดหรือเปล่า -0-"

"เปล่า พวกท'ริปเปิลเอ็กซ์ฝากข้อความถึงแกอีกแล้ว!"

"มิน่าล่ะ!" ฉันสบถอย่างหัวเสีย

พวกนักเรียนหญิงถึงไต้จ้องฉันเอาๆ อะไรที่เกี่ยวกับพวกทริปเปิลเอ็กซ์ ต่างก็อยู่ในความสนใจของนักเรียนหญิงในโรงเรียนนี้ทั้งนั้น วู้ เคยหาเรื่องประเทืองปัญญาทำกันบ้างมั้ย!!!

บนบิลบอร์ดต้านล่างตึกเรียน...

‘ถึงคุณชีปอร์ สารวัตรนักเรยนที่ร้ากกกของผม-

ตอนนี้คุณพ่อบ้าน XXX กิจการดี๊ดีคร้าบ AOAv

สาวๆ เพียบเล้ย! อีนุงตุงนังไปหมดแล้ว- อ๊ากกก เขิน >///<!

ขอให้วันนี้มีความสุขทั้งวันน้าคร้าบ- แบร่! :p

A man @ XXX‘

 

 

 

 

 

ฉันหรี่ตาลงมองข้อความในกระดาษที่แปะเด่นหราอยู่กลางบิลบอร์ด อย่างเคียดแค้น ก่อนจะกระซากมันออกมาแล้วขยำๆ อย่างสุดแรงมือ พบๆๆๆ "ตายซะๆๆๆ!"

"เดี๋ยวสิยัยปอร์ ฉันยังอ่านไม่จบเลยอ่ะ >0<"

"แกจะอ่านอะไรอีกหา! แกจะอ่านอะไรอีก!!!"

<y^J <Tj <Tj <Tj <Tj <Tj

พ่นไฟใส่หน้าคนขัดอารมณ์ด้วยไฟลูกใหญ่มหึมา "กรดดดดดดดดด =()=!!"

"หน็อย! ไอ้พวกทริปเปิลเอิกซ!!!" ฉันสบถซื่อของคู่อริออกมาเสียงดัง กัดริม'ฝืปากล่างอย่างรู้สึกโกรธ โยนกระดาษที่ถูกขยำแล้วลงพื้น ขณะที่ กำลังจะยกเท้าพื้นเหยียบ ยัยถ้วยพี่เพื่อนสนิทก็เข้ามาขวางไว้แล้วหยิบมัน ขนมาอ่านอก

"อะไรเนี่ย เขียนข้อความแบบนี้ท้าแกชัดๆ เลยนะยัยปอร์"

"รู้แล้ว!"

"มีอี'โมติคอนยิ้มหน้าระรื่นด้วยอ่ะ"

"รู้แล้ว!"

"ดูดๆ มีแบร่ด้วยนะ"

"กร๊าซซซซซซซซซ!!!"

ฟู่ ๆ ๆ ๆ

หันไปพ่นไพ่ใส่ยัยถ้วยฟูอีกครั้งด้วยความโมโห!

"กรี๊ดดดดดดดตด"

"อึ! คิดว่าพวกนายจะทำให้ฉันประสาทเสียได้เหรอ!"

กรอดๆ

ตอนนี้รู้สึกเหมือนมีไพ่พึ่บพั่บๆ อยู่บนหัวฉันเลย!

ฉันคือ 'ขีปอร์^, หัวหน้าสารวัตรนักเรียนแห่งเวสต์ออฟเบลล์ไฮสถูล

ศัตรูอันดับหนึ่งและอันดับเดียวของไอ้พวก XXX หรือที่ทุกคนเรียกกันว่า

 

(โปรดติดตามต่อในฉบับเต็ม)