Love Chaos คิวปิดจอมซน อลวนป่วนรัก (Ten-Pins)

Prologue

“ทำคันศรหายอีกแล้ว?”

คนตัวจ้อยที่มีปีกสีขาวติดอยู่ด้านหลังสะดุ้งโหยงแทบล้มหงานหลังไปกับเสียงตวาดทรงอำนาจของบุคคลไร้รูปร่าง แต่กลับเป็นใหญ่ที่สุดในดินแดนแห่งนี้...ดินแดนสวรรค์

“นี่มันคันที่ร้อยของปีนี้แล้วนะ เจ้าอยากจะโดนเนรเทศกลับไปเกิดใหม่หรือไง”

“ง่า...ข้าก็แค่เล่นเพลินไปหน่อยเดียวเอง ถึงยังไงถ้าพวกมนุษย์เก็บได้มันก็กลายเป็นแค่ธนูธรรมดาๆ ไม่มีฤทธิ์เดชอะไรอยู่แล้ว ท่านอย่าโมโหไปเลย เดี๋ยวแก่เร็วไม่รู้ด้วยน้า กิ๊วๆ”

“...” เจ้าของแสงสว่างเงียบไปชั่วครู่ ก่อนจะผ่อนลมหายใจออกมาอย่างเหนื่อยหน่ายกับเจ้า ‘คิวปิด’ แสนกะล่อน กวนประสาท และขี้เล่นเป็นที่หนึ่งประจำดินแดนแห่งนี้ เขาควรจะทำยังไงกับเจ้านี่ดีหนอ “นีโอ ข้าคงต้องลงโทษเจ้าแล้วล่ะ”

“ลงโทษข้า ไม่นะ ท่านะหักปีกข้า เตะโด่งข้าไปเกิดใหม่งั้นเหรอ ท่านไม่สงสารข้าหรือไง นีโอตัวน้อยๆ คนนี้ผิดไปแล้ว”

คิวปิดตัวน้อยเบ้ปากคล้ายจะร้องไห้พลางส่งสายตาอ้อนวอนให้อีกฝ่าย แต่ผู้เป็นใหญ่ที่สุดในดินแดนแห่งนี้กลับรู้สึกหมั่นไส้ในท่าทีและหน้าตากวนประสาทของเจ้าหมอนี่เสียมากกว่า ดูยังไงก็ไม่เห็นเหมือนคนสำนึกผิด

“เจ้ามีผลงานดีมาตลอด แต่ก็เสียนิสัย ชอบขี้แกล้งขี้เล่น...อืม เอาเป็นว่าครั้งนี้ข้าจะลงโทษเบาๆ แล้วกัน”

“จริงเหรอฮะ วู้วฮู้ววว ขอให้ท่านจงเจริญ ขอให้ท่านเป็นที่รักของมนุษย์ ขอให้ท่าน...”

“พอแล้วๆ นีโอ ข้าไม่เคยเห็นคิวปิดตนไหนพูดมากเท่าเจ้าเลย”

นีโอ คิวปิดร่างเล็กเท่าเด็กห้าถึงหกขวบแต่ที่จริงมีอายุมากกว่าห้าร้อยปีฉีกยิ้มยิงฟันใส่แสงสว่างตรงหน้าพลางกระโดดโลดเต้นไปรอบๆ ทำราวกับว่าตัวเองไม่ได้อยู่ในสถานะ ‘คนโดนลงโทษ’ สักนิด

“แล้วตกลงท่านจะลงโทษอะไรข้าเหรอ” หยุดกระโดดเป็นลิงแล้วหันมองด้วยตาแป๋วๆ

“ข้าอยากจะทดสอบฝีมือเจ้า ว่าเจ้าจะทำหน้าที่ของคิวปิดได้ดีแค่ไหนถ้าไม่มีคันศร...ข้าจะไม่ให้คันศรคันใหม่แก่เจ้า”

“หา?”

นีโอแทบหงายหลังไปอีกครั้งเมื่อได้ยินดังนั้น เป็นคิวปิดแต่ไม่มีคันศรไว้เชื่อมสัมพันธ์ ไร้พลังแบบนี้เขาก็ไม่ต่างอะไรจากไอ้ตัวจ้อยที่มีปีกโง่ๆ ไว้บินอย่างเดียวอ่ะดิ โฮกกก ช่างน่าเศร้ายิ่งนักไอ้นีโอเอ๋ย

“ข้าอยากทดสอบฝีมือเจ้าสักหน่อย ภายในสองเดือน....เจ้าจะต้องทำให้มนุษย์คู่ใดคู่หนึ่งที่เป็นคู่แท้รักกันอย่างไม่ต้องใช้คันศร ถ้าเจ้าทำได้ข้าจะให้คันศรคันใหม่แก่เจ้า แต่ถ้าทำไม่ได้...ข้าจะเตะโด่งเจ้าให้ไปเกิดเป็นมนุษย์แทน”

“โหย ข้าไร้พลัง มีแค่ปีกโง่ๆ เล็กๆ คู่นี้จะไปทำอะไรใครได้ ปรากฏตัวในร่างนี้ก็ไม่ได้อีก นี่ท่านจะให้ข้าปลอมเป็นมนุษย์ไปทำหน้าที่พ่อสื่อด๋อยๆ ปัญญาอ่อนงั้นเหรอ ไม่เอาด้วยหรอก มันไม่สนุก มันไม่เร้าใจข้า” นีโอบ่นฉอดๆ ไม่เว้นช่องว่างให้อีกฝ่ายได้พูดเลยสักนิด “ท่านนี่ไม่แฟร์เลย ท่านขี้โกง ท่านขี้งก ท่านนิสัยไม่ดี ท่าน...”

เปรี้ยง!

“จ๊ากกกก” นีโอร้องจ๊ากเมื่อมีสายฟ้าฟาดลงมาที่ก้นเขาอย่างไม่ทันตั้งตัว เจ้าคนถูกลงโทษลูบก้นไหม้ๆ ของตัวเองป้อยๆ ทำปากยู่ให้ตัวเองดูน่ารักน่าชัง ก่อนจะขยับปากขมุบขมิบบ่นพึมพำอะไรคนเดียว

“เจ้าอยากโดนอีกสักเปรี้ยงเหรอนีโอ”

“หูยยย ไม่เอาหรอกท่าน เจ็บจะตายชัก ก้นข้าเสียรูปหมด” คิวปิดปากดีส่ายหน้าหวือและยิ้มแห้งๆ อย่างคนสำนึกผิด

“เอาล่ะๆ ข้าจะให้เวทมนตร์ชั่วคราวกับเจ้า แต่มันมีข้อจำกัด ซึ่งหนึ่งในนั้นก็คือเจ้าไม่สามารถเสกให้คนสองคนรักกันได้ และแน่นอนว่าเวทมนตร์ชั่วคราวนี้มันมีเวลาจำกัดด้วย เพราะฉะนั้นใช้มันให้คุ้มค่า”

“เวทมนตร์ชั่วคราวงั้นเหรอ เราจะเล่นอะไรกับมันได้บ้างหนอ สงสัยต้องใช้เวลาศึกษามันสักระยะแหงๆ” นีโอรับขวดคริสตัลรูปทรงแปลกๆ บรรจุน้ำสีทองอร่ามที่ตกลงมาแสงสว่างเบื้องบน นัยน์ตาสีเขียวเปล่งประกายระริกระรี้ราวกับว่ากำลังเค้นสมองหาวิธีเล่นกับของเล่นชิ้นใหม่ในมือ “อ้อ จริงสิ ท่านผู้ยิ่งใหญ่สุดหล่อ ขอบคุณท่านที่ช่วยข้า”

“แล้วข้าจะรอดู นีโอ...”

“ท่านคิดว่าพูดอยู่กับใครกัน นี่นีโอ...คิวปิดอันดับหนึ่งของแดนสวรรค์เชียวน้า!”

คิดผิดหรือเปล่าฟะที่ยอมใจอ่อนไปช่วยไอ้เจ้าคิวปิดแสนหลงตัวเองตนนี้เนี่ย...ผู้เป็นใหญ่ได้แต่คิด และเริ่มรู้สึกสงสารมนุษย์ผู้โชคร้ายทั้งสองคนที่ถูกเจ้าคิวปิดหนุ่มตัวจ้อยนี้จับคู่ให้กันเสียแล้ว

PART ONE

...When Fate Brings Us Back Together…

1

“เรื่องของมหา’ลัยที่พ่อแม่แกวางแผนไว้ไปถึงไหนแล้ว”

“ยังไม่ถึงไหนเลย อย่าพูดถึงเรื่องนี้ได้มั้ย ฉันขอร้อง”

คนถูกถามทำหน้าเบื่อหน่ายเมื่อเพื่อนซี้ยกเรื่องนี้ขึ้นมาถามอีกแล้ว

“โธ่ เบียร์ แกก็รู้ว่าฉันอยากให้ตูนย้ายมาอยู่ใกล้ๆ ตึกคณะของฉันนี่นา จากตึกบริหารเดินไปตึกวิศวะมันตั้งไกลง่ะ”

“ไอ้เนวี่ ใช่ว่าพ่อแม่ฉันตกลงขายมหา’ลัยแล้วไอ้ตูนของแกจะได้ย้ายมาอยู่ใกล้ๆ สักหน่อย”

“ฉันถึงต้องใช้เส้นสายลูกเจ้าของมหา’ลัยอย่างแกไงไอ้เบียร์ ตูนกับฉันคบกันมาสี่เดือนกว่าๆ เขาบอกว่ารักฉัน แต่บางทีฉันก็รู้สึกว่าเขาแอบกิ๊กกั๊กกับคนอื่นอยู่ อย่าให้จับได้เชียวนะ จะเอาให้น่วมเลย”

‘ฟองเบียร์’ ลูกเจ้าของมหา’ลัยได้แต่เป่าลมออกจากปากอย่างเซ็งๆ เพื่อนตัวดีของเธออย่าง ‘เนวี่’ ซึ่งเป็นพวกชอบคิดมาและขี้ระแวงกลัวแฟนตัวเองนอกใจเพราะตึกเรียนอยู่ไกลกันมากมาย ฟองเบียร์หันไปมองเจ้าของผิวสีน้ำผึ้งเนียน ผมสีดำยาวดัดปลายที่กำลังทำปากยู่เพราะเธอไม่ยอมตอบคำถามเมื่อกี้สักที

“พ่อแม่ฉันยังเจรจาขอซื้อที่ดินว่างๆ ผืนข้างมหา’ลัยไม่ได้สักทีน่ะ” ฟองเบียร์ในชุดนักศึกษาปีหนึ่งยอมตอบในที่สุด หางม้าสีน้ำตาลที่ถูกมัดขึ้นสูงสะบัดไปมาตอนเธอละสายตาจากเพื่อนที่เดินอยู่ข้างๆ โดยมีปอยผมน้อยๆ กับหน้าม้าแสกข้างเป็นเอกลักษณประจำตัว เธอกับเนวี่กำลังเดินไปโรงอาหารประจำคณะ

“ทำไมกัน เจ้าของมันเป็นใครเธอรู้มั้ย”

“ก็พอรู้ แต่ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงไม่ขาย”

“ใครเป็นเจ้าของเหรอ” เนวี่ถามตาแป๋วอย่างอยากรู้อยากเห็น

“...”

ฟองเบียร์เลือกที่จะเงียบและไม่ตอบ พลางนึกไปถึงผู้เป็นแม่ที่เคยขอให้เธอไปช่วยขอร้องเจ้าของที่ดินผืนนั้นที่อยู่ ‘คณะ’ เดียวกันกับเธอให้ยอมขายให้หน่อย แต่จนบัดนี้หญิงสาวก็ไม่ยอมทำตามที่แม่เธอขอสักที และเธอไม่คิดที่จะทำแน่ๆ

“กรี๊ดดด ยัยขี้เหร่! ทำบ้าอะไรของแกยะ!”

เสียงแหลมสูงน่าหนวกหูทำให้ฟองเบียร์ตื่นจากภวังค์ความคิดทันทีที่เดินมาถึงโรงอาหาร

“เกิดอะไรขึ้นที่โรงอาหารกัน” เนวี่ถาม ชะเง้อคอมองเมื่อคนเริ่มเข้าไปมุงเป็นกลุ่มใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ

“ไม่รู้สิ ไปดูกันเถอะ เผื่อมีคนต้องการความช่วยเหลือ”

“แกนี่ไม่เปลี่ยน ชอบช่วยเหลือคนจริงๆ ฉันว่าวันนี้เราควรจะยืนดูเป็นผู้ชมที่แสนดี อย่าหาเรื่องใส่ตัวดีกว่านะ เมื่อกี้ฉันว่ามันเป็นเสียงของยัย ‘หนุงหนิง’ ดาวประจำคณะแน่ๆ เลยว่ะ”

ณ โรงอาหาร ห้านาทีก่อนหน้านี้...

‘ไม่เอาน่าซิกแซก นี่มันในโรงอาหารนะ หนุงหนิงอาย’

เจ้าของใบหน้าคมมน คิ้วโก่งเรียวได้รูปไม่คิดแม้แต่จะฟังเสียงห้าม เขายังคงคลอเคลียอยู่แถวซอกคอของร่างบางเพรียวที่มีใบหน้าสะสวยซึ่งถูกแต่งแต้มด้วยสีสันอย่างเป็นธรรมชาติ

‘งั้นหยุดก็ได้ครับ’

‘โหย หนุงหนิงพูดไปงั้นแหละ แซกอย่าหยุดสิ’ สาวเจ้าใช้มายาแสร้งทำหน้าเสียดาย อีกฝ่ายขยับยิ้มอย่างพอใจและสานหน้าที่ตัวเองต่อโดยไม่แคร์สายตาชาวบ้านสักนิด หญิงสาวแอบแสยะยิ้มชั่วร้ายใส่สายตาสาวๆ หลายสิบคู่ที่มองมาทางเธออย่างอิจฉาตาร้อนผ่าวๆ

‘หนุงหนิง’ ดาวคณะแสนสวย รูปร่างสูงโปร่งที่ใครเห็นเป็นต้องอิจฉาไปตามๆ กัน หนุ่มๆ จากหลายคณะต่างแย่งกันขายขนมจีบไม่เว้นแต่ละวันแต่ละชั่วโมงเลยทีเดียว น่าเสียดายที่สาวสวยสุดเซ็กซี่คนนี้กลับมีแฟนเสียแล้ว และจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากชายหนุ่มผมสีน้ำตาลจัดไม่เป็นทรง คนที่กำลังหยอกล้อเธออยู่นี่เอง

ทว่าขณะนั้นเองก็เกิดเหตุไม่คาดฝัน...

พลั่ก!

‘อ๊ะ ว้ายยย!’

ตุ้บ! ซ่า!

‘ซิกแซก’ หนุ่มหน้ามนแสนหล่อเหลาและเจ้าชู้ตัวพ่อแห่งคณะบริหารธุรกิจผงะไปเมื่อรู้สึกว่าหัวตัวเองเปียกชุ่มขึ้นมา แถมยังเหนียวเหนอหนะอีก

‘กรี๊ดดด ยัยขี้เหร่! ทำบ้าอะไรของแกยะ!’ หนุงหนิงซึ่งหัวเปียกชุ่มไปด้วยน้ำหวานเช่นกันตวาดแว้ดใส่ผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งคาดว่าน่าจะสะดุดขาใครเข้าทำให้เสียหลักล้มลงกับพื้น และน้ำแดงสามแก้วที่เธอถือมาก็ดันหกพรวดใส่ศีรษะสองหนุ่มสาวอย่างไม่ได้ตั้งใจ

‘ขอโทษนะ ฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจ มีคนแกล้งยื่นขามาทำให้ฉันสะดุดล้มน่ะ’

‘ยัยสะตอ เฮอะ ขี้เหร่แล้วยังขี้อิจฉา ทำไม อิจฉาที่ฉันมีแฟนหล่อสิท่า’

(ติดตามอ่านต่อได้ในฉบับเต็ม)