Paparazzi ปฏิบัติการนี้จารชนหัวใจ 1

บทนำ

ปฏิบัติการคับ

24.00 น.

คอนโดฯ กลางกรุงโตเกียว

"จอดตรงนี้แหละ เดี๋ยวเธอขับรถไปรอฉันที่ด้านหลังนะ อย่าช้าแม้แต่

วินาทีเดียว ไม่งั้น...ฉันตาย"

เอริโกะหันไปบอกกับมิซึโนะซึ่งเป็นคนขับรถ มือก็เอื้อมไปหยิบถุงมือที่ วางอยู่หน้ารถแล้วเปิดประตูลงไป

"ฉันรู้แล้วน่า อุตส่าห์ไปลงทุนเช่ารถมาขนาดนี้ ฉันไม่ยอมพลาดแล้ว ขาดทุนหรอก"

"รู้หน้าที่ก็ดี อีกหนึ่งชั่วโมงเจอกัน"

เอริโกะว่าแล้วตรงไปที่คอนโดฯ ซึ่งมีกำแพงล้อมรั้วอย่างดี เธอรีบปีน กำแพงด้วยการยึดเชือกที่ใช้ตะขอเกี่ยวด้านบนเอาไว้กับกำแพงและ ปีนขึ้น'ไป อย่างคล่องแคล่ว

เอริโกะรู้ว่าการออกมาตามล่าตารางงานแบบนี้มันเสี่ยงเกินไปที่จะกลับ มาทางเดิม เพราะ ร.ป.ภ. ที่นี่ค่อนข้างจะเข้มงวดมาก เธอคิดว่าจะกระโดด กำแพงออกไปทางด้านหลังและให้มิซึโนะไปจอดรถรออยู่ที่นั่น ถ้ามิซึโนะมาช้า

คนที่จะแย่ก็คือเธอ เรื่องนี้จึงต้องกำชับกันหนักๆ หน่อย

วันนี้เป็นวันที่ซาซากิ ผู้จัดการวง Mars จัดงานฉลองรางวัลดนตรีสร้างสรรค์ ที่บริษัทคว้ามาหลายรางวัลในปีนี้งานแบบนี้เขาต้องกลับดึกแน่ๆ หากพวกเธอ ปล่อยให้โอกาสนี้หลุดมือไปก็คงหาโอกาสงามๆ เซ่นนี้ไต้ยาก

หญิงสาวดึงหมวกสีดำ'ให้ปิด'ใบหน้าเมื่อหลบ ร.ป.ภ. เดินเข้าไปในคอนโดฯ และรีบเดินไปที่ประตูทางขึ้น แต่ว่าทางขึ้นจะต้องใช้คีย์การ์ดกดเข้าไป เธอลืม ไปเลยว่าที่นี่มีระบบปองกันไม่ให้คนนอกเข้าไปในคอนโดฯ!

"จะขึ้นไปข้างบนเหรอคะ"

ผู้หญิงคนหนึ่งเรียกเอริโกะ เธอคนนั้นกำลังใช้คีย์การ์ดรูดเข้าไปในซ่อง สแกนรหัสผ่าน

"ค่ะ พอดีมาหาเพื่อนน่ะค่ะ เขาทิ้งกุญแจไว้ให้แต่ว่าลืมทิ้งคีย์การ์ดไว้"

"งั้นก็ไปด้วยกันไต้นะคะ"

"ขอบคุณค่ะ"

เอริโกะบอกแล้วรีบก้าวตามเข้าไปก่อนยามที่เดินตรวจอยู่แถวๆ นั้นจะ ผ่านมาเจอ

เอริโกะเดินมาถึงห้อง 307 ซึ่งเป็นเปาหมายในการปฏิบัติภารกิจครั้งนี้ ความจริงเอริโกะเคยมาตามลืบข้อมูลจากที่นี่แล้วครั้งหนึ่งจึงรู้ทิศทางห้องของ คอนโดฯ นี้ดีหญิงสาวใช้ลวดในมือไขกุญแจห้องอย่างคล่องแคล่วจนไม่มีใคร ทันสังเกต เมื่อลูกบิดประตูคลายออก เธอก็ผลักประตูเข้าไปยังด้านในแล้วตรง ไปที่โต๊ะทำงานของเขาทันที

เอริโกะรื้อกองเอกสารบนโต๊ะของซาซากิแล้วก็อดโมโหไม่ได้ นี่เขาเป็น ผู้จัดการวงดนตรีนะไม่ใช่ผู้จัดการบริษัท ทำไมบนโต๊ะทำงานถึงจะต้องมีเอกสาร มากมายขนาดนี้

ไอ้บ้าเอ๊ย กับอีแค¹ตารางงานจะหวงไปทำไมนักหนานะ ฮึย/

เธอคิดแล้วเผลอเตะเก้าอี้'ของซาซากิจนล้มพลางขบเขี้ยวเคี้ยวฟันไปด้วย แต่แล้วสายตาก็ไปสะดุดที่คอมพิวเตอร์

แก็ก!!!

"ผมบอกแล้วว่าไม่ให้ดื่มขนาดนี้ เป็นผู้จัดการวงประสาอะไรเนี่ย^,,

6

เสียงขรึมพูด'ขึ้นมา'จากภายนอกประตูของห้องนอน ตายแล้ว! มีคนกำลัง จะเข้ามาในห้องนี้งั้นเหรอ! ตายๆๆ ต้องตายแน่ๆ

บ้าเอ๊ย! ซวยจริง

ใครจะมาหรือไม่มาเอริโกะไม่สนใจแล้ว ตอนนี้สิ่งที่เธอต้องการคือตาราง งาน เธอต้องหามันให้เจอก่อนที่ใครจะเข้ามา อ๊ะ!!! เจอแล้ว...พระเจ้า! มัน อยู่ในแฟ้มตารางงานของวง Mars ซึ่งวางอยู่บนชั้นใกล้ๆ คอมพิวเตอร์นั่นเอง หญิงสาว'รีบเปิดแฟ้มหาตารางงานล่าสุดแล้วดึงมันออกมา

"ยืนนิ่งๆ หน่อยสิ ผมกำลังเปิดประตู อยากอ้วกก็ค่อยไปอ้วกในห้องน้ำ ให้ตายสิ! ซาซากิซังนี่ไม่เหมาะที่จะเมาเลยจริงๆ"

เสียงนั้นดังขึ้นมาอีก แล้วบานประตูห้องก็ค่อยๆ ถูกผลักเปิดเข้ามา มัน เป็นจังหวะเดียวกับที่เอริโกะวิ่งไปที่ผนังกระจกต้านที่สามารถจะปีนลงไปแล้ว ออกไปทางกำแพงด้านหลังซึ่งมิซึโนะมารอพอดี

"นี่แก..."

เสียงเรียกนั่นทำเอาหญิงสาวหน้าถอดสี ทำไมเธอถึงตกใจขนาดนี้นะ ยิ่ง ไปกว่านั่น มือที่กำลังเลื่อนเปิดประตูก็ชะงักนิ่งเพราะความตกใจที่ถูกจับได้ ไม่สิ! เธอต้องหนีให้เร็วที่สุดก่อนที่มันจะสายเกินไป! ว่าแล้วเอริโกะก็รีบเลื่อน ประตูกระจกออกอย่างไม่รั้งรอ เพราะหากมัวแต่ตกใจ เธอต้องถูกเขาจับส่ง ตำรวจแหงๆ!

"หยุดนะ! ไอ้หัวขโมย"

ร่างสูงตะโกนชั้น แต่ใครจะไปหยุดตามที่หมอนั่นสั่งกันล่ะ เอริโกะรีบ ดิ่งไปที่ระเบียงเพื่อกระโดดลงไป แล้วเธอก็ตัดสินใจใช้เชือกที่มีตะขอต้านบนยืด ไว้กับกำแพงระเบียงและรีบปีนลงไปอย่างไม่คิดชีวิต!

หญิงสาวรู้ดีว่ามันเสี่ยงมากเพราะหากตานั่นวิ่งตามออกมาแล้วดึงเชือก ทิ้งไป เธอก็ไม่ต่างจากกระโดดตึกสามชั้น แต่ว่า...เธอจำเป็นที่จะต้องเสี่ยง แล้ว ตอนนี้ตัวเขาเองก็มีภาระที่จะสามารถถ่วงเวลาให้กับเธอได้ นั่นก็คือซาซากิที่ เมาไม่รู้เรื่อง เอริโกะต้องเสี่ยงเพราะถ้าถูกจับไต้ทุกอย่างคงจะมีแต่แย่กับแย่!

"อยู่นี่แป๊บนึงนะ"

ชายหนุ่มทิ้งร่างของซาซากิที่เขาหิ้วปีกเข้ามาลงไปบนเตียง

"อา...ราย...ของ...แก...ว้า...ดาย..."

เสียงอ้อแอ้ๆ ของซาซากิเรียกตามหลังแต่ดายก็ไม่ได้สนใจ เขาตรงดิ่งไป ที่ระเบียงนั้นอย่างเร่งรีบ ยังไงเขาก็จะไม่ปล่อยให้หัวขโมยหนีรอดไปได้!

"นี่มัน..."

ดายเอ่ยออกมาแล้วก้มมองลงไปตามเชือกที่เกี่ยวกับขอบกำแพงระเบียง แล้วเขาก็พบว่ามีร่างหนึ่งกำลังปีนลงไปจากเชือกที่เกาะอยู่กับระเบียงห้องจน จวนจะถึงชั้นหนึ่งแล้ว หากกระตุกเชือกจากตรงนี้ ไอ้หัวขโมยนั้นเสร็จเขาแน่ คิดจะหนีเขาไปอย่างนั้นเหรอ ไม่ง่ายอย่างนั้นหรอกนะ

เมื่อเห็นดายที่ซะโงกหน้าลงมามองเอื้อมมือดึงเชือกที่เกี่ยวกับขอบกำแพง

เอริโกะก็เร่งปีนลงไปด้วยความเร็วสูง ตอนนี้กำลังจะถึงพื้นอยู่แล้ว เรื่องอะไร ที่จะยอมพลาดง่ายๆ กันล่ะ

"เสร็จฉันแน่ไอ้หัวขโมย"

ดายพูดแล้วกระตุกเชือกออกจากระเบียงห้องอย่างไม่แยแส เป็นเหตุให้ ร่างบางร่วงลงไปกองที่สนามหญ้าด้านหลังอย่างไม่เป็นท่า หากทว่าดายกลับ เป็นฝ่ายตกใจเสียเองเมื่อหมวกที่เธอสวมอยู่หลุดออกไป แล้วผมยาวสลวยที่อยู่ ภายในหมวกนั้นก็ทิ้งสยายลงมาเต็มบ่า

เจ้าหัวขโมยที่เขาเห็นนั้นแท้ที่จริงแล้วเป็นผู้หญิง!!!

"เจ็บชะมัดเลย!"

เอริโกะร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดและพยายามพยุงตัวเองให้ลุกขึ้น ก่อนที่ ร.ป.ภ. จะมาเจอ แต่เธอก็ไม่ลืมหยิบเชือกที่กองอยู่ใกล้ๆ มากำเอาไว้ แล้วลุกชั้นยืนได้สำเร็จ ยังดีที่ว่าเมื่อครู่นี้ปีนลงมาจวนจะถึงพื้นอยู่แล้ว ไม่งั้น กระดูกกระเดี้ยวของเธอได้หักไม่มีชั้นดีแน่ๆ

"ใครอยู่ตรงนั้นน่ะ^,,

เสียงดุๆ ของ ร.ป.ภ. ตังมาแต่ไกลจนหญิงสาวต้องรีบตรงไปยังกำแพง ด้านหลังทิ้งๆ ที่ยังเจ็บตัวอยู่ไม่หาย ข้างหลังยังมีอีกคนที่มองอยู่ที่ระเบียงด้วย ความเจ็บใจ

"เป็นผู้หญิงหรอกเหรอ...หึ! ยัยหัวขโมย"

8

ดายเอ่ยออกมาแล้วมองตามหญิงสาวไปจนร่างของเธอกระโดดพ้นออก จากประตู สายตาแฝงไว้ซึ่งความเจ็บแค้น

หากเธอเป็นผู้ชาย เขาก็คงไม่แค้นใจนัก แต่นี่เธอเป็นผู้หญิง มันหยาม เขาชัดๆ

ดายเดินเข้าไปในห้อง สายตากวาดมองสำรวจความเสียหายไปรอบๆ ห้อง แต่ก็ไม่เห็นร่องรอยการถูกค้น เขาคิดว่าขโมยที่เจอเมื่อครู่คงเพิ่งจะเข้ามาใน ห้องได้ เขาจึงไม่ได้คิดจัดการอะไรเกินไปกว่าการสั่งสอนเธอเท่านั้น เพราะหาก แจ้งความหรือทำให้เป็นเรื่องใหญ่ก็อาจจะเป็นข่าวได้ ซาซากิเป็นผู้จัดการวง ของเขา เพราะฉะนั้นมันก็ย่อมไม่ปลอดภัย!

ฝากเอาไว้ก่อนเถอะ

เขาคิดแล้วสายตาก็เหลือบมองที่โต๊ะทำงานซึ่งถูก'รอ แต่เมื่อพบว่ายัย หัวขโมยนั้นเข้าห้องมาเพื่อ'รอโต๊ะทำงานของซาซากิก็ทำให้เขาอดที่จะสงสัยนั้น มาไม่ได้ว่า...เธอทำแบบนี้เพราะอะไร

ไม่รู้ว่ามิซึโนะจอมเบ๊อะไปทำอะไรอยู่สินะ เอริโกะรอจนเป็นชาติที่สี่แล้ว แต่ยัยนั้นก็ยังไม่ขับรถมาตามที่นัดกันเอาไว้ซะที ทำงานใหญ่ทีไรมิซึโนะชอบ ทำให้เธอเฉียดตายทุกทีเลย เห็นทีเธอจะต้องจัดการซะหน่อยแล้ว

เอริโกะกำลังขบเขี้ยวเคี้ยวพ้นได้ไม่นาน มิซึโนะก็ขับรถมาพอดี

"ฉันอยู่นี่!!!"

เอริโกะยืนกอดอกกระดิกเท้ารอและแสดงความไม่พอใจในระดับต้นๆ มี อย่างที่ไหน ยัยนี่ให้เธอเสี่ยงชีวิตไปหาตารางงานแล้วยังมาข้าแบบนี้อีก ฮึ่ย! หน้าที่หาตารางงานน่ะมันของมิซึโนะนี่^,นา!!!

"โทษทีๆ พอดีว่าเกิดเอิกซิเดนท์นิดหน่อยน่ะ"

มิซึโนะหัวเราะแห้งๆ เมื่อขับรถมาจอดเทียบใกล้ๆ เอริโกะ แล้วเธอก็ กุลีกุจอเปิดประตูรถให้เอริโกะจากข้างในรถ

คิดจะเอาใจด้วยเรื่องแก่นี้เหรอ ฝันไปเถอะมิซึโนะ งานนี้เธอเละคามือ ฉันแน่!!!

"ดีนะที่ ร.ป.ภ. พวกนั้นไม่วิ่งตามออกมา ไม่งั้นฉันโดนจับไปเชือดแล้ว"

" แล้วเป็นไงบ้าง"

มิซึโนะเปลี่ยนเรื่องคุยแล้วออกรถไปอย่างระมัดระวัง

"'ฝีมือระดับนี้แล้ว นี่ ไปเจาะรายละเอียดมาให้ฉันด้วย ขอก่อนสองวัน ที่จะมีงานเป็นอย่างตานะ^,,

เอริโกะโยนตารางงานไว้ที่หน้ารถฝังมิซึโนะแล้วมองออกไปนอกกระจก ฝังที่นั่งอยู่

จะว่าไปเอริโกะก็ต้องพึ่งมิซึโนะอยู่หลายเรื่องเหมือนกัน เพราะมิซึโนะ มีสายในบริษัทของต้นสังกัดวง Mars อยู่บ้าง แถมยังเก่งเรื่องคอมพิวเตอร์ เป็นที่หนึ่งและมีเพื่อนที่รอบรู้เรื่องนี้ด้วย การหาข้อมูลบางอย่างจึงง่ายมาก หน้าที่ของเธอก็คือการตามก่ายรูป ส่วนหน้าที่มิซึโนะคือการหาข้อมูล ความจริง การหาตารางงานส่วนใหญ่จะสืบจากพวกเพื่อนๆ ในอินเตอร์เน็ต แต่นี่เป็น ตารางงานสับ เพราะฉะนั้นแฟนคลับก็ไม่มีทางรู้ เอริโกะจึงต้องมาสืบเอง ส่วน รายละเอียดของสถานที่และที่พักที่จะต้องใช้ตอนปฏิบัติการ มิซึโนะต้องเป็น คนจัดการให้

"เอริโกะเก่งจังเลย"

มิซึโนะยิ้มร่า

"ไม่ต้องมาซมกันเลย ฉันไม่ใช่คนน้ายอ เรื่องที่เธอมาช้าค่อยไปคิดบัญชี กันที่ห้อง"

เอริโกะหันกลับไปขู่ เพราะถ้าขืนมิซึโนะพลาดแบบนี้บ่อยๆ คนที่จะต้อง เดือดร้อนก็คือตัวเธอเอง

"จ้า-"

มิซึโนะรับคำแล้วขับรถต่ออย่างตั้งอกตั้งใจ ว่าแต่ว่า...ตารางงานเดือนนี้ มีอะไรบ้างนะ...เอริโกะอดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้เมื่อคิดว่าอีกไม่นานปฏิบัติการ ปาปารัซซี่จะกลับมาอีกครั้งแล้ว!

10