Red Bullet ปักกระสุนรักสลักหัวใจไว้ที่เธอ (Merlin)

 A monkey and ๐ dragon are alike...since both of them do hove toils.

บทนำ
เจตนา...

'วันนี้พวกนั้นคงประกาศแน่ๆ^,

'แล้วจะให้ใช้แผนไหนดีล่ะ^,

'ก็แค่จัดการโยนความผิดให้อีกฝ่ายซะ' 'อ้อ แผนนั้นหัวพวกโง่นี่เอง'

'เล่นงานเจ้าสาวอย่าให้พลาดล่ะ'

'เช้าใจแล้ว'

'เกมนี้มันเพิ่งจะเริ่มต้นเท่านี้น...'

1

ลิงป่าผงาด

"แก๊งอี้หลงถึงคราวอวสานเพราะมีว่าที่หัวหน้าคนใหม่เป็นหมาพูเดิ้ล แน่ๆ T^AT"

น้ำเสียงแหลมสูงของเทียร่า หญิงสาวผมสีน้ำตาลแดงล้อมกรอบ

ใบหน้าสวยไปทางลูกครึ่งเอ่ยออกมาด้วยสีหน้าหวั่นวิตกจนแฟนหนุ่ม ยิ้มแกนๆ ให้

"เอาน่า ไหนๆ ก็ไม่มีใครให้เสือก จินหลงดันวางมือแล้วก็คงต้อง พึ่งมันนั่นแหละ

โจ หนุ่มลาบึ้กผู้มีดีกรีเลื่อนมาเป็นหัวหน้าแก๊งอี้หลงสาขาย่อยแทน จินหลง เอ่ยบอกเสียงห้าวห้วน ในใจก็คิดไม่ต่างจากเทียร่า ทำเอาคนถูก พาดพิงถึงกับแยกเอี้ยวใส่จนปากเผลอปล่อยบุหรี่ที่คาบไว้หล่นลงมา ทันควัน

"อะไรวะ นี่คิดว่าฉันอยากเป็นนักหรือไง ไอ้^,หัวหน้าแก๊งเนี่ย ที่จริง แกต้องบอกว่าเพราะไอ้จินหลงมันชิงเอาตัวรอดขอปลดระวางอย่าง หน้าด้านๆ แล้วโยนอี้มาทางฉันต่างหากโว้ย =A="

คนถูกพาดพิงซึ่งมีลักษณะภายนอกคล้ายคลึงหมาพูเดิ้ลผสมลิงป่า เอ่ยอย่างหัวเสีย เทียร่ามองเส้นผมหยักศกสีนํ้าตาลแดงซึ่งปกคลุมใบหน้า บึ้งนั่นอย่างละเหี่ยใจ นอกจากจะแต่งตัวไร้รสนิยมด้วยเสื้อเชิ้ตลายดอกดู ไม่มีมาดและสง่าราศีมังกรผู้ต้องคุมคนทั้งแก๊งอี้หลงได้อย่างไร้ข้อกังขาแล้ว หมอนี่นับวันจะทำตัวคล้ายกุ๊ยข้างถนนเข้าไปทุกที ถ้าไม่ติดว่าใบหน้าพอมี ความหล่อเหลาอยู่บ้าง หากมองข้ามเสื้อผ้าหน้าผมเห่ยๆ นั่นไปแล้วล่ะ ก็...ว่าที่ผู้น่าแก๊งอี้หลงคนใหม่คนนี้คงไม่มีอะไรดีเลย ให้ตายเถอะ!

"ซักอยากตามจินกลับมาแล้วลิ โจ นายเห็นด้วยทั้ย" เทียร่าบ่น'อุบอิบ "อะไรยัยปากกว้าง ทำเป็นรับไม่ได้ ฉันเองก็รับไม่ได้ที่ต้องมีคนดูแล อย่างเธอตามประกบเหมือนกัน -O-A"

"คาเฟย ถ้าไม่ใช่เพราะคำสั่งนายใหญ่ จ้างให้คนอย่างฉันก็ไม่ลดตัว มาช่วยจัดการสารรูปลิงป่าหน้าตาไร้อารยธรรมอย่างนายหรอกนะ เดี๋ยว ปัดเอาปัตตะเลี่ยนไถปากแทนผมซะหรอก =_=+"

นัยน์ตาสีเขียวอมเทาของเทียร่าขู่ฟ่อๆ ล่งประกายไฟแล่นเปอี้ยะ ใส่นัยน์ตาขวางๆ สีดำของคาเฟยที่มองตอบกลับอย่างไม่ยอมแพ้ แต่อาจ จะต้องขอยอมสักหน่อยเนื่องจากเหลือบเห็นในมือแม่สาวลูกครึ่งอี้โมโห

เปิดเครื่องปัตตะเลี่ยนแล้ว เสียงช่างดังครืนน่าสยองพอๆ กับเสียงหัวเราะ ในลำคอของคนถือเสียนี่กระไร คาเฟยรีบกลับลำทันทีพร้อมบอกเสียงหลง "เฮ้ย อย่าเอาความแค้นส่วนตัวมาลงกับหัวฉันนะเฟ้ยยัย...! -O-;;;" "ยัยอะไร พูดดีๆ นะ =_=+"

"ยัยคนสวยยย T^AT"

"ดีมาก นั่งเงียบๆ แล้วจะดีเอง"

เทียร่าบอกพร้อมกับคิดว่าจะไถผมที่ท้ายทอยออกไปก่อนจะตัด เข้าทรงให้ดูดีอย่างมีสไตล์ แต่ทว่าคาเฟยก็ยังพูดจาวอนปัตตะเลี่ยน กระแทกปากขึ้นมาอีกครั้ง "แน่ใจนะว่าทำเป็น"

"คนอย่างฉันหล่ออย่างมีระดับ ขืนตัดไม่ดีฉันเอาเรื่องแน่"

ครืนๆๆ

"เฮ้ย นานไปเปล่า ไถอะไรแต่ตรงนั่น ตรงอื่นบ้างเด้ยัยปากกว้าง"

ครืนๆๆ

เทียร่าพยายามข่มอารมณ์ไม่ตอบจนคาเฟยเริ่มได้ใจ หัวเราะลำพอง ขนขึ้นมาแล้ววางมาดเต๊ะจุ๊ยใส่เพราะนึกว่าสั่งไค้ (ลามปามไม่ดูบุคคล วอนตายจริงๆ

"ไอไจ ถามจริงว่าฉันหล่อยัง นี่ถ้าไม่ไว้ไจก็ไม่ไค้แอ้มผมคนหล่ออย่าง ฉันหรอกนะ อ่าๆ^,,

"ฉันว่าแกหุบปากไว้ดีกว่าไอ้คาเฟย ขอเตือนด้วยความหวังดี

"ทำไมวะ ต่อไปฉันต้องเป็นหัวหน้าแก๊งอี้หลง ถึงแม้จะจำใจรับๆ มาก็เถอะ แต่คอยดูว่าคนอย่างฉันจะต้องเป็นมังกรผงาดดด!!!"

พรึบ!

"เฮือก!"

คาเฟยที่ใส่ฟิลลิ่งมากไปในการโม้เข้าข้างตัวเองลืมนึกไปว่าหัวกำลัง จ่ออยู่กับอะไร ตอนที่เขาลุกยืนประกาศศักดา เสียงปัตตะเลี่ยนก็ยัง ตังครืนๆ แต่ว่าใบหน้าของทั้งสามคนต่างฉายแววไปคนละทาง โดยเฉพาะ

เทียร่าที่ทำหน้าอึ้งไปก่อนแล้ว

เธอรีบปิดปัตตะเลี่ยนพร้อมกับคาเฟยที่เริ่มรู้สึกถึงลมเย็นๆ พัด ผ่านท้ายทอย มันช่างเย็นสบายจนน่าขนลุกพิกล เขารีบร้องหากระจก เสียงหลงทันควัน

"เฮ้ย! อะไรวะ! อะไร ไหนเอากระจกมา ฉันมองไม่เห็นเลย =()=;;;" "ข่าวดีว่ะ ผมทรงใหม่ไฉไลกว่าเดิม โจตบบ่าเบาๆ ยิ้มให้อย่าง

ปลงๆ

"เอ่อ...นายอยากทะเล่อทะล่าลุกก่อนเองนะคาเฟย "เอากระจกไป" โจสงเคราะห์กระจกบานเล็กให้มอง

คาเฟยอ้าปากร้องไม่ออกเมื่อภาพในกระจกสะท้อน

เข้าตาเต็มๆ

"หล่อเนอะโจ AA;;;"

"อือ มาเป็นทางข้างเผือกเซียวที่รัก ^A_^A;;;"

หลังจากพังคำวิจารณ์แสนสวยหรู คาเฟยที่อ้าปากพะงาบก็เค้นเสียง ตัวเองออกมาอย่างโหยหวน กระจกหล่นแตกกระจายพร้อมกับหัวใจน้อยๆ ของมาเพีเยมาดหล่ออย่างมีระดับแตกสลายในบัดดล เพลัง-!

"อ๊ากกก ผมตูแหว่งงง-!!! TTQTT"

วันรับตำแหน่งอย่างเป็นทางการ...

แก๊งอี้หลง เวลา 7:45 P.M.

"ร้อนจะตายซัก ฉันต้องใส่สูทไม่พอยังต้องใส่วิกด้วยเหรอวะเนี่ย บ้า แล้ววว- TOT"

เสียงบ่น'งึมงำของคาเฟยพูดยํ้าไปยํ้ามา แต่เทียร่าผู้เปรียบกับ ดีไซเนอร์ล่วนตัวชั่วคราวเอ่ยด้วยนํ้าเสียงพอใจพร้อมกับเอามือจับบ่าของ คาเฟยที่สูงกว่าคืบหนึ่งหมุนไปมาเพื่อตรวจเซ็กความเรียบร้อย

"จะรับตำแหน่งหัวหน้าแก๊งทั้งที ฉันจะยอมให้นายใหญ่ขายหน้าที่

เลือกลิงชิมแปนซีแต่หัวเป็นขนพูเดิ้ลขึ้นนั่งตำแหน่งได้ยังไง เนี่ยล่ะหล่อสุดๆ

ตายแล้วเกิดใหม่ยังไม่รู้จะหล่อได้อย่างนี้หรือเปล่าเลย AA"

"ยัยบ้า ตกลงซมหรือด่า เอาให้แน่สักอย่างได้มั้ย อย่าโลภ -_-^A" "ซมย่ะ ฉันอุตส่าห์เนรมิตนายมากับมือ ด่าสารรูปนายตอนนี้ก็ เท่ากับด่าตัวเองน่ะสิ"

"โห กล้าพูดนะ พลาดเต็มๆ ยังทำคุย =*= อีกอย่างฉันเป็นมาเฟีย นะไม่ใช่พระเอกหนังถึงจะต้องประโคมอะไรต่อมิอะไรเว่อร์ขนาดนี้^,,

คาเฟยจับสูทสีดำแบรนด์เนมพลางยักไหล่ไม่ใส่ใจ ก่อนจะไล่ไปถึง วิกผมสีนี้าตาลเข้มเข้าทรงรากไทรรับกับคิ้วหนาพาดเฉียงเหนือนัยน์ตา สีดำเปล่งประกายสุกสว่าง ใบหน้าคมคาย'ใน'วันนี้'หล่อดูดีไร้ที่ติราวกับว่า สิงป่าถูกลอกคราบไปโดยสิ้นเซิง บุคลิกโลโซหายไปไม่เหลือคราบ ดูมื ราศีจับสิ้นมาจนเทียร่ายังต้องพอใจกับสภาพของคาเฟยที่จะไม่ทำให้คน ทั้งแก๊งอี้หลงขายหน้าต่อแก๊งพันธมิตรมาเพีเยทั้งหลายที่ต่างมาร่วมเป็น สักขีพยานในงานแต่งตั้งตำแหน่งหัวหน้าคนใหม่ของแก๊งอี้หลง สุกน้อง มาเพีเยทั่วทุกเขตต่างตั้งตารอโฉมหน้าผู้คุมบังเหียนคนใหม่ของแก๊งด้วย สายตาวิพากษ์วิจารณ์กันอย่างออกนอกหน้า

"อย่าจับมากสิยะ เดี๋ยววิกหลุดกลายเป็นหลวงจีนวัดเล้าหลิน ได้ขาย หน้าคนทั้งงานพอดี =_=+"

เทียร่าเอ็ดขณะเดินตามคาเฟยซึ่งกำลังบุ่งหน้าไปยังห้องโถงด้านใน ที่จัดงานและมีพลพรรคมาเฟียมากหน้าหลายตารออยู่เต็มจนแทบไม่มีที่ ให้ยืน

"ก็แล้วจะบังคับให้ใส่ทำไม =*= หัวหน้ามาเฟียทำผมทรงไหนก็ได้ หรอกน่า"

"รอผมสิ้นก่อนเถอะแล้วค่อยเปิดเผยความกุ๊ยของนาย นี่มันงานใหญ่ นะยะ ฉันจะให้นายโชว์หัวโล้นๆ นั่นให้คนทั้งงานเห็นได้ยังไง = 0=^A" "หน่อย ที่ให้ใส่วิกเพราะกลัวนายใหญ่จะรู้ล่ะสิว่าเธอทำพลาด หัวฉันเลยไม่เหลือผมแบบนี้ =()=^AAA" คาเฟยโต้กลับอย่างไม่ยอมแพ้ "ก็นายอยากลุกเอง อย่ามาโทษกันนะ อีกอย่างผมหย็องๆ ของนาย ตัดไปก็ไร้ประโยชน์ โกนไปน่ะเวิร์กสุด เห็นทั้ยว่ามันเปลี่ยนทรงได้อย่าง
กับเสกเอา" เทียร่าหัวเราะปนสะใจเล็กๆ

"หยุดหัวเราะเหมือนเป็นแม่มดได้มั้ยยัยปากกว้าง ไม่รู้!อ้โจมัน คิดไงถึงได้ตกลงปลงใจกับผู้หญิงแบบนี้เนี่ย^,,

ท่อนหลังคาเฟยบ่นอุบอิ๊บจนเทียร่าต้องตะแคงหูฟังแล้วขึ้นเสียงสูง ปรี้ดบ่งบอกระดับความสงสัยข้องใจ "นายว่าไงนะ =_="

"บอกว่าไอ้ใจโซคดีอะไรอย่างนี้ที่มีแฟนเหมือนแม่...นางฟ้า" คาเฟย กัดฟันบอกพลันสายตาเหลือบไปเห็นเงาร่างสูงบางในชุดกี่เพ้าสีฟ้าคราม เดินผ่านไปที่ด้านหน้า ใบหน้าสวยประดับด้วยนัยน์ตาสีเขียวนํ้าทะเล จมูกโด่งเป็นสันริม'ฝืปากเคลือบลิปสติกสีแดงสดตัดกับผมสีบลอนด์ทองเป็น ลอนสยายยาวถึงบั้นเอว ความสวยของเธอทำเอาชายหนุ่มอย่างเขามอง ตาค้าง

"ของมันแน่อยู่แล้วย่ะ"

"เออ แล้วอย่าลืมนะว่านายจะต้องกล่าวอะไรต่อหน้ามาเพีเยที่มา ชุมนุม เอ้! ที่พูดนี่^,ฟังอยู่มั้ยเนี่ย มองอะไรอยู่ยะ = 0=A"

เทียร่าขมวดคิ้วมุ่นมองตามสายตาของคาเฟยก็เห็นแผ่นหลังที่เดินสับ สายตาไปแวบๆ แต่คาเฟยก็ยังมองตามราวกับถูกมนตร์สะกด จนเทียร่า ต้องกระทุ้งศอกใส่ด้วยความหมั่นไส้ พลั่ก!

"โอ๊ย"

"มัวแต่มองผู้หญิงจนนํ้าลายไหล ทุเรศได้อีก รักษามาดหน่อยลิ^,, "บ่นจริงจุ้ย รู้คืนตำแหน่งไม่ยอมให้จินหลงวางมือซะก็ดี^,,

"ไม่บ่นแล้วนายจะได้เรื่องหรือไง =*= แล้วก็เลิกสักทีที่เอะอะก็ชอบ โทษว่าจินทำให้นายต้องมาตกอยู่สภาพนี้ ความรับผิดชอบน่ะสะกดเป็นมั่ย" "พูดถึงมันแล้วตกลงว่าวันนี้จินหลงจะมาปะ"

"ไม่มาหรอก จินไม่อยากข้องเกี่ยวเรื่องมาเฟียอีก แต่ก็ฝากบอกนาย ว่าให้ยึดมั่นในสิ่งที่ตัวเองเชื่อ" เทียร่าบอกเสียงแผ่ว

"เฮอะ เข้าใจแล้วว่าทำไมมันถึงแน่วแน่นักที่จะออกจากวงการนี้ คนอย่างมันไม่เหมาะจริงๆ ที่จะอยู่ในโลกที่คุณธรรมมันกํ้ากึ่งกับสิ่งที่ มาเฟียต้องทำ"

คาเฟยยิ้มแกนๆ ให้กับสิ่งที่ตัวเองกำลังจะได้รับสืบทอดต่ออย่าง ไม่มีความปลื้มปีติสักนิด เขาเองใช่ว่าจะอยากเป็นหัวหน้าแก๊งอี้หลง แต่ ที่ต้องรับตำแหน่งก็เพียงเพราะเห็นแก่จินหลงที่ฝากฝังเอาไว้ก่อนจะ ถอนตัว ในตอนนี้แก๊งอี้หลงกำลังต้องการผู้น่ารุ่นใหม่ ส่วนอี้หลงผู้เป็น นายใหญ่เองก็หมายมั่นที่จะวางมือถาวร

การที่แก๊งขาดผู้น่าก็เหมือนมังกรไร้หัว ถึงคราวนี้ถ้าเขาไม่ยอมรับ ตำแหน่ง...แก๊งอี้หลงอาจจะต้องล่มสลาย สุดท้ายชีวิตของลูกน้องในแก๊ง ที่เคยร่วมหัวจมท้ายกันมาก็จะลำบาก เหตุผลที่เขาจำยอมต้องรับมัน ก็เพราะเห็นแก่ส่วนรวม

ถึงยังไงเขาเองก็คงมีความเข้มแข็งพอจะพิสูจน์ให้ทุกคนเห็นว่า คนอย่างเขาก็สามารถยืนหยัดเพื่อแก๊งอี้หลงได้..

"รู้อะไรมั่ยยัยปากกว้าง"

"อะไร ทำหน้ามีเลศนัยชอบกล =_="

คาเฟยยิ้มร่าส่งประกายออร่าความมั่นใจจนเทียร่าเห็นแล้วยังต้อง อดแปลกใจกับท่าทางไม่คุ้นเคยนี้ไม่ได้

"ถึงฉันจะเป็นลิงป่า แต่สักวันฉันจะกลายเป็นมังกรให้ได้"

"เอาอะไรมามั่นใจเนี่ย^,,

"ความหล่อไม่บันยะบันยังของฉันไง อ่าๆๆ"

"แหวะ ลิงป่ากล้าพูดจาไร้สาระ สมแล้วที่เป็นได้แค่ลิง =_="

"ล้อเล่นเฟัย ได้ทีล่ะไม่ปล่อยให้พลาด กระทืบซํ้าทับถมกันทุกทีที่ มีโอกาสด่าฉันเลยนะ =*=AA"

คาเฟยแยกเอี้ยวใส่เทียร่าผู้ไม่ค่อยมีอารมณ์ขันร่วมด้วยช่วยกันยกยอ ปอปีนเอาอกเอาใจว่าที่หัวหน้าแก๊งอี้หลงเอาเสียเลย เขายิ้มอย่างลำพองใจ อีกครั้งก่อนจะเอ่ยราวกับว่าสิ่งที่พูดออกมาได้คิดผ่านรอยหยักของ เซลล์สมองแล้ว

(โปรดติดตามต่อในฉบับเต็ม)