แวมไพร์เจ้าเสน่ห์ (cookie)

บทที่ 1

 

ประตูห้องรับแขกเปิดออกอย่างแผ่วเบาไร้สุ้มเสียง เมื่อกวาดตามองไปจะเห็นเสื้อ กางเกง ถุงเท้า และชุดชั้นในหล่นเกลื่อนเต็มพื้น

เสื้อผ้าตกกระจายตามทางไปจนถึงห้องนอนซึ่งมีเสียงหายใจหอบกระเส่าดังลอดออกมาจากข้างในนั้น

บนเตียงขนาดใหญ่ในห้องนอนขณะนี้ คนสองคนกำลังกอดรัดนัวเนียกันอย่างเร่าร้อนดุเดือด โดยไม่รู้ตัวเลยสักนิดว่ามีร่างงามระหงกำลังเดินเข้ามาอย่างเงียบเชียบ

หญิงสาวซึ่งเดินเข้ามามองไปที่เตียงแวบหนึ่ง เธอไม่รู้สึกประหลาดใจแต่อย่างใดและคร้านที่จะเป็นผู้ชมด้วย เพราะสำหรับเธอแล้ว มันก็เหมือนกับเวลาเห็นพวกสุนัขติดสัดกันตามข้างทางซึ่งไม่มีอะไรน่าดูเลย

จุดประสงค์ที่เธอมาที่นี่ก็เพื่อจะมาเอาแฟ้มเอกสารที่เผลอลืมทิ้งเอาไว้ในห้องนี้กลับคืนไป

วางไว้ที่ไหนนะ

เธอมองไปรอบๆ และเริ่มต้นค้นหา ไม่สนอกสนใจกับบทรักท่าพิสดารที่แสดงอยู่ข้างๆ แม้แต่น้อย

ชายหนุ่มบนเตียงกำลังโยกตัวใส่อารมณ์อย่างเต็มที่ ขณะที่หญิงสาวใต้ร่างเขาก็ส่งเสียงครางรับเป็นจังหวะ จนกระทั่งในที่สุดเธอก็รู้ตัวว่ามีคนอื่นอยู่ในห้องอีกคน เสียงครางจึงแปรเปลี่ยนเป็นเสียงกรีดร้องด้วยความตกใจ เธอผลักชายหนุ่มกระเด็นออกไปทันทีและมุดตัวเข้าไปใต้ผ้าห่ม

ชายหนุ่มกำลังตั้งท่าจะตะคอกด่าว่าเธอเป็นบ้าอะไร แต่พอเขามองเห็นบุคคลที่สามที่อยู่ในห้องก็ตัวแข็งทื่อไปในพริบตา

ลู่ฉินรื้อหาของต่อไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น พร้อมกับโบกไม้โบกมือให้ชายหญิงซึ่งทำหน้าตื่นตกใจอยู่บนเตียง

“พวกคุณทำกันต่อไปเถอะ ฉันแค่มาหาของ”

เธอจำได้ว่าลืมแฟ้มเอกสารทิ้งไว้ที่นี่ก่อนจะออกไป ในนั้นมีข้อมูลที่เก็บรวบรวมเอาไว้ จะทำหายไม่ได้เด็ดขาด แต่ไม่ว่าจะรื้อดูยังไงก็หาไม่เจอสักที เธอจึงถามแฟนหนุ่มเสียเลยเพื่อเป็นการประหยัดเวลา

“เห็นแฟ้มเอกสารของฉันบ้างหรือเปล่า”

ชายหนุ่มที่ตกใจจนนิ่งอึ้งอยู่บนเตียงเป็นแฟนหนุ่มของเธอเอง เขาเป็นคนหน้าตาดี รูปร่างบึกบึนล่ำสัน เมื่อหนึ่งชั่วโมงก่อนหน้าเขาเพิ่งจู๋จี๋กับลู่ฉินซึ่งเป็นแฟนสาวของเขาอยู่ในห้องนี้ และนึกว่าเธอออกเดินทางไปทำข่าวที่ต่างจังหวัดแล้ว ถึงได้กล้านอกใจพาสาวคู่ขามาสำเริงสำราญกันในห้อง แต่นึกไม่ถึงว่าแฟนสาวจะย้อนกลับมาอีกครั้ง แล้วยังจับได้คาหนังคาเขาแบบนี้อีก สมองของเขามึนตื้อ คิดอะไรไม่ออก จึงได้แต่อ้าปากค้างมองเธอด้วยสีหน้านิ่งงัน

“แฟ้มสีดำไงล่ะ ในนั้นมีข่าวตัดเก็บไว้ คุณเอาไปวางที่ไหน” ลู่ฉินอธิบายด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย ไม่แสดงอารมณ์ใดๆ เหมือนเคย แถมยังดูจะให้ความสำคัญกับการตามหาแฟ้มมากกว่า

ชายหนุ่มค่อยๆ ยกมือขึ้นแล้วชี้ไปที่ตู้อีกฟากหนึ่ง สีหน้ายังคงไม่หายตกตะลึง แข้งขาอ่อนแรงไปหมดแล้ว

ลู่ฉินหันไปตามทางที่เขาชี้แล้วนัยน์ตาเป็นประกายวับขึ้นมา มันวางอยู่ตรงนั้นนั่นเอง เธอเดินไปหยิบแฟ้มขึ้นมาแล้วเก็บใส่กระเป๋า จากนั้นก็หันหน้ากลับมาส่งยิ้มให้คนทั้งสอง

“โทษทีนะที่รบกวน”

พูดจบเธอก็เดินออกไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ในตอนนี้เองที่ชายหนุ่มบนเตียงได้สติขึ้นมา จึงรีบกระโดดลงจากเตียงตามออกไป

“รอเดี๋ยว ลู่ฉิน” เขาเก็บกางเกงบนพื้นขึ้นมาสวม พร้อมกับรีบตามออกไปแก้ตัวกับแฟนสาว “ฟังผมก่อนสิ ผมแค่เผลอตัวไปหน่อย คนที่ผมรักคือคุณนะ”

พอหญิงสาวบนเตียงได้ยินเข้าก็กระโดดลงจากเตียง พลางใช้ผ้าห่มห่อตัวเอาไว้แล้วไล่ตามออกมานอกห้อง ตวาดแว้ดๆ ด้วยความโมโห

“ไหนคุณบอกว่ารักฉันไง! เจาะไข่แดงฉันแล้วคิดจะชิ่งเหรอ”

ลู่ฉินหยุดเดินแล้วหันกลับไปมองพวกเขา ท่าทางสงบนิ่งเหมือนกำลังดูคนอื่นแสดงละครอยู่ เธอพูดกับชายหนุ่มก่อน

“ไม่ต้องห่วงนะ ฉันไม่โทษคุณหรอก ก่อนแต่งงานใครๆ ก็มีสิทธิ์เลือก คนที่เป็นแฟนก็แค่เอาไว้ประกอบการพิจารณาเท่านั้นเอง”

หลังจากนั้นเธอมองไปที่หญิงสวแล้วพูดขึ้นว่า

“ผู้ชายคนนี้ฉันยกให้ ถึงเขาจะหล่อ แต่เป็นพวกสมองกลวงโบ๋ ฉันรู้จักเขาแค่อาทิตย์เดียวเอง ตอนแรกนึกว่าไปทำงานต่างจังหวัดกลับมาแล้วจะบอกเลิกเขา ตอนนี้ได้คุณมารับช่วงต่อพอดี ฉันจะได้ไม่ต้องวุ่นวายอีก”

เธอโค้งตัวให้คนทั้งสองเป็นการส่งท้าย

“ขอให้พวกคุณมีความสุขนะ เชิญกลับไปสนุกกันต่อที่เตียงได้แล้ว ฉันไปก่อนล่ะ ไม่ต้องตามมาส่ง”

หญิงสาวหมุนตัวเดินเชิดหน้าจากไปอย่างไม่สนใจไยดีโดยมีสายตางงงันสองคู่มองตามไป เธอมองนาฬิกาข้อมือ แฟ้มเอกสารที่ลืมทิ้งไว้ทำให้เสียเวลาไปหนึ่งชั่วโมงแล้ว เธอใจจดใจจ่ออยู่กับงานจนไม่สนใจเสียงทะเลาะเบาะแว้งไล่หลังที่ดังมาจากข้างในประตู เพราะเรื่องนั้นไม่เกี่ยวข้องกับเธอแล้ว

ลู่ฉินเป็นสาวสวยรวยเสน่ห์ ยามเธอเดินไปตามท้องถนนมักมีชายหนุ่มมองตามจนเหลียวหลัง หรือแค่นั่งอยู่เฉยๆ เธอก็ยังดูโดดเด่นจนตกเป็นเป้าสายตาเสมอ ไล่ตั้งแต่ผมยาวสลวยลงมาที่เรียวขาเพรียวยาว ทำให้เธอดูมีเสน่ห์น่าลุ่มหลงไปทั้งตัว

เวลาเธอนิ่งเงียบจะดูสุภาพอ่อนหวานราวกับสาวงามในภาพวาด แต่ทันทีที่อ้าปากพูด วาจาโผงผางตรงไปตรงมาของเธอสามารถตอกหน้าคนอื่นให้หงายหลังได้เป็นแถว

นอกจากหญิงสาวจะมีรูปร่างหน้าตาสวยงามเย้ายวนใจแล้ว เธอยังเป็นผู้หญิงที่มั่นใจในตัวเองสูง เวลาเจอแมลงสาบ ผู้หญิงคนอื่นๆ มักจะตกใจกลัวร้องกรี๊ดดังลั่น แต่เธอกลับเป็นประเภทสาวโหดเท้าหนัก สามารถกระทืบแมลงสาบตายคาที่ได้เลย

ผู้ชายที่อยากตามจีบเธอนอกจากต้องมีความกล้าแล้ว ยังต้องเป็นคนจิตใจเข้มแข็งพอสมควร เพราะถึงเธอจะหน้าตาสวย แต่ไม่ได้หมายความว่าเธอจะอ่อนโยน ถึงเธอจะดูเป็นกุลสตรี แต่ไม่ได้หมายความว่าเธอไม่เป็นตัวของตัวเอง

ด้วยเหตุที่เธอทำงานเป็นนักข่าว จึงทำให้เธอเป็นคนเจ้าอุดมคติและพูดจาฉะฉานคมคาย

คนที่ตามจีบเธอมีเยอะแยะ แต่ก็มักจะโดนเธอตัดสัมพันธ์ไปเป็นจำนวนมาก ไม่ใช่เพราะว่าเธอช่างเลือก แต่เธอมีความเชื่อและหลักการของตัวเอง ดังนั้นเมื่อเห็นว่าไปกันไม่ได้ เธอจะไม่ปล่อยทิ้งไว้ให้คาราคาซัง หากเห็นว่าควรจบก็ต้องจบเลย

บางทีอาจเป็นเพราะเธอเป็นผู้หญิงที่ใช้เหตุผลมากกว่าอารมณ์ เลยดูเหมือนว่าเธอไม่ค่อยเสียอกเสียใจเท่าไหร่นักเวลาที่อกหัก

เธอเป็นคนที่เน้นประสิทธิภาพในทุกเรื่อง แม้แต่การตัดสัมพันธ์กับแฟนเก่าที่คบกันมาหนึ่งอาทิตย์ก็ยังทำได้อย่างเด็ดขาดไม่มีเยิ่นเย้อ

หลังจากลู่ฉินเดินออกจากตึกไปที่ลานจอดรถและกำลังจะติดเครื่องรถยนต์ก็เกิดเรื่องแปลกขึ้น เพราะรถซึ่งปกติไม่เคยมีปัญหากลับสตาร์ตเครื่องไม่ติดในตอนนี้

“บ้าเอ๊ย! เป็นอะไรล่ะเนี่ย” หญิงสาวสบถ เธอรู้สึกเฉยๆ เวลาเห็นแฟนหนุ่มอยู่บนเตียงกับสาวคนอื่น แต่กลับอารมณ์เสียยกใหญ่เพราะรถสตาร์ตไม่ติดจนไปทำข่าวไม่ได้ “ขอร้องล่ะ อย่ามาเป็นตอนนี้เลย”

เสียงเครื่องยนต์ดังแปร่งๆ แหบพร่าสะท้อนไปมาในลานจอดรถกว้างโล่ง ยิ่งสตาร์ตเครื่องไม่ติดเธอก็ยิ่งร้อนใจ เมื่อสามวันก่อนเธอเพิ่งเอารถเข้าศูนย์ฯ ไปเช็กระยะมา ทำไมถึงมาทำเกเรกับเธอแบบนี้อีก

ในระหว่างที่กำลังกลุ้มใจที่สตาร์ตรถไม่ติดสักที เธอก็อดตะลึงงันไม่ได้เมื่อมองเห็นผู้ชายคนหนึ่งยืนอยู่หน้ารถ

เขาเป็นชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาคมเข้ม ผมสีทองตาสีฟ้าแบบสุภาพบุรุษชาวอังกฤษ และมีรอยยิ้มน้อยๆ ตรงมุมปากที่สามารถมัดใจสาวๆ ได้อยู่หมัด

“เธอเคยเห็นหนุ่มฝรั่งคนนี้ เขาชื่อเจสัน เมื่อสามวันก่อนเขาเข้ามาทักทายเธอในผับแห่งหนึ่งและยังขอเบอร์โทรด้วย แต่เธอไม่ได้ให้ไป เธอไม่คิดเลยว่าจะบังเอิญได้มาเจอเขาที่นี่

ลู่ฉินเลื่อนกระจกรถลงขณะมองชายหนุ่มคนนั้นเดินมาหาถึงข้างรถ เขาวางมือข้างหนึ่งบนหลังคารถและยื่นใบหน้าคมคายเข้ามาจนใกล้

(ติดตามอ่านต่อได้ในฉบับเต็ม)