Hello Crazies พกหัวใจ(แกล้ง)บ้ามาป่วนรัก

1 รีวิว

รหัสสินค้า: 9786160603343
ผู้แต่ง: มิลค์พลัส
ของหมด (ต้องการสินค้า)

ราคา: 149.00 บาท 37.25 บาท
ประหยัด: 111.75 บาท ( 75.00% )

ยังไม่มีสินค้ามือสองขาย

เพิ่มในรายการโปรด มีสินค้าชิ้นนี้ ต้องการขาย?

แลกสินค้านี้เป็น points
ขายสินค้ามือสอง

เนื้อหาบางส่วน

บทนำ

อา...ดีจัง

ผมกำลังนั่งอยู่ในแคนทีนของมหาวิทยาลัย คนพลุกพล่าน เสียงดัง โหวกเหวกเจี๊ยวจ๊าวเลยล่ะครับเพราะตอนนี้เพิ่งเสร็จสิ้นจากช่วงสอบมิดเทอมมาหมาดๆ ทุกคนเลยกลับมาครื้นเครงกันอีกครั้ง แถมโต๊ะประจำกลุ่มผมอยู่มุมดีซะด้วย สาวๆ สวยๆ เดินผ่านกันไม่ขาดสาย รู้ป่ะ...ผมน่ะเล็งไว้คณะละคนเลยนะ

“อ่ะ อลัน ฉันเอามาเผื่อนายแล้ว”

นี่กวากวาครับ เพื่อนสุดโฉด...เอ้ย...สุดหล่อ เจ้านี่มีดีกรีเป็นนักกีฬาฟุตบอลของมหาวิทยาลัยเราเชียวนะ และมันกำลังยื่นแผ่นกระดาษอะไรมาให้ผมก็ไม่รู้

“หืม อะไรน่ะ”

รีบนั่งลงก่อนเถอะ มันบังสาวสวยของผมนะเนี่ย

“ใบสมัครค่ายอาสา”

“ค่ายอาสา!?”

เสียงจากผมและเพื่อนร่วมโต๊ะอีกสองคนดังขึ้นพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย อย่างไอ้กวาเนี่ยนะ...คิดจะไปค่ายอาสา

หิมะตกบนดอยแหงๆ เลยครับ

“อืม กรอกซะ เสร็จแล้วเอาไปส่งพี่เจน”

“ฉันต้องไปด้วยเหรอ”

มิกกี้ที่นั่งอยู่ข้างๆ ผมถามอย่างเป็นงงระหว่างกวาดสายตาอ่านใบสมัครค่ายในมือ

“คณะกรรมการรุ่นบอกว่าเราสี่คนต้องไป”

“ปีใหม่ฉันอาจจะต้องไปหาคุณยายที่ฝรั่งเศส...”

ลูกคุณที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามของมิกกี้มุ่นคิ้วเล็กๆ กับตัวเอง กวากวาเองก็ถอนหายใจพรืด

“ฉันก็บอกพี่เจนว่าหลังหยุดยาวปีใหม่ต้องแข่งบอล ช่วงนั้นอาจจะต้องเก็บตัว แต่พี่เจนบอกว่า..”

“...ลืมเหรอว่าพวกนายคือใคร ไอ้สี่แสบ”

“ถูกต้อง!”

แล้วพวกมันทั้งสามคนก็เริ่มต้นกรอกใบสมัครกันอย่างจำยอม โห...ดูเหมือนลูกไก่ตัวน้อยๆ ในกำมือมากกว่ากลุ่มเดือนสี่อันดับของคณะนะครับเนี่ย (ก็พี่เจนที่เป็นประธานฝ่ายกิจการนักศึกษาของคณะน่ะกิตติศัพท์ความโหดเลื่องลือจะตาย) แต่เอาเถอะ...ผมน่ะยังไงก็ได้อยู่แล้ว เรื่องที่จะสนใจมากหน่อยก็แค่...

“แล้วคุณดาวล่ะไปป่ะ”

“ได้ข่าวว่าทรามวัยก็โดนบังคับไป”

อ้า...พูดถึงแล้วเธอก็เดินผ่านมาเลย นั่นไงทรามวัย ดาวอันดับหนึ่งของคณะผม สวยวิ้งเลย เซ็กซี่ด้วย ดูขาเรียวๆ ของเธอสิ

อา...เธอโบกมือมาทางนี้ล่ะ

“มิกกี้”

พอที เชอะ (ผู้ชายอะไรพูดช้งพูดเชอะ) คุณดาวเธอกรี๊ดมิกกี้เพื่อนผมอยู่อ่ะ ไอ้ผู้ชายผมสีน้ำตาลอมส้มที่นั่งอยู่ข้างๆ ผมเนี่ย มิกเช้ามิกเย็น ผมล่ะเซ็งเลย

แต่ว่า...นั่นๆ เห็นมั้ยครับ สาวลูกครึ่งเกาหลีคณะบีบีเอ (บัญชีอินเตอร์) คนนั้น เธอชื่อมินนี่ล่ะ ไอ้มิกมันกำลังเล็งๆ จะไปสร้างครอบครัววอลท์ ดิสนีย์ด้วยอยู่ ขอบอกว่าทรามวัยน่ะแห้วเห็นๆ

“โหย ดีใจจัง พอรู้ว่ามิกก็ไปแล้วทรามวัยค่อยอยากไปหน่อย ทำไมคณะกรรมการรุ่นต้องบังคับให้ทรามวัยไปสร้างส้วมขุดบ่ออะไรให้ชาวดอยใช้ด้วยก็ไม่รู้...”

“ค่ายปีนี้ไปสร้างห้องสมุดให้น้องๆ โรงเรียนประถมครับ”

“ก็นั่นแหละ ทรามวัยอยากไปเคาต์ดาวน์ที่เดนมาร์กมากกว่า”

“อ้าว เดนมาร์ก บ้านพ่อนายนี่ไอ้คุณ”

ไอ้มิกเบี่ยงเบนบทสนทนาไปยังไอ้คุณที่กำลังก้มหน้าก้มตากรอกใบสมัครอยู่เงียบๆ อย่างหน้าตาเฉย

“อ้าว ลูกคุณเป็นลูกครึ่งเดนมาร์กเหรอ”

“บ้านคุณปู่น่ะ...พ่อฉันอยู่ญี่ปุ่น”

“เพื่อนผมเงยหน้าขึ้นมาตอบด้วยสีหน้าแปลกๆ อืม..มันคว้าเอาผ้าเช็ดหน้าจากกระเป๋าเสื้อขึ้นมาทำไมก็ไม่รู้

“แล้วใครที่อยู่ไต้หวัน”

“คุณตา”

“ใครสักคนมีบ้านที่ฝรั่งเศสป่ะ”

“...คุณยายน่ะ”

ผมขำอ่ะ เชื่อมั้ย ไอ้คุณเพื่อนผมคนนี้มีแปดสัญชาติในตัว นับตั้งแต่ปู่...ย่า...ตา...ยาย...พ่อ...แม่...ไม่มีใครสัญชาติซ้ำกันสักคน ผสมกันมั่วออกมาเป็นมัน..ลูกเสี้ยวผมสีน้ำตาลอมเทาหม่น ดวงตาสีเทาอมฟ้าขุ่นข้าง สีเทาเข้มข้าง หล่อขนาดเป็นหนึ่งในสี่อันดับเดือนคระเลยนะ

“โอ๊ะ ฝรั่งเศสเหรอ หยุดยาวครั้งหน้าทรามวัยกะว่าจะไปช็อปที่ชองป์เซลิเซ่อยู่พอดีเลย”

“...อ๋อ” ไอ้คุณเอาผ้าเช็ดหน้าปิดจมูกตัวเองเรียบร้อย ทำไมอ่ะ...คุณดาวคนสวยแบบว่า...ปากเหม็นเหรอ

“อ๊ายๆ ทรามวัยต้องไปเรียนก่อนแล้ว ไว้คุยกันต่อนะคะ บายหนุ่มๆ”

คนสวยของผมเดินจากไปแล้ว กลิ่นน้ำหอมหอมเหมือนคัพเค้กหรือไม่ก็วานิลลายังฟุ้งอยู่ทั่วโต๊ะเลยล่ะ ไอ้คุณปิดปากจามใส่ผ้าเช็ดหน้าติดกันหลายทีจนจมูกแดงเป็นรูดอล์ฟเดอะลิตเติ้ลเรนเดียร์ จากนั้นก็ค่อยๆ เบือนหน้าหันไปมองตามทิศทางที่ลมเพิ่งพัดพาใครบางคนจากไป

“อ่ะแฮ่ม”

ไอ้มิกกระแอม ไอ้คุณตีหน้านิ่งก่อนจะเลิกคิ้วใส่ วิ้วๆ ผมก็อยากจะร่วมด้วยช่วยกระแอมอีกเสียงหรอกนะ แต่ตอนนี้เรื่องอื่นเอาไว้ก่อนดีกว่า...

ว่าที่ยาหยีของผมมาแล้ววว นี่ไงๆ เห็นมั้ยครับ เธอน่ารักมากเลย น่ารักจนไม่รู้จะพูดยังไง ตัวบางนิดเดียว ผิวขาวๆ ตาโตๆ แก้มสีส้มๆ กับผมหยิกปล่อยยาวสยายล้อลมหนาวปลายปีแบบนั้น รู้สึกว่าเธอจะเป็นสาวน้อยลูกครึ่งฝรั่งเศส เรียนอยู่คณะนิเทศศาสตร์อินเตอร์ ที่บอกว่าผมเล็งไว้คณะละคนน่ะ คนนี้อยู่อันดับหนึ่งด้วยคะแนนทิ้งห่างสาวสวยคนอื่นๆ หลายช่วงตัวนะ

เธอน่ารักตั้งแต่ชื่อเลย

“คัสสัน”

เห็นมั้ยล่า...อลันกับคัสสัน อะไรจะคล้องจองกันดีแบบนี้

“มาเร็วๆ!”

เพื่อนเธอสองคนที่นั่งอยู่โต๊ะโบกไม้โบกมือเรียก เธอเปิดยิ้มกว้างก่อนจะเดินตรงมา ผมก็เปิดยิ้มกว้าง (ในใจ) ตอนที่ลุกขึ้นยืนพลางบอกไอ้เพื่อนสนิทสามคนในกลุ่มด้วยท่าทางเนียนๆ ว่า

“ฉันทำโต๊ะเปียกว่ะ ย้ายไปนั่งเขียนโต๊ะข้างๆ แป๊บนึงแล้วกันนะ”

“เย็นนี้ไปดูหนังกัน สุดเปรตสเลดไก่”

“แง...ปูเป้ คัสสันบอกแล้วว่าไม่มีตังค์”

“ใช้บัตรนักศึกษาลดเหลือแปดสิบบาทเอง”

“ก็ยังแพงอยู่ดีอ่า...”

“ฉันเลี้ยงเองก็ได้”

“งั้นไป”

เอ่อ...ยังไงกันครับเนี่ย เธอเป็นคนไม่เหมือนใครดีแฮะ

เธอมันขี้งก ยัยคัสสัน” เพื่อนเธอเอานิ้วชี้ไปจิ้มๆ หน้าผากคนน่ารักของผมใหญ่เลย

“คัสสันเปล่างกน้า คัสสันกำลังทำเพื่อความรัก”

โอ๊ะโอ...ทำเพื่อความรัก

“โซลเมตอีกสิ”

“ช่ายยย โซลเมต”

หืม...โซลเมต คู่แท้น่ะเหรอ ผมไม่ได้ยินอะไรแบบนี้มานานแล้วนะเนี่ย แล้วดูคัสสันของผมสิครับ รอยยิ้มสวยระบายแก้มสีส้มๆ ให้ยิ่งดูน่ารักซะขนาดนั้น ผมอยากเป็นโซลเมตของเธอจัง

“เฮ้อ”

ผมคิดดังไปเหรอ ทำไมเธอถอนหายใจใส่ผมล่ะ ว้าๆ

“คัสสันต้องอดดูคอนฯ โซลเมตแน่เลย เมื่อวานหม่ามี้เพิ่งบอกคัสสันว่าการเงินครอบครัวเรากำลังอยู่ในช่วงวิกฤต”

“วิกฤตอะไร”

“เศรษฐกิจยุโรปมีปัญหาหนัก มันอาจจะส่งผลกระทบต่อรายได้ของปาป้า เนี่ย...ปาป้าไม่ส่งเงินมาสามเดือนแล้ว คัสสันไม่รู้ว่ามันจะเกี่ยวกันมั้ย”

“อย่าเครียดไปเลยน่า เศรษฐกินมันก็ขึ้นๆ ลงๆ เป็นวงจรของมันอย่างนี้แหละ เดี๋ยวอีกสักพักมันก็ดี”

“แต่เห็นหม่ามี้กลุ่มแล้วคัสสันอดกลุ้มไปด้วยไม่ได้นี่นา”

“โอ๋เอ๋ คัสสันน้อยๆ ของหม่ามี้”

เพื่อนที่นั่งอยู่ข้างๆ ดึงเธอเข้าไปกอดๆ โอ๋ๆ เหมือนเธอเป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ คนหนึ่ง

เฮ้...ผมอยากทำแบบนั้นบ้างอ่ะ

“แต่คัสสันอยากไปคอนฯ โซลเมตจริงๆ น้า”

คอนฯ โซลเมตอะไรกันหว่า ผมคว้าไอโฟนคู่ใจขึ้นมา ต้องถามที่ปรึกษาส่วนตัวซะหน่อยแล้ว ที่ปรึกษาท่านนี้ดังมากนะครับ ถามอะไรตอบได้ หญิงรู้ ชายรู้ ยิ่งกว่าอัลดุลซะอีก

http://www.google.co.th/

นี่ล่ะครับ...ท่านที่ปรึกษาโผล่หน้ามายิ้มให้ผมแล้ว จะถามว่าอะไรดีล่ะ

‘คอนฯ Soulmate’

ผมพิมพ์คำสั้นๆ ลงไป จากนั้นก็จิ้มปุ่มค้นหา โอ๊ะ...ท่านที่ปรึกษาตอบกลับผมมาแล้ว

‘หรือคุณหมายถึง : Seoulmate แสดงผลการค้นหาสองลำดับแรกไว้’

อือ คงใช่มั้ง เอาตามที่ท่านที่ปรึกษาเสนอมาก็ได้

ยืนยันว่ามาแน่ ทุยมิวสิก จัดใหญ่กับคอนเสิร์ต Seoulmate the 1^st Asia Tour : Saranghae Seoulmate live in Bangkok กับห้าหนุ่มสุดฮอตจากเกาหลีวง Seoulmate สองรอบ เต็มอิ่มกับสามชั่วโมงเต็ม...’

อา...คนสวยของผมบ้าเกาหลีนี่นา แต่ไม่เป็นไรนะ เธอรักใครผมก็จะรักด้วย เธอกรี๊ดใครผมก็จะกรี๊ดด้วย เธออยากไปดูคอนเสิร์ตใคร ผมก็จะไปด้วย...ไปช่วยเธอกรี๊ดดังๆ

กรี๊ดดดดดดดด

(เจ็บคอแฮะ)

“อีกสองอาทิตย์จะเปิดขายบัตรแล้ว คัสสันคงต้องหางานพาร์ตไทม์ทำ”

“จะไหวเหรอ ตัวเธอก็แค่เนี้ย”

นั่นสิครับ เกิดเป็นอะไรไปหรือมีรอยขีดข่วนตรงไหน ผมเจ็บแย่เลย

“เชอรี่ให้ยืมตังค์เอามั้ย”

“อืม ยืมฉันด้วยก็ได้ ดอกเบี้ยเรตคนกันเอง”

“ยืมไปแล้วคัสสันจะหาที่ไหนมาคืนล่ะ ไม่เอา...คัสสันทำงานหาเงินด้วยตัวเองดีกว่า”

“แต่ว่าทำงานไปด้วยเรียนไปด้วยมันจะลำบากมมากเลยนะ...”

“ใช่...เธอเองก็เม่ไคยทำงานอะไรพวกนั้นมาก่อน”

“ไม่เป็นไรหรอก เพื่อเงินแล้วคัสสันสู้ตาย ปูเป้กับเชอรี่ก็ช่วยอหาด้วยน้า งานหนักเบาไม่เกี่ยง ขอแค่เงินดีเป็นพอ”

เธอเป็นคนตรงไปตรงมาดีจริงๆ ผมชักจะยิ่งมองว่าเธอน่ารักขึ้นทุกทีแล้ว

ว่าแต่...งานหนักเบาไม่เกี่ยง ขอแค่เงินดีเป็นพองั้นเหรอ...

“เฮ้ย กรอกใบสมัครเสร็จยังวะอลัน ฉันจะเอาไปส่งแล้ว” ไอ้กวากวาส่งเสียงตะโกนลอยตามลมมา

“อืม เสร็จแล้วๆ” ผมร้องตะโกนตอบพลางลุกหยิบเอาแผ่นกระดาษเดินกลับไปยื่นให้ที่โต๊ะ แล้วก็เจอสายตาจากไอ้คุณมิกจ้องหน้าผม

“ทำไมยิ้มแบบนั้น...”

“กำลังวางแผนจะแกล้งใครอีก”

อืม...พวกมันยังรู้ทันผมเหมือนเดิมเลยแฮะ และคำถามจากไอ้มิกนี่แหละที่ทิ่มแทงใจผมเข้าอย่างจัง

ทั้งๆ ที่หลังจากเหตุการณ์หนึ่งในชีวิต ผมคิดว่าผมจะไม่ทำตัวแสบเที่ยวแกล้งใครอีกแล้ว แต่ไม่รู้สิ...วันนี้...

ผมอยากแกล้งเธอ

(ติดตามต่อได้ในฉบับเต็ม)

อ่านต่อ »

รายละเอียด

อ๊าก! นี่ฉันไม่ได้ตาฝาดอ่านอีเมลผิดไปใช่มั้ย ปาป้าที่ทำงานอยู่ปารีสบอกว่าไม่มีเงินจะส่งให้เรา

สองแม่ลูกที่อยู่เมืองไทย ฮือๆ น้ำตาไหลพรากแบบไม่ต้องเค้นเลยทีเดียว TT_TT

จะทำยังไงล่ะทีนี้ เงินเก็บก็เริ่มร่อยหรอ แถมฉันกำลังอยากได้เงินไปซื้อบัตรคอนเสิร์ตของ

วงโปรดซะด้วย ฉันตัดสินใจหางานพิเศษทำ แต่เท่าที่ดูนี่มันไม่มีงานดีๆ ค่าตอบแทนงามๆ

ที่น่าทำเลยน่ะสิ แง้~ ใครก็ได้ช่วย ’คัสสัน’ ด้วย =[]=

แต่กลุ้มใจอยู่ได้ไม่นาน ฉันก็เจอใบปลิวรับสมัครพยาบาลพิเศษ กรี๊ดดด~ ค่าจ้างชั่วโมงละ

หนึ่งพันบาทแน่ะ $_$ ทำแค่ห้าชั่วโมงก็ได้บัตรแพงสุดแล้วอ่ะ ไม่ต้องคิดนาน ฉันเลือกงานนี้แหละ

คริๆ นายจ้างของฉันคือ ‘อลัน’ ผู้ชายหล่อลากแต่แอบติงต๊อง แถมยังมีน้องชายอารมณ์แปรปรวน

อีกด้วย ดังนั้นฉันเลยไม่แปลกใจว่าทำไมเขาถึงรับฉันเข้าทำงานอย่างง่ายดายเหลือเกิน พวกนาย

คงกำลังหาที่รองรับอารมณ์กันอยู่สินะ (-_-*)

รีวิว (1)

เขียนรีวิว

phattaraporn | 1 รีวิว

24/08/2014

Hello Crazies พกหัวใจ (แกล้ง) บ้ามาป่วนรัก นิยายเรื่องนี้เป็นผลงานของพี่มิลพลัสค่ะอยากจะบอกว่าชอบนิยายของพี่มิลพลัสมากคนอะไรเขียนนิยายได้น่ารักฟรุ้งฟริ้งสุดๆติดนิยายของพี่มิลพลัสซะจนสามารถถ่ายทอดเรื่องราวน่ารักๆออกมาอีกเรื่องได้แล้วเป็นนักเขียนที่เป็นแรงบันดาลใจเราเลยค่ะติดมาตั้งแต่เรื่องส่งรักสั่งเสริฟแล้วก็ไปติดตามนิยายเรื่องเก่าๆทีหลังเล่มสุดท้ายที่อ่านคือเรื่องแรกที่พี่มิลชนะการประกวดโครงการนักเขียนหน้าใสค่ะฮ่าๆๆๆคือคนอื่นอ่านกันไปหมดแล้วเราพึ่งมาอ่านหลงรักพระเอกของพี่มิ้ลทุกเรื่องค่ะบอกเลยสำหรับนิยายเรื่องนี้ก็เป็นนิยายอีกเรื่องเหมือนกันที่มีโอกาสได้อ่านมานานแล้วพระเอกก็น่ารักมุ้งมิ้งสุดๆส่วนนางเอกก็ยังคงคาแร็กเตอร์น่ารักเช่นเคยเอ้อ ที่เด่นชัดเลยคือนางเอกของพี่มิ้ลจะน่ารักแทบทุกเรื่องสไตล์ใสๆเลยอ่ะค่ะแล้วคนวาดปกของพี่มิ้ลส่วนใหญ่จะเป็นคนๆเดียวกันนะที่เราสังเกตการ์ตูนมาก็หลายเรื่องอ่ะมาแนวการ์ตูนตาหวานแบ๋วๆหน่อยเราว่าเข้ากับพล็อตเรื่องสุดๆถ้าเป็นพี่วิกวาดก็คงไม่น่าจะเหมาะเพราะว่าพี่วิกเหมาะวาดปกเนื้อเรื่องที่พระเอกเท่ๆมากกว่าสำหรับเรื่องนี้นางเอกเธอต้องไปเป็นพยาบาลพิเศษของพระเอกค่ะพระเอกเป็นคนจ้างเพราะเธอต้องหาเงินซื้อบัตรคอนเสริ์ตบวกกับที่ปาป้าไม่มีเงินจะส่งเธอกับแม่ที่เมืองไทยเธอจึงต้องทำงานค่ะแล้วก็ทำให้เธอได้มาพัวพันกับพระเอกสุดแสนน่ารักกับน้องชายอารมณ์แปรปรวนค่ะบอกเลยว่าเนื้อเรื่องน่ารักมากๆอ่านไปแล้วยิ้มไปทั้งเรื่องเนื่องจากชอบภาษาในการบรรยายของพี่มิ้ลมันน่ารักฟรุ้งฟริ้งแล้วก็เห็นภาพชัดเจนดีแถมยังบรรยายคาแร็กเตอร์ตัวละครออกมาได้น่ารักมากๆเรียกได้ว่าเป็นนักเขียนที่มีคาแร็กเตอร์การเขียนนิยายเป็นของตัวเองมากค่ะชอบทุกเรื่องที่ได้อ่านแล้วก็ตามเก็บแทบทุกเรื่องค่ะใครที่เคยอ่านเรื่องนี้จะรู้เลยว่าเนื้อเรื่องน่ารักมากเราก็ไม่ได้อ่านเรื่องนี้ตั้งแต่ที่ออกใหม่ๆนะมาตามอ่านทีหลังอีกฮ่าๆๆๆแต่ก็อยากแนะนำให้อ่านนิยายของพี่มิ้ลค่ะเพราะว่าเราอ่านมาทุกเรื่องสนุกทุกเรื่องจริงๆตอนแรกไม่อ่านนิยายของพี่มิ้ลเลยเพราะกลัวไม่สนุกแล้วก็เห็นว่าพี่มิ้ลเป็นนักเขียนใหม่พอได้ลองมาอ่านจริงๆก็ติดแล้วก็ตามซื้อเก็บทุกเรื่องค่ะประทับใจสุดๆเป็นนักเขียนคนเดียวที่เราคิดว่าเขียนนิยายได้น่ารักทั้งในเรื่องของภาษาที่ใช้บรรยายแล้วก็การสร้างตัวละครก็เลยตามอ่านผลงานของพี่มิ้ลเรื่อยมาค่ะชอบมากๆค่ะ