เพียงขวัญ

ความข้องใจที่ยังไม่กระจ่าง

 

หนึ่งเดือนต่อมา

ฟ้าลิขิตเวดดิงสตูดิโอที่กำลังเติบโตและก้าวหน้าด้วยการบริหารงาน

ของลูกชายคนเล็กของตระกูลศักดินนท์ ซึ่งรับช่วงกิจการตามความต้องการ

ของมารดา ด้วยลูกชายอีกสามคนไม่ชอบงานด้านนี้เอาเสียเลย ต่างก็บอก

เป็นเสียงเดียวกันว่าไม่ใช่งานของผู้ชาย พวกเขาจึงหันไปรับช่วงกิจการอื่นๆ

ของครอบครัวแทน ดีที่ลูกชายคนเล็กไม่ขัดข้อง และเป็นโชคดีมากที่ชาย

หนุ่มไม่ได้รับช่วงกิจการเพราะต้องการตามใจมารดา แต่เขาทำเพราะใจรัก

ล้วนๆ ซึ่งทำให้คนเป็นแม่ภูมิใจจนขึ้นแท่นเป็นลูกรักหัวแก้วหัวแหวนทันที

ตอนนี้กิจการกำลังเจริญรุ่งเรือง ลูกค้าจองคิวไม่ขาดช่วง และยิ่ง

เดือนไหนที่มีฤกษ์งามยามดีละก็ คิวจะแน่นเป็นพิเศษ แต่นั่นไม่ใช่ปัญหา

เพราะฟ้าลิขิตเวดดิงสตูดิโอมีทีมงานเกือบร้อยชีวิต ทีมออร์กาไนเซอร์ที่

พร้อมตอบสนองความต้องการของคู่รักที่มาใช้บริการ

วันนี้ก็ไม่ต่างจากทุกวันที่มีคู่รักหลายคู่เข้ามาใช้บริการ ส่วนใหญ่จะ

ตัดสินใจเซ็นสัญญาแบบไม่มีปัญหา เพราะถูกใจและได้ในสิ่งที่ต้องการ แถม

ราคาแพ็กเกจก็สมเหตุสมผล

คู่รักร่วมเพศคู่หนึ่งมาใช้บริการฟ้าลิขิตเวดดิงสตูดิโอเพราะคำแนะนำ

ของคนรู้จัก ทั้งสองไม่ได้จดทะเบียนสมรสอย่างที่หลายๆ คู่มักจะไปจด

ทะเบียนสมรสกันที่ต่างประเทศ เพราะคิดว่าไม่จำเป็น แต่ทั้งคู่ก็อยากจัดงาน

แต่งงานและมีงานเลี้ยงฉลองเล็กๆ เน้นความสนุกสนาน แขกไม่มากมาย

มีแค่ญาติพี่น้อง เพื่อนฝูงและคนสนิทเท่านั้น ซึ่งทางร้านก็ยินดีจัดงานให้

คู่รักทุกเพศ ไม่ว่าจะเป็นคู่รักชายหญิง หญิงรักหญิง หรือชายรักชาย เพราะ

ทุกคู่ล้วนมีความรักและเป็นเนื้อคู่ที่ฟ้าลิขิตมาแล้ว เรื่องเพศจึงไม่ใช่ปัญหา

ในการแต่งงาน

สรัลซึ่งอยู่หน้าเคาน์เตอร์พอดีจึงได้ต้อนรับคนทั้งคู่ ไม่รู้เพราะการ

ต้อนรับหรือหน้าตาของเขาที่ถูกใจเก้งกวางเป็นพิเศษ จึงทำให้ลูกค้าออกปาก

เลยว่าต้องการให้สรัลเป็นผู้ให้คำแนะนำการวางแผนจัดงานในครั้งนี้ หนุ่ม

หล่อแต่ไม่แมนขู่ว่าถ้าให้คนอื่นดูแล ทั้งคู่อาจจะไม่เซ็นสัญญา สรัลเองก็

ไม่ขัดข้อง ทุกอย่างเลยผ่านไปอย่างราบรื่น

“หวังว่าวันนัดพวกเราจะได้เจอคุณอีกนะครับ”

“แน่นอนครับ” สรัลยิ้มรับและไม่ได้มีท่าทีรังเกียจการถึงเนื้อถึงตัว

ของลูกค้าหนุ่ม ที่ไม่ได้ทำอะไรมากไปกว่าการลูบต้นแขนและไหล่ของเขา

ผิดกับสุดารัตน์ซึ่งยืนมองอยู่นั้น อดขนลุกขนชันแทนไม่ได้

จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่มีใครกล้ายืนยันว่า เจ้าของร้านสุดหล่อแต่

หน้าหวานเกินไปนิดสำหรับผู้ชายอย่างสรัล เป็นชายแท้หรือเกย์ ที่เราเห็น

แล้วคิดว่าใช่แน่ๆ แต่กลับไม่ใช่ ขณะที่พวกอ้วน ล่ำ หน้าโหด หนวดเครา

เฟิ้ม ดูอย่างไรก็ไม่ใช่ แต่ที่ไหนได้กลับเป็นเก้งกวางทั้งนั้น

แม้แต่สุดารัตน์ที่ทำงานอยู่ที่นี่มานานจนชายหนุ่มให้ความสนิทสนม

ในระดับหนึ่งก็ยังไม่กล้าฟันธง เพราะบางครั้งสรัลก็ดูมาดแมนเหมือนผู้ชาย

ทั่วไป แต่ก็มีบางท่วงท่าที่ดูจะตุ้งติ้งไปนิด

“คุณขวัญนี่เสน่ห์แรงนะคะ เอาซะอยู่หมัดเลย”

“ถ้าเสน่ห์แรงกับลูกค้าแล้วทำให้คุยงานง่ายแบบนี้ ผมก็อยากให้มี

บ่อยๆ ด้วยซ้ำ” ชายหนุ่มบอกเสียงกลั้วหัวเราะเป็นเชิงทีเล่นทีจริง คนจะ

เดาเลยเดาไม่ถูกว่าเขาชื่นชอบการล่วงเกินเมื่อครู่จริงๆ หรือจำยอมในฐานะ

ที่อีกฝ่ายเป็นลูกค้า

“ลูกค้าคู่เกย์นี่หรือคะ” สุดารัตน์ถามพลางทำหน้าแหยๆ

“ลูกค้าแบบไหนผมไม่เกี่ยงอยู่แล้ว” พูดจบก็ยกข้อมือขึ้นมาพลิก

นาฬิกาเพื่อดูเวลา แล้วล้วงกระเป๋ากางเกงตามเดิม ก่อนจะสั่งงานและเดิน

ขึ้นไปชั้นบนสุด ซึ่งเป็นห้องทำงานส่วนตัวเหมือนทุกครั้งที่ใกล้จะปิดร้าน

“คุณสุ รบกวนให้ใครเอารายละเอียดแผนงานของลูกค้าที่เซ็นสัญญา

วันนี้ไปให้ผมด้วยนะครับ”

“ได้ค่ะ”

ร่างบางในชุดยูนิฟอร์มของร้านเดินกลับไปที่เคาน์เตอร์ เธอนั่งได้

ไม่ถึงห้านาทีประตูหน้าร้านก็เปิดออก พร้อมกับการปรากฏตัวของลูกค้า

ผู้ชายซึ่งมาคนเดียวเสียด้วย

สุดารัตน์เลิกคิ้วอย่างแปลกใจ ไม่บ่อยนักที่คู่รักโดยเฉพาะฝ่ายชาย

จะมาร้านเวดดิงเพียงลำพัง ส่วนมากจะเป็นฝ่ายหญิงมากกว่า ครั้งแรกอาจจะ

มาด้วยกันทั้งคู่เพื่อตัดสินใจในหลายๆ อย่างร่วมกัน หลังจากนั้นอาจจะเป็น

ว่าที่เจ้าสาวที่เทียวไปเทียวมาที่ร้านตามนัด เพื่อมาตัดสินใจรายละเอียด

ปลีกย่อยอื่นๆ ตามลำพัง หรือไม่ก็มีญาติหรือเพื่อนสาวมาด้วย ทว่าชายหนุ่ม

รูปหล่อคนนี้น่าจะอยู่นอกเหนือจากทุกข้อที่กล่าวมา เพราะเธอจำลูกค้าได้

ค่อนข้างแม่นยำ จึงมั่นใจว่าผู้ชายคนนี้เพิ่งมาที่ร้านเป็นครั้งแรก

“พี่สุคะ คุณผู้ชายท่านนี้มาขอพบคุณขวัญน่ะค่ะ เด็กในร้านที่เข้าไป

ต้อนรับเดินมารายงาน แล้วความสงสัยแรกของสุดารัตน์ก็เป็นอันกระจ่าง

“งั้นเดี๋ยวพี่จัดการเองจ้ะ” เธอหันมายิ้มให้และเดินอ้อมเคาน์เตอร์ไป

หาแขกหนุ่ม แล้วถามอย่างนอบน้อมว่า

“นัดไว้หรือเปล่าคะ”

“เปล่าครับ บอกว่าเวธน์มาหาแล้วกันครับ”

“ได้ค่ะ เชิญคุณเวธน์นั่งรอสักครู่นะคะ”

ชายหนุ่มพยักหน้ารับยิ้มๆ ก่อนจะเดินไปทรุดตัวลงนั่งบนโซฟาสีขาว

หน้าเคาน์เตอร์เมื่อพนักงานสาวผายมือเชื้อเชิญ แล้วเดินกลับไปต่อสายหา

คนที่เขาต้องการพบ

เวธน์หยิบอัลบัมพรีเซนต์งานของร้านมาเปิดดูคร่าวๆ แล้ววางที่เดิม

ก่อนจะกวาดตามองไปรอบๆ ร้านที่ใหญ่โตและกว้างขวางกว่าที่คาดคิดไว้

การตกแต่งภายในร้านเน้นสีขาวเป็นหลัก และเกือบทุกมุมจะมีหุ่นผู้หญิง

สวมชุดเจ้าสาวแบบต่างๆ ตั้งโชว์ไว้เด่นสะดุดตา

“คุณขวัญให้มาเรียนว่ากำลังจะลงมาพบค่ะ”

“ขอบคุณครับ” ชายหนุ่มที่กำลังสำรวจภายในร้านหันมายิ้ม ก่อนจะ

กวาดตาไวๆ ไปทั่วร้านอีกรอบ แล้วลุกขึ้นไปที่เคาน์เตอร์เพื่อชวนพนักงาน

สาวคุยฆ่าเวลา

“คุณทำงานที่นี่นานหรือยังครับ”

“ประมาณหกเจ็ดปีได้มั้งคะ”

“เจ้านายคุณเคยพาแฟนมาที่ร้านบ้างไหมครับ” เขาโน้มตัวข้าม

เคาน์เตอร์ไปถามหญิงสาวเบาๆ แล้วอมยิ้ม ก่อนจะรอฟังคำตอบ

“ไม่เคยเห็นนะคะ ที่เห็นมาบ่อยๆ ก็มีแต่คุณฟ้า คุณแม่ของคุณขวัญ

เท่านั้นแหละค่ะ”

“ไม่มีเลยเหรอ” ชายหนุ่มพึมพำคนเดียว

สุดารัตน์เงยหน้าขึ้นมายิ้มให้แขกของเจ้านาย แล้วก้มหน้าทำงานต่อ

พลางนึกสงสัยว่าผู้ชายคนนี้เป็นใครกันแน่ ทำไมต้องถามเรื่องรักๆ ใคร่ๆ

ของเจ้านายด้วย

“เจ้านายคุณเป็นเกย์หรือเปล่า”

จู่ๆ ชายหนุ่มก็ถามในสิ่งที่เธอและพนักงานหลายๆ คนสงสัยขึ้นมา

สุดารัตน์ได้แต่อ้ำอึ้ง มองดวงตาที่ฉายแววขี้เล่นเต้นระริกรอค