Secret Love กิ๊กรักอ้อนหัวใจนายตัวร้าย

"ไบโอ ถึงเราจะไม่เคยคุยกัน แต่ฉันก็ชอบเธอมาตลอดเลยนะ..." "ตะ...แต่ว่า..."

"แต่อะไร"

"แต่นายมีแฟนอยู่แล้วนี่ แล้วนายจะชอบฉันได้ยังไง"

ฉันหลบนัยน์ตาสีซาที่มองตรงมาอย่างกังวลใจ ถึงแม้ฉันจะรู้สึกดี ที่เขาชอบฉัน แต่การที่เขามีแฟนอยู่แล้วแบบนี้มันไม่ถูกต้อง!

"ทำไมจะไม่ได้ล่ะ" เขายิ้มตาพราวก่อนจะซ้อนคางฉันให้เงยหน้าขึ้น และสบนัยน์ตาสีซาคู่นั่นอีกครั้ง "ในเมื่อฉัน..."

สายตาของเขาที่มองมาทำให้ฉันรู้สึกราวกับถูกสะกด หัวใจเต้นตึกตัก รอคอยฟังประโยคที่เขากำลังจะพูด "ไม้โท!!!"

เสียงแหลมสูงดังขึ้น พอฉันหันไปมองทางต้นเสียงก็ถึงกับผงะไป ส่วนไม่โท ทันทีที่เห็นเจ้าของเสียงแหลมสูงนั่น เขาก็รีบผละออกจากฉัน ทันที

"ตะวัน..." ไม่โทเรียกซื่อผู้หญิงคนนั่นเสียงเบา หน้าซีด

"นี่มันอะไรกัน!" ตะวันถามอย่างโกรธจัด เธอเดินตรงมาทางฉันกับ ไม้โทอย่างรวดเร็ว "แม่นี่ใคร!" ประโยคนี้เธอหมายถึงฉัน "ไบโอน่ะ เป็นเพื่อนที่โรงเรียน" ไม่โทตอบเสียงสั่น "เพื่อนงั้นเหรอ!" ตะวันถามเสียงสูง "เพื่อนที่ไหนเขาทำแบบที่นาย ทำกับแม่นี่ฮะ! แล้วเธอเองก็เหมือนกัน มายุ่งกับแฟนซาวบ้านเขาทำไม ไม่มีปัญญาหาเองเหรอ"

พูดจบตะวันก็ใช้นิ้วจิ้มๆ ที่หน้าผากฉันอย่างแรง "ฉันเปล่านะ...TAT" ฉันพูด

"เปล่างั้นเหรอ เปล่าอะไร อย่ามายุ่งกับแฟนฉันอีก เข้าใจมั้ย!" ตะวัน ตะคอกฉันแถมยังยื่นสองมือมาจับไหล่ฉันแล้วเขย่าๆ อย่างแรง TOT "เข้าใจแล้ว ฉันจะไม่ยุ่งกับเขาอีกแล้ว TTOTT"

โป๊ก!!!

"โอ๊ย!!! TTOTT" ฉันร้องเสียงดังก่อนจะพรวดพราดลุกขึ้นยืน ตรงหน้าฉันคือยัยก้ามปูเพื่อนซี่ที่ยืนเท้าเอวมองฉันผ่านแว่นสายตา กรอบสีดำของเธอด้วยสายตาที่เหมือนกับกำลังมองตัวประหลาดอะไรสักอย่าง มือข้างขวาของเธอถือหนังสือนวนิยายเล่มหนาเตอะซึ่งคาดว่าน่าจะเป็นมัน นี่แหละที่กระแทกหัวฉันจนเกิดเสียงดังโป๊กขึ๋น T_T

"ดีฉันทำไม T^AT" ฉันทำหน้าเบ้ มือคลำหัวตรงบริเวณที่โดนหนังสือ กระแทกน้อยๆ

"อยากตื่นยากเองทำไม                ฉันปลุกเธอตั้งนาน จิ้มก็แล้ว เขย่า

ก็แล้ว"

อ้อ สรุปว่าคนที่ทำร้ายร่างกายฉันคือก้ามปูนี่เองสินะ                   มิน่าล่ะ

ความฝันถึงได้เหมือนจริงเหลือเกิน
"เลิกเรียนแล้วเหรอ"

ฉันถามเพราะเห็นคนในห้องเรียนหายไปเกือบครึ่งแล้ว ที่เหลืออยู่

ในห้องส่วนใหญ่ก็กำลังเก็บกระเป๋านักเรียนกันอยู่

"ก็ใช่น่ะสิ ถึงเมื่อกี้จะเป็นคาบว่าง แต่เธอก็ไม่น่าหลับเป็นตาย ขนาดนั้นเลยนะ =_="

"<ว_๐ ออดดังนานหรือยังน่ะ^,,

"สักพักแล้วล่ะ"

โธ่เอ๊ย! เขาคงไม่กลับไปแล้วหรอกนะ

ฉันรีบหยิบกระเป๋านักเรียน (ที่เก็บของเรียบร้อยแล้ว) ออกไปหน้า ห้องเรียนก่อนจะชะงักกึกหยุดเดินโดยอัตโนมัติเมื่อเห็นคนที่ฉันเพิ่งฝันถึง เมื่อครู่นี้กำลังเดินมาทางนี้พอดี >///<

"รีบจังนะแก" เพื่อนคนหนึ่งของไม้โทพูดยิ้มๆ บอกตามตรงฉันรู้สึกไม่ค่อยชอบนี้หน้าเพื่อนของไม้โทคนนี้ลัก เท่าไหร่ ไม่ว่าจะเป็นต่างหูรูปไม้กางเขนหรือผมทรงหัวหนามนั่น "ตะวันมารอที่หน้าโรงเรียน" ไม้โทตอบด้วยสีหน้าขรึมๆ โอ๊ย...เท่ชะมัด >///<

"จะไปไหนกันอีกล่ะวันนี้"

อ๊ะ...ฉันรู้จักเพื่อนอีกคนของไม้โทล่ะ เราเคยเรียนห้องเดียวกันตอน ม.ด้น รู้สึกจะซื่อบอส

"อ๋อ น้าธารนํ้าชวน'ไปกิน^,ข้าวข้างนอกน่ะ"

"น้าธารน้ำนี่แม่ของตะวันใช่มะ" บอสถาม

"เออ"

"เมื่อไหร่จะแต่งงานกันวะ" นายหัวหนามพูด ปะ...ปากเสียที่สุด T^AT ฉันด่านายหัวหนามในใจ "ไอ้ทะลึ่ง"

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะความบังเอิญหรือตั้งใจ แต่ตอนที่ไม้โทด่านายหัว หนามว่าไอ้ทะลึ่ง สายตาของเขาดันมาจ๊ะเอ๋กับสายตาของฉันที่กำลังมอง เขาอยู่พอดี

...ก่อนที่เขาจะเบือนสายตาไปทางอื่น

หลังจากที่ไม้โทและผองเพื่อนเดินผ่านไปแล้ว ฉันก็ถอนหายใจ เฮือกใหญ่ก่อนจะทุบหัวตัวเองโทษฐานที่ฝันอะไรพิลึกพิลั่นแล้วบ่นเบาๆ "ยัยบ้าเอ๊ย เขากับแฟนรักกันขนาดนี้จะมาชอบเธอได้ยังไงเล่า บ้าๆๆ T^AT"

"ไม่เห็นต้องคิดมากเลย" เสียงของก้ามปูที่ฉันลืมไปแล้วว่ายังอยู่ ตรงนั้น^,พูดขึ้น "ชอบก็บอกเขาไปสิว่าชอบ"

"จะบ้าหรือไง" ฉันค้อนขวับ "ทำไมล่ะ" ก้ามปูถามพลางเลิกคิ้ว "ทำไมน่ะเหรอ...กะ...ก็...ไม่โทมีแฟนแล้ว"

"แล้วไง"

"หา -O-;;"

พอได้ยินคำพูดนี้จากปากของก้ามปู ฉันก็ถึงกับอ้าปากค้างอีกรอบ "ก็แค่แฟน ยังไม่ได้แต่งงานกันสักหน่อย" ก้ามปูยักไหล่ "ตะ...แต่ว่า..."

"อยากทำอะไรก็ทำ ทำไมต้องแคร์คนอื่นด้วย"

"ไม่ล่ะ ฉันไม่อยากทำให้เขามีปัญหา ไม่อยากทำให้ใครต้องเลิกกัน" "แล้วเธอมั่นใจเหรอว่าถ้าเธอบอกเขาไปแล้วจะทำให้เขามีปัญหา

แล้วอีตาไม่โทกับยัยตะวันอะไรมั่นจ ะเลิกกันเพราะเธอ - ก้ามปู

หันหน้ามาถามฉันด้วยสีหน้าและแววตาจริงจังสุดๆ "ยัยน้า T_T"

"เธอแหละน้า"

"บางทีฉันอาจจะบอกตอนที่เขาเลิกกับตะวันแล้ว"

"ฉันเห็นเธอพูดแบบนี้ตั้งแต่ ม.3 เทอมต้น จนตอนนี้ ม.6 จะจบ เทอมสองแล้วนะ"

"ก้ามปู T_T"

ทำไมต้องตอกยาค'วามจริงที่รู้ๆ กันอยู่ด้วยนะ แงๆ TOT "คิดให้ดีแล้วกัน อีกแค่สองเดือนนิดๆ ก็จะสอบไฟนอลแล้วก็ปิดเทอม แล้วนะ ปิดเทอมคราวนี้มันไม่เหมือนครั้งที่ผ่านๆ มาด้วย เธอก็รู้ใช่มั้ย ถ้าเข้ามหาวิทยาลัยแล้วจะได้เจอกับไม่โทอีกเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ เพราะฉะนั้น อยากทำอะไรก็รีบๆ ทำซะก่อนที่จะไม่มีโอกาสได้ทำ จะได้ไม่ต้องมามั่ง เสียใจภายหลังว่าทำไมไม่ทำตั้งแต่ตอนนั้น"

"ฉันแค่พูดให้ฟังเท่านั้นแหละ ส่วนที่เหลือเธออยากทำอะไรก็แล้ว แต่เธอแล้วกัน ไปกันเถอะ"

ฉันพยักหน้าเบาๆ ก่อนจะเดินตามก้ามปูไป

เฮ้อ!

ฉันแอบชอบไมโทตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอเขาแล้ว ถึงแม้เขาจะไม่เคยเห็น ฉันอยู่ในสายตาเลยแม้แต่น้อยก็เถอะ

ไม้โทย้ายมาเรียนที่นี่ตอน ม.3 และด้วยความที่ไม่โทจัดว่าเป็น คนหน้าตาดี (มาก) คนหนึ่งทำให้มีสาวๆ เข้าหามากมาย แต่ฉันไม่ ไม่!สิ ฉันคิดว่าฉันไม่เหมือนสาวๆ พวกนั้น ฉันไม่คิดว่าตัวเองชอบเขาแบบฉาบฉวย และเพราะคิดแบบนั้น ที่ผ่านมาฉันจึงทำเป็นเฉยๆ ไม่สนใจเขามาตลอด ฉันไม่อยากเป็นเหมือนผู้หญิงคนอื่นที่ชอบเข้าไปกดๆ เขา

ทุกวันนี้ สิ่งเดียวที่ฉันสามารถทำได้ก็คือแอบมอง แอบมอง และ แอบมองเท่านั้น

‘ชอบก็บอกเขาไปสิว่าชอบ'

‘อยากทำอะไรก็รีบๆ ทำซะก่อนที่จะไม่มีโอกาสได้ทำ จะได้ไม่ต้อง มานั่งเสียใจภายหลังว่าทำไมไม่ทำตั้งแต่ตอนนั้น^,

ช่วยด้วยยยยยย TTOTT

คำพูดชั่วร้ายของก้ามปูคอยตามมาหลอกหลอนยั่วยุจิตใจอันดีงาม ของฉันให้ตกนรก T^AT

จริงอยู่ที่บางทีถ้าฉันบอกเขาไปแล้ว เขาอาจจะไม่รู้สึกอะไรกับฉัน เลยก็ได้ ไม่สิ เขาคงไม่รู้สึกอะไรเลยนั้นแหละ เผลอๆ ฉันคิดว่าเขาอาจ จะจำหน้าฉันไม่ได้เลยด้วยซํ้า (เฮ้อ ความจริงนี่มันปวดใจจัง T^AT) แต่ เขามีแฟนอยู่แล้วนะ คงไม่ดีหรอก ลองคิดกลับกัน ถ้าฉันมีแฟนแล้วคู่ๆ มีผู้หญิงมาบอกว่าชอบแฟนฉันทั้งๆ ที่รู้ว่าเขามีฉันอยู่แล้ว ฉันคงจะรู้สึก ไม่ดีเท่าไหร่เหมือนกัน ไม่สิ ฉันคงจะรู้สึกไม่ดีเอามากๆ เลยแหละ

"คดอะไรอยู่ =_____ ="