Rock & Love ปฏิบัติการเขย่าหัวใจใส่จังหวะรัก

บทนำ

นางฟ้าแห่งรัตติกาล
$ ท้องฟ้ามืดมนเหลือเกิน ฟามกลางความเงียบเหงาเช่นนี้
จะมีปาฏิหาริย์สำหรับฉันบ้างมั้ย... $

เสียงที่แว่วมาเข้าหูชายหนุ่มร่างสูงซึ่งกำลังเดินกลับอพาร์ตเมนต์ ท่ามกลางความมืดและสายลมหนาวเสียดผิวทำให้เขาต้องหยุด'ฝี เท้า ดวงตาว่างเปล่าและใบหน้าเคร่งเครียดจากการทะเลาะกับเพื่อนร่วมวง เปลี่ยนไปในทันตา

ไม่ใช่เพราะเขาหวาดกลัว...คิดว่าเธอเป็นผีร้าย ไม่ใช่เพราะเขาตกใจ...กับการปรากฏตัวของเธอ แต่...เป็นเพราะเสียงของเธอต่างหากล่ะ!

ไซโตะหันกลับไปมองยังต้นเสียง สายตาคมกริบหยุดลงที่ภาพ ของหญิงสาวคนหนึ่งราวกับถูกมนตร์สะกด...เธอนั่งอยู่ที่ม้านั่งข้างๆ เสาไฟตรงหน้าทางเข้าสวนสาธารณะเพียงคนเดียว

เธอเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าสีดำสนิทพลางร้องเพลงอย่างผ่อนคลาย สลับกับการสูบบุหรี่ ปล่อยให้ควันสีขาวพวยพุ่งขึ้นท่ามกลางไอหนาวของ

อากาศโดยรอบอย่างไม่ลนใจไยดีอะไรทั้งนั้น...

เพลงที่เธอร้องอาจจะไม่เป็นที่รู้จัก เพราะเธอคงร้องมันออกมา จากใจเพื่อระบายสิ่งที่อัดอั้นในตอนนี้ แต่...สิ่งที่ทำให้เขาต้องหยุดนิ่ง คงเป็นเสียงของเธอนั่นเอง

นานมากแล้วที่เขาไม่เคยได้ยินเสียงของผู้หญิงคนไหนทั้งมีเสน่ห์ มีพลัง และอ่อนหวานแต่หนักแน่นในขณะเดียวกันเซ่นเสียงของเธอ ไชโตะได้แต่มองเธออยู่เซ่นนั้นอย่างไม่อาจละลายตา

ทันใดนั้นเอง!

ดวงตากลมโตหันมามองลบตาเขาราวกับรู้ตัวแล้วว่าเขากำลัง แอบมองเธออยู่ ชั่วขณะ...เขารู้สึกว่า...เธอไม่ต่างจากนางฟ้า แต่ทว่า... ดวงตากลมโตที่เขาเห็นกลับดูเงียบเหงาและอ้างว้างเกินกว่าจะบรรยาย

ไชโตะยืนนิ่งโดยไม่รู้จะพูดอะไร

จนกระทั้งเธอลุกจากม้านั่งแล้วเดินเข้าไปในสวนลาธารณะราวกับ จะบอกว่า 'เธออยากอยู่คนเดียว' ไชโตะจึงเรียกสติของตัวเองกลับมาได้ แต่เมื่อเขาจะเดินตามเธอไป เธอก็หายตัวเข้าไปในความมีดเสียแล้ว...

สิ่งที่ทั้งไว้มีเพียงควันบุหรี่สีขาวที่ยังลอยคลุ้งกลางอากาศ

นับตั้งแต่วันนั้นเขาก็เฝ้าตามหาเธอมาตลอด...ไม่ว่ายังไงเขาจะ ไม่มีวันปล่อยเธอให้หลุดมือไปแน่!

'นักร้องนำ^, ของวงเขา...จะต้องเป็นผู้หญิงคนนี้เท่านั้น!!!

1
ปฐมบทแห่งตำนาน 'วีนัส^,

ฉันขอโทษที่ตราตรึงเธอไว้กับความเจ็บปวดจนเหมือนตายทั้งเป็น หากทำได้ฉันอยากจะชดใช้มัน...ด้วยเลือดและชีวิตของฉันเอง... &

เพลงร็อกร้อนแรง¹วรรคสุดท้ายหยุดลงพร้อมเสียงดนตรีอันดุเดีอด ฉันวางไมค์แล้วเดินลงจากเวทีโดยไม่ฟังเสียงกรีดร้องของเหล่าสาวกที่

กำลังจะนํ้าลายฟูมปากตายเพราะความเมามัน -_-A

เพลงเมื่อนี้เป็นเพลงของ 'Mars' วงที่มีดนตรีอันหนักแน่นและ ร้อนแรงมาก ฉันกล้าพูดได้เลยว่าเป็นวง!อกอันดับหนึ่งของญี่ป่น ถึง จะผ่านมาหลายปีแล้วที่พวกเขาลาวงการไป แต่เพลงก็ยังคงความเป็น อมตะ

ใช่...วงของฉันคัฟเวอร์วง Mars แต่เสียงร้องน่าใช้เสียงผู้หญิง ใคร ที่ชอบฟังเพลง!อกหรือเคยฟังเพลงของวง Mars มาก่อนจะประหลาดใจ มาก เพราะฉันสามารถร้องเพลงที่เรียวซัง (นักร้องน่าวง Mars) ร้องได้ ทุกเพลง แม้ว่ามันจะทรมานหลอดเสียงอย่างมหาศาลก็เถอะนะ (ใคร คัฟเวอร์เขาเสียงพินาศไปหลายคนแล้ว =_=)

นั่นล่ะมั้งที่ทำให้วงที่ฉันอยู่กลายเป็นวงคัฟเวอร์ชื่อดังในหมู่นักฟัง เพลงใต้ดิน

"เนมากิ...แขกโต๊ะสิบอยากคุยกับเธอแน่ะ -0-"

"มาอีกแล้วเหรอ...น่าเบื่อจริงๆ ปล่อยให้มันรอไป "แล้วฉันจะบอกแขกคนนั่นว่ายังไงล่ะถ้าเขาถามหาเธอ TT^ATT" "บอกว่าฉันไปห้องนํ้า ไปอยู่กับแฟน หรือจะบอกว่าไปตายที่ไหน ก็เรื่องของเธอสิ''

"=(HH"

"แค่นั่นแหละ"

ฉันโบกมือไล่เพื่อนร่วมงาน (ซึ่งเป็นพนักงานเสิร์ฟ) ให้ไปทำงาน ต่อ ยัยนี่คงอยากจะด่าฉันแทบนํ้าลายฟูมปาก แต่ก็ทำอะไรไม่ ได้ฉันเดินไปที่ห้องพักต้านหลังทันที

"เอ้- ทำหน้าตาเบื่อโลกอีกแล้วนะ" วินเทอร์ มือกีตาร์และหัวหน้า วงว่าพลางดึงตัวฉันเช้าไปกอด แต่ก็ถูกฉันผลักออกอย่างไม่แยแส...เขาเป็น คนซวนฉันมาร้องเพลงที่นี่ แล้วเขาก็เป็น...แฟนฉัน

"ทำไมเธออารมณ์ไม่ดีแล้วชอบมาลงที่ฉันตลอดเลย =0=;;"

"ฉันไปลงที่นายตอนไหน "ก็ตอนนี้..."

"นายอยากมาวุ่นวายกับฉันไม่ถูกกาลเทศะเองนะ -_-^A"

"ฉันเป็นแฟนเธอนะ เป็นหัวหน้าวงด้วย -0-111"

"คิดว่าฉันสนเหรอ ออกไปเอาใจลูกค้าของนายเถอะไป ฉันจะพัก!"

วินเทอทำท่าเหมือน'จะ‘นาลายฟูมปาก¹ไปอีกคน แต่ก็ยอมเดิน ออกไป

ฉัน...^,ฮิโรอิ เนมากิ^, อายุสิบเก้าปี เรียนอยู่ชั้น ม.ปลาย ปีลาม ที่ โรงเรียนมัธยม M (ฉันเคยถูกพักการเรียนหนึ่งปี เหตุเพราะมีเรื่อง ทะเลาะวิวาทกับคนอื่นเลยทำให้ต้องเรียนช้ากว่าเพื่อนรุ่นเดียวกัน

ส่วนพ่อกับแม่ฉัน พวกท่านเลียไปเมื่อลองปีก่อน...

ฉันไร้ญาติขาดมิตร...เลยต้องหาเงินเลี่ยงตัวเองด้วยการเป็นนักร้องใน บาร์ เพราะนอกจากจะได้เงินดีแล้วยังไม่เหนื่อยมากด้วย ดีที่กฎโรงเรียน ฉันไม่เข้มงวดเรื่องห้ามนักเรียนทำงานตอนกลางคืน ฉันเลยลามารถ หาเงินได้อย่างสบายๆ

แต่ฉันก็ไม่ได้รู้สึกดีกับงานนี้นักหรอก ก็เพื่อนๆ ในโรงเรียนฉันน่ะ ไม่ค่อยชอบงานของฉันลักเท่าไหร่ เพราะบาร์ที่ฉันไปทำงานน่ะมันเป็น บาร์ที่พวกอันธพาล พวกยาคูซ่า พวกมาเฟีย บลาๆๆ ชอบมาชุมนุมกัน นี่นา TOT

วงของฉันซื่อวง 'Scandal' มีนักดนตรีทั้งหมดลามคน กีตาร์หนึ่ง เบสหนึ่ง และกลองหนึ่ง (พวกเขาล้วนเป็นผู้ชาย) หน้าตาดีแต่นิสัยแย่ พอๆ กัน (ถึงไต้ซื่อวง Scandal ไงล่ะ)

แฟนฉันเป็นลูกครึ่งญี่ป่น-อเมริกัน หมอนั่นนอกจากหล่อแล้ว เรื่องอื่นไม่มีอะไรดีเลย แต่ที่ฉันยังทนอยู่ก็เพราะต้องการให้วงอยู่รอด นั่นแหละ (และอีกอย่างหนึ่งก็คือเรื่องเงิน -_-) จะว่าไปวงเราก็ไม่ได้ มีดีอะไรนักหรอก เพลงก็คัฟเวอร์เขามา ดนตรีก็ไม่ได้แน่นอะไรเลย (แหงล่ะ! ดูสมาซิกแต่ละคนในวงสิ มันดื่มกันเมาหัวราน้ำทุกวัน -_-;;)

ฉันเองก็เป็นตัวชูโรงของวงนี้                  เพราะฉันไม่เรื่องมาก ฉันดิบ

ไดีใจแขกผู้ชายในบาร์ ฉันหยิ่งจนพวกเขาเข้าถึงยาก หลายคนต่างบอกว่า
ฉันมีเสน่ห์และน่าสนใจ (พวกนั้นมันบ้า) ที่สำคัญคือฉันแรงถึงใจพวกเขา ทำไมฉันถึงดูเป็นผู้หญิงที่ไม่น่าคบหาแบบนี้ฟะ TT^ATT "เนมากิ...ผู้ชายหล่อบัดซบคนนั้นมาหาเธออีกแล้ว =0= ฉันบอก เขาแล้วนะว่าเธอต้องการพัก กำลังเซ็งโลกมากมายมหาศาล ไม่อยาก เจอใคร แต่เขาก็บอกว่าวันนี้ยังไงก็จะคุยกับเธออีกให์ได้!!!"

ยัยพนักงานเสิร์ฟคนเดิมเสนอหน้าเข้ามาหา¹ฉันอีกแล้ว -_-+++ "ฉันไม่คุยอะไรทั้งนั้นแหละ"

"แต่ถ้าเธอไม่ออกไป เขาบอกว่าจะอาละวาดนะ =()="

"ก็ช่างหัวมันสิ"

"ออกไปหน่อยเถอะนะเนมากิ ไม่งั้นโซนฉันเละอีกแน่ๆ เลย TT_TT" ฉันมองกลับไปด้วยสายตาฟาดพัน -_-*** หึ...คิดว่าฉันจะกลัว หรือไง จะบอกให้นะว่าท้าซกกับแขกผู้ชายในบาร์ฉันก็ทำมาแล้ว หา นักร้องน่าคนใหม่ได้ก่อนเถอะแล้วค่อยมาหือกับฉันน่ะ (เจ้าของบาร์= วินเทอร์)

"เธอไม่ถูกวินเทอร์ว่าอยู่แล้วล่ะ แต่พนักงานเสิร์ฟอย่างฉันนี่สิ จะซวย TOT"

"สงสารฉันหน่อยได้มั้ย ฉันยอมก้มหัวให้เลย นะเนมากิน้า- ช่วยฉันด้วย TTOTT"

ฉันเบื่อการรบเร้าของยัยบ้านี่จริงๆ เลย                  แค่ไล่ผู้ชายคนเดียว

ทำไม่ได้หรือไงนะ อีตาบ้านั้นก็เหลือเกิน มาหาฉันได้ทุกวัน พูดแต่ เรื่องเดิมๆ มาสองอาทิตย์แล้วนะ ทำไมไม่ถอดใจสักที น่าเบื่อที่สุด!

-_-+++

"โซนนั้นเละมาหลายครั้งเพราะผู้ชายคนนั้นและแขกที่มาเล็งเธอ หลายคนแล้วนะ TT-TT"

นี่ถ้าฉันไม่เห็นแก่ที่ยัยนี่ช่วยกันแขกงี่เง่าให้ฉันหลายครั้งนะ ฉัน จะเก็บตัวอยู่ในห้องให้ไอ้ผู้ชายเลวนั้นอาละวาดซะให้พอใจ วินเทอร์ คงโมโหจนได้ยกพวกไปกระทืบเขาให้จมดินตายไปเลยแหงๆ -_-AAA

"ฉันนึกว่าจะต้องอาละวาดอีกแล้วถึงจะเจอเธอได้..." ผู้ชายคนนั้น มองฉันด้วยสายตานิ่งๆ ถึงจะทำตัวเป็นมิตรแค่ไหน แต่นั่นก็ไม่อาจ จะกลบเกลื่อน 'อะไรบางอย่าง^, ในตัวเขาได้เลย "มีอะไรก็ว่ามา"

ฉันนั่งลงข้างๆ ชายหนุ่มร่างสูงประมาณหนึ่งร้อยแปดลิบเจ็ดเซ็นต์ (สูงเว่อร์มากๆ ) ที่เคาน์เตอร์ อีตานี่เป็นคนที่น่าเบื่อที่สุดในชีวิต ฉัน เพราะเขาตามฉันมาลองอาทิตย์แล้วเพื่อจะพูดกับฉันว่า...

"ตอนนี้ฉันรวบรวมสมาซิกได้ครบแล้ว ฉันเริ่มวางตารางซ้อม แล้วด้วย"

"ทุกคนรอเธออยู่..."

ดวงตาคมกริบแน่วแน่ ผู้ชายคนนี้มาทาบทามฉันไหไปร่วมวงกับ เขาหลายครั้งแล้ว           ฉันก็ยืนยันที่จะไม่ไป แต่เขาก็ยังตามตื๊อฉัน

ไม่เลิก ฉันถึงได้รำคาญเขามากๆ เลยยังไงล่ะ

ฉันจ้องมองดวงตาลีน้ำตาลเข้มที่แฝงแววฉลาดลํ้าแต่เย็นซาและ ไร้ความรู้สึก เขาเป็นผู้ชายหน้าตาดีมากๆ คนหนึ่งที่ฉันเคยรู้จักมา

ทั้งเรือนผมสีดำสนิทที่ถูกซอยสไลด์ยาวระด้นคอ ริมฝีปากได้รูป หยักลึกสีลด จมูกโด่งเป็นลัน เรียวคิ้วเข้ม ทั้งหมดรับกับรูปหน้าที่ไม่รู้ ว่าไปขโมยมาจากดาราดังคนไหนหรือเปล่า ทุกอย่างถึงได้ลงตัวจน วินเทอร์ที่ฉันว่าแน่แล้วยังต้องชิดซ้ายตกขอบ -.,-!!!

แต่ถึงยังไงฉันก็ไม่มีวันเปลี่ยนใจหรอกนะ

ซื่อเลียงเหรอ

คนประวัติเสียๆ อย่างฉันจะมีไปทำไม                 อีกอย่าง...วงที่ฉันอยู่

ตอนนี้ก็¹ไม่¹ได้แย่ และไม่ได้มีปัญหากันถึงขั้นต้องย้ายวงลักหน่อย วง ของเขานั่นต่างหากที่ร่อแร่กว่าตั้งเยอะ ได้ข่าวว่าวงเก่าก็เพิ่งจะยุบไปนี่ (เขาบอกฉันเอง)

เกิดฉันย้ายไปอยู่ด้วยแล้ววงของเขาถูกยุบอีกจะทำไงล่ะ -O-;;

"ฉันบอกนายแล้วไงว่าฉันไม่ไป..."

"คิดก่อนตอบ..."

"ฉันคิดดีแล้ว มันไม่มีเหตุผลอะไรที่ฉันจะต้องไป"

"แล้วมีเหตุผลอะไรที่เธอจะต้องอยู่ที่นี่"

ฟุบ...

อีตาบ้านี่รับหมัดของฉันเอาไว้ทัน TOT ก่อนจะกระซากข้อมือฉัน ไว้อย่างแรง ฉันโกรธจนเดือดปุดๆ แล้วนะ เลวมาก...เลวจริงๆ ที่กล้า รับหมัดของฉันแล้วยังทำหน้าไม่รู้สึกรู้สาอะไรอย่างงี่อก -0-H!

ขนาดวินเทอร์ยังไม่กล้าแม้แต่จะตอบโต้ฉันเลยนะ!!!

"ฉันไม่ชอบใช้กำลัง..." เสียงของเขาเหมือนขู่ "บอกให้คิดดูดีๆ เธอ ไม่มีเหตุผลที่จะอยู่กับวงที่ไม่มือนาคตอย่างงี้ Scandal ฟอร์มวงขึ้นมา ด้วยรูปลักษณ์ที่ดูดีก็จริง แต่เล่นดนตรีอย่างงั้น หึ..."

"แล้วนายคิดว่า...วงของนายมีดีกว่าวงที่ฉันอยู่งั้นเหรอ หึ..." ฉัน หัวเราะในลำคอเหมือนเขาเพื่อเยาะเย้ยบ้าง อีตานี่บังอาจมาดูถูกวง Scandal งั้นเหรอ!

"ฉันถึงอยากให้เธอไปพิสูจน์ด้วยกันไง พรุ่งนี้เราจะเริ่มซ้อมกันแล้ว ฉันแค่...อยากให้เธอไป"

"ไม่..."

"จำคำพูดของฉันเอาไว้นะว่าฉันไม่ต้องการอนาคต ชีวิตของฉันมัน อยู่แค่วันนี้ พรุ่งนี้จะเป็นยังไงฉันไม่สน เรื่องซื่อเสียงบ้าบออะไรนั่นฉัน ก็ไม่สนใจเหมือนกัน แล้วฉันเองก็ไม่ได้รักในดนตรีบ้าๆ พวกนี้ด้วย!!!"

"ที่ฉันทำงานทุกวันนี้ก็เพียงแค่เพราะต้องการเงิน!!!"

ฉันจ้องหน้าเขาพร้อมกับกระซากข้อมือกลับ ผู้ชายคนนี้มองฉันด้วย สายตาเย็นซาอีกแล้ว หึ...คนอย่างเขาไม่มีวันเช้าใจหรอก เพราะฉันเอง ยังไม่เช้าใจตัวเองเลยว่าทำไม...

สุดท้าย...ฉันถึงได้คิดแบบนี้?

คนอย่างฉันไม่มี'ใคร ไม่เหลือใคร ไม่มีใครยอมรับ

(โปรดติดตามต่อในฉบับเต็ม)