BLISSY GUY เกมท้าละลายหัวใจคุณ

If you close your eyes and lose in your imagination,

you will be stuck in an impossible dream forever

On the other hand, you open your eyes

to face the reality,

 you will find out that your world has changed…

 

ถ้าคุณหลับตาแล้วเอาแต่จินตนาการ

คุณก็จะอยู่แต่ในความฝันที่ไม่มีวันเป็นจริง

แต่เมื่อใดที่คุณลืมตาขึ้นมาพบกับความจริง

คุณจะพบว่าโลกของคุณได้เปลี่ยนไปแล้ว...

 

Superb game exist not only in dreams.

เกมสุดเลิศที่ไม่ได้มีแค่ในจินตนาการอีกต่อไป

 

Are you ready?

คุณพร้อมหรือยัง?

 

The game starts right here right now!

มันกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว ณ บัดนี้!

 

1

 

“เกมใหม่ที่กำลังมาแรงที่สุดในขณะนี้ ต้องยกให้ ‘BLISSY GUY’ เกมจีบหนุ่มที่ออกมาละลายใจสาวน้อยใหญ่กันอย่างถ้วนหน้า ด้วยเนื้อเรื่องที่สนุกสนาน ภาพกราฟิกเสมือนจริง รวมทั้งตัวละครหนุ่มๆ ที่มีให้คุณเลือกหลายแบบหลายสไตล์ เอาล่ะ! วันนี้ใครที่ยังไม่ได้จับจองเป็นเจ้าของล่ะก็...รีบหน่อยนะ เพราะหัวใจคุณอาจจะพลาดโอกาสเต้นตึกตักก็ได้ สาวๆ คร้าบๆ หนุ่มๆ เขายังรอให้คุณเป็นเจ้าของหัวใจอยู่น้า”

 

“กรี๊ดดด ปั้นแกเห็นหรือเปล่า ดูอยู่หรือเปล่า” เพื่อนรักของฉันกำลังเขย่าแขนฉันสุดแรง เพื่อให้ดูโฆษณาเกมจีบหนุ่มบ้าบอนั่น

“อืมๆ” ฉันพยักหน้าอย่างขอไปที

“ปั้น! แกช่วยตั้งใจดูหน่อยได้มั้ยเล่า!!! นี่ใกล้จะถึงพรีวิวแล้วนะ” เพื่อนฉันคนเดิมพูดพลางเอาพีเอสพีมายัดใส่หน้าฉัน

“แกจะให้ฉันดูตัวการ์ตูนแล้วกรี๊ดๆ กับแกงั้นเหรอ”

“ออกมาแล้ว” ยัยซิ้มไม่สนใจฉัน กลับร้องกรี๊ดๆ แล้วตั้งหน้าตั้งตาดูพีเอสพีของตัวเองต่อไป โดยไม่ลืมที่จะเอามายัดแถวๆ หน้าฉันด้วย

ภาพพิธีกรหนุ่มขี้เล่นเปลี่ยนภาพพรีวิวเกม ความสวยงามของภาพเป็นไปตามคำโฆษณา เพลงป็อบแนวใสๆ ดังคลอขึ้นพร้อมตัวละครที่ค่อยๆ โผล่ออกมา

 

สาวน้อยตัวเอกในเกมก้าวลงมาจากรถยุโรปคันใหญ่ เธอเงยหน้าขึ้นมองโรงเรียนที่อยู่ตรงหน้า สายลมที่พัดมาเบาๆ ทำให้เธอต้องใช้มือจับผมของตัวเองมาไว้ด้านข้าง ไม่นานนักหนุ่มหล่อสี่บุคลิกก็ปรากฏตัวออกมา...

หนุ่มคนแรกยืนนิ่งมองตรงมา ผมสีดำและนัยน์ตาสีดำสนิทยิ่งทำให้เขาคล้ายเจ้าชายน้ำแข็งเข้าไปทุกที เขาเพียงแต่ยืนเฉยๆ เอามือล้วงกระเป๋าไว้ ตัวหนังสือน่ารักๆ ที่เขียนคำว่า ‘Vince’ ก็ปรากฏขึ้นบนหน้าจอ

ไม่นานภาพก็เปลี่ยนมาที่หนุ่มคนที่สอง เขาคนนี้มีผมสีน้ำตาลอ่อน ตากลมโตทำให้เจ้าตัวดูน่ารักกว่าสามหนุ่มที่ยืนอยู่ เขาส่งยิ้มทะเล้นๆ มาให้พร้อมยื่นอมยิ้มมาที่หน้าจอ ตัวหนังสือปรากฏขึ้นมาอีกครั้งว่า ‘Chelsea’

ถัดไปเป็นภาพหนุ่มผมสีน้ำตาลไหม้ หน้าของเขาดูเจ้าเล่ห์นิดๆ อาจเพราะตาที่เรียวเล็กของเขาก็เป็นได้ เขาส่งยิ้มเจ้าเสน่ห์พร้อมยกมือสาวน้อยขึ้นจุมพิตทันที ตัวหนังสือปรากฏขึ้นมาว่า ‘Fancy’

ภาพตัดไปที่หนุ่มคนสุดท้าย ผมสีดำอมน้ำตาลเป็นประกายเมื่อกระทบกับแสงแดด เขามองสาวน้อยอย่างอบอุ่นพร้อมส่งรอยยิ้มพิมพ์ใจมาให้ มือที่ซ่อนอยู่ในกระเป๋ากางเกงยกออกมาลูบผมสาวน้อยอย่างอ่อนโยน ตัวหนังสือปรากฏอีกครั้งว่า ‘Xenon’

ภาพเปล่ยนไปที่ทั้งสี่หนุ่มยืนจับมือสาวน้อยเอาไว้ เธอมองซ้ายขวาอย่างลังเล แล้วตัวหนังสือก็ค่อยๆ ปรากฏขึ้นเป็นครั้งสุดท้ายว่า...

‘แล้วคุณล่ะพร้อมจะละลายหัวใจไปกับเราหรือยัง?’

 

“กรี๊ด! ปั้น น่ารักใช่มั้ยล่ะ” ยัยซิ้มถามฉันด้วยสีหน้าเคลิ้มฝัน

“อืม...เพลงเพราะดี ใครนะร้องเพลงนี้ ใช่วงบิ๊กบึ้มป่ะ” ฉันพูดอย่างไม่ใส่ใจเท่าไร

“ปั้นอ่ะ! ฉันหมายถึงเกมย่ะ” ยัยซิ้มทำหน้าบูดแล้วสะบัดหน้าไปอีกทาง

เฮ้อ ความจริงต้องบอกว่าคนสร้างเกมเจ๋งจริงๆ ภาพที่ออกมาสวยมากเลยล่ะ รวมทั้งตัวละครด้วย เหมือนจริงสุดๆ ถึงว่าทำไมเด็กผู้หญิงมาติดกันทั่วบ้านทั่วเมือง

ก็...มันออกจะน่าเล่นนี่นา

“จ้าๆ น่ารักดี น่าเล่นม้ากมากเลยยยยย” ฉันตอบประชดอย่างเอาใจ ทำให้ยัยซิ้มหันมายิ้มพร้อมยื่นกล่องเกมจีบหนุ่มมาให้ฉัน

“ให้ฉัน?” ฉันถามยัยซิ้มอย่างงงๆ

ยัยซิ้มไม่ตอบ เพียงแต่พยักหน้ารับพร้อมส่งยิ้มหวานมาให้ ฉันรับเกมมาอย่างงงๆ แต่พอฉันรับปุ๊บ ยัยซิ้มก็อ้าปากปั๊บ

“ห้าร้อยถ้วนจ้ะ” ยัยซิ้มพูดพร้อมแบมือรอรับเงิน

“ค่าอะไรของแก”

“เอ๊า! เพื่อนเลิฟจ๋า ก็ค่าเกมไง เนี่ยฉันได้มาสองแผ่นเลยขายต่อให้แก ขายถูกสุดๆ เลยนะ ที่ร้านอ่ะเขาขายกันเป็นพัน แต่ฉันถือว่าเราเป็นเพื่อนกัน เห็นมั้นว่าฉันแสนดีขนาดไหน”

“ไม่เอาย่ะ” ฉันบอกพร้อมส่งกล่องเกมคืนให้ทันที

เท่านั้นแหละยัยซิ้มก็ร้องโวยวายขึ้น

“ปั้น นี่ถูกสุดๆ แล้วนะ ช่วยหน่อยสิ ไม่รู้ล่ะ สินค้าเอาไปแล้วไม่รับคืน พรุ่งนี้อย่าลืมเอาเงินมาจ่ายฉันด้วยนะ ไปล่ะ บ๊ายบาย” ยัยซิ้มพูดอย่างเร็วจี๋พร้อมชิ่งกลับบ้านทันที ทิ้งฉันให้ยืนเอ๋อและอึ้งมองมันจากไป

“เฮ้ย!! เดี๋ยวสิ...” แต่ยัยซิ้มก็หายวับไปกับตา

เฮ้อ ชีวิต

ฉันก้มลงมองกล่องเกมในมือ ที่แท้จุดประสงค์ของยัยนั่นก็...นะ

 

ฉันนั่งจ้องกล่องเกมอย่างใช้ความคิดอยู่ในบ้าน เฮ้อ เอาไงดี จะลองเล่นดีมั้ยนะ เท่าที่เห็นภาพมันก็สวยอยู่ แต่ที่ต้องเสียเงินห้าร้อยนี่สิคิดหนัก หรือจะเอาไปคืนดี ไม่ได้ๆ ขืนทำอย่างนั้นยัยซิ้มต้องบ่นไปสามวันสามคืนแน่ๆ เอาฟะ! คิดซะว่าได้เกมครึ่งราคาแล้วกัน คิดได้แล้วฉันก็ลงมือแกะกล่องเกมทันที

ว้าวววว

ข้างในเลิศมากๆ มีพ็อกเก็ตบุ๊กรูปสี่หนุ่มเล่มเล็กๆ แถมให้ด้วย นี่ไกด์บุ๊ก ส่วนนี่ก็แผ่นเกม เอ่อ...มีกระดาษทิชชูแถมให้ด้วยเหรอเนี่ย

ฉันมองไปที่ห่อกระดาษทิชชูที่มีรูปปากสีแดงขนาดใหญ่ดูยั่วยวนตรงกลางห่อ ระหว่างริมฝีปากบนและล่างมีรอยแยกนิดๆ ไว้สำหรับดึงกระดาษทิชชูออกมา

อ๊ะ มีตัวหนังสือเขียนไว้ด้วย ‘เอาไว้ซับกำเดานะเบบี๋ จากแฟนซี’

อะ เอ่อ... (พูดไม่ออก) ตานี่มันเพลย์บอยชัดๆ

ฉันหยิบของชิ้นต่อไปมาดู เป็นอมยิ้มรสกล้วยหอม มีข้อความเขียนไว้อีกเช่นเคยว่า ‘อมยิ้มกล้วยหอมจะทำให้อารมณ์ดียี่สิบสี่ชั่วโมงเลยครับ เชื่อผมสิ จากเชลซี’

ฉันเอื้อมมือไปควานหาของในกล่องต่อทั้งที่ตายังมองอมยิ้ม ก็ถูกใจอยู่นะ แต่ทำไมต้องเป็นรสกล้วยหอม

เจอแล้ว เอ๋? ปากกาเหรอเนี่ย

ฉันวางอมยิ้มแล้วหยิบปากกาขึ้นมาพิจารณา เป็นปากกาสีชมพูน่ารักข้างบนเป็นรูปถ้วยไอศกรีม มีน้ำแข็งเกาะอยู่รอบๆ ถ้วยและย้อยลงมา มีข้อความสั้นๆ เขียนไว้ว่า ‘ให้ จากวินซ์’

วินซ์? ใช่คนตาดุที่โผล่ขึ้นมาเป็นคนแรกหรือเปล่านะ ถ้าใช่...ฉันเดาไม่ถูกเลยว่าเขาจะทำหน้ายังไงตอนไปซื้อปากกาหวานแหววแท่งนี้มา อิๆ

และของชิ้นสุดท้ายในกล่อง... ผ้าเช็ดหน้าสีขาว มีลายดอกไม้เล็กๆ น่ารักและข้อความปักอยู่ตรงมุมหนึ่งของผ้าเช็ดหน้าว่า ‘อย่าร้องไห้เลยนะ ผมจะคอยปกป้องคุณเอง จากซีนอน’

ฉันไม่ใช่คนอ่อนแอสักหน่อย ชิชะ! ฉันดูแลตัวเองได้น่า ฉันบ่นในใจพร้อมวางของทั้งหมดลงบนโต๊ะ อดที่จะเขินหน่อยๆ ไม่ได้จริงๆ เขาสร้างตัวละครออกมาได้มีเสน่ห์อย่างไม่น่าเชื่อเลย

ฉันหยิบแผ่นเกมมาใส่พีเอสพีสีชมพูอ่อนของฉันแล้วนั่งลงที่เตียง ภาพที่ปรากฏขึ้นมาไม่ต่างจากที่ยัยซิ้มเปิดให้ฉันดูเมื่อตอนเย็นเท่าไร เพียงแต่ไม่มีพิธีกรที่พูดมากนั่น หลังจากจบพรีวิวก็มีช่องให้ฉันพิมพ์ชื่อตัวเองลงไป

ฉันพิมพ์ชื่อ ‘กำปั้น’ ลงไปในช่องแล้วกดตกลง

 

ภาพเปลี่ยนเป็นภาพโรงเรียนแห่งหนึ่ง มีหญิงสาวก้าวลงมาจากรถยุโรปสุดหรู ชายชราที่มายืนรออยู่หน้าประตูดูเหมือนจะรู้อยู่แล้วว่าเธอจะมาเวลานี้ ชายชราก้มหัวให้หญิงสาวพร้อมพาเธอเข้าไปข้างใน

เธอเดินตามเขาเข้าไปเรื่อยๆ จนถึงห้องที่มีป้ายติดไว้ว่า ‘ห้องผู้อำนวยการ’ หลังจากนั้นเธอก็นั่งลงบนเก้าอี้ แล้วผู้อำนวยการก็เอ่ยว่า

“สวัสดีจ้ะ ฉันเป็นผู้อำนวยการของโรงเรียนนี้...”

 

ยังไม่ทันที่ผู้อำนวยการจะพูดจบ ฉันก็รีบกดปุ่มโอรัวๆ ทำให้บทสนทนาผ่านไปอย่างรวดเร็ว

เฮ้อ เมื่อไรหนุ่มๆ จะออกมานะ

หลังจากที่ฉันเมื่อยมือกับการกดปุ่มโอประมาณห้านาที การคุยมาราธอนของผู้อำนวยการโรงเรียนนี้ก็จบลง และแล้วสี่หนุ่มที่ฉันเห็นในพรีวิวก็ออกมา!

ว้าว พวกเขาช่างหล่ออะไรอย่างนี้!

 

ชายหนุ่มผมสีดำอมน้ำตาลเดินนำหน้ามาพูดกับผู้อำนวยการ น้ำเสียงของเขานุ่มทุ้มน่าฟังเป็นที่สุด

“ซีนหลานรัก ป้าฝากนักเรียนใหม่คนนี้ด้วยนะ”

“ครับคุณป้า” เขาพูดพร้อมหันมายิ้มให้ฉันอย่างอ่อนโยน

เขาเดินมาตรงหน้าฉันพร้อมยื่นมือมาให้

“สวัสดีครับ ผมซีนอน มีอะไรก็ปรึกษาผมได้ ผมเป็นหลานคุณป้าน่ะครับ” เขาพูดคำว่า ‘คุณป้า’ พร้อมบุ้ยปากไปทางผู้อำนวยการ

 

(ติดตามอ่านต่อได้ในฉบับเต็ม)