ซาตานพิชิตรัก (นวนิยายชุด 4 หนุ่ม BAD BOYS) (ลิซ)

ยิ่งใกล้เวลาล่วงเข้าสู่วันใหม่เท่าใด บรรยากาศในผับสุดหรู

ชานกรุงก็ยิ่งคึกคักสนุกสนานมากยิ่งขึ้นเท่านั้น

ท่ามกลางความมืด แสงหลากสีจะสว่างวิบวับขึ้นมาพอให้เห็นหน้า

ค่าตากันบ้างเป็นวินาที ดังนั้นในความมืดและแสงสลัวรางเยี่ยงนี้ หนุ่ม

สาวทุกคนที่ยืนเต้นกันอย่างลืมตายบนฟลอร์กว้างล้วนแล้วแต่หน้าตาดี

รูปร่างดี ชวนใกล้ชิด น่าชม น่าสัมผัส

ร่างซึ่งสวมเสื้อผ้าน้อยชิ้นยักย้ายส่ายเอวไปตามจังหวะเพลงอย่าง

เมามัน เนื้อนวลของสงวนของสาวๆ ถูไถแนบชิดไปกับเนื้อของหนุ่มซึ่งเต้น

อยู่เคียงข้าง ทว่าสาวเหล่านั้นดูเหมือนจะไม่ถือสา ยังคงส่ายร่อนยวนยั่ว

อย่างไม่สนใจว่าตัวเองคือฝ่ายเสียเปรียบ

ก็แน่ละสิ ในโลกยุคนี้ ยุคที่ผู้หญิงกับผู้ชายต่างเท่าเทียมกัน ไม่มี

อีกแล้วคำว่าได้เสีย มีแต่ได้กับได้ต่างหาก!

ขณะที่ผู้คนที่ชั้นล่างของผับกำลังสนุกสนานด้วยเพลงสุดมันจาก

ดีเจขั้นเทพชั้นบน ภายในโซนวีไอพีก็กำลังได้ที่...

ในห้องวีไอพีซึ่งมีขนาดกว้างขวางพอสมควร หนุ่มสาวในห้องล้วน

แต่งตัวดีมีระดับกว่าพวกแก๊งและสก๊อยด้านล่าง และเพราะภายในห้อง

ไม่ได้มืดสลัวเท่าโซนดิ้นกระจายที่ชั้นหนึ่ง จึงเห็นหน้าตา รูปร่าง และ

เครื่องประดับได้ชัดเจน

เพลงที่เปิดคลอกังวานไปทั่วทั้งห้องมีจังหวะเนิบช้า ชายหญิงที่

ตระกองกอดกันอยู่บนฟลอร์เต้นรำขนาดเล็กกลางห้องจึงได้โอกาสกอดรัด

ฟัดเหวี่ยงกันอย่างไม่อายสายตาใคร ทว่าพวกที่นั่งอยู่บนโซฟาซึ่งตั้งไว้

ตามมุมมืดกลับมีพฤติกรรมล้ำ หน้าไปกว่าพวกที่อยู่บนฟลอร์เสียอีก เพราะ

บางคู่ถึงขั้นซุกไซ้กันลึกซึ้งโดยไม่สนว่าคนมองจะเป็นตากุ้งยิง

ที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะโซนนี้เป็นโซนวีไอพีจริงๆ ไม่มีกล้องคอยจับ

ภาพ ไม่มีสามีภรรยา ไม่มีแฟน คนที่ขึ้นมายังห้องนี้ทิ้งทุกสิ่งพร้อมยางอาย

เอาไว้หน้าห้องทั้งหมด เพื่อเข้ามาหาความสุขอย่างไม่มีขีดจำกัด

เรียกเหล้าได้เหล้า เรียกผู้หญิงได้ผู้หญิง อยากคั่วผู้ชายก็ได้ผู้ชาย

ขนาดอยากยา...ที่ห้องวีไอพียังมีบริการให้ครบครัน!

ในมุมมืดมุมหนึ่งของห้อง ชายหญิงคู่หนึ่งนั่งอิงแอบแนบชิดกันอยู่

เป็นเวลานานแล้ว ฝ่ายชายนั้นเป็นแขกประจำซึ่งมาจับไก่ที่นี่ตั้งแต่ยังหนุ่ม

ยังหล่อ จนบัดนี้ไม่หนุ่มและ...ไม่ค่อยหล่อแล้ว ส่วนฝ่ายหญิงเป็นไก่สาว

ทั้งขาวทั้งอวบหน้าใหม่

เพราะเครื่องประดับและความมีชื่อเสียงชนิดที่เดินไปไหนใครๆ

ก็ยกมือไหว้ ไก่สาวขาวอวบจึงยอมมาอยู่ในอ้อมอกเสี่ยอย่างง่ายดาย และ

ทั้งคู่ก็ระริกระรี้ กระซี้กระซิกกันที่มุมห้องแบบนี้เป็นชั่วโมงแล้ว

“ว่าไงล่ะ พี่จะไปแล้วนะ สรุปว่าน้องจะไปกับพี่รึเปล่า”

 การเสนอซื้อขายแบบนี้มักจะเห็นกันบ่อยๆ จนเจนตาเจนใจ ไม่มี

ผู้ใดให้ความสนใจหรือคิดว่าแปลกอีกแล้ว

หญิงสาวที่ถูกต่อรองราคาซื้อขายเป็นสาวหน้าตางดงาม สวมชุด

แส็กเกาะอกสีขาวเนื้อผ้าบางเฉียบที่พอนั่งลงแล้วกระโปรงซึ่งยาวเพียงคืบ

เดียวก็ร่นขึ้นมาเสมอหู จนเรียกได้ว่า หากไฟสว่างกว่านี้อีกนิด คนทั้งห้อง

คงได้เห็นไปถึงเครื่องในเธอแน่

“พี่จะรีบไปไหนล่ะคะ เพิ่งเที่ยงคืนกว่าๆ เอง หนูยังสนุกอยู่เลย”

หนู...พยายามข่มความร้อนของพี่ชายร่วมโลกด้วยการลูบขาอ่อนเขาเบาๆ

“อยู่ต่ออีกนิดนะคะพี่ ไว้ผับเลิกแล้วเราค่อยไปต่อกัน”

เกียรติก้องหรี่ตามองสาวซึ่งปรี่เข้ามาจับเขาตั้งแต่เห็นเขาเดินเข้า

มาในห้องวีไอพีห้องนี้ จากนั้นเธอก็นั่งกระแซะ อิงแอบแนบชิดพร้อมกับ

พยายามยั่วยวนเขามาหลายชั่วโมงแล้ว ทว่ากลับไม่ยอมไปต่อให้มันจบ

เรื่องจบราวไปเสียที แบบนี้มีความเป็นไปได้สองทาง

หนึ่ง...เล่นตัวขอค่าสึกหรอมากขึ้น

สอง...คิดว่าเสือแบบเขาเป็นไก่อ่อน กะหลอกให้จ่าย ให้พาเที่ยว

แล้วชิ่ง

อีหนูเอ๋ย...รู้จักเกียรติก้องน้อยเกินไปแล้ว!

หญิงสาวที่คิดว่าตัวเองทั้งสวยทั้งฉลาด กล้าเที่ยวและสามารถเอา

ตัวรอดได้ มีอยู่มากมายในสังคมกลางคืน แต่เธอเหล่านั้นหารู้ไม่ว่าพวก

เสือร้ายนั้นฉลาดกว่า อาจทำเหมือนโง่ยอมให้ล่อหลอกสักครั้งสองครั้ง

ก่อนจะรวบหัวรวบหางกินกลางตลอดตัวในภายหลัง

ที่ผ่านมาเสือแบบเกียรติก้องก็ชอบผู้หญิงที่สวยและคิดว่าตัวเอง

ฉลาดพวกนี้ เพราะพอเคี้ยวได้มันน่าภูมิใจ เนื้อตัวก็ยังสดใหม่ แถมเวลา

คายทิ้งยังไม่ค่อยมีปัญหา เพราะสาวเหล่านี้ถือว่ายังสวย ยังเลือกได้

แต่วันนี้เขาไม่มีอารมณ์จะมาเล่นเอาเถิดเจ้าล่อกับไก่สาวตัวใหม่

หรอกนะ!

“ถ้าอย่างนั้นน้องสนุกไปก่อนละกัน พี่ไปเข้าห้องน้ำก่อน”

“รีบไปรีบกลับนะคะพี่กบ หนูเหงา”

สาวสวยออดอ้อน แต่ชั่วโมงบินเธอยังอ่อนนัก เพราะถ้าเธอเป็น

นักเที่ยวที่เจนโลกมากกว่านี้ คงพอจะรู้กิตติศัพท์ของเขาดี คนแบบเกียรติ-

ก้องตัดแล้วตัดเลย ไม่เคยย้อนกลับไปเสียดาย ดังนั้นเมื่อออกจากห้อง

วีไอพีไปแล้ว ชายวัยสามสิบสามที่มีร่างท้วมแบบอาเสี่ยขนานแท้ก็เดิน

ลงมาจากชั้นสอง

                เพราะความเป็นคนดัง เด่นด้านทุ่มไม่อั้นหากเขาพอใจ สาวบางคน

ที่เขาเคยคั่วด้วยจึงวิ่งรี่เข้ามาทักทายกันเป็นทิวแถว

เกียรติก้องยิ้มแย้มทักทายไปตามประสาก่อนปลีกตัวออกมา

เนื่องจากคนแบบเขาไม่เคยกินอะไรซ้ำๆ มันน่าเบื่อ!

จริงอยู่ เขาอาจมีเด็กนักศึกษาที่เลี้ยงดูแบบผูกปิ่นโตอยู่สองสาม

คน แต่ปกติเขาจะดูแลพวกเธอแค่ปีครึ่งปีก็จะส่งต่อให้เพื่อนๆ เนื่องจาก

เด็กพวกนั้นหอมหวานสดใหม่ก็จริง แต่ข้อเสียก็คือคิดว่าสวยเลือกได้

จึงไม่ค่อยจะเอาใจเขามากเท่าที่ควร สู้พวกดารา นักร้อง นักแสดง ซึ่งเพิ่ง

ก้าวเข้าวงการไม่ค่อยได้ พวกนี้สวย ฉอเลาะ เอาใจเก่ง แต่เสียก็ตรงเรื่อง

เยอะ เรียกร้องมาก พอเริ่มมีชื่อเสียงก็ควงไปโน่นมานี่ไม่ได้เสียแล้ว เอะอะ

ก็จะให้ไปหาที่ห้องตลอด ดังนั้นพักนี้ชายหนุ่มที่จัดอยู่ในพวกแคซาโนวา

ตัวพ่อของวงการไฮโซจึงออกอาการเบื่อ เลิกเลี้ยงเด็กและดารา หันมาจับ

เด็กเที่ยวเป็นครั้งคราวพอแก้เซ็ง

แต่วันนี้ดันดวงซวย เลยต้องมาเซ็งเพิ่มเพราะยายไก่ขาวตัวอ่อน

พยายามจะหลอกกินฟรีเขา

เฮ้อ! เซ็งดับเบิลเลย

ชายร่างท้วมเดินออกมาจากผับโดยไม่มีสาวติดมือมาอย่างทุกครั้ง

เขาเดินมารอที่หน้าประตูทางเข้าผับ ไม่นานนักรถสปอร์ตสีทองคันเดียว

ในประเทศก็ขับมาจอดเทียบ

คนรับรถก้าวลงมาจากรถของเขา แล้วโค้งให้เขาอย่างนอบน้อมจน

ศีรษะแทบจะจดพื้น

เกียรติก้องควานมือในกระเป๋ากางเกง หยิบธนบัตรยับย่นซึ่งไม่ทัน

มองด้วยซ้ำว่ามีมูลค่าเท่าไร ยัดใส่กระเป๋าเสื้อของคนคนนั้น จากนั้นก็ขึ้น

รถ ขับออกไปโดยไม่มีจุดหมายปลายทาง

                ไม่มีจุดหมายปลายทาง นั่นคือชีวิตของเกียรติก้องโดยแท้

เขาเกิดและเติบโตขึ้นในตระกูลปัทมนันท์ซึ่งเป็นตระกูลพ่อค้า มั่งคั่ง

ร่ำรวยมาตั้งแต่สมัยเหล่ากง บรรดาบรรพบุรุษทิ้งทรัพย์สมบัติไว้ให้

ลูกหลานเก็บกินเก็บใช้กันไม่หวาดไม่ไหวในรูปแบบของอสังหาริมทรัพย์

ต่างๆ

และเพราะเติบโตขึ้นมาท่ามกลางกองเงินกองทองนี่เอง เกียรติก้อง

จึงไม่ใคร่จะรู้จักคุณค่าของเงินมากนัก เขารู้เพียงว่าสิ่งใดที่เขาอยากได้

ไม่เคยไม่ได้ และไม่ว่าจะจับจ่ายไปมากแค่ไหน เงินทองในกระเป๋าก็ไม่เคย

ร่อยหรอลงเลยแม้แต่น้อย

ในฐานะลูกชายเพียงคนเดียวของเมียแต่ง แม่เฝ้าบอกเขาว่า เขา

นี่แหละคือเจ้าของทุกสิ่งทุกอย่างของปัทมนันท์ ไม่ว่าจะเป็นที่ดิน ตึกแถว

ห้องเช่า โรงแรม เกาะแก่ง ทอง เครื่องเพชรในธนาคาร บ้านปัทมนันท์

หรือแม้กระทั่งเศษสตางค์หนึ่งสลึงที่ตกอยู่ภายในรั้วบ้านปัทมนันท์ก็

ล้วนแล้วแต่เป็นของเขา หากเขาไม่ยินดีแบ่งปันให้ใคร ไอ้อีคนไหนก็ไม่มี

วันแย่งไปจากเขาได้!

ถ้อยคำที่ฝังหัวมาตั้งแต่เด็กทำให้เกียรติก้องเติบโตขึ้นมาอย่างหยิ่ง

ทะนง ไม่เห็นหัวใคร และไม่คิดว่าพวกกาฝากสามคนที่เดินลอยชายไปมา

ในบ้านของเขานั้นคือพี่ชายพ่อเดียวกัน

แม่สอนให้เขาเกลียด ดูถูก เหยียดหยามคนที่กล้ามาแย่งพ่อไปจาก

แม่ และตอนนี้พวกมันก็กำลังคิดจะแย่งปู่ และแย่งสมบัติไปจากเขาด้วย!

ไม่กี่เดือนก่อนปู่ของเขาป่วยหนักและจำต้องวางมือจากการบริหาร

โรงแรมในเครือปัทมนันท์ทั้งหมด ซึ่งมีเก้าสาขาด้วยกัน กระจายอยู่ทั่ว

ประเทศไทยเจ็ดสาขา อีกสองสาขาอยู่ในประเทศสิงคโปร์และประเทศ

เวียดนาม

ปู่แก่แล้ว หากจะวางมือไปเขาก็ไม่คิดว่าแปลก แต่ที่เกียรติก้อง

ยอมรับไม่ได้นั่นก็คือ พอปู่วางมือ คนที่ปู่เลือกให้ขึ้นมาดำรงตำแหน่งแทน

คือไอ้กาฝากเบอร์หนึ่ง ลูกของยายคางคกขึ้นวอ ไอ้ภีมวัจน์!

การตัดสินใจของปู่จุดระเบิดขึ้นในใจของเกียรติก้อง เขาอาละวาด

อย่างหนักจนบ้านปัทมนันท์ปั่นป่วน ใครก็เข้าหน้าไม่ติด ไม่ยอมไปทำงาน

และเที่ยวแทบจะทั้งวันทั้งคืน แต่แทนที่ปู่จะรีบมาง้อ รีบไล่ไอ้ภีมวัจน์

ออกจากตำแหน่งแล้วให้เขาขึ้นแทน ปู่กลับเปรยออกมาให้แม่เขาฟังว่า...

‘เจ้ากบมันไม่เอาไหนขึ้นทุกวัน งานการไม่ทำ เอาแต่เที่ยว ไปถาม

มันนะว่ายังอยากทำงานไหม ถ้าไม่อยากก็ให้มาลาออกไป’

เรื่องด่วนที่แม่ส่งข่าวมาคือสาเหตุหนึ่งซึ่งทำให้การออกตระเวน

ราตรีในคืนนี้ของเกียรติก้องต้องจบลงอย่างสุดเซ็ง ก็ใจมันหงุดหงิดแล้ว

จะไปมีอารมณ์สนุกสนานได้อย่างไร

สุดท้ายเมื่อไม่มีที่ไป จุดหมายปลายทางในคืนที่ไม่น่าอภิรมย์จึงอยู่

ที่บ้านปัทมนันท์นั่นเอง

ตีสอง บ้านปัทมนันท์เงียบเชียบ ทุกคนคงนอนกันหมดแล้ว

แต่เกียรติก้องจัดการปลุกทุกคนให้ตื่นด้วยการกดแตรดังสนั่นค้างเอาไว้

ผ่านไปเกือบห้านาทีจึงมีคนมาเปิดประตูรั้วให้ เขาเหยียดยิ้มเมื่อเห็นไฟ

ในห้องนอนปู่สว่างขึ้น และยิ่งสาแก่ใจจนอยากจะกดแตรให้มันดังต่อไป

อย่างไม่จบสิ้น เมื่อเห็นไฟของบ้านเล็กซึ่งเป็นบ้านของคางคกขึ้นวอสอง

ตัวสว่างขึ้นเช่นกัน

‘เออ ในเมื่อฉันไม่ได้นอน ฉันไม่มีความสุข คนอื่นจะนอนหลับอุตุ

อย่างสบายใจได้อย่างไร!’

รถสปอร์ตแล่นเร็วจี๋ตรงเข้าสู่ตึกใหญ่ และเมื่อเขาเหยียบเบรกก็เกิด

เสียงเอี๊ยดเสียดหูชนิดที่ใครได้ฟังก็ต้องทำหน้าเบ้ ทว่าการเบรกแบบนี้

ช่างสาแก่ใจผู้ใหญ่จอมเกเรแบบเกียรติก้องนัก

หนุ่มร่างท้วมพาร่างฉุเพราะเอาแต่กินของดี ของอร่อย และมัวเมา

กับแอลกอฮอล์ขึ้นไปยังตึกใหญ่ซึ่งมีเจ้านายอาศัยอยู่เพียงสามคน นั่นก็

คือปู่ แม่ และเขา ส่วนพวกกาฝากทั้งหลายไม่มีสิทธิ์ขึ้นมาอาศัย พวกมัน

ได้แต่แหงนคอมองตึกสวยหลังนี้ราวกับหมามองเครื่องบินเท่านั้น

ดวงตาแดงเล็กน้อยเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์หรี่ลง เมื่อเดินเข้ามาใน

บ้านแล้วพบว่า แม่ของเขาก้าวลงมาจากห้องนอนตรงมาหาเขา สีหน้าของ

แม่ไม่ดีนัก คงเป็นเพราะเสียงแตรที่ปลุกแม่ขึ้นมา

กว่าเกียรติก้องจะรู้ว่าความโมโหของตัวเองทำให้คนที่เขารักที่สุด

ในโลกต้องเดือดร้อนไปด้วย ก็สายเกินไปเสียแล้ว

เพราะไม่เคยคิดก่อนทำ ทำอะไรตามอารมณ์และความต้องการของ

ตัวเองเท่านั้น จึงทำให้เกียรติก้องมักจะมารู้สึกผิดทีหลังอยู่เสมอ ทว่าเขา

ก็ไม่เคยคิดจะแก้ไขนิสัยเสียข้อนี้สักที เนื่องจากแม้จะผิดพลาดร้ายกาจ

เพียงใด แม่กับปู่ก็มักจะไม่ถือสาและยกโทษให้เขาตลอดมา

ชายหนุ่มเดินไปหาแม่ จับมือท่านเอาไว้อย่างอ่อนโยน “แม่ตื่น

เพราะกบเหรอครับ กบขอโทษ กบไม่ทันคิด”

เพียงแค่ลูกรักเอ่ยขอโทษ ไม่ว่าความผิดนั้นจะใหญ่หลวงสักเพียงใด

คนเป็นแม่มีหรือจะโกรธลง ดังนั้นสีหน้าของอังคณาจึงดีขึ้นอย่างเห็นได้

ชัด “ไม่เป็นไรจ้ะ แม่ยังไม่ได้หลับสนิท”

“มีอะไรกวนใจแม่เหรอครับ ทำไมแม่นอนไม่หลับ”

อังคณาถอนหายใจก่อนบุ้ยใบ้ให้ลูกชายตามเธอขึ้นไปยังห้องนอน

ที่อยู่บนชั้นสาม

โดยปกติเกริกไกรจะอยู่ที่ชั้นสองเสียเป็นส่วนใหญ่ ดังนั้นชั้นแรกกับ

ชั้นสามของตึกจึงเป็นพื้นที่ของสองแม่ลูก ซึ่งห้ามมิให้คนจากบ้านเล็กเข้า

มาโดยไม่ได้รับอนุญาตเด็ดขาด

ห้องนอนของอังคณากว้างขวาง ตกแต่งในสไตล์วินเทจโดยเน้นสี

โทนเหลืองเป็นหลัก มีห้องรับแขกและห้องนั่งเล่นที่เอาไว้นั่งถักนิตติงซึ่ง

เป็นงานอดิเรกของอังคณาอยู่ด้านหน้า ถัดมาเป็นห้องน้ำ และห้องแต่งตัว

ด้านในสุดเป็นห้องนอนซึ่งน้อยคนนักจะได้เหยียบย่างเข้าไป เนื่องจาก

            (โปรดติดตามต่อในฉบับเต็ม)