ห้วงวิวาห์รักร้อย

เสียงปรบมือจากแขกในงานดังขึ้น พร้อมกับแสงแฟลชจาก

นักข่าวทุกสำนักที่ระดมใส่หญิงสาวร่างสูงระหงในชุดราตรีสีชมพูราวกับ

เจ้าหญิง ซึ่งก้าวลงมาจากเวทีในฐานะดาวรุ่งหญิงคนใหม่ของวงการ

ด้วยคะแนนโหวตจากแฟนละครที่ส่งให้จนชนะคู่แข่งไปแบบขาดลอย

“มุกต้องขอบคุณแฟนๆ ทุกคนผ่านพี่ๆ สื่อมวลชนด้วยนะคะ

ที่ส่งคะแนนให้มุกจนได้รับรางวัลในครั้งนี้” มุกอันดาบอกพร้อมส่งยิ้มให้

สื่อมวลชนทุกแขนงที่ตรงเข้ามาสัมภาษณ์เธอหลังงานประกาศผลประจำปี

ของนิตยสารบันเทิงชื่อดังฉบับหนึ่งจบลง

“แล้วข่าวรักนอกจอที่ออกมา ตกลงว่าเป็นเรื่องจริงหรือแค่รัก

โปร โมตละครคะ” คำถามนั้นหมายถึงกรวีร์ พระเอกหนุ่มชื่อดังที่กำลังเป็น

คู่ขวัญของนางเอกสาว หลังละครเรื่องแรกที่แสดงด้วยกันดังเป็นพลุแตก

จนมีหลายคนคอยลุ้นให้คู่นี้รักกันจริงๆ

“ไม่มีอะไรจริงๆ ค่ะ มุกกับพี่วีร์สนิทกันแบบพี่น้อง” ดาราสาวตอบ

คำถามซึ่งเป็นที่จับตามองในช่วงนี้อย่างคล่องแคล่ว เพราะโดนถามแบบ

เดียวกันนี้มาแล้วร่วมเดือน

“แต่ได้ยินมาว่ามุกกับวีร์สนิทกันมากเลย อันนี้จริงหรือเปล่าคะ”

“คงจะอินมาจากในละครน่ะค่ะ อีกอย่างละครเรื่องนี้ก็เป็นเรื่องแรก

ของมุก ก็ได้พี่วีร์กับพี่ๆ ทุกคนในกองช่วยกันสอน ทำให้งานออกมาดีแบบนี้

แต่พี่วีร์เป็นพระเอกคู่กับมุก คนก็เลยจับตามองมากกว่าคนอื่น ซึ่งจริงๆ

แล้วมุกสนิทกับทุกคนในกองเท่ากันหมดค่ะ”

“แล้วช่วงนี้เห็นมีหนุ่มๆ มาขายขนมจีบให้ตั้งหลายคน มีคนไหนเข้าตาบ้างหรือยังคะ”

“ยังไม่มีค่ะ ตอนนี้มุกเรียนจบแล้วก็ขอทำงานให้เต็มที่ก่อนค่ะ”

“งั้นบอกสเปกหนุ่มในฝันหน่อยสิครับ”

หญิงสาวหัวเราะก่อนจะตอบอย่างเขินๆ ว่า “ชอบคนที่เป็นผู้ใหญ่

น่ะค่ะ” และใครคนนั้นของเธอก็มีอยู่คนเดียว หนุ่มใหญ่ซึ่งเป็นอาของ

เพื่อนสนิท ที่เธอหลงรักมานานหลายปีโดยที่เขาไม่รู้ตัว

“เอ๊ะ นั่นน้องตานี่คะ” นักข่าวคนหนึ่งเอ่ยขึ้น เมื่อหันไปเห็นดารา

สาวคนหนึ่งในชุดราตรีสีแดงเฉิดฉายยืนอยู่ไม่ไกล “จริงหรือเปล่าคะที่มี

ข่าวว่ามุกกับตาเกาเหลาเพราะแย่งบทนางเอกกัน”

“ไม่จริงหรอกค่ะ พี่ตากับมุกสนิทกันตั้งแต่เล่นละครด้วยกันแล้ว

อีกอย่างตอนที่แสดงละคร อาปุ๊ คุณพ่อของพี่ตาก็แสดงเป็นคุณพ่อของมุก

แถมยังช่วยมุกจากอุบัติเหตุในกองถ่ายจนต้องเข้าโรงพยาบาล เพราะ

ฉะนั้นรับรองได้เลยค่ะว่า มุกกับพี่ตาไม่มีเรื่องเกาเหลากันแน่นอน” ครั้งนั้น

ถ้าไม่ได้ประทีป พ่อของสมิตา ช่วยกันไม้ที่หล่นใส่ เธออาจบาดเจ็บจน

ถึงขั้นเสียโฉมเลยก็เป็นได้ เธอจึงนับถือประทีปเสมือนเป็นญาติผู้ใหญ่

ทว่าเหตุการณ์ครั้งนั้นกลับยิ่งทำให้สมิตาไม่ชอบหน้าเธอมากขึ้น เพราะ

เธอเป็นต้นเหตุให้ประทีปต้องรักษาตัวอยู่ร่วมครึ่งเดือน

“งั้นขอสัมภาษณ์คู่นะคะ” นักข่าวคนเดิมรีบบอกพลางดึงสมิตา

มาสัมภาษณ์ด้วย สองสาวยืนกอดเอวโพสท่าให้ถ่ายรูปอย่างสนิทสนม

โดยต่างฝ่ายต่างพยายามยิ้มอย่างชื่นบานไม่ให้ใครจับได้ว่า ในความรักใคร่

แบบพี่น้องร่วมวงการที่แสดงออกมานั้น แท้จริงแล้วเป็นเพียงการเสแสร้ง

ตะวันจวนลับขอบฟ้าแล้ว เมื่อชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นจากงาน

ที่ทำอยู่ เขามองนาฬิกาแล้วหยิบการ์ดในลิ้นชักขึ้นมาดูอย่างลังเลใจ

การ์ดแต่งงานของผู้หญิงที่เขารัก ก่อนจะเก็บมันใส่ซองด้วยหัวใจที่เขา

รู้ดีว่ามันยังกลัดหนอง แม้เหตุการณ์ที่สร้างรอยแผลครั้งนั้นจะผ่านมานาน

ร่วมสองเดือนแล้วก็ตาม

‘ถ้าคุณอรเคยเห็นอะไรแล้วคิดถึงเขา ต่อไปนี้ก็คิดถึงผมแทน อย่าง

เวลานี้เรากำลังนั่งอยู่ที่ชิงช้าในสวนสาธารณะด้วยกัน ต่อไปถ้าคุณอรเห็น

ชิงช้า ต้นไม้ ท้องฟ้า ปุยเมฆ หรือแม้แต่ลมที่พัดผ่านมาก็ให้คิดถึงผม

คิดถึงช่วงเวลาที่เราได้อยู่ด้วยกัน และแน่นอนครับ ผมเองก็จะทำแบบ

เดียวกันนี้ด้วย’

เขาเคยบอกประโยคนี้กับเธอตอนที่รู้ว่าเธอแอบรักใครคนหนึ่งอยู่

และหวังว่าเธอจะหันกลับมามองเขาบ้าง แต่สุดท้ายเขากลับต้องเป็นคน

พาเธอไปปรับความเข้าใจกับคนรักของเธอด้วยตัวเอง ต้องคืนเธอให้คน

รักของเธอไป และตอนนี้ไม่ว่าจะเห็นชิงช้า ต้นไม้ ท้องฟ้า หรือแม้แต่ปุยเมฆ

ใจของเธอคงไม่เหลือที่ว่างไว้คิดถึงเขาอีกแล้ว

ตรัยคุณเดินไปที่หน้าต่าง มองออกไปยังท้องฟ้าเบื้องนอก ก่อนจะ

ถอนใจยาว เพราะทุกครั้งที่เห็นทุกอย่างรอบกาย เขาก็ยังคิดถึงเธอ

ตรัยคุณหยุดที่หน้าลิฟต์ครู่หนึ่ง ก่อนจะเดินตรงไปยังห้อง

จัดงานวิวาห์ เขาหยุดเซ็นชื่อที่โต๊ะซึ่งประดับด้วยซุ้มดอกไม้หลากสี แล้ว

รับของชำร่วยเป็นกล่องดนตรีรูปเปียโนสีขาว เพราะเจ้าบ่าวเป็นเจ้าของ

โรงเรียนสอนดนตรี ส่วนเจ้าสาวเป็นครูสอนเปียโนให้หลานสาวของเขา

และเขาก็เพิ่งอกหักจากเจ้าสาวมาหมาดๆ ก่อนที่ทั้งเธอและเจ้าบ่าวจะ

กลายเป็นเพื่อนของเขา

“ยินดีด้วยนะครับ” ตรัยคุณบอกคู่บ่าวสาวด้วยรอยยิ้ม ทั้งที่เจ็บ

แปลบอยู่ในอก

ขอบคุณมากนะครับคุณตรัย ที่อุตส่าห์มาร่วมงาน” ก้องภพบอก

ด้วยใจจริง แม้อีกฝ่ายจะเคยเป็นคู่แข่งที่ตามจีบเจ้าสาวของเขาก็ตาม

แต่เขาก็นับถือในความมีน้ำใจของตรัยคุณ

“ต้องมาสิครับ เพื่อนแต่งงานทั้งทีผมจะไม่มาได้ยังไง ยินดีด้วยนะ

ครับคุณอร” ตรัยคุณบอกเจ้าบ่าว ก่อนจะหันไปยิ้มให้เจ้าสาว วันนี้เธอ

สวยจริงๆ เขารู้จักอรกานต์ครั้งแรกที่โรงเรียน ตอนที่เธอช่วยหลานสาว

ของเขาให้รอดพ้นจากการถูกรถชน อรกานต์เป็นผู้หญิงที่ทำให้เขายอม

เข้าออฟฟิซสาย เพราะต้องการอยู่คุยกับเธอนานๆ เป็นรักแรกที่เขาทุ่มเท

ให้จนหมดหัวใจ แม้รู้ว่าเธอรักก้องภพอยู่ก็ตาม ก่อนต้องเป็นฝ่ายยินดี

กับเธอ เมื่อเธอกับคนที่รักเข้าใจกันได้

“ขอบคุณมากค่ะ” อรกานต์ตอบแล้วพาชายหนุ่มไปนั่งที่โต๊ะ

จากนั้นจึงขอตัวไปต้อนรับแขกผู้ใหญ่พร้อมกับเจ้าบ่าวของเธอ

ตรัยคุณมองตามหญิงสาวไป แม้บรรยากาศรอบตัวจะอบอวลไป

ด้วยความสุขสดชื่น แต่เขากลับเหงาลึกๆ อยู่ในใจ ชายหนุ่มตบมือเมื่อ

บ่าวสาวร่วมกันตัดเค้กแต่งงาน แม้แผลในหัวใจที่ซ่อนไว้จะยังไม่หายดี

แต่เขาก็ยินดีที่เห็นเธอมีความสุข แม้จะเป็นได้เพียงในฐานะเพื่อนก็ตาม

เพ็ญนภามองรถของลูกชายที่แล่นออกไปอย่างไม่สบายใจนัก

ก่อนหันกลับมาเอ่ยกับลูกสะใภ้ที่นั่งเล่นกับหลานสาวอยู่

“ปกติก็ทำงานหนัก เลิกดึกดื่นทุกวันอยู่แล้ว นี่วันอาทิตย์แท้ๆ

ตรัยยังไปทำงานอีก ไม่รู้จะโหมงานไปถึงไหน นี่แสดงว่ายังทำใจเรื่องครู

ของน้ำหวานไม่ได้แน่เลย” เธอถอนใจอย่างนึกห่วงลูกชายคนเล็กที่ทำงาน

หนักช่วยพ่อและพี่ชายดูแลบริษัทมาตั้งแต่เรียนจบ จนตอนนี้อายุปาเข้าไป

สามสิบเจ็ดแล้ว ก็ยังไม่ได้แต่งงานแต่งการมีครอบครัวเสียที

“คงไม่มั้งคะคุณแม่ ขนาดเมื่อคืนตรัยยังไปงานแต่งงานของครูอร

อยู่เลย ลินว่าคงทำใจได้แล้วละค่ะ ไม่อย่างนั้นคงไม่ไปหรอก”

“แม่ว่าที่ไปเพราะเลี่ยงไม่ได้มากกว่า ก็เขาอุตส่าห์เชิญ ถ้าไม่ไป

เดี๋ยวจะเข้าใจว่าทางเรายังโกรธอยู่” เธอยังจำได้ว่าช่วงก่อนหน้านี้ ตรัยคุณ

เต็มไปด้วยความสุข แม้ว่าต้องตื่นแต่เช้าขับรถไปหาฝ่ายหญิงถึงบ้าน

ที่ต่างจังหวัด เพื่อจะได้ใส่บาตรและกินมื้อเช้าพร้อมกัน หรือถ้าช่วงเช้า

ไม่ว่าง ให้เลิกงานแล้วเหนื่อยแค่ไหนก็ยังขับรถไปหา แต่สุดท้ายกลับต้อง

ผิดหวัง ได้เป็นแค่เพื่อนของคนที่ตัวเองแอบรัก

“แม่ละกลุ้มใจ เอาดวงตรัยไปให้คุณปราบดู เขาว่าถ้าปีนี้ไม่ได้แต่ง

ดวงตรัยก็ไม่มีคู่แล้ว” เธอหมายถึงเพื่อนรุ่นพี่ที่ดูดวงได้แม่นยำนัก ซึ่งจะ

ดูให้เฉพาะคนที่สนิทกันเท่านั้น เพราะไม่ได้ทำเป็นอาชีพ

“งั้นเราช่วยกันหาคู่ให้ตรัยสักคนดีไหมคะคุณแม่” เกวลินเสนอ

“เออ นั่นสิ ทำไมแม่คิดไม่ถึงนะ แต่จะทำยังไงล่ะ ไปตามบริษัท

หาคู่เหรอ แม่ว่าตรัยคงไม่เอาด้วยหรอก ว่าแต่ลินรู้ไหมว่าตรัยชอบผู้หญิง

แบบไหน”

“ก่อนจะมาเจอครูของน้ำหวานก็ไม่เห็นตรัยเคยชอบใครนะคะ

ลินเคยเห็นครูของน้ำหวาน ท่าทางจะเด็กกว่าตรัยหลายปีอยู่เหมือนกัน

แต่ดูเป็นผู้หญิงเรียบร้อยดี ตรัยน่าจะชอบแบบนี้นะคะ”

“เหรอ แม่ก็ไม่เคยเห็นซะด้วย หรือจะแวะไปดูตัวสักหน่อยดี

น้ำหวานมีเรียนเปียโนอีกวันไหนลูก” เพ็ญนภาหันไปถามหลานสาวที่นั่ง

เล่นเกมอยู่

“วันเสาร์หน้าค่ะ คุณพ่อจะไปส่ง” เด็กหญิงตอบโดยไม่ละสายตา

จากหน้าจอแท็บเล็ต

“แล้วน้ำหวานรู้ไหมลูกว่าอาตรัยชอบผู้หญิงแบบไหน” ย่าตะล่อม

ถามหลานสาว เพราะคราวก่อนที่รู้ว่าตรัยคุณไปชอบอรกานต์ ก็เพราะ

น้ำหวานนี่เองที่เอามาประกาศไปทั่วบ้าน

“อาตรัยชอบเด็กค่ะ” เด็กหญิงตอบรัวเร็วอย่างมั่นใจ เพราะครูอร

ของเธอก็เป็นคนรักเด็ก แต่ยังไม่ทันได้ขยายความ เกมที่เล่นอยู่ก็ดับวูบ

จนต้องวิ่งรี่ไปให้พ่อชาร์จแบตเตอรี่ให้เล่นต่อ ทิ้งให้แม่และย่ามองหน้า

กันกับคำตอบครึ่งๆ กลางๆ ที่ทิ้งไว้

“ได้ยินหรือเปล่าลิน ครูคนนั้นก็ยังเด็กอยู่ใช่ไหม” เพ็ญนภารีบ

เขยิบเข้าไปถามลูกสะใภ้จนใกล้

“แหม ก็ธรรมดาไม่ใช่หรือคะ ผู้ชายก็ต้องชอบเด็กสาวๆ สวยๆ

ทั้งนั้นแหละค่ะคุณแม่”

“แปลว่าแม่ต้องไปหาเด็กสาวๆ มาให้ลูกชายดูตัวสิใช่ไหม แล้ว

จะไปหาที่ไหน” เพ็ญนภาว่าพลางทำท่าคิดหนัก เรื่องสะใภ้นั้นเธอไม่เคย

มีปัญหา ขอให้เป็นคนดีจะเด็กกว่าหรือแก่กว่าก็ได้ทั้งนั้น ก่อนจะหันไป

มองหน้าบ้านเมื่อได้ยินเสียงรถแล่นเข้ามา

“สวัสดีค่ะคุณย่า สวัสดีค่ะอาลิน” ผู้ที่ก้าวเข้ามาใหม่เป็นหญิงสาว

รูปร่างผอมสูง สวมแว่นตากรอบสีม่วงสดใส ผมสีน้ำตาลหยักเป็นลอน

ถูกเกล้าขึ้นอย่างง่ายๆ ชุดเสื้อยืดกางเกงยีนดูเข้ากับนิสัยง่ายๆ ของเจ้าตัว

“อ้าวขิม นั่งก่อนสิลูก นึกยังไงวันนี้ถึงมาหาย่าได้” เพ็ญนภาทัก

หลานสาวซึ่งเป็นหลานทางพี่ชายของเธอ

“ขิมไปทำธุระที่อยุธยามาค่ะ เลยซื้อโรตีสายไหมมาฝาก” สร้อยขิม

บอกพลางส่งถุงขนมให้

“ขอบใจจ้ะ เออ แล้วตอนนี้ขิมยังทำงานเดิมอยู่ใช่ไหมจ๊ะ”

“ใช่ค่ะ ยังเป็นผู้จัดการให้เพื่อนอยู่ กะว่าจะรอเก็บประสบการณ์

บวกเก็บเงินให้ได้ก่อน แล้วค่อยเปิดบริษัทออร์แกไนซ์ของตัวเอง แล้ววันนี้

อาตรัยไม่อยู่หรือคะ ขิมว่าจะมาขอบคุณเรื่องรีสอร์ตสักหน่อย” ก่อนหน้านี้

เธอเคยมาคุยเรื่องขอใช้รีสอร์ตซึ่งอาของเธอเป็นเจ้าของ เป็นสถานที่ถ่ายทำ

ละคร

“อาเขาเพิ่งออกไปทำงานก่อนขิมเข้ามานี่เอง ที่รีสอร์ตมีคนมาขอ

ถ่ายละครบ่อยๆ อยู่แล้ว ไม่มีปัญหาหรอก แล้วหนูมุกเป็นยังไงบ้าง

งานเยอะไหม ย่าเปิดทีวีเห็นในโฆษณาตั้งไม่รู้กี่ตัว” เพ็ญนภาถามถึงอย่าง

เอ็นดู เพราะเคยเจอหญิงสาวคนที่ว่ามาแล้ว ทั้งยังนึกถูกชะตาตั้งแต่

ครั้งแรกที่เห็นหน้า

“ก็เยอะอยู่ค่ะ ทั้งละคร โฆษณา ถ่ายแบบ อ้อ ขิมเพิ่งซื้อนิตยสาร

ที่มุกไปขึ้นปกมาพอดี เล่มนี้เป็นชุดเจ้าสาวค่ะ” สร้อยขิมว่าพลางหยิบ

นิตยสารจากกระเป๋าสะพายใบใหญ่ให้ย่าดู

เพ็ญนภารับมาเปิดดูอย่างสนใจ หญิงสาวที่เป็นนางแบบนั้นดูน่ารัก

สดใส ดวงตาเป็นประกายเข้ากับรอยยิ้มที่เปิดเผย นึกถึงตอนที่ได้คุยกัน

ก็รู้ว่าเป็นเด็กช่างเอาใจ คุณย่าอย่างนั้นคุณย่าอย่างนี้ ยิ่งมองเธอก็ยิ่ง

นึกรัก

“คุณย่าหนูมุกเพิ่งเสียไปเมื่อปีที่แล้วใช่ไหมลูก ย่าจำได้ว่าตอนไป

งานศพ แม่เราเขายังมาขอกิ่งทับทิมที่นี่ ได้ยินว่าแม่เลี้ยงไปคุยเรื่องแบ่ง

สมบัติถึงในงานศพเลยใช่ไหม”

“ใช่ค่ะ ตอนนี้ก็ยังไม่เรียบร้อย เพราะพินัยกรรมจะเปิดได้หลังจาก

คุณย่าของมุกเสียครบหนึ่งปี นี่ก็เหลืออีกแค่ไม่กี่เดือนแล้วค่ะ”

“เห็นเขาว่าสมบัติเป็นพันล้านเลยเหรอ ถึงได้แย่งกันนัก”

“เท่าที่ขิมรู้มาไม่ถึงนะคะอาลิน ข่าวที่ออกมามันเว่อร์เกินจริงน่ะค่ะ

เห็นว่ามีแค่บ้านเดี่ยวที่มุกเคยอยู่กับคุณย่า แล้วก็ที่ดินต่างจังหวัดซึ่งตอนนี้

ให้ชาวบ้านแถวนั้นเช่าทำสวนอยู่ ที่เหลือก็ตึกแถวกับเงินสดในธนาคาร

แต่รวมแล้วยังไงก็ไม่ถึงพันล้านแน่นอนค่ะ”

“แต่เรื่องเงินเรื่องทองมันก็พูดยากนะ จะมากจะน้อยทางแม่เลี้ยง

เขาก็คงอยากได้ไว้ก่อนนั่นแหละ ทางเขาก็มีลูกสาวไม่ใช่เหรอ” เกวลิน

ถามต่อ

“มีคนหนึ่งค่ะชื่อพลอยรัตนา แต่ที่แม่เลี้ยงมุกอยากได้เงินเร็วๆ

เพราะจะเอาไปใช้หนี้มากกว่าค่ะ ได้ข่าวว่าบ้านที่อยู่ตอนนี้ก็ติดจำนอง

เงินที่พ่อมุกทิ้งไว้ให้คงหมดไปแล้วในวงไพ่นั่นแหละค่ะ นี่ขิมยังสงสัย

เลยว่าลูกสาวที่อยู่เมืองนอกรู้เรื่องทางนี้บ้างหรือเปล่า”

          (โปรดติดตามต่อในฉบับเต็ม)