หัวใจในเงารัก (ศศิภา)

“มาลูก ตาคิม ตาคี มารู้จักกับน้าพิกุลหน่อย” คุณอธิ ปั ตย์ เรี ยกลูกชายทั้งสองคนเข้ ามาใน ห้องรับแขกเพื่อให้มาทําความรู้ จักกับหญิงกลางคนวัยสี่สิบ ปลายผู้หนึ่งกับเด็กสาวร่างผอมบางผิวขาวซีดที่เอาแต่ก้ม หน้าก้มตาราวกับประหม่าหรือกริ่งเกรงอะไรบางอย่าง “นี่น้ าพิกล ส่วนหนูคนนี ้คือหนูลิน...วิมลิน ตั ้งแต่ วันนี ้ไปทั ้งสองคนจะมาเป็นสมาชิกใหม่ในบ้านเรา” “สวัสดีครับ” คิมหันต์ยกมือไหว้ แล้วหันไปส่งยิ ้ม ทักทายเด็กสาวที่ยืนแอบอยู่ด้านหลังคุณพิกุล คาดคะเนจาก อายุคงอ่อนกว่าเขาสักห้าหกปี ๕ • หัวใจในเงารัก ความเป็ นมิตรที่เขาหยิบยื่นให้ ทําให้ วิมลินอด ทักทายด้วยรอยยิ ้มกลับไม่ได้ แต่พอเหลือบไปมองคนที่ยืน อยู่ข้างๆ คิมหันต์ เห็นอีกฝ่ ายมองมาด้วยแววตาขุ่นเคือง ไม่ พอใจ และแสดงถึงความเป็นศัตรูเต็มเปี่ ยม รอยยิ ้มของ หล่อนก็หุบฉับ สีหน้าและท่าทางกลับกลายเป็นความตื่น ตระหนกและกริ่งเกรงจนต้องรีบก้มหน้าอีกครั ง “รักกันให้มากๆ นะ ทั ้งหนูลิน ทั ้งเจ้าคิม เจ้าคี เรา เป็นครอบครัวเดียวกัน ต้องรักกัน” “ทําไมพ่อทําแบบนี ้!” ความอดทนของคีรีมีไม่มากพอ เพราะเขาโพล่งสิ่งที่ อัดอั ้นอยู่ในใจอย่างไม่สนใจสมาชิกใหม่ของบ้าน ใบหน้าของ เขาแดงกํ่าด้วยโทสะอันรุนแรง “แม่ยังนอนป่ วยอยู่ข้างบนแล้วทําไมพ่อยังกล้า...พ่อทําแบบนี ้ได้ยังไง!” “คี...พ่อกับแม่เลิกกันมาเกือบปีแล้ว พ่อเสียใจที่ ทุกอย่างเป็นแบบนี ้แต่เมื่อเราสองคนไปกันไม่รอด ทนอยู่กัน ไปก็มีแต่ทุกข์ใจเปล่าๆ นภาเองก็เห็นดีด้วยถ้าพ่อจะมีภรรยา ใหม่ เราสองคนคุยและตกลงกันแล้ว” พราวตะวัน • ๖ คุณอธิปัตย์สาวเท้าเข้าไปหาลูกชาย วางมือลงบน บ่าของเขาแล้วบีบเบาๆ “คีต้องเข้าใจ น้าพิกุลก็เป็นภรรยาของพ่อคนหนึ่ง เหมือนกัน แล้วจะให้พ่อปล่อยให้เธออยู่ลําพังกับลูกสาวใน แฟลตเล็กๆ แบบนั ้นได้ยังไง ทั ้งน้าพิกุลและวิมลิน เขาก็อยู่ เงียบๆ โดยไม่ร้องขออะไรมาตั ้งสองปี ถือว่าพอ่ขอเถอะนะคี” คนเป็ นลูกทําเสียงหึในลําคอ พลางตวัดมามอง หล่อนกับผู้เป็นแม่ แววตาดูถูกแกมสมเพช “ก็ตามใจพ่อเถอะครับ บ้านหลังนี ้เป็นบ้านของพ่อ ผมไม่มีสิทธิ์ คัดค้านอะไรอยู่แล้วนี่ครับ” พูดจบก็เดินจํ ้าอ้าวออกจากบ้านไป ไม่กี่วินาทีหลังจากนั ้นเสียงเครื่ องยนต์ก็ครางกระหึ่ม ก่อนรถสปอร์ ต สมรรถภาพเยี่ยมจะพุ่งทะยานออกไปด้วยความเร็วแรงตาม อารมณ์ของคนขับ ทิ ้งไว้เพียงเสียงทอดถอนใจอย่างกลัด กลุ้มของผู้เป็นพ่อ “อย่าไปสนใจไอ้เจ้าลูกชายตัวร้ ายของผมเลยพิกุล มันก็ทําปึงปังไปอย่างนั ้นเอง ปล่อยไว้สักพัก มันคงจะเข้าใจ แล้วหายบ้าเองนั่นละ” คําพูดของคุณอธิปัตย์เป็นดั่งความหวังลึกๆ ในหัวใจ ของคุณพิกุล ผ่านไปสองปี สายตาเย็นชาเกลียดชังของคีรีก็ ๗ • หัวใจในเงารัก ยังคงอยู่เช่นเดิมไม่เปลี่ยนแปลง ต่างกับคราแรกก็ตรงที่เขา ไม่เอะอะโวยวายเสียงดัง แต่ก็ยังไม่ยอมคุยกับคุณพิกุลเลย สักครั ้งแม่จะอาศัยอยู่บ้านเดียวกันก็ตามทว่า...กับวิมลินแล้ว เขาจะคอยมาป้วนเปี ้ยน พูด กระทบกระเทียบถากถางอยู่เป็นประจํายามอยู่ด้วยกันสอง ต่อสอง ไม่มีใครรู้ว่าคีรีชอบกลั่นแกล้งและบีบบังคับหล่อนแค่ ไหน เว้นก็แต่คิมหันต์ที่มักจะเข้ามาห้ามปรามเป็นประจํา กระทั่งวันที่คุณนภา...ภรรยาของคุณอธิปัตย์จากไป ด้วยโรคเส้นเลือดในสมองแตกอย่างกะทันหัน อารมณ์ของคีรี จึงปะทุขึ ้นมาอีกครั ้ง เขาหาเรื่องวิมลันบ่อยขึ ้น มองหล่อน อย่างเกลียดชังมากขึ ้น พลางประกาศกร้าว “ผมไม่มีวันอภัยให้พวกคุณ!” ความแค้นเคืองของเขาวิมลินรับรู้ ได้เต็มหัวใจ แต่ หล่อนไม่อาจทําอะไรได้นอกจากก้มหน้ารองรับความรู้ สึก ของเขาอยู่เงียบๆ และมีเพียงความหวัง...หวังว่าเขาจะลดทอนความชิงชังในหัวใจของตนเองลงในสักวันหนึ่ง