หทัยรักบรรณาการ (พิมพ์ครั้งที่ 3) (ศศิภา)

รถเทียมม้าคันเล็กคืบคลานผ่านถนนอิฐที่ทอดยาวไปสู่ตัวอาคารไม้ ชั้นเดียวใต้ต้นไม้ใหญ่ซึ่งแผ่กิ่งก้านคลอบคลุมกว้างขวางอย่างเนิบช้า ชายร่างเล็ก ผอมเกร็งผู้กุมสายบังเหียนคอยบังคับอาชาสองตัวทางด้านหน้าเหลือบสายตา มองผ่านผ้าม่านสีขาวผืนบางที่ปลิวสะบัดไหวทุกครั้งที่ลมพัดผ่านทางเบื้องหลัง อยู่บ่อยครั้ง พร้อมกับความกังวลใจที่เห็นวรองค์อวบอิ่มในฉลองพระองค์สีฟ้า ครามประดับเลื่อมตรงชายด้านล่างขยับพระวรกายอย่างอึดอัด พระหัตถ์เรียวบาง สัมผัสบนพระครรภ์อันโป่งนูนอย่างแผ่วเบา เต็มไปด้วยความรักและทะนุถนอม ริมพระโอษฐ์แย้มออกเพียงเล็กน้อย หากแววพระเนตรกลับเปี่ยมล้นด้วยความรัก ยามเมื่อหลุบลงตำ่ก็ยังคงทอแสงอบอุ่นราวแสงตะวันในช่วงต้นฤดูร้อน ทว่า...หากลองพิจารณาดูอย่างถี่ถ้วนแล้ว ลึกลงไปในพระเนตรสีนน้ำตาล นั้นแฝงเร้นความโศกสลดไว้อย่างมิดเม้น ชายร่างเล็กผู้บังคับม้าหันกลับไปมองทางเดินอิฐตามเดิม ดวงตาทั้งสอง อัดแน่นด้วยความสงสาร ยิ่งเมื่อเห็นภาพ ‘บ้าน’ หลังเล็กปรากฏแก่สายตาใน ชั่วอึดใจถัดมาด้วยแล้ว ชายผู้นั้นยิ่งทั้งโศกสลดและเวทนาในชะตากรรมที่อดีต พระชายาศิริรัตนาจักต้องเผชิญเป็นอย่างยิ่ง ‘บ้าน’ เก่าครำ่และเล็กดั่งรูหนูเมื่อเทียบกับพระตำหนักอันมโหฬารภายในขอบเขตพระบรมมหาราชวัง ไม่น่าเชื่อว่าพระองค์จะทรง ‘ทน’ ประทับอยู่ในบ้าน เก่าซอมซ่อหลังนี้มาเกือบเดือนแล้ว ทั้งที่ที่ประทับแห่งนี้ช่างไม่เหมาะสมคู่ควรกับ พระเกียรติของพระองค์เลยสักนิด อดีตพระชายาศิริรัตนามิเคยพรำ่บ่นหรือแสดงความรังเกียจเลยแม้แต่ น้อย ตรงกันข้ามพระองค์กลับดำรงชีวิตตามปกติ ดูมีความสุขด้วยซำ้ไป ผิดกับ อีกพระองค์ที่แม้จะก้าวขึ้นมาแทนที่...ครองต่ำแหน่งพระชายาเอกแทนแล้วหากก็ ดูไม่พอพระทัย หนำซำ้ยังทรงทำทุกวิถีทางให้พระชายาศิริรัตนาถูกลงโทษโดยการ ถูก ‘เนรเทศ’ ด้วยข้อหาคบชู้สู่ชาย...เป็นข้อกล่าวหาที่เขารู้ดีว่าไม่เป็นความจริงเลย แม้สักนิด แต่องค์เจ้าหลวงทิวากาลก็ยังทรงหลงเชื่อในถ้อยดำรัสของพระชายา จัสมินอย่างไม่ทรงยอมไต่สวนให้กระจ่างเสียก่อน แต่กลับ ‘ขับไล่’ ผู้ที่เคยเป็น ถึงพระชายาเอกออกจากพระราชวังอย่างเร็วรี่และดูเหมือนจะไม่อาลัยอาวรณ์เลย แม้แต่นิดเดียว ชายร่างเล็กกระตุกบังเหียนและส่งเสียงสั่งให้อาชาทั้งสองหยุดลงตรง หน้าบ้านไม้ชั้นเดียว สตรีร่างท้วมนางหนึ่งก็ก้าวออกมาจากประตู เร่งฝีเท้าตรงเข้า มาหา ยอบตัวถวายบังคมอย่างงดงาม ยืนรีรอจนวรองค์อวบอิ่มเปิดผ้าม่านและ ชะโงกพระพักตร์ออกมา จึงยื่นแขนให้พระองค์เกาะกอดขณะก้าวลงจากรถ ทันทีที่พระบาทแตะพื้น พระองค์ก็ทรงแย้มโอษฐ์เล็กน้อยส่งไปให้คนขับ รถม้าผู้คอยรับใช้มาตั้งแต่พระองค์ทรงอภิเษกกับพระราชาแห่งอาวันตีเมื่อห้าปี ก่อน “ขอบใจมาก” “มิได้พ่ะย่ะค่ะ เป็นหน้าที่ของพระหม่อมอยู่แล้ว พ่ะย่ะค่ะ” ทรงแย้มโอษฐ์ขอบคุณอีกครั้งจึงเกาะกอดเนรา...ผู้ที่คอยดูแลใกล้ชิดนับ แต่วันที่พระองค์ถูกส่งตัวถวายแด่ราชาแห่งอาวันตี นางคอยโอบอุ้มดูแล ระแวด ระวังภัยให้พระองค์ และถวายความจงรักภักดีต่อพระองค์เสมอมาแม้ในวันที่ไม่เหลือใครเลยก็ตาม “หมอว่าอย่างไรบ้างเพคะ” “ไม่เป็นอะไรหรอก ลูกของข้าแข็งแรงดี พอดีว่าใกล้คลอดเท่านั้นเลยมี อาการเจ็บบ้างเป็นครั้งคราว” พอได้ยินเช่นนั้นเนราถึงกับผ่อนลมหายใจยาวอย่าง โล่งอก “กังวลหรือจ๊ะเนรา” “เพคะ” นางเกาะกุมพระหัตถ์ของพระองค์ไว้แนบแน่น “ห้าปีที่ทรงอภิเษก ครรภ์นี้เป็นครรภ์แรกของพระองค์นะเพคะ หม่อมฉันจึงเป็นกังวลสารพัด” “เนรา” ชายาศิริรัตนาทรงแย้มพระโอษฐ์กว้าง ทอดพระเนตรจับจ้อง ใบหน้ากลมราวพระจันทร์ของผู้จงรักภักดียิ่งอย่างเนราด้วยความตื้นตันพระทัย “ขอบใจมากที่เป็นห่วง แต่...ข้าเชื่อว่าลูกของข้าจะปลอดภัย ไม่ว่าจะเป็น ชายหรือหญิง ข้าเชื่อว่าเขาจะต้องเติบโตเป็นคนจิตใจดี ฉลาดเฉลียว มีนน้ำใจ เอื้อเฟื้อ รักเพื่อนมนุษย์ และมีหัวใจที่เข้มแข็ง” ทรงลูบไล้พระครรภ์ ทอดพระเนตรนิ่งนาน พร้อมกับถ่ายทอดความรัก ความอบอุ่นให้ด้วยพระหฤทัยทั้งหมดที่มี...อนาคตในภายภาคหน้าจะเป็นเช่นไร ทรงคาดเดาไม่ได้ สิ่งที่ทำได้มีเพียง...ภาวนาให้เลือดเนื้อเชื้อไขของพระองค์มีแต่ ความเจริญยิ่งยิ่งขึ้นไป