ลิขิตรัก นาย เวลา (venus909)

Chapter 0 / INTRO

    “Have a nice day to me”

            “Smile :(“

            ‘ฟิ้วว’ ลมพัดแรง ต้นไม้โอนเอนพลิ้วไหว เกาะเล็กๆ ห่างไกลผู้คนสวยงามราวภาพวาด ผมมองเพลินเพราะรู้สึกคุ้นตา จะว่าเคยมาแล้วก็ไม่ใช่ แปลกจัง!

            ‘หมับ’ เบื้องหน้าคือทะเลกว้าง พื้นทรายขาวสะอาด ผมนั่งอยู่นานเพราะคนที่มาด้วยหนีไปรับโทรศัพท์ ทั้งที่ในมือผมไอ้เครื่องสี่เหลี่ยมมันขึ้น ‘No Service’ ไม่มีสัญญาณ

            “ยิ้มหน่อยซิค่ะ แถวนี้ไม่มีสัญญาณเลย กรีนเดินหาตั้งนานกว่าจะได้ฝากเพื่อนส่งงาน”

            เสียงอ้อนหวานบอกผมแบบนั้น สองแขนกอดรัด ตีหน้าซื่อใส เหมือนผมโง่คิดตามไม่ทัน

            “ฮู้ว์! ไอ้เมท ไม่ได้มากันแค่สองคนนะเว้ย สนใจเพื่อนบ้างซิครับมึง”

            ใช่ครับ! เราไม่ได้มากันแค่สองคน เจ้าของเสียงโวยวายเมื่อกี้ คือนัททิวเพื่อนผมเองและอาจจะเป็นชู้รักด้วย

            “ที่นี่สวยดีเนอะ โดยเฉพาะสาวสวยใส่บิกีนี่โน้นน่ะ เห็นแล้ว... น้ำลายจะไหล” นัททิวมันแนวตี๋หื่น สายตามันคำนวณทุกอย่างออกเป็นตัวเลขหมด ไม่ว่าจะเป็น 38C 26 34 สัดส่วนในฝันแบบนี้ไม่พ้นสายตามันแน่

            “ถ้ากรีนใส่บ้าง เมทริกซ์จะชอบไหม” อยู่ๆ กรีนก็พูดขึ้นมา ทำให้บรรยากาศน่าอึดอัดกว่าเดิม แฟนสาวของผมออกอาการหึงชู้ชัดเจน ในขณะที่ผมต้องแสร้งไม่รู้ไม่เห็น

            “เฮ้ย! ไปหาไรกินกัน คืนนี้จัดเต็มไม่เมาไม่เลิก” ไอ้นัทพยายามชวนคุย มันคงสังเกตเห็นผมเงียบมาสักพักแล้ว

            “มึงไปกับกรีนเหอะ  กูยังเมื่อยอยู่เลยวะ” คำตอบผมทำให้ทั้งสองคนยิ้ม

            ในเมื่อเค้าไม่ชอบเราจะไปรั้งทำไมล่ะครับ หรือถ้าคิดให้ดี ผมเองก็อาจไม่ชอบเธอเหมือนกัน

            นั่งคุ้ยเขี่ยปล่อยอารมณ์ไปกับธรรมชาติตรงหน้า เกาะเงียบเหงานักท่องเที่ยวบางตา แปลก! ผมกลับรู้สึกมีคนจ้องอยู่ตลอด ลมเย็นสบายกล่อมให้ผมอยากหลับ ถ้ามือไม่เผลอไปโดนบางอย่างเข้าซะก่อน

            “อะไรวะเนี่ย” ใต้พื้นทรายมีบางอย่างโผล่ขึ้นมา ทรงสี่เหลี่ยมคุ้นตา มีโลโก้แอปเปิ้ลถูกขโมยประดับอยู่ รอยขูดขีดเต็มไปหมด หน้าจอดำสนิท

            “โทรศัพท์ใครวะ” ผมพึมพรำกับตัวเอง มองซ้ายมองขวาเผื่อเจ้าของจะอยู่ใกล้ แต่ตรงนี้ไม่มีใครเลย ออ! มีผู้ชายอีกคนใส่หมวกปิดหน้านั่งไม่ไกลจากผมมาก

            “รอยเยอะขนาดนี้ ตกมากี่ปีแล้ววะ” เพ็งดูรอยรอบเครื่อง ไหนบอกว่าบอดี้ทำจากอลูมิเนียมป้องกันรอยขูดขีดไง ทำไมมันเยินขนาดนี้ได้ บางทีคงมีคนทำตกในทะเล แล้วน้ำพัดมาเกยฝั่งละมั่ง

            ผมตั้งใจจะเอาไปทิ้ง อยากเป็นพลเมืองดีรักษ์โลกว่างั้นเหอะ แต่เสียงแจ้งเตือนกลับดังขึ้น ทั้งที่สภาพมันน่าจะพังไปแล้ว

 ตริ๊งง! ตริ๊งง!

            “กว่าจะหาเจอ”

            “คิดถึงไหม...เจ้านาย”