ปาฏิหาริย์รักข้ามขอบฟ้า (บุษบาพาฝัน)

                        ไอรดา ประภาสวงศ์

 

                สำนักงานทนายความโอภาส

หญิงสาวรูปร่างสวยเท่แต่งตัวเก๋ไก๋ เดินด้วยท่วงท่าสง่างามเข้ามา

ในสำนักงานทนายความแห่งนี้ ท่าทางเดินที่หลังตรงอกตั้งอย่างมาดมั่น

ของเธอ แสดงให้เห็นถึงความมั่นใจในตัวเองอย่างยิ่ง เธอถอดแว่นกันแดด

ออก เผยให้เห็นใบหน้าสวยแบบลูกครึ่ง จมูกโด่งแหลม แก้มใส ริมฝีปาก

อวบอิ่มสีชมพูอ่อนหยักได้รูป กางเกงสีเบจและเสื้อสูทสีเดียวกัน ทำให้

รูปร่างสูงระหงงามสง่าน่ามอง หญิงสาวเดินตรงมาที่โต๊ะทำงานของเลขาฯ

หน้าห้องทนายความโอภาส และเอ่ยแจ้งความจำนงทันที

“สวัสดีค่ะ ดิฉันมาพบคุณอาโอภาสค่ะ” เธอเอื้อนเอ่ยด้วยสำเนียง

ฝรั่ง แต่พูดไทยค่อนข้างชัด

“สวัสดีค่ะ จะให้ดิฉันเรียนท่านว่าคุณ...เอ่อ...ใครขอเข้าพบคะ”

เลขาฯ สาวเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของใบหน้าใสเนียน ดวงตากลมโตสีน้ำตาล

อ่อน ขนตาเป็นแผงงอนงาม เธอต้องบอกตนเองว่าเป็นดวงตาที่สวยคม

ซึ้งที่สุดเท่าที่เคยเห็นมา

“ดิฉันชื่อ ไอรดา ประภาสวงศ์ ค่ะ”

เลขาฯ สาวยิ้มเยือนให้บางๆ ก้มศีรษะอย่างรับทราบ แล้วลุกเดิน

หายเข้าไปในห้องเพียงครู่เดียว ชายวัยห้าสิบเศษก็เดินนำหน้าออกมาจาก

ห้อง

“โอ้...สวัสดีครับคุณหนูไอซ์ เชิญครับ เชิญข้างในก่อนครับ” เขา

ออกมาเชื้อเชิญด้วยตัวเองพร้อมท่าทางเกรงใจ ค้อมกายลงนิดหนึ่งและ

ผายมืออย่างให้เกียรติ

“สวัสดีค่ะคุณอา” เธอยกมือขึ้นไหว้ เดินตามทนายความอาวุโส

ด้วยท่วงท่าสง่างาม จนเลขานุการสาวของโอภาสมองตามหลังอย่างรู้สึก

ทึ่งในความงามและบุคลิกของเธอ

ผู้อาวุโสเชื้อเชิญให้หญิงสาวนั่งลงที่ชุดรับแขก ซึ่งตั้งอยู่มุมห้องที่

ดูหรูหราพอสมควร เพียงครู่เดียว เลขาฯ คนเดิมนำแก้วน้ำส้มมาวางให้

ตรงหน้าทันที

“คุณหนูไอซ์มาถึงตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ น่าจะโทร. มาบอกล่วงหน้า

ผมจะได้ไปรับที่สนามบิน แล้วพักที่ไหนล่ะครับนี่ เข้าไปที่บ้านมาหรือเปล่า

ครับ” โอภาสถามอย่างอาทร

“ไอซ์มาถึงเมื่อคืนค่ะ ก็เลยพักที่โรงแรมแถวๆ ราชประสงค์ ไม่ได้

เข้าบ้านหรอกค่ะ คิดว่าเข้าไปก็คงไม่เจอใคร ไอซ์ได้รับโทรศัพท์ของคุณ

อาก็รีบไปขอดรอปที่มหาวิทยาลัยไว้ก่อน แล้วรีบบินมาเลยค่ะ คุณอา

กรุณาเล่ารายละเอียดให้ไอซ์ฟังหน่อยได้มั้ยคะ ว่าคุณพ่อเข้าไปในป่า

ดงดิบนั่นทำไม แล้วไปกับใครบ้างคะ” เธอขมวดคิ้วเล็กน้อย เอ่ยถามด้วย

สีหน้าเป็นทุกข์

“เอ่อ...เท่าที่ท่านเล่าให้ผมฟังก็คือ ท่านได้ข้อมูลมาจากดาวเทียม

ซึ่งท่านและคนในองค์กรดาราศาสตร์ของท่านได้ตรวจสอบจากหลายๆ

แหล่งข้อมูลและหลายครั้ง จนค่อนข้างแน่ใจว่าสถานที่ที่ท่านจะเดินทาง

ไปตรงนั้นมีแร่ทองคำอยู่มากมายมหาศาล ซึ่งประจวบกับท่านเองก็ได้

ประดิษฐ์เครื่องมือตรวจจับแร่ทองคำขึ้นมาด้วย ท่านจึงคิดว่าเครื่องมือที่

ประดิษฐ์ขึ้นมาจะช่วยหาแหล่งแร่ทองคำได้น่ะครับ”

“ทองคำงั้นเหรอคะ” เธอถามเสียงสูง

“ใช่ครับคุณหนู ท่านจึงเรียกผมไปพบ เล่ารายละเอียดต่างๆ ให้ฟัง

และสั่งให้ผมทำพินัยกรรมยกทรัพย์สินทุกอย่างที่ท่านมีให้คุณหนูก่อนจะ

ออกเดินทาง โดยสั่งผมว่าถ้าหกเดือนไปแล้วท่านไม่กลับออกมา ก็ให้บอก

คุณหนูเรื่องนี้ และให้หมายความว่า ท่านคงไม่ได้กลับมาอีกน่ะครับ”

โอภาสเสียงเบาลงในตอนท้าย

หญิงสาวส่ายหน้าน้อยๆ “ไอซ์ไม่เข้าใจคุณพ่อเลยค่ะ ว่าทำไมถึง

ต้องเสี่ยงอย่างนี้”

“ท่านมีเหตุผลครับ และนี่ครับจดหมายของท่านที่เขียนถึงคุณหนู

และนี่ก็เป็นบัญชีทรัพย์สินของท่าน ซึ่งขณะนี้เป็นของคุณหนูแล้วทั้งหมด

เพราะเลยเวลาที่ท่านกำหนดมาสิบวันแล้วครับ คุณหนูไอซ์ลองตรวจบัญชี

ทรัพย์สินที่ท่านระบุไว้นะครับ ว่าตรงตามพินัยกรรมมั้ย ค่อยๆ ตรวจก็ได้

ครับ เพราะมีหลายรายการเหลือเกิน บัญชีเงินฝากของท่านมีเงินอยู่ใน

บัญชีอีกเกือบสามสิบล้าน ผมกำลังทำเรื่องขอโอนชื่ออยู่ครับ ขาดเพียง

บัตรประชาชนของคุณหนูเท่านั้น คิดว่าอีกไม่เกินสองวันคงเรียบร้อย”

หญิงสาวรับกระเป๋าเอกสารซึ่งภายในบรรจุเอกสารบัญชีทรัพย์สิน

และโฉนดที่ดินจำนวนมากมาเปิดดูคร่าวๆ แล้วเงยหน้าขึ้นเอ่ย

“ไอซ์ยังไม่อยากดูอะไรพวกนี้เลย ไอซ์อยากทราบว่าขณะนี้คุณพ่อ

อยู่ที่ไหน” สีหน้าของไอรดาแสดงความวิตกกังวลอย่างมากมาย

“ผมก็คอยติดตามข่าวจากเขตพนา เพื่อนเจ้าวิทย์ลูกชายของผม

อยู่ตลอดเวลา แต่เขาก็ยืนยันว่าท่านยังไม่กลับออกมา ผมเองก็ไม่ทราบ

ว่าจะทำยังไง พอดีครบกำหนดหกเดือนก็เลยโทร. ไปแจ้งให้คุณหนูไอซ์

เดินทางมานี่แหละครับ”

“ทำไมคุณพ่อไม่เคยบอกไอซ์เลยล่ะคะ ว่าจะทำอะไรแบบนี้ แล้ว

คุณอาน่าจะโทร. บอกไอซ์บ้างนะคะ” เธอตัดพ้อ

“เอ่อ...คือว่าก่อนที่ท่านจะออกเดินทาง ก็กำชับไม่ให้ผมบอกคุณ

หนู เกรงว่าคุณหนูจะเป็นห่วงน่ะครับ”

                “ไอซ์โทร. ไปหาท่านที่บ้านตั้งหลายครั้ง แต่ไม่มีคนรับสายน่ะค่ะ

โทร. มือถือก็ไม่รับ ไม่มีสัญญาณตอบรับ ก็เลยคิดว่าคุณพ่อคงออกไป

สำรวจอะไรที่ต่างจังหวัด หรือทำงานอยู่ในแล็บ ไม่อยากรับโทรศัพท์ใคร

น่ะค่ะ”

“ที่ที่ท่านไปคงไม่มีสัญญาณหรอกครับ ไม่มีไฟฟ้า ไม่มีอะไรที่จะ

ใช้ได้สำหรับอุปกรณ์พวกนี้ เพราะเป็นป่าดงดิบครับ”

“แล้วคุณพ่อคิดยังไงคะคุณอา ถึงอยากได้แร่ทองคำอะไรนั่น จะ

เอามาทำไม คุณพ่อก็มีทรัพย์สินมากมายอยู่แล้ว ไอซ์ไม่เข้าใจเลยค่ะ”

เธอปรารภขึ้นด้วยสีหน้ามึนๆ

“ท่านบอกผมว่า สำหรับตัวท่านเอง ไม่อยากได้ใคร่ดีอะไร เพราะ

ท่านก็อายุมากแล้ว แต่อยากได้เพื่อนำมาช่วยประเทศชาติมากกว่า นี่

แหละครับเหตุผลที่ท่านพูดให้ผมฟัง ผมก็เตือนท่านเรื่องการเดินทางในป่า

ถึงอันตรายต่างๆ แต่ท่านบอกว่าทีมงานที่จะเข้าไปสำรวจด้วยมีเครื่องไม้

เครื่องมือและอาวุธที่ทันสมัย พร้อมจะเดินทางในป่า”

“แล้วไอซ์จะทำยังไงดีคะนี่ คุณอาช่วยคิดหน่อยสิคะ ไอซ์เป็นห่วง

คุณพ่อมาก คิดว่าท่านคงลำบาก หรืออาจเกิดอะไรขึ้นกับท่าน ท่านถึงได้

หายไปอย่างนี้ ไอซ์จะไปตามหาท่านค่ะ คุณอาช่วยไอซ์หน่อยนะคะ”

“คุณหนูว่ายังไงนะครับ คุณหนูจะไปตามท่านที่ไหน ท่านเข้าไปใน

ป่าดงดิบเชียวนะครับ” เขาถามอย่างไม่เชื่อหูตนเอง

“ก็ในป่าดงดิบนั่นแหละค่ะ ที่ไอซ์จะต้องไป” เธอยืนยันเจตนารมณ์

“คุณหนูครับ ในป่านั่นไม่มีถนน ท่าเรือ หรือสนามบินนะครับ ต้อง

เดินเท้าเข้าไปอย่างเดียว อาจมีล่องแพบ้าง ผู้ชายยังไปไม่รอด แล้วคุณ

หนูจะไปยังไงครับ ผมว่าเราลองไปหาผู้ที่ชำนาญการเดินป่า แล้วปรึกษา

เขาก่อนดีกว่า หรือไม่ก็จ้างคนเข้าไปตามท่านน่าจะดีกว่านะครับ”

“แล้วไอซ์จะไปติดต่อกับใครล่ะคะ ในเมืองไทยนี่ไอซ์ไม่รู้จักใครเลย

ไอซ์มืดแปดด้านไปหมดเลยค่ะ”

                “ก็คงจะเป็นนายเขต เขาเป็นคนสุดท้ายที่ได้พบกับคุณท่าน เพราะ

ท่านไปพักรีสอร์ตของนายเขตที่เมืองกาญจน์ก่อนจะเดินทางเข้าป่าไป

ความจริงแล้วเขตเป็นคนที่ชำนาญการเดินป่าแถบนี้มาก เขาคงจะให้คำ

แนะนำดีๆ แก่คุณหนูได้”

“คุณอาช่วยพาไอซ์ไปพบคุณเขตได้มั้ยคะ”

“ได้ครับ ไม่มีปัญหา ว่าแต่คุณหนูจะไปเมื่อไหร่ครับ”

“พรุ่งนี้ค่ะ แล้วคุณอากรุณาโอนเงินเข้าบัญชีของไอซ์สักสามล้าน

ก่อนนะคะ คือ...ไอซ์คงต้องใช้เงินเพื่อติดตามหาคุณพ่อน่ะค่ะ”

“ผมจะเร่งธนาคารวันนี้เลยครับ แล้วจะโอนเปลี่ยนชื่อบัญชีของ

ท่านมาเป็นของคุณหนูเลย คุณหนูใช้เท่าไหร่ก็ได้เลย เพราะผมยื่น

พินัยกรรมพร้อมเอกสารทุกอย่างไปแล้ว และผู้จัดการธนาคารก็เป็นพยาน

ในการทำพินัยกรรมของท่านด้วยครับ คงไม่มีปัญหาอะไร งั้นผมขอบัตร

ประชาชนคุณหนูด้วยก็แล้วกันครับ จะได้รีบทำให้เสร็จวันนี้เลย”

“ขอบพระคุณคุณอามากค่ะ” เธอยกมือขึ้นไหว้ขอบคุณ เปิด

กระเป๋าถือ หยิบบัตรประชาชนส่งให้โอภาส

“ไม่เป็นไรหรอกครับคุณหนู คุณท่านมีบุญคุณกับผมมาก ที่ผมมา

ถึงตรงนี้ได้ก็เพราะท่านช่วยเหลือผมมาตลอด ผมเป็นห่วงท่าน แต่ไม่ทราบ

จะทำยังไง ตอนนี้ก็ได้แต่ติดตามถามข่าวเท่านั้น”

“งั้นพรุ่งนี้พบกันนะคะ สวัสดีค่ะ”

 

วันรุ่งขึ้นไอรดาและโอภาส ทนายความของดอกเตอร์พิพัฒน์

ก็เดินทางมาถึงรีสอร์ตเขตพนาในตอนบ่าย เธออยู่ในชุดกางเกงสีดำ สวม

สูทแขนยาวสีดำทับเสื้อตัวใน ซึ่งเป็นเสื้อคล้องคอตัวเล็ก มีลวดลายดอกไม้

สีชมพูและใบไม้เล็กสีเขียวประปรายน่ารัก เธอลงจากรถของโอภาส ถอด

เสื้อสูทออกด้วยอากาศที่ร้อนจัด เผยให้เห็นผิวขาวอมชมพูนวลเนียน ผม

สีน้ำตาลอ่อนใช้ผ้าเช็ดหน้ารวบไว้ลวกๆ หญิงสาวดูสวยใสจนผู้คนที่มาพัก

 

ในรีสอร์ตและนั่งอยู่ในห้องอาหารติดกับฟรอนต์ต้องหันมามองเธอเป็นตา

เดียว

โอภาสเดินนำเข้าไปในอาคารที่ปลูกสร้างสไตล์คันทรี ซึ่งดูสวย

โรแมนติก มีไม้ประดับปลูกไว้รอบๆ อย่างสวยงาม กลมกลืนกับธรรมชาติ

ป่าเขาที่ล้อมรอบ หญิงสาวรุ่นราวคราวเดียวกับไอรดา แต่งกายแบบไทยๆ

สวยใสน่ารัก รีบเดินออกมาต้อนรับ โอภาสจึงแนะนำสองสาวให้รู้จักกัน

“หนูขวัญแก้ว นี่คุณไอรดา แล้วนี่หนูขวัญแก้วครับ เป็นน้องสาว

ของเขตพนา เจ้าของรีสอร์ตครับคุณหนูไอซ์”

“สวัสดีค่ะคุณไอรดา เขตพนายินดีต้อนรับค่ะ” ขวัญแก้วพนมมือ

ไหว้ไอรดาอย่างอ่อนช้อยพร้อมทั้งรอยยิ้มที่มีไมตรี

“สวัสดีค่ะคุณขวัญแก้ว ชื่อคุณเพราะมากเลยค่ะ รีสอร์ตของคุณ

ก็สวย บรรยากาศโรแมนติกดีจังนะคะ” ไอรดารับไหว้ แล้วชมอย่างจริงใจ

พร้อมทั้งมองไปรอบๆ ด้วยสีหน้าชื่นชม

“ขอบคุณมากค่ะคุณไอรดา ดีใจมากค่ะที่คุณชอบ”

ขวัญแก้วยิ้มรับคำชม รู้สึกถูกชะตากับสาวลูกครึ่งทันที เธอมอง

ไอรดาแล้วนิ่งคิด ผู้หญิงคนนี้สวยมาก สวยกว่าดาราบางคนเสียอีก ใบหน้า

เธอสวยคมซึ้ง ดวงตาโตสีน้ำตาลกับขนตาหนาเป็นแพ รอยยิ้มสดใส รูป

ร่างได้สัดส่วน และท่าทางเท่เก๋ไก๋แบบสาวตะวันตก จึงทำให้น่ามองนัก

หญิงสาวเป็นลูกครึ่งที่มีหน้าตาค่อนมาทางคนเอเชียมากกว่า

“เรียกไอซ์ดีกว่าค่ะ”

“งั้นก็เรียกขวัญ ว่าขวัญก็พอค่ะ” สองสาวทักทายและส่งยิ้ม มอง

หน้ากันแล้วหัวเราะน้อยๆ

“ที่นี่มีห้องพักกี่ห้องคะ ไอซ์ขอเช็กอินก่อนดีกว่าค่ะ”

“เรามียี่สิบห้องค่ะ แล้วก็มีเป็นหลังเล็กๆ สิบหลัง มีหลังใหญ่เก้า

หลังค่ะ คุณไอซ์อยากได้แบบไหน แล้วกะว่าจะพักสักกี่วันคะ”

“คือไอซ์มารอพบคุณเขตน่ะค่ะ จะขอคำปรึกษาเรื่องคุณพ่อ ก็

 

(โปรดติดตามต่อในฉบับเต็ม)