Satan's Contract กับดักรักขโมยหัวใจ (ชุด Contract) (ยิปโซฟิลลา)

I trade my soul for ๐ wish,
pennies and dimes for a kiss
I wasn't looking for this,
but now you're in my way

ฉันยอมแลกวิญญาณเพื่อคำอธิษฐาน
เศษสตางค์เพื่อแลกกับจุมพิต
ตอนแรกฉันไม่ได้ต้องการสิ่งนี้
แต่ตอนนี้เธอเข้ามาอยู่ในความคิดฉันแล้ว

(Call Me Maybe - Carly Rae Jepsen)

เคยได้ยินเรื่องของซาตานหรือเปล¹ๆ...
เขาคือบุรุษชุดดำผู้ปรากฏตัวในความมืด
เป็นซาตานที่ยินดีรับดำร้องขอของมนุษย์
เพื่อแลกกับทั้งชีวิตหลังความตาย

Prologue

- I'm only a girl in silly red sheet -

ฉันก็แค่ผู้หญิงคนหนึ่ง'ในผ้าคลุมสีแดงตลกๆ

ถนนสายยาวว่างเปล่าท่ามกลางความมืดเป็นเพียงอย่างเดียวที่ฉัน มองเห็นผ่านนัยน์ตาบวมซาเพราะร้องไห้อย่างหนัก ไม่มีอะไรเลยนอกจาก ฉันที่กำลังเหยียบคันเร่งรถเมอร์เซเดส เบนซ์คันหรูจนเข็ม¹ไมล์แทบจะ พุ่งทะลุ'ไปสุดหน้าปัด

นํ้าตาที่ไหลออกมาไม่ขาดสายทำให้ทุกอย่างในโลกของฉันมืดมัวมอง ไม่เห็นทาง...

'ดาจาน่า คลาสเซ่น^, เคยเป็นซื่อของหญิงสาวที่คิดว่าตัวเองเพียบพร้อม ที่สุดในโลก

ฉันเกิดมาในตระกูลที่รวยล้นฟ้า เป็นเจ้าของกิจการด้านอุตสาหกรรม บริการเกือบครึ่งประเทศนี้ ไม่มีอะไรที่ฉันทำไม่ได้ ไม่ว่าจะเป็นการเรียน ให้จบมหาวิทยาลัยตั้งแต่อายุยังน้อย และก้าวเข้ามาเป็นหนึ่งในผู้บริหาร ช่วยกิจการของที่บ้านภายในปีเดียวกัน นอกจากนี้ยังเป็นหนึ่งในผู้หญิง ระดับแนวหน้าที่เคยได้รับการจัดอันดับจากนิตยสารซื่อดังว่าสวยเพอร์เฟิกต์

ที่สุดสามปีซ้อน รวมถึงมีแฟน^,หนุ่มแสนดีคอยดูแลเทกแคร์ตลอด ไม่ห่าง ไปไหน

ทุกอย่างที่รวมเป็นฉันล้วนแต่เป็นอะไรที่ใครๆ ต่างอิจฉา แต่ไม่หรอก...

เรื่องตลกในชีวิตเกิดขึ้นเมื่อฉันกำลังจะแต่งงาน...กับผู้ชายที่คบกัน มาเจ็ดปีตั้งแต่เรียนมัธยมปลาย ‘ดาจาน่า เธอเข้าใจใช่ราย'

...ไม่ ฉันไม่เข้าใจ

‘ระหว่างเราไม่มีใครเห็นดีด้วยเลยนะ ก็เห็นอยู่ว่าฉันกับเธอ เรา ฝางกันมากแค่ไหน'

...ทำไมมาพูดเอาตอนนี้ตลอดเวลาเจ็ดปีเราก็ผ่านทุกอย่างมาด้วยกัน ไดไม่ใช่หรือไง

‘เลิกกันเถอะนะ ฉันแฝงงานกับเธอไม่ได้หรอก'

‘ไม่ใช่เพราะฉันไม่รักเธอ ไม่ใช่เลยนะ แต่ระหว่างเรา...มันไม่ใช่ เทพนิยาย'

คำพูดสุดท้ายของผู้ชายที่บอกว่ารักและดูแลฉันมาตลอดยังคงวนเวียน อยู่ในหัวเหมือนภาพหลอน ฉันจำไม่ได้ว่าตอนที่ 'เอ็ดมันด์ มิโลเซวิซ^, บอกเลิกแล้วเดินจากไปนั้น ฉันทำหน้าช็อกสุดโลกแบบไหน แต่ที่แน่ๆ คือ เขาทำให้ฉันร้องไห่ได้ตั้งแต่ตอนนั้นจนถึงเวลานี้

"ไอ้บ้า! งี่เง่า! ทำไมต้องมาบอกเลิกเอาตอนที่ทุกอย่างเกือบจะลงเอย แล้วด้วยนะ"

ฉันกำมือเล็กๆ แน่นและทุบลงบนพวงมาลัยรถ กดแตรเสียงดังสนั่น ท่ามกลางถนนที่เงียบกริบอย่างไม่กลัวเกรงว่าหากมีรถคันอื่นขับตามหรือ สวนมาจะต่อว่าต่อขานฉันมากแค่ไหน

ในหัวทึบๆ กำลังคิดแค่ว่าเอ็ดมันด์ต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ที่กล้าบอกเลิก ฉันในตอนที่งานแต่งงานถูกจัดเตรียมแล้วมากกว่าเจ็ดลิบเปอร์เซ็นต์ "แย่ที่สุด แล้วแบบนี้ฉันจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน"

มันไม่ง่ายเลยกับการต้องแบกหน้าที่ใครๆ ต่างก็มองว่าเพอร์เฟ็กต์ จนหาข้อติไม่ไดไปยอมรับกับซาวโลกว่าถูกทิ้ง โดยเฉพาะกับคนในครอบครัว ที่ทุกคนต่อต้านมาตลอดเรื่องการคบหาผู้ชายคนนี้ และพยายามจะหาคู่หมั้น ที่ดีพร้อมมาให้

บางทีการเกิดเป็นฉันก็อาจเป็นเรื่องที่แย่เกินไปและมันควรจบลงสักที...

ฉันรู้...ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะยอมรับว่าตัวเองกำลังคิดจะทำเรื่องโง่ๆ อย่างการฆ่าตัวตาย

แต่ไม่ยอมรับได้หรือเปล่า เพราะความจริงอาจเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบ พาไปเท่านั้น แต่ยังไงมันก็ยังแย่อยู่ดี มันแย่...แถมแย่มากด้วยสิ ฉันไม่กล้า ปฏิเสธว่าสิ่งที่ทำลงไปอย่างไร้สตินั้นไม่ใช่การตั้งใจขับรถพุ่งซนราวสะพาน บนถนนหลวงเพื่อให้ตัวเองลอยละสิ่วตกลงสู่แม่นํ้าหายไปอย่างไม่ต้องให้ใคร พบเจอ

ทุกอย่างต้องเกิดขึ้นไปแล้วแน่ๆ ถ้าอยู่ๆ แสงไฟจากหน้ารถไม่สาด ไปเห็นร่างสูงในชุดสีดำทะมึนยืนนิ่งอยู่ในจุดที่ตั้งใจจะปะทะ แถมหมอนั้น ยังจ้องมองกลับมาไม่วางตา

เอี๊ยดดด!

นัยน์ตาสีดำสนิทเปล่งประกายสะท้อนกับแสงไฟทำให้ฉันต้องตัดสินใจ เบี่ยงหลบอย่างแรงจนหน้าคะมำ

บ้าซะมัด...นี่ฉันเมางั้นเหรอถึงได้ตาฝาดไป

ไม่เอาน่า ผู้ชายปกติที่ไหนจะมายืนอยู่ตรงราวสะพานในเวลาเกือบ ดีหนึ่งแบบนี้! แถมยังไม่มีทีท่าว่าจะถอยหนีในจังหวะที่ฉันตั้งใจจะขับรถพุ่ง เข้าซน ฉันจึงต้องเป็นฝ่ายเบี่ยงหลบออกมาเองจนรถเกือบควา เมอร์เซเดส

เบนซ์เอสคลาสสีเงินของฉันหมุนคว้างอยู่หลายตลบ ก่อนจะหยุดนิ่งลง พร้อมกับฉันที่แทบหยุดหายใจ

ฉันคง...ไม่ได้กำลังเจอผีอยู่หรอกใช่มั้ย!

คงไม่มีผีบ้าซาตานที่ไหนคิดจะมารับวิญญาณคนยังไม่ตายแต่อยาก จะตาย...

"นี่นาย!"

ฉันเปิดประตูลงจากรถก่อนก้าวเดินด้วยแข้งขาที่สั่นจนแทบยืนไม่ไหว

เป้าหมายที่ต้องประคองตัวไปให้ถึงไหได้คือร่างสูงในชุดสีดำทะมึนที่ยังคงยืน

อยู่ที่เดิมไม่ขยับไปไหน ฉันตั้งใจจะผลักไหล่คนตัวใหญ่กว่าที่ยืนนิ่งเหมือน

รูปปั้น หากก็สัมผัสได้ถึงความเย็นเยียบในร่างกายนั้นจนต้องซักมือกลับ

                          นาย...เป็นคนหรือเปล่า"

โอ๊ย ให้ตายเถอะ งี่เง่าชะมัด ฉันถามบ้าอะไรออกไป หากแต่ผู้ชายที่ฉันสันนิษฐานว่าอาจไม่ใช่คนกลับพยักหน้า ริม'ฝีปาก สวยๆ สีอ่อนซะจนเรียกได้ว่าซีดขยับขึ้นนิดๆ เป็นรอยยิ้ม ก่อนเสียงพูด แหบต่ำจะเล็ดลอดออกมากรีดร้าวลึกไปถึงหัวใจ "โง่..."

ขอบคุณนะ ฉันถูกคนไม่รู้จักด่าว่าโง่!

หมอนี่ไม่รู้หรือไงว่าฉันคือดาจาน่า คลาสเซ่น! เป็นผู้หญิงที่ฉลาด ติดอันดับท็อปเท็นของเมืองนี้

แต่บางที...มันอาจจะถูกของเขาก็ได้ จริงๆ แล้วฉันอาจเป็นแค่ผู้หญิง โง่คนหนึ่งที่กำลังดราม่า แถมยังดราม่าต่อหน้าใครก็ไม่รู้ให้เขามองดูด้วย ความสมเพชใจ

"เธอคงเป็นผู้หญิงโง่ๆ คนนึงที่คิดจะทิ้งชีวิตตัวเองง่ายๆ เพราะแค่ ถูกผู้ชายบอกเลิกสินะ^,,

"นาย...รู้ได้'ยังไง^,, ฉันจ้องคนตรงหน้าที่แฝงตัวอยู่ในเงามืด

ทิ้งที่ความตกใจจากการเบี่ยงหลบและเหยียบเบรกอย่างกะทันหัน จนรถแทบคว่ำทำให้น้ำตาหยุดไหลไปได้แล้วแท้ๆ แต่ตอนนี้ฉันกลับร้องไห้ อีกครั้งเพียงเพราะคำพูดดูหมิ่นอย่างร้ายกาจจากคนตรงหน้าที่ฉันไม่รู้จัก... และไม่เคยรับรู้มาก่อนว่าเขาเป็นใคร ที่แน่ๆ คือเขาทำให้คติที่ว่าไม่สนใจ คนไม่รู้จักของฉันพังทลายลงอย่างไม่เป็นท่า เพราะฉันแทบจะเต้นผางๆ ที่ถูกด่าขนาดนี้

"นายนี่มัน!"

ถึงเขาจะทำเป็นรู้ว่าฉันกำลังคิดบ้าอะไร แต่นั้นก็ยังไม่ใช่คำตอบ

ทั้งหมดอยู่ดี

"ฉันไม่ได้คิดจะทำเรื่องแบบนั้น ฉันไม่ได้ตั้งใจจะฆ่าตัวตาย"

"งั้นเหรอ แล้วที่พุ่งเข้าหาราวสะพานเต็มแรงขนาดนั้น...เธอกำลัง ทดสอบประสิทธิภาพผ้าเบรกอยู่งั้นสิ"

ซิ ทำไมไม่หัดคิดบ้างว่ามันอาจเป็นอารมณ์ชั่ววูบ แค่อารมณ์ชั่ววูบ ที่ทำให้คนคนหนึ่งคิดทำอะไรที่คาดไม่ถึงชิ้นมา

ฉันอ้าปากจะถามอะไรบางอย่าง หากแต่คำพูดที่ราวกับล่วงรู้เข้ามา ถึงภาย'ใน'ไจก็ ตังขึ้นตัด หน้า

"สงสัยสินะว่าฉันเป็นใคร"

ใช่ นั้นแหละที่กำลังอยากรู้ การที่อยู่ๆ เขาก็โผล่เข้ามาแถมยังต่อว่า ฉันปาวๆ ได้หน้าตาเฉย ทำให้รู้สึกหงุดหงิดจนอยากพุ่งเข้าไปแหกอกเขาเป็น ชิ้นๆ ซะเดี๋ยวนี้

"เคยได้ยินเรื่องของซาตานหรือเปล่า"

"ซาตาน..."

ที่ตามตำนานเล่ากันว่าเป็นผู้ชายรูปงาม ตัวแทนของบาปแห่งความ หลงใหลทั้งปวงนั้นน่ะเหรอ ซาตานที่แฝงตัวอยู่ในความมืดของจิตใจและ จะมาเพื่อกัดกินดวงวิญญาณอ้นสิ้นหวังแลกกับพันธสัญญาที่คนคนนั้น

เรียกหา

"นายกำลังจะบอกว่าตัวเองเป็นซาตานหรือไง"

ฉันพยายามกวาดสายตามองคนตรงหน้าภายใต้ความมืดที่มืเพียง แสงสปอตไลต์จากไฟหน้ารถเท่านั้น แสงสว่างน้อยนิดไม่ทำให้มองเห็น รายละเอียดของตัวเขาได้มากนัก จะเห็นก็เพียงแค่ร่างสูงสมส่วนใต้สูทสึเข้ม ที่คงเดาไดีไม่ยากว่าเป็นสึตำ...ตัดกับผิวขาวจัดจนเกือบซีดเผือดที่เห็นได้จาก

มือของเขาตอนยื่นออกมาตรงหน้า

แล้วฉันก็ไม่ได้ตาฝาดหรอกนะที่เห็นว่ามือใหญ่ถูกยื่นมาหา คล้ายกับ จะบอกให้ฉันวางมือของตัวเองลงไป...

"ชีวิตที่สิ้นหวังของเธอน่ะคิดว่ามันเลวร้ายมากพอหรือยัง" "..." ฉันไม่แน่ใจว่าตัวเองกำลังคิดแบบนั้นอยู่

"ฉันทำให้เธอสมความปรารถนาได้สามอย่าง แลกกับวิญญาณของเธอ

ที่ต้องเป็นของฉันตลอดไป"

ฉันไม่ได้ตอบอะไรเพราะกำลังค่อยๆ ซึมซับคำพูดของคนที่อ้างตัว ว่าเป็น 'ซาตาน^, เข้าสู่สมองอันมึนงง

ไม่หรอก นี่ต้องเป็นเรื่องตลกล้อกันเล่นๆ แน่ ซาตานของจริงมีที่ไหน                       บางทีฉันอาจจะแค่เสียใจ ดื่มมากไป เมานาตา หรืออะไรก็แล้วแต่ จนทำให้

สับสนและเกิดมโนภาพต่างๆ นานาขึ้นมา

ฉันส่ายหน้าแรงๆ ไล่ความมึนงงที่ตรงเข้ามากัดกินสมองให้ออกไป หากแต่คนตัวใหญ่กว่าก็ยื่นมือมาจับมือบอบบางของฉันไว้อย่างเผด็จการ "สิ่งที่เธอต้องการตอนนี้ก็มีแค่อยากให้แฟนเก่าที่เพิ่งบอกเลิกไป กลับมาหาใช่หรือเปล่า"

"ใช่..." ฉันตอบรับเขาแทบจะอัตโนมัติ

นี่ล่ะคือสิ่งที่ฉันต้องการ ถ้า'ไม่พูด เรื่องเอ็ดมันด์ขึ้นมา บางทีฉันอาจ จะยังไม่เลิกสะบัดหัวเป็นนังบ้า และคงไม่หันกลับมาให้ความสนใจกับ ซาตานที่จับมือฉันไว้แน่ๆ

มือของเราประสานกันแน่นขึ้นเมื่อเขาสอดนิ้วเข้ามาเกี่ยวกับนิ้วของ ฉันจนแนบสนิท

ร่างสูงมองดูแหวนหมั้นที่ฉันสวมติดนิ้วนางข้างซ้ายอยู่ตลอดแวบหนึ่ง ก่อนจะรูดมันออกไป

"ฉันขอไอ้นี่เป็นการแลกเปลี่ยนแล้วกัน"

บอกตามตรงถ้าฉันไม่ได้กำลังเสียใจและไม่ต้องการเห็นของอะไร ก็ตามที่ได้มาจากเอ็ดมันด์ บางทีฉันอาจยกขาเตะเขาไปแล้วก็ได้ที่อยู่ๆ ดันมาอ้างตัวเป็นซาตานเพื่อจะรูดทรัพย์ฉันอย่างเนียนๆ "อือ เอาไปสิ"

ฉันพยักหน้าให้อย่างไม่ใส่ใจเท่าไหร่นัก จนกระทั่งมือใหญ่เย็นเฉียบ เลื่อนมาประคองใบหน้าเอาไว้ "นะ...นาย!"

ฉันตั้งใจจะบัดมือเขาออกแล้วร้องห้าม หากแต่ก็ทำอะไรไม่ได้เมื่อ